HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις

Πήγαινε κάτω 
2 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΣαβ Μαρ 13, 2010 9:44 pm

Τέσσερες λοιπόν μέρες αγωνίσθηκε για να περάσει το φράγμα του θανάτου. Και πάλευε σ' αυτό το φοβερό σύνορο.

Γιατί το πρόβλημα ήταν να ξεφύγει πρώτος αυτός ο ίδιος το θάνατο.

Σαν ένα γεγονός ωμό και μαργωμένο.

Κι ύστερα να παλέψει με τον ψυχικό του θάνατο.

Αυτό είναι που έχουμε ακουστά να λένε πως ένας ποιητής πεθαίνει πολλές φορές.


Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Dec_bi10

Αχ, μωρέ, μπουνιά που τη φάγαμε με τούτη την προμετωπίδα του liantinis.gr...

Τι θέλει να πει ο ποιητής; Εδώ και αν έχει ισχύ και νόμο η φράση.

Για όσους νοιάζονται για τον ποιητή. Για τους άλλους, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Ψάχνουν να βρουν τι θέλει να τους πει η γυναίκα του ποιητή.

Μα εκείνη έχει:

Της σφίγγας τη σιωπή, της μέλισσας τη γλύκα...

(Νηρέα, οι ποιητικές σου εξάρσεις τελευταία είναι αστρολίθια που με βρίσκουν ίσα εκεί που χωρίζουν τα φρύδια του ανθρώπου... )

Τώρα λοιπόν λέω κι εγώ να παίξω με τον πόνο τον άλλο. Της σφήκας το κεντρί, της μέλισσας τη γλύκα. Ελπίζω στο μεταξύ να έχετε διαβάσει τον Αναξίμανδρο γιατί αλλιώς λέξη δε θα εννοήσετε.

Αυτή τη φορά θα ταξιδέψουμε στον Πλάτωνα. Πάντα όμως στο λατρεμένο Homo Educandus. Και στις σελίδες του επιλόγου του:

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Dec_bi10

"Η φορά του Πλάτωνα να μιλήσει με παραμύθια και παραβολές, να πλάσει ιστορίες της φαντασίας, και στα γεννήματα της ενόρασής του να δώσει σάρκα καλλιτεχνική, προϋποθέτει πως ήταν πεπεισμένος για τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. .......

Με την τοποθέτηση του φιλοσοφικού μύθου στην προέκταση της διαλεκτικής κηρύσσει τη λογική μας σε πτώχευση. .......

Στο φιλοσοφικό μύθο δασομανούν τα σύδεντρα των υποθέσεων, των εικασιών, και των κάθε λογής αναγνωρίσεων που προορίζονται να μείνουν ανεπικύρωτες. ....

Αυτός, βέβαια, είναι και ο λόγος που ο Πλάτων αναφέρει τους μύθους του σε περασμένες εποχές, και προτιμά να τους βάζει στο στόμα παλαιών ανθρώπων.

Από μια άποψη ο μύθος, ένα στοιχείο που πηγάζει από την άλογη σφαίρα της ανθρώπινης φύσης, κινδύνεψε να οδηγήσει την πλατωνική σκέψη στο ρουμάνι των θρησκευτικών παρακρούσεων.

Και μέχρις ενός σημείου ημπορεί να ειπεί κανείς ότι την έκαμε τη ζημιά. ....

Ωστόσο, από την άλλη μεριά, χάρη στο μύθο ο στοχασμός του έμεινε ανοιχτός. Όσο και να φαίνεται πιστευτό το αντίθετο, η διδασκαλία του ποτέ δεν εκατάντησε στο σύστημα - με τη νεώτερη σημασία της έννοιας - ούτε έκλεισε τις δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης στα όποια σύνορα ημπορεί να χαράξει η φιλοσοφική βούληση ενός πνευματικού κοσμοκράτορα. Αυτουνού που σήμερα με δικαιολογημένη αποστροφή χαρακτηρίζουμε αυθεντία.

Εκεί που καθώς ο Ρωμύλος φαίνεται να χαρακώνει τα νοητά τείχη της ανθρώπινης φύσης, στην ουσία περιγράφει τους φυσικούς όρους - Όροι είναι και ο τίτλος ενός έργου του - που περιχωρούν νευματικά και οδοδεικτικά, ποτέ εξαναγκαστικά - ο ίδιος την Πολιτεία του την χαρακτηρίζει σχέδιο και ουτοπία - μέσα σε μια γενναιόδωρη και αυτάρκη απλωσιά όλα τα διανοήματα και τα βουλήματα, τα ορμήματα και τα ενεργήματα του ανθρώπου που δεν υπερβαίνει τα μέτρα της φύσης.

Δεν γίνεται δηλαδή ούτε υπάνθρωπος, ούτε απάνθρωπος, ούτε μισάνθρωπος, ούτε παλιάνθρωπος, αλλά ούτε υπεράνθρωπος. Μένει απλά άνθρωπος. Με την ίδια ακριβώς έννοια που και η αττική τραγωδία κατόρθωσε, σε μια υπέρτατη στιγμή της, να ονοματίσει με το όνομα τούτο τον Άγνωστο, λύνοντας στα περίχωρα της Θήβας το σκοτεινό αίνιγμα της Σφίγγας. (Μία ακόμη από άλλη σκοπιά συναπάντηση του πλατωνικού διαλόγου και του αττικού δράματος.)

Εάν ο Πλάτων όρισε τα μέτρα του ανθρώπου - πράγμα που κυρίως εμφανίζεται έμμονα στα σχεδιάσματα της πολιτικής του συνείδησης - με τον τρόπο που ο Ρωμύλος όρισε τα τείχη της Ρώμης και στο όνομα του ορισμού έσφαξε τον αδερφό του, στην ουσία περιέγραψε ένα σχέδιο τάξης και πειθαρχίας, που εφόσον ο άνθρωπος γνωρίζει να το σέβεται, αναπτύσσει μέσα σε συνθήκες ασφάλειας το φυσικό ανάστημα που κρύβει η δυναμική των καταβολών του.

Ένα μπόι δηλαδή, που ρίχνει τη σκιά του σε ασύνορα όρια. Όπως ακριβώς και ο πολίτης της Ρώμης, πέρα από τα τείχη της πόλης του Ρωμύλου, άπλωσε την παρουσία του στα σύνορα της τοτινής Οικουμένης από τη Νουμιδία, τη νήσο Θούλη και τους μακρυνούς Αιθίοπες, ίσαμε τους Ίστρο και Τίγρητα ποταμό.

Μέσα από τα ανοίγματα μιας τέτοιας ερμηνευτικής προσέγγισης του πλατωνικού στοχασμού πρέπει να κρίνουνται τουλάχιστον σαν "προδιατεταγμένες" όλες οι αποτιμήσεις που στο όνομα των "κλειστών ορίων" έρχουνται σήμερα να "ξεντερολοΐσουν" την πολιτική τάχα αμβλύτητα και στενοκεφαλιά του Πλάτωνα.

Δεν είναι μόνο η σωκρατική ειρωνεία που υποδηλώνει την πεποίθηση του Πλάτωνα στην ασάφεια της υπόστασης και στην ουδενία της μοίρας του ανθρώπου μέσα στην κοσμική του διάταξη.

Ένα γενικότερο νεύμα ευτραπελίας και κωμικής διάχυσης που αφήνεται να υποτυπωθεί, περισσότερο συγκαλυπτικά και λιγότερο αποκαλυπτικά, είναι η φυσική τάση να εξισορροπηθεί ο επίσης σιγαλέος απόηχος της τραγικής γνώσης, που διαπνέει το πλατωνικό κείμενο.

Ας μη λησμονούμε ότι η τραγωδία ήταν το μισό της αρχαίας σκηνής. Το άλλο μισό, πέρα από το σατυρικό δράμα, ήταν η κωμωδία.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πλάτων διαλέγει έναν κωμικό κι έναν τραγικό ποιητή και τους βάζει να συζητήσουν με το Σωκράτη το πρόβλημα της σχέσης τραγωδίας και κωμωδίας, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι ο τραγικός είναι κατ' ανάγκην και κωμικός ποιητής, και αντίστροφα.

Το σχήμα, η διαλεκτική δηλαδή σύζευξη τραγικού και κωμικού, πριν από τον Πλάτωνα και πριν από το θέατρο, είχε κιόλας εμφανισθεί στους Προσωκρατικούς με το Δημόκριτο "γελασίνο" και τον Ηράκλειτο "κλαίοντα".
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - Homo Educandus, σελ. 168 - 171
___________________________________
(σημείωση: Μετά την 171 σελίδα ακολουθούν τα σχόλια του βιβλίου, το σημειώνουμε δια τους τυπικούς μελετητές που ενδιαφέρονται να γνωρίζουν τι προηγείται και τι έπεται... Α, ναι... προηγείται όλο το υπόλοιπο βιβλίο. Και ο Αναξίμανδρος βεβαίως! Προπαντός ο Αναξίμανδρος.
Βέβαια δε μου διαφεύγει ότι δεν απάντησα στο αρχικό ερώτημα. Μόνο στο τελευταίο έπαιξα... Αντιστρέφοντας το πώς πεθαίνει ο ποιητής με το πώς πεθαίνει εμάς με πολλούς τρόπους... Τουλάχιστον ο δικός μας ποιητής, ο φιλοσοφικός ποιητής και ο ποιητικός φιλόσοφος, Δημήτρης Λιαντίνης. )
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΣαβ Μαρ 13, 2010 9:53 pm

Τέσσερες λοιπόν μέρες αγωνίσθηκε για να περάσει το φράγμα του θανάτου. Και πάλευε σ' αυτό το φοβερό σύνορο.

Γιατί το πρόβλημα ήταν να ξεφύγει πρώτος αυτός ο ίδιος το θάνατο.

Σαν ένα γεγονός ωμό και μαργωμένο.

Κι ύστερα να παλέψει με τον ψυχικό του θάνατο.

Αυτό είναι που έχουμε ακουστά να λένε πως ένας ποιητής πεθαίνει πολλές φορές.


Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Iiiii104


"Μένοντας απλά άνθρωπος. Με την ίδια ακριβώς έννοια που και η αττική τραγωδία κατόρθωσε, σε μια υπέρτατη στιγμή της, να ονοματίσει με το όνομα τούτο τον Άγνωστο, λύνοντας στα περίχωρα της Θήβας το σκοτεινό αίνιγμα της Σφίγγας.

Όρισε τα μέτρα του ανθρώπου. Στην ουσία περιέγραψε ένα σχέδιο τάξης και πειθαρχίας, που εφόσον ο άνθρωπος γνωρίζει να το σέβεται, αναπτύσσει μέσα σε συνθήκες ασφάλειας το φυσικό ανάστημα που κρύβει η δυναμική των καταβολών του."
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 12:37 am

Και τώρα μια επίσκεψη εδώ:

http://www.liantinis.gr/main/index.php?option=com_content&view=article&id=35:xeirografaviografiko&catid=8&Itemid=39

Δεν είναι οι τέσσερις μέρες.

Είναι όμως τα τέσσερα αυτοβιογραφικά σημειώματα του ποιητή. 6 Οκτωβρίου 1996 το πρώτο.

18 - 20 Νοεμβρίου 1996 το τελευταίο.

Είναι και οι μέρες που είδα τελευταία φορά το Δάσκαλο.

6 του Νοέμβρη του 1996. Μαράσλειο φυσικά. Πού αλλού;

Τι έγινε στις 6 του Νοέμβρη; Εγώ τον έζησα σαν Γολγοθά του αγαπημένου μου Δασκάλου. Εκείνος;

Εκείνος τότε πάλευε στο Όρος των Ελαιών...

Καμιά φορά ας ανοίγουμε και τη Γκέμμα. Δε λέω, την έχουμε κάνει φύλλα από το πολύ διάβασμα. Και έχουμε παραμελήσει τα άλλα του παιδιά. Μα είναι και αξεπέραστη.

Παράθεση :
"Ο Ιησούς δεν επέθανε την Παρασκευή στο λόφο του Γολγοθά, αλλά την Τετάρτη στο Όρος των Ελαιών. Ερημίτης, από τους άλλους παραμελημένος, και παράμερα. Ήτανε τότε που ίδρωνε αίμα και ψιθύριζε ένδακρυς "περίλυπός εστίν η ψυχή μου έως θανάτου".

Εκεί και τότε έπαιξε στο ζάρι την αγάπη του για τη ζωή και τον τρόμο του για το θάνατο. Ό,τι αποφασίστηκε, το αποφάσισε η σκοτεινή βούληση της ζαριάς. Όχι αυτός. Με τέτοιο νόημα πρέπει να ιδούμε εκείνα τα λόγια, που από μόνα τους συνιστούν μια μαθηματική ανωμαλία (singularity) : "παρελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο. πλην ουχ ως εγώ θέλω αλλ' ως συ". Στην πρόταση αυτή έχουμε ένα ακόμη ακριβές παράδειγμα, ή διανοητικό πείραμα, της Απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ."

ΓΚΕΜΜΑ, 188

Τετάρτη ήταν και όταν τελείωσε με το αυτοβιογραφικό.

Τις Τετάρτες εκείνης της εποχής ο Λιαντίνης δίδασκε στο Μαράσλειο. Έτσι γράφουν τα κιτάπια.

Ο ίδιος γράφει άλλη γραφή:

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις I_iii_10

Τότε εμφανίστηκε η Σφίγγα. Και το αίνιγμά της... στο δρόμο...

Έχουν να λένε οι άνθρωποι τώρα πως το βιογραφικό στην επίσημη ιστοσελίδα του Λιαντίνη τους άφησε με παράπονο. Κι ας ήρθαν πρώτη φορά στο φως τόσα και τόσα ντοκουμέντα που να έχουμε να ασχολούμαστε για χρόνια.

Παράπονα είχαν οι άνθρωποι κι εκείνη την τελευταία φορά που είδα το Δάσκαλό μου. Στο Μαράσλειο.

Κι αν δεν έζησα ποτέ τον γιουχαϊσμό του Ιησού από τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς, έζησα τον προπηλακισμό του Λιαντίνη στο Μαράσλειο. Είναι αυτή η τελευταία του εικόνα που με συνοδεύει. Καμία άλλη.

Ούτε με στεφάνια στο κεφάλι, ούτε με το φούμο του στο χέρι, ούτε και κανένα άλλο ενσταντανέ του με χέρια. Είναι τα χέρια του πλήθους μόνο. Και οι κραυγές του. Σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν!

Εκείνος; Φορτώθηκε το Σταυρό του και ανηφόρισε τη στενή σκάλα για τη μεγάλη αίθουσα. Κι εμείς πίσω του. Με σκυμμένα κεφάλια. Από τη ντροπή.

Ήθελα να του μιλήσω εκείνη τη φορά. Όταν τελείωσε το μάθημα και πήρα ξανά ανάσα. Ήθελα να τον πλησιάσω. Να του πω αυτό που ένιωθα. Μόνη εγώ μέσα στους άλλους τους νέους. Με πτυχίο πια του Μαρασλείου από καιρό. Πως ήμουν εκεί μόνο για να τον ακούσω και πάλι.

Δεν πήγα. Ευτυχώς δεν πήγα. Να ελεήσω συμπάθεια σαν που κάποτε κόντεψε να γίνει με έναν Παπαδιαμάντη;

Ανάγκη δεν είχε ο Λιαντίνης από κανενός τη συμπάθεια. Ακόμη κι εκείνη τη μέρα που είχαν ξεσηκωθεί οι θεούσοι και οι θεούσες της σχολής και απαιτούσαν από τη Γραμματεία την απομάκρυνσή του από το Μαράσλειο. Να μη μολύνει με την "αθεΐα" του τα ρυπαρά αυτιά τους. Να μην τους ξαναρωτήσει τους ανέραστους αν πήδαγε τους μαθητές του ο Σωκράτης.

Ποιος τόλμησε να τα πει αυτά; Τα ρεζιλίκια;

Όταν εκείνος έφυγε, το νόμισμα γύρισε. Θεός ο Λιαντίνης. Κι ο καθένας έλεγε τις παπαριές του στα ματσούκια των δημοσιογράφων. Τι να σου κάνουν κι αυτοί; Ό,τι άκουσαν, έγραψαν. Όχι την αλήθεια.

Να τη διαβάσετε τουλάχιστον τώρα. Πως όταν ο Λιαντίνης έγραφε το αυτοβιογραφικό του, ίδρωνε αίμα και με δάκρυα πότιζε το χαρτί. Το έγκλημα που τον σκότωσε δεν ήταν μόνο στα χαρτιά.

Αλλά και τι σημασία έχει ακόμη και δώδεκα χρόνους μετά; Να και αν τα λέω, να και αν δεν τα λέω. Πήραν πια τ' απάνω τους τα ματσούκια και όταν τους χαλάς το όμορφο παραμύθι σε αποκαλούν μισότρελο.

Σαν και το Δάσκαλό σου εκείνη τη μέρα. Αυτή που σε κρατάει από τότε κάθε φορά που θα ακούσεις το πλήθος να γιουχάρει. Άφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι.

Οι τέσσερις μέρες; Μένουν ακόμη να απαντηθούν.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:00 am

Οι τέσσερις μέρες. Δεν ξέρω τίποτε περισσότερο από τον καθένα σας για τις τέσσερις μέρες του χειρογράφου.

Ξέρω για τις άλλες. Τέσσερις και αυτές. Μετρήστε παρακαλώ:

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις 91592910

1η Ιουνίου 1998. Φεύγει.

Στις 3 Ιουνίου, Τετάρτη, ώρα 7. Στεφανώνεται ο Λυκούργος.

Να μείνει, λέει, δυο μέρες το στεφάνι, μέχρι να γυρίσω.

Μετράω τις μέρες του.

Τρίτη.

Τετάρτη.

Πέμπτη.

Παρασκευή.

Γιατί δε γύρισε; Ή και γιατί δεν έπεσε... Στο άλλο γράμμα έτσι θα γράψει:

Παράθεση :

Τη μέρα που θα πέσω έδωσα εντολή να στεφανωθούν οι μορφές
Σολωμού στη Ζάκυνθο κ' Λυκούργου στη Σπάρτη.


Και η μάνα του να επιμένει. Τρίτη πρωί.

Πότε τελικά;

Ανάμεσα Τρίτη και τέταρτη παράπεσε η αληθινή του μέρα.

Κι εμείς, άλλο καλύτερο δεν έχουμε, δώδεκα χρόνους μετά. Να μετράμε τις μέρες. Και να κολλάμε. Πότε; Πού;

Πουθενά και ποτέ...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:07 am

Και τώρα ξαναδιαβάστε το άλλο χειρόγραφο. Πιο προσεκτικά.

Κανείς δεν προσπάθησε να κοροϊδέψει κανέναν.

Κι ας μην είμαστε γραφολόγοι...

Να το συγκρίνετε με το γράμμα της 1ης Ιουνίου.

Αν εύκολο δεν είναι, πατήστε εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/OIIIO-OOI-AEA-h13.htm?sid=ca0e96e6db81c73d0afc446e900ab819

Ούτε εδώ βλέπετε διαφορά στη γραφή του; Αφήστε το τότε... Και μη ρωτάτε. Όπως δε ρωτούν τα οικόσιτα κυνάρια και τα μανιτάρια.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:16 am

Βεβαίως είναι και αυτό:

http://archive.enet.gr/online/online_hprint?&id=74792920

Παράθεση :
Εκτός από το ποτήρι βρέθηκαν δίπλα στον Λιαντίνη ένα νάιλον που μέσα είχε τα γυαλιά του, μια ελληνική σημαία και δύο βιβλία του. Μέσα σε ένα από αυτά, την «Γκέμμα», στη σελίδα 170 βρέθηκε και ένα εντελώς προσωπικό γράμμα προς τη γυναίκα του, το οποίο αρχίζει: «Λου μου, τώρα να μη με χαιρετάς γιατί δεν χαίρομαι...» και τελειώνει «να ζήσεις χαρούμενη και να συλλογάς τα χρόνια...».

Είναι για να στοιχειώνει εφιάλτες. Τι έγραψε στο τελευταίο του γράμμα;

Και προσπερνάμε το ποτήρι. Το ποτήριον τούτο. Και το παρελθέτω. Και τη ζαριά...

Μένουμε μόνο να φθονούμε που μόνο εκείνη ξέρει.

Ε, τι να κάνουμε; Ας πιούμε κι εμείς αυτό το ποτήρι. Πάντα εκείνη θα ξέρει περισσότερα.

Και το μπουκάλι; Ήταν και ένα μπουκάλι στη σπηλιά. Στο ράφι...

Ξέρεις τι είχε εκείνο το μπουκάλι; Ούρα και κόπρανα.

Άντε να το πούμε κι αυτό γιατί αγκύλωνε πολύ τα δάχτυλα να γραφτεί. Ακούς ούρα και κόπρανα; Να μην το γράψεις. Τι θα πούνε οι άνθρωποι σαν το διαβάσουν;

Να και αν πούνε, να και αν δεν πούνε.

Τουλάχιστον να πάνε να ξαναδιαβάσουν τον Πλάτωνα στην πρώτη ανάρτηση. Και όσα εκεί γράφει για τους είρωνες και τους κωμικούς.

Ούρα και κόπρανα, κύριοι. Στην υγειά σας!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:21 am

Και μην ξεχάσω. DNA σ' αυτά δεν έγινε...

Δεν ήταν μπορετό.

Προφανώς κατέληξαν λοιπόν εκεί που ανήκαν.

Εκεί που ανήκουν τα ούρα και τα κόπρανα.

Πάρε τώρα και πάλι τη Γκέμμα. Και διάβασε το ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ. Πώς αρχίζει...

Μήδεα λαχνήεντα.

Και πια η φυλλάδα ιστορεί το αίνιγμα που κανείς δε θα το λύσει. Την ιστορία του αντι - Αλέξανδρου που κατάφερε να ξαναδέσει το γόρδιο δεσμό.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:30 am

Τώρα λέω να πάω να ξαπλώσω. Μην μπαίνετε στον κόπο να ψάχνετε τι άλλο θα γράψω... Κι αύριο μέρα είναι.

Και να θυμάστε, δεν ξέρω τίποτε περισσότερο από τον καθένα σας για την προμετωπίδα στο liantinis.gr

Ξέρω μονάχα να πω ότι άδικα ψάχνετε στα πολτοποιημένα φύλλα της Γκέμμας. Κι ας μην είμαι γραφολόγος.

Ψάξτε αλλού.

Γενικά ψάξτε αλλού. Αφήστε ήσυχη εκείνη τη σπηλιά.

Εκτός και διψάτε πολύ. Και λαχταράτε εκείνο το μπουκάλι από το αγιορείτικο.

Που αλήθεια λέγω. Δε σας δουλεύω. Ούρα και κόπρανα περιείχε... Και αταυτοποίητα. Τι κρίμα!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις   Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις Icon_minitimeΚυρ Μαρ 14, 2010 1:40 am

Ούρα και κόπρανα; Αυτό και αν είναι!

Πες μου μονάχα τι μου θυμίζει; Κάπου το γράφει αυτό... για τα ούρα και τα κόπρανα. Σπάω το κεφάλι μου και δε θυμάμαι.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
 
Τέσσερις μέρες και άλλες τέσσερις
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ-
Μετάβαση σε: