Στόχοι Παιδείας

Τους βρήκα στο χτεσινό φύλλο του Ριζοσπάστη και τους παραθέτω:

http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5299631

Παράθεση :

Τα σχέδια της νέας κυβέρνησης στην Παιδεία περιέγραψε η νέα υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, με λίγα και χαρακτηριστικά λόγια. Σε συνέντευξη της στην ΕΡΤ, απαντώντας σε ερώτηση για τις προτεραιότητες του υπουργείου απάντησε:

«Ο στόχος είναι ότι στο τέλος της τετραετίας θα έχουμε τη δυνατότητα κάθε παιδί που αποφοιτά από το λύκειο να έχει δύο ξένες γλώσσες και τη μάθηση των ηλεκτρονικών δεξιοτήτων, αλλά και να έχουμε αλλάξει και το εκπαιδευτικό σύστημα. Θέλουμε παιδιά τα οποία θα μπορέσουν να στελεχώσουν, ή να κάνουν τα ίδια επιχειρηματικές δραστηριότητες του μέλλοντος. Αυτές θα τους δώσουν προοπτική»!

Πόσο πιο κυνικά να ομολογήσει τους στόχους της εκπαιδευτικής τους πολιτικής;

Δεν υπόσχεται να αποκτούν όλα τα παιδιά του λαού στα 18 τους χρόνια (κι όχι μόνο όσα φτάνουν να αποφοιτούν από το λύκειο) ολοκληρωμένη μόρφωση και αντίληψη του κόσμου, αλλά απλώς να μπορούν να συνεννοούνται σε δυο ξένες γλώσσες και να μην παθαίνουν σοκ μπροστά σε μια οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή! Κάτι σαν αυτό που λέγαμε πριν 30 - 40 χρόνια... γραφή κι ανάγνωση και πολύ σου είναι!

Και η κυνική ομολογία συνεχίζεται με τα περί αυριανών επιχειρηματιών:

Θέλει τα παιδιά να θεωρούν τις επιχειρήσεις «ψυχή» της κοινωνίας και να σκέφτονται ως εργαζόμενοι πώς θα υπηρετούν τα επιχειρηματικά κέρδη απεμπολώντας τα ίδια τα δικά τους δικαιώματα. Είναι φανερό εξάλλου, ότι τα δικαιώματα και η ολόπλευρη μόρφωση για τη νέα κυβέρνηση είναι, προφανώς, ψιλά γράμματα και «παρωχημένες» θεωρίες....

απαπαπά αυτός ο Ριζοσπάστης! Το είπαν και το έκαναν δηλαδή, ούτε μια μέρα ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Και κοίτα δηλαδή τι κάθονται τώρα και λένε. Τους φταίνε οι ξένες γλώσσες και οι υπολογιστές και η επιχειρηματικότητα από τα γεννοφάσκια...

Να, βλέπεις που σου λέω ότι αυτή τη φορά έφτασαν οι εκλογές κι εγώ δεν ήξερα τι να ψηφίσω;

Γιατί μπορεί σε άλλους τομείς να μη γνωρίζω τι συμβαίνει, στην παιδεία όμως; Είναι η δική μου αλάνα. Εκεί παίζω μπάλα εδώ και 24 έτη. Και δυστυχώς εκεί υπάρχει η μεγάλη ερημιά από όλους τους μεγαλόστομους. Ιδέα δεν έχουν τι αντιμετωπίζουμε στην πράξη. Όχι στα χαρτιά, στην πράξη επιμένω.

2009 - 1997. Πόσα χρόνια είναι; Δώδεκα ε; Πότε πέρασαν τα ρημάδια...

Από την ημέρα που έστειλα στο ΒΗΜΑ εκείνο το γραμματάκι για τους υπολογιστές στα σχολεία...

Και 15 χρόνια από τότε που επίσημα ως εκπαιδευτικός επιμορφώθηκα να διδάσκω μέσω υπολογιστή. Προσοχή παρακαλώ: μέσω!!!

