Όποιος πρόλαβε φωτογράφισε το νέο μουσείο Ακρόπολης

Παρακαλώ δείτε το ακόλουθο βίντεο - είναι από δελτίο ειδήσεων τηλεοπτικού σταθμού με ημερομηνία 3 Οκτ 2009, παραμονή των βουλευτικών εκλογών:


Στα σχόλια του βίντεο εκείνος που το ανέβασε αναφέρει:

Παράθεση :

Η φωτογράφηση στο Νέο Μουσείο Ακροπόλεως απαγορεύεται στου δύο πρώτους ορόφους και επιτρέπεται μόνο στον τελευταίο, αλλά χωρίς φλας, λόγω του ότι έχει κυρίως αντίγραφά. Σε αυτό το video φαίνεται ότι ο ανήλικος γιος του πρωθυπουργού είναι υπεράνω των 10 εκατομμυρίων υπόλοιπων πολιτών της χώρας. Το χειρότερο είναι ότι οι παράνομες φωτογραφίσεις και μάλιστα με καταστρεπτικό για τα αρχαία φλας γίνονται μπροστά στον έφορο Ακροπόλεως κύριο Αλέξανδρο Μάντη, υπεύθυνο κατά τα άλλα για την προστασία των αρχαίων μας στην σημαντικότερη εφορεία της χώρας. Ο ανίδεος δημοσιογράφος του δελτίου ειδήσεων εγκωμιάζει την παράνομη πράξη.
3 Οκτωβρίου του 2009

Κοίτα πώς μετατοπίζεται η ουσία και τα βάζουν με ένα παιδάκι μόνο και μόνο γιατί του έτυχε μπαμπάς πρωθυπουργός...

Το ζήτημα δεν είναι αν ο συγκεκριμένος μικρός έβγαλε "εντυπωσιασμένος" μερικές φωτογραφίες, αλλά να μπορούν και οι άλλοι μικροί και μεγάλοι επισκέπτες να φωτογραφίζουν και όχι να γίνεται εμπόρευμα η πολιτιστική μας κληρονομιά.

Να προσθέσω ένα ακόμη σχόλιο. Κανένας πρωθυπουργός και σε καμία χώρα του κόσμου δε θα άφηνε το παιδί του να προβεί σε παράνομη πράξη και μάλιστα μπροστά στις κάμερες και μάλιστα παραμονή εκλογών. Άρα ο καθένας καταλαβαίνει ότι ο συγκεκριμένος πατέρας και πρώην πρωθυπουργός 99,99% αγνοεί τη νομική διάταξη που απαγορεύει λέει τη φωτογράφηση εντός του νέου μουσείου Ακρόπολης.

Μα αν την αγνοεί κοτζάμ πρωθυπουργός, να μη σκεφτούμε και την άλλη εκδοχή; Να μην υφίσταται τέτοια διάταξη και παρανόμως να απαγορεύουν κάποιοι τη φωτογράφηση;

Οπότε δικαιολογείται και η στάση του εφόρου που αφήνει το μικρό αγόρι να φωτογραφίζει...

Θέλει λίγο ψαξιματάκι αυτό το θέμα, τι συμβαίνει τελικά...

ΗΡΑΚΛΗΣ έγραψε:

Μα αν την αγνοεί κοτζάμ πρωθυπουργός, να μη σκεφτούμε και την άλλη εκδοχή; Να μην υφίσταται τέτοια διάταξη και παρανόμως να απαγορεύουν κάποιοι τη φωτογράφηση;

Οπότε δικαιολογείται και η στάση του εφόρου που αφήνει το μικρό αγόρι να φωτογραφίζει...

Θέλει λίγο ψαξιματάκι αυτό το θέμα, τι συμβαίνει τελικά...

Λες Ηρακλή μου να μην το ψάξαμε πριν το ανεβάσουμε ως θέμα;

ΚΛΙΚ ΕΔΩ http://www.theacropolismuseum.gr/default.php?pname=Access&la=1 ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ:

Η λήψη φωτογραφιών δεν επιτρέπεται στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου.

Ξεκάθαρα και χωρίς καμία εξαίρεση για όλους τους εκθεσιακούς χώρους.

Να προσθέσω ότι απαγόρευση ισχύει και για τη χρήση κινητού τηλεφώνου:

Η χρήση κινητών τηλεφώνων επιτρέπεται μόνον στον προθάλαμο, στο εστιατόριο και στο αναψυκτήριο του Μουσείου.

Όχι, δεν τα έπαιξε πάλι ο σέρβερ ούτε και το αλτσχάιμερ προχώρησε τόσο που να μπλέξω το θέμα με άλλη άσχετη ανάρτηση. Κοιτάξτε καλύτερα τη φωτογραφία και ίσως να καταλάβετε πριν καν σας εξηγήσω...

Όσοι τουλάχιστον μπορείτε. Γιατί υπάρχουν πάντα και εκείνοι που δεν μπορούν ή δε θέλουν να καταλάβουν. Σαν κι εκείνους που δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν "γιατί βάλαμε το Λιαντίνη ανάμεσα σε συνδικαλιστές, καράβια" και δε θυμάμαι τι άλλο τους είχε μπει στο μάτι... Λες και ο Λιαντίνης είναι εικόνισμα και απαγορεύεται να βάλεις δίπλα του οτιδήποτε άλλο μπας και το μολύνεις!

Είναι βλέπεις της ίδιας φάρας με εκείνον τον καθηγηταρά που προσπάθησε να παρουσιάσει το Λιαντίνη για σχιζοφρενή. