Aγαπητέ Сaptain Nemo, αυτό είναι η αρχή. Πολλές περικοπές και αυτοθέλητες έξοδοι επιχειρούνται στο χώρο της εργασίας που δυστυχώς πλήττουν το μέσο και κατώτερο εργαζόμενο. Πολλοί γνωστοί σταθμοί και εκδοτικοί οργανισμοί θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των Αγγελοπουλαίων. Βλέπεις η εν λόγω κυρία, στις μέρες της τρανής Ολυμπιάδας 2004 χοροπήδαγε στις εξέδρες του σταδίου και μαζί της ένας ολόκληρος λαός. Τώρα αυτή κάθησε ενώ ο λαός συνεχίζει να χοροπηδάει. Με μεγαλύτερες επιδόσεις θα έλεγα στο χοροπήδημα, μια και στις τσέπες του δεν βαραίνουν χαρτονομίσματα ή έστω μεταλλικά ευρώ. Πάντως ανάμεσα χοροπηδήματος και αγωνίας ρίχνει και κανένα μπάνιο, βγάζοντας όλη του την οργή στο πήξιμο των παραλιακών δρόμων.
Και ως γνωστόν, ο Έλλην επαναστάτης δεν σταματά να τραγουδά: "παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους" ... συν γυναιξί και τέκνοις με αντηλιακά πασσαλειμμένοι στους ώμους ... Και όταν γυρίσει από τα μπάνια θα την πέσει το ηλιοκαμένο πλάσμα απέναντι από την 42'' plasma τηλεόραση και θα αναθεματίζει την τύχη του. Έ, ρε πώς μας κατάντησαν... Ακόμα βλέπεις δεν μας έχει μπει στο... σπίτι μας το πρόβλημα αλλά μόλις μας μπει, θα είναι αργά.
Προς το παρόν κάποιοι ψάχνονται ακόμα για διακοπο-δάνεια. Και χειρότερα, Сaptain Nemo. Μπας και ξυπνήσουμε και ίσως λύσουμε γιατί... και τους βαρεθήκαμε και δεν τους μπορούμε. Pantiera Rosa.