182 ΧΡ0ΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ

ένας αρχάγγελος...

πέρασε για λίγο και από τη γη μας...

κι εμείς;

τον κάναμε γήπεδο...

Αγαπητή Διώνη, πόσο δίκαιο έχεις! Και μάλιστα να θυμίσουμε και το έγκλημα που έγινε στο χτίσιμο του γηπέδου Καραϊσκάκη. Τα σκαπτικά μηχανήματα των εθνοσωτήρων στην κατασκευή του γηπέδου, ισοπέδωσαν τάφους αγωνιστών και μπαζοποίησαν ιερά οστά προς ανάπτυξιν του αθλητικού χώρου. Να θυμίσουμε και μία άλλη συγκυρία... Βωμολοχώντας ο Στρατηγός, λίγο πριν τη στερνή ώρα, είχε πει: αν ζήσω, μόνο τότε θα πω ποιός τόκανε. Και είχε δίκαιο. Για μιά ακόμη φορά στάθηκε άντρας στο ύψος των περιστάσεων. Δεν ήθελε άλλη διχόνοια φεύγοντας. Με τα δόντια ο γενναίος Κολοκοτρώνης και ο μεγάλος Καραϊσκάκης κρατούσαν την Επανάσταση. Και ήταν αποφασισμένοι να την θεμελιώσουν με τη ζωή τους. Δεν χώραγε καμία διχόνοια λοιπόν. Ο Καραϊσκος, αυτός ο μαύρος επαναστάτης της Ελλάδας, έφευγε, όχι σαν ίσκιος πιά αλλά σαν ήλιος για να ανέβει στο Πάνθεον των Ελλήνων. Ιστορική συγκυρία: 23 Απριλίου 1998, ένας άλλος Καρα... αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο "Υγεία" αφού επετέλεσε το εθνοσωτήριο έργο του, να παραδώσει την Ελλάδα των αγωνιστών στα χέρια των ξένων συμφερόντων. Βλέπεις, μερικοί γεννήθηκαν μαύροι κι ανέβασαν ήλιους πάνω από την Ελλάδα ενώ κάποιοι άλλοι, που κι αυτοί γεννήθηκαν μαύροι, πρόσθεσαν στην Ελληνική Ιστορία τις δικές τους μαύρες σελίδες ...