Πολύ μας πίκρανε ο Παναθηναϊκός σήμερα (και ποιος αντέχει αύριο τους μικρούς γάβρους στην τάξη ) η Πετρούπολη όμως κέρδισε!
Από βόλεϊ εγώ δεν έχω χαμπάρι. Σήμερα ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που παρακολούθησα τέτοιο άθλημα και μάλιστα ζωντανά.
Ας όψεται το ξαδερφουλίνι μου. Για το δικό της χατίρι και μόνο βρέθηκα εκεί. Στον αγώνα που έδινε η ομάδα της, η Πετρούπολη (κορασίδων) με το Μίλωνα.
Έτσι βρέθηκα στο γήπεδο, νεοσμυρνιώτισσα εγώ, να φωνάζω υπέρ της Πετρούπολης. Και μάλιστα στην έδρα του Μίλωνα, λίγα στενά από το σπίτι μου. Μα τι να κάνω; Το αίμα νερό δε γίνεται!!!
Εκεί και το υπόλοιπο σόι, στις "κερκίδες", να καμαρώσει το "μικρό" μας:
Τι μικρό δηλαδή; Με έχει περάσει από καιρό στο μπόι. Αν δεν ήταν και η μάνα μου, το πραγματικά μικρό στην οικογένεια θα ήμουν εγώ... Η μάνα μου, που ανακάλυψα σήμερα ότι κατέχει τα πάντα για το βόλεϊ. Όχι μόνο γνώριζε πότε μετράει πόντος μα και κάθε φορά που έβλεπε δικό μας κορίτσι στο σερβίς φώναζε:
"Άσος είναι!" Ίδρωσα να καταλάβω τι εννοούσε. Μετά όμως; Ξελαρυγγιαζόμουν κι εγώ!
Κι αντίθετα, όταν έκαναν σερβίς τα κορίτσια του Μίλωνα, εν χορώ προδικάζαμε: "Τίποταααααααα!"
Πώς πήγε ο αγώνας; Τα δύο πρώτα σετ τα πήρε η ομάδα του Μίλωνα. Μετά όμως ήρθε η ώρα να μιλήσει η Πετρούπολη. Ο αγώνας τελείωσε στα πέντε σετ, με 3 - 2 υπέρ της Πετρούπολης.