Κι όμως κανείς ακόμη δεν πήρε χαμπάρι στον τόπο τι σημαίνει ετούτη η λεξούλα και ούτε γνωρίζει τη διαφορά από την απόκτηση δεξιοτήτων υπολογιστή...

Έτσι μπορεί τα σχολειά να απέκτησαν στο μεταξύ κομπιούτερ και εργαστήρια πληροφορικής αλλά η διδασκαλία μέσω υπολογιστή μάλλον δε θα με προκάμει εμένα στην εκπαίδευση κι ας αλλάξουν το ασφαλιστικό ως εκεί που άλλο δεν παίρνει...

Έχουμε που λες υπολογιστές. Έχουμε πια και cd rom για όλα τα μαθήματα. Έχουμε και "επιμορφωμένους" εκπαιδευτικούς στους υπολογιστές.

Τι δεν έχουμε;

Το πρώτο και κυριότερο; Δεν έχουμε αλλάξει νοοτροπία. Και με έναν άλλο τρόπο συνεχίζουμε το παλιό ανέκδοτο για τους Πόντιους και τα πλυντήρια. Θυμάστε που ρωτάγαμε γιατί αγοράζει ο Γιωρίκας δύο πλυντήρια; Και κρατάγαμε την κοιλιά μας από τα γέλια απαντώντας πως τα παίρνει για να βάζει πάνω τη σκάφη και να πλένει;

Τι γελάγαμε μωρέ; Και ειδικά τι γελάγαμε με τους Πόντιους, που είναι ράτσα άπαιχτη... Με τους εαυτούς μας έπρεπε να γελάμε ή μάλλον να κλαίμε... Διότι το ίδιο που κοροϊδεύαμε, το κάνουμε σήμερα μόνοι μας με τους υπολογιστές. (και όχι μόνον με τους υπολογιστές, εννοείται... )

Τους έχουμε που λες στο σχολείο. Για να παίρνουμε μέιλ από το γραφείο. Για να βγάζουμε ανακοινώσεις και κανένα φυλλαράκι εργασίας ή τεστάκι για τα παιδιά. Και κυρίως για αρχειοθέτηση. (ζήτω το ΕΠΑΦΟΣ! που μας γλίτωσε από το γράψιμο των ελέγχων!!! )

Τους έχουμε και για τα κενά μας. Να σερφάρουμε δωρεάν στα ιντερνέτια...

Όπως έχουμε και τα σι ντι ρομ του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου να ξεκουράζονται στα ράφια...

Και στα συρτάρια έχουμε την περιβόητη πιστοποίηση στις νέες τεχνολογίες. Ώρες 48 έκαστος. Μαθαίνεις σε 48 ώρες υπολογιστή; Αμέεεεεεεεε... να τον κλείνεις και να τον ανοίγεις. Αυτό τουλάχιστον το έμαθαν όλοι εκτός αν ήταν ανεπίδεκτοι μαθήσεως. Για άλλα μη ρωτάς. Γιατί ελάχιστοι ξέρουν κάτι παραπάνω.

Εδώ δεν ξέρουν καν ότι υπάρχουν σι ντι ρομ για όλα τα μαθήματα και πως πρέπει να τα χρησιμοποιούν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ. Πάλι καράφλιασα προχτές με την ερώτηση αν υπάρχουν λέει τέτοια σιντί στο σχολείο...

Βλέπεις ουδέποτε μπήκαν στο σάιτ του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Και ουδέποτε είδαν ότι είναι όλα εκεί και μπορούν να τα κατεβάσουν σε λίγα λεπτά...

http://pi-schools.sch.gr/software/dimotiko/

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα. Αλλού με πόνεσε εμένα και με έσφαξε η κριτική του Ριζοσπάστη που δείχνει ότι και τον Περισσό ιδέα δεν έχουν για το τι συμβαίνει στα σχολεία. Κι έτσι εκ του γραφείου πιάσαν να κάνουν κριτική στη νέα κυβέρνηση.

Αγνοούν όπως όλοι σχεδόν τι σημαίνει εκείνο το μέσω υπολογιστή. Που είναι και η απάντηση στην ηλίθια άποψη για τις δεξιότητες. Δεν το αναφέρουν, δεν το προβάλλουν.

Αγνοούν ακόμη και δεν καταγγέλλουν πως ακόμη και οι εκπαιδευτικοί που κατάφεραν να επιμορφωθούν εκτός συνόρων φυσικά της χώρας να διδάσκουν μέσω υπολογιστή, μένουν αναξιοποίητοι εδώ και μιάμιση δεκαετία...

Στην αρχή γιατί δεν υπήρχαν υπολογιστές.

Στη συνέχεια γιατί υπήρχαν μεν οι υπολογιστές αλλά όχι ο υπόλοιπος απαραίτητος εξοπλισμός. Ούτε η τεχνική υποστήριξη για να δουλεύουν τα μηχανήματα και το δεύτερο χρόνο μετά την αγορά τους.

Και τώρα; Γιατί δεν μπορούν να φτάσουν οι μαθητές στο χώρο που είναι οι υπολογιστές...

Βλέπεις στον κόσμο αυτό δεν είναι όλα τα παιδιά που μπορούν να φτάνουν με τα ποδαράκια τους στο σχολείο. Υπάρχουν κι εκείνα τα παιδιά που η μοίρα τα άφησε σε ένα αναπηρικό καροτσάκι. Και η ακηδία των ανθρώπων τα καθήλωσε στο ισόγειο των σχολείων. Ενώ οι υπολογιστές κατάφεραν να ανέβουν τη σκάλα και να πάνε στον επάνω όροφο.

Και δεν προβλέπεται να συναντηθούν ούτε προσεχώς. Στοιχίζει λέει το ασανσέρ... Πόσο στοιχίζει ένα ασανσέρ;

Βάλε στη ζυγαριά τα μάτια ενός παιδιού και τα φράγκα από την άλλη. Τι ζυγίζει, ρωτάω, περισσότερο;

Τα μάτια δεν μπορώ και δεν επιτρέπεται να τα δημοσιεύσω... Να τα δείτε και να ντραπούμε όλοι για τα χάλια μας. Όπως ντρέπομαι κι εγώ κάθε μέρα. Και ειδικά το χαμόγελο, αχ εκείνο το χαμόγελο. Που ωραιότερο δεν έχω ξαναδεί σε παιδί...

Ένα χαμόγελο που έχει χαθεί εδώ και χρόνια από τη φουκαριάρα τη μάνα. Την υποχρεωμένη να είναι εκεί κάθε μέρα. Να βάζει και να βγάζει το παιδί στην αίθουσα σε κάθε διάλειμμα. Να το πηγαίνει τουαλέτα. Να του βγάζει τα βιβλία από την τσάντα. Να του βάζει τα βιβλία στην τσάντα. Ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά που τράβηξε τον "πρώτο" αριθμό του λαχείου. Και ανεβαίνει από τότε γολγοθά.

Πώς να ανέβει όμως και τη σκάλα με φορτωμένο το παιδάκι της αγκαλιά; Μια δυο φορές αναγκάστηκα να σηκώσω εγώ το παιδί και παρέλυσε το πόδι μου. Κι όχι πως είναι βαρύ το πουλάκι μου... πούπουλο είναι το κορμάκι του.

Η δική μου η δισκοπάθεια φταίει. Η δισκοπάθεια που απέκτησα από το περσινό μου σχολείο όταν σωριάστηκα στην εγκληματικά σχεδιασμένη σκάλα. Εξωτερική σκάλα χωρίς χερούλι. Χωρίς καν τρύπα να φεύγουν τα νερά της βροχής. Χωρίς αντιολισθιτικό στο πλατύσκαλο. Και λίμνη κάτω τα νερά. Το περίεργο δεν είναι που έπεσα, το περίεργο είναι που δεν σκοτώθηκα. Και το κουφό και απαράδεκτο που κανείς δε νοιάστηκε έστω εκ των υστέρων να διορθώσει τα κακώς κείμενα της σκάλας. Για μένα δεν το συζητάω. Φυσικά και δε νοιάστηκε κανείς. Να κάνεις μήνυση στο δημόσιο, αυτή ήταν η απάντηση του μεγαλοσυνδικαλιστή. Φέξε μου και ξανα - γλίστρησα δηλαδή...

Γι' αυτό και ξέρω και καταλαβαίνω τι σημαίνει αναπηρία. Τι σημαίνει κινητικό πρόβλημα.

Όπως ξέρω και υπολογιστές. Να τους αξιοποιώ στη δουλειά μου και όχι μόνο για την παιδαριώδη απόκτηση δεξιοτήτων...

Τι να το κάνω όμως; Τζάμπα... Δεν πρόκειται κατά πως φαίνεται την όποια γνώση να την αξιοποιήσω. Όπως δεν πρόκειται να αξιοποιηθούν και οι υπολογιστές του σχολείου... παρά μόνο για απογευματινά σεμινάρια του συλλόγου γονέων. Τι να σου κάνουν κι αυτοί; Ακούν για δεξιότητες και δεξιότητες δε βλέπουν να διδάσκονται τα παιδιά τους. Θα πάρουν λέει κάποιον "πληροφορικάριο" να διδάξει εκτός ωραρίου όσα το σχολείο έπρεπε ήδη να διδάσκει...

Όσα λοιπόν παιδάκια έχουν πόδια θα μπορέσουν τα απογεύματα να σκαρφαλώσουν στον πρώτο όροφο και να μάθουν να ανοίγουν και να κλείνουν τον υπολογιστή. Θα μάθουν και να ζωγραφίζουν στον υπολογιστή. Ολέεεεεεεεε!

Και στο μεταξύ η χελωνίτσα της λόγκο θα έχει βγάλει άσπρα μαλλιά. Ποια είναι η λόγκο και ποια η χελωνίτσα; Κάνε κλικ εδώ για να μάθεις:

http://en.wikipedia.org/wiki/Logo_(programming_language)

Προσωπικά είχα το πρώτο ραντεβού μαζί της στα 1992. Χρόνια 17 από τότε. Ήταν ο καιρός που ακόμη συνδικαλιζόμουν. Όχι κλεισμένη στα γραφεία. Και ο καιρός που κατάφερα να οργανώσουμε σεμινάριο 150 ωρών για τα μέλη του συλλόγου μας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ποιες 48 ώρες που χρόνια μετά κατάφερε να τους προσφέρει η πολιτεία...

Μάθαμε λοιπόν τότε και υπολογιστές και κυρίως μάθαμε λόγκο. Να διδάσκουμε δηλαδή με τη βοήθεια της τεχνολογίας μαθηματικά και όχι μόνο...

Η λόγκο που έχει δημιουργηθεί στα 1967!!! Και σαράντα χρόνια μετά δεν κατάφερε να φτάσει στα δικά μας σχολεία. Εδώ το μόνο που γνωρίζουμε είναι οι ρημάδες οι δεξιότητες!!!

1993, Μαράσλειο. Παίρνω "πτυχιακή" στον τομέα της ψυχολογίας της μάθησης για την αξιοποίηση των υπολογιστών στην εκπαίδευση. Ένα χρόνο πάλεψα τότε το θέμα. Και; Έμεινε το βιβλιαράκι στο ράφι κι αυτό. Να σκονίζεται...

1994, Κύπρος. Η πατρίδα με στέλνει για επιμόρφωση στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου. Ευτυχώς οι Κύπριοι σε θέματα υπολογιστών είναι έναν αιώνα μπροστά από μας. Σεμινάρια και σεμινάρια για την αξιοποίηση των υπολογιστών στη διδακτική πράξη. Έμειναν κι αυτά να τα υποβάλλω στα βιογραφικά μου... Αυτά που δεν καταδέχτηκα ως τώρα να τα υποβάλω ποτέ για άνοδο σε διοικητική θέση. Έχω βλέπεις έναν κάλο στον εγκέφαλο που λέει ότι ο δάσκαλος δε σπουδάζει και δεν επιμορφώνεται για να κλειστεί σε ένα γραφείο αλλά για να διδάσκει στην τάξη.

Τουλάχιστον ας τον αφήνουν να διδάσκει όσα ξέρει! Πολλά ζητάω; Να γίνει κι αυτός στόχος της νέας εκπαιδευτικής πολιτικής; Η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού; Και ο σχεδιασμός των στόχων παιδείας με κέντρο τον άνθρωπο; Τον κάθε άνθρωπο. Και εκείνον που έχει πόδια και εκείνον που είναι καθηλωμένος σε ένα καροτσάκι.

Είναι πολύ, ξαναρωτάω, να ζητάμε να καταργηθούν οι καιάδες εν έτει 2009;

Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τη logo προτείνω το ακόλουθο λινκ:

http://www.geocities.com/kampranis/LOGOstart.htm

Θα βρουν εκεί όλες τις εντολές και τις οδηγίες για τη logo.

Ιδιαίτερα όμως συνιστώ να επισκεφθείτε αυτή την ιστοσελίδα:

http://www.epyna.gr/modules.php?name=News&file=print&sid=1310

όπου παρουσιάζεται αναλυτικά ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο για όσους επιθυμούν να ξεκολλήσουν από τις δεξιότητες ηλεκτρονικού υπολογιστή και να καταλάβουν πως ένας υπολογιστής δεν είναι ένα ακόμη μηχάνημα όπως το αυτοκίνητο αλλά κάτι πολύ περισσότερο.

Από το χώρο αυτό παραθέτω και το ακόλουθο:

Ποια είναι η «Φιλοσοφία» της Logo;Στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, ο αμερικάνος μαθηματικός S.Papert δημιούργησε στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης το πρώτο πληροφορικό περιβάλλον Logo, ειδικά προσανατολισμένο για εκπαιδευτική χρήση από μικρούς και μεγάλους μαθητές. Δεν είναι τυχαίο ότι ο «πατέρας της Logo» συνεργάστηκε για μια πενταετία με το γνωστό Ελβετό παιδαγωγό J.Piaget στη Γενεύη σε θέματα που σχετίζονται με τη θεωρία του «Εποικοδομητισμού».

Από τη δική μας σκοπιά, όταν αναφερόμαστε στη Logo εννοούμε ένα περιβάλλον μάθησης το οποίο συνοψίζεται στο γνωστό σλόγκαν ενός σημαντικού εκπαιδευτικού κινήματος «η Logo είναι μια γλώσσα προγραμματισμού ευνοϊκή για τη μάθηση μέσα από δημιουργική έκφραση, διερεύνηση και πειραματισμό».

α) Τη γλώσσα προγραμματισμού Logo με τα γραφικά της χελώνας και τις δυνατότητες επεξεργασίας λίστας. Τα γραφικά της χελώνας εγγυώνται την εύκολη και γρήγορη εκμάθηση του προγραμματισμού ενώ η δυνατότητα επεξεργασίας λίστας καθιστά τη Logo γλώσσα ισχυρή εφόσον προέρχεται από τη γλώσσα προγραμματισμού «Τεχνητής Νοημοσύνης», τη Lisp.

Με τη βοήθεια της Logo, μπορούμε να οικοδομήσουμε «μικρά εξειδικευμένα προγράμματα» που αναφέρονται σε ποικίλα μαθήματα και σχολικές δραστηριότητες του προγράμματος του Δημοτικού σχολείου: Γλώσσα (Γραμματική και Ποίηση), Μαθηματικά (Αριθμητική, Γεωμετρία), Μελέτη Περιβάλλοντος, Φυσική, Μουσική, Γεωγραφία.

β) Μια παιδαγωγική αντίληψη η οποία υιοθετεί τις βασικές αρχές της Πιαζετικής θεωρίας του Εποικοδομητισμού (Constructivism) για την ανάπτυξη της νόησης αλλά και τις εμπλουτίζει στο πλαίσιο του ρεύματος του Constructionism (Papert, 1999).

Η κυρίαρχη υπόθεση για την εισαγωγή του Microworlds στην εκπαίδευση βρίσκεται στην αντίληψη ότι αυτό το περιβάλλον είναι ευνοϊκό για τη διερευνητική μάθηση εφόσον συνιστά ένα ανοιχτό σύστημα στο οποίο:

• Ο διδάσκων, καθοριστικός παράγοντας στις διαδικασίες διδασκαλίας και μάθησης, μπορεί να πειραματιστεί μαζί με τους μαθητές του, να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του και να επανεξετάσει το περιεχόμενο της διδασκαλίας του. Στο προτεινόμενο περιβάλλον, «διδάσκω» δεν σημαίνει απλά μεταδίδω γνώσεις αλλά οργανώνω εμπειρίες και πειραματισμούς που σπρώχνουν το διδασκόμενο να οικοδομήσει τις διαισθητικές του γνώσεις (Παπαμιχαήλ, 1988).

• Ο μαθητής μπορεί να οικοδομήσει τις γνώσεις του, να αισθανθεί την ευχαρίστηση της εργασίας με άλλους και να δημιουργήσει, πειραματιζόμενες με τις ιδέες του. Στο πλαίσιο της «Φιλοσοφίας της Logo» η πρωτοβουλία ανήκει στο μαθητή που προγραμματίζει και όχι στη μηχανή.

Παρακαλώ να προσέξετε το τελευταίο... σε ποιον ανήκει η πρωτοβουλία, γιατί είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο μαθαίνω τον υπολογιστή και μαθαίνω μέσω υπολογιστή.

Υπογραμμίζω επίσης την αναφορά του αποσπάσματος στον Πιαζέ και στον εποικοδομητισμό. Πόσοι άραγε εκπαιδευτικοί (δε λέμε για γονείς... ) ξέρουν τι είναι αυτός ο καημενούλης ο εποικοδομητισμός;

Δυστυχώς φτάσαμε στην τρίτη μχ χιλιετία και ακόμη δε μάθαμε πως μαθαίνει ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Και ας έχουν φτάσει στο Έβερεστ οι σοφοί παιδοψυχολόγοι και παιδαγωγοί. Εμείς παραμένουμε "κάτω στου κάμπου τα χωριά"...

Γι' αυτό ακούς ακόμη και σήμερα εκπαιδευτικούς να σου εκθειάζουν τον μαυροπίνακα και την από καθέδρας διδασκαλία. Το τι σημαίνει μαθητοκεντρική διδασκαλία το άκουσαν κάποτε μα ούτε το κατάλαβαν ούτε και το θυμούνται.

Η ουσία λοιπόν δεν είναι στην όποια κριτική μας για τους στόχους παιδείας να στεκόμαστε με ξύλινη γλώσσα στους νόμους της αγοράς... αλλά να καταδεικνύουμε ότι και η αγορά εργασίας δεν περιμένει ρομποτάκια για να ανακάμψει μα ανθρώπους που να ξέρουν να σκέφτονται. Κι αυτό δε θα γίνει με την απλή απόκτηση δεξιοτήτων στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές αλλά με την αγωγή που θα μπορέσει να αξιοποιήσει επιτέλους τους υπολογιστές ως μέσο διδασκαλίας.

Κάτι που επίσης δε θα συμβεί μόνο με τον εξοπλισμό των σχολείων με μηχανήματα ούτε και με την απόκτηση βασικών δεξιοτήτων χρήσης τους από τους διδάσκοντες.

Είναι άλλο πράγμα να ξέρεις να ανοίγεις και να κλείνεις το ρημάδι το κομπιούτερ και άλλο να ξέρεις να το κάνεις εργαλείο διδασκαλίας και μέσο μάθησης.

Όπως ήταν άλλο πράγμα παλιότερα να ξέρεις να γράφεις με την κιμωλία στο μαυροπίνακα και άλλο αξιοποιείς τον μαυροπίνακα για τη διδασκαλία.

Αχ, μωρέ. Βαρέθηκα πια να ζω με τους μάο μάο. Μιλάω και έχω την εντύπωση ότι απευθύνομαι σε ντουβάρια...

Και με πονάει που εκεί στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχουν δεκαετίες τώρα που ξύπνησαν. Αν όχι για όλο τον πληθυσμό τους τουλάχιστον για όσους ξεχωρίζουν, για όσους το σύστημα χρειάζεται για την ανοδική του εξέλιξη. Εδώ ούτε καν αυτούς δε βοηθάμε. Και κάθομαι κι εγώ και θλίβομαι για τους υπόλοιπους και μιλάω για καιάδες.

Αν και (για να μην παρεξηγηθώ με όσα πριν ανέφερα) τα παιδιά με κινητικά προβλήματα δεν έχουν κατ' ανάγκη και πρόβλημα νοητικό. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Δεν είναι μόνο ο Στίβεν Χόγκινς το φωτεινό παράδειγμα. Τα περισσότερα παιδιά με αναπηρίες έχουν λαμπερό μυαλό και τεράστια όρεξη για μάθηση. Εμείς τι κάνουμε όμως;

Αν σας πω ότι κάποιοι από μας θεωρούμε ότι τα άτομα με κινητικά προβλήματα πρέπει να πηγαίνουν σε ειδικό σχολείο, θα με πιστέψετε; Και όμως έτσι είναι. Μου έμελλε και αυτό να το ακούσω εν έτει 2009.

Να γιατί μίλησα για καιάδες παραπάνω. Και που στην τελική, η Σπάρτη είχε και έναν Τυρταίο... αλλά αυτόν φροντίζουμε να τον ξεχνάμε.

Κλείνω με ένα ακόμη λινκ στα αγγλικά, για να δείτε τι λένε εκείνοι οι πέραν του Ατλαντικού για το θέμα της logo:

http://el.media.mit.edu/logo-foundation/pubs/logoupdate/v4n1.html

Θα βρείτε εδώ τη θεωρητική ανάλυση και ελπίζω τα αγγλικά σας να σας βοηθήσουν να τη μελετήσετε. Παραθέτω ένα μικρό μα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

Παράθεση :

Logo is a classic — timeless and enduring. Just as Treasure Island should be on every student's reading list, so should Logo be a part of every computer room's curriculum. Why? Because Logo's learning environment is the best one for teaching the lessons students need to learn.

Logo is a learning tool, an environment that helps you, the teacher, guide students to lessons that are important for their growth and education. As a teacher, you choose the best tool or tools to help you teach students what they need to learn. But how do you match the educational tool to what you want to teach?

To teach mathematics and programming, Logo is the best tool available. To teach problem-solving, it is one of the best available. Specifically, Logo was designed to be a world for exploring fundamental math concepts, for teaching programming, and for teaching powerful analytical concepts, such as sequencing, iteration, and structure (breaking large problems into smaller ones). If you can think in these terms, you can also analyze the world around you.

In particular, with computers becoming a part of all jobs in all workplaces, students will need to know how to use simple programming concepts, regardless of the language. Spreadsheet macro users are programmers. VCR owners (at least those who can set their machine to record future broadcasts) are programmers.

We believe that classic Logo is the best tool for learning these valuable concepts.

Λέρνινγκ τουλ πανάθεμά με... Πότε θα το καταλάβουμε αυτό; Και πότε αυτό "το νησί των θησαυρών" θα γίνει προσβάσιμο και για τα ελληνόπουλα;

Όταν και αν ... θα σταματήσουμε να είμαστε οι μάο μάο του σήμερα. Που δεν μπορούν να μοιράσουν σε δυο γαϊδάρους άχυρα...