ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΤΟΥΚΑΝΤΟΥΣ

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια το σκαφάκι μας άνοιξε για πρώτη φορά την πόρτα του και ξεκίνησε τα ταξίδια του:

http://educandus.blogspot.com/2007/06/blog-post.html



Από τότε άλλαξαν πολλά... και πολλά έμειναν ίδια...

Εκείνο όμως που σήμερα γιορτάζουμε είναι αυτό που δείχνει η φωτογραφία. Τους συντρόφους που μας χάρισε το ταξίδι. Από ένα σύντροφο χαρισμένη και η φωτογραφία... Ένα από τα πολλά δώρα που μας χάρισαν αυτά τα δυο χρόνια. Μετρημένα σε αξία με το καντάρι της αγάπης και μόνο με αυτό. Δώρα καρδιάς. Και όχι εκείνα που για δυο ολόκληρα χρόνια προειδοποιούσε η υπογραφή:

ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ...

πως ούτε τα θέλουμε ούτε και πρόκειται να τα αποδεχθούμε...

Η υπογραφή πια άλλαξε. Ο κύκλος έκλεισε.


Δώρο κι αυτή από ένα σύντροφο πιστό των ταξιδιών μας. Μια συντρόφισσα συγκεκριμένα που κόρη μου πια τη λέω, τη Χαλαρουίτα.

Την ευχαριστώ ξεχωριστά και ιδιαίτερα χωρίς να υποτιμώ όλων των άλλων την προσφορά και τη συμπαράσταση. Γιατί ήταν εκείνη που κράτησε μαζί μου το τιμόνι όταν ξέσπασε η πιο άγρια τρικυμία. Και αυτό δεν το ξεχνώ.

Ξέρετε, εκεί μετράς τους αληθινούς φίλους και τους αληθινούς συντρόφους. Όταν τα πάντα απειλούνται από την καταστροφή. Κι εκεί μετράς και τους τρέσες... και σημειώνεις τα πλην.

Κι αν πικρό αυτό ακούγεται, σκεφθείτε πως και η αλήθεια πικρή είναι. Αυτός και ο δικός μας αιώνιος ζόρες... Να την αναζητούμε και να την υπηρετούμε. Με όποιο κόστος.

Το αν πετύχαμε ή όχι δε θα το κρίνουμε μόνοι μας. Υποσχόμαστε όμως να συνεχίσουμε το ταξίδι μέχρι να τη βρούμε... Όσο τουλάχιστον μας γράφτηκε.

Και όπως και να έχει, όπως και αν συνέβησαν τα πράγματα, ευχαριστούμε από καρδιάς όλους. Και εκείνους που μας συμπαραστάθηκαν και εκείνους που μας πολέμησαν. Ίσως μάλιστα χρωστάμε μεγαλύτερο ευχαριστώ στους δεύτερους. Γιατί ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Και γιατί δεν ξεχνάμε το λόγο του Λιαντίνη:

Παράθεση :

Κι αν πικρό αυτό ακούγεται, σκεφθείτε πως και η αλήθεια πικρή είναι. Αυτός και ο δικός μας αιώνιος ζόρες... Να την αναζητούμε και να την υπηρετούμε. Με όποιο κόστος.

Και αν δεν την βρούμε δεν πειράζει.

Θα έχουμε δεί τόσα στο ταξίδι της αναζήτησης της,
που σίγουρα θα μας έχουν κάνει πιο σοφούς.

Ή μάλλον θα έχουμε ξεφύγει απο την πλάνη ότι
είμαστε σοφοί και ότι γνωρίζουμε.

Είναι και αυτό σοφία!

Από την παραλία αυτό το μήνυμα... πού αλλού θα γιορτάζαμε γενέθλια;

Το βράδυ θα ανεβάσουμε και τις σχετικές φωτογραφίες....

να τα 1000σετε!
πάντα καλοτάξιδα...

φτάνει, το καταλάβαμε και ζηλέψαμε κιόλας!
εκεί στο EDUCANDUS διαθέτετε netbook! θέλουμε πληροφορίες!
μην το ματιάσουμε αλλά μας μπήκε στο μάτι στις υπέροχες φωτογραφίες σας!

Μα Νηρέα σε σένα το είδα πριν καιρό και το ζήλεψα πρώτη...

Είναι όντως πολύ χρήσιμο εργαλείο και διευκολύνει τα μέγιστα όταν κάποιος έχει την ευθύνη ενός φόρουμ.

Μπορείς να είσαι διαρκώς σε επαφή με το χώρο και επομένως δεν αναγκάζεσαι να μένεις κλεισμένος στο σπίτι...

Το σημείο μηδέν βέβαια, δηλαδή η στιγμή που με ανάγκασε να πάω στο Γερμανό και να πω το και το θέλω... ήταν το τριήμερο που ο ΟΤΕ με άφησε χωρίς τηλέφωνο. Η απόφαση ήταν λοιπόν μονόδρομος...

Να πω μόνο πως έχω μια ανησυχία για το πώς θα ανταποκριθεί το μηχανηματάκι... γιατί και η φίλη Λουκία το είχε προμηθευτεί από καιρό μα στην πορεία της παρουσίασε προβλήματα. Είδωμεν...

Δύο χρόνια! Απίστευτο για όσους έζησαν τα πρώτα βήματα. Δύο χρόνια που άνοιξε το μπλογκ αν κατάλαβα. Δηλαδή η αλυσίδα των μπλογκς. (Τι μανία κι αυτή, νομίζω ήμουν ο μόνος που είχα γλιτώσει από το φτιάξε κι εσύ ένα μπλογκ, μπορείς! )

Από τις ευχές για μακροημεύρεση, προτιμώ "το φτάσιμο στην Ιθάκη να είναι πάντα ο προορισμός μας". Είθε και τον καπνό της μόνο να ιδούμε εκ του μακρόθεν. Έτερο ουδέν...

Αγαπητή Δανάη, ξέρεις καλά πως μου αρέσουν τα σύμβολα και θεωρώ ότι η φωτογραφία που έβαλες είναι ιδιαίτερα συμβολική. Πάντρεμα τεχνολογίας και φύσης. Ένας φορητός υπολογιστής στην παραλία. Και μάλιστα ηλιοβασίλεμα που θυμίζει κεράκια γενεθλίων έτοιμα να σβύσουν για να υποδεχθούν τα νεώτερα. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπόν στο χώρο, σε ένα χώρο που η τεχνολογία συνδιάστηκε σε απόλυτο μέτρο με τη Φιλοσοφία και το διάλογο. Και τούτο το ποτάμι να ξέρεις ποτίζει χωράφια που αύριο οι καρποί τους θα είναι περισσότεροι και θα χρυσίζουν κάτω από τον ήλιο. Σαν τα "δεικνύμενα" των Ελευσινίων.

Να τα χιλιάσετε!!

Και από μένα τις ευχές μου για ακόμα καλύτερα και μακρύτερα ταξίδια. Αν και θα ήταν καλά να γνωρίζαμε και τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος κάποια στιγμή. Γιατί όχι;

Πάντως είναι τιμή μου να συνταξιδεύω ως μέλος αυτού του πληρώματος, ακόμα και σαν απλός ναύτης.

Επειδή με τις ευχές δεν τα καταφέρνω καλά,

ας τις πώ με ένα αγριολούλουδο.

Εύχομαι χρόνια πολλά με υγεία! Εύχομαι να τα πούμε από κοντά σύντομα, αλλά και να τα πιούμε!!!

Προς το παρόν ας αρκεστούμε στο εικονικό....

Ρακές για όλους!!! Να ζήσουν οι καλύτερες μέρες που θα έρθουν!