HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!

Πήγαινε κάτω 
+2
ΔΙΩΝΗ
Μυρτάλη
6 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
Μυρτάλη
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος
Μυρτάλη


Αριθμός μηνυμάτων : 197
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 04, 2008 5:21 pm

Την "αμαρτία" μου εγώ την παραδέχομαι. Γυρνάω και σε άλλα περβόλια του διαδικτύου. Και τη δικιά σας θεωρία τη γνωρίζω πως δεν μπορεί να μαζεύουμε κάθε καρυδιάς καρύδι... Ζητώ την κατανόησή σας διότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται για κοκόσιες (καρύδια σε ηπειρώτικη διάλεκτο) πρόκειται για ... σύκα:

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! 96397310


Και μάλιστα σύκα από το δικό μας περιβόλι... Τα είδα εδώ πριν από λίγες μέρες και αίφνης τα συνάντησα αλλού για αλλού. Ονόματα, εντάξει, δε λέμε... Μα όλοι καταλαβαινόμαστε.

Τα "σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη", αναφέρθηκε πριν δυο τρεις μέρες σε δική μας δημοσίευση. Όπως δηλαδή έχει επικρατήσει να λέμε όταν πρόκειται να πούμε γυμνή την αλήθεια, χωρίς περιστροφές και χωρίς υπεκφυγές. Και όπως έχει καταχωρηθεί επίσημα και στα λεξικά:

Πχ. Ηλεκτονική έκδοση του ΜΕΛ (Μείζον Ελληνικό Λεξικό των Τεγόπουλου - Φυτράκη):

Παράθεση :
φρ. λέει τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη, είναι ειλικρινής, ντόμπρος

Μπαμπινιώτη, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, β' έκδοση, σελ. 1603:

Παράθεση :
ΦΡ. λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη λέω τα πράγματα με το όνομά τους, με ξεκάθαρο και ειλικρινή τρόπο, χωρίς προσποιήσεις και υπεκφυγές: δεν έχει μάθει να μασάει τα λόγια του, αυτός λέει λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη!

Θέλετε και παραπομπή στο διαδίκτυο; Ένας από τους πιο σοβαρούς κόμβους για ζητήματα ελληνικής γλώσσας είναι ο Κόμβος:

http://www.komvos.edu.gr/dictionaries/dictonline/DictOnLineTri.htm

Πατήστε το λήμμα "σκάφη" και κάντε αναζήτηση. Θα σας βγάλει το ακόλουθο σημείωμα:

Παράθεση :
σκάφη η : οικιακό σκεύος μακρόστενο και βαθουλό, παλιότερα ξύλινο ή μεταλλικό και σήμερα συνήθ. πλαστικό, που χρησιμοποιείται για το πλύσιμο των ρούχων. ΦP λέω τα σύκα* σύκα και τη ~ ~. (αρχ. σκάφη)

Σκάφη...

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! 11971910


Αρχαία η λέξη. Όπως και το σύκο. Ετυμολογούμενη εκ του σκάπτω. Και αρχαία και η συνήθεια να την πληρώνουν οι γυναίκες τη σκάφη... Ώσπου ξύπνησαν και αντί για τη σκάφη, μπαρκάρισαν σε σκάφη. Πέταξαν την ποδιά και τράβηξαν για ανοικτούς ορίζοντες.

Άσχετον. Επιστρέφω λοιπόν στο παρόν περβόλι... Στα σύκα και στη σκάφη. Μα την αλήθεια! Τα σύκα και η σκάφη ποια σχέση έχουν και τα λέμε ομού και αντάμα στη φράση αυτή; Καλό το ερώτημα. Δύσκολη η απάντηση. Και μάλιστα υπό το φως των ανακαλύψεων στα ξένα χωράφια:

Παράθεση :
Και έλα να πούμε τότε τα σύκα σύκα και τη σκάρφη σκάρφη (και όχι "σκάφη" (τρομάρα του) που μας άφησε παρακαταθήκη ο βελούδινος επαναστάτης της οκάς).
Εμπρός λοιπόν Σπαρτιατοπούλα μου.

Τα χωράφια, τα γνωστά. Που όσο και να έψαξα, δεν μπόρεσα να βρω πουθενά αλλού να έχουν φυτρώσει εκεί συκιές... Αντίθετα, καλά θυμάμαι τη φράση στο δικό μας το περιβολάκι. Ε, να μην πάει ο νους μου στο "κλέπτοντες οπώρες"; Συνειρμοί είναι αυτοί, φταίνε και τα "σύκα"... Άντε για να μην είμαι άδικη, ας αφήσω και ανοικτή πιθανότητα να πέφτω έξω. Μη "συκοφαντούμε" και ανθρώπους χωρίς αποδείξεις... (συνειρμός κι αυτός, από τα σύκα... και όχι μόνο)

Αφήνω λοιπόν προς το παρόν στην άκρη τις άλλες απορίες και στέκομαι στη "σκάρφη". Τι είναι τούτη η σκάρφη; Σας προλαβαίνω από το γκουγκλάρισμα και σας το δίνω έτοιμο:

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! 96395412
Σκάρφη ανθισμένη...

-Ο Ελλέβορος: δηλητηριώδες φυτό που ενέχει την ελλεβορίνη. Σήμερα στην Ελλάδα καλείται σκάρφη. Με την σκάρφη σκαρφίζουν τα δέντρα των εχθρών που θέλουν να αποξηράνουν και τα ζώα που θέλουν να δηλητηριάσουν.

Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μια ενδιαφέρουσα άποψη αυτή η ιστορία με τη σκάρφη και όχι σκάφη. Και έστω και αν σε τρία έγκυρα λεξικά άλλα λέγουν, έστω και αν στα λεξικά αυτά ο ελλέβορος δεν έχει συνώνυμο τη σκάρφη... ούτε και υπάρχει η λέξη σκάρφη πουθενά στις σελίδες τους* ... εγώ και πάλι θα αφήσω ανοικτό το ενδεχόμενο κάπου αλλού σε έγκυρη πηγή να υπάρχει σχετική αναφορά. Και πολύ θα ήθελα να τη μάθω. Ειλικρινά μιλώ.

Κι άλλο τόσο ειλικρινά μιλώντας και λέγοντας τα σύκα σύκα, τη σκάφη σκάφη και αν θέλετε και τη σκάρφη σκάρφη... δε θα τα χαλάσουμε εκεί...

Θα ήθελα να πω ότι από το να διδάσκεις ετούτο ή το άλλο πώς το λένε... υπάρχει και ανοικτό το ζητούμενο: Να πράττεις και να λέγεις. Εν αρχή ην η πράξη, που έλεγε και ο Λιαντίνης...

Άσε λοιπόν τις υπεκφυγές για σκάφες και για σκάρφες... πόσο μάλλον που οι τελευταίες όχι μόνο συνειρμικά αλλά και τεκμηριωμένα παραπέμπουν σε σκαρφίσματα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και πες μας στα ίσα τι ζόρι τραβάς. Ποιος είναι αυτός "ο βελούδινος επαναστάτης της οκάς" που σου κάθεται στο στομάχι...

Θέλετε να ξαναρχίσουμε τα ίδια Παντελάκη μου; Ή και τα ίδια Δημητράκη μου; Προλαβαίνω την αλλαγή του ονόματος, μπας και πέφτουμε έξω και στην παροιμία αυτή...

Για κάτσε λοιπόν να δεις τι εύκολο που είναι. Να πέσεις ο ίδιος μέσα στο λάκκο που ανοίγεις για τους άλλους...

Για να δούμε λοιπόν ολόκληρο το κείμενο που "σκαρφίστηκες":

Παράθεση :
Γοργώ, ως Σπαρτιάτισα θα σε περίμενα λιγότερο ανεκτική στα φαινόμενα της παρακμής που ο ίδιος ο Λιαντίνης αναφέρει στα βιβλία του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Λιαντίνης ζήτησε από εμάς τους εκπαιδευτικούς να γκρεμίσουμε. Εσύ δεν κατάλαβα τι γκρεμίζεις.
Για ποιά όνειρα μιλάς και για ποιές λύσεις; Λύση σε ποιό πρόβλημα; Το έχεις εντοπίσει;
Σε ότι με αφορά πάντως δεν βλέπω κανένα πρόβλημα.
Ένα πράγμα βλέπω:
Το απόλυτο ξεχαρβάλωμα αυτού του ευλογημένου και καταραμένου (αν θέλεις) τόπου.
Και μπροστά μου "βλέπω" τον Λιαντίνη να δακρύζει.
Και συ μου μιλάς για "καλή διάθεση" και βελούδινες αντιπροτάσεις.
Όχι Σπαρτιάτισα, να δακρύσεις πρέπει από οργή και πόνο για την κατάντια αυτού του τόπου.
Και αφού οργιστείς και πονέσεις, (και διαβάσεις Λιαντίνη που αγνοείς ως φαίνεται) κόπιασε να κουβεντιάσουμε... ήρεμα και απλά.
Και έλα να πούμε τότε τα σύκα σύκα και τη σκάρφη σκάρφη (και όχι "σκάφη" (τρομάρα του) που μας άφησε παρακαταθήκη ο βελούδινος επαναστάτης της οκάς).
Εμπρός λοιπόν Σπαρτιατοπούλα μου.

Ας πούμε λοιπόν ότι αυτό το κείμενο μου το έγραφε ένα παιδάκι του δημοτικού... Θα του έγραφα τις εξής παρατηρήσεις:

1. Σπαρτιάτισσα: Τα θηλυκά ουσιαστικά σε -ισσα γράφονται με δύο σίγμα. Εξαιρούνται: Λάρισα και σάρισα (όπως γράφει και η γραμματική) και οι ξένες λέξεις... πχ η αφίσα... (Χρ. Τσολάκη, Νεοελληνική Γραμματική της ε΄ και στ΄ δημοτικού, σελ. 123)

2. ποια, ποιες, ποιο: Οι μονοσύλλαβες λεξούλες δεν τονίζονται συνήθως. Ειδικά:

Θεωρούνται μονοσύλλαβες και μένουν άτονες οι λέξεις που λέγονται με συνίζηση (συνίζηση είναι η προφορά δύο φωνηέντων σε μια συλλαβή), π.χ. μια, για, γεια, πια, ποιος - ποια - ποιο, γιος, νιος, (το) βιος, (να) πιω κ.ά. (Χρ. Τσολάκη, Νεοελληνική Γραμματική της ε΄ και στ΄ δημοτικού, σελ. 29)

3. Σε ό,τι με αφορά: Αυτό το ό,τι είναι αναφορική αντωνυμία και όχι σύνδεσμος. Είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς αφενός διότι δε συνδέει τίποτε... και αφετέρου διότι μπορεί να αντικατασταθεί από άλλη αναφορική αντωνυμία. π.χ. Σ' αυτό που με αφορά... Για το λόγο αυτό γράφεται με υποδιαστολή ώστε να διακρίνεται από τον ομόηχο σύνδεσμο. (Χρ. Τσολάκη, Νεοελληνική Γραμματική της ε΄ και στ΄ δημοτικού, σελ. 184)

4. δε βλέπω, το Λιαντίνη: Μερικές λέξεις χάνουν το τελικό ν (όπως το άκλιτο δεν και το άρθρο τον) όταν η παρακάτω λέξη αρχίζει από β ή Λ κλπ. Για να διατηρηθεί το τελικό ν, η παρακάτω λέξη θα πρέπει να αρχίζει από:

φωνήεν
σύμφωνο στιγμιαίο: κ, π, τ, γκ, μπ, ντ, τζ, τσ
διπλό σύμφωνο: ξ, ψ

Όταν όμως η παρακάτω λέξη αρχίζει από σύμφωνο εξακολουθητικό, οι λέξεις αυτές χάνουν το τελικό ν. (Χρ. Τσολάκη, Νεοελληνική Γραμματική της ε΄ και στ΄ δημοτικού, σελ. 49)
___________

Αυτά θα τα έγραφα σε ένα παιδάκι του δημοτικού... Επειδή όμως εκείνος που τα γράφει δηλώνει εκπαιδευτικός, συμπληρώνω και τα εξής:

Πραγματικά τρομάρα μας αν ένας εκπαιδευτικός μέσα σε δέκα γραμμές κάνει τόσα ορθογραφικά λάθη. Το ξεχαρβάλωμα της παιδείας μας είναι πολύ χειρότερο από εκείνο που νόμιζα. Και, ναι... με κάνει και δακρύζω που έτσι καταντήσαμε οι δάσκαλοι. Δασκαλίζοντες και αγράμματοι...

Την άλλη φορά με είπατε "Μπαμπινιωτάκι". Ειλικρινέστατα, λυπάμαι πρώτη εγώ που αναγκάστηκα να παραδώσω μάθημα ορθογραφίας και μάλιστα σε άνθρωπο που δηλώνει συνάδελφος. Αν και με παρηγορεί η σκέψη πως στην Ελλάδα του σήμερα είθισται να είναι ο καθείς ό,τι δηλώσει... Και πίσω από την ανωνυμία του διαδικτύου μπορούν ακόμη και οι δημοσιογράφοι να βαφτίζονται εκπαιδευτικοί. Άσε που είναι και Απόκριες και το απαιτούν και τα έθιμα των ημερών. Αν όμως πρόκειται πράγματι για εκπαιδευτικό, τότε δεν πάμε καθόλου καλά... Και μη μου πείτε δικαιολογίες διάφορες. Ειδικά αφού στα γραφόμενα μπλέκεται και το όνομα του Λιαντίνη. Ναι, ο Λιαντίνης μίλησε για γκρέμισμα. Αλλά πώς; Αυτά τα "πώς" του έχουν όλη την ουσία και όχι η αποσπασματική αντιγραφή τσιτάτων που σκαρφίζεται ο κάθε πικραμένος για να "την πει" σε όσους του κάθονται στο στομάχι.

Ο Λιαντίνης μίλησε πρώτα για χτίσιμο και μετά για γκρέμισμα:

"... χτίζει το αληθινό μέσα στο παιδί, και γκρεμίζει το ψεύτικο..."

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, σελ. 18

Κι ακόμη τόνισε:

"Όσο αρτιότερη γλωσσική μόρφωση θα λάβουν οι μαθητές στο σχολείο, τόσο πιο διαυγής, εύκοσμος, και πειθαρχημένος θα 'ναι αύριο ο ορίζοντας της κοινότητας μέσα στην οποία θα ζήσουν."

Δημήτρης Λιαντίνης, ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, σελ. 37

Σημασία όμως έχει να προσέξει κανείς και την εξήγηση που ακολουθεί:

"Δεν ισχυρίζεται βέβαια κανείς πως για να γίνουν έτσι τα γλωσσικά πράγματα, θα πρέπει να 'ναι οι πολίτες σοφοί και γλωσσολόγοι. Πως ο ψαράς πρέπει να λέει ερυθρίνιον το λιθρίνι, ποδεία τις κάλτσες ο έμπορος, και ο ηλεκτρολόγος κοχλιοστρόφιο το κατσαβίδι.

Ούτε πως ο έλληνας οφείλει να γνωρίζει τι είναι το χαρμπί του Μπότσαρη που λέει ο Μαλακάσης, τι είναι τα σιδέρικα γίδια του Σικελιανού, ή τα ασέλλινα πουλάρια του δημοτικού τραγουδιού μας."

Παρηγοριέμαι λοιπόν πως έγκλημα δεν κάναμε που αγνοούσαμε τη σκάρφη... αφού ακόμη και τα λεξικά την αγνοούν... Κι αν για κάτι πρέπει να πω "τρομάρα μας" είναι με όλη αυτή την υπερχειλίζουσα δοκησισοφία. Κι ακόμη περισσότερο τρομάζω μπρος στην ασυνέπεια λόγων και έργων. Να καλείς να μιλήσουμε ήρεμα και απλά και να σκαρφίζεσαι "σκάρφες" ανύπαρκτες και στα λεξικά* μόνο και μόνο για να προκαλέσεις ένταση ακόμη μια φορά. Πού το ήρεμο; Και πού το απλό; Και πού η δική σου επάρκεια στη γλώσσα; Η αντίφαση σε όλο της το μεγαλείο...

Λυπάμαι, λυπάμαι ειλικρινά που έτσι αναγκάστηκα να μιλήσω. Όμως το έκανα μόνο για ένα λόγο. Για να τιμήσω την παροιμία, τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη και - σας είπα, κανένα πρόβλημα - αν θέλετε και τη σκάρφη σκάρφη.

Κι ακόμη για να μπορώ ήρεμα και απλά να προσθέσω: Η γλώσσα μας είναι τόσο πλούσια μα και συνάμα και τόσο δύσκολη που σε κανέναν δεν επιτρέπει να κοκορεύεται πως την ξέρει σε όλο το πλάτος και σε όλο το βάθος. Ποτέ δε θα το πω για τον εαυτό μου αυτό και ποτέ δε θα παρεξηγηθώ αν μου υποδείξουν ένα λάθος. Χαρά μου να μαθαίνω... Υπάρχει όμως λόγος να κατεβάζουμε εκεί το επίπεδο, να μιλάμε έτσι υποτιμητικά για κάποιον που είπε σκάφη αντί για σκάρφη; Τι άλλο πια θα σκαρφιστούμε για να συνεχίσουμε τον πόλεμο;

Βλέπετε, έχουμε καιρό τώρα που δεν ασχολούμαστε μαζί σας. Εγώ, ναι. Είμαι το κακό παιδί και περνώ και διαβάζω και τα δικά σας. Λέω μήπως πάρω και κάτι... Δε μου αρέσουν οι παρωπίδες, δε μου αρέσουν τα στεγανά ανάμεσα σε δυο χώρους που ασχολούνται με κοινά ζητήματα. Δε σας τιμά και δε μας τιμά αυτός ο πόλεμος. Έχουμε διαφωνίες; Έχουμε. Μπορούμε να τις προβάλουμε πολιτισμένα. Όχι με σκάφες και σκάρφες... Και τεκμηριωμένα. Λέγοντας τα σύκα σύκα και όχι συκοφαντώντας για βελούδινους επαναστάτες της οκάς...

Και για να το ελαφρύνουμε το κλίμα... Εγείρω θέμα και για τα σύκα. Και απαιτώ από τούδε και στο εξής να τα λέμε "τσαπέλες", όπως τα λένε στο χωριό μου... Κι με την ευκαιρία, τα μούρα θα τα λέμε "σκάμνα", τα αχλάδια τα άγρια "γκόρτσα" και τα καρύδια... το είπαμε: "κοκόσιες"!!!

Όσο για τη σκάρφη, κανένα πρόβλημα. Σκάρφη τη λέει και η γιαγιά μου. Και εννοεί τον ελλέβορο. Το τσεκάρισα... Μου εξήγησε επίσης πως το αφέψημα της σκάρφης στον τόπο μας το είχαν για γιατρικό για τον πονόδοντο. Παρακαλώ αυτό κρατήστε το μόνο ως πληροφορία και όχι ως συνταγή. Γιατί την ίδια γιαγιά τις προάλλες πήγαμε να τη χάσουμε όταν πήρε ένα άλλο γιατροσόφι του τόπου μας, πικραγγουριά για την ιγμορίτιδα... Και η σκάρφη είναι επίσης επικίνδυνη και δηλητηριώδης. Όπως και ο αρχαίος ελλέβορος. Αν και... η παρετυμολογία της λέξης την ερμηνεύει ως τροφή των ελαφιών. (ελλός + βορά) Και έτσι να μην είναι, κρίμα πάντως που χάθηκε τούτη η στίλβουσα λέξη και στη θέση της μπήκε μια σκάρφη... Πιο κρίμα που χάθηκαν και τα ελάφια...

Και πιο κρίμα που έτσι διοδεύουμε τις μέρες μας. Μασώντας σκάφες και σκάρφες στα ιντερνέτια. Κάποτε οι άνθρωποι μαζεύονταν γύρω από την τάβλα και έφερνε η νοικοκυρά το τσίπουρο και έφερνε και σκομαΐδες και πιάνανε και το τραγούδι...

Άιντε σε τούτ’ την τάβλα που ‘μαστε γραμμένα μ’ μάτια και παρδαλά
Σε τούτο τρεπέζι τρεις μαυρομάτες ρούσα μ’ μας κερνούν
Τρεις μαυρομάτες μας κερνούν γραμμένα μάτια μ’ και παρδαλά
και οι τρεις καγκελοφρύδες

Η μια κερνάει ρούσα μ’ με το γυαλί
Άιντε ν η μια κερνάει ρούσα μ’ με το γυαλί
γραμμένα μάτια μ’ και παρδαλά
και η άλλη με την κούπα
και η τρίτη, ρούσα μ’, η μικρότερη
Άιντε κι η τρίτη η μικρότερη
γραμμένα μάτια μ’ και παρδαλά
με μαστραπά γυαλένιο

Κέρνα μας, ρούσα μ’, κέρνα μας
Κέρνα μας κρασί (3)
με τ’ ν’ κούπα τη χρυσή
Σένα τα λέγω τούτα κι αν θέλεις άκουστα
πάρε χαρτί και πένα


Σε σένα τα λέω... Κι αν θέλεις, άκουστα...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 04, 2008 5:52 pm

Καλά όλα... πειράζει να κρατήσω μόνο τις σκομαΐδες και το τσίπουρο; Και χωρίς κανέλα...

Όσο για τις σκομαΐδες, παραθέτω και συνταγή:

Συκομαΐδες: μια αλλιώτικη πάστα με σύκα

Το όνομα αυτού του καλοκαιρινού γλυκίσματος προέρχεται από τις λέξεις σύκο και «μαγίς», η οποία σημαίνει πάστα.

Ουσιαστικά, πρόκειται για μια πάστα από ξηρά πολτοποιημένα σύκα τα οποία ζυμώνονται με μούστο σταφυλιού, σπόρους μάραθου, πιπέρι και ούζο ή ρακή. Αφού εμπλουτιστούν με άφθονα χοντροκομμένα καρύδια πλάθονται σε μικρές πιτούλες, στεγνώνουν ελαφρά και στη συνέχεια τυλίγονται σε αμπελόφυλλα ή καστανόφυλλα. Καθώς κόβεις μικρά τρίγωνα κομματάκια οι ευωδιές εναλλάσσονται: η φρεσκάδα του μάραθου σού γαργαλάει τη μύτη, ενώ την ίδια στιγμή η ένταση της πιπεράτης γεύσης σε προετοιμάζει ότι θα γευτείς κάτι μοναδικό.

Η συνταγή είναι κερκυραϊκή... αλλά και πάλι προσέξτε... κανέλα πουθενά. Πιπέρι. Και μπόλικο μάλιστα!!!
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 04, 2008 6:27 pm

Ώχου... δεν ξέρω πώς είναι η παροιμία αυτή...

Αλλά θα σας απαντήσω με μια δική μου:

Αφήσατε τα κυπαρίσσια και πήγατε για συκιές...

Και όποιος ανακατεύεται με τα σύκα... τον πιάνει φαγούρα...

Λοιπόν. Άσε τους ανθρώπους να εκφράζονται όπως νιώθουν καλύτερα. Χωράφι τους είναι ας κάνουν ό,τι θέλουν. Στο κάτω κάτω, αυτό που κρατάω, είναι πως μας διαβάζουν καθημερινά ακόμη και σε θέματα που δεν αφορούν το Δάσκαλο... Άντε, θα τους κάνω τη χάρη να ανεβάσω και κανένα ντοκουμέντο για το Λιαντίνη... Να αποκτήσουν και νόημα οι επισκέψεις τους...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΠεμ Μαρ 06, 2008 12:25 am

Μυρτάλη έγραψε:

Παράθεση :
Γοργώ, ως Σπαρτιάτισα θα σε περίμενα λιγότερο ανεκτική στα φαινόμενα της παρακμής που ο ίδιος ο Λιαντίνης αναφέρει στα βιβλία του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Λιαντίνης ζήτησε από εμάς τους εκπαιδευτικούς να γκρεμίσουμε. Εσύ δεν κατάλαβα τι γκρεμίζεις.
Για ποιά όνειρα μιλάς και για ποιές λύσεις; Λύση σε ποιό πρόβλημα; Το έχεις εντοπίσει;
Σε ότι με αφορά πάντως δεν βλέπω κανένα πρόβλημα.
Ένα πράγμα βλέπω:
Το απόλυτο ξεχαρβάλωμα αυτού του ευλογημένου και καταραμένου (αν θέλεις) τόπου.
Και μπροστά μου "βλέπω" τον Λιαντίνη να δακρύζει.
Και συ μου μιλάς για "καλή διάθεση" και βελούδινες αντιπροτάσεις.
Όχι Σπαρτιάτισα, να δακρύσεις πρέπει από οργή και πόνο για την κατάντια αυτού του τόπου.
Και αφού οργιστείς και πονέσεις, (και διαβάσεις Λιαντίνη που αγνοείς ως φαίνεται) κόπιασε να κουβεντιάσουμε... ήρεμα και απλά.
Και έλα να πούμε τότε τα σύκα σύκα και τη σκάρφη σκάρφη (και όχι "σκάφη" (τρομάρα του) που μας άφησε παρακαταθήκη ο βελούδινος επαναστάτης της οκάς).
Εμπρός λοιπόν Σπαρτιατοπούλα μου.

Σε σένα τα λέω... Κι αν θέλεις, άκουστα...

Έχω γελάσει ουκ ολίγο με το θέμα που ανέβασε η Μυρτάλη. Καλό το παραμύθι για τους εκπαιδευτικούς. Υπάρχει περίπτωση εκπαιδευτικός και να κάνει τέτοια χοντρά ορθογραφικά λάθη; Θα μου πεις μηχάνημα είναι μπορεί και να "φύγει" κάτι. Άλλο να γράφεις με το χέρι και άλλο στο πληκτρολόγιο. Όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο άνθρωπος αυτός επαναλαμβάνει τα λάθη και μάλιστα λάθη που τα γνωρίζει ακόμη και μαθητής της τετάρτης δημοτικού. Μπορεί, λοιπόν, να είναι εκπαιδευτικός; Σαφώς και δεν μπορεί.

Και όμως... επικαλείται το"σύκα σύκα και τη σκά(ρ)φη σκά(ρ)φη".

Η ουσία, το τονίζω, δεν είναι ούτε στα ορθογραφικά ούτε φυσικά στη σκάφη και στη σκάρφη. Το σημαντικό είναι η αμετροέπεια λόγων και έργων.

Κι ακόμη η οίηση και ο κομπασμός. Αναφέρομαι όχι μόνο στην ανάρμοστη έπαρση σε θέματα γλώσσας αλλά και στην επίδειξη γνώσης της φιλοσοφίας του Λιαντίνη:

Παράθεση :
Και αφού οργιστείς και πονέσεις, (και διαβάσεις Λιαντίνη που αγνοείς ως φαίνεται) κόπιασε να κουβεντιάσουμε... ήρεμα και απλά.

Θα σημειώσω ότι τόσο στη γλώσσα όσο και στη φιλοσοφία του Λιαντίνη, δεν ξέρω ούτε έναν που να δικαιούται να διατυμπανίζει το δικό του αλάθητο. Διότι τόσο η γλώσσα μας όσο και ο Λιαντίνης είναι ωκεανοί που αντιστέκονται σθεναρά ακόμη και στον πιο ικανό θαλασσοπόρο. Το λέγω, για να μην παρεξηγηθώ πως έμμεσα την ίδια οίηση εφαρμόζω. Μιλώ ως ένας απλός άνθρωπος που ενοχλείται από φαινόμενα κομπορρημοσύνης. Που δεν ισχυρίζεται ότι κατέχει όλο το κόρπους της ελληνικής γλώσσας και παραδέχεται ότι η φιλοσοφία του Λιαντίνη στέκεται βουνό απροσπέλαστο μπρος του. Αλλά και δεν ανέχεται τα κοκοράκια που τεντώνουν το λαιμουδάκι τους παριστάνοντας πως κατέκτησαν τις κορυφές. Εκ των κάτω επομένως η διαμαρτυρία, όχι με υπεροψία.

Και από τα λίγα που γνωρίζω από το Λιαντίνη, θα θυμίσω το εξής, την προμετωπίδα στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ του:

Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δειδιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό: ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.


Κοιτάξτε τι κόσμο δημιούργησε ο Λιαντίνης... Πάμφωτο. Αν δεν μπορεί κάποιος να δει το φως του, τουλάχιστον ας μη το σκοτεινιάζει. Κι ας μην παριστάνει τον πρωθιερέα που κατέχει το ιερό φως, κραδαίνοντας μάλιστα απειλητικά τη φλόγα κατά των "απίστων". Τέτοιες συμπεριφορές μαρτυρούν κατάλοιπα θρησκευτικά και δεν προσιδιάζουν στον ελεύθερο λογισμό που δίδαξε ο Λιαντίνης. Τι θα πει "τράβα να διαβάσεις το Λιαντίνη και μετά κόπιασε να κουβεντιάσουμε"; Πως εσύ κουβεντιάζεις μόνο με όσους έχουν διαβάσει Λιαντίνη; Κάστα κλειστή θα φτιάξουμε και θα μιλάμε μεταξύ μας όσοι διαβάζουμε τα βιβλία του;

Είναι τελικά ο Λιαντίνης η φιλοσοφία για τους λίγους και εκλεκτούς; (ελίτ)

Ή ένας τρόπος ζωής που χωράει όλους; Που αφήνει ανοικτή δυνατότητα σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα να φτάσει στην κορυφή; Όποια κορυφή και δειράδα η "μοίρα" του προόρισε... Γιατί δε γεννηθήκανε όλοι για να κατακτήσουν το Έβερεστ, ευτυχώς όμως στον κόσμο τούτο δεν είναι όλα τα βουνά Ιμαλάια.

Κι αυτή είναι μια αλήθεια που έρχεται από τη φύση... Μια αλήθεια που οι έλληνες τη λάξευσαν στο σύστημα αγωγής τους ως "ιδεώδες του εσθλού". Να γίνεις δηλαδή αυτός που πραγματικά είσαι, ο εαυτός σου, και όχι να γίνεις ... λιαντίνης στη θέση του Λιαντίνη.

Νομίζω, ας μου επιτραπεί να εκφράσω τη γνώμη μου χωρίς να διεκδικώ και το αλάθητο, πως μια τέτοια νοοτροπία όχι μόνο δε συμβάλλει στο να πάει ο άλλος να διαβάσει Λιαντίνη, αλλά και τον απωθεί. Εκτός αν κατέχεται από το σύνδρομο του ζηλωτή.

Τέτοια φαινόμενα είναι γνωστό πως συνόδευσαν κατά καιρούς τα διάφορα θρησκευτικά κινήματα ή και άλλα ιδεολογικά ρεύματα που στηρίχτηκαν στο φανατισμό και στο "τάδε έφη" και όχι στην κριτική σκέψη. Στην προκατάληψη δηλαδή και όχι στο ανοιχτό μυαλό. Στην αλήθεια δηλαδή που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων (έστω και αν αυτό είναι το μυαλό ενός Λιαντίνη) και όχι στην αλήθεια της φύσης. Στα μήνιν άειδε και όχι στα συνήθεια.

Και θέλω εδώ να κάνω την αναγκαία επιστροφή το θέμα της ενότητας. Στο θέμα της σκάφης και της σκάρφης. Θα χαιρόμουν πραγματικά αν έβρισκα κάποια απόδειξη περί της ορθότητας της σκάρφης. Είναι ωραίο να μαθαίνεις τέτοια θέματα. Πώς και γιατί το λέμε έτσι. Όμως ακόμη και αν έβρισκα, την επόμενη φορά που θα έπρεπε να επικαλεστώ τη φράση, θα έλεγα "σκάφη" και όχι σκάρφη. Γιατί έτσι έχει επικρατήσει σήμερα να λέγεται η παροιμία. Και επιμονές να μιλάμε τη γλώσσα όπως κάποτε μιλιόταν, θυμίζει το Σοφολογιώτατο του Σολωμού.

Δε θα ζητήσω να πάτε να διαβάσετε Λιαντίνη και μετά να τα ξαναπούμε... Αλλά όσοι τον επικαλούνται, και λένε πως δακρύζουν κιόλας... ας μπουν πρώτοι στον κόπο να ανοίξουν τα βιβλία του:

Νηφομανής, σελίδα 66

"Ο Σεφέρης εφάρμοσε ένα από τα βασικά αξιώματα του Σολωμού. Ότι δεν είναι το "μήνιν άειδε" που θα μας δέσει πάλι με τους αρχαίους γόνιμα και οργανικά, αλλά τα "συνήθεια της Ιλιάδας". Όχι η νεκρή μορφή, η νεκρή γλώσσα, αλλά το ζωντανό περιεχόμενο που εξακολουθεί να ζει μέσα μας. Μια οδηγία του Σολωμού που δεν τη λογαριάσαμε δυστυχώς, και κολλήσαμε στα απαρέμφατα και στις δοτικές."

Χάσμα Σεισμού: Ολόκληρο το πρώτο κεφάλαιο "Ελευθερία και γλώσσα"

Αντιγράφω χαρακτηριστικά:

"Η γλωσσική μνήμη υποταγμένη στη γλωσσική ορμή συντάσσει το παρελθόν και το μέλλον του λαού στον πνευματικό άκμονα του παρόντος και σφυρηλατεί τη φόρμα της γλώσσας απάνου στη ροή της ζωής. Η γλώσσα δε μαθαίνεται με τη σπουδή των λέξεων αλλά με τη μελέτη των ανθρώπων. Όταν ο κούφιος σοφός ερωτάει το Σολωμό καταφρονητικά
γνωρίζεις τα ελληνικά, κύριε;
ο ποιητής με κυριαρχημένη οργή απαντάει αντιρωτώντας:

γνωρίζεις τους Έλληνες, κύριε;
Η διαφορά ανάμεσα στις δυο ερωτήσεις είναι η διαφορά ανάμεσα στο βαφτίσι και στο μνημόσυνο. Ο ποιητής βλέπει τη γλώσσα στο ζωντανό σώμα του παιδιού, το αποθεμένο στο μυστήριο της αύξησης. Ο κούφιος σοφός σπουδάζει τη γλώσσα κολυμπώντας στη φορμόλη και καμακίζοντας πτώματα
και τα κεφάλια σας είναι άλαλα και ξερά ωσάν τα
κρανία που κοιμούνται στο χώματα
."

Μπορεί λοιπόν πραγματικά κάποτε οι άνθρωποι να έλεγαν "σκάρφη" και όχι "σκάφη". Σήμερα όμως βγες και ρώτα τους ανθρώπους αν ξέρουν ποια είναι η σκάρφη... Και μη μου παριστάνεις το γλωσσαμύντορα... Τους ανθρώπους δες πρώτα. Και τη ζωή και το σήμερα. Γιατί αλλιώς δεν μπορώ να καταλάβω ποια οργή σε οργίζει εσένα και ποιος πόνος σε πονεί... αλλά σίγουρα ουδεμία σχέση έχει με την οργή και τον πόνο του Λιαντίνη:

"μου πονεί η ψυχή μου,
και τον ασυλλόγιστο λογοκόπο, το σοφό και το λόγιο της γλώσσας των χοιρογρυλλίων:

διαβάζω: σοφολογιώτατος, και γελώ δια χρόνους."

Το ίδιο γέλιο είναι εδώ σαν και εκείνο που γέλασα κι εγώ... Γέλιο πονεμένο και δακρυσμένο. Γιατί μόνο έτσι επιτρέπεται να γελάς. Πονώντας και δακρύζοντας. Όχι για το νεκρό Λιαντίνη. Ούτε για τη νεκρή γλώσσα. Μόνο για τον άνθρωπο... Και θέλω να του πω κι εγώ. Του ανθρώπου...

Δε φτάνει να δακρύζεις για το Λιαντίνη. Ούτε φτάνει να οργίζεσαι και να πονάς. Όλα τούτα είναι ωραία λόγια. Τα είπε βέβαια και ο Λιαντίνης μα η μεγάλη διαφορά είναι που τα έκανε και πράξη. Τον πόνο και την οργή του τα έκανε κώνειο για τον ίδιο. Και τα ήπιε στάλα στάλα σαν το Σωκράτη... Λένε μάλιστα πως έγινε σαν σήμερα... (5 Μάρτη) που ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο. Γι' αυτό και ο λόγος τους έχει αξία. Γιατί υπογράφτηκε με αίμα. Γιατί δεν ήταν κούφια λόγια, αλλά συνοδευτήκανε από πράξεις.

Όλοι οι άλλοι, και δη οι ζωντανοί, ας είμαστε λίγο πιο συγκρατημένοι και λίγο πιο σεμνοί. Και επιτέλους, ας σταματήσουμε να παριστάνουμε το λιαντίνη, στη θέση του Λιαντίνη. Κι ας σταματήσουμε να παπαγαλίζουμε Λιαντίνη. Με τα δικά μας λόγια να μιλήσουμε. Και τη δική μας σκέψη. Μόνο έτσι τα σύκα θα λέγονται σύκα, η σκάφη σκάφη και η σκάρφη ακόμη... σκάρφη... Όταν ο λόγος και η πράξη μας θα γίνουν ένα. Κι όταν θα σταματήσουν οι εξετάσεις "λιαντινομάθειας". Μα τι εμμονή είναι αυτή πια; Στη μία: "τον αγνοείς ως φαίνεται"... στην άλλη: "ως εκ τούτου δεν τον γνώρισες"... σε μας "τρομάρα τους που δεν ξέρουνε τη σκάρφη..." Απωθημένο του "δασκάλου" να το πω; Του εξεταστή; Ή μήπως και του ιεροεξεταστή;

Ε, να σου πω, τελικά... Μη μας βάλεις βρε φίλε καλό βαθμό.... Κάνε μου τη χάρη. Τιμή μας και καμάρι μας από κάποιους σαν ελόγου σου ακόμη και να "κοπούμε"... Το πρόβλημα, αυτό που δε βλέπεις, θα ήταν να μας λες επαίνους. Όπως πριν από τρεις μήνες...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΣαβ Μαρ 08, 2008 12:07 am

Επί του απίθανου τούτου θέματος που ξεσήκωσε τα πλήθη του Εντουκάντους και τους έβαλε ιδέες να ροβολήσουν κατά Ήπειρο για να δοκιμάσουν τις σκομαΐδες που φτιάχνει η γιαγιά της Διώνης (που εννοείται ότι τις ζυμώνει με ρακή ντόπια...) κι ελπίζοντας να προκάμουν να δοκιμάσουν και κανένα τσιπουράκι πριν αδειάσει τις νταμιζάνες η αγαπητή Διώνη... έχουμε κάποιες ενδιαφέρουσες εξελίξεις.

Ο καλός μας και εκλεκτός φίλος, ο Homo Navigatus, εντόπισε στο διαδίκτυο μια σημαντική αναφορά στο ζήτημα που φαίνεται αν μη τι άλλο εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ως προς τα γλωσσολογικά στοιχεία που παραθέτει.

Οφείλω λοιπόν να ομολογήσω ότι έσφαλα σφάλμα μεγάλο που αβίαστα προσπέρασα το ζήτημα και μονομερώς αφοσιώθηκα στα κυπαρίσσια... Τα σύκα έχουν πολύ ... ζουμί... Είναι από το σάιτ του γλωσσολόγου Νίκου Σαραντάκου .

Επιλεκτικά αναφέρω τα εξής:

Aπό το σύκο στο συκώτι

Το συκώτι, ένα από τα σπουδαιότερα ανθρώπινα όργανα, εθεωρείτο από την αρχαιότητα η έδρα του θάρρους, του θυμού και του φόβου. Η λέξη "λευκηπατίας" (ή λευχηπατίας), αυτός δηλαδή που έχει λευκό συκώτι, σήμαινε τον δειλό, αυτόν που δεν έχει αίμα στις φλέβες του, όπως θα λέγαμε σήμερα.

.... Στη νεοελληνική γλώσσα, λέμε μου κόπηκαν τα ήπατα (αξιοπρόσεκτη η διατήρηση του αρχαίου τύπου!) για να δηλώσουμε τον υπερβολικό φόβο, όπως λέμε μου έπρηξες το συκώτι σε κάποιον ενοχλητικό και μη χαλάς το συκώτι σου, δηλαδή μην θυμώνεις (για πράγματα ανάξια λόγου).

... Η λέξη συκώτι, όμως, από πού προέρχεται; Από το σύκο, είναι η απάντηση, αν και η διαδρομή δεν είναι προφανής. Η συκιά και ο καρπός της, το σύκο, υπάρχουν στην Ελλάδα από πολύ παλιά -μαρτυρούνται και στον 'Ομηρο, αν και η λέξη "σύκο" ίσως να είναι προελληνική.

Το σύκο διαδραμάτιζε κεφαλαιώδη ρόλο στο διαιτολόγιο των αρχαίων Ελλήνων, το οποίο με τα σημερινά δεδομένα θα κρινόταν αφάνταστα φτωχό. Το σύκο λοιπόν το εκτιμούσαν ιδιαίτερα και μάλιστα τάιζαν ορισμένα ζώα (ιδίως χήνες και γουρούνια) αποκλειστικά ή σχεδόν με σύκα, ώστε το συκώτι τους να νοστιμίσει. Αυτό το έδεσμα, κάτι ανάλογο με το σημερινό φουά-γκρα, το ονόμαζαν, πολύ λογικά, "συκωτόν ήπαρ". Με τον καιρό, το ουσιαστικό εξέπεσε και παρέμεινε το επίθετο, "συκωτόν", το οποίο έφτασε να χαρακτηρίζει όχι μόνον το ειδικά προετοιμασμένο συκώτι, αλλά το συκώτι γενικά.

... Αλλά ας γυρίσουμε στο σύκο. Στην αρχαία ελληνική, το σύκο ως λέξη παίζει και αυτό σπουδαίο ρόλο. Πολλές παροιμιακές εκφράσεις υπάρχουν, όπως π.χ. "όσο διαφέρει σύκα καρδάμων" (για δυο όλως ανόμοια πράγματα) ή "σύκον χειμώνος αιτώ" για άκαιρες επιθυμίες ή επιχειρήσεις.

Επειδή το ξύλο της συκιάς ούτε γερό είναι ούτε καίγεται καλά, βγήκε το επίθετο "σύκινος" που σήμαινε "άχρηστος, ανώφελος".

Πασίγνωστη είναι και η αρχαία έκφραση "ονομάζω τα σύκα σύκα (και τη σκάφη σκάφη)" που πέρασε απαράλλαχτη και στα νεότερα ελληνικά.

Η προέλευση της σκάφης αυτής δεν έχει ξεκαθαριστεί, είναι όμως πιθανότατο να οφείλεται σε σεξουαλικό υπονοούμενο. Και βέβαια, το σύκο είχε από την αρχαιότητα και ερωτική σημασία, μια και σήμαινε το γυναικείο γεννητικό όργανο.

Από αυτή την τελευταία σημασία ίσως προήλθε και η λέξη "συκοφάντης". Η εκδοχή που ακούγεται συχνότερα, ότι δηλαδή η λέξη προήλθε από αυτούς που κατάγγελλαν τους λαθραίους εξαγωγείς σύκων (πράγμα που, υποτίθεται, απαγορευόταν), όσο και αν είναι ελκυστική, δεν φαίνεται να ευσταθεί, καθώς δεν υπάρχει στα αρχαία κείμενα αναφορά σε τέτοιον αθηναϊκό νόμο. Μάλλον λοιπόν η λέξη προέρχεται (σύκον+φαίνω) από αυτούς που κατάγγελλαν συμπολίτες τους για παράνομες ερωτικές σχέσεις.
~~~~~

Κοίτα να δεις τι μαθαίνει ο άνθρωπος... τς τς τς... Φοβερόοο. Για να καταλάβω δηλαδή... Αν στην αρχαιότητα έστελνες ένα:

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! 96397311

τι στο καλό νόημα είχε; Ή μάλλον, τι κρυφά νοήματα...

Παιδιά, μήπως να το ξανασκεφθείτε με εκείνες τις σκομαΐδες;;;

Και μια ακόμη διαφωτιστική εικόνα:


Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! 96397313

Κοίτα περιεχόμενο... και γλύκα... και κάνε τώρα την αντιπαραβολή με τη σκάφη... Κι αν θες... και με τις με σεξουαλικό υπονοούμενο "συκιές" ή και το "σύκαααα, καλέ σύκαααααα" που λένε συχνά οι νεοέλληνες...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΣαβ Μαρ 08, 2008 9:07 am

Όπως δήλωσα και παραπάνω:

Παράθεση :
Θα χαιρόμουν πραγματικά αν έβρισκα κάποια απόδειξη περί της ορθότητας της σκάρφης. Είναι ωραίο να μαθαίνεις τέτοια θέματα. Πώς και γιατί το λέμε έτσι.

Ευχαριστώ λοιπόν το Homo Navigatus που βοήθησε τα μέγιστα να ξεκαθαρίσει οριστικά το ζήτημα. Διαβάζοντας το προηγούμενο άρθρο, στάθηκα στο εξής σημείο:

Παράθεση :
Πασίγνωστη είναι και η αρχαία έκφραση "ονομάζω τα σύκα σύκα (και τη σκάφη σκάφη)" που πέρασε απαράλλαχτη και στα νεότερα ελληνικά.

Την απάντηση τη βρήκα στο ίδιο σάιτ. Του Σαραντάκου. Πατήστε στο λινκ για να τη διαβάσετε ολόκληρη.

Με τα στοιχεία που εκεί αναφέρει ο κύριος Σαραντάκος, αποδεικνύεται ότι τη σκάφη μόνο σκάφη πρέπει να τη λέμε και ουδέποτε την έλεγαν σκάρφη παρά μόνο οι άσχετοι και αστοιχείωτοι. Ευτυχώς όμως που στην προκειμένη περίπτωση η σκάρφη που σκαρφίστηκαν μας έδωκε αφορμή για τέτοιο όμορφο ταξίδι στους ωκεανούς της γλώσσας μας. Άλλο να μιλάς σωστά τη γλώσσα και άλλο να ξέρεις και την ιστορία των λέξεων και των φράσεων. Άλλο το πλούτος και το βάθος. Λοιπόν, για δείτε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία από το άρθρο του κυρίου Σαραντάκου:
Η πρώτη της εμφάνιση διασώζεται σε απόσπασμα του Αριστοφάνη, όπου ο ήρωας λέει: "Σκαιός και άγροικός ειμι την σκάφην σκάφην λέγων."
Την ίδια φράση ξαναβρίσκουμε στον Πλούταρχο, αρκετούς αιώνες αργότερα, όμως να επισημάνω ότι ο Πλούταρχος (στο έργο του Αποφθέγματα βασιλέων και στρατηγών) την αποδίδει στον Φίλιππο της Μακεδονίας, άρα το χρονικό κενό μειώνεται πάρα πολύ. Πήγαν λοιπόν κάποιοι και παραπονέθηκαν στον Φίλιππο ότι κάποιοι από το περιβάλλον του Φιλίππου τους αποκαλούν προδότες. Απάντησε λοιπόν ο Φίλιππος, σκαιούς έφη φύσει και αγροίκους είναι τους Μακεδόνας την σκάφην σκάφην λέγοντας. Να διορθώσω με την ευκαιρία κι ένα λαθάκι πολλών μελετητών, που βασιζόμενοι σε αυτό το απόσπασμα λένε ότι ο Πλούταρχος θεωρούσε αγροίκους τους Μακεδόνες. Είναι όμως πεντακάθαρη θαρρώ η ειρωνεία της φράσης. Είναι σαν να λέει ο Φίλιππος, "Τι τα θέλετε, ρε παιδιά, εμείς οι Μακεδόνες είμαστε από χωριό και λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς ευγένειες. Αφού προδότες είσαστε, πώς θέλετε να σας λέμε;" Και μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι ο Φίλιππος χρησιμοποιεί σχεδόν αυτούσια τη φράση όπως βρίσκεται στον Αριστοφάνη.
Για να συνεχίσουμε, ο Λουκιανός χρησιμοποιεί δύο φορές τη φράση, στο Ζευς τραγωδός και στο Πώς δει ιστορίαν συγγράφειν, όπου λέει πώς είναι κατά τη γνώμη του ο ιδανικός συγγραφέας ιστορίας:
"Τοιούτος ουν μοι ο συγγραφεύς έστω -άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, παρρησίας και αληθείας φίλος, ως ο κωμικός φησι, τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην ονομάσων, ου μίσει ουδέ φιλία τι νέμων ουδέ φειδόμενος ή ελεών ή αισχυνόμενος ή δυσωπούμενος ..."
Το απόσπασμα αυτό του Λουκιανού είναι το πρώτο στο οποίο πλάι στη σκάφη παρουσιάζονται και τα σύκα. Να προσέξουμε όμως ότι ο Λουκ. το αποδίδει σε παλαιότερον (προφανώς κλασικό;) κωμικό, άρα η προσθήκη των σύκων στην εικόνα πιθανότατα δεν είναι εύρημα του Λουκιανού.
Στους επόμενους αιώνες έχουμε χρήση της φράσης από τον αυτοκράτορα Ιουλιανό και από τον Συνέσιο Κυρήνης και, αρκετά αργότερα πια, ο παροιμιογράφος Αρσένιος τον 15ο αιώνα αποθησαυρίζει δύο εκδοχές της, τη γνωστή του κωμικού "άγροικός ειμι την σκάφην σκάφην λέγων" και την "τα σύκα σύκα, την σκάφην σκάφην λέγει". Εικάζω ότι αυτή η δεύτερη καταχώριση αντιστοιχεί στην καθομιλουμένη τότε μορφή της παροιμίας.


Ο Σαραντάκος προσθέτει και μερικές ακόμη σημαντικές λεπτομέρειες για το πως η φράση αυτή των αρχαίων ελλήνων πέρασε και στη γλώσσα άλλων λαών. Το τονίζω για να μην αποφύγετε την επίσκεψη εκεί, θεωρώντας πως ειπώθηκαν όλα τα σχετικά... Όσοι τουλάχιστον έχετε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τέτοια ζητήματα.

Όσο για μένα, νομίζω βρήκα την κατάλληλη υπογραφή... Έτσι για να διασώζεται ετούτη η χαριτωμένη ιστορία και όσα μας δίδαξε...

"Σκαιός και άγροικός ειμι την σκάφην σκάφην λέγων."

Και με την ίδια σημασία που παραθέτει ο κύριος Σαραντάκος:

"Τι τα θέλετε, ρε παιδιά, εμείς οι Μακεδόνες είμαστε από χωριό και λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, χωρίς ευγένειες. Αφού προδότες είσαστε, πώς θέλετε να σας λέμε;"
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΕΛΙΝΑ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΕΛΙΝΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 327
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΣαβ Μαρ 08, 2008 11:10 am

"Και νά, αδελφέ μου, που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα-ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα ― δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί
θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουν το ίδιο βάρος σ’ όλες τις καρδιές, σ’ όλα τα χείλη
έτσι να λέμε πια τα σύκα: σύκα, και τη σκάφη: σκάφη,
κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε: «τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνουμε εκατό την ώρα». Αυτό θέλουμε και μεις.

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ’ τον κόσμο
εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο."

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ, Καπνισμένο τσουκάλι, 88-97. Μετακινήσεις (1942-1949). Ποιήματα, Β´. Εκδόσεις «Κέδρος», 1961

Ο βελούδινος επαναστάτης της οκάς... κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο Ρίτσος στην περίπτωση αυτή... Και είναι ακόμη χειρότερο από το να τα λέγανε για μας...

Μπορεί ο Ρίτσος να ήταν αυτός που ήταν...

"Και ποια είναι η ποιότητα που κατέχουν οι εκατό χιλιάδες στίχοι που μας άφηκε ο Ρίτσος; Έξι φορές τα "πτερόεντα έπεα" της Ιλιάδας και εννέα φορές της Οδύσσειας. Από το πλήθος όλων αυτών των λυρικών εκχυμώσεων ύστερα από εκατό χρόνια θα 'χει σωθεί ό,τι σώθηκε και από τη θάλασσα του Αλέξανδρου Σούτσου και του Αχιλλέα Παράσχου. Όταν ο συρμός, η μόδα και η πολιτική ντιρεκτίβα του σήμερα θα παραχωρήσουν τη θέση τους στο χρόνο. Στο μόνο αδέκαστο αλυτάρχη."

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, "Τα Ελληνικά", σελ. 83

Όμως στην περίπτωση των σύκων και της σκάφης είναι άδικο να τον στήνουν στον τοίχο. Όσο άδικο θα ήταν αν αφήναμε εδώ παρακαταθήκη πως το θέμα που η Μυρτάλη εντόπισε σε "χωράφια ξένα" αφορούσε δική μας καταγραφή της παροιμίας. Μα κανείς σας δεν πρόσεξε το "ήρεμα κι απλά"; Απλή παραλλαγή είναι του "ήσυχα και απλά" του ποιητή...

Έτσι να "τραγουδάμε" κι εμείς... Για να σμίξουμε τον κόσμο... Ήσυχα - ήσυχα κι απλά. Λέγοντας τη σκάφη σκάφη και τα σύκα σύκα... Καταλαβαινόμαστε τώρα; Δε χρειάζονται περισσότερα...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΚυρ Μαρ 09, 2008 10:16 pm

Ελίνα μου, για το "βελούδινο" επαναστάτη έχεις δίκιο. Αλλά και τα υπόλοιπα παραμένουν που γράψαμε και να σου πω και το άλλο; Πολύ καλή η περίπτωση να θυμηθούνε ξαφνικά πως ο Ρίτσος έκανε λάθος την παροιμία... Οποία σύμπτωση!!! Λοιπόν. Έτσι κι αλλιώς είναι άσχετο το ζήτημα, το είπα και παραπάνω. Ενδιαφέρει μόνο η αποκατάσταση της τιμής της σκάφης.
Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Siko10

Και του σύκου. Ειδικά του σύκου και μάλιστα του ξηρού... Και των οποίων ξηρών σύκων λίγο παραπάνω αμφισβητήθηκε η αξία τους. Διαβάστε για να μαθαίνετε:

Τα Θαργήλια

Γιορτή προς τιμή των δίδυμων θεών, της Άρτεμης και του Aπόλλωνα που γινόταν την έκτη και την έβδομη ημέρα του μήνα Θαργηλιώνα (Μάιος - Ιούνιος) στην Αθήνα. Σύμφωνα με τους Δήλιους η Άρτεμη είχε γεννηθεί στις 6 και ο Απόλλωνας στις 7 του Θαργηλιώνα. Γι' αυτό η πρώτη ημέρα της γιορτής ήταν αφιερωμένη στην Άρτεμη και η δεύτερη στον Απόλλωνα.

Την πρώτη ημέρα της γιορτής δηλαδή την 6η Θαργηλιώνος, είχε επικρατήσει να γίνεται στην Αθήνα θρησκευτικός καθαρμός, που αποτελούσε κι αυτός μέρος της γιορτής των Θαργηλίων. Τότε γινόταν η περιφορά των «φαρμακών», των προσώπων που θα έφερναν τη γιατρειά στην πόλη, που θα την απάλλασαν από τα μιάσματα, επειδή η πόλη όλη τη χρονιά μολυνόταν από τις άδικες πράξεις των πολιτών της.

Οι παντός είδους άδικες πράξεις μπορούσαν να επισύρουν τη θεϊκή τιμωρία με καταστροφή της σοδειάς, με πείνα, με αρρώστιες ή και με άλλες θεομηνίες. Για εξιλέωση των θεών και των δαιμόνων και για την αποτροπή των δεινών γινόταν αυτός ο τελετουργικός καθαρμός των "φαρμακών", ο οποίος αποδόθηκε στο θεό των καθαρμών Aπόλλωνα.

Φαρμακοί ήταν δυο άντρες (ή ένας άνδρας και μια γυναίκα ή δύο άνδρες από τους οποίους ο ένας ήταν ντυμένος γυναίκα), οι οποίοι, εκτός από τον άλλο στολισμό, είχαν κρεμασμένο από το λαιμό τους αρμαθιές ξερών σύκων. O ένας, του οποίου τα σύκα ήταν μαύρα, γινόταν φαρμακός «υπέρ των ανδρών», δηλαδή απάλλασε τους άνδρες από τα μιάσματα, ο άλλος με τα άσπρα σύκα γινόταν φαρμακός «υπέρ των γυναικών».

Oνόμαζαν τους φαρμακούς και «καθάρματα», γιατί θα έφερναν τον καθαρμό της πόλης από το μίασμα. Eπειδή ως καθάρματα διαλέγονταν συχνά κακοποιοί, που η πόλη τους είχε καταδικάσει σε θάνατο, η λέξη κάθαρμα απέκτησε σημασία άσχετη προς τη θρησκευτική τελετή και χρησιμοποιήθηκε για κάθε κακό άνθρωπο.

Τους φαρμακούς αφού πρώτα τους περνούσαν από όλους τους δρόμους της πόλης για να πάρουν επάνω τους το μίασμα που υπήρχε τους έριχναν στη θάλασσα και, όταν έβγαιναν, τους υποχρέωναν να απομακρυνθούν από την πόλη ή απλώς τους οδηγούσαν με μαστιγώματα έξω από τα σύνορά της.

Σε πολλές πόλεις υπάρχουν ρητές μαρτυρίες πως τους φαρμακούς στο τέλος της περιφοράς τους έκαιγαν και διασκόρπιζαν τη στάχτη τους στη θάλασσα ή την πετούσαν έξω από τα σύνορα της πόλης. Στα πολύ παλιά χρόνια οι φαρμακοί προσφέρονταν μόνοι τους για καθαρισμό των συμπολιτών τους.

Η τελετή είχε σκοπό την απομάκρυνση του κακού από την πόλη. Οι φαρμακοί διασχίζοντας την αγορά και τους δρόμους της πόλης, απορροφούσαν επάνω τους το κακό κι όταν απομακρύνονταν από την πόλη, απομακρυνόταν μαζί τους και το μίασμα και έτσι η πόλη γινόταν πάλι καθαρή.

Στη Λευκάδα γινόταν παρόμοια θυσία με σκοπό τον καθαρμό. Γκρέμιζαν από ένα βράχο του ακρωτηρίου Λευκάτα στη θάλασσα έναν κατάδικο, για να αποτρέψουν την οργή του Λευκάτιου Απόλλωνα. Τον κατάδικο τον περίμενε ένα καράβι, τον έπαιρνε και τον πήγαινε μακριά. Μαζί του έπαιρνε και τις αμαρτίες των κατοίκων του νησιού.

Τη δεύτερη ημέρα των Θαργηλίων είχε τα γενέθλιά του ο Απόλλωνας και του πρόσφεραν το θάργηλο, που είχε δώσει το όνομά του στη γιορτή και η γιορτή στο μήνα.

Ο«θάργηλος» ήταν μια μικρή ποσότητα των πρώτων καρπών (δημητριακών) της χρονιάς, που τους έβραζαν και τους προσέφεραν στο Θεό ως απαρχή. Tους πρώτους αυτούς καρπούς τους άλεθαν, τους ζύμωναν κι έφτιαχναν το «θάργηλο άρτο», προσφορά επίσης στο θεό. Ο άρτος αυτός φτιαχνόταν πριν αλεσθεί μεγαλύτερη ποσότητα για την παρασκευή κοινού άρτου για χρήση των ανθρώπων.

Τα Θαργήλια γιορτάζονταν πριν από τον θερισμό και τον αλωνισμό, συνεπώς για το θάργηλο οι Aθηναίοι χρησιμοποιούσαν καρπούς που δεν είχαν ακόμη ωριμάσει και η προσφορά αυτή αποτελούσε εκδήλωση ευγνωμοσύνης για την πρόοδο της καρποφορίας, και παράκληση για την εξασφάλισή της ώσπου να γίνει η συγκομιδή.

Η γιορτή συνεχιζόταν με αγώνες κυκλικού χορού στους οποίους έπαιρναν μέρος άνδρες και παιδιά. Οι νικητές έπαιρναν για βραβείο έναν τρίποδα τον οποίο αφιέρωναν στο ιερό του Πύθιου Απόλλωνα, που είχε φτιάξει ο Πεισίστρατος στην Αθήνα.

Στην πομπή που γινόταν κατά τη διάρκεια της γιορτής μεταφέρονταν οι πρώτοι καρποί και η ειρεσιώνη. Τα παιδιά συνήθιζαν να κρεμούν στα σπίτια τους τις ειρεσιώνες, όπως τη σύγχρονη εποχή οι άνθρωποι συνηθίζουν να κρεμούν στα σπίτια τους στεφάνια κάθε Πρωτομαγιά.

Την ίδια μέρα έστελναν στη Δήλο, με την ιερή τριήρη, το φόρο λατρείας τους στον Απόλλωνα, σε ανάμνηση του φόρου αίματος που έδιναν στην Κρήτη και τον κατάργησε ο Θησέας.

Κατά τα Θαργήλια οι Αθηναίοι θυσίαζαν στον ήλιο και στις Ώρες, ενώ την προηγούμενη των Θαργηλίων, θυσίαζαν έναν κριό προς τιμή του επιτηρητή και παιδαγωγού του Θησέα, Κοννίδα.

Θαργήλια γιόρταζαν η Φλύα (Χαλάνδρι), ο Κολοφώνας, η Μίλητος, η Μασσαλία,τα Άβδηρα και άλλες ιωνικές πόλεις.
Στη Μίλητο τα Θαργήλια ονομάζονταν Ταργήλια.

ΠΗΓΗ: ΘΕΟΓΟΝΙΑ
_______

Είπα να το σταματήσω μόνο στα σύκα... Αλλά κρίμα να μη μάθουμε και όλα τα υπόλοιπα για τα Θαργήλια.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΕΛΙΝΑ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΕΛΙΝΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 327
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΚυρ Μαρ 09, 2008 10:55 pm

Τα σύκα έπαιρναν και έδιναν στις γιορτές των αρχαίων ελλήνων. Από το Βήμα αντιγράφω το εξής:


".....στην αρχαία Αθήνα τις ημέρες αυτές, στα τέλη του μηνός Ποσειδεώνος, που αντιστοιχούσε περίπου με το χρονικό διάστημα από τα μέσα Δεκεμβρίου ως τα μέσα Ιανουαρίου, είχαν μια γιορτή που σχετίζεται με το κρασί. Πιο συγκεκριμένα γιόρταζαν τα «Διονύσια κατ' αγρούς», μια καθαρά αγροτική γιορτή αφιερωμένη στον μεγάλο θεό του κρασιού, με κύριο δρώμενο μια πομπή κατά την οποία περιφέρονταν μια στάμνα με κρασί, ένας τράγος που προοριζόταν για θυσία, ένα καλάθι με σύκα και «επί πάσιν» ο φαλλός, το σύμβολο της γονιμότητας."
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
Μυρτάλη
Ανθυποπλοίαρχος
Ανθυποπλοίαρχος
Μυρτάλη


Αριθμός μηνυμάτων : 197
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΔευ Μαρ 10, 2008 10:48 pm

Μάλιστα... Κοιτάξτε... Σύκα ξερά σας φέραμε... Άιντε να μας τα κρεμάσετε και να τελέσετε καθαρμούς... Ήρεμα και απλά... Κι ευτυχώς είναι από τα άσπρα. Δεν ήξερα ότι αποξηραίνονται και τα κόκκινα... Γηράσκω αεί...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΕΛΙΝΑ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΕΛΙΝΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 327
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΔευ Μαρ 10, 2008 11:19 pm

Δε θα έπρεπε να πειράζεσαι... Απλώς το θέμα τιμήσαμε. Τα σύκα σύκα και τη σκάφη... ΣΚΑΦΗ.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΔευ Μαρ 10, 2008 11:43 pm

Πάντως δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Και να πεις ότι δεν της τα έχουμε πει και ξαναπεί; Θα έλεγα πάντως να σταματήσουμε να κάνουμε το μείζον έλασσον και τούμπαλιν. Η ουσία είναι πως μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε χίλια πράγματα. Δέστε το έτσι και ας σταματήσει η γκρίνια.

Και με την ευκαιρία σας αφιερώνω ένα απόσπασμα από την Ειρήνη του Αριστοφάνη... Ουσία και σημειολογικά:

«Δεν υπάρχει ωραιότερον πράγμα από του να βλέπει κανείς να λάμπει στον ήλιο το αλέτρι και το ξυνάρι. Δεν έχω άλλην επιθυμίαν από του να ξαναπάω στα χωράφια μου και να καλλιεργήσω τα κτήματα μου.

Σκεφτείτε, ω φίλοι μου, τον αρχαίο τρόπο της ζωής μας, τα ξερά και δροσερά σύκα μας, τις μυρτιές, το λιβάδι, τις πολυπόθητες ελιές μας. Καθ΄ ον χρόνον το τραγούδι του τζιτζικιού αντηχεί από παντού, πόσο αγαπώ να βλέπω το Λημνιό σταφύλι, να ωριμάζει, το νέο σύκο να χοντραίνει και να τρυγώ όταν είναι γενόμενο, να απολαμβάνω την ωραία του γεύση και να φωνάζω: ω ευτυχισμένα χρόνια».
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 11, 2008 9:56 pm

Μυρτάλη έγραψε:
Μάλιστα... Κοιτάξτε... Σύκα ξερά σας φέραμε... Άιντε να μας τα κρεμάσετε και να τελέσετε καθαρμούς... Ήρεμα και απλά... Κι ευτυχώς είναι από τα άσπρα. Δεν ήξερα ότι αποξηραίνονται και τα κόκκινα... Γηράσκω αεί...

To "μας" πειράζει που δεν το καταλαβαίνω;

Μυρτάλη, όταν κάποιος κάνει ένα λάθος, ζητάει και συγνώμη. Δεν είναι κακό. Αλλά το μοιράζομαι την ευθύνη με τον άλλον που δεν έφταιξε, πού ακριβώς το βρήκες "γραμμένο";;;

Εκτός αν το "μας" ειπώθηκε εν τη ρύμη του λόγου. Οπότε να με συμπαθάς.


Κατά τα άλλα. Βρήκα υπέροχη όλη τη συκοφιλολογία. Ξεχάσατε όμως να αναφερθείτε στις χριστιανικές ιστορίες της συκής. Και δη στο φύλλο της.

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Tisian10
Τισιάνο ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 11, 2008 10:00 pm

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Untitl10

«ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑ», ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΡΕΧΤ ΝΤΙΡΕΡ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
captain Nemos
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
captain Nemos


Αριθμός μηνυμάτων : 367
Location : Χαμένος στο πέλαγος
Registration date : 31/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤρι Μαρ 11, 2008 10:38 pm

Τέτοιο φύλλο μάλλον φύλο είναι.

Μια και έβαλες το θέμα της συκιάς κατά τους χριστιανούς. Ξέρετε ότι το δέντρο αυτό για το χριστιανισμό είναι μιαρό και αμαρτωλό κλπ. Πλην στην αρχαία Ελλάδα η συκιά εθεωρείτο ιερό δέντρο μαζί με την ελιά και μάλιστα λένε ότι ο Ξέρξης έκανε την εκστρατεία του με κύριο λόγο τις συκιές της Αττικής!!!

Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι το ερέθισμα υπήρξαν τα ξηρά σύκα που έτυχε να δοκιμάσει...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://arxipelagos.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!   Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη! Icon_minitimeΤετ Μαρ 12, 2008 7:51 am

Ο Ανόητος σαν Βάκχος ή Διόνυσος ήρθε με την "ιερή ανοησία του" όταν οδηγήθηκε παράφρων από την Ήρα. Είναι ο Παράφρων, γιατί κατέχει τη Θεία Παραφροσύνη, την Ελληνική Μανία. Ο πάνθηρας, η άμπελος, τα σταφύλια, τα σύκα, το φίδι, το φαιό δέρμα, το στεφάνι από κισσό και ο θύρσος (ράβδος τυλιγμένη με φύλα κισσού) με τον κώνο από πεύκο, είναι όλα ιδιότητες του Διόνυσου. Μια γάτα και ένα φίδι εμφανίζονται στην κάρτα, το δέρμα και ο πάνθηρας αντιπροσωπεύουν τα ηλίθια ζωικά ένστικτα και τις κινήσεις, η ανησυχία του με τις ανάγκες της ζωής, αλλά και την αφθονία της ζωτικότητάς του. Το φίδι προμηνύει την έμμονη αναγέννηση της ηλίθιας ψυχής. Το φίδι, ο θύρσος και τα σύκα είναι, φυσικά, σεξουαλικά σύμβολα, γιατί ο Ανόητος αντιπροσωπεύει την ασυγκράτητη ζωή.

Σε μερικούς Ορφικούς μύθους, ο Ζευς γέννησε το Διόνυσο ερχόμενος στη μητέρα του Δήμητρα, υπό μορφή φιδιού. Είναι το κερασφόρο θείο παιδί του Ουρανού και της Γης (Ζευς και Δήμητρα) και προορίζεται για να πετύχει τον πατέρα του, αλλά προτού να είναι έτοιμο πρέπει να καθαριστεί, να εξαγνιστεί και να προσαρμοστεί. Έτσι, κομματιάστηκε από τους Τιτάνες σε επτά κομμάτια, τα οποία βράστηκαν σε ένα καζάνι και ψήθηκαν έπειτα σε επτά οβελούς. Όταν όλα φαγώθηκαν τα μέρη εκτός από ένα, ο Ζευς ανακάλυψε την πράξη και ανατίναξε τους Τιτάνες με την ισχυρή αστραπή του. Η Αθηνά πήρε το τελευταίο μέρος και το έκρυψε σε ένα καλάθι που έδωσε στο Ζήνα. Αυτό το μέρος είναι ο Κραδιαίος (ευρισκόμενος στην καρδιά) Διόνυσος, μια λέξη που συσχετίζεται και με την καρδιά και με το φαλλό φτιαγμένο από ξύλο συκιάς (κράδη). Κατά συνέπεια ο Διόνυσος μαράζωσε από το ύδωρ και ξεράθηκε από την πυρκαγιά και αυτός είναι ένας από πολλούς τρόπους να συγκεντρώνει μαζί τις αντιτιθέμενες αρχές του πυρός και του ύδατος. Μετά από αυτή τη μέλανση (αλχημικό μαύρισμα) αναστήθηκε, και έτσι ο Διόνυσος καλείται δύο φορές γεννημένος. Ομοίως στις πιο γνωστές ιστορίες ο Ζευς διασώζει το Διόνυσο από τη μήτρα της Σεμέλης όταν την ανατινάζει με αστραπή.

ΠΗΓΗ ΟΙ ΘΡΙΑΜΒΟΙ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
Τα σύκα σύκα και η σκάφη ... σκάρφη!
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: