Αμέσως μετά στράφηκα στα βιβλία του Ανδρέα Μήτσου, του αγαπημένου μου δασκάλου στο πρόσφατο σεμινάριο δημιουργικής γραφής. Πονεμένη όμως ιστορία και εδώ. Κατ' αρχάς δεν μπόρεσα να βρω όλα του τα βιβλία και κατά δεύτερο κατάφερα να μη μου μείνει κανένα στο δικό μου ράφι...
Τέλος πάντων, ας παρουσιάσω τι αγόρασα:
Το βιβλίο αγοράστηκε εξαρχής για δώρο. Δυστυχώς δεν υπήρχε δεύτερο αντίτυπο για να το αγοράσω και για μένα.
Κατάφερα βέβαια να το ξεκοκαλίσω σήμερα το πρωί, αλλά επί τροχάδην. Ίσα ίσα να πάρω μια γεύση.
Λοιπόν. Οι Σφήκες έχουν αποσπάσει βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. (Δείτε περισσότερα στο παλιότερο αφιέρωμα στον Ανδρέα Μήτσου εδώ
https://educandus.forumgreek.com/forum-f53/topic-t1568.htm )
Αποτελεί συλλογή διηγημάτων, το ένα καλύτερο από τ' άλλα. Ένα από αυτά είναι και οι Σφήκες.
Αρκετά αθυρόστομος στο βιβλίο αυτό ο Μήτσου, προσωπικά δεν ενοχλήθηκα καθόλου καθώς δε διέκρινα στις λέξεις του τίποτε άλλο παρά την επιθυμία να εκφράσει τις βαθύτερες αλήθειες του και όχι να προκαλέσει τον αναγνώστη. Μια ψιλοαμφιβολία όμως μου έμεινε για το πώς θα εκλάβει το δώρο μου εκείνος που του το χάρισα...
Παρότι όπως είπα μόνο μια ματιά αστραπή κατάφερα να ρίξω, θα τολμήσω να πω ότι στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει βαθύτατη αλληλογορία πίσω από φαινομενικά απλοϊκές εικόνες και συνήθη γεγονότα. Και μόνο αν διεισδύσεις στις αλληλογορίες του συγγραφέα, θα εισπράξεις ατεμάχιστο το αισθητικό αποτέλεσμα.
Μη μείνετε λοιπόν στην επιφάνεια, αν αποφασίσετε να διαβάσετε αυτό το βιβλίο. Γιατί οι σφήκες δεν είναι απλά σφήκες και όμοια δεν είναι μύγα η μύγα και η πετονιά πετονιά ή και το φίδι φίδι... (το τελευταίο ειδικά θα το καταλάβει και ο πιο αδαής, ίσως επίτηδες ο συγγραφέας το έθεσε τόσο απροκάλυπτα αλληγορικά προοικονομώντας τις περισσότερο καλυμμένες αλληγορίες που ακολουθούν σε επόμενα διηγήματα. )