Στα πλαίσια του πολιτικού διαλόγου στέλνω τις σκέψεις μου για ένα
σύνθημα που προβάλλεται πολύ εδώ και αρκετό καιρό "Την κρίση να
πληρώσει το κεφάλαιο , οι καπιταλιστές". Την πατρότητα της άποψης την
έχει το ΚΚΕ- την άκουγα από μαθήτρια, τόσο παλιά, και τότε υπήρχε
κρίση-όμως τώρα προβάλλεται και από χώρους της εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς.
Σύνθημα διεκδίκησης που φαντάζει αγωνιστική, αποφασιστική και
συνοδεύεται από την προτροπή "να γίνουμε απειλητικοί για το σύστημα"
Όμως απειλητικοί δε γινόμαστε με απειλητικά συνθήματα! Ούτε
καλλιεργώντας ψεύτικες προσδοκίες και ρεφορμιστικές αυταπάτες.
Για να "πληρώσει" το κεφάλαιο ένας και μόνο τρόπος υπάρχει. Να
ανατραπεί. Να πάρει ο λαός την εξουσία. Ποτέ άλλοτε. Μέχρι τότε
εισπράτει και μόνο εισπράτει.Λιγότερα ή περισσότερα κάθε φορά ανάλογα
τις συνθήκες και τους συσχετισμούς. Από την άλλη μεριά ο λαός μέχρι τα
τότε θα πληρώνει και μόνο θα πληρώνει. Επίσης λιγότερα ή περισσότερα
κάθε φορά , αλλά μέχρι την ανατροπή του κεφαλαίου αυτός ο λογαριασμός
παραμένει μονής κατεύθυνσης.
1 Σε ποιον απευθύνεται αυτή η πρόταση; Στο κίνημα; Ως αίτημα
προς διεκδίκηση; Θα ήταν το λιγότερο πολιτική αφέλεια να πιστεύουμε
ότι σε συνθήκες άγριας επίθεσης , συνέπεια της υποχώρησης του
κινήματος και της αποσυγκρότησής του, θα επιβάλλει (το κίνημα) στο
κεφάλαιο να πληρώσει την κρίση ,να τιμωρηθεί , να αυτομαστιγωθεί...Πόσο
μακριά είναι αυτή η άποψη από την <<αντεπίθεση>> του ΚΚΕ ή από το φόρο
Τόμπιν των ΣΥΡΙΖΑ, Φόρουμ; Πόσες αυταπάτες πρέπει ακόμα να χωρέσουν
στο συνδικαλιστικό κίνημα και την αριστερά σχετικά με το ρόλο και τη
φύση του καπιταλισμού; Γιατί για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο ή
πρέπει να καταργήσει τον εαυτό του ή να γίνει η επανάσταση!
2 Είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα ότι η ανάπτυξη της πάλης των
εργαζόμενων θα οξύνει την κρίση του καπιταλισμού και θα ξεσκεπάσει
ιδεολογήματα που πλασσάρει το συστήμα ότι <<πρέπει από κοινού να
ξεπεράσουμε την κρίση>> με στόχο να συγκαλύψει ότι η επίθεση είναι
μονόδρομος
3 Πώς θα αναπτυχθεί όμως αυτή η πάλη; Πώς θα οργανωθεί; Πάνω σε ποια
αιτήματα; Σ΄ αυτά που βοηθούν την εργατική τάξη να συγκροτηθεί, να
υπερασπιστεί τις κατακτήσεις της , να διεκδικεί ένα μέρος από αυτά
που της κλέβουν ,καλυτερεύοντας κάθε φορά τη θέση της, αναδεικνύοντας
την αγεφύρωτη αντίθεση των συμφερόντων της με τα συμφέροντα του
κεφαλαίου. Μέσα από αυτή την πάλη θα συγκροτηθεί για να
πραγματοποιήσει την ανατροπή του συστήματος. Όλα τα άλλα που
<<ξεχνούν>> το ζητηματάκι της εξουσίας και κάνουν άλματα, οδηγούν
κατευθείαν στην αγκαλιά του συστήματος. Ή είναι αέρας φρέσκος. Γιατί
στην τελική, στις σημερινές συνθήκες ΜΠΟΡΟΥΝ να υπάρξουν αγώνες με
συγκεκριμένα αιτήματα που να είναι νικηφόροι.
4 Επίσης προβάλλονται διάφορες προτάσεις για την κρίση και τις
συντάξεις, για την αντιμετώπιση του χρέους, σχέδια για τα ταμεία
"φέρτε πίσω τα κλεμένα", κοινωνικοποιήσεις τραπεζών ,φορολόγηση
κεφαλαίου, κερδών, μετοχών, εργατικοί έλεγχοι, σχέδια για την
παιδεία...προτάσεις , προτάσεις , προτάσεις...που παρακάμπτουν την
ανάγκη ανασυγκρότησης της μαζικής οργανωμένης πάλης που είναι και το
μόνο πράγμα που υπόλογίζει το σύστημα. Με όλα τα προηγούμενα, όχι μόνο
δεν τρομάζει αλλά πιθανότατα να ξεκαρδίζεται στα γέλια.
Θέμα: Πως (δεν) θα "πληρώσει" το κεφάλαιο 
Πεμ Απρ 07, 2011 7:15 pm
