21 ΟΚΤΩΒΡΗ: ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Τα Δ.Σ. της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ συναντήθηκαν την Τετάρτη 1/10/2008 και συζήτησαν για την κατάσταση στην παιδεία, τις γενικότερες κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας και διεθνώς και συμφώνησαν για την ανάγκη κοινών πρωτοβουλιών και αγωνιστικών – απεργιακών δράσεων για να αντιμετωπιστεί η αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική.

Η κοινή πορεία του εκπαιδευτικού κινήματος, η διαμόρφωση των όρων ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου και η συνάντησή του με το λαϊκό κίνημα και τους άλλους εργαζόμενους, αποτελούν αδιαμφισβήτητη αναγκαιότητα.

Βιώνουμε όλοι μια πολιτική που χαρακτηρίζεται από:

· Την παρατεταμένη λιτότητα που παγιώνεται και με τον προϋπολογισμό του 2008, πολιτική που προσαρμόζεται στις αντιλαϊκές επιλογές της Ε.Ε., σε συνδυασμό με τη γενικευμένη ακρίβεια, τη σύνδεση μισθού -παραγωγικότητας, τη φορομπηχτική πολιτική και τα νέα φοροεισπρακτικά μέτρα της κυβέρνησης,

· Την κατεδάφιση της δημόσιας εκπαίδευσης με τη σκόπιμη, σταθερή και βίαιη πολιτική της υποχρηματοδότησης και της νέας μείωσης των δαπανών στο 3,12% του ΑΕΠ που έχει ως άμεση συνέπεια: το χτύπημα όλων των προγραμμάτων αντισταθμιστικής αγωγής και εκπαίδευσης (τάξεις υποδοχής, τμήματα ένταξης, ενισχυτικής διδασκαλίας και ΠΔΣ), τις συμπτύξεις τμημάτων και τις προτάσεις για υποβιβασμούς σχολείων, τις υποχρεωτικές υπερωρίες, την καταστρατήγηση των εργασιακών σχέσεων και την παγίωση της ωρομισθίας.

· Τον αποκλεισμό 60.000 χιλιάδων προνηπίων από το δημόσιο νηπιαγωγείο και την καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων των νηπιαγωγών

· Τον αποκλεισμό δεκάδων χιλιάδων αποφοίτων β’βάθμιας εκπαίδευσης από ΑΕΙ – ΑΤΕΙ , με την καθιέρωση της βάσης του 10.

· Τη συνεχιζόμενη υποβάθμιση και περιθωριοποίηση της τεχνικής - επαγγελματικής εκπαίδευσης

· Τη συντηρητική επίθεση στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης με: αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς και την αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση σχολείων, μαθητών και εκπαιδευτικών.

· Τη συνεχιζόμενη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου σχολείου και Πανεπιστημίου, με την εισβολή των επιχειρηματικών Ομίλων και των εταιρειών στο χώρο της εκπαίδευσης, μετατρέποντας ένα κοινωνικό αγαθό σε προϊόν (ΣΔΙΤ, ΚΕΣ ιδιωτικοποίηση ΟΣΚ, όπως συμβαίνει σε όλη την κοινωνία με την Ολυμπιακή, την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τα λιμάνια…).

· Τη σχεδιαζόμενη επέκταση των νέων αντιασφαλιστικών μέτρων και στο δημόσιο και τους εκπαιδευτικούς με αύξηση των ορίων ηλικίας και των εισφορών, μείωση των συντάξεων και την παράδοση όλων των αποθεματικών των ταμείων στο χρηματιστηριακό κέρδος.

· Τη διεύρυνση των ελαστικών μορφών εργασίας ( Ωρομίσθιοι, stage κλπ)

· Την ένταση του αυταρχικού και συντηρητικού θεσμικού πλαισίου με: έξαρση της διοικητικής αυθαιρεσίας και των πιέσεων στους εκπαιδευτικούς, τη «δικτατορία» των εγκυκλίων, την ποινικοποίηση των αγώνων.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις στη Δημόσια Εκπαίδευση, μπροστά στο φάσμα της νέας λιτότητας και της αντιασφαλιστικής καταιγίδας, οι εκπαιδευτικοί δε μένουν απαθείς. Οι εκπαιδευτικοί μπορούν και πρέπει να βγουν ξανά μπροστά, στο δρόμο του πανεκπαιδευτικού μετώπου, στο δρόμο του κοινού αγώνα με ένταση, διάρκεια και προοπτική, στο δρόμο για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Με βάση τα παραπάνω τα Δ.Σ. της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ αποφασίζουν:

1. Την ανακήρυξη της 21ης του Οκτώβρη ως ημέρα πανελλαδικής δράσης για την ανάδειξη των βασικών προβλημάτων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών σε συντονισμό με το πανεργατικό κίνημα και την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου στα Προπύλαια και σε μεγάλες πόλεις της χώρας. Τα συλλαλητήρια αυτά θα συναντηθούν με το ευρύτερο πανεργατικό κίνημα την ίδια μέρα.

2. Την έκδοση κοινής αφίσας και επιστολής προς τους γονείς των μαθητών μας για την ανάδειξη της πραγματικής κατάστασης στην εκπαίδευση ενάντια στην ψευδή εικόνα που προσπαθεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση, καθώς και για την ενημέρωση των εκπαιδευτικών για την απεργία της 21ης του Οκτώβρη.

3. Την πραγματοποίηση κοινών εκδηλώσεων, συσκέψεων, δράσεων το επόμενο διάστημα, με το συντονισμό και στη βάση των Διδασκαλικών συλλόγων και των ΕΛΜΕ.

4. Στην κατεύθυνση αυτή τα Δ.Σ. των δύο Ομοσπονδιών θα εντείνουν την προσπάθειά τους με κοινές συσκέψεις, με στόχο την πραγματοποίηση ενιαίου, παρατεταμένου απεργιακού αγώνα, το επόμενο διάστημα.

Απέναντι στον πολιτισμό της παρακμής, της διαφθοράς και των διαπλοκών προβάλλουμε το σχολείο των κοινωνικών αναγκών και των οραμάτων μας, προβάλλουμε τον κοινό πανεκπαιδευτικό αγώνα.

• Κάνοντας κλικ στις εικόνες μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο σε μεγαλύτερη προβολή.
  

Καιρός ήταν. Η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε είναι απερίγραπτη. Σε κάθε επίπεδο η ζωή μας έχει καταντήσει ένα μαρτύριο. Οικονομικά, θεσμικά, εργασιακά. Οι μισθοί πείνας έχουν γίνει πλέον μισθοί εξόντωσης. Την ώρα που η ακρίβεια γιγαντώνεται, οι μισθοί μας παραμένουν καθηλωμένοι εδώ και χρόνια. Από την άλλη καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον αυταρχισμό και τις απαιτήσεις για όλο και μεγαλύτερη παραμονή στο σχολείο, ακόμη και πέρα από το ωράριό μας, για όλο και περισσότερο έργο ακόμη και έξω από το προβλεπόμενο από τους νόμους. Εκεί όμως που η κατάσταση είναι τραγική είναι στο καθ' αυτό έργο μας. Βουλιάζει το σημερινό σχολείο από τα προβλήματα και βοήθεια δεν υπάρχει από πουθενά. Όλο και περισσότερη ύλη, όλο και πιο συμπιεσμένος ο χρόνος διδασκαλίας, όλο και περισσότερο παιδιά με διαφόρων λογιών προβλήματα. Και μέσα στον πανζουρλισμό όλοι να περιμένουν από το δάσκαλο να κουνήσει μαγικό ραβδάκι και να τα λύσει όλα. Γίνεται; Δεν είμαστε υπεράνθρωποι. Όσο και να προσπαθούμε βλέπουμε στο τέλος μια τρύπα στο νερό. Γι' αυτό εδώ και τώρα απεργία. Ο μόνος δρόμος που μας μένει. Ο δρόμος του αγώνα. Αλλά... ηγεσίες συνδικαλιστικές έχουμε για να αντέξουν έναν αγώνα ικανό να οδηγήσει σε αποτελέσματα; Ή άντε να κάνουν και μια 24ωρη και βλέπουμε για τον άλλο μήνα; Ντουφεκιές στον αέρα; Ένα ακόμη μεροκάματο χαμένο; Δε νομίζω πως μια μέρα μπορεί να δώσει τίποτε εκτός από το ξεφούσκωμα της οργής μας. Είναι κι αυτό κάτι; Ίσως και να είναι. Αλλά ελπίδα πως θα λυθούν έτσι τα προβλήματα με μια μέρα μόνο, δεν έχω.

Ναι, σύσσωμοι μέχρι το τέλος. Γι'αυτό το τέλος που δεν τελειώνει ποτέ. Χρέος το λένε. Αρκεί να μην πρηστούν τα πόδια μας μετά την απεργία και κάτσουμε στις καρέκλες μέχρι την επόμενη. Και για τα πόδια μας δε φοβάμαι, ας πρηστούν. Κι ας μας τα κόψουνε ακόμα. Μωρέ συνδικαλιστάδες, πετάχτε τις κομματικές σας ταυτότητες γιατί είναι αυτές που μας κόβουν τα φτερά της ψυχής μας και δεν πετάμε και μένουμε στρουθία χωρίς φτερά να τσιμπολογάμε τα ψίχουλα απ'τα ρείθρα μέχρι να μας λιώσουν πόδια ισχυρών από αβλεψία.

Απεργία 21/10/2008. ΨΥΧΗ, ΘΕΛΗΣΗ και ΠΙΣΤΕΥΩ. Πάντα οι Έλληνες ήτανε τριαδικοί, γιατί όχι τώρα; Καλή συνέχεια

Για να μην είναι, όπως λέει ο γνωστός τραγουδοποιός Λάκης Παπαδόπουλος. η ζωή μας άχαρη, τσίχλα δίχως ζάχαρη, φτύστε τις τσίχλες του κατεστημένου και κατεβείτε στην απεργία σύσσωμοι και ενωμένοι. Όχι ένας εδώ κι άλλος εκεί. Είναι γλυκός ο αγώνας και πιό γλυκιά η ελπίδα μας. Με διασπάσεις ένας εδώ κι άλλος εκεί, θα τραγουδάμε στο τέλος Μητροπάνο "άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη". Κι άντε να δω σε ποιό λιμάνι θα συναντηθούμε όταν τα αφεντικά θα φεύγουν από τις ιδιόκτητες μαρίνες τους με τις κλεμμένες ελπίδες μας.
Αφύπνιση, Αγώνας, Ελπίδα. Ο Μαρίνος Αντύπας ανήκε στον εαυτό του και στους έλληνες αγρότες και εργάτες. Εσείς;

Σήμερα φαίνεται πως το φόρουμ γέμισε αυτονόητα.

Προσυπογράφω αγαπητέ Σωτήρη. Μια χαρά τα λες. Και για Χίο και για Μυτιλήνη και δεν ξέρω πού... Το ξαναζήσαμε σήμερα το σκηνικό.

Φίλε Ηρακλή, ψάχνω απεγνωσμένα μετά την πορεία να βρω κανένα χρωματοπωλείο για να αγοράσω κανένα αντισκουριακό. Γιατί φοβάμαι πως με τόσα νερά που ήπιαμε σήμερα περπατώντας και μάλιστα μεταλλικά, μη σκουριάσουμε κι άντε μετά να σηκωθούμε για την επόμενη πορεία... Βλέπεις, έχουμε σε λίγες μέρες και την εθνική μας εορτή και στην παρέλαση ποιό πολλά κρακ-κρουκ θα ακούγονται απ' τα πόδια μας παρά από τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων.
Κι έτσι καθώς θα παρελαύνουμε υπερήφανοι έλληνες ημέρα γιορτής θα κάνουμε τους δρόμους κρακ-κρουκπαίδεια. Κι άντε να βρεις καλόγερο να τους πουλήσει...

"Τα ριάλια, ριάλια, ριάλια τα σελίνια μονά και διπλά τα μονόλιρα, πεντόλιρα και πούντα ο πεζεβέγγης που τα 'χει στη πούγγα ... "