Εδώ βροχή. Και συννεφιά. Και εγκληματικότητα στα ουράνια. Και η οικονομία στα τάρταρα. Και η αστυνομία επί ποδός. Και ο κακός μας ο καιρός εν γένει...
Εκεί έξω όμως, λίγο πιο έξω από το ... κλεινόν (τρομάρα του και τρομάρα μας) άστυ, η άνοιξη έχει ξεμυτίσει:
Πάει καιρός που μάζεψα τις μυγδαλιές τις ανθισμένες. Σήμερα είχαν σειρά οι άλλες αγαπημένες, οι άγριες μαργαρίτες.
Συντροφιά με τι άλλο; Με τη γαλανομάτα που μας έχει κάψει την καρδιά...
Βάρκιζα βέβαια. Έστω και χωρίς ... καμήλα. Πάει η καμήλα μας. Σε άλλους τόπους, σε άλλες θάλασσες... Και μας ξέχασε πια τελείως... Ίσως και γι' αυτό άνοιξη έβλεπα σήμερα, θάλασσα έβλεπα και άνοιξη δεν ένιωθα. Μπορεί και για τόσα άλλα που κατσικώθηκαν στο αμάξι. Βρε ουστ, τους έλεγα, τίποτα αυτά. Εκεί.
Ήταν οι στραβές μέρες σήμερα. Ακόμη και στον καφέ... Πέρυσι ήταν εκείνος ο τύπος που όρμησε ξαφνικά στο πιάνο. Φέτος, το πιστεύεις; Ήταν ένα γεροντάκι που προσπαθούσε να τα προλάβει όλα, μα τα προλαβαίνει ένας σερβιτόρος όλα; Και ήταν και οι κώνοι της τροχαίας. Να απαγορεύουν την άνοδο στον πάνω όροφο!!! Σε καφετέρια υποτίθεται πολυτελείας; Κώνοι της τροχαίας;
Κι ήταν και ο άρτι αφιχθείς από Γερμανία. Τον έφεραν το φουκαρά να δει το Ελλάντα μας. Και πήρε ο άνθρωπος το ποτήρι και το κοίταγε έκπληκτος. Μην ανησυχείς, τον συμβούλεψαν. Είναι από τα άλατα του πλυντηρίου! Α, μάλιστα. Τα άλατα... Ούτε καθαρό ποτήρι...
Άσε το γλαστράκι με το χριστουγεννιάτικο στο παράθυρο. Μίζερο και κακόμοιρο και μαϊλιασμένο. Βρε πέρασαν τα Χριστούγεννα λέμε... Ένα βήμα απέξω την έχετε την άνοιξη. Πιάστε μια μαργαρίτα και βάλτε στο τραπέζι. Δύσκολο είναι;
Βγήκα κι εγώ μέσα στην κατάθλιψη. Ωραία βόλτα... Και η ... καμήλα φευγάτη κι αυτή. Άλλες εποχές εκείνες. Κι ας είναι το ίδιο μέρος. Και ίδια εποχή...
φφφφφφφ... άκου στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε!!! Νομίζω θα κάνω χρόνια να πάω ξανά εκεί. Διότι όπως σοφά έγραψαν: Ποτέ χωρίς την ... καμήλα μου στη Βάρκιζα!!!