ΤΗ ΝΕΜΕΑ ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ...

O γεωργοποιμένας* από την Άσκρα έμελε να λάβει το χρίσμα από τις Μούσες του Ελικώνα για να εξιστορήσει τα θεϊκά γένη στους Έλληνες. Καμία πληροφορία δεν μας δίδεται αν ο ίδιος υπήρξε ιερέας ή μύστης πριν από αυτή την θεόσταλτη έκρηξη που συντελέστηκε εντός του. Με μια απλή ματιά, τούτος ο ποιμένας φαίνεται να διδάχτηκε ο ίδιος από την παρατήρηση της φύσης. Είναι τόσο απλή όμως αυτή η διδασκαλία;

Ας απαριθμήσουμε τις Μούσες και ας δούμε τις ιδιότητές τους :

Καλλιόπη της Επικής ποιήσεως
Κλειώ της Ιστορίας
Ευτέρπη της Λυρικής ποιήσεως
Τερψιχόρη της Ορχηστικής
Ερατώ της Ερωτικής ποιήσεως
Μελπομένη της Τραγωδίας
Θάλεια της Κωμωδίας
Πολύμνια της Θρησκευτικής ποιήσεως
Ουρανία της Αστρονομίας

O Hσίοδος έζησε στα τέλη του 8ου - αρχές του 7ου αιώνα π.Χ. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι δύο Μούσες, Μελπομένη και Θάλεια, δηλαδή Τραγωδία και Κωμωδία, εμφανίζονται ουσιαστικά πολύ μεταγενέστερα, δηλαδή κατά τον 6ο αιώνα, όταν ο Κορίνθιος Αρίων ανύψωσε τον διθύραμβο σε καλλιτεχνικό δημιούργημα. Ο πρώτος όμως ο οποίος διαμόρφωσε τον διθύραμβο σε τεχνικό δράμα, γι' αυτό και θεωρείται ο θεμελιωτής της αρχαίας τραγωδίας, υπήρξε ο Θέσπις ο Αττικός, γεννημένος στο Δήμο Ικαρία, δηλαδή τον σημερινό Διόνυσο, ο οποίος και δίδαξε το πρώτο δράμα στα Μεγάλα Διονύσια, το 534 π.Χ.

Ο αριθμός εννέα, όσες δηλαδή και οι Μούσες, δεν είναι καθόλου τυχαίος στους μετέπειτα Πυθαγόρειους κύκλους. Ο αριθμός εννέα αποκαλείται από τους Πυθαγόρειους 'Τελεσφόρος' γιατί το έμβρυο τρέφεται εννέα μήνες από τη μητέρα, και "Τέλεια" γιατί γεννιέται από την Τριάδα. 3 Χ 3 = 9. Η Τριάδα περικλείει την αρχέγονη μονάδα (1) με την ιδιότητα του τριαδικού χρόνου, παρελθόν-παρόν-μέλλον. Άλλωστε πολλές θρησκείες περικλείουν ιερές τριάδες, π.χ. ο Χριστιανισμός την τριαδικότητα του Θεού τη δίνει με τη μορφή Πατήρ-Υιός – Άγιο Πνεύμα. Αλλά και μέσα στο αρχαίο Δωδεκάθεο βλέπουμε μια τέτοια τριάδα. Τα αδέρφια Δίας-Ποσειδών-Πλούτων κρατούν τα αντίστοιχα σύμβολα. Ο Δίας το τρικέραυνο, ο Ποσειδώνας την τρίαινα και ο Πλούτωνας το φοβερό φύλακα Κέρβερο, ένα σκύλο δηλαδή με τρία κεφάλια. Η Εννεάδα επίσης κατά τους Πυθαγόρειους είναι το έμβλημα της Ύλης που, αν και διαφοροποιείται, δεν καταστρέφεται ποτέ γιατί ο αριθμός 9 όταν πολλαπλασιάζεται με οποιονδήποτε άλλο αριθμό αναπαράγει τον εαυτό του.

Αλλά για να επανέλθουμε στο θέμα μας, ας γυρίσουμε πάλι στον παππού Ησίοδο. Ο ποιητής της Θεογονίας των Ελλήνων πρέπει να πέθανε σε προχωρημένη ηλικία εξ ου και η παροιμιώδης έκφραση "Ησιόδειον γήρας". Τον απασχολούσε δε ιδιαίτερα ο θάνατος και ίσως να τον φοβόταν. Η παράδοση θέλει να ρώτησε στο Δελφικό Μαντείο για το τέλος του. Και πήρε τον εξής σκοτεινό χρησμό: "να φοβάσαι τη Νεμέα". Παρότι δεν είχε ταξιδέψει καθώς λέγεται εκτός της γενέτειράς πόλεώς του, αποφάσισε να μεταβεί στη Λοκρίδα για να αποφύγει το μοιραίο. Κι ας ήξερε καλά πως είχε κερδίσει μία θέση στην αθανασία. Ήθελε να ζήσει όσο περισσότερο γινόταν. Στη Λοκρίδα όμως υπήρχε ο ναός του Νεμείου Διός όπου ο Ησίοδος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες δολοφονήθηκε.
Να λοιπόν που οι Δελφικοί χρησμοδότησαν σωστά για μια ακόμη φορά. Και για τον παππού Ησίοδο αλλά και για όλους εμάς.

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.

Και μέσα στο πεπρωμένο κρύβεται η αθανασία για τον καθένα από μας. Αρκεί να τη δούμε. Ζητούμενο όμως είναι πάνω απ' όλα να ζήσουμε σαν άνθρωποι εναρμονισμένοι με τη Φύση. Κι ας ελπίσουμε να πάρουμε την ελάχιστη διδαχή από αυτή που πήρε ο Ησίοδος. Όσο για τις Μούσες, ας σταθούμε απέναντί τους και ας αναζητήσουμε στα μάτια τους τα μέτρα που μας πρέπουν για την πορεία μας.

* H λέξη γεωργοποιμένας αναφέρεται στο βιβλίο της κυρίας ΝΙΚΟΛΙΤΣΑΣ Δ. Δ. ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ , ΘΕΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ - ΤΕΥΧΟΣ Α', - Αθήνα, 2003, στο κεφάλαιο 2. ΗΣΙΟΔΕΙΑ ΘΕΟΓΟΝΙΑ, σελίδα 51.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007

Τη Νεμέα λοιπόν...

Κρίμα που στην εποχή μας το μαντείο έμεινε χωρίς Πυθία.

Αλλιώς - ποιος ξέρει; - ίσως τον ίδιο να έδιναν χρησμό και σε μένα για κείνη τη σκοτεινή μέρα, 31 Αυγούστου του 92. Να τη φοβάμαι τη Νεμέα...

Ελάχιστες μέρες αργότερα έμελλε να συναντήσω για πρώτη φορά το Δημήτρη Λιαντίνη. Βλέπεις κατάφερα να επιζήσω από το τροχαίο.

5 Μαρτίου φέτος. Υπάρχει κανένας χρησμός "Να φοβάσαι τις σκάλες;"

Τουλάχιστον σημείωσε ένα δικό μου. "Να φοβάσαι τις δασκάλες"

Ο κύκλος έκλεισε. Και τίποτε πια δεν είναι ίδιο. Κι ας μην υπάρχει πια Πυθία να κατευθύνει τις πράξεις μας. Υπήρξε άραγε και ποτέ; Ο νους μας είναι και η λογική που χρωστάει όμως να συλλαμβάνει όλα τα μηνύματα και έπειτα να αποφασίζει.

Όπως και να έχει το ζήτημα, επίκαιρο πάντα μένει το απέσβετο και λάλον ύδωρ...

Στην εποχή μας έχουμε και άλλους τρόπους να μαθαίνουμε τι πρέπει να φοβόμαστε και από τι να φυλαγόμαστε. Ευτυχώς ή δυστυχώς...

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007

ΚΛΑΨΩΔΙΑ ΕΙΣ ΠΟΛΛΑΣ …ΔΟΣΕΙΣ..

( ΠΕΝΘΙΜΟΝ..ΑΣΜΑ ΗΡΩΙΚΟΝ ΚΑΙ…ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ )

Α.’

Την τρυγώνα την Ελλάδα ,
την περάσαν για…γελάδα ,
στ’ άρμεγμα την έχουν.. στρώσει
και την έχουν…ξεπατώσει…
Τρώνε..πίνουν και..χορεύουν..
κι’ όλους μας , μας ..κοροιδεύουν !!!

* * *

Δήθεν πως την..ψηλαφίζουν ,
μέρα νύχτα τη..στραγγίζουν ,
και της κάναν τα..μαστάρια ..
αφρολέξ..παλιο..σφουγγάρια .
Την Ελλάδα την καημένη ,
Που ‘ναι χώρα..παινεμένη…

* * *

Ευγενείς και..ευπατρίδες ,
πέσανε σαν τις...ακρίδες ,
και ώσπου να πεις..κρεμμύδι ,
δεν αφήσανε..κοψίδι…
Χρόνια..βλέπεις..πεινασμένοι
τι να κάμουν οι..καημένοι !!

* * *

Κι’ο λαός μας σε μιάν.. άκρα ,
προσπαθάει τσάτρα –πάτρα..
με το ψέμα να..περάσει ,
ήταν..νιός κι’ έχει…γεράσει .
Κι’ όλο ακούει..παραμύθια ,
τα κουκιά και τα..ρεβύθια !!!

Β’

Bλέπ' ο..γεωργοποιμήν ,
πού 'χει φτάσει στο..αμήν ,
να του τρώνε τη..μπουκιά
τα ..υμέτιρα πιδιά...
Σκέφτιτι μην έχ' ..ψιγάδ'
μη..κατούρ'σι μεσ' του..π'γαδ'...

* * *

Κλαίει ο έρμος και ..χτυπιέται ,
όμως δεν....παραπονιέται ,
έχει κι' η..ζωή ..μεζούρα ,
πρώτα η...νομενκλατούρα !!!
Σαπουνίζοντας...του..γρούνι
χάνεις..χρόνου κι...σαπούνι...

* * *

Κι' ακαρτέρει..κι' ακαρτέρει ,
να φανεί..καλό χαμπέρι..
φεύγουν ..σώνονται τα χρόνια ,
κι' ..άλλοι τρώνε τα ..πεπόνια .
Κι' ο έρμος ο λαός , ο..μαύρος..
στέγνωσε σα να' ναι...γαύρος !!!

* * *
Μα..δε χάνει την ...ιλπίδατ '
δεν πιθαίνει..η..πατρίδατ' ,
έτσι..λεν οι...γραμματ'σμένοι
η..Ελλάδα δεν..πεθαίνει...
Μα γιά τ'ς ..Έλληνις , δε..λένι
αν..πιθαίν' νι η..δεν..πιθαίν' νι !!!!!

Λοιδορικιώτης..Λοιδωρός
Αθήνα 3-4/02/09

Το έγραψε ο Κώστας Καψάλης

____________

ΠΗΓΗ http://www.lidoriki.com/2009/02/blog-post_7554.html

Αγαπητή Δανάη, για μια ακόμα φορά με εκπλήσσεις!!! Το ποίημα του Λιδωρικιώτη καταπληκτικό και επίκαιρο! Όσο για το λάλον ύδωρ :

Είπατε τω βασιλήι, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην,
ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ

Ο Φοίβος άφησε τους Δελφούς και τις κορφές του Παρνασσού και θέλησε να ανέβει στις κορφές της ψυχής μας. Μόνο που εμείς με τόση μαυρίλα που δημιουργούμε και τόσο κοντόφθαλμοι που είμαστε, δεν αντικρύζουμε εντός μας το Απολλώνειο φως.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007

Είδες ο γεωργοποιμήν, Σωτήρη μου;

Είδες ο καψερός τι φοβόταν; Όχι πάντως τη Νεμέα και ας είναι και από το Λιδορίκι... Σου ματαλέω "χαμαί πέσε δαίδαλος"...

Κι ό,τι πέφτει, Σωτήρη, όταν σηκώνεται μετράει σπασμένα παΐδια. Ίδιο δε θα είναι πια ΠΟΤΕ.

Μια όμως και άνοιξες θέμα με φόβους, έχεις προσέξει μια περίεργη φράση στη Γκέμμα;

"Η γνώση πως η τάξη ορίζει οι σπουργίτες να χτυπούν τελικά τον αετό, ήρθε πολύ αργά. Και παρότι στην ώρα της, ήταν το πιο πικρό αλλίμονο."

σελίδα 159

Γύρνα τώρα ακριβώς 100 σελίδες πίσω. Στην 59 σελίδα της Γκέμμας:

"Οι δύο γεωργοποιμένες αδερφοί ..."

Η λέξη βεβαίως εδώ είναι στον πληθυντικό. Για να καταλάβουμε πως αυτό δεν αφορά και μόνο το πλήθος, τον αριθμό δηλαδή, αλλά την ουσία, χρειάζεται να αντιπαραβάλουμε το σημείο με το αντίστοιχο τμήμα της ομιλίας του Λιαντίνη προς τους στρατιωτικούς γιατρούς, την ομιλία που τιτλοφορείται στα διάφορα βίντεο που σέρνονται στο διαδίκτυο με τον τίτλο ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.

https://educandus.forumgreek.com/AEIOAI-OEEIOIOEEC-EAUNCOC-OIO-EAIAOIO-h1.htm

Παράθεση :: Στο Δ΄ Γενέσεως λοιπόν μας λέει ότι ο ένας σκότωσε τον άλλον. Ο ένας ήταν ποιμένας, ο άλλος ήταν γεωργός, φθόνησαν εκεί με τις θυσίες κτλ Σήκωσε το αξινάρι, του 'δωσε μία, τον σκότωσε.

Και τότε, λέει, τον σημάδεψε εδώ ο θεός, μ' ένα κεραυνό, να φαίνεται στο μέτωπό του ότι έχει σκοτώσει.

Έτσι βγήκε ο θάνατος στον κόσμο.

Συνήθως οι άνθρωποι προτιμούν τα ηχητικά ντοκουμέντα του Λιαντίνη - ένεκα η φωνή του λέγουν - και αποφεύγουν τα βιβλία του. Αν ήταν η συνήθεια αυτή χρησμός θα έλεγε:

ΝΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ!!!

Κι έτσι μένουν στην περιγραφή ποιμένας και γεωργός και δε φτάνουν στους γεωργοποιμένες της Γκέμμας. Πού να φτάσουν και στη δική σου εύστοχη παρατήρηση για τη σπάνια τω όντι αναφορά της λέξης στο βιβλίο της κ. Γεωργοπούλου...

Παρατήρηση που φέρνει στο νου μια νεότερη παροιμία του λαού μας:

Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς.

Ίσως και γι' αυτό ο όρος γεωργοποιμένας στην ενική του μορφή αφανίστηκε. Κάτω από το βάρος της λαϊκής σοφίας που σε πιο έντονη μορφή αποτύπωσε η αργκό της δεκαετίας του '60 με το περιλάλητο:

Έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες...

Αν βέβαια πιάσεις το πρίσμα των μαρξιστών θα αρχίσουν να σου μιλούν για τη βιομηχανική επανάσταση και την εξειδίκευση... Αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα, πολιτικοσυνδικαλιστικό και όχι φιλοσοφικό. Και σίγουρα όχι φυσικό. (Στη φύση γεννιέσαι ή αετός ή σπουργίτι, δε γίνεσαι... και πολύ περισσότερο είναι αφύσικο είδος ο αετοσπουργίτης... )

Επί του παρόντος πάντως και καθώς η ουσία φαίνεται να αφορά το φόβο του θανάτου, αυτό δε συμβόλιζε η Νεμέα στο χρησμό; είναι νομίζω εκ των ων ουκ άνευ η αναφορά στο απόσπασμα της Γκέμμας που ελπίζω προσέξατε χάρη και στο απόσπασμα της προφορικής ομιλίας ότι αφορά την εμφάνιση του θανάτου στον κόσμο. Που είτε τον φοβόμαστε είτε όχι, αυτός δεν χαμπαριάζει... Έρχεται όταν θελήσει να έρθει. Ούτε νωρίτερα ούτε και αργότερα.

Τυχαία άραγε ο Λιαντίνης διάλεξε αυτό το σημείο να μιλήσει για γεωργοποιμένες; Η αναφορά σου, Σωτήρη, στον Ησίοδο αλλά και στο βιβλίο της κ. Γεωργοπούλου, αφήνει ανοιχτά και άλλα ενδεχόμενα. Τόσα και τέτοια που ο Λιαντίνης μας συνηθίζει με την έως ακρότητας προσεγμένη επιλογή των λέξεων και τη συμβολική τους χρήση.