Ακριβώς. Ο δρόμος και η πορεία του καθενός μας. Η δική μας πορεία και ο δικός μας δρόμος. Μόνο έτσι μπορείς να συναντήσεις το Λιαντίνη.
Κι ακόμη μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται στους διάφορους καλοθελητές που αναλαμβάνουν να μας μάθουν το Λιαντίνη. (Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου... )
Η αναφορά της Λουκίας στο φούμο του Δάσκαλου μού έδωσε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να θίξω και αυτό το ζήτημα. Δυστυχώς και εδώ έχουμε παραπληροφόρηση. Πιάσαν εκεί ένα γράμμα της νεότητας που έγραφε κάτι για το φούμο του και το έκαναν σημαία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το έκαναν και λεζάντα σε φωτογραφία για να μείνει πιο έντονα η γεύση στον αναγνώστη.
Η λεζάντα:
"Α! ... φίλε, όλα ευχαρίστως τα απαρνούμαι,
αλλά μη μου κάνει κανείς λόγο για τον φούμο μου."
Ούτε διαφήμιση τσιγάρων να ήταν! ¶ντε τώρα να μάθουν και την αλήθεια. Όπως την άκουσα τις προάλλες από την κυρία Λιαντίνη και δεν πίστευα στα αυτιά μου... (να ήταν μόνο ένα... αχ, πόσα ψέματα μας έχουν γεμίσει... )
Λοιπόν, ο Λιαντίνης δεν κάπνιζε ποτέ μέσα στο αυτοκίνητο. Όταν λέμε ποτέ, εννοούμε ποτέ! Και δεν άφηνε και τους άλλους να καπνίσουν μέσα στο αυτοκίνητό του.
Πώς τώρα και γιατί κάποιοι που ποτέ δεν τον γνώρισαν θέλησαν να μας τον παρουσιάσουν ως εξαρτημένο από τη νικοτίνη που δεν μπορούσε να επιβληθεί στον εαυτό του... ας το απαντήσουν εκείνοι που ανησυχούν να μην κάνουμε ζημιά στον άνθρωπο με όσα λέμε...
Το ποιος κάνει ζημιά και ποιος όχι μένει να το κρίνει ο χρόνος. Και ήδη έχει κάνει τις πρώτες αποκαλύψεις. Και θα συνεχίσει να τις κάνει. Γιατί η αλήθεια μπορεί να μη χρειάζεται υπεράσπιση αλλά και βρίσκει τον τρόπο να έρθει στην επιφάνεια. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση για τον φούμο του Λιαντίνη ήρθε η ώρα να το μάθουμε πως φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες μας πούλησαν.
Ε, όχι και να κάνουμε έμμεση διαφήμιση του καπνίσματος με το όνομά του. Έλεος πια!