ΔΑΝΑΗ Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 8144 Registration date : 30/10/2007
| Θέμα: ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ Δευ Νοε 23, 2009 6:37 pm | |
| ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ Ήταν κοντή και προς το γεμάτο. Πρόσωπο τσακισμένο και μαλλιά ριγμένα άταχτα τριγύρω. Καθόταν στην άκρη της σιωπηλή και δεν έκανε καμιά κίνηση να πλησιάσει τη δασκάλα. Μόνο σαν τέλειωσαν όλοι οι άλλοι γονείς πλησίασε στην έδρα της δασκάλας.
Η φωνή της ήρθε μαζί με τα δάκρυα. Έλεγε και κατηγορούσε τον άντρα της. Πως είναι ένας μέθυσος. Πως κακοποιεί και εκείνη και τα παιδιά τους κάθε φορά που γυρνά πιωμένος στο σπίτι.
Η δασκαλίτσα κράταγε σημειώσεις. Κι όταν καμιά φορά η γυναίκα σταμάτησε να μιλά, προσπάθησε και να την παρηγορήσει. Να της τονώσει λίγο το ηθικό. Της έδωσε και το τηλέφωνό της, να την πάρει αν χρειαστεί κάτι.
Λίγες μέρες μετά η γυναίκα τηλεφώνησε. Κλαίγοντας πάλι σπαραξικάρδια. Δεν ήταν πια στο σπίτι της. Τη φιλοξενούσαν σε ένα ξενώνα για κακοποιημένες γυναίκες. Παρά τρίχα, έλεγε, γλίτωσε από τα χέρια του.
Ζήτησε από τη δασκάλα να προσέχει το παιδί. Δεν μπόρεσε να το πάρει μαζί της. Έμεινε με το μεθύστακα και ποιος ξέρει τι θα τράβαγε τώρα στα χέρια του.
Πέρασε καιρός. Μια μέρα ήρθε να βρει τη δασκάλα ένας άγνωστος άντρας. Στο κούτελό του ένα βαθύ τραύμα που έφτανε ως κάτω χαμηλά στο φρύδι του. Ήταν ο πατέρας.
Η δασκάλα συνοφρυώθηκε. Θα του τα έψελνε από την καλή.
«Η γυναίκα μου είναι σε ψυχιατρείο» την πρόλαβε εκείνος. «Είχε από καιρό πρόβλημα μα τώρα παράγινε το κακό. Ένα βράδυ που κοιμόμουνα πήρε ένα μπαλτά και προσπάθησε να με σκοτώσει». Το χέρι του πήγε αυτόματα στη βαθιά χαρακιά στο κούτελο. «Ζήταγα από καιρό του αδερφού της να τη βάλουμε σε κλινική. Δε με άκουγε.»
Λίγες βδομάδες αργότερα η δασκάλα διάβασε στην εφημερίδα την είδηση:
«Ψυχασθενής που νοσηλευόταν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Κέρκυρας έβαλε τέλος στη ζωή της.»
Τα αρχικά του ονόματος ταίριαζαν. Πήρε τηλέφωνο στο σπίτι. Ναι, ήταν εκείνη η γυναίκα.
Την επόμενη μέρα ένας νέος άντρας την περίμενε στην είσοδο του σχολείου. Στο χέρι μια πένθιμη κορδέλα. Ζήτησε να την απασχολήσει για λίγο.
«Η αδερφή μου δεν ήταν τρελή. Ήθελα να το ξέρετε. Εκείνος την τρέλανε. Γύρναγε με τη μία και με την άλλη στα μπαρ. Έπινε και όταν γύρναγε δεν ήξερε τι έκανε. Το νου σας, παρακαλώ, στο παιδί. Θα προσπαθήσω να πάρω την κηδεμονία, αλλά, ξέρετε, είναι δύσκολο.»
Ήρθε το καλοκαίρι. Το σχολείο έκλεισε. Το Σεπτέμβρη το παιδί δεν ξαναφάνηκε.
«Πήρε μεταγραφή», της είπε η διευθύντρια. | |
|