Γυναίκα onboard

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

...Όχι όμως αποποιούμενες το φύλο τους και ευνουχίζοντας την ερωτική τους ορμή για να μην ξεπέσουν στα μάτια των άλλων... Οι γυναίκες ναυτικοί δεν είναι καλόγριες και τα καράβια δεν είναι μοναστήρια.

Απλα δεν ήθελα να χαθεί...άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ.

Διάβασα πολύ προσεχτικά τι έγραψες.

Αλλά και πάλι έτσι όπως το έγραψες πέφτει βαριά μομφή στις γυναίκες και εκτός ακτοπλοΐας. Εσύ κι εγώ μπορεί να ξέρουμε τη διαφορά, πως άλλο τελείως ποστάλι που πάει Πειραιά Κρήτη και άλλο γκαζάδικο που κάνει δυο μήνες να πιάσει στεριά, αλλά δεν την ξέρουν και οι άλλοι αναγνώστες του φόρουμ.

Δεν μπορεί λοιπόν να αιωρείται χωρίς διευκρίνηση μια τέτοια κατάθεση για τα κορίτσια στα καράβια. Θυμίζω τι ακριβώς έγραψες:

Παράθεση :

Δανάη φοβάμαι πως η πραγματικότητα είναι πιο ζοφερή.

Σε εκείνα τα ποστάλια που επισκέφθηκα, αυτά που είδα
με απογοήτευσαν πολύ.
Και ειδικά για τα κορίτσια ναυτικούς.
Γιατί σαν ποστάλια είχαν αρκετές γυναίκες στο πλήρωμα.
Και ξέρεις ποία είναι η πραγματικότητα που όλοι την ξέρουν
αλλά δεν μιλάνε;
Τα περισσότερα απο τα κορίτσια ήταν ερωμένες
υψηλόβαθμων αξιωματικών.
Για να έχουν εξασφαλισμένη τη θέση τους, ακριβά δώρα, και
καλή διασκέδαση όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες.

Βέβαια δεν ήταν όλα τα κορίτσια έτσι.
Είδα και κορίτσι που οι συνθήκες της προσωπικής της και
οικογενειακής της ζωής θα έπρεπε να την έχουν οδηγήσει
να χτυπάει 10 ενέσεις την ημέρα.
Και όμως το πάλευε με θαυμαστή αξιοπρέπεια.
Όμως το ζητούμενο δεν είναι το ιδεώδες ή οι εξαιρέσεις,
είναι αυτό που αντικειμενικά συμβαίνει και υφίσταται
σαν πραγματικότητα.

Αυτά βέβαια θα έπρεπε ίσως να τα αναλύσουμε στο γυναίκα
ον δε μπορντ.

Μαύρισα επίτηδες κάποια σημεία. Αυτά που νομίζω ότι χτυπάνε περισσότερο στο μάτι. Και δίνουν το συμπέρασμα ότι οι γυναίκες ναυτικοί είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία πόρνες.

Με τις ίδιες μίλησες; Σου επιβεβαίωσαν αυτή την άποψη που κάποιοι άλλοι σου μετέφεραν;

Σου έδωσαν και τη δική τους ερμηνεία σε όσα οι απέξω βλέπουν;

Μηδενί δίκη δικάσεις έλεγαν οι αρχαίοι πριν ακούσεις και τις δύο απόψεις.

Πχ ένα πιθανότατο ενδεχόμενο που δεν ανέφερες είναι η σεξουαλική παρενόχληση και όχι το να εξασφαλίσουν δώρα. Ναι, προέταξες το θέμα της εξασφάλισης της θέσης αλλά ο συνδυασμός με τα ακριβά δώρα και τις διασκεδάσεις εμφανίζει τα κορίτσια αυτά ως τσούλες.

Και ξαναλέω, αν θέλει μια γυναίκα να κάνει το αρχαιότερο επάγγελμα στον κόσμο δε χρειάζεται να σκυλοπνίγεται. Θα βγάλει καλύτερα το ... ψωμί της στη στεριά.

Άρα κοινή λογική λέει να το ψάχνουμε προς άλλη κατεύθυνση και όχι των ακριβών δώρων ή της καλής διασκέδασης. Στο κάτω κάτω... οι ναυτικοί ακόμη και οι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί δεν είναι προύχοντες. Τι εννοούμε ακριβό δώρο; Κανένα αυτοκινητάκι; Διαμέρισμα; Διαμάντια;

Εμ εδώ δεν είναι σημαντικό το αν βρίσκονται μερικές που ανοίγουν τα πόδια τους αλλά πόσο ηλίθιοι είναι οι άντρες που εξαγοράζουν τόσο ακριβά μια πόρνη...

Κάνουν αυτοί για αξιωματικοί;

Λέω πως αν έτσι συμπεριφέρονται σήμερα οι ανώτεροι αξιωματικοί των πλοίων, μάλλον θα διευκολύνουν τα μέγιστα την επαγγελματική άνοδο των γυναικών. Δε νομίζω ότι καμία γυναίκα ανώτερη αξιωματικός θα συμπεριφερόταν τόσο ανεύθυνα.

Όχι δεν μίλησα με καμμία απο αυτές. Ξέρεις ότι δεν γινόταν.
Όμως οι κοινωνίες των καραβιών είναι μικρές και είναι γνωστό
το τι γίνεται, τουλάχιστον σε ανθρώπους που η πρόθεση τους ΄
δεν είναι να κατασκευάσουν ιστορίες.

Το ακριβό είναι μία σχετική έννοια, και διαφορετική για κάθε
άνθρωπο.
Για έναν άνθρωπο που βγάζει τρία εκατομμύρια οι πενήντα
χιλιάδες είναι ένα μικρό δώρο. Ένα δώρο 150000 που το κάνεις
σε έναν άνθρωπο που όλο το μήνα βγάζει 300000, είναι
ακριβό δώρο.

Εν πάσει περιπτώσει αν θέλετε να την βλέπετε ως μία κατάσταση
που στην πραγματικότητα δεν υφίσταται, εγώ δεν θα έχω
κανένα πρόβλημα.

Εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα.

Μα αυτό καλέ μου είναι όλο το πρόβλημα.

Υπάρχει τα τελευταία χρόνια ένας όρος ιδιαίτερα αγαπητός στους ψυχολόγους: ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.

Σημαίνει να μπορείς να δεις μια κατάσταση και με τα μάτια του άλλου. Να μπεις και στη δική του θέση. Και όχι απέξω απ' το χορό να λες τα δικά σου τραγούδια.

Η απουσία ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗΣ είναι που δημιουργεί πρόβλημα και στην επικοινωνία των ανθρώπων. Ο καθένας λέει την αλήθεια - δεν είπα εγώ πως αυτά που μας είπες είναι ψέματα ή ότι δεν υφίσταται αυτή η κατάσταση - εκείνο που θέλησα να δείξω είναι πως δεν υπάρχει μόνο μία όψη των πραγμάτων.

Είπες λοιπόν ότι εσύ δεν έχεις κανένα πρόβλημα.

Έχουν όμως πρόβλημα με αυτό που έγραψες οι γυναίκες και δη οι γυναίκες ναυτικοί. Και μεγάλο μάλιστα. Είπα αρκετά παραπάνω, δε θα τα επαναλάβω. Θα σταθώ όμως σε μερικές ακόμη παραμέτρους γιατί όλο αυτό που γράφτηκε ομολογώ ότι με πείραξε πολύ και ως γυναίκα και ως πρώην ναυτικό. Δεν μπορώ και να θέλω να το προσπεράσω λέγοντας δε βαριέσαι, άποψή του, δε συμφωνώ, τέλος...

Γιατί κάποτε αυτές οι αντιλήψεις μου στοίχισαν την καριέρα που με πολύ κόπο και θυσίες είχα ξεκινήσει. Θα πρόδιδα τον ίδιο μου τον εαυτό αν συγκατένευα στο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Και θα άφηνα έκθετα εκείνα τα κορίτσια που λέω κόρες μου να τα βλέπει ο κάθε τρίτος ως μία από αυτές τις γυναίκες ναυτικούς που μας ανέφερες... Πώς λοιπόν μπορείς να λες ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα;

Εκτός αν η ουσία είναι το αν θα σε πιστέψουμε και όχι η προσβολή που νιώσαμε για τον κλάδο μας; Δεν είναι όμως, τουλάχιστον για μένα, εκεί το ζήτημα.

Εσύ μας μετέφερες κάτι που άκουσες. Το δέχομαι και δεν αμφισβητώ την ειλικρίνειά σου. Ούτε στο ελάχιστο.

Ήδη όμως διευκρινίσαμε μέσα από το διάλογο πως το άκουσες από τρίτους. Ούτε με τα ίδια τα κορίτσια μίλησες για να ξέρεις και τη δική τους θέση ούτε καν με τους "κυρίους" που τις χρησιμοποιούν ως παλλακίδες.

Δε θα αμφισβητήσω ούτε τις καλές προθέσεις εκείνων που στα είπαν. Αλλά ποτέ ένας τρίτος όσο καλοπροαίρετος και αν είναι δεν μπορεί να ξέρει την αλήθεια για την προσωπική σχέση άλλων συνανθρώπων του. Ακόμη και στην κλειδαρότρυπα να βάλει το μάτι του... Πόσο μάλλον όταν δεν το κάνει και στέκεται στο παρατηρητήριο εκ του μακρόθεν. Πράγμα που θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι προσιδιάζει σε κουτσομπολιό και όχι σε κοινωνική έρευνα. Εκτός αν οι πληροφοριοδότες σου είναι κοινωνιολόγοι και λάθος κατάλαβα εγώ πως απλά ανήκαν στο ίδιο πλήρωμα με τα κορίτσια αυτά...

Σου είπαν λοιπόν και μας είπες και μας. Και όχι μόνο σε μας, αλλά σε όλους όσους διαβάζουν αυτό το χώρο. Που είναι δημόσιος και μπορεί ο καθένας να τον διαβάσει. Δηλαδή η αστήρικτη άποψη κάποιων έφτασε να κατατεθεί δημόσια και να σπιλώνει ένα ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο. Πράγμα καθόλου αστείο ή άνευ σημασίας για να το προσπερνάμε με το δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Μπορεί εδώ να μην είμαστε εφημερίδα ή κάποιο επίσημο δημοσιογραφικό σάιτ. Είμαστε όμως ένα μικρό μεν αλλά δημόσιο μέσο ενημέρωσης και επομένως χρωστάμε να εφαρμόζουμε τους σχετικούς κανόνες. Ειδικά εκείνον που λέγεται διασταύρωση πληροφοριών. Έστω και αν η πληροφορία δεν αναφερόταν σε συγκεκριμένο πλοίο. Διότι ήταν τελείως συγκεκριμένη η αναφορά σε γυναίκες ναυτικούς και που ένας λόγος παραπάνω: είναι ένας αρκετά περιορισμένος κλάδος που παλεύει να καθιερωθεί. Πάλη που σχετίζεται άμεσα και με την κατηγορία που κατέθεσες.

Θέλω να δεις μια ματιά εδώ πριν συνεχίσω:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t1081.htm

Και μια πιο προσεκτική εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t316.htm

Για να διαπιστώσεις ποιοι περνάνε και διαβάζουν όσα γράφουμε. Δεν είναι μόνο οι αργόσχολοι του διαδικτύου. Μερικές φορές είναι και γονείς κοριτσιών που επέλεξαν το δρόμο της θάλασσας. Μπορείς να μπεις στη θέση τους; Να διαβάσουν αυτό που έγραψες εννοώ... και τι θα νιώσουν; Αυτό είναι η ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ.

Ξέρω ότι είσαι ευαίσθητος άνθρωπος και θα το προσπαθήσεις. Έστω και αν δεν έχεις κόρες και μάλιστα ναυτικούς.

Οι δικές μου επίσης κόρες είναι κόρες της καρδιάς, ούτε εγώ είμαι μια αληθινή μάνα ενός κοριτσιού που εργάζεται στη θάλασσα. Υπήρξα όμως κόρη της δικής μου μάνας και του δικού μου πατέρα. Και έχω πονέσει πολύ που άκουγαν από άλλους - έστω και εκτός διαδικτύου τότε - να λέγονται παρόμοια πράγματα. Πώς λοιπόν να δεχτώ το δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα;;;

Πρόβλημα υπάρχει και μεγάλο μάλιστα. Μπορεί εσύ να μην το νιώθεις για δικό σου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχει για τους άλλους που σε διάβασαν. Οι λέξεις, λέει η παροιμία, κόκαλα δεν έχουν μα κόκαλα τσακίζουν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ισχύει απόλυτα.

Αν ήταν η αλήθεια, τότε καλά να πάθουμε. Είναι όμως η αλήθεια; Εσύ ναι, δεν είπες ψέματα με την έννοια ότι μετέφερες την άποψη που σου είπαν άνθρωποι που εμπιστεύεσαι. Αρκεί αυτό για να δεχτούμε πως ναι, ήταν αλήθεια; Ή απλώς ήταν η εντύπωση που σχημάτισαν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι;

Θα θυμίσω εδώ κάτι που έγραψες παραπάνω και θα εστιάσω στα σημεία που μαύρισα:

Βοιάτης έγραψε:

Νομίζω ότι το πήγες σε πλευρές που δεν το τοποθέτησα
το θέμα, ή τουλάχιστον δεν είχα πρόθεση για αυτό.

Σαφώς και οι ερωτικές επιλογές κάθε ενήλικα είναι δική του
υπόθεση.

Σαφώς και ο έρωτας είναι κορυφαία υπόθεση όταν τα θέλω
είναι πηγαία και αυθόρμητα και δεν ευτελίζονται σε επίπεδο ωφελημάτων και συναλλαγής.
Και σαφώς δεν αναφερόμουν για τις περιπτώσεις που αναφέρεις.
Ούτε και σκοπός είναι το μάτι απο την κλειδαρότρυπα.

Έχει σχέση με αυτό που σου είχα γράψει σε κάποιο άλλο θέμα,
νομίζω περί αγωγής.
Το πώς δηλαδή οι παραγωγικές σχέσεις διαμορφώνουν
γενικότερα τις σχέσεις των ανθρώπων και της κοινωνίας,
είτε μικρής είτε μεγάλης.

Και οι περιπτώσεις που ανέφερα αντικατοπτρίζουν τις δυσκολίες
της γυναίκας να εισέλθει στο επάγγελμα, και αντικειμενικά
κάποιες φορές αυτές τι αποτέλεσμα παράγουν.

Και μη το περιορίζεις το θέμα στις γυναίκες της σχολής, αλλά
στις γυναίκες που αποφάσισαν να γίνουν ναυτικοί.
Πόσα απο αυτά τα κορίτσια κάτω απο αυτές τις συνθήκες και
τις δυσκολίες που αποφασίζουν να δουλέψουν στη θάλασσα,
έχουν το κουράγιο να πούν μένω και στο σπίτι μου, ή χάνω
το έτος μου, και πόσα είναι ευάλωτα ώστε να υποκύψουν σε
σχέσεις συναλλαγής προκειμένου να εκπληρώσουν το άλλο
όνειρο τους;

Αυτά! Όχι απο την κλειδαρότρυπα της κρεβατοκάμαρας,
αλλά απο την κλειδαρότρυπα της κοινωνικής παρατήρησης.

Τι αποτέλεσμα παράγουν;

Αυτή η φράση μου θυμίζει τη μόνιμη δικαιολογία σε δίκες βιασμών πως έφταιξε και το θύμα γιατί προκάλεσε το θύτη.

Εσύ δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς, μπορεί όχι αυτό που κατάλαβα εγώ, αλλά ειλικρινά αυτή την εντύπωση σχημάτισα.

Πράγμα που συνδυάζεται με τη λέξη κουράγιο παρακάτω που λες ότι θα έπρεπε να δείξουν τα κορίτσια και να μείνουν σπίτι τους!!! Αν είναι δυνατόν! Σε ποια εποχή ζούμε; Και ζητάμε από τις γυναίκες να μείνουν σπίτι τους για να μη δημιουργούνται τέτοια παρατράγουδα στους χώρους εργασίας;

Δηλαδή να την πληρώσουν τα θύματα. Και να μείνουν οι θύτες να αλωνίζουν ελεύθεροι;

Και από την άλλη οι καλοπροαίρετοι παρατηρητές ενοχλούνται από την παρουσία των γυναικών και τις ηθικές ατασθαλίες πλην όμως δεν κάνουν και τίποτε να τις σταματήσουν. Οι αθώοι τρίτοι πάντα...

Ποιος από αυτούς έχει τα κότσια να πάει στην εταιρεία και να καταγγείλει το γεγονός;

Μα γιατί θα μου πεις, να χάσουν τη θέση τους και να κακοχαρακτηριστούν στην πιάτσα;

Αυτοί φταίνε που μερικά ανεγκέφαλα κορίτσια αποφάσισαν να δουλέψουν σε καράβι; Ας πρόσεχαν! Κι αυτές και οι γονείς τους που τις άφησαν!

Λοιπόν. Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους:

Το δικαίωμα εργασίας είναι ιερό και απαραβίαστο. Και για άντρες και για γυναίκες. Λύση και απάντηση δεν είναι να λέμε για τα κορίτσια να μείνουν σπίτι τους ή να χάσουν το έτος τους.

Όπως και δε θα συμφωνήσουμε στις παραχωρήσεις και τις υποχωρήσεις άλλου είδους για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Αλλά με ξεκάθαρη διευκρίνιση πως τα κορίτσια είναι τα θύματα και σε αυτή την περίπτωση και οι θύτες εκείνοι που τις αναγκάζουν σε τέτοια συμπεριφορά. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε σε καμία περίπτωση.

Μαζί και το καθήκον μας ακόμη και εκ του νόμου να μη μένουμε αδιάφοροι όταν διαπιστώνουμε πως συντελείται πράξη άδικη. Αν και ο δίκαιος άνθρωπος δε χρειάζεται νόμους για να αντισταθεί στην αδικία.

Ακόμη πρέπει να έχουμε υπόψη ότι παρόμοια προβλήματα συνάντησαν οι γυναίκες από πολύ παλιά και όχι μόνο στα καράβια. Έστω και αν σήμερα μας φαίνεται αδιανόητο σε επαγγέλματα που πια γυναικοκρατούνται να είχαν κάποτε προκύψει παρόμοιες καταστάσεις. Για το θέμα μάλιστα αυτό θα κάνω μία ξεχωριστή ανάρτηση για ένα περιστατικό πέρα για πέρα αληθινό και που αφορούσε μία δασκάλα, την πρώτη δασκάλα γυναίκα που υπηρέτησε στο χωριό μου. Περιστατικό που μου διηγήθηκε ο πατέρας μου κάποτε και που είμαι βέβαιη ότι τον επηρέασε στην τελική του απόφαση να με αφήσει να πάω στα καράβια.

Όλα αυτά τα κορίτσια Βοιάτη που ανέφερες έχουν επίσης πατέρα και μάνα. Δε φύτρωσαν σε χωράφι. Όταν τις κατηγορούμε μαζί κατηγορούμε και τους γονείς τους που τους επέτρεψαν να εργαστούν σε πλοίο ή που δεν τους έμαθαν κανόνες ηθικής συμπεριφοράς.

Και ναι μεν υπάρχουν γονείς συνειδητοποιημένοι που ξέρουν ότι δεν είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα αλλά με τρομάζει να διαβάσουν αυτά που έγραψες κάποιοι άλλοι γονείς και να πατήσουν πόδι στα όνειρα των κοριτσιών τους. (Αυτό ελπίζω να το καταλαβαίνεις ότι δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε εμείς ειδικά έστω και αν χρειάζεται να αντιλογήσουμε με κάποιον που θεωρούμε φίλο μας και τον εκτιμούμε ιδιαίτερα.)

Στη μακρά ιστορία του γυναικείου κινήματος τέτοια περιστατικά γονιών δεν είναι ασυνήθιστα. Χρειάστηκε μεγάλος αγώνας από τη μεριά των γυναικών για να καμφθούν οι αντιρρήσεις και τον ίδιο αγώνα συνεχίζουμε κι εμείς να δίνουμε.

Άλλοτε καταγγέλοντας τις αδικίες σε βάρος των γυναικών και άλλοτε συμβουλεύοντας ή στηρίζοντας τα ίδια τα κορίτσια που τολμούν να σπάνε προκαταλήψεις και ταμπού σε βάρος της γυναίκας. Είναι αγώνας δύσκολος γιατί δεν επιλέγει την πεπατημένη της φεμινιστικής όχθης - δηλαδή της στείρας αντιλογίας - αλλά προσπαθεί να ανοίξει μονοπάτι σε απάτητες κορφές και να χαράξει ρότα σε ωκεανούς αχαρτογράφητους.

Σου είπα και παραπάνω και θα το επαναλάβω πως δεν αμφισβητώ την ύπαρξη της κατάστασης που μας φανέρωσες. Ούτε και τις προθέσεις σου ή τις προθέσεις εκείνων που σε πληροφόρησαν. Εκεί που επιμένω είναι ότι δεν αποτελούν όσα έγραψες ολόκληρη την αλήθεια παρά μόνο την εκ του μακρόθεν καταγραφή και μάλιστα χωρίς βαθύτερη αναζήτηση των πραγματικών αιτίων. Επιπλέον θεωρώ τα συμπεράσματα που έβγαλες ως κατάφωρη αδικία για τις γυναίκες και ειδικά τις γυναίκες ναυτικούς.

Το κουράγιο, φίλε μου, το χρειάζονται για να συνεχίσουν τη θάλασσα, όχι για να την παρατήσουν. Μην υποτιμάς έτσι την προσπάθεια και τον αγώνα που έδωσαν πολλά από τα μέλη αυτού του φόρουμ για σταδιοδρομία στον στρωμένο με αγκάθια δρόμο της θάλασσας. Δεν είσαι γυναίκα για να το νιώσεις αυτό όση ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ και αν διαθέτεις. Να νιώσεις και όλη την πίκρα που μας πότισαν τα λόγια σου. Γιατί εμείς δεν ξέρουμε τα καράβια που επισκέφθηκες ούτε τα συγκεκριμένα κορίτσια, ξέρουμε όμως από πρώτο χέρι τι σημαίνει γυναίκα ναυτικός.

Και γι' αυτό ακριβώς ζήτησα να μιλήσουμε για πραγματικές γυναίκες ναυτικούς. Και όχι για περιστασιακές υπαλλήλους σε ποστάλια. Δε με ενδιαφέρει να διεκδικήσω το δικαίωμα της γυναίκας να εργάζεται σε καφετέρια πλοίου ή να πουλάει μπλουζάκια στα καταστήματα του πλοίου. Το ότι εργάζεται επί πλοίου δε σημαίνει πως είναι και επαγγελματίας ναυτικός. Δε νομίζω μάλιστα πως εντάσσονται καν στο ΝΑΤ... (δεν ξέρω, με επιφύλαξη το λέω αλλά μου φαίνεται μάλλον απίθανο από τη στιγμή που δεν είναι καν υπάλληλοι της ναυτιλιακής εταιρείας αλλά των ιδιωτών που νοικιάζουν αυτούς τους χώρους προς εκμετάλλευση)

Το δε με νοιάζει παρακαλώ να εξηγηθεί ΟΧΙ ως αδιαφορία για όσα περνάνε, μα με την ιδιαιτερότητα που έχει η δική τους εργασία. Δεν είναι μόνιμες στο καράβι. Κι αν δεν ήταν αυτές, θα ήταν οι επιβάτισσες. Μην καταλήξουμε δηλαδή να μιλάμε τώρα και για τις γυναίκες που ταξιδεύουν ως επιβάτισσες... Το θεωρώ δηλαδή πως μας γυρίζει δεκαετίες πίσω να συζητάμε για τέτοια θέματα λυμένα από την κοινωνία από καιρό. Όχι πως δε συμβαίνουν δυσάρεστα κρούσματα επειδή είναι θεσμικά λυμένα, αλλά δεν είναι κάτι ιδιαίτερο το να συμβαίνουν και στα πλοία. Είναι λάθος δηλαδή να το εξειδικεύουμε σε γυναίκες ναυτικούς που μόνιμες ναυτικοί δεν είναι και που τα ίδια θα αντιμετώπιζαν και στη στεριά. Είναι δυστυχώς παρατηρημένο πως τέτοια φαινόμενα σεξουαλικής εκμετάλλευσης αφορούν κυρίως εργαζόμενες με χαμηλά προσόντα και όχι γυναίκες που έχουν επαγγελματικά εφόδια.

Σαφώς παραμένει πρόβλημα για τις γυναίκες αυτή η κατάσταση αλλά και για την κοινωνία ολόκληρη, είναι όμως άστοχο να συνδέουμε αυτό το γενικότερο πρόβλημα με την επιλογή των γυναικών που σπουδάζουν ναυτικά επαγγέλματα. Αυτό λέω και παρακαλώ να μην παρερμηνευτεί η θέση μου. Καθώς μάλιστα πολύ πρόσφατα αντιμετώπισα η ίδια τέτοιο κρούσμα:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f16/topic-t1085.htm

στα πενήντα μου πια και χωρίς να βρίσκομαι σε καράβι αλλά σε ... ταξί.

Τι να κάνουμε λοιπόν οι γυναίκες; Να μην πηγαίνουμε στα καράβια αλλά να μην μπαίνουμε ούτε σε ταξί;

Εδώ όμως θα πω κάτι σημαντικό. Εκείνο το βράδυ που κινδύνεψα μέσα στο ταξί με έσωσαν όσα μου έμαθε η θάλασσα. Αν ήταν άλλη στη θέση μου μπορεί να την εύρισκαν την επομένη σε κάποιο χαντάκι. Δυστυχώς όμως για τον ταξιτζή έπεσε σε γυναίκα ψημένη στην αρμύρα που αντέδρασε ψύχραιμα και αποφασιστικά στην απειλή. Και του έδωσε ένα μάθημα που θα το θυμάται όσο ζει. Πως δεν είμαστε όλες οι γυναίκες του χεριού τους, δεν είμαστε όλες γυναικούλες όπως η πλειοψηφία των αντρών μας θεωρεί.

Γι' αυτό και λέω πως λύση στο πρόβλημα που ανέφερε ο Βοιάτης δεν είναι να κλειστούν οι γυναίκες στο σπίτι τους αλλά ακόμη πιο αποφασιστικά να συνεχίσουν οι επαγγελματίες ναυτικοί το δρόμο της θάλασσας. Διότι σε ένα καράβι που θα υπήρχε και γυναίκα ανώτερη αξιωματικός τέτοια φαινόμενα δε θα μπορούσαν να συμβούν ούτε και σε γυναίκα υπάλληλο της καφετέριας του πλοίου.

Αυτό διδάσκει η εμπειρία και από άλλους εργασιακούς χώρους. Τα προβλήματα σεξουαλικής παρενόχλησης και εκμετάλλευσης μειώνονται ή και εξαφανίζονται όταν οι γυναίκες κατακτούν υψηλά πόστα και όχι μόνο με τη μαζική τους είσοδο σε χαμηλόβαθμες θέσεις. Δεν είναι δηλαδή το φύλο και μόνο που φταίει αλλά και η χαμηλή θέση στη σύνθεση του πληρώματος.

Άρα η λύση προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθεί και ειδικά από μια κοινωνία που θεσμικά έχει πλέον αποδεχθεί την ισοτιμία των γυναικών και δη σε εργασιακά θέματα.

Υποσχέθηκα μια ξεχωριστή ανάρτηση σχετικά με τα προβλήματα που πάντα η είσοδος της γυναίκας σε έναν επαγγελματικό χώρο συνάντησε. Ακόμη και σε χώρους που σήμερα γυναικοκρατούνται, όπως ο χώρος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Θα τη βρείτε εδώ:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f44/topic-t1341.htm#7817

Δανάη, είναι έκδηλη και αντιληπτή η ενόχληση σου, όχι μόνο
με αυτό το πόστ αλλά και σε προηγούμενα.

Και φοβάμαι ότι στο θέμα αυτό η επικοινωνία έχει εντελώς
χαθεί.

Παράθεση :

Όπως και δε θα συμφωνήσουμε στις παραχωρήσεις και τις υποχωρήσεις άλλου είδους για να μη χάσουν τη δουλειά τους. Αλλά με ξεκάθαρη διευκρίνηση πως τα κορίτσια είναι τα θύματα και σε αυτή την περίπτωση και οι θύτες εκείνοι που τις αναγκάζουν σε τέτοια συμπεριφορά. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε σε καμία περίπτωση.

Όσο και αν δεν το αντιλαμβάνεσαι, δεν έχω πεί
κάτι διαφορετικό και πέραν αυτού.

Ούτε λάσπη ούτε και μομφή έριξα εναντίον κανενός.
Απλά περιγράφω τους μηχανισμούς ενός κοινωνικού
γίγνεσθαι, και πώς οι συνθήκες διαμορφώνουν αποτελέσματα.

Δες τι γίνεται στην πρώην ανατολική Ευρώπη.
Λαοί με κουλτούρα και σπουδές και ηθικές αξίες και
παραδόσεις, και μέσα σε μία δεκαετία έφθασε η ανάγκη
και η εξαθλίωση να οδηγήσει τις χώρες αυτές να γίνουν μία
μηχανή παραγωγής και τροφοδοσίας λευκής σάρκας.
Φταίνε τόσα κορίτσια που έχουν καταλήξει εκεί που έχουν καταλήξει, ή οι οικογένειες τους;
Αυτούς αντιλήφθηκες ότι μέμφομαι;

Ότι συμβαίνει στα καράβια δεν είναι κάτι διαφορετικό
απο αυτό που συμβαίνει έξω. Με τη διαφορά ότι γίνεται πιο εύκολα, γιατί είναι ένας κλάδος που η είσοδος των γυναικών
στο επάγγελμα έχει ακόμη προβλήματα και αυτό παράγει
αδυναμίες.

Λάθος εννόησες ότι είπα στα κορίτσια να μείνουν στο
σπίτι τους και να χάσουν το έτος τους. Απλά έμμεσα έλεγα
μπράβο στα κορίτσια που μπορούν να πούν μένω στο σπίτι
μου εν ανάγκη χάνω και το έτος μου, αλλά δεν κάνω τη
συνείδηση μου λάστιχο.

Δεν έχω τη δυνατότητα να γράψω τα δικά σου κατεβατά.
Για αυτο θα περιοριστώ μόνο σε τούτο.
Αν τελικά εσύ και οι άλλες γυναίκες στο φόρουμ θεωρήσατε
ότι η στάση μου και τα γραφόμενα μου σας προσέβαλαν
και σας ταπείνωσαν, τότε φοβάμαι πώς πλέον η
παραμονή μου στο φόρουμ δεν έχει κανένα νόημα.

Απλά αν έτσι το θεωρήσατε θα σας ζητήσω συγγνώμη, χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι έχω πειστεί πώς κάπου ήμουν λάθος,
και να πώ πως έστω και έτσι όπως εξελίχθηκε το θέμα, όσο
και αν μου αφήνει ένα φόβο, μου αφήνει και ένα χρήσιμο
συμπερασμα.

Και το συμπέρασμα είναι πώς έχουμε πολύ ακόμη δρόμο
να κάνουμε μέχρι ειλικρινά να μπορέσουμε
να κουβεντιάσουμε τέτοια ζητήματα.
Και εδώ ερμηνεύεται η θέση μου ότι δεν έχω κανένα
πρόβλημα.

Και ένας φόβος, μήπως ανάμεσα φαλλοκρατίας και
χειραφέτησης χάσουμε τα κορίτσια.
Και θα ήταν τραγική η απώλεια!

Καλό σας απόγευμα.

Καλό απόγευμα δεν μπορεί να είναι με όσα έγραψες και που δείχνουν ότι δε θέλεις να καταλάβεις και τη δική μας πλευρά. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο σε έναν άντρα να νιώσει το πρόβλημα της γυναίκας. Έτσι και ανάμεσα στη φαλλοκρατία και τη χειραφέτηση βλέπεις το χαμό των κοριτσιών και όχι τον άλλο δρόμο που προσπαθώ να σου δείξω με τα "κατεβατά" μου ότι βαδίζουμε.

Μίλησες για συνείδηση λάστιχο, και προσπέρασες αυτό που είπα για όσους παρακολουθούν αυτά τα γεγονότα στα ποστάλια εκ του ασφαλούς χωρίς να κάνουν τίποτε για να τα σταματήσουν. Η δική τους συνείδηση δεν είναι λάστιχο; Αν ανάμεσα στις γυναίκες αυτές ήταν η αδερφή τους, η ξαδέρφη τους, η κόρη τους ίσως, θα έμεναν έτσι αδιάφοροι;

Και όμως κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα του φέρει παρακάτω η ζωή και στην πόρτα του. Ό,τι ακούς στου γείτονά σου, λέει η παροιμία, πάντεχε και στα δικά σου.

Και ιδού η απόδειξη:

http://www.nautilia.gr/forum/showthread.php?p=7783#post7783

Παράθεση :

αληθινη ιστορια , ξεμπαρκαρει καποτε ενας μαυτικος και παει στο γραφειο...
Ρωτουν οι αθεοφοβοι μεταξυ αλλων .. τι εγινε.. πως τα πηγατε με το κοριτσι στο βαπορι... ε πως να τα παμε .. εκανε την δουλεια της μια χαρα...
Καλα ρε μμμμ γι αυτο σας τις στελνουμε εκει για να κανουνε την δουλεια τους σωστα ή για να κανετε εσεις καμια δουλεια!!!!!
Ακου να δεις !!!!!!!
Γι αυτο τους εχω τους καρεκλαδες στην μπουκα,,,,, κανουν πλακιτσα με τα κοριτσακια που βγαζουν το ψωμι τους.
Αυτοι που δεν εχουνε βρεξει κ..ο ...
Αλλα καιρος για τα συκα καιρος για τα σταφυλια;;δεν ξερω ακριβως την παροιμια... ι σως πισω εχει η αχλαδα την ουρα...
Πως τα φερε η ζωη και η κορουλα του εν λογω καρεκλοκενταυρου.. παρα τας σπουδας στα Λονδινα τα γαλλικα και τα πιανα... μπαρκαρισε...
Τωρα τι λες καπτα γιαννηηηηηη!!!!!!!!!!

Η δημοσίευση έχει γίνει από το χρήστη Nash του φόρουμ nautilia.gr και από άλλες γραφές της προκύπτει ότι είναι και η ίδια γυναίκα ναυτικός - σαφώς δεν είμαι εγώ - αν και μέσω του ναυτιλία καταφέραμε με την κοπελιά και γνωριστήκαμε και από κοντά. "Καμένη" κι αυτή από τις ίδιες εμπειρίες αλλά υπέρμαχος της παρουσίας της γυναίκας στα καράβια.

Κι εδώ θέλω να υπογραμμίσω τη διαφορά. Πως αν και ποτέ δεν κρύψαμε ότι περάσαμε γολγοθά στα πλοία, συνεχίζουμε να επιμένουμε για την παρουσία των γυναικών εκεί. Αλίμονο αν άλλη ήταν η στάση μας, επειδή μας πολέμησαν με κάθε τρόπο να υποχωρήσουμε.

Και σεξουαλικές παρενοχλήσεις δεχτήκαμε και ειρωνικά σχόλια και στη δουλειά μας ξεπάτωσαν. Νόμιζαν πως θα το βάλουμε στα πόδια. Έπεσαν έξω.

Θαρρώ πως αυτή η εμπειρία όμως μας άφησε κουσούρι το ίδιο να κάνουμε και στην υπόλοιπη ζωή μας. Να θεωρούμε δηλαδή δεδομένο πως παρά τις αντιξοότητες όταν κάτι το πιστεύεις δεν πρέπει να το εγκαταλείπεις.

Μερικές φορές ίσως παρασυρόμαστε από τη δική μας στάση και θέση και ξιφουλκούμε αγαπητέ Βοιάτη έντονα ακόμη και στα φόρα του διαδικτύου υποστηρίζοντας τα πιστεύω μας. Δε γίνεται όμως με την πρόθεση να αναγκάσουμε τον άλλο να υποχωρήσει ειδικά όταν εξακολουθεί να έχει αντίθετη άποψη.

Αφενός μεν λυπάμαι ειλικρινά που έτσι ένιωσες, ότι δεν έχει νόημα η παραμονή σου στο φόρουμ, αλλά από την άλλη καταλαβαίνω πως για να το λες αυτό πιστεύεις και αυτό αν θέλεις δε σε αφήνει να δεις τη δική μας στάση και στο θέμα της παρουσίας γυναικών στα καράβια.

Ναι, ξέρουμε και από πρώτο χέρι ότι είναι άθλος η επιβίωση μιας γυναίκας σε πλοίο. Αυτό όμως δεν είναι λόγος να τα εγκαταλείψει αλλά να αυξήσει τις προσπάθειές της.

Ακόμα και αν χαθούν κάποια κορίτσια στο ανάμεσα; Ακόμα και έτσι. Η ιστορία διδάσκει ότι κάθε μεγάλος αγώνας έχει και θύματα.

Μόνο αν νιώσεις πόσο αγαπήσανε τη θάλασσα οι γυναίκες ναυτικοί θα καταλάβεις τη στάση τους. Δεν ήταν απλά ένα όνειρο όπως λέμε έχω όνειρο να αποκτήσω εξοχικό ή να πάρω ένα πολυτελές αυτοκίνητο.

Εσύ τη θάλασσα την άφησες με επιλογή σου. Μπορούσες να ζήσεις και χωρίς αυτήν. Δεν είναι το ίδιο για όλους. Και για όλες. Υπάρχουν και άνθρωποι που νιώθουν μισοί γιατί αναγκάστηκαν να φύγουν μακριά από ό,τι περισσότερο αγάπησαν στον κόσμο. Και δεν αρκούν ούτε τριάντα χρόνια για να γλυκάνουν την πληγή. Αιμορραγεί ακόμα και θα αιμορραγεί ως την τελευταία τους πνοή.

Το έχω πει πολλές φορές, ας το πω ακόμη μία. Προσωπικά δεν πήγα στη θάλασσα για να αποδείξω ότι οι γυναίκες μπορούν να κατακτήσουν και αυτό το αντρικό οχυρό. Πήγα στη θάλασσα γιατί αγάπησα τη θάλασσα και τη ζωή στα καράβια. Όταν διάλεξα αυτό το δρόμο ούτε που φανταζόμουν ότι θα χρειαζόταν να αποδείξω κάτι ως γυναίκα, αλλά μόνο ως ναυτικός.

Ο πόλεμος με τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις ήρθε αργότερα και αποτέλεσε έκπληξη. Όχι πάντα με την ίδια μορφή και ένταση. Υπήρχαν δηλαδή και εκείνοι που μας συμπεριφέρθηκαν αισχρά αλλά και πιο ήπιοι που θέλησαν να μας συμβουλέψουν για το καλό μας να αφήσουμε τη θάλασσα, δεν είναι για γυναίκες.

Όπως υπήρξαν και άνθρωποι και άντρες μάλιστα που πίστεψαν στις γυναίκες και στάθηκαν στο πλευρό μας. Εξάλλου δε χρειάστηκε φεμινιστική εξέγερση για την είσοδο των γυναικών στα πλοία. Άντρες ήταν εκείνοι που την αποφάσισαν.

Και άντρες αργότερα έδωσαν το οκ για τη ναυτολόγησή μας.

Δεν είναι λοιπόν πόλεμος ανάμεσα στα δύο φύλα αλλά αγώνας να δειχτεί η αλήθεια. Πως μπορούν και οι γυναίκες να κάνουν αυτό το επάγγελμα. Όχι όλες. Όπως δεν μπορούν και όλοι οι άντρες να γίνουν ναυτικοί.

Το φύλο δεν αποτελεί απαγορευτικό παράγοντα. Ούτε το ίδιο το επάγγελμα. Μόνο πρόβλημα είναι η προκατάληψη. Έτσι ακόμη κι εμείς που αναγκαστήκαμε να βγούμε στη στεριά, νιώθουμε πως έχουμε αυτό τουλάχιστον το πεδίο να αγωνιστούμε, ενάντια στις προκαταλήψεις.

Όχι, φίλε Βοιάτη. Δεν πολεμώ την παρουσία σου στο φόρουμ με όσα γράφω. Υπερασπίζομαι μόνο κάτι που για μένα είναι ιδιαιτέρως σημαντικό όσο και η ανάσα... Ελπίζω αυτό να το καταλάβεις και να ξεπεράσεις την αίσθηση που αποκόμισες πως δεν έχεις θέση εδώ.

Κάποιες στιγμές έχω την αίσθηση ότι εσύ μιλάς Κινέζικα,
και εγώ Κογκολέζικα.
Και απορώ πώς είναι δυνατόν να υπάρχει η δυνατότητα
τέτοιας ασυνενοησίας.
Και μου χρεώνεις τόσα πράγματα που ειλικρινά πέφτω
απο τα σύννεφα.
Λές και εγώ είπα ότι καλά τις κάνουν τους γυναίκες που
θέλουν καράβια, και τι δουλειά έχουν εκεί μέσα αυτές,
και καλά κάνουν και τις χουφτώνουν, και τι άλλο
θα περίμεναν δηλαδή εκεί μέσα.
Ακόμη μου χρέωσες και μου έκανες ολόκληρη ανάλυση
για την πορνεία που δεν είναι γένους θηλυκού, λές και εγώ
είπα κάτι τέτοιο.
Λές και εγώ είπα έξω οι γυναίκες απο τα καράβια, και
γρήγορα στο νεροχύτη τους, γιατί δεν έχουν καμμία
δουλειά σε αυτά.
Απλά συμμεριζόμενος τις δυσκολίες των γυναικών, ανέφερα
μία ακόμη παράμετρο που δείχνει το μέγεθος αυτών των
δυσκολιών, μίας παραμέτρου - κατάστασης που είτε θέλουμε
να το παραδεχτούμε είτε όχι συμβαίνει, είτε σε μικρότερη
κλίμακα είτε σε μεγαλύτερη, και που δεν συμβαίνει μόνο
μέσα στα καράβια.

Και αντί αυτό να το δεχθείς ως μία παράμετρο του ζητήματος,
έστω υπερβολικής αν θές, ή έστω και να την αμφισβητήσεις
ως μη υφιστάμενη, και να την συζητήσεις, αυτόματα με
περνάς απέναντι και με στήνεις στον τοίχο, χρεώνοντας μου
τα όσα μου χρέωσες.

Ναί το καταλαβαίνω ότι δεν είμαι γυναίκα και δεν μπορώ να
νοιώσω πώς νοιώθετε.
Όμως αναγνώρισε μου ότι είμαι άνδρας και ενδεχομένως
γνωρίζω καλύτερα τι συζητούν οι άνδρες στα καπνιστήρια,
ακόμη και αυτοί που εσύ μπορείς να θεωρείς υπεράνω,
όταν λείπουν οι γυναίκες.
Και πίστεψε το ότι το κοπατάνγκ είναι για τόσες εκατοντάδες
χιλιάδες χρόνια περασμένο στο γονιδίωμα, που η οποια
αγωγή και κουλτούρα απλά το σκεπάζουν και το καμουφλάρουν, και όχι το εξαλείφουν.

Όχι αγαπητή μου δεν είναι θέμα διαφωνίας η συμφωνίας το
θέμα που ανέκυψε.
Οι διαφωνίες είναι πρός όφελος της όποιας συζήτησης, απλά
όταν παραμένουν διαφωνίες.
Όταν όμως εγείρουν ζητήματα ηθικής τάξης, και μάλιστα τεράστια όπως αυτό που έθεσες, τότε το κύριο ζητούμενο
είναι άλλο.

Γιατί πως αλλοιώς θα μπορούσε να συμβαίνει;
Σε ένα φόρουμ με κυρίως παρουσία γυναικών και μάλιστα
ναυτικών, να μου καταλογίζεται ότι οι θέσεις μου και
οι απόψεις μου τις προσβάλλουν και τις μειώνουν.
Και αν και οι άλλες γυναίκες έχουν την ίδια άποψη για αυτό,
ποία είναι τότε η εκτίμηση και η εμπιστοσύνη τους στο
πρόσωπο μου;
Σε ποίον να απευθυνθώ και τι να του πώ πλέον; όταν
σε βλέπει με τέτοια ματιά;
Να γράψεις τι; και σε ποιόν;

Έκανα κάθε προσπάθεια να καταλάβεις τι λέω. Πραγματικά κι εγώ διαπιστώνω πως μιλάμε άλλη γλώσσα.

Δε θα το κουράσω άλλο το ζήτημα. Αν έτσι νομίζεις, έτσι είναι. Εσύ άλλο λες πως είπες, εγώ άλλο κατάλαβα. Λέω όμως πως ελληνικά γνωρίζω και στους ηλίθιους δεν ανήκω.

Αν λοιπόν θεωρείς πως είναι ζήτημα ηθικής τάξης και δη τεράστιο να διαφωνεί κάποιος μαζί σου, όντως δε βλέπω τι άλλο έχουμε να πούμε σε ένα φόρουμ.

Όχι όμως γιατί σε βλέπουμε με άλλα μάτια. Αλλά γιατί μια τέτοια αντίληψη πολώνει τον ίδιο το διάλογο και ακυρώνει το λόγο ύπαρξής του.

Κι ένα τελευταίο:

Πράγματι δεν είπες εσύ να πάμε να πλύνουμε στο νεροχύτη τα πιάτα. Όπως δεν είπες και πολλά άλλα που εγώ ανέφερα στα "κατεβατά" μου.

Συ είπας όμως ότι άλλα λέτε οι άντρες στα καπνιστήρια όταν δεν σας ακούμε και άλλα σε μας... Άρα αν θέλουμε ειλικρινή διάλογο θα πρέπει να αναφερθούμε σε όλο το γνωστό θεωρητικό οπλοστάσιο των ανδρών γύρω από το γυναικείο ζήτημα και όχι να περιοριστούμε σε όσα ένας ευγενικός εκπρόσωπος του αντρικού φύλου δηλώνει σε ένα γυναικοκρατούμενο φόρουμ. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη την αναφορά σου πως δεν υπάρχουν άντρες υπεράνω.

Και στην τελική: η διαφορά μας δεν είναι με τις δικές σου ατομικές πεποιθήσεις αλλά με όσα υποφέρουν συνολικά οι γυναίκες μέσα στην αντροκρατούμενη κοινωνία.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο σαφής γίνεται.

Στο χωριό μου λένε ντρέτα λόγια.
Να βοηθήσω προσπάθησα, το πρόβλημα της γυναίκας
να αναδείξω.
Τώρα το πώς έγινε και βρέθηκα "απέναντι", ακόμη
δεν το έχω καταλάβει.
Υποθέτω πως προκατειλημένα με αντιμετώπισες,
θεωρώντας ότι τα όσα είπα κίνδυνο αποτελούν
για τις δικές σου πεποιθήσεις.
Και με αδίκησες πολύ.
Χρεώνοντας μου όσα μου χρέωσες, έμμεσα ακόμη και
φαλλοκρατικές αντιλήψεις και νοοτροπίες.
Πως τάχα μου όλα αυτά τα λέω γιατί εγώ δεν έχω
κόρες στα καράβια, και πώς αν είχα τι θα έλεγα;

Πόσο άδικα με έκρινες; παρά την ωριμότητα των
δεκαετιών σου.
Κάνεις λάθος Δανάη.
Γιατί εγώ έχω πραγματικά κόρη στα καράβια.
Και ποτέ δεν της είπα να τα εγκαταλείψει.
Και ούτε κανένα κορίτσι ούτε καμμία οικογένεια προσέβαλλα.
Γιατί θα ήταν σαν να προσβάλλω τον ίδιο μου τον εαυτό.

Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να τολμώ να αναγνωρίζω μία
κατάσταση που υπάρχει και να την συζητώ.
Θα το θεωρούσα για τον εαυτό μου τουλάχιστον
στρουθοκαμηλισμό.

Και πάλι με παραποιείς, η έστω αντιλαμβάνεσαι ότι
θές να καταλάβεις.

Αυτό κατάλαβες; ότι ζήτημα ηθικής τάξης θεωρώ το
να διαφωνεί κάποιος μαζί μου;

Στο έχω αναλύσει σε δύο θέματα αυτό.

Δε μου αναλογούν φίλτατε όσα παραπάνω έγραψες.

Και δεν αναλογούν και στις γυναίκες ναυτικούς όσα τους επιδίκασες. Και ελληνικά σου είπα γνωρίζουμε.

Ακόμη και αν έχεις πραγματικά κόρη στα καράβια. Ειδικά μάλιστα με την νέα αυτή παράμετρο που έβαλες. Πως μιλάς και ως πατέρας.

Χαρακτήρισες τις περισσότερες κοπέλες ερωμένες και για να μη λες και πάλι ότι παραποιώ τα λόγια σου αντιγράφω ολόκληρη την τοποθέτησή σου όπως έγινε αρχικά στο θέμα

Η ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑ

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t261-45.htm#7836

και όπως μεταφέρθηκε εδώ αυτούσια από το σημείο εκείνο και μετά ολόκληρος ο διάλογος που ακολούθησε:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t1297-15.htm

Βοιάτης έγραψε:

Δανάη φοβάμαι πως η πραγματικότητα είναι πιο ζοφερή.

Σε εκείνα τα ποστάλια που επισκέφθηκα, αυτά που είδα
με απογοήτευσαν πολύ.

Και ειδικά για τα κορίτσια ναυτικούς.

Γιατί σαν ποστάλια είχαν αρκετές γυναίκες στο πλήρωμα.
Και ξέρεις ποία είναι η πραγματικότητα που όλοι την ξέρουν
αλλά δεν μιλάνε;

Τα περισσότερα απο τα κορίτσια ήταν ερωμένες
υψηλόβαθμων αξιωματικών.

Για να έχουν εξασφαλισμένη τη θέση τους, ακριβά δώρα, και
καλή διασκέδαση όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες.

Βέβαια δεν ήταν όλα τα κορίτσια έτσι.

Είδα και κορίτσι που οι συνθήκες της προσωπικής της και
οικογενειακής της ζωής θα έπρεπε να την έχουν οδηγήσει
να χτυπάει 10 ενέσεις την ημέρα.

Και όμως το πάλευε με θαυμαστή αξιοπρέπεια.
Όμως το ζητούμενο δεν είναι το ιδεώδες ή οι εξαιρέσεις,
είναι αυτό που αντικειμενικά συμβαίνει και υφίσταται
σαν πραγματικότητα.

Αυτά βέβαια θα έπρεπε ίσως να τα αναλύσουμε στο γυναίκα
ον δε μπορντ.

Δεν είναι μόνο που τις χαρακτήρισες ερωμένες, προσβλητικός ούτως ή άλλως όρος, αλλά και η δικαιολογία που έδωσες στο γιατί είναι ερωμένες.

Πουθενά δεν αναφέρεις όσα στην πορεία άρχισες μετά να λες πως συμμερίζεσαι τις κοπέλες.

Παράθεση :

Για να έχουν εξασφαλισμένη τη θέση τους, για ακριβά δώρα και για καλή διασκέδαση.

Όχι και πάλι όχι. Ακόμη και αν είσαι πατέρας κοπέλας που εργάζεται στα καράβια. Τέτοιο δικαίωμα να σπιλώνεις συλλήβδην τις συναδέλφισσες της κόρης σου δεν έχεις.

Όταν μάλιστα παραδέχεσαι παρακάτω πως δε μίλησες μαζί τους, δεν έλαβες υπόψη τη δική τους γνώμη. Μόνο τα κουτσομπολιά που άκουσες από άλλους.

Αναρωτιέμαι μετά από τόσο διάλογο αν κατάλαβες τι πραγματικά με ενόχλησε. Όχι αν είχαν ερωτικές σχέσεις με τον χι ή τον ψι. Αλλά η αιτία που πρόβαλες. Τα ακριβά δώρα και οι διασκεδάσεις. Πως πουλούσαν δηλαδή ερωτικές υπηρεσίες.

Και πες μου. Αν κάποιος ερχόταν και σου έλεγε πως το ίδιο κάνει και η κόρη σου, θα του έσπαγες τα μούτρα ή όχι;

Τα κορίτσια της θάλασσας, τα αληθινά κορίτσια της θάλασσας, είναι όλες κόρες μου. Λόγω ηλικίας... λόγω αγάπης και συναδελφικής αλληλεγγύης. Γιατί σε ξενίζει το δικό μου μένος όπως λες να τις προστατεύσω από τα κουτσομπολιά που μας μετέφερες;

Και το ίδιο θα περίμενα και από τους αληθινούς γονείς τους. Όχι να βγαίνουν στα φόρα του διαδικτύου και να πετάνε τέτοιες κουβέντες.

Γιατί όταν παρουσιάζεις σαν τσούλες τις συναδέλφισσες της κόρης σου, ο άλλος που σε διαβάζει τι γνώμη θα σχηματίσει και για το δικό σου παιδί; Το σκέφτηκες καθόλου αυτό;

Μικρός ο κόσμος. Πες κάποιος διάβασε εδώ ό,τι έγραψες. Και μια μέρα των ημερών συναντά την κόρη σου. Και του λέει ότι εργάζεται σε καράβια. Πώς θα την αντιμετωπίσει;

Δεν καταλαβαίνω αυτή την τάση σου να τα τσουβαλοποιείς
όλα και να τα ισοπεδώνεις.

Δεν μίλησα ότι ο κλάδος των γυναικών ναυτικών είναι έτσι,
και όπως εσύ προσπαθείς να τον υπερασπιστείς.
Και ξεκάθαρα μίλησα ότι υπήρχαν και κορίτσια θαυμαστής αξιοπρέπειας.
Μίλησες σε κάποιο σημείο και για γυναίκες ναυτικών.
Και έχουμε κάνει σε καράβια.
Και έχουμε δεί γυναίκες ναυτικών να είναι πραγματικά
κολώνες οικογενειών και σπιτιών, γυναίκες ηρωίδες.
Είδαμε και γυναίκες στα καράβια, την ώρα της βάρδιας
να ξεπορτίζουν σε άλλες καμπίνες.
Συμβαίνουν και αυτά τι να κάνουμε.
Είναι μία πραγματικότητα που πρέπει να την βλέπουμε
και όχι να την αρνούμαστε.
Και δεν σημαίνει πως αν μιλήσουμε για αυτές ισοπεδωτικά
κάνουμε τσούλες όλες τις γυναίκες των ναυτικών, και
σπιλώνουμε τον κλάδο.

Ξέρεις η τακτική σου μου θυμίζει αυτή της Εκκλησίας ή
της αστυνομίας, όταν καμμία φορά αναφέρονται αμαρτίες
κάποιων ιερωμένω και κάποιων αστυνομικών, τότε βγαίνουν
και ωρύονται πώς βάλλεται ο θεσμός της εκκλησίας το σώμα
της αστυνομίας.

Και για να γίνω πιο κατανοητός σου ανέφερα το παράδειγμα
των πρώην ανατολικών χωρών, πως λαοί με κουλτούρα και
παιδεία και παράδοση, η ανάγκη και οι συνθήκες τις
εξανάγκασαν να παράγουν "μαζικά" "τσούλες".
Και έρχεσαι μετά και μου λές τι θα έκανα αν κάποιος ερχόταν
και μου πέταγε στα μούτρα πώς η κόρη μου είναι τσούλα
στα καράβια, και αν του έσπαγα τα μούτρα.
Όχι. Δεν θα του έσπαγα τα μούτρα. Και θα έκανα αυτό
που θα έπρεπε να κάνεις και εσύ.
Πρώτα να εξακριβώσω αν αυτό που έλεγε είναι αλήθεια.
Και έπειτα να προσπαθήσω να καταλάβω ποιές συνθήκες
και καταστάσεις οδήγησαν το κορίτσι μου εκεί, και πώς θα
μπορούσα απο αυτές να το προστατεύσω.

Εξέθεσα μία κατά τη γνώμη μου πραγματικότητα, τονίζοντας
το πώς οι συνθήκες κάνουν τα κορίτσια μας ευάλωτα
σε τέτοιες καταστάσεις.
Και αντι το μέλημα σου να είναι να διαπιστώσεις αν πράγματι
διαμορφώνονται τέτοιες συνθήκες, και να μάχεσαι το
σύστημα που τις παράγει, για να μη καταλήξουμε χωρίς
να το καταλάβουμε σαν τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης,
μάχεσαι το Βοιάτη που απλά εξέθεσε μία κατάσταση.
Σε σωστό δρόμο βρίσκεσαι!

Και έρχεσαι μετά να μου πείς για ποιές γυναίκες μιλάω.
Για τις αξιωματικούς ή για τις καφετζούδες;
Πόσο μία γυναίκα μπορεί να υποτιμήσει το φύλλο της;
Τον εαυτό της;
Η φαλλοκρατική κοινωνία χωρίζει τους ανθρώπους σε
άνδρες και γυναίκες.
Και οι γυναίκες τις γυναίκες σε αξιωματικούς και καφετζούδες.
Ανώτερη και κατώτερη τάξη.
Για γυναίκες μίλησα.
Που είτε είναι αξιωματικοί είτε καφετζούδες, είναι γυναίκες.
Που είτε έχουν φυλλάδιο είτε όχι είναι γυναίκες ναυτικοί,
που ταξιδεύουν στα καράβια, και βγάζουν το ψωμί τους
στη θάλασσα, είτε μαγείρισες είτε λογίστριες, είτε επικουρίνες.

Απο τους φαλλοκράτες ξέρετε τον τρόπο να προστατευτείτε.
Όταν επικρατούν τέτοιες νοοτροπίες μήπως πρέπει να
βρείτε τρόπους για να προστατευτείτε και απο τις γυναίκες;

Και να πείς πως δεν το είπα.
Πως ανάμεσα φαλλοκρατίας και χειραφέτησης μη
χαθούν οι γυναίκες.

Μίλησα παραπάνω για τα κορίτσια της θάλασσας. Και τόνισα:

Τα αληθινά κορίτσια της θάλασσας.

Ώρα να μιλήσουμε όμως και για τα άλλα κορίτσια.

Εκείνα που δεν έχουν αληθινή σχέση με τη θάλασσα.

Από παλιά, πριν ακόμη μπαρκάρουν επίσημα γυναίκες στα πλοία, υπήρχε καθιερωμένος θεσμός να επιτρέπουν από την εταιρεία στον καπετάνιο και σε κάποιους ανώτερους αξιωματικούς να παίρνουν μαζί τους τις συζύγους τους.

Για τους κατώτερους ίσχυε απλώς η ελεύθερη είσοδος γυναικών στα λιμάνια.

Αργότερα που οι εποχές άλλαξαν και τα ήθη απελευθερώθηκαν, οι αξιωματικοί είδαν πως αδικούνταν με το θεσμό αυτό. Και απαίτησαν να αλλάξει η νοοτροπία.

Πώς όμως να αλλάξει και να ξεπέσουν στα μάτια του πληρώματος;

Επιπλέον οι εταιρείες μπρος στον κίνδυνο του aids είχαν αρχίσει να περιορίζουν την είσοδο γυναικών στα λιμάνια και για το κατώτερο πλήρωμα.

Η λύση δόθηκε με τη δήθεν και καλά άδεια να παίρνουν οι αξιωματικοί όχι μόνο τις συζύγους τους μαζί αλλά και τις αρραβωνιάρες.

Ενίοτε μάλιστα όχι μόνο ως επιβάτισσες αλλά και σε κάποια θέση ναυτολογημένες για να μην τρώνε τζάμπα το φαΐ του πλοιοκτήτη αλλά και να βγάζουν κι αυτές το κάτι τις τους και να μη στοιχίζουν πανάκριβα στον εραστή τους.

Στα ποντοπόρα λίγο τα εισιτήρια λίγο οι υπόλοιπες συνθήκες το μέτρο αυτό δεν έλαβε μεγάλη έκταση. Εξάλλου πόσες θέσεις έχει ένα ποντοπόρο; 30 με 40 περίπου. Και από αυτές ελάχιστες θα μπορούσαν να καλυφθούν από τις συνοδούς των κυρίων αξιωματικών. Άσε που πρόκειται για θέσεις που θα κινδύνευε το μανικιούρ τους.

Αντίθετα, στα ποστάλια και στα κρουαζιερόπλοια, το μέτρο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Γέμισαν λοιπόν γυναίκες στις καφετέριες και στα μαγαζιά του πλοίου που το μαγικό κλειδάκι εισόδου τους ήταν η σχέση με κάποιον αξιωματικό.

Πήγαινε ο κύριος να ναυτολογηθεί και μαζί κουβάλαγε και τη φιλεναδίτσα του.

Μα την αλήθεια δεν έχω κανένα πρόβλημα που οι άνθρωποι κατάφεραν έτσι να λύσουν το ερωτικό τους ζητούμενο. Ίσα ίσα. Καλά έκαναν και καλά κάνουν και καλά κάνουν και οι εταιρείες.

Αλλού είναι το πρόβλημα. Όταν αυτές τις γυναίκες που υπό αυτές τις συνθήκες βρέθηκαν για ένα φεγγάρι να εργάζονται δήθεν σε πλοίο, τις εξισώνουμε με εκείνες που κάνουν σταδιοδρομία στη θάλασσα.

Είτε έχουν τελειώσει σχολή είτε όχι. Αλλά σίγουρα χωρίς να μπήκαν στο πλοίο από το παράθυρο της κρεβακάμαρας μα με το σπαθί τους και για να βγάλουν τίμια το ψωμί τους και όχι τα μάτια τους.

Οι μεν είναι γυναίκες on board, οι άλλες γυναίκες on bunk... και ίσως από αυτές να βγήκε και η φράση πως τίναξαν την μπάνκα στον αέρα, διότι μπανκ το ένα μπανκ και το άλλο, οι κυρίες όμως αυτές ειδικεύονται να τα τινάζουν και τα δύο.

Να τα τινάζουν. Όχι όμως και τα όνειρα των άλλων γυναικών. Τι τους φταίνε εκείνες οι άλλες; Και τι φταίνε σε όποιον άλλο;

Δε φτάνει που δουλεύουν σκυλίσια για να αποδείξουν πως αξίζουν τη θέση που τους εμπιστεύτηκαν; Πρέπει να τις εξισώνουμε αυθαίρετα με τις άλλες που μόνη τους έγνοια είναι να πετύχει η βαφή και μη σπάσουν κανένα νύχι;

Βέβαια το πόσο παλιός είναι και ο δικός τους θεσμός δεν παίρνω και όρκο. Ειδικά ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι του Καββαδία:

Επιτέλους, είναι και αυτό μία πρόοδος.

Να αποδέχεσαι την ύπαρξη της κατάστασης έστω
και σε αυτή τη μορφή.
Και λίγο λίγο να φαίνεται ότι δεν έχω πεί και
τίποτα διαφορετικό απο αυτά που λές.

Γιατί εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω την εξίσωση
που βλέπεις;
Γιατί με επιμέλεια ξεχώρισα και μίλησα για αξιοπρεπέστατα
κορίτσια που αξίζουν το θαυμασμό μας.
Που λοιπόν τη βλέπεις την εξίσωση;

Κρίμμα γιατί νομίζω ότι είχες τα επιχειρήματα
να αντιμετωπίσεις διαφορετικά τη συζήτηση και
να την οδηγήσεις σε πιο γόνιμους δρόμους.
Θα μπορούσες να πείς ότι δυστυχώς έστω και περιορισμένα
συμβαίνουν και τέτοιες καταστάσεις που όμως δεν έχουν
σχέση με τις εκατοντάδες γυναίκες του επαγγέλματος.
Να μου επισημάνεις γιατί νομίζω ότι τα κορίτσια μας
είναι περισσότερο εκτεθειμένα στα καράβια, απο ότι τα
κορίτσια μας που πάνε να προσληφθούν σε
ένα σούπερμαρκετ, ένα κατάστημα, μία επιχείρηση;
Και να οδηγηθεί η κατάσταση σε άλλους δρόμους, εκεί
που αναζητούνται οι πραγματικές αιτίες που παράγουν
το πρόβλημα.

Τέλοσπάντων ίσως ήταν μία άτυχη στιγμή, απο αυτές
που αρκετές φορές συμβαίνουν στη ζωή μας.

Αστερόσκονη έγραψε:

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

...Όχι όμως αποποιούμενες το φύλο τους και ευνουχίζοντας την ερωτική τους ορμή για να μην ξεπέσουν στα μάτια των άλλων... Οι γυναίκες ναυτικοί δεν είναι καλόγριες και τα καράβια δεν είναι μοναστήρια.

Απλα δεν ήθελα να χαθεί...άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ.

H Αστερόσκονη ως παρατηρητής του διαλόγου το πρόσεξε.

Εσύ Βοιάτη που συμμετέχεις με τέτοια ζέση δεν το είδες;

Φαίνεται βλέπεις μόνο όσα θέλεις να δεις και τα άλλα τα προσπερνάς.

Φαγώθηκες από την αρχή να ενδιαφερθούμε για μια κατάσταση που μύριζε από μακριά ότι δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια.

Χαρακτήρισες γυναίκες ναυτικούς εκείνες που γυναίκες ναυτικοί δεν είναι. Αλλά συνοδοί των υψηλόβαθμων αντρών ναυτικών του πληρώματος.

Όταν σου ζήτησα να ξεχωρίσεις για ποιες γυναίκες μιλάς, αποποιήθηκες κάθε διαχωρισμό.

Βοιάτης έγραψε:

Και μη το περιορίζεις το θέμα στις γυναίκες της σχολής, αλλά
στις γυναίκες που αποφάσισαν να γίνουν ναυτικοί.

Έκανες τα πάντα για να τσουβαλιάσεις τις μεν με τις άλλες που πραγματικά σταδιοδρομούν στη θάλασσα και δε βρέθηκαν περιστασιακά σε καράβι εξαιτίας του εραστή τους.

Βοιάτης έγραψε:

Δεν καταλαβαίνω αυτή την τάση σου να τα τσουβαλοποιείς
όλα και να τα ισοπεδώνεις.

......

Και έρχεσαι μετά να μου πείς για ποιές γυναίκες μιλάω.
Για τις αξιωματικούς ή για τις καφετζούδες;
Πόσο μία γυναίκα μπορεί να υποτιμήσει το φύλλο της;
Τον εαυτό της;
Η φαλλοκρατική κοινωνία χωρίζει τους ανθρώπους σε
άνδρες και γυναίκες.
Και οι γυναίκες τις γυναίκες σε αξιωματικούς και καφετζούδες.
Ανώτερη και κατώτερη τάξη.
Για γυναίκες μίλησα.
Που είτε είναι αξιωματικοί είτε καφετζούδες, είναι γυναίκες.
Που είτε έχουν φυλλάδιο είτε όχι είναι γυναίκες ναυτικοί,
που ταξιδεύουν στα καράβια, και βγάζουν το ψωμί τους
στη θάλασσα, είτε μαγείρισες είτε λογίστριες, είτε επικουρίνες.

Κι έπειτα άρχισες να διαμαρτύρεσαι πως εγώ χρησιμοποιώ τσουβάλι! Γύρνα στην προηγούμενη σελίδα και δες τι έγραψα στην πρώτη κιόλας απάντηση στο θέμα αυτό ακόμη και για αυτές που μπαρκάρουν εξαιτίας του εραστή τους και όχι για να σταδιοδρομήσουν στη θάλασσα:

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Από κει και πέρα, γυρνώντας στο ζήτημα που έθεσες, για τα κορίτσια που εργάζονται σε πλοίο και είναι ερωμένες υψηλόβαθμων αξιωματικών, θα πω ότι δεν μπορούμε να βάζουμε όλες τις περιπτώσεις στο ίδιο σακί. Ίσως κάποιοι από τους έρωτες αυτούς να είναι όντως πρόστυχοι. Με την έννοια πως αντί για έρωτα αληθινό συμβαίνει αγοραπωλησία και μόνο.

Το αν είναι όμως υψηλόβαθμος αξιωματικός ο εραστής τους, δεν αποδεικνύει τίποτε από μόνο του. Και δεν αποκλείει να υπάρχει ανάμεσά τους γνήσιος έρωτας.

Σε κάθε πάντως περίπτωση επιμένω πως τα ερωτικά των άλλων είναι καλύτερο να παραμένουν των άλλων. Και να μη στήνουμε μάτι στην κλειδαρότρυπα ξένης κρεβατοκάμαρας. Εκτός αν είμαστε άμεσα θιγόμενοι...

Το ίδιο έκανα και για το θέμα του είδους του πλοίου:

ΔΑΝΑΗ έγραψε:

Διάβασα πολύ προσεχτικά τι έγραψες.

Αλλά και πάλι έτσι όπως το έγραψες πέφτει βαριά μομφή στις γυναίκες και εκτός ακτοπλοΐας. Εσύ κι εγώ μπορεί να ξέρουμε τη διαφορά, πως άλλο τελείως ποστάλι που πάει Πειραιά Κρήτη και άλλο γκαζάδικο που κάνει δυο μήνες να πιάσει στεριά, αλλά δεν την ξέρουν και οι άλλοι αναγνώστες του φόρουμ.

Ποιο τσουβάλι άνθρωπε; Χίλιους διαχωρισμούς έκανα. Πραγματεία κόντεψα να γράψω για το ζήτημα και μου μιλάς για τσουβάλι;

Και έρχεσαι τώρα και πανηγυρίζεις; Και λες πως είπαμε τα ίδια. Ε, όχι δα! Αυτό που είπες εσύ εισηγούμενος το ζήτημα ήταν:

Βοιάτης έγραψε:

Τα περισσότερα απο τα κορίτσια ήταν ερωμένες
υψηλόβαθμων αξιωματικών.
Για να έχουν εξασφαλισμένη τη θέση τους, ακριβά δώρα, και
καλή διασκέδαση όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες.

Βέβαια δεν ήταν όλα τα κορίτσια έτσι.
Είδα και κορίτσι που οι συνθήκες της προσωπικής της και
οικογενειακής της ζωής θα έπρεπε να την έχουν οδηγήσει
να χτυπάει 10 ενέσεις την ημέρα.
Και όμως το πάλευε με θαυμαστή αξιοπρέπεια.
Όμως το ζητούμενο δεν είναι το ιδεώδες ή οι εξαιρέσεις,
είναι αυτό που αντικειμενικά συμβαίνει και υφίσταται
σαν πραγματικότητα.

Και προσπαθείς να θολώσεις τα νερά λέγοντας τώρα:

Παράθεση :

Γιατί με επιμέλεια ξεχώρισα και μίλησα για αξιοπρεπέστατα
κορίτσια που αξίζουν το θαυμασμό μας.

Να το ψέμα. Λες πως μίλησες για κορίτσια ενώ ανέφερες μόνο ένα κορίτσι.

Και πάλι μας ζήτησες να μην ασχοληθούμε με εξαιρέσεις αλλά με την πραγματικότητα. Που είναι κατ' εσέ: οι περισσότερες γυναίκες ναυτικοί = εκδιδόμενες για ακριβά δώρα

Όσο για εκείνες που έχουν ερωτικές σχέσεις, δεν έκανες κανένα διαχωρισμό. Αυθαίρετα όλες τις ενέταξες στις επί χρήμασι εκδιδόμενες.

Κι όταν είδες να κάνω λεπτομερή ανάλυση της κατάστασης, διαμαρτυρήθηκες πως πήγα το θέμα αλλού:

Βοιάτης έγραψε:

Νομίζω ότι το πήγες σε πλευρές που δεν το τοποθέτησα
το θέμα, ή τουλάχιστον δεν είχα πρόθεση για αυτό.

Άλλα λες τη μία στιγμή και άλλα την άλλη.

Και έφτασες να μιλάς για εκκλησίες και αστυνομίες.

Βοιάτης έγραψε:

Ξέρεις η τακτική σου μου θυμίζει αυτή της Εκκλησίας ή
της αστυνομίας, όταν καμμία φορά αναφέρονται αμαρτίες
κάποιων ιερωμένω και κάποιων αστυνομικών, τότε βγαίνουν
και ωρύονται πώς βάλλεται ο θεσμός της εκκλησίας το σώμα
της αστυνομίας.

Κοίτα. Κατανοώ πως δεν περίμενες να συναντήσεις τέτοια αντίδραση στις κακοήθειες που μας μετέφερες. Κι έπιασες να τα μαζεύεις και να προσπαθείς να πείσεις ότι λέμε το ίδιο. Όχι. Δε λέμε καθόλου το ίδιο.

Και δεν μπορούμε να λέμε το ίδιο.

Είσαι άντρας και είμαι γυναίκα.

Αλλά να είσαι άντρας και να προσπαθείς να διδάξεις στις γυναίκες πώς θα υπερασπιστούν το φύλο τους καταντά γελοίο. Όσο γελοίο είναι ο καπιταλιστής να το παίζει καθοδηγητής των προλετάριων.

Τάχα συμμερίζεσαι τα προβλήματα των γυναικών... Και στην πράξη τι κάνεις; Πυροβολείς αδιάκοπα τη γυναίκα συνομιλήτριά σου προσπαθώντας να δείξεις πως δεν ξέρει τι της γίνεται στο γυναικείο ζήτημα. Ενώ ξέρεις εσύ, ο άντρας. Όπως όλα τα αρσενικά εδώ και αιώνες. Εκείνοι ξέρουν και εκείνοι αποφασίζουν πριν από μας για μας.

Εμείς; Είμαστε τόσο ανίκανες που όταν ξεπέσουμε ηθικά δε φταίμε οι ίδιες αλλά οι συνθήκες που μας αναγκάζουν. Και ζητάς επίμονα από μένα να καταδικάσω τις συνθήκες... και τις παραγωγικές σχέσεις...

Όχι, κύριε. Φταίνε πρώτα οι ίδιες. Να δεχτώ πως κάποιος δεν ευθύνεται όταν είναι μειωμένης ευθύνης: ανήλικος, χαμηλής νοημοσύνης, τρελός, συναισθηματικά ανώριμος.

Για μένα όμως η γυναίκα στέκει ψηλά. Έστω και αν ανήκει στο κατώτερο πλήρωμα. Και έχει ευθύνη η ίδια πρώτα για τις πράξεις της. Και ευθύνη να παλέψει η ίδια για τα δικαιώματά της, όχι να τη συμμεριστούν ή να τη λυπηθούν. Αν δεν το κάνει, είναι άξια της μοίρας της.

Θεσμοί για να την προστατέψουν υπάρχουν. Δεν ξέρω τι γίνεται στις ανατολικές χώρες, ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα. Δεκάδες είναι οι οργανώσεις και οι φορείς που προωθούν τα γυναικεία ζητήματα.

Θυμίζω ακόμη και την περίπτωση μιας αλλοδαπής εργάτριας στη χώρα από το ανατολικό μπλοκ που συντάραξε το πανελλήνιο με τον ηρωισμό της. Την Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Εκείνη πώς μπόρεσε να αντισταθεί στο σύστημα; Ακόμη και το βιτριόλι δεν κατάφερε να κάμψει στο ελάχιστο την αγωνιστικότητά της.

Όχι, δε θα λυπηθώ κανένα τσουλάκι που δέχεται τέτοιο ρόλο οικειοθελώς.

Ο οίκτος δεν ανήκει στις αρχές μου. Και παιδαγωγικά ακολουθώ το πρότυπο της Σπάρτης. Και στους κοινωνικούς αγώνες το ίδιο.

Πιστεύω πως η μεγαλύτερη δύναμη στον άνθρωπο είναι η βούληση. Αν ο ίδιος δε θελήσει να σωθεί, κανένας δεν μπορεί να τον σώσει.

Οι θαλασσινοί μάλιστα έχουμε και σχετική παροιμία:

- Άγιε Νικόλα, βόηθα με!
- Κούνα και συ τα χέρια σου.

Αφού εργάζονται σε καράβι, με όποιο καθεστώς, ας μάθουν τουλάχιστον αυτή την παροιμία. Που έρχεται από πολύ παλιά και από τους σοφούς παππούδες μας:

Συν Αθηνά και χείρα κίνει.

Το γυναικείο κίνημα αλλά και το κάθε κοινωνικό κίνημα που δε στηρίζεται στη συνειδητοποίηση των ίδιων των καταπιεσμένων ή αδικημένων αλλά λαμβάνει χαρακτηριστικά φιλόπτωχου ταμείου είναι καταδικασμένο σε αποτυχία.

Θες εσύ να κατηγορείς εμένα για το δικό τους χαμό; Με γεια σου και με χαρά σου. Τόσα ξέρεις και τόσα λες.

Οι δικές μου όμως αρχές δεν αλλάζουν επειδή εσύ φωνασκείς. Και οι αρχές μου στηρίζονται σ' αυτό που έλεγε ο Λιαντίνης πονητικό σύνδρομο. Όχι στο βοηθάτε αλλήλους των χριστιανών.

Χωρίς να έχεις καν κουβεντιάσεις με τις γυναίκες αυτές, έρχεσαι και απαιτείς από μένα να ενδιαφερθώ για την τύχη ή την ατυχία τους. Εγώ όμως έχω κουβεντιάσει μαζί τους. Και έχω πειστεί πως αυτοθέλητα κάνουν αυτό που κάνουν.

Για τράβα λοιπόν να τις βρεις. Και να τους πεις αυτά που λες εδώ. Αν δε σου κοπανήσουν το τακούνι στο κεφάλι, να μη με λεν ... Δανάη.

Οι άλλες, οι πραγματικά ατυχήσασες, βρίσκουν το δρόμο να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Ας πάνε στη ΝΣΚ, στην ΟΓΕ, ακόμη και σε κάποιο πολιτικό φορέα. Ας συστήσουν στο τέλος τέλος δικό τους σωματείο, αυτό που κάναμε κι εμείς στη σχολή μας και ας το απαγόρευαν οι κανονισμοί.

Βοιάτη, λάθος άνθρωπο διάλεξες να του κάνεις διάλεξη περί γυναικείου κινήματος. Και τελείως λάθος άνθρωπο να τον κατηγορείς πως υποτιμά το κατώτερο πλήρωμα. Ώρα να διαβάσεις ετούτη την ανάρτηση:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t751.htm

και να προβληματιστείς γιατί μια καπετάνισσα έχει στενούς δεσμούς με την ένωση ναυτών...

Ο καθένας μας έχει πίσω του μια ιστορία που αποδεικνύει ποιος είναι ή ποια. Και ποιος εξακολουθεί να είναι. Και η δική μου είναι πασίγνωστη και στον Πειραιά και στους άλλους χώρους που πέρασα.

Δεν την ξέρεις και όμως παίρνεις ύφος σαράντα καρδιναλίων και μου κάνεις κήρυγμα. Όπως δεν ξέρεις και τις κοπέλες που τάχα και καλά συμμερίζεσαι. Και όμως μιλάς και για εκείνες χωρίς εκείνες.

Κι έπειτα λες για κοινωνικό παρατηρητήριο. Άνθρωπε, αυτό δεν είναι κοινωνικό παρατηρητήριο, κουβέντα του καφενέ είναι. Για να κάνεις κοινωνιολογικές μελέτες δε φτάνει η συμμετοχή σε κοινωνικούς φορείς. Χρειάζεται να έχεις σπουδάσει το αντικείμενο. Αν μη τι άλλο να το γνωρίζεις από πρώτο χέρι και όχι ως παρατηρητής.

Άφησε επιτέλους καλέ μου να μιλήσουν οι γυναίκες για τις γυναίκες και μην προσπαθείς να μας επιβάλεις τη δική σου άποψη για δικά μας θέματα. Μπορεί εσύ να μην το πιστεύεις και να μας θεωρείς ανίκανες, αλλά σε βεβαιώνω ότι ξέρουμε πολύ καλύτερα από έναν άντρα ποιο είναι το καλό για μας.

Έγραψες τόσα πολλά που διαβάζοντας τα τελευταία,
ξέχασα τι είχες γράψει στην αρχή.

Και επειδή γέννημα θρέμα Λακωνίας οι λόγοι πάντα
πιο κοντοί.

Παράθεση :

Άφησε επιτέλους καλέ μου να μιλήσουν οι γυναίκες για τις γυναίκες και μην προσπαθείς να μας επιβάλεις τη δική σου άποψη για δικά μας θέματα. Μπορεί εσύ να μην το πιστεύεις και να μας θεωρείς ανίκανες, αλλά σε βεβαιώνω ότι ξέρουμε πολύ καλύτερα από έναν άντρα ποιο είναι το καλό για μας.

Μα όταν είπα ότι αν δεν την θεωρείται ως υφιστάμενη
κατάσταση δεν έχω και κανένα πρόβλημα, τότε ξεσήκωσες τοφόρουμ.
Πως αυτό είναι το πρόβλημα ότι δεν έχω πρόβλημα.

Ούτε στο κρύο ούτε και στη ζέστη.

Κι επειδή ο Μανόλης με τα λόγια ... ώρα να δούμε και ντοκουμέντα. Το απόσπασμα είναι από την εφημερίδα Ναυτεργατική και σίγουρα της περιόδου φθιν 1979 - Ιούνιος 1980.



Η εφημερίδα δεν έχει κλείσει, υπάρχει. Και ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει ποιες ακριβώς ήταν εκείνες οι κοπέλες που έδωσαν αυτή τη συνέντευξη. Ακόμη και να μιλήσει με τις ίδιες.



Μωρά ήμασταν ακόμη τότε. Και όμως προσέξτε το τελείωμα της σελίδας. Για ποιο πράγμα διαμαρτυρόμαστε...



Και μετά ελάτε να μας πείτε πως έχουμε καβαλήσει καλάμι ως καπετάνισσες...

Η συνέχεια της συνέντευξης που δώσαμε στη Ναυτεργατική ως δευτεροετείς σπουδάστριες της ΑΔΣΕΝ ΠΕΙΡΑΙΑ. Ακαδ. έτος 1979 - 1980

Εμείς τότε τολμήσαμε. Παρά το ημιστρατιωτικό καθεστώς και την τρομοκρατία. Το πληρώσαμε όλες όσες συμμετείχαμε στον παράνομο σύλλογο με μείωση διαγωγής. Αιτία; Δεν πειθαρχούσαμε στους κανονισμούς της σχολής...

Στο δικό μου χαρτάκι αναφέρεται απειθαρχία και επί του πλοίου που έκανα εκπαιδευτικό ταξίδι.

Τριάντα χρόνια μετά λέω πως άξιζε. Και δε μετανιώνω. Και πως αυτός είναι ο δρόμος για όποια γυναίκα αλλά και άνθρωπο νιώθει ότι αδικείται. Ο δρόμος του αγώνα.

Και για να μη λέμε αστήρικτα πράγματα, ιδού το τίμημα:


Ναι, και ο δικός μου πατέρας ενδιαφέρθηκε να μάθει γιατί μείωσαν τη διαγωγή του παιδιού του. Και δεν περιορίστηκε στην αίτηση να μάθει αλλά προχώρησε και σε καταγγελία με βάση πάντα στοιχεία. Πώς και γιατί μειώνουν τη διαγωγή σε μια σπουδάστρια που την είχαν ήδη βραβεύσει με το ειδικό παράσημο των Ναυτικών Προσόντων και ήταν στους βαθμοφόρους της σχολής.

Συνδικαλισμός το αμάρτημα...

Ίδρυση παράνομου σπουδαστικού συλλόγου

Ξεσήκωμα των άλλων σπουδαστριών

Συνεντεύξεις σε εφημερίδες

Έκδοση ανακοινώσεων

Συμμετοχή σε συσκέψεις με σπουδαστές των άλλων ΑΕΝ.

Άσε που πέρναγα από τα γραφεία της Ναυτεργατικής...

Και κυρίως άσε που ήμουν μέλος της ΚΝΕ.

Εγώ είπα, δε μετανιώνω για το παραμικρό. Έτσι έπρεπε και έτσι κάναμε. Και ήταν και λίγα. Κρίνοντας από όσα ακολούθησαν και βρεθήκαμε εκτός πλοίων όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, πολύ λίγα κάναμε.

Ας το κάνουν και όσοι άλλοι αδικούνται. Κανείς δεν τους χρωστάει να παλέψει για χάρη τους. Να τους ενημερώνει και να τους δείχνει το δρόμο, ναι. Ως εκεί.

Οι κοινωνικοί αγώνες δε γίνονται δια εκπροσώπου. Μόνο με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων.

Και καμία σχέση δεν έχει με αριστερές αντιλήψεις όποιος επιδιώκει πατρονάρισμα και υψηλή καθοδήγηση των εργαζομένων.

Βιώνουν άσχημο καθεστώς οι γυναίκες εργαζόμενες στα ποστάλια; Ε, ας αγωνιστούν για καλύτερες συνθήκες.

Και βεβαίως λύση δεν είναι να βρουν το κουράγιο να μείνουν σπίτι τους ή να χάσουν το έτος τους. Μόνη λύση είναι να αγωνίζεσαι κι εγώ αυτό ξέρω πως υποστήριζε πάντα η αριστερά και συνεχίζει να υποστηρίζει. Και όχι να χαϊδεύει τα αυτιά των εργαζομένων και να αγωνίζονται οι λίγοι για τους πολλούς.

Πάντα από το ακαδημαϊκό έτος 1979 - 1980 και πρωτοστατούσες τις πρώτες ελληνίδες που φοίτησαν σε δημόσια σχολή πλοιάρχων.

19 - 20 χρονών ήμασταν τότε. Και έχουν περάσει στο μεταξύ τριάντα χρόνια. Περισσότερες πια ελευθερίες έχουν δοθεί και στους σπουδαστές που έχουν πλέον επίσημους σπουδαστικούς συλλόγους αλλά και στο συνδικαλιστικό ναυτεργατικό κίνημα.

Δεν καταλαβαίνω γιατί σήμερα να μην είναι εφικτό για όσες γυναίκες εργάζονται σε πλοία να κάνουν ανάλογες κινήσεις. Μόνο έτσι θα βεβαιωθούμε ότι υπάρχει πρόβλημα για τις ίδιες. Και πως όσα αναφέρθηκαν από το Βοιάτη ότι συμβαίνουν στα ποστάλια δε γίνονται με τη δική τους θέληση και συναίνεση, άρα και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν.

Η ερωτική ζωή του καθένα είναι προσωπικό του δεδομένο και αναφαίρετο δικαίωμα να τη χειρίζεται όπως ο ίδιος θέλει.

Από τη στιγμή λοιπόν που τέτοια καταγγελία από τις ίδιες τις εργαζόμενες δεν υφίσταται, δεν υφίσταται πρόβλημα και για μας.

Να τονίσω ότι αυτό δεν είναι δική μου θέση αλλά πάγια θέση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Στο παραπάνω άρθρο αναφέρθηκε η αναγκαιότητα κοινής δράσης με τους άλλους σπουδαστές και πράγματι ο σύλλογός μας συμμετείχε ενεργά και στο συντονιστικό των συλλόγων των ΑΔΣΕΝ:


Αρκετά από τα αιτήματα εκείνης της εποχής, πχ ανωτεροποίηση των σχολών και ελεύθερος συνδικαλισμός, είναι πια γεγονός.

Να μην ξεχνάμε όμως πώς κατακτήθηκαν. Με αγώνα.

Συνεχή και ανυποχώρητο.

Μπορεί λοιπόν σήμερα κάποιος να μετανιώσει που συμμετείχε σε εκείνο τον αγώνα έστω και αν πλήρωσε τίμημα;

Όχι βέβαια.

Βλέπεις τα νέα παιδιά στις σχολές να φοιτούν πλέον τρία χρόνια και να εκπαιδεύονται ενδιάμεσα ακόμη ένα χρόνο, βγαίνοντας πια με πτυχίο ανθυποπλοιάρχου από τη σχολή και όχι δοκίμου που βγαίναμε εμείς, και λες: Χαλάλι!

Κι αν τώρα τα λέμε εδώ, δεν είναι για το μπράβο. Αλλά για να περάσουμε το μήνυμα πως αυτό είναι το χρέος της κάθε γενιάς. Χρέος και για τη σημερινή. Να παλεύουμε για ένα καλύτερο μέλλον έστω και αν εμείς δεν προλάβουμε να το ζήσουμε.

Είναι χρέος. Και όταν κάποιος κάνει το χρέος του δε χρειάζεται μπράβο. Μα αν δεν το κάνει, τότε δε θα γλιτώσει από την κριτική των επόμενων. Που μπορεί να είναι τα ίδια τα παιδιά του καθενός.

Κάποιοι άλλοι αγωνίστηκαν πριν από μας και άνοιξαν δρόμους για το χατίρι μας. Ίδια οφείλουμε να ανοίξουμε και εμείς για όσους ακολουθήσουν.

Και ειδικά στο θέμα της παρουσίας της γυναίκας στα καράβια. Ναι, ο θεσμός δεν έσβησε. Αλλά μένουν να γίνουν πολλά ακόμα μέχρι να θεωρήσουμε ότι η γυναίκα ναυτικός αντιμετωπίζεται ισότιμα με τον άντρα συνάδελφό της.

Κυρίως δε πρέπει να προσεχθεί τούτο: Ο κοινός αγώνας με τους άντρες συναδέλφους. Κοινά είναι στην ουσία τα προβλήματα και κοινός και ο αγώνας που χρειάζεται για να λυθούν.

πχ Δίπλα στην όποια ερωτική ατασθαλία ενοχλεί κάποιους σήμερα στα πλοία, δεν υπάρχει μόνο η όποια γυναίκα. Υπάρχει και ο άντρας που συμμετέχει σε αυτήν. Κι εδώ πρέπει να δούμε την αλήθεια καταπρόσωπα. Πως είναι άνθρωποι και οι ναυτικοί. Και πρέπει να βρεθεί τρόπος που να μην τους ευτελίζει ώστε να χαίρονται το ύψιστο δικαίωμα στον έρωτα.

Μα υπάρχει ναυτικός που αν τον ρωτήσεις σχετικά δε θα σου πει ότι αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα αγκάθια του επαγγέλματος; Η ερωτική στέρηση. Και για άντρες και για γυναίκες.

Και ποιος επίσης πολιτισμένος άνθρωπος θα προτιμήσει τον πληρωμένο έρωτα και όχι τον αληθινό; Αυτό το συγκλονιστικό συναίσθημα που κάνει τον άνθρωπο να νιώθει θεός;

Η παρουσία της γυναίκας στο καράβι και εννοώ την επίσημη και επαγγελματική παρουσία, μπορεί να λύσει το πρόβλημα σε σημαντικό βαθμό. Αυτό εξάλλου αποτέλεσε κίνητρο για τους πλοιοκτήτες για να προωθήσουν το θεσμό των γυναικών. Όχι για πόρνες όπως μερικοί θέλουν να νομίζουν αλλά ως συζύγους και αρραβωνιαστικές άλλων μελών του πληρώματος. Δε μιλώ υποθετικά. Ο στόχος ήταν αυτός όταν άνοιξε για πρώτη φορά η δημόσια σχολή ΕΝ για γυναίκες. Να μπαρκάρουν ζευγάρια.

Και πραγματικά όλες όσες εκείνο τον καιρό μπαρκάραμε, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα από την εταιρεία στο ζήτημα αυτό. Αρκεί να μην προκαλούσαμε σκάνδαλα με τη συμπεριφορά μας.

Οι φυσιολογικές όμως ερωτικές σχέσεις δεν κυνηγήθηκαν, τουλάχιστον σε όσες εταιρείες έχω υπόψη μου. Και τα ζευγάρια διευκολύνθηκαν να μπαρκάρουν στη συνέχεια μαζί.

Όχι πως έλλειψαν και οι αντιδράσεις. Μα αυτές προέρχονταν κυρίως από ανθρώπους μέσα στο καράβι. Και οι περισσότερες από ζήλια.

Έχω αναφέρει και στις πρώτες σελίδες του θέματος μια τέτοια αληθινή περίπτωση για μια συσπουδάστριά μου:

https://educandus.forumgreek.com/forum-f7/topic-t1297.htm

Που έφτασε μέχρι το υπουργείο τότε και κατήγγειλε το ζήτημα. Ναι, τέτοια καταγγελία υπάρχει. Για εκείνους τους συναδέλφους που χώνουν τη μύτη τους στα ερωτικά των άλλων. Και κάνουν ενίοτε κόλαση τη ζωή των ζευγαριών.

Αν αυτό δεν είναι κόμπλεξ, τότε τι είναι;

Το αντιμετώπισα και εγώ. Η εταιρεία μου δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα που μας έδωσαν και τις ευχές τους. Ούτε ο καπετάνιος μου. Που έστειλε και ραπόρτο να με μπαρκάρουν ανθυποπλοίαρχο στο επόμενο μπάρκο. Πρόβλημα είχε ο γραμματικός και κυρίως γιατί ο αρραβωνιαστικός μου δεν ήταν αξιωματικός. Αλλά και ο δεύτερος γιατί ήμασταν και οι δύο κομμούνια, όπως μας έλεγε.

Η σχέση μας κράτησε δέκα χρόνια. Γνωστή και στα συνδικαλιστικά κυκλώματα του Πειραιά, αφού και οι δύο ήμασταν συνδικαλιστές και στον ίδιο χώρο. Ο καθένας λοιπόν μπορεί να διαπιστώσει αν λέω αλήθεια ή φούμαρα. Και μετά ας έρθει πάλι να μου πει ότι χωρίζω τον κόσμο του καραβιού σε ανώτερους και κατώτερους.

Ούτε οι γονείς μου είχαν κανένα πρόβλημα. Και τον καλοδέχτηκαν στο σπίτι μας για γαμπρό.

Ομολογώ μάλιστα ότι μου έκανε και δώρα. Όσο τουλάχιστον άντεχε η τσέπη του και όπως κάνουν όλοι οι ερωτευμένοι του κόσμου. Το πρώτο ήταν ένα ρολόι seiko από τα μπότλεκ της Ολλανδίας. Έχει χαλάσει πια αλλά το κρατάω γιατί μου θυμίζει όμορφες στιγμές. Δεν ξέρω αν κρατάει κι εκείνος το ρολόι που του πήρα εγώ.

Μου λέτε μετά ότι ενοχλήθηκα σφόδρα με όσα γράφτηκαν για τα δώρα που παίρνουν οι γυναίκες ναυτικοί... Να μην ενοχληθώ όταν ξέρω πως έχουν και άλλη όψη τα πράγματα;

Και έχοντας ήδη βιώσει μαρτύρια από τους κομπλεξικούς στο καράβι διότι τόλμησα να συνάψω ερωτικό δεσμό; Τι έγκλημα!

Μόνο που στην περίπτωσή μου τους ενόχλησε γιατί δεν ήταν αξιωματικός. Τώρα τους ενοχλεί γιατί είναι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί. Εγώ λέω πως αυτό που τους ενοχλεί πραγματικά είναι να βλέπουν ερωτευμένους ανθρώπους. Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Θυμάμαι το γραμματικό που έφτανε να μιλάει στο VHF και να ενημερώνει απαξάπαντα τα πέλαγα πως η δόκιμος τα έφτιαξε με έναν του πληρώματος. Εκεί άκουσα για πρώτη φορά και τη λέξη μουστερής. Έτσι αποκαλούσε τον αρραβωνιαστικό μου για να με πικάρει. Και όταν περάσαμε βέρες στην Ολλανδία, βρήκε πάλι μια υποτιμητική λέξη να τις χαρακτηρίσει.



Όλο το πλήρωμα ήρθε να μας ευχηθεί, ο μάγειρας έδωσε τον καλύτερο εαυτό του για να γιορταστεί το γεγονός, με έγκριση φυσικά του κάπταιν, ο γραμματικός όμως το χαβά του.

Αφορμές έβρισκε και στη δουλειά, βγάζοντάς μου το λάδι. Θυμάμαι είχαμε φτάσει Ραστανούρα, ούτε ξέρω πόσες ώρες στο πόδι. Και έρχεται εντολή από τη ραφιναρία να αρχίσει η φόρτωση.

Στην κουβέρτα ήταν ο γραμματικός, ένας γερο - ναύτης κι εγώ. Πιάσαμε με το ναύτη να γυρίσουμε εκείνες τις τεράστιες βάρδουλες. Και σκουριασμένες. Δυο δυνατοί άντρες να τις παλεύουν και πάλι δύσκολα ανοίγουν. Κι έρχεται ο γραμματικός σαν το χάρο και διώχνει το ναύτη.

- Άστην να τις ανοίξει μόνη της. Καράβια δεν ήθελε;

Αυτό ακριβώς. Δεν ξεχνώ ούτε λέξη. Και ήταν τόση η οργή που ένιωσα που κουβέντα δεν είπα παρά κάθισα και τις άνοιξα μόνη μου. Σιγά μην του έδινα την ευχαρίστηση να πει ότι δεν τα καταφέρνω.

Τι τα θες όμως; Όλα εδώ πληρώνονται. Και εμείς φύγαμε μεν κάποια στιγμή από το καράβι και βγήκαμε στη στεριά και χαρήκαμε τον έρωτά μας αλλά όπως μάθαμε από συναδέλφους τον γραμματικό τον έβγαλαν στα τελευταία του. Καρκίνος στα νεφρά. Δούλευε μέσα του και δεν το είχε πάρει χαμπάρι.

Συγχωρεμένος να είναι. Γιατί λένε πως οι καρκινοπαθείς βγάζουν τέτοιες συμπεριφορές... Και γιατί ο νεκρός δεδικαίωται.

Όμως η πίκρα από τα καψόνια που μας έκανε, έμεινε. Και έμειναν και όσα έλεγε σε βάρος μας.

Γι' αυτό και λέω πως σε κανέναν δεν πέφτει λόγος όταν δυο άνθρωποι ελεύθεροι ερωτεύονται. Είτε στη στεριά είτε και στο καράβι. Και λέω πως είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζήσει τον έρωτα, στεριανός ή ναυτικός, γυναίκα ή άντρας.