HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε

Πήγαινε κάτω 
3 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 12:41 am

Ο Φεοντόρ Πάβλοβιτς Ντοστογιέφσκυ, συγγραφέας που καθιέρωσε το ρεαλιστικό μυθιστόρημα βάθους, ανιχνεύοντας ως τα έγκατά της την ανθρώπινη ψυχή, στάθηκε και ένας μεγάλος εκτιμητής των φιλοσοφικών και επαναστατικών ρευμάτων.

Η Δυτική Ευρώπη –ακόμα και η Καθολική Εκκλησία- είχαν περάσει σ’ ένα είδος μηδενισμού αξιών και ηθικών αρχών, δυστυχώς στο όνομα της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Οι δύο αυτές αρχές της ζωής είναι σύμφυτες στο ανθρώπινο ον και επίσημα η φιλοσοφία και ο καθολικισμός , δεν μπορούσαν να τις αρνηθούν . Υπέσκαψαν, όμως, τα θεμέλιά τους απόλυτα, κρατώντας το εγχειρίδιο που θα τις εκτελούσε. Την εξουσία.

Οι μηδενιστικές θεωρίες, όταν περνούσαν στην επαναστατική πράξη –Κουτόν, Ροβεσπίερος , Σαιν Ζυστ, Μαρά – πετούσαν τον μανδύα της αθωότητας είτε από πρόθεση, είτε από το διαβλεπόμενο αδιέξοδο. Το ίδιο συνέβη και στη ρωσική επανάσταση, όπου ο Λένιν επιλεκτικά στέκεται στον Μαρξ επενδύοντας στην κοινωνική του φιλοσοφία το Νιτσεϊσμό, για να φτάσει στον ολοκληρωτισμό στο όνομα του σοσιαλισμού. Στην πράξη της εξουσίας, η ανθρώπινη υπόσταση μηδενιζόταν. Ο Ντοστογιέφσκυ διέβλεψε ότι ένας κόσμος χωρίς Θεό και ηθική, αρχές σταθερών αναφορών, θα περιπέσει σε μια τέλεια σύγχυση, θα μαζοποιηθεί και θα γίνει ικανός για το χείριστο, που θα τον αυτομηδενίζει. Στα έργα του «Έγκλημα και Τιμωρία», «Οι Δαιμονισμένοι» και «Οι αδελφοί Καραμάζωφ» θα κάνει μέσω των ηρώων του μια βαθειά ανατομία της εποχής του, ενσαρκώνοντας ως βιώσεις το μηδενισμό, με αντιπαραθέσεις θετικών ηρώων, χωρίς να φοβάται να καταδείξει το αποτέλεσμα.

Στον 20ο αιώνα, όλες αυτές οι μηδενιστικές θεωρίες, που τις αγκάλιασε και τις «αξιοποίησε» η πολιτική της χιτλερικής Γερμανίας και της κομμουνιστικής Ρωσσίας , επαληθεύουν τους φόβους του προορατικού και διορατικού Ντοστογιέφσκυ. Η Λογοτεχνία σε μια πλήρη αντιπαράθεση με τη μηδενιστική φιλοσοφία, συλλαμβάνει μέσ’ από το ταραγμένο παρόν του 19ου αιώνα, την αποκάλυψη της φρίκης του 20ου. Τα ξόανα των νέων θεών, θα μεγαλυνθούν από τα αλαλάζοντα πλήθη, ώσπου άρχισε από τις μάζες αυτές η συνειδητοποίηση του «που μας πάνε» . Ήταν πια αργά γιατί οι εξουσίες είχαν τόσο ισχυροποιηθεί και οι λαοί ήταν τόσο αθύρματα στα χέρια και στους σκοπούς της εξουσίας, ώστε η μόνη επιλογή που είχαν, ήταν να πεθάνουν ή για την εξουσία, ή από την εξουσία.

Πριν, όμως, περάσουμε στον Ντοστογιέφσκυ, με επίκεντρο τους «Αδελφούς Καραμάζωφ» , είναι αναγκαίο να γυρίσουμε στους προηγούμενους αιώνες της Ευρώπης, όπου μεταξύ Απολυταρχικής βασιλείας και Φεουδαρχίας, ανδρώνονται τα μηδενιστικά ρεύματα και ψιθυρίζονταν οι επαναστάσεις. Εξαίρεση αποτελεί ο Γαλλικός Διαφωτισμός, που δεν πέρασε στις ακρότητες – κυρίως με τον Βολταίρο, Μοντεσκιέ, Ρουσσώ - και κήρυξε τα ανθρώπινα δικαιώματα και το πνεύμα των νόμων. Το δυστύχημα είναι πως η μέση οδός του Διαφωτισμού προσπεράστηκε γρήγορα.


Έχει επεξεργασθεί από τον/την strifterix στις Σαβ Απρ 26, 2008 12:44 am, 1 φορά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 12:41 am

Εκείνο που χαρακτηρίζει την Ευρώπη των διανοητών από τον 17ο αιώνα ως και τον 20ο είναι η εξέγερση. Ο εξεγερμένος άνθρωπος βλέπει πως με μια βαθειά συνειδητοποίηση των λαών μπορούν να αλλάξουν οι Απολυταρχίες που εκμηδένιζαν το ανθρώπινο πλάσμα. Πίστεψαν, όμως, πως η βάση της εξέγερσης βρίσκεται αρχικά στην άρνηση των παραδοσιακών αξιών, που δυστυχώς τις πρόβαλλαν οι Απολυταρχίες, ως πρόσχημα, λεηλατώντας τους λαούς. Η δε Καθολική Εκκλησία, συμπορευόταν με τις εξουσίες, ώσπου έγινε η ίδια κοσμικό κράτος, το κράτος του Βατικανού, ώσπου διαλύθηκε από τον Βίσμαρκ το 1871 με την περίφημη φράση «Δεν θα ανεβούμε πια στην Κανόσσα». Η Κανόσσα ήταν το χειμαδιό του Πάπα, όπου πήγε να τον προσκυνήσει ζητώντας συγγνώμη ο αφορισμένος Γερμανός Αυτοκράτορας Ερρίκος. Γι’ αυτήν την ταπείνωση, εκδικήθηκε ο Βίσμαρκ το Βατικανό.

Η εξέγερση ξεκίνησε με την απάρνηση της βίας. Με το πέρασμα, όμως, στις επαναστάσεις, η βία ξανά νομιμοποιήθηκε. Οπότε, είδαν οι φιλόσοφοι ότι τροφοδότησαν περισσότερο τη λεηλασία του ανθρώπου. Η ιστορία, όμως, δεν γυρίζει πίσω, αν δεν φτάσει ως την ακραία συνέπεια της λογικής, -έστω παράλογης- που την ξεκίνησε. Ο Καμύ τονίζει πως η δικαιοσύνη και η ελευθερία αποκλείονται ως αξίες από την επανάσταση, παρ’ ότι είναι χρήσιμες ως προμετωπίδα.
«Η απόλυτη δικαιοσύνη περνάει από την κατάργηση κάθε αντίφασης. Καταστρέφει την ελευθερία. Η επανάσταση για την δικαιοσύνη και την ελευθερία καταλήγει με το να θέτει την μία απέναντι της άλλης».
Και πιστεύει πως η μηδενιστική φιλοσοφία μπορεί να χρησιμεύσει σε οτιδήποτε, ακόμα και να μεταμορφώσει τους δολοφόνους σε δικαστές. Απόδειξη τα χιτλερικά εγκλήματα στο όνομα του Νιτσεϊκού Γ’ Ράιχ (Χίτλερ) και οι δίκες της Μόσχας του Στάλιν, τα Γκούλακ και η Σιβηρία. Ό,τι δίκαζαν προεπαναστατικά, το έκαναν όμως επανάσταση. Ο Καμύ επιτίθεται κατά των μηδενιστών και κυρίως κατά του Νίτσε:
«Τα στρατόπεδα των σκλάβων, φέρνουν σε αμηχανία την κρίση. Όταν πια το έγκλημα φοράει την λεοντή της αθωότητας, σε μια περίεργη αντιστροφή των ρόλων, η αθωότητα είναι εκείνη που πρέπει να δώσει εξηγήσεις».
Η εξέγερση της διανόησης θα μπορούσε να κινηθεί στους δύο κόσμους του ανθρώπινου πνεύματος: Ή στο ιερό, στον κόσμο της θείας χάρης, ή στον κόσμο της ανατροπής. Το «Όλα ή τίποτα» στο οποίο καταλήγει ο Ιβάν Καραμάζωφ, μετά το «Όλα επιτρέπονται» αφού ο «Θεός πέθανε». Η εξέγερση στο όνομα της ενότητας του κόσμου, μεταποιεί το cogito ergo sum στο «επαναστατώ άρα υπάρχω». Μόνο που η επανάσταση των φιλοσόφων και των θεωρητικών δεν έγινε κατά των Απολυταρχιών, αλλά κατά του Θεού. Αυτό ήταν το «δώρο» της φιλοσοφίας στους επαναστάτες. Στην ουσία, τόσο οι φιλόσοφοι, όσο και οι επαναστάτες, με τη μεταφυσική εξέγερση, μετατόπισαν το πρόβλημα στην δημιουργία του κόσμου από τον Θεό, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους ηγεμόνες. Αυτό το λάθος το πληρώσαμε σκληρότατα στον 20ο αιώνα, με θύματα περισσότερα των 80 εκατομμυρίων και μαζί με την παγκόσμια δυστυχία και την απόλυτη σύγχυση, όπως ξέρουμε και όπως επισήμαναν ο Καμύ στον «Ξένο» και ο Σαρτρ στην «Ναυτία».

Το επόμενο βήμα των εξεγερμένων ήταν η θεοποίηση του ανθρώπου. Οπότε πέρασαν στο αδιέξοδο. Θεός χωρίς θεότητα δεν γίνεται. Φιλάνθρωπα η πίστη ανοίγεται στην αιωνιότητα του όντος μέσα από την πύλη του θανάτου προς την τελεσίδικη αθανασία. Μία άλλη άγουρη θέση οδηγεί στην αυτοκτονία -Κυρίλλοφ στους «Δαιμονισμένους» - στην τρέλα – Ιβάν Καραμάζωφ – στα ολοκαυτώματα και στα Γκούλακ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 12:42 am

Και οι αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν και πραγμάτωσαν την μεταφυσική επανάσταση στο πρόσωπο του Προμηθέα κατά του Δία. Έφερε όμως το φως και την φωτιά στο γένος των ανθρώπων. Ο Νίτσε, οι πριν και μετά μηδενιστές, έφεραν την νύχτα, τον πόλεμο, τη δυστυχία και το θάνατο, όλους τους λεγόμενους Ιππότες της Αποκάλυψης (Πόλεμος, Πείνα , Θάνατος). Και ο Προμηθέας μετά από τα δεσμά του αποκαταστάθηκε – πάντα κάποιος Ηρακλής θα υπάρχει – από τον ίδιο το Δία αποκαταστάθηκε κι έγινε ημίθεος. Οι αρχαίοι μας ποτέ δεν έχασαν την έννοια του μέτρου. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Οιδίποδα επί Κολωνώ:
«Με τα γηρατειά μου και τα όσα πέρασα δικαιούμαι να λέω πως όλα είναι καλά».
Ποτέ δεν προχώρησαν οι Έλληνες στην ουτοπία της καταδίκης των Θεών. Το ξεπέρασμα του μέτρου είναι το διηνεκές έγκλημα που πληρώνει η ανθρωπότητα στο σύνολό της και ο καθένας ως ατομική ύπαρξη.

Στην Ευρώπη, η μεγάλη εξέγερση κατά του Θεού, αρχίζει με τον Σαντ – 27 χρόνια φυλακισμένος στην Βαστίλλη – στο όνομα του ηδονοθηρισμού, που τον συνειδητοποίησε μέσα από την απόλυτη στέρηση της φυλακής. Μετέτρεψε τη δίψα της απαγορευμένης του ζωής σε θεοποίηση της ηδονής. Καθώς και ο Μαρά, ο «φίλος του λαού» την αγάπη του σε θάνατο 300 χιλιάδων Γάλλων στο όνομα του λαού. Ο συγγραφέας Πέτερ Βάις, σύγχρονος του επικού Μπρεχτ, στο θεατρικό του «Μονομαχία Μαρά – Σαντ» στήνει την παράσταση στη Ναπολεόντια περίοδο σε άσυλο τρελών στο Σέρατον. Πάνω στη σκηνή , οι τρελοί με πρωταγωνιστές τον Μαρά και τον Σαντ. Ανάμεσα στο κοινό είναι και ο Ναπολέοντας. Ο Μαρά υπερασπίζεται την επανάσταση και ο Σαντ τον ηδονοθηρισμό. Μέσα στο πανδαιμόνιο της σκηνής, ο Μαρά φωνάζει: «Ανταρσία!» και ο Σαντ: «Συνουσία!». Οι τρελοί παίρνουν και τις δύο λέξεις ξεσπώντας: «Ανταρσία, συνουσία, ανταρσία, συνουσία....» ώσπου αφηνιασμένοι ξεχύνονται στην πλατεία και οι θεατές τρέχουν έντρομοι να σωθούν.

Ο Πέτερ Βάις, στην ουσία, γελοιοποιεί από γερμανικής πλευράς τον μηδενισμό της επανάστασης στην Γαλλία, όπως τον εξέφρασαν ο Μαρά, ο Ροβεσπιέρος, ο Κουτόν και ο Σαιν Ζυστ, καθώς και τον μηδενισμό της ηδονοθηρικής φιλοσοφίας του Σαντ. Η δε παρουσία του Ναπολέοντα στην πλατεία, δηλοί πως η επανάσταση εκτράπηκε στη 14μηνη τρομοκρατία και πέρασε στην αυτοκρατορία κρατώντας το όνομα Δημοκρατία. Ο Πέτερ Βάις αρνήθηκε να σχολιάσει το γερμανικό και ρωσσικό μηδενισμό. Πρώτον γιατί ήταν Γερμανός και δεύτερον γιατί μεταξύ νιτσεϊσμού και μαρξισμού είχε μια θέση δίπλα στον Μπρεχτ. Όσα όμως δεν είπε ο Πέτερ Βάις, θα τα πει ο Άρθουρ Κέσλερ στο «Μηδέν και το Άπειρο», που αναφέρεται στις δίκες της Μόσχας, μυθιστορηματικά μεν, αλλά κάνοντας τέχνη την τρομακτική πραγματικότητα.

Στη Γαλλία, θα επικρατήσει ο Δανδισμός. Οι Δανδιστές εμπνέονται από το «Χαμένο Παράδεισο» του Μίλτον, όπου ο ήρωάς του, ο Εωσφόρος, επαναστατεί κατά του Θεού και νικιέται. Βρίσκει νόημα ύπαρξης πολεμώντας το πλάσμα του Θεού, τον άνθρωπο. Εδώ, έχουμε τη Ζωροαστρική αντίληψη της αώνιας πάλης του κακού κατά του καλού. Οι Δανδιστές είναι εωσφορικοί, πιστεύοντας ότι «στο φέρετρο ενταφιάζεται μαζί με την αμαρτία και η αρετή, όπου - λένε – ότι όλα τελειώνουν.

Ο Ντοστογιέφσκυ, στο πρόσωπο του Ιβάν Καραμάζωφ, σπρώχνει τους μηδενιστές σε μια παράλογη θέση, κατά τη φιλοσοφική ερμηνεία του Καμύ. Ο Ιβάν πιστεύει στην αθωότητα των ανθρώπων και προπαντός των παιδιών. Τοποθετεί τη δικαιοσύνη πάνω από την θεότητα. Δεν αρνιέται απόλυτα την ύπαρξη του Θεού. Θέλει, όμως, να του μιλάει, να τον δικάζει και να τον αρνιέται σαν ίσος προς ίσον. Ο Ιβάν περνάει στην άρνηση από έμμεσους δρόμους. Παραμένει μπερδεμένος καταλήγοντας στην τέλεια σύγχηση κι από εκεί δραπετεύοντας στην τρέλα. Στέκεται στην άρνηση της σωτηρίας, φτάνοντας στο «ακόμα κι αν έχω άδικο, η αγανάκτησή μου θα εξακολουθεί να υπάρχει». Σ’ αυτό το σημείο, ο Ντοστογιέφσκυ στους «Δαιμονισμένους» αντιπαραθέτει ένα άλλο προσωπικό του «ακόμα κι αν....ο Χριστός δεν υπήρχε, θα τον επινοούσα γιατί τον αγαπώ». Αντίθετα με τους «ρομαντικούς» μηδενιστές (Δανδιστές), ο Ιβάν θα προχωρήσει στο κακό από συνέπεια. Δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να είναι καλός. Είναι η αντίφαση που δεν άντεξε, γι’ αυτό και κατέρρευσε στην δίκη των Καραμάζωφ ( του Μίτια).

Ο Στίρνερ το 1845 εκδίδει το έργο του «Ο μεμονωμένος και τα εφόδιά του». Σύχναζε στην «Εταιρεία των Απελεύθερων» μαζί με τους οπαδούς του Hegel και του Μαρξ. Καταφέρεται όχι μόνον κατά του Θεού, αλλά και με τον άνθρωπο του Φόυερμπαχ, που για πολλούς σήμανε το τέλος της γερμανικής φιλοσοφίας, παρ’ ότι ο Νίτσε ερχόταν απόλυτα αρνητικός. Ο τελευταίος αντιμετωπίζει στον «Υπεράνθρωπο» τον παραλογισμό να θεμελιώσει μια δικαιοσύνη χωρίς αρχές και σταθερά σημεία αναφοράς. Οδηγείται στα άκρα: Πρέπει να καταστρέψει το τελευταίο πρόσωπο του Θεού, που είναι η ηθική. Ο Στίρνερ πολεμάει το πνεύμα του Hegel και το κράτος. Αποκαλεί την πίστη στις αιώνιες ιδέες «μογγολισμό». Θεωρεί το Σωκράτη, το Χριστό, τον Ντεκάρτ και τον Hegel – τέλεια ισοπέδωση του Θεού – ως εφευρέτες νέων τρόπων αλλοτρίωσης «αυτού που είμαι» . Κι ακόμα πως οι αθεϊστικές θεωρίες που κορυφώνονται στη λατρεία του κράτους είναι θεολογικές εξεγέρσεις.

Ο Νίτσε, αντιδρώντας στον Στίρνερ, θα ονομάσει τον εαυτό του «ολοκληρωμένο μηδενιστή στην Ευρώπη». Θεωρεί την αθεΐα «εποικοδομητική και ριζοσπαστική». Οι αθεϊστές κλείνοντας την πόρτα του Θεού, άνοιγαν φοβερές φυλακές που τις γνώρισε η ανθρωπότητα στον 20ο αιώνα. Κι ακόμα υποφέρει απ’ αυτές. Ο Καμύ κάνει μια προσπάθεια ν’ αθωώσει το Νίτσε, παρ’ ότι τον κατακρίνει και να τα ρίξει όλα στο γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό, «που τον ανέδειξε θεμελιωτή του ψέματος και της βίας». Οι άνεμοι που απελευθερώνονται θα καταστρέψουν στην ορμή τους δίκαιους και άδικους, ανθρώπους και φύση και οι καταστροφείς θα κρατήσουν για τον εαυτό τους το ακαταλόγιστο. Ο Αίολος, όμως, που τους απελευθέρωσε, είναι οι μηδενιστές και φυσικά ο τελευταίος αυτής της σειράς «φονιάς του Θεού» , ο Νίτσε. Στο σημείο αυτό, ο Καμύ δεν προχωράει στην κριτική του. Ο νιτσεϊσμός είναι ο εφαρμοσμένος μηδενισμός στην πολιτική πράξη, που και ο Καμύ τον έζησε σκληρά.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 12:43 am

Ο μεγάλος Ντοστογιέφσκυ, δεν θα βρει ελαφρυντικά στους μηδενιστές και προ παντός στο Νίτσε. Ο άνθρωπος, όσο απογυμνώνεται από πίστη, αρχές και αξίες, οδεύει προς την απελευθέρωση, αλλά προς την πλήρη υποταγή στο όνομα μιας απροσδιόριστης απελευθέρωσης και μιας ρομαντικής ουτοπικής δικαιοσύνης, την οποία πιστεύει πως θα δημιουργήσει με την εξέγερσή του. Κι αν για τους φιλοσόφους η φιλοσοφική εξέγερση ήταν ένας τρόπος αδρανούς δράσης, για το πλήρωμα του κόσμου ξεπερνούσε τη γυμνότητα των πρωτόπλαστων μετά την παράβαση. Ακούγεται εύηχα το «όλα επιτρέπονται, αν ο Θεός δεν υπάρχει, ακόμα και το έγκλημα». Ο άνθρωπος, ο μέσος άνθρωπος, στέκεται μόνο στο «όλα επιτρέπονται», ενώ θα μπορούσε να το αντιστρέψει στο «τίποτα δεν επιτρέπεται». Αλλά αυτό είναι μια αβάσταχτη κατάσταση. Πήρε το «όλα» και λευτερώθηκε» προς μια γενική ανατροπή αδίστακτα. Δεν στάθηκε στο τίμημα.

Γι’ αυτό και στους «Αδελφούς Καραμάζωφ», όπου ο Ντοστογιέφσκυ προδιαγράφει ανάγλυφα τον κόσμο που ξημέρωνε, δεν παρουσιάζει μόνο τους μηδενιστές, αλλά και τους ωτακουστές, που ναι μεν αρνούνταν ν’ αρνηθούν το Θεό, μπορούσαν, όμως, να προάγουν τη διαφθορά στο έπακρο, με την κρυφή πεποίθηση, πως τίποτα πια δεν μπορεί να τους καταλογιστεί. Αυτός ο προφητικός κόσμος των Καραμάζωφ από μυθιστορηματικός, θα γίνει πραγματικός τον 20ο αιώνα. Θα προχωρήσει ως την ακραία συνέπεια του δίδυμου ελευθερίας και δικαιοσύνης – όπως νόμιζε – φτάνοντας δυστυχώς, στο αντίθετο ισοδύναμο της απόλυτης αιχμαλωσίας της αδικίας, του αφανισμού του ανθρώπινου προσώπου. Ο ολοκληρωτισμός με την ηθική του κρατικισμού της απολυταρχικής εξουσίας εξανδραποδίζοντας τους ανθρώπους θα τους μεταβάλλει σε ρομποτικά πειραματόζωα της εξουσίας. Στο όνομα του λαού εκτελούν το λαό. Τον υποχρεώνουν να ομολογήσει την ενοχή του αξιοποιώντας τις μεθόδους της καθολικής Ιερής Εξέτασης. Υποταγή και ευγνωμοσύνη στην εξουσία καταδικασμένος σε θάνατο.

Ο Ντοστογιέφσκυ από την αρχή τοποθετεί απέναντι στον Ιβάν τον αδερφό του Αλιόσα (Αλεξέι). «Θέλω να ζήσω για το Θεό και την αθανασία, δεν δέχομαι συμβιβασμούς» . Και συνεχίζει: «Αν είχε πεισθεί πως δεν υπάρχει Θεός και αθανασία θα είχε γίνει αμέσως άθεος και σοσιαλιστής». Ο Ιβάν είχε σπουδάσει Νιτσεϊσμό στη Γερμανία και ήταν διαποτισμένος με το πνεύμα του Νίτσε. Ο Ντοστογιέφσκυ στους «Αδελφούς Καραμάζωφ», το τελευταίο του μυθιστόρημα, συνθέτει μια πελώρια τοιχογραφία του κόσμου, όπως τείνει να διαμορφωθεί με θα αθεϊστικά μηδενιστικά ρεύματα.

Σε μια συνάντηση στο μοναστήρι με τον στάρετς Ζωσιμά, η οικογένεια των Καραμάζωφ, κυριολεκτικά διαμελημένη, συζητάει με άλλους επισκέπτες. Κάποιος Πιότρ Αλεξάνδροβιτς καταγγέλει τον Ιβάν, πως είπε σε μια συντροφιά, πως «η κακουργία έπρεπε όχι μόνον να επιτρέπεται, αλλά και ν’ αναγνωρίζεται σαν την πικο αναγκαία και την πιο λογική διέξοδο για κάθε άθεο». Και ο Ιβάν συμφώνησε λέγοντας στον στάρετς πως «δεν μπορεί να υπάρχει αρετή χωρίς την αθανασία».

Φυσικά, τέτοια κηρύγματα χαμηλότερης έντασης υπάρχουν και στο «Έγκλημα και τιμωρία». Ο Ρασκόνλικωφ ανήκει σ’ ένα είδος ρομαντικών μηδενιστών, που δεν πίστευαν πουθενά, παρά μόνον στην αθωότητα. Αυτοί πίστευαν πως απαγορεύεται ο όποιος φόνος. Ο Ρασκόνλικωφ πηγαίνει να σκοτώσει τη γριά τοκογλύφο αλλά εκεί βρίσκει και τη γριά αδερφή της που σκοτώνει κι αυτήν για να μην υπάρξει μάρτυρας. Παράξενο για έναν μηδενιστή να κρατάει ακόμα χώρο για τύψεις. Παραδίδεται στον αστυνόμο Πορφύρη. Τον δίκασε μέσα του ο φόνος της αθώας. Και μη βρίσκοντας το σθένος ν’ αυτοκτονήσει, προτιμάει την εξορία στη Σιβηρία. Εδώ ο Ντοστογιέφσκυ δείχνει πόσο εύθραυστες είναι οι θεωρίες, όταν αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα. Ο Ντοστογιέφσκυ στο πρόσωπο του Ρασκόνλικωφ σκιαγραφεί τους ρομαντικούς μηδενιστές που δεν ανέχονταν το φόνο της αθωότητας. Είχε προηγηθεί ο θεωρητικός των Ιακωβίνων Σαιν Ζυστ, που με τον Ροβεσπιέρο και τον Κουτόν είχαν αποτελέσει το γνωστό μαύρο τρίγωνο της Τρομοκρατίας 1793-1794. Σ’ αυτούς τη δίκη έστησε ο συνταγματάρχης Ταλιέν και τους οδήγησε στη λαιμητόμο.

Θα υπάρξει, όμως, στους δαιμονισμένους, ο Κυρίλλωφ, που πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι ο μόνος Θεός. Για να γίνει, όμως, Θεός, πρέπει ν’ αυτοκτονήσει. Η πιστολιά στον κρόταφό του δεν μας επιτρέπει να ξέρουμε τι απόγινε. Πάντως «εγένετο νυξ». Αυτού του μυθιστορήματος προηγήθηκαν οι όντως δαιμονισμένοι των μηδενιστικών θεωριών, χωρίς καμμία αναστολή. Ο Πιζάρεφ, ο Μπακούνιν και ο Νετσάγεφ. Ο Πιζάρεφ, κηρύσσει τη θεωρία της πνευματικής τρομοκρατίας. Πολεμάει ό,τι δεν αποτελεί αυτοϊκανοποίηση. Έτσι φτάνει στην άρνηση της φιλοσοφίας – όπως ο Φόϋερμπαχ – και της τέχνης, της ηθικής και της θρησκείας. Ο μηδενισμός στο θρίαμβό του. Ο Μπακούνιν πεθαίνει την παραμονή της τρομοκρατικής ενέργειας του 1876. Ο πολιτικός κυνισμός του Μπακούνιν θα προωθήσει στα άκρα το επαναστατικό κίνημα με το Νετσάγεφ. Είχε αποφασίσει να υπηρετήσει τη «μαύρη» θεότητα εγκαθιδρύοντας την «εγκληματική πράξη», σύμφωνα με το «όλα επιτρέπονται». Αυτό το τελευταίο υπήρξε και η ολοκληρωτική πεποίθηση του Ιβάν Καραμάζωφ.

Όταν ρωτάει ο Σμερντιάκωφ – νόθος γιος του Φεοντόρ Καραμάζωφ – τι σπούδασες Ιβάν; Η απάντηση ήταν κοφτή. Πως «όλα επιτρέπονται, αν δεν υπάρχει Θεός». Ο Σμερντιάκωφ νοιώθοντας παράξενα απελευθερωμένος, ξαναρωτάει: «Και το έγκλημα;». Για να πάρει την καταφατική απάντηση από τον Ιβάν. Από κείνη τη στιγμή αποφάσισε να σκοτώσει τον πατέρα Καραμάζωφ για όλες τις ταπεινώσεις και τους εξευτελισμούς. Αυτό το εξαθλιωμένο πλάσμα θέλει να συμπαρασύρει και όλη την οικογένεια Καραμάζωφ στην καταστροφή. Παραμονεύει για το έγκλημα αλλά θέλει να το φορτώσει στον άνθρωπο του ασυγκράτητου πάθους, το Μίτια Καραμάζωφ και τα καταφέρνει. Στη δίκη ο εισαγγελέας θα πει πως δεν δικάζεται η άθλια οικογένεια των Καραμάζωφ, αλλά «η μητερούλα μας η Ρωσσία». Και θα συμπληρώσει:
«Είμαστε πλατειές φύσεις, γιατί είμαστε Καραμάζωφ. Και μπορούμε να συγκεντρώνουμε μέσα μας όλες τις αντιθέσεις. Ν’ αντικρύζουμε ταυτόχρονα δύο αβύσσους. Και την άβυσσο του ύψους και την άβυσσο του βάθους, του πιο άτιμου εξευτελισμού...δύο άβυσσοι κύριοι, δύο άβυσσοι, που υπάρχουν χωριστά...».

Ο Σμερντιάκωφ αυτοκτονεί, αφού ομολόγησε στον Ιβάν πως αυτός σκότωσε τον πατέρα Καραμάζωφ, θεωρώντας τον Ιβάν ως ηθικό αυτουργό. Αυτοκτονεί την παραμονή της δίκης, για να μείνουν αδικαίωτοι οι Καραμάζωφ. Τώρα το «όλα επιτρέπονται» δικάζει τον ίδιο τον Ιβάν. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ιβάν άρρωστος και διασαλευμένος την άλλη μέρα στο δικαστήριο λέει: «Σας διαβεβαιώ πως δεν είμαι τρελός. Είμαι δολοφόνος». Το δικαστήριο του καταλογισε αναστάτωση και πως μιλάει ακατανόητα. Και κει ξανά παραλογιζόμενος δηλώνει πως έχει «ένα μάρτυρα, που έχει ουρά, ασήμαντος διαβολάκος, θα βρίσκεται κάπου εδώ...». Και τον πέταξαν έξω από το δικαστήριο. Δεν άντεξε ο Ιβάν το βάρος των πεποιθήσεών του, όταν έγιναν πράξη στο άμεσο περιβάλλον του. Όπως δεν γλύτωσε από το βαρύ τίμημα ολόκληρη η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος του 20ου αιώνα, που παρασύρθηκε στις δύο δίνες του Εθνικοσοσιαλισμού της Γερμανίας και του Κομμουνισμού της Ρωσίας.

Ο Ιβάν δεν μπόρεσε να συμφιλιώσει μέσα του το «όλα επιτρέπονται και το έγκλημα». Είναι διαφορετικός από τους ρομαντικούς μηδενιστές. Εκείνοι αυτάρεσκα ζουν τη θεωρία τους. Ο Ιβάν θα κάνει το κακό από συνέπεια. Δεν θέλει στον εαυτό του να επιτρέψει να είναι καλός. Δεν δέχεται το μηδενισμό από απελπισία. Από τη στιγμή που αρνιέται το Θεό και την αθανασία, μέσα στο δικό του κανόνα, θ’ αναγνωρίσει το θεμιτό του εγκλήματος. Μπορεί, λοιπόν, ν’αφήσει και να ωθήσει να σκοτώσουν τον πατέρα του. Κι ακόμα να υποφέρει λιγότερο. Παρ’ ότι λέει πως δεν υπάρχει αθανασία, δηλώνει πως θα την αρνιόταν κι αν υπήρχε. Έτσι προχωρεί στο δίλημμα: «να είσαι ενάρετος και παράλογος, ή λογικός κι εγκληματίας;». Μόνο που το δίλημμα δεν του βγήκε ∙ όπως το είχε οριοθετήσει έγινε παράλογος κι εγκληματίας, ως ηθικός αυτουργός. Όλοι άλλωστε οι μηδενιστές κινήθηκαν μεταξύ αυτοκτονίας, τρέλας και εγκλήματος. (Στο ζόφο του 20ου αιώνα κινήθηκαν αποκλειστικά προς το έγκλημα) Ο Ιβάν δεν μπόρεσε να μείνει αδιάφορος στο έγκλημα, ήταν μάλιστα αυτό που καταλογίστηκε στον αθώο Μίτια. Η αντίφαση ανάμεσα στην αθωότητα των παιδιών, που διακήρυττε και στο έγκλημα που επικροτούσε, μοναχικός, χωρίς τη βοήθεια του κυνισμού του Νετσάγιεφ που νόμιζε πως διέθετε, σκοτώνει το πνεύμα του.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 12:43 am

Ο ίδιος ο Ιβάν προκαλεί, πριν από το έγκλημα κατά του πατέρα του, με το Μεγάλο Ιεροεξεταστή. Λέει στον Αλιόσα πως έχει συλλάβει ένα ποίημα, που θέλει να του πει. Εδώ ο Ντοστογιέφσκυ προχωρεί προς τη διόραση του μέλλοντος, όπου διαβλέπει την ένταση των καιρών, ως πέρασμα των μηδενιστικών θεωριών στην πράξη. Ο Ιβάν μπερδεύει τον πλάστη με την πλάση. «Δεν είναι ο Θεός που αντικρούω, αλλά η δημιουργία». Και επειδή δεν αποδέχεται τη δημιουργία, ως έχει, προχωρεί στην άρνηση και των δύο.
Ο Καμύ θα σχολιάσει: «Από τη στιγμή που το πνεύμα της εξέγερσης θα δεχθεί το «όλα επιτρέπονται» και το «όλοι ή κανένας», θα βάλει σαν στόχο του να ξαναφτιάξει την πλάση κια να εξασφαλίσει το βασίλειο και την ενότητα των ανθρώπων∙ από την στιγμή που η μεταφυσική επανάσταση θα απλωθεί από την ηθική στην πολιτική, μια νέα επιχείρηση ανυπολόγιστης έκτασης θα αρχίσει, ξεκινώντας κι αυτή από τον ίδιο τον μηδενισμό. Ο Ντοστογιέφσκυ, προφήτης της νέας θρησκείας την προβλέπει και την αναγγέλει: Αν ο Αλιόσα είχε βγάλει το συμπέρασμα πως δεν υπήρχε ούτε Θεός ούτε αθανασία, θα γινόταν αμέσως άθεος και σοσιαλιστής. Γιατί σοσιαλισμός δεν είναι μόνο το εργατικό ζήτημα, είναι κυρίως το ζήτημα του αθεϊσμού και της σύγχρονής του υλοποίησης, το πρόβλημα του πύργου της Βαβέλ, που κατασκευάζεται χωρίς Θεό, όχι για να φτάσει στους ουρανούς από τη γη, αλλά για να χαμηλώσει τους ουρανούς μέχρι την γη».

Ο Ιβάν, προσπαθούσε να τα βρει με τον εαυτό του και δεν τα κατάφερνε. Αλλά θα το καταφέρουν άλλοι , που ξεκινώντας από την ίδια μηδενιστική κίνηση, θα αποκτήσουν την εξουσία του κόσμου. Αυτό φανερώνει και η ιστορία του Μεγάλου Ιεροεξεταστή που αιχμαλώτισε το Χριστό στη Σεβίλλη και του δήλωσε πως αύριο θα τον κάψει στη φωτιά όπως τους 100 σήμερα. Η ελευθερία είναι βάρος ασήκωτο για τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων και αυτοί θα ζητήσουν τον εξουσιαστή να την αποθέσουν σ’ αυτόν μαζί με τα άλλα προβλήματά τους. Ο Ιεροεξεταστής λέει πως δεν θα φεισθούν μέσο, αφού «όλα επιτρέπονται». Θα τον σκοτώσουν, λοιπόν, θα συνεχίσουν χωρίς αυτόν και κάθε έγκλημα θα νομιμοποιηθεί στο άγνωστο μέλλον των αιώνων. «Όταν θα γίνουμε Καίσαρες, θα σκεφτούμε την πανανθρώπινη ευτυχία».

Εξεγερμένος, λογικά, ο Ιβάν, καταλήγει στην τρέλα γιατί τα αισθήματά του δεν την άντεξαν και το μυαλό του δεν την αντιμετώπισε. Οι επίδοξοι Καίσαρες τα κατάφεραν . Τα ξόανά τους , τώρα αποκαθηλώθηκαν. Το μέλλον παραμένει άδηλο και απροσδιόριστο. Ίσως τα καταφέρουμε, συν Θεώ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Αλέξανδρος Ζ.
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 188
Registration date : 13/12/2007

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΣαβ Απρ 26, 2008 7:10 pm

Strifterix, το μεταφυσικό ερώτημα συναρτάται οπωσδήποτε με τη θέσμιση της κοινωνίας, όπως πολύ συγκροτημένα αναπτύσσεις. Θα σταθώ στην οξεία κριτική που ασκείς και θα αντιπαραβάλω στον θρησκευτικό μηδενισμό την θεοκρατία που γνώρισε ο μεσαιωνικός κόσμος. Ο Λιαντίνης μιλά για "πολιτισμό της κρίσης" τον οποίον τοποθετεί από τους ελληνιστικούς χρόνους ακαι εντεύθεν. Έως ποιό σημείο μπορεί να λειτουργεί παραδειγματικά η αρχαία Ελλάδα; Είναι όντως σοβαρή αδυναμία του έργου του ή μήπως η προβληματική του Λιαντίνη επικεντρώνεται στην ποιητική λειτουργία;

Ασφαλώς μιλώ με πάσα επιφύλαξη γιατί η αλήθεια είναι πως ακόμη μένει ανέκδοτο μεγάλο μέρος του λιαντίνειου έργου.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΔευ Απρ 28, 2008 9:35 pm

Φίλε Αλέξανδρε, με μια κάποια ντροπή, μπορώ να πω, για τον εαυτό μου, δεν έχω καταφέρει να καταδυθώ στην Λιαντίνεια φιλοσοφία και αλήθεια. Επισημαίνω τον ηθικό προβληματισμό περισσότερο κι επιμένω εκεί, σαν "μια φωνή βοώντος εν τη ερήμω" . Δεν μιλώ για θρησκευτικό μηδενισμό, μάλλον για νιτσεϊκό, αν και πιάνω το υπονοούμενό σου. Μιλώντας για τον Ιεροεξεταστή, ναι μεν κάνω κι εγώ με τη σειρά μου μια οξεία κριτική στους μηδενιστές θεοκράτες και θρησκειοκρατούντες. Η αρχαία Ελλάδα κατά την άποψή μου λειτουργεί παραδειγματικά για όλους τους λαούς , για όλο τον κόσμο, για το χτες, για το σήμερα , για το τώρα, για το πάντα. Η σημασία και η δυνατότητα παραδειγματισμού από τους αρχαίους είναι διηνεκής. Περνώντας από το μεσαιωνικό καθεστώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται - αυτοκρατορίες, παπισμό, υποταγή, τρομοκρατία - φτάσαμε στους καιρούς του ανθρώπινου εξανδραποδισμού στη μετ-Αναγεννησιακή εποχή και της θεοκρατίας.

Αν μου επιτρέπεις, θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τον Δημήτρη Λιαντίνη ως έναν σύγχρονο Προμηθέα, όχι Δεσμώτη, μα Πυρφόρο, ο οποίος προσπαθούσε να φέρει φως και αλήθεια. Ο Δίας είχε αντίρρηση για την φωτιά στους ανθρώπους. Ο Προμηθέας την έφερε. Το υπέροχο μέτρο των Ελλήνων, δεν έσπρωξε τον Προμηθέα στην άρνηση του Δία. Ο δε Δίας με τη σειρά του, μετά το δέσιμο του Προμηθέα στον Καύκασο, όπου τον έλυσε ο ημίθεος Ηρακλής, διατηρεί τον Προμηθέα ως ημίθεο. Ενώ, στα Νιτσεϊκά χρόνια κι αρκετά πριν, ο Θεός είχε πεθάνει και απλά ο Νίτσε ανέλαβε να εκτελέσει και την ηθική του. Και τι προέκυψε; Ο χιτλερικός και σταλινικός μηδενισμός του παντός. Κάποιοι είχαν αντίθετη άποψη, δογματικά αρνητική στις θέσεις του Δημήτρη Λιαντίνη. Ο Λιαντίνης την είπε την αλήθεια του. Έφερε τη φωτιά του. Η συνολική πορεία στην εξέλιξη της διερεύνησης, της σκέψης και του στοχασμού, έγινε , πιστεύω, και με σκοπό να καταφέρουμε κι εμείς να την αντικρύσουμε, και να γίνουμε κοινωνοί των νοημάτων του. Κάποιες αλήθειες δεν τις αποκωδικοποιείς. Τις δέχεσαι.

Σχετικά με την ερώτησή σου : "Είναι όντως σοβαρή αδυναμία του έργου του ή μήπως η προβληματική του Λιαντίνη επικεντρώνεται στην ποιητική λειτουργία; " δεν μπορώ να σου απαντήσω, και λυπάμαι πολύ... Κι αυτό , γιατί, δεν ασκώ κάποια κριτική στο έργο του Δημήτρη Λιαντίνη με το δοκίμιο αυτό, ούτε αναλύω σκέψεις και θέσεις του. Είναι δικές μου θέσεις και σκέψεις. Βέβαια, για να πω την μαύρη αλήθεια, διάβασα το Ecce Homo - Ιδε ο Άνθρωπος που μετέφρασε ο Δημήτρης Λιαντίνης, για να "σιγουρευτώ" ότι θυμόμουν καλά ορισμένες θέσεις του Νίτσε. Σχετικά με το αν η προβληματική του Λιαντίνη επικεντρώνεται στην ποιητική λειτουργία, το μόνο απλό πράγμα που μπορώ να σου πω σαν απάντηση είναι ότι κάθε δημιουργός, λέει κάτι. Αυτό το κάτι , δεν έχει σημασία μόνο τι θα πει, αλλά πως θα το πει. Και ποιες και πόσες συνειδήσεις θα αφυπνίσει. Πόσοι θα προβληματιστούν και θα ρωτήσουν και θ' αναρωτηθούν. Το θέμα είναι ως προς τι και με γνώμονα τι, ρωτάς κι αναρωτιέσαι.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Αλέξανδρος Ζ.
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 188
Registration date : 13/12/2007

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 12:23 am

Φίλε Strifterix,

Τα δοκίμια σου θέτουν τέτοιας έκτασης ερωτήματα που βρίσκεται κανείς σε αμηχανία. Δεν έχω ξαναβρεί μπλογκ στο οποίο να συμμετέχουν τέτοιας ευαισθησίας άνθρωποι.

Οφείλω όμως να πω ότι η μετα-Αναγεννησιακή εποχή, και χρησιμοποιώ τους όρους σου, εκτός από εποχή του βαθέος μαύρου με φρικιαστική απόληξη το Ολοκαύτωμα, είναι και η εποχή των ανθρώπινων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου, της ελευθερίας της έκφρασης.

Ό,τι ονομάζει κανείς "αρχαία Ελλάδα" είναι κι αυτό ένα τεράστιο θέμα. Ο Λιαντίνης προσεκτικά επιμερίζει τους Ίωνες φιλοσόφους, την αρχαία Αθήνα και Σπάρτη και αναλύει με διάκριση. Οι θέσεις του για τον Παρθενώνα ως μνημείο του "τέλους" ανοίγουν πελώρια ζητήματα.

Η ερωτική αγωγή στην αρχαία Ελλάδα και η ύπαρξη των δούλων είναι δύο μονάχα από τα ζητήματα που δεν χωρούν σε επίπεδες συγκρίσεις με το παρόν.

Και πρέπει τιμή στον Δημήτρη Λιαντίνη, που είναι ο πρώτος μετά τον Συκουτρή που έθεσε αυτού του είδους τα ερωτήματα, με επιστημονικό τρόπο, στην Ελλάδα.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΦΩΤΕΙΝΗ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 265
Registration date : 13/01/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 12:25 am

Strifterix, το επικεντρώνεται η προβληματική του Λιαντίνη στην ποιητική λειτουργία θα στο αντικαθιστούσα με το εκφράζεται ποιητικά, παιδεύει
τη λέξη, ακολουθεί το Μαλαρμέ στην αντίληψη ότι οι λέξεις πέραν από το
χαρίεν κείμενο είναι εκείνες που θα δώσουν και το πολυεπίπεδο νόημα.
Εκείνο που θα ψάξεις να το βρεις, που δεν θα σου δοθεί στο πιάτο, γιατί
στη διαφορετική περίπτωση θα ήταν δογματισμός. Και οι δογματικές
αφοριστικές θέσεις μακριά από το Λιαντίνη. Αυτές ταιριάζουν μόνο στα
συστήματα και στα -ισμός. Και ο Λιαντίνης είναι ελευθερία, στοχασμός
και αναστοχασμός, Reflexio όπως λέμε στη φιλοσοφία, δηλαδή κριτική της
σκέψης πάνω στη σκέψη.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 6:54 pm

Κάπου λάθος με καταλάβατε Φωτεινή. Δεν έβαλα τον Λιαντίνη σε κάποιο σύστημα, ούτε σε καλούπι που να χωρεί δογματισμό ή αφορισμό. Ίσα Ίσα , έγραψα :

"Αυτό το κάτι , δεν έχει σημασία μόνο τι θα πει, αλλά πως θα το πει. Και ποιες και πόσες συνειδήσεις θα αφυπνίσει. Πόσοι θα προβληματιστούν και θα ρωτήσουν και θ' αναρωτηθούν. Το θέμα είναι ως προς τι και με γνώμονα τι, ρωτάς κι αναρωτιέσαι."

Οπότε, συμφωνούμε !! Μου άρεσε πάρα πολύ η λέξη "αναστοχασμός". Θα αναφέρω 2 πράγματα...Κριτική του Καθαρού Λόγου και Κριτική του Πρακτικού Λόγου. Κάπου πρέπει να ξεφεύγουμε οι άνθρωποι από τα συστήματα και να μην εγκλωβιζόμαστε εκεί. Καλός και σωστός ο όλος ηθικός προβληματισμός , σαν σύνολο, και η προβληματική του κλπ. Υπάρχει όμως ένα φοβερό ΑΛΛΑ, που λέτε , Φωτεινή, κι ένα ΑΛΛΑ,για το οποίο μιλούσε ο Λιαντίνης: Αυτή η περίφημη ελευθερία πρέπει να διαπνέει την σκέψη μας και ο αναστοχασμός να χαρακτηρίζει την εξελικτική πορεία της νόησης προς το αποτέλεσμα. Ο καθολικός νόμος και η γνωστή σε όλους μας κατηγορική προσταγή, μου υποδεικνύει το "πώς" πρέπει να πράττω. Όχι απαραίτητα και το πώς πρέπει να σκέφτομαι. Δεν πιστεύω στιγμή πως ένας ολοκληρωμένος στοχαστής και διανοητής, όπως εν προκειμένω ο Δημήτρης Λιαντίνης, εγκλωβίζεται σε συστήματα και κατατάσσεται σε ρεύματα και δογματισμούς. Κάθε άλλο. Reflexio, δυνατότητα κι ελευθερία χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο ον, στην πορεία του από το ενθάδε, στο επέκεινα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Αφορίζω, όμως, κι εξαπολύω προσωπικά δριμύ κατηγορώ εναντίον όλων εκείνων που έφεραν την κόλαση επί της γης, καθ΄ οιονδήποτε τρόπον, με οποιαδήποτε μορφή, είτε με τις ιδέες τους, είτε με τα γραψίματά τους, είτε με την επιρροή τους , ή με τα λάθη τους, τα πάθη τους και τις πράξεις τους. Σαιν Ζυστ, Κουτόν, Ροβεσπιέρος, Σαντ, Πιζάρεφ, Μπακούνιν, Νετσάγεφ, Στίρνερ, Νίτσε, Χίτλερ, Στάλιν.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Αλέξανδρος Ζ.
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 188
Registration date : 13/12/2007

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 7:29 pm

Η διατύπωση της Φωτεινής αφορά τη δική μου έκφραση και βάζει ακόμη έναν όρο, αλλάζει γένος, στο επίπεδο της ερώτησης. Καίρια παρατήρηση.

Δεν θα συμφωνήσω όμως με την άποψη του φίλου Strifterix που τοποθετεί τους πρωτεργάτες της Γαλλικής Επανάστασης και τον ευγενή Σαντ πλάι στον Χίτλερ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
strifterix
Τζόβενο
strifterix


Αριθμός μηνυμάτων : 35
Location : Eternity is my homeplace
Registration date : 12/04/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 8:45 pm

Νόμιζα πως η Φωτεινή αναφερόταν σε μένα, γιατί είδα " strifterix" κι όχι "Αλέξανδρε". Πάντως είναι άκρως διαφωτιστικό το σχόλιό της και μας "βάζει και τους δυό στη θέση μας" , γιατί κάπου ανέλαβα τον "ρόλο του αιρετικού" ως ένα βαθμό, χωρίς να διευκρινίζω πολλά απ' αυτά που λέω.

Δεν τους βάζω τόσο πλάι , Αλέξανδρε, τους πρωτεργάτες με τον Χίτλερ. Εύστοχη η παρατήρησή σου ώστε ν' αποφευχθούν παρεξηγήσεις . Ναι μεν Γαλλική Επανάσταση, ναι μεν "ευγένεια", μα πίσω από αυτό το πέπλο, κρύφτηκαν αρκετά πράγματα που απεκαλύφθησαν αργότερα. Το εύρος , βέβαια, ήταν μικρότερο και ίσως πιο "ήπιο" σε σχέση με τα γεγονότα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι, για να μιλήσω λίγο πιο λαϊκά, αλλά αν τα πάρουμε τα πράγματα με μια λογική σειρά εξέλιξης γεγονότων, μεταστροφής και διαστροφής, όλα κατέληξαν στον Χίτλερ.

Δηλαδή, το μαύρο τρίγωνο της Γαλλικής Επανάστασης , που χαρακτηρίζω ως τρομοκρατία ( Σαιν Ζυστ , Κουτόν, Ροβεσπιέρος) , κάπου "έχασε τον έλεγχο". Κάπου αυτοί παρεκτράπηκαν. Γι' αυτό ανέφερα το λάθος και το πάθος (Σαντ) . Και επανέρχομαι στο "Όλα επιτρέπονται , ακόμα και το έγκλημα, αφού ο Θεός πέθανε" . Βλέπεις πως από 'δω τα πάω, από κει τα φέρνω, όλα καταλήγουν στην μηδενιστική θεώρηση περί του θανάτου του Θεού. Κάπου οι άνθρωποι αποθρασσυνθήκαμε και ντυθήκαμε με το πέπλο της αθωότητας. Λέω χαρακτηριστικά στο πρώτο post μου: "Οι μηδενιστικές θεωρίες, όταν περνούσαν στην επαναστατική πράξη –Κουτόν, Ροβεσπίερος , Σαιν Ζυστ, Μαρά – πετούσαν τον μανδύα της αθωότητας είτε από πρόθεση, είτε από το διαβλεπόμενο αδιέξοδο. Το ίδιο συνέβη και στη ρωσική επανάσταση, όπου ο Λένιν επιλεκτικά στέκεται στον Μαρξ επενδύοντας στην κοινωνική του φιλοσοφία το Νιτσεϊσμό, για να φτάσει στον ολοκληρωτισμό στο όνομα του σοσιαλισμού. Στην πράξη της εξουσίας, η ανθρώπινη υπόσταση μηδενιζόταν. Ο Ντοστογιέφσκυ διέβλεψε ότι ένας κόσμος χωρίς Θεό και ηθική, αρχές σταθερών αναφορών, θα περιπέσει σε μια τέλεια σύγχυση, θα μαζοποιηθεί και θα γίνει ικανός για το χείριστο, που θα τον αυτομηδενίζει. Στα έργα του «Έγκλημα και Τιμωρία», «Οι Δαιμονισμένοι» και «Οι αδελφοί Καραμάζωφ» θα κάνει μέσω των ηρώων του μια βαθειά ανατομία της εποχής του, ενσαρκώνοντας ως βιώσεις το μηδενισμό, με αντιπαραθέσεις θετικών ηρώων, χωρίς να φοβάται να καταδείξει το αποτέλεσμα. "
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Αλέξανδρος Ζ.
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 188
Registration date : 13/12/2007

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤρι Απρ 29, 2008 9:53 pm

Καταλαβαίνω, Στριφτερίξ, την τοποθέτησή σου. Απλώς στην προηγούμενη ανάρτησή σου διέκρινα ένα ισοπεδωτισμό ως προς τα πρόσωπα αυτά, που δεν υπήρχε βέβαια στις άλλες αναλύσεις σου.

Πριν, όμως από τον "θάνατο του θεού" δεν υπήρχαν φοβερές και τρομερές καταστάσεις; Για να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του Χρήστου Γιανναρά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έζησαν με "φόβο Θεού" κλεισμένοι σε ένα καβούκι και τρέμοντας το ίδιο τους το σώμα και με τη δαμόκλειο σπάθη της αμαρτίας νύχτα-μέρα πάνω από τις κεφαλές τους ήταν άραγε περισσότεροι σύμφωνοι με την "ανθρώπινη κατάσταση" ;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΦΩΤΕΙΝΗ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος



Αριθμός μηνυμάτων : 265
Registration date : 13/01/2008

Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε   Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε Icon_minitimeΤετ Απρ 30, 2008 3:49 pm

Χαίρομαι για τον Αλέξανδρο και το Strifterix. Έχουν κοφτερό μυαλό, σίγουρα γνωρίζουν κλασικά γράμματα, φιλοσοφία και λογοτεχνία, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι ασκούν διαλεκτική: Θέση - αντίθεση - σύνθεση. Έτσι όπως τη δίδαξε ο Ζήνων ο Ελεάτης και την πραγμάτωσε στους διαλόγους του ο Πλάτων. Συνεχίστε με αυτή τη δροσιά στην πνευματική ξεραίλα, ιδίως από τους πολλούς νέους, του τόπου μας.

Strifterix για το Νίτσε όταν μιλάμε πρέπει να τον κατέχουμε καλά και όχι αποσπασματικά. Ο νιτσεϊκός μηδενισμός που εκφράστηκε με τη γνωστή πρόταση "Ο θεός είναι νεκρός - Gott ist tot" έχει ένα βάθος που δεν αφορά στο θεό αλλά στον άνθρωπο που τον σκότωσε και μάλιστα μέρα μεσημέρι. Πώς; Με την αντιστροφή όλων των αξιών. Ο υπεράνθρωπος ή ο Ζαρατούστρα του Νίτσε δεν είναι ένας νέος θεός, αλλά σκοπεύει στον ίδιο τον άνθρωπο, το μεταμορφωμένο μέσα από τα νάματα των πραγματικών αξιών. Ξέρεις όταν ακούω να ονομάζουν το Νίτσε τόσο εύκολα άθεο, θυμάμαι κάποιους θεολόγους στο σχολείο που νόμιζαν ότι η θεολογία ήταν κατηχητικό σχολείο και μας μάθαιναν ότι ο Δαρβίνος κήρυξε ότι ο άνθρωπος κατάγεται από τον πίθηκο. Έτσι θέλησαν να μεταμορφώσουν την περί εξελίξεως θεωρία του Δαρβίνου!!!
Τώρα ως προς τις επισημάνσεις για Χίτλερ κλπ. και τα γνωστά ότι τα πρότυπά του στάθηκαν ο Νίτσε ή ο Καντ, θεωρώ ότι είναι απλούστευση. θα σου πω μόνον ότι ο σπουδαίος φιλόσοφος Φίχτε, διάδοχος του Καντ έχει ερμηνευθεί με τους πιο αντιφατικούς προσδιορισμούς: νασιοναλιστής, σωβινιστής, δημοκράτης, ρομαντικός, χριστιανός, αθεϊστής, μηδενιστής. Ο κάθε ένας τον χρησιμοποιούσε στα μέτρα του.

Γιατί μήπως το ίδιο δεν γίνεται στις μέρες μας με το Λιαντίνη; Και δεν υπονοώ βέβαια ότι ο Λιαντίνης έχει το μέγεθος αυτών των αναστημάτων, γιατί αυτό είναι έργο της ιστορίας πάντα να αναδεικνύει τα μεγάλα πνεύματα. Στο παρόν υπάρχει πάντα υποκειμενισμός μεγάλος και συναισθηματισμός που συσκοτίζουν το αν ένα πνεύμα είναι γνήσιο και μεγάλο ή όχι. Η επιστημονική αποδοχή χρειάζεται πάντα τη χρονική απόσταση.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Υπαρξιακός Λυτρωτισμός - Νιτσεϊκός Μηδενισμός - Σχολιάστε
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ-
Μετάβαση σε: