HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης

Πήγαινε κάτω 
4 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΕΛΙΝΑ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΕΛΙΝΑ


Αριθμός μηνυμάτων : 327
Registration date : 31/10/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΣαβ Φεβ 09, 2008 12:13 am

Λένε πολλά για τους ποιητές. Λένε όμορφα λένε και λόγια που πικραίνουν. Μα για τον Αλέξανδρο Παναγούλη ό,τι κι αν πεις έρχεται και στο ποτίζει το αθώο αίμα του και δίνει άλλο χρώμα... Ο ποιητής και ο αγωνιστής. Και της γενιάς μας το σύμβολο της αγνής μάχης για ιδανικά ξεχασμένα και αιώνια και πανανθρώπινα.

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Alexan10

Τώρα που οι άγκυρες σηκώθηκαν, που το αγαπημένο μας λιμάνι προτιμήσαμε να κλείσουμε... να κλείσουμε εμείς το στόμα καλύτερα παρά έτσι να βλέπουμε ό,τι πολύ αγαπήσαμε να γίνεται μπαίγνιο... ήρθε η ώρα σε άλλα λιμάνια που πολύ αγαπήσαμε να περάσουμε και να προσκυνήσουμε εκείνους που στη νιότη μας χαράξανε πορείες. Κι ο Αλέξανδρος Παναγούλης υπήρξε από αυτούς. Πέθανε μια Πρωτομαγιά για να τον κουβαλάμε πάντα ζωντανό στις καρδιές μας. Και για να ζωντανεύει την κάθε στιγμή τα ονείρατα ακόμη και στιγμές που τρεμοπαίζει η φλόγα. Μια τόση δα φλογίτσα... Και λες, θα σβήσει. Αυτή τη φορά θα σβήσει. Θα εξαφανιστεί και θα εξαφανιστώ κι εγώ. Από προσώπου γης να χαθώ πια. Να γυρίσω στην καθημερινή ζωή των καθημερινών ανθρώπων. Και κάπου εκεί περίμενε ο Αλέξανδρος. Του τέλους η συνάντηση να θυμίσει την απόφαση της αρχής. Τους όρκους που και να θέλουμε δεν μπορούμε να αφήσουμε στη μέση.

Αυτή τη φορά τον συνάντησα σε μια σελίδα του Indymedia. Από κει και οι στίχοι που ακολουθούν:

Η Μπογιά

Ζωντάνεψα τους τοίχους
φωνή τους έδωσα
πιο φιλική να γίνουν συντροφιά
Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν
να μάθουνε που βρήκα τή μπογιά

Οι τοίχοι του κελιού
το μυστικό το κράτησαν
κι οι μισθοφόροι ψάξανε παντού
Όμως μπογιά δε βρήκαν

Γιατί στιγμή δέ σκέφτηκαν
στις φλέβες μου να ψάξουν.



Με την ίδια μπογιά συνεχίζουμε Αλέξανδρέ μου. Αυτή που δε θα βρουν όσο κι αν ψάξουν. Άστους να ψάχνουν. Άστους να αναρωτιούνται. Εμείς απλά θα ψιθυρίζουμε τα δικά σου λόγια:

«Θέλω να νικήσω, αφού δεν μπορώ να νικηθώ»


Και η δική σου υπόσχεση, δική μας γίνεται:

Υπόσχεση

Τα δάκρυα που στα μάτια μας
θα δείτε ν' αναβρύζουν
ποτέ μην τα πιστέψετε
απελπισιάς σημάδια.
Υπόσχεση είναι μοναχά
γι' Αγώνα υπόσχεση

(Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, Φεβρουάριος 1972)
Vi scrivo da un carcere in Grecia, 1974

Μη μιλάς. Άκου μονάχα και θυμίσου. Τον Αλέξανδρο. Τότε και τώρα...

Ἀγωνίες

Ἂν χτυπήσουν τὴν πόρτα, μὴν ἀνοίξεις.
Ὅσο καὶ νὰ χτυποῦν.
Πρέπει νὰ πιστέψουν πὼς τὸ σπίτι
εἶναι ἀδειανό.
Δὲν θὰ τὴ σπάσουν. Μὴ φοβᾶσαι.
Ἂν τὴ σπάσουν,
θὰ ξέρουμε πὼς μᾶς πρόδωσαν.
Οὔτε κ᾿ ἐγὼ τὸ πιστεύω.
Ναί, θὰ πυροβολήσω ἂν μποῦνε.
Ἐσὺ δοκίμασε νὰ φύγεις.
θὰ μπορέσεις.
Γιὰ μᾶς θἆναι. Τόση ὥρα
τριγυρίζουν τὸ σπίτι.
Κύταξε ἀπ᾿ τ᾿ ἄλλο παραθύρι.
Μὰ πρόσεχε.
Ναί, βλέπω. Χτυπᾶνε ἀπέναντι.
Μίλα σιγότερα.
Ἀκοῦς; Φασαρία; Τί νὰ γίνεται;
Κάποιον πιάσανε. Εἶναι γέρος.
Τὸν χτυπᾶνε τὰ σκυλιά.
Ἄτιμοι.
Πόσους θὰ πιάσετε; θὰ μείνουν
ὅσοι χρειάζονται καὶ περσότεροι.
θὰ μείνουν καὶ δὲν θὰ σταυρώσουν
τὰ χέρια.



Πρέπει να πιστέψουν ότι το "σπίτι" είναι αδειανό. Ας το πιστέψουν. Ποιος νοιάζεται; Σίγουρα όχι εγώ. Σίγουρα όχι ο Αλέξανδρος...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΣαβ Φεβ 09, 2008 2:17 pm

Ο ποιητής - αγωνιστής που περιφρόνησε τον θάνατο

Δις εις θάνατον ήταν η απόφαση για την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου.

«Το κύκνειο άσμα κάθε γνήσιου αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μπροστά στα πολυβόλα του αποσπάσματος»
ήταν η απάντησή του



Δις εις θάνατον ήταν η απόφαση. Ο λόγος που δεν εκτελέστηκε ήταν ένας: η διεθνής κατακραυγή, που ξεσηκώθηκε μπροστά στο ενδεχόμενο να θανατωθεί ένας σύγχρονος Αρμόδιος ή Αριστογείτονας. Αυτός που στις 13 Αυγούστου 1968 αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο.

Ο ίδιος έδειχνε να περιφρονεί τον θάνατο. Λίγες μέρες πριν, με την απολογία του στο Στρατοδικείο, είχε πει απευθυνόμενος στους δικαστές του, ότι το κύκνειο άσμα κάθε γνήσιου αγωνιστή είναι ο επιθανάτιος ρόγχος μπροστά στα πολυβόλα του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Η απολογία του ίσως αποτελεί το ωραιότερο ποίημα του Παναγούλη, ο οποίος, εκτός από μαχητής πολιτικός, υπήρξε και ποιητής. Δικοί του είναι οι στίχοι στο πασίγνωστο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη «Πάλης ξεκίνημα...», που ακούγεται από χιλιάδες στόματα σε κάθε επέτειο του Πολυτεχνείου.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στη Γλυφάδα στις 2 Ιουλίου 1939. Ηταν ο δευτερότοκος γιος της Αθηνάς και του Βασίλη Παναγούλη, αξιωματικού του Στρατού Ξηράς.

Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Γιώργος Παναγούλης, προσπάθησε να δραπετεύσει από την Ελλάδα τις πρώτες μέρες του απριλιανού πραξικοπήματος, αλλά δολοφονήθηκε από τη χούντα. Ο μικρότερος αδελφός του είναι ο Στάθης Παναγούλης, βετεράνος του αντιδικτατορικού αγώνα και μετέπειτα βουλευτής.

Ο Αλέξανδρος Παναγούλης είχε ενταχθεί από τα χρόνια της φοίτησής του στη Σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων του Μετσόβιου Πολυτεχνείου στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις. Ανήκε στην Οργάνωση Νέων Ενωσης Κέντρου, που μετονομάστηκε σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (ΕΔΗΝ). Μεταδικτατορικά ανέλαβε την προεδρία αυτής της οργάνωσης.

Με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας λιποτακτεί από το στράτευμα, όπου υπηρετεί τη θητεία του. Περνά στην παρανομία και ιδρύει την αντιδικτατορική οργάνωση «Εθνική Αντίσταση».

Για ένα μικρό χρονικό διάστημα καταφεύγει στην Κύπρο για να επανέλθει γρήγορα στην Ελλάδα. Μαζί με στενούς συνεργάτες του σχεδιάζει την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα.

Είναι Τρίτη 13 Αυγούστου 1968, πρωί πρωί. Η αλεξίσφαιρη λιμουζίνα του Παπαδόπουλου, με τη συνοδεία μοτοσικλετών και αυτοκινήτων της Ασφάλειας, κατευθύνεται από το Λαγονήσι στην Αθήνα. Είναι η καθημερινή καλοκαιρινή διαδρομή του δικτάτορα.

Στις 7.40 η αυτοκινητοπομπή περνά από ένα γεφυράκι, που βρίσκεται στο 31ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών - Σουνίου. Κόβει ταχύτητα, γιατί υπάρχει στροφή. Μια τρομερή έκρηξη τραντάζει τον τόπο. Από τύχη σώζεται ο Παπαδόπουλος. Η Ασφάλεια ξεχύνεται προς τη μεριά της παραλίας, αναζητώντας τον δράστη.

Μερικές ώρες αργότερα θα συλλάβουν μέσα σε μια σπηλιά τον Παναγούλη, που δεν είχε κατορθώσει να φτάσει έγκαιρα στην παραλία. Η βενζινάκατος που τον περίμενε δεν ήταν δυνατόν να περιμένει.

Οδηγείται στο ΕΑΤ ΕΣΑ και βασανίζεται άγρια από τους Θεοφιλογιαννάκο, Μάλλιο και Μπάμπαλη. Δεν λυγίζει. Ο ίδιος απολογούμενος στο Στρατοδικείο θα πει:

«Η ανάκρισις ήρχισε κλιμακουμένη από της περιοχής των γρονθοκοπημάτων, των εγκαυμάτων, της φάλαγγος και των ραυδισμών μέχρις και της περιοχής των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Δεν αποδέχομαι την βίαν ως μέσον ούτε την πολιτικήν δολοφονίαν, αλλά εις την προκειμένην περίπτωσιν διά να αλλάξη η κατάστασις η οποία μας επεβλήθη διά της βίας, μόνον διά της βίας ημπορεί να αλλάξη. Δεν έχει σημασίαν ότι ημείς απετύχαμεν. Αλλοι έρχονται μετά από εμάς. Δεν υποχωρώ διότι γνωρίζω ότι το ωραιότερον κύκνειον άσμα οιουδήποτε πραγματικού αγωνιστού είναι ο επιθανάτιος ρόγχος προ του εκτελεστικού αποσπάσματος, παρά ενώπιον μιας τυραννίας, και αυτήν την θέσιν αποδέχομαι».

Για τη στάση που τήρησε κατά την ανάκριση μίλησε ύστερα από μερικά χρόνια ένας από τους βασανιστές του, ο Θεοφιλογιαννάκος. Μίλησε στη δίκη των βασανιστών, στο πλαίσιο μιας εμετικής απολογίας:

«Ο Παναγούλης ήταν ο μόνος που δεν λύγισε ποτέ. Ο υπ αριθμόν ένα αντιστασιακός. Οταν του είπα πως εγώ θα τον βοηθήσω να διαφύγει, αρκεί να πάει στο εξωτερικό και να μας αφήσει ήσυχους, μου απάντησε: "Λάθος πόρτα χτύπησες, Θεοφιλογιαννάκο. Ο Παναγούλης θα δραπετεύσει και θα βγει". Αυτός είναι αντιστασιακός».

Ο ίδιος ο Ιωαννίδης τον επισκέφτηκε στο κελί του. Εκτός εαυτού φώναξε:

«Εγώ θα σε τουφεκίσω, Παναγούλη».

Για να πάρει την απάντηση:

«Δεν έχεις αρχ...».

Συγκατηγορούμενοί του στη δίκη ήταν οι Λευτέρης Βερυβάκης, Γιάννης Κλωνιζάκης, Νίκος Λεκανίδης, Νίκος Ζαμπέλης, Γιώργος Ελευθεριάδης, Γιώργος Αβράμης, Στάθης Γιώτας, Αρτέμης Κλωνιζάκης, Τζάννος Βαλασέλης, Αντώνης Πρίντεζης, Δημήτρης Τιμογιαννάκης, Αλέξανδρος Σιγάλας, Βασίλης Αναστασόπουλος και Μιχάλης Παπούλας.

Ο Παναγούλης μεταφέρεται στην Αίγινα για να εκτελεστεί. Ομως, οι διεθνείς αντιδράσεις ήταν τέτοιες που απέτρεψαν τον τυφεκισμό. Ετσι τον φέρνουν στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου.

Τον Ιούνιο του 1969 δραπέτευσε με τη βοήθεια του δεσμοφύλακά του Γιώργου Μωράκη. Δεν βρήκε ασφαλές καταφύγιο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί έπειτα από πέντε μέρες.

Οδηγείται προσωρινά σε στρατόπεδο στο Γουδή για να επιστρέψει πάλι στο Μπογιάτι, όπου του επιβάλλεται «ποινή του εντοιχισμού», όπως λέει ο ίδιος. Τον περιμένει η απομόνωση. Το κελί που έφτιαξαν ειδικά γι αυτόν ήταν κάτι σαν αντίγραφο τάφου. Αρκετές είναι οι απόπειρες δραπέτευσης που κάνει, αλλά χωρίς επιτυχία.

Για να μπορέσει να αντέξει σ' αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες αρχίζει να γράφει ποιήματα. Δεν σταματά να γράφει ακόμα και όταν του αφαιρούν το χαρτί και το μολύβι. Τότε τη γραφική ύλη αντικαθιστούν το αίμα του σαν μελάνι και ο τοίχος του κελιού σαν χαρτί.

Η χούντα του πρότεινε την απονομή χάριτος, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Απελευθερώθηκε τον Αύγουστο του 1973, όταν το καθεστώς των συνταγματαρχών προσπάθησε να εμφανιστεί με το προσωπείο της φιλελευθεροποίησης.

Αυτοεξορίζεται στην Ιταλία. Γνωρίζεται με την Οριάνα Φαλάτσι. Η φημισμένη Ιταλίδα δημοσιογράφος, που πέθανε πρόσφατα, αποδίδει στον Παναγούλη την εξής φράση: «Δεν επεδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επεδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο».

Στις 17 Νοεμβρίου 1974, στις πρώτες μετά την πολιτική μεταβολή του Ιουλίου εκλογές, ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής με την Ενωση Κέντρου.

Πρωτοστατεί στον αγώνα για την κάθαρση και τον εκδημοκρατισμό. Ερχεται σε σύγκρουση με το κόμμα του, από το οποίο αποχωρεί. Παραμένει στη Βουλή ως ανεξάρτητος βουλευτής.

Την πρωτομαγιά του 1976 σκοτώνεται σε τροχαίο ατύχημα, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης. Ο Τύπος της εποχής θεώρησε εξαιρετικά ύποπτο το συγκεκριμένο τροχαίο, δεδομένου ότι σε λίγες μέρες ο Παναγούλης θα αποκάλυπτε τα αρχεία της ΕΣΑ.


ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Αίμα για μελάνι, ο τοίχος για χαρτί



Στη φρικτή απομόνωση των Φυλακών Μπογιατίου ο Αλέξανδρος Παναγούλης έγραψε μερικά εξαιρετικά εμπνευσμένα ποιήματα. Πολλοί τα κατατάσσουν στις πρώτες γραμμές της στρατευμένης λογοτεχνίας.

Οι συνθήκες υπό τις οποίες έγραφε ήταν συχνά τραγικές. Οι ανθρωποφύλακες του αφαιρούσαν το χαρτί και το μολύβι. Ετσι χρησιμοποιούσε σαν γραφική ύλη το αίμα του. Το περιγράφει ο ίδιος σ' ένα του ποίημα με τον τίτλο «Η διεύθυνσή μου».

Παράθεση :
Ενα σπιρτόξυλο για πέννα/αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι/το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για/χαρτί/Μα τι να γράψω;/Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω/Παράξενο και πήζει το μελάνι/Μες από φυλακή σας γράφω/στην Ελλάδα.

Γράφτηκε στις Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου στις 5 Ιουνίου 1971, έπειτα από ξυλοδαρμό.

Τρεις είναι οι ποιητικές συλλογές που εκδόθηκαν στην Ιταλία διαρκούσης της χούντας. «Το πρώτο Μπογιάτι», «Το δεύτερο Μπογιάτι» και «Μέσα από τη φυλακή σας γράφω, στην Ελλάδα». Γνωστότερο απ όλα τα ποιήματά του είναι το «Πάλης ξεκίνημα», που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης.

Παράθεση :
Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες/Οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί./Οχι άλλα δάκρυα, κλείσαν οι τάφοι/Λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι/νεκροί./Λουλούδι φωτιάς βγαίνει στους/τάφους/Μήνυμα στέλνουν οι πρώτοι/νεκροί./Απάντηση θα πάρουν ενότητα κι/αγώνα/Για να χουν ανάπαυση οι πρώτοι/νεκροί.

Η «Διαδρομή» είναι ένα ποίημα παλίντονο και πυρωμένο. Οταν το διαβάσει κανείς δεν το ξεχνά.

Παράθεση :
Τρία βήματα μπροστά/και τρία πίσω πάλι./Χίλιες φορές την ίδια διαδρομή/Εξη χιλιάδες βήματα.../Ο σημερινός περίπατος με κούρασε/ίσως γιατί τα βήματα μετρούσα/Τώρα σταμάτησα/μα αύριο/αντίθετα θα αρχίσω να βαδίζω/(η ποικιλία ομορφαίνει τη ζωή)/και κάτι άλλο σκέφτομαι/μικρότερα τα βήματα αν κάνω/τέσσερα - τέσσερα μπορεί να τα μετρώ!/Καλά το σκέφτηκα/Πιο όμορφη να γίνει η διαδρομή!...
Σε καβαφικό ύφος είναι γραμμένη η «Σκιά».

Είναι κι αυτό σπαρακτικό.

Παράθεση :
Αγάπησα το Φως πολύ/Ετσι κατόρθωσα ένα κερί ν ανάψω/και το θαμπό, το λιγοστό του φως, το κέρναγα/Μα πριν χαρά να νιώσω και γι αυτό/μ απελπισία είδα βαρύ/να ρίχνω αλλού και το σκοτάδι/Αφού το ίδιο φως που εγώ κρατούσα/με του κορμιού μου τη Σκιά/σκοτάδι γέμιζε τις στράτες που περνούσα.

Οι συνθήκες τρομοκρατίας που επικρατούσαν στις γειτονιές στα χρόνια της χούντας περιγράφονται με ένταση στο ποίημα «Αγωνία». Εκφράζεται όμως και η πεποίθηση ότι παρά τις απώλειες οι τάξεις της αντίστασης θα πυκνώνουν.

Παράθεση :
Αν χτυπήσουν την πόρτα, μην ανοίξεις/Οσο και να χτυπούν./Πρέπει να πιστέψουν πως το σπίτι/είναι αδειανό./Δεν θα τη σπάσουν. Μη φοβάσαι/Αν τη σπάσουν/θα ξέρουμε πως μας πρόδωσαν/Ούτε κ εγώ το πιστεύω./Ναι, θα πυροβολήσω αν μπούνε./Εσύ δοκίμασε να φύγεις/θα μπορέσεις./Για μας θάναι. Τόση ώρα/τριγυρίζουν το σπίτι./Κύταξε απ τ άλλο παραθύρι/Μα πρόσεχε./Ναι, βλέπω. Χτυπάνε απέναντι/Μίλα σιγότερα./Ακούς; Φασαρία; Τι να γίνεται;/Κάποιον πιάσανε. Είναι γέρος./Τον χτυπάνε τα σκυλιά/Ατιμοι./Πόσους θα πιάσετε; Θα μείνουν/όσοι χρειάζονται και περσότεροι./θα μείνουν και δεν θα σταυρώσουν/τα χέρια.


Η «Υπόσχεση» γράφτηκε στην απομόνωση του Μπογιατίου τον Φεβρουάριο του 1972. Γράφτηκε όχι για να δικαιολογήσει τα δάκρυα που ο πόνος και η οργή ανέβαζαν στα μάτια, αλλά για να επιβεβαιώσει μια απόφαση.

Παράθεση :
Τα δάκρυα που τα μάτια μας/θα δείτε ν αναβρύζουν/ποτέ μην τα πιστέψετε/απελπισιάς σημάδια./Υπόσχεση είναι μοναχά/γι Αγώνα υπόσχεση.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΡΟΥΜΠΑΝΗΣ
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΕΘΝΟΣ
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΣαβ Φεβ 09, 2008 6:06 pm

Παράθεση :
Προτιμώ μια στάλα αίμα από ένα ποτήρι μελάνι.

Το είπε ο Σεφέρης. Το έκανε πράξη ο Παναγούλης.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΠαρ Μάης 01, 2009 6:13 pm

Η μέρα του Αλέξανδρου...

Μας το θύμισε ο Σωτήρης - νά 'ναι καλά... και θυμηθήκαμε μαζί και το παλιό αυτό αφιέρωμα...


https://educandus.forumgreek.com/forum-f13/topic-t1094.htm#6225
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΣαβ Μάης 02, 2009 10:37 am

Ξαναδιαβάζω σήμερα τον Παναγούλη. Έχω το λόγο μου που το κάνω. Τους ήρωες δεν πρέπει να τους θυμόμαστε μόνο στις επετείους.

Και σκέφτομαι, δεν μπορώ να μη σκέφτομαι, πόσο λίγο τιμήσαμε τον Αλέξανδρο.

Κάνω μετά την αναπόφευκτη σύγκριση. Και με μας, τους σημερινούς, αλλά και με τη δική του γενιά.

Το 1939 γεννήθηκε ο Αλέξανδρος Παναγούλης. Παιδί μιας μεσοαστικής οικογένειας, με πατέρα αξιωματικό στο στρατό ξηράς. Πώς να ήταν άραγε τα μικρά μικρά του χρόνια; Καταλαβαίνουμε πως από νωρίς γνώρισε το μαύρο πρόσωπο της ζωής. Παιδί της Αθήνας, γεννημένος στη Γλυφάδα, και με πατέρα στρατιωτικό. Ο πόλεμος είναι βέβαιο πως άφησε οδυνηρά σημάδια στην οικογένεια Παναγούλη και στο μικρό Αλέξανδρο, πριν ακόμη καταλάβει πώς είναι ο κόσμος...

Πόσο τον βοήθησε αυτό να ωριμάσει πιο γρήγορα;

Ο Αλέξανδρος πάντως μεγαλώνοντας θα βρεθεί στο Πολυτεχνείο. Στη Σχολή Μηχανολόγων Ηλεκτρολόγων. Θα βρεθεί όμως και οργανωμένος σε νεολαίιστικη οργάνωση, στην ΕΔΗΝ. Τον καιρό που άλλοι νέοι της εποχής του νοιάζονταν για τα ραντεβουδάκια τους με τα κοριτσάκια... Δεν μπορείς, το είπα, να μην κάνεις συγκρίσεις.

Χρόνια μετά μέσα στο αυτοκίνητο που άφησε την τελευταία του πνοή, θα βρεθεί ένα αποτσίγαρο με κραγιόν... Και θα αναρωτηθούν οι φελλοί του κόσμου τούτου μήπως και ανήκε στην Οριάνα Φαλάτσι. Ναι, ως εκεί μπορεί μόνο να φτάσει ο εγκέφαλος που διαθέτουν. Στις γκόμενες και στα κραγιόν...

Ο Παναγούλης όμως έφτασε σε άλλα ύψη. Εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη σαχλαμάρα και την ανοησία των μικρών ανθρώπων. 21 Απρίλη 1967 εγκαθίσταται η Χούντα. Ένα χρόνο αργότερα και λίγους μήνες, στις 13 Αυγούστου του 1968, ο Αλέξανδρος αποφασίζει να σκοτώσει τον τύραννο.

Πού ήταν οι άλλοι της γενιάς του τότε; Αγιάζανε στα χωριά τους διαβάζοντας Νίτσε. Μακριά από την "αγκούσα" των κοινωνικών όχλων... Δεκαετίες όμως αργότερα θα βρουν να γράψουν για τους τυραννοκτόνους Αρμόδιο και Αριστογείτονα, που καταστάθηκαν λέει το Παλλάδιο της αντίστασης ενάντια σε κάθε πολιτική βία.

Ο Παναγούλης αντίθετα, δεν έμεινε στα λόγια. Ο Παναγούλης προτίμησε την πράξη. Να ξεγράψει τη δική του ζωή για να ξαναβρούν δημοκρατία οι ... κοινωνικοί όχλοι. Δεν έψαξε σαν νέος να βρει ένα αυτοκινητάκι να χαρεί τις χαρές της ζωής και της εξοχής. Δεν μπορείς λέω να μην κάνεις αυτές τις συγκρίσεις. Πού ήταν ο ένας το '68 και πού ο άλλος.

Και μη μου πεις πως ήταν άλλη η μία περίπτωση και άλλη η άλλη. Γιατί ο Αλέξανδρος, και το ξέρουμε, ήταν ποιητής. Πολλά θα μπορούσε να δώσει και με την πένα του και μόνο. Προτίμησε όμως και επέλεξε αντί για μεγάλα λόγια για στάλες αίματος που γίνονται μελάνι, να βουτάει αληθινά την πένα του, ένα σπιρτόξυλο, στο δικό του αίμα...

Κι έφυγε όπως φεύγουν οι ήρωες. Τον σκότωσαν. Ένας ταξιτζής μάρτυρας και για τον δικό του θάνατο. Για τα δύο αυτοκίνητα που τον καταδίωκαν εκείνο το βράδυ στη Βουλιαγμένης. Κανείς όμως δε χρειάστηκε να κάνει DNA κι ας ήταν άφθονο το αίμα του Αλέξανδρου στα καθίσματα. Ούτε και κανείς νοιάστηκε να ρωτήσει τον ταξιτζή τι πουκάμισο φορούσε ο Αλέξανδρος. Με το ίδιο σκοτώθηκε που φόρεσε εκείνο το πρωί της μοιραίας μέρας της ζωής του... Την Πρωτομαγιά του 1976.

Τον καιρό που άλλοι έγραφαν τα πρώτα τους συγγράμματα και ξεκίναγαν την καριέρα τους. Δεν μπορείς, το λέω για πολλοστή φορά, να αποφύγεις τις συγκρίσεις.

Ξεκίνησαν άθελα όταν είδα ένα χέρι με μπρασελέ να δείχνει τις κηλίδες του αίματος του Αλέκου σε κείνο το αυτοκίνητο που έγινε το φέρετρό του. Και να ψάχνει τα αποτσίγαρα στο τασάκι του πίσω καθίσματος. Και να προσέχει το κραγιόν σε ένα απ' αυτά. Κι έπειτα να μας κατακεραυνώνει με το βαθυστόχαστο προβληματισμό: Μήπως ήταν της Οριάνας Φαλάτσι!!!

Απορώ και εξίσταμαι. Τι τους μαθαίνουν τελικά στις σχολές δημοσιογραφίας; Γιατί δεν μπορεί μόνοι τους να κλείνουν την αλήθεια του κόσμου σε τέτοια ανόητα φίλτρα για κραγιόν σε αποτσίγαρα ενός αυτοκινήτου βαμμένου με αίμα...

Κι απορώ ακόμη πιο πολύ. Για ποιους έπρεπε να δώσει τη ζωή του ο Αλέξανδρος; Για τους ανθρώπους με το μπρασελέ που θα ψηλαφούσαν ανενδοίαστα το αίμα του για να σταθούν μετά στο αποτσίγαρο με το κραγιόν;

Κι εκεί έρχεται πάλι η σύγκριση. Στις ζωές δυο τόσο διαφορετικών ανθρώπων της ίδιας όμως γενιάς. Αλέξανδρος ο ένας. Αντι - Αλέξανδρος ο άλλος. Τον ένα τον σκότωσαν... Ο άλλος εξαφανίστηκε διαμαρτυρόμενος. Για το μεγάλο κακό, για το έγκλημα, είπε... Και είναι εδώ η συνάντηση των δύο. Ακριβώς εδώ. Στον κοινό τόπο όλων των ποιητών.

Μην ψάχνεις με τα δάχτυλα. Τέτοιους τόπους δεν τους ψηλαφούν τα δάχτυλα. Τους αφουγκράζεται μόνο το αηδονάκι της ψυχής. Τις ώρες που πιο μόνος από μόνος απλώνεις τη σκέψη σου στον άνθρωπο. Όχι, δεν είμαι εγώ που θα παραστήσω εκείνον που συνακροάζεται τους μεγάλους στα οράματά τους. Μόνο ένα βίντεο θα σας αφήσω να δείτε για έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο... ή μάλλον για δύο. Είναι το μόνο που μπορώ να κάνω για να καταλάβετε πως η αλήθεια δεν ψηλαφίζεται με τα δάχτυλα. Μόνο με τα ματάκια της ψυχής, εκείνα που βλέπουν ακόμη κι όταν το φως βασιλέψει στα άλλα μάτια... Κι ακούνε ακόμη κι εκείνα που δεν ακούν τα αυτιά μας:

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΗΡΑΚΛΗΣ
Admin
ΗΡΑΚΛΗΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 421
Registration date : 01/11/2007

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης   Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Icon_minitimeΣαβ Μάης 02, 2009 6:02 pm

Μεταφέρω κι εδώ όσα ήδη έγραψα σε άλλη θεματική σχετικά με το αποτσίγαρο της Οριάνα Φαλάτσι:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f4/topic-t1073.htm#6295

ΗΡΑΚΛΗΣ έγραψε:
Υπάρχει όμως και η άλλη οπτική στο ζήτημα. Σκεφθείτε ένα μερμήγκι. Ποιο είναι το πρωταρχικό του καθήκον μέσα στο μεγάλο πλάνο της δημιουργίας; Να φάει για να μεγαλώσει, να αναπαραχθεί και να πεθάνει. Έχει κανείς παράπονο από ένα μερμήγκι επειδή δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον για την αλλαγή του κλίματος της γης; Και όμως αυτή η αλλαγή πιθανόν να σημάνει και τη δική του εξαφάνιση. Το ίδιο δεν πρέπει να μας ξενίζει η περίπτωση εκείνων που ασχολούνται με το αποτσίγαρο της Φαλάτσι. Προς αποκατάσταση πάντως της αλήθειας για το αποτσίγαρο κάντε κλικ ΕΔΩ. Καλή η προσπάθεια των δημοσιογράφων για υποβολή ερωτημάτων περί τσιγάρου, αλλά πλέον τίμιο να λένε και πώς προέκυψε... Ο ίδιος ο άνθρωπος που εκθέτει στο προσωπικό του μουσείο το αυτοκίνητο που σκοτώθηκε ο Παναγούλης ανακάλυψε το αποτσίγαρο με το κραγιόν. Μπορεί πράγματι να ήταν της Φαλάτσι. Η Φαλάτσι ήταν σαν τη δική μας τη Μελίνα στο θέμα αυτό. Πέθανε από καρκίνο του στήθους μεν αλλά και με το τσιγαράκι άφησε ουκ ολίγες φωτογραφίες.

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Fallat10

Από κει και πέρα όμως η Φαλάτσι έμεινε στην ιστορία όχι για το τσιγάρο της αλλά για την ανατρεπτική της παρουσία στο χώρο της δημοσιογραφίας. Πάταγο έκαναν οι συνεντεύξεις της με πολλούς μεγάλους της εποχής της. Και ιδιαίτερα εκείνη που πήρε από τον Χομεϊνί, στη διάρκεια της οποίας η Φαλάτσι τόλμησε και πέταξε το τσαντόρ προκαλώντας την οργή του.

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Fallac10


Άλλοι πάλι συνάδελφοί της ονειρεύονται να αθανατίσουν εαυτούς ασχολούμενοι με τις γόπες που πέταξε εκείνη... Διαφορά μεγέθους; Πρωτίστως είναι διαφορά ποιότητας στο είδος της δημοσιογραφίας που έκανε η Φαλάτσι και της σημερινής υποκουλτούρας στο χώρο της 4ης εξουσίας όπως αρέσκονται κάποιοι φιλάρεσκα να την αποκαλούν.

Για να λέμε όμως και τη σκάφη σκάφη και τα της Φαλάτσι στη Φαλάτσι... δεν απέφυγε και αυτή τη γεροντική της στροφή με αποκορύφωμα όσα έγραψε μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους.

Τόσο εκείνη όσο και ο Αλέκος Παναγούλης υπήρξαν καπνιστές. Το αντίθετο θα μας έκανε εντύπωση γνωρίζοντας τα δεδομένα της εποχής τους:

Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης Fallac11

Οι δυο τους εδώ με τη μητέρα της Φαλάτσι, Τόσκα. Ένα χρόνο πριν τη δολοφονία του Αλέκου.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
 
Ο Αλέξανδρος ο Παναγούλης
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1
 Παρόμοια θέματα
-

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ :: ΤΕΧΝΕΣ-
Μετάβαση σε: