Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:29 am
Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ. ΑΠ ΤΙΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 1981 ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΞΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ:
ΙΘΑΚΗ
ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΑ
ΓΚΡΙΖΑ
ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ 1908
ΔΙΩΝΗ Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Απ: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:34 am
ΑΠ ΤΙΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 1981 Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
Λάνη τάφος
Τελειωμένα
Δυο νέοι,23 έως 24 ετών
Ωραία λουλούδια κι άσπρα ως ταίριαζαν πολύ
Απ τες εννιά
Η Πόλις
Φωνές
ΔΙΩΝΗ Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Απ: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:37 am
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΤΗς ΑΠ ΤΙΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙΣ ΤΟΥ 1975
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΙ(1899)
Στο ποίημα «Το πρώτο σκαλί» του Καβάφη τα ποιητικά υποκείμενα είναι δύο και βρίσκονται σε διάλογο: ένας ποιητής νέος και πρωτόπειρος, και ένας έμπειρος. Ο νέος ποιητής παραπονιέται για τον μακρύ δρόμο που απλώνεται μπροστά του. Απογοητεύεται όταν βλέπει ότι είναι «πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα» και φοβάται ότι ποτέ δεν θα καταφέρει ν' ανέβει πάνω απ' το πρώτο της σκαλί που βρίσκεται τώρα. Όμως ο έμπειρος ποιητής τον μαλώνει:
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Ο όρος κοινός κόσμος; δε χρησιμοποιείται βέβαια με την ταξική έννοια του όρου για να ξεχωρίσει τον ποιητή από τον λαό «αλλά γενικά από τους καλλιτεχνικά, αισθητικά, ποιητικά αμέτοχους, τους άμουσους, είτε αυτοί ανήκουν στο λαό, είτε στην τάξη του ποιητή»[1]. Αυτό που τελικά έχει σημασία είναι ότι κατάφερε να πολιτογραφηθεί στην πόλη των ιδεών, πράγμα πολύ δύσκολο καθώς:
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Σύμφωνα με τον Δάλλα στο ποίημα αυτό ο Καβάφης εξιδανικεύει την καλλιτεχνική λειτουργία καθώς «θεωρεί εκ προοιμίου την αξία της πρωταρχική και την προσήλωσή του σ' αυτήν ολοκληρωτική και αμετάκλητη»[2].
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι· τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Απ: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:40 am
ΤΕΤΑΡΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ
Η ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ ΔΙΑΒΑΖΕΙ
ΜΥΡΗΣ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΥ 340 Μ.Χ.
ΕΤΣΙ ΠΟΛΥ ΑΤΕΝΙΣΑ
ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
ΔΙΩΝΗ Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Απ: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:42 am
ΔΙΩΝΗ Admin
Αριθμός μηνυμάτων : 884 Location : Όπου γη και πατρίς Registration date : 31/10/2007
Θέμα: Απ: ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ Πεμ Ιουν 17, 2010 1:45 am
Ενα ποιήμα που γράφτηκε απ τον Καβάφη ορμώμενος απ τον Αντώνιο που προστάτευε την Αλεξάνδρεια απ την επίθεση του Οκτάβιου αλλά έχει κι ένα μηνυμα για όλους μας,ότι όταν όλα πια έχουν τελειώσει,όταν ένας στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί πρέπει να το δεχόμαστε με αξιοπρέπεια.
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ', ακουσθεί αόρατος θίασος να περνά με μουσικές εξαίσιες, με φωνές— την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει. Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς. Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι, πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο, κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους, τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
Παρακάτω παραθέτω μια πλήρη ανάλυση του υπέροχου αυτού ποιήματος.
Ο τίτλος είναι παράθεμα από το ακόλουθο χωρίο του Πλουτάρχου (Βίος Αντωνίου, 75): Εν ταύτη τη νυκτί, λέγεται, μεσούση σχεδόν, εν ησυχία και κατηφεία της πόλεως διά φόβον και προσδοκίαν του μέλλοντος ούσης, αιφνίδιον οργάνων τε παντοδαπών εμμελείς τινας φωνάς ακουσθήναι και βοήν όχλου μετά ευασμών και πηδήσεων σατυρικών, ώσπερ θιάσου τινός ουκ αθορύβως εξελαύνοντος· είναι δε την ορμήν ομού τι διά της πόλεως μέσης επί την πύλην έξω την τετραμμένην προς τους πολεμίους, και ταύτη τον θόρυβον εκπεσείν πλείστον γενόμενον. Εδόκει δε τοις αναλογιζομένοις το σημείον, απολείπειν ο θεός Αντώνιον, ω μάλιστα συνεξομοιών και συνοικειών εαυτόν διετέλεσεν. Στο χωρίο αυτό ο Πλούταρχος διηγείται ένα θαυμαστό φαινόμενο που άκουσαν οι κάτοικοι της Αλεξάνδρειας τον Αύγουστο του 30 π.Χ., την νύχτα της παραμονής της εισόδου των στρατευμάτων του Οκταβίου στην πολιορκημένη Αλεξάνδρεια, που την υπεράσπιζε ο Αντώνιος. Το φαινόμενο (που συνοψίζεται από τον Καβάφη στους στ. 1-3) ερμηνεύτηκε από τους Αλεξανδρινούς ως θεϊκό σημάδι: ότι ο ίδιος ο προστάτης-θεός του Αντωνίου, ο Διόνυσος, τον εγκατέλειπε και περνούσε μαζί με τον θίασο του, δηλαδή την συνοδεία του, στο εχθρικό στρατόπεδο.
Οι πολλές προστακτικές του ποιήματος μας επιτρέπουν να κατατάξουμε αδίστακτα το «Απολείπειν ο θεός Αντώνιον» στα «φιλοσοφικά» ή διδακτικά ποιήματα του Καβάφη ― ακριβέστερα: στα παραινετικά «εις εαυτόν» ή μάλλον «εις πάντα αρμόδιον»
ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
Σελίδα 1 από 1
Παρόμοια θέματα
Παρόμοια θέματα
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης