Πριν από 140 εκατομμύρια χρόνια, στις αρχές της
Κρητιδικής περιόδου, μια γιγαντιαία ανοδική ορογενετική
κίνηση ανύψωσε επάνω από τα κύματα την λεγομένη
Πελαγονική οροσειρά, μια στενή ζώνη ξηράς που περιλαμβάνει
την βορειότερη Μακεδονία (Πελαγονία), τον Όλυμπο,
την ανατολική Θεσσαλία και την βόρειο Εύβοια.
Λίγο μετά εμφανίζονται (100 εκατ. χρόνια) τα πρώτα
ανθοφόρα φυτά.
Πριν από 35 περίπου εκατομμύρια χρόνια, όταν η τάφρος
της Πίνδου είχε πια γεμίσει από ιζήματα, σημειώνονται
νέες κοσμογονικές αναστατώσεις στα έγκατα της
ελληνικής γης.
Ύστερα από μια πανίσχυρη ανοδική ώθηση, πτυχώθηκαν τα
υλικά της τάφρου και ανυψώθηκαν σχηματίζοντας την
επιβλητική οροσειρά της Πίνδου.
Είναι η εποχή των αλπικών πτυχώσεων, όταν αναφαίνονται
οι υψηλότεροι ορεινοί όγκοι της γης, οι Άλπεις, τα Πυρηναία,
τα Ιμαλάια.
Από το τροπικό κλίμα η γη εισέρχεται στην παγετώδη περίοδο.
Στην αρχή του Μειόκαινου (18 εκατ. χρόνια), μια άλλη
τεκτονική αναστάτωση πτυχώνει και ανορθώνει τον βυθό,
για να προβάλει πάνω από την επιφάνεια των νερών
το μεγαλύτερο τμήμα της δυτικής Ελλάδος.
Έτσι αναδύθηκε από τα θαλάσσια βάθη η Αιγαιίς σαν ενιαία
και αδιαίρετη μάζα ξηράς, που κάλυπτε περίπου τον
σημερινό ελληνικό χώρο, από το Ιόνιο ως την Μικρά Ασία
και τα νότια της Κρήτης.
Το κλίμα ξαναγίνεται θερμό, και έχουμε μία έξαρση
στην ποικιλομορφία της πανίδας και χλωρίδας.
Εμφανίζονται οι σύγχρονοι τύποι αγγειόσπερμων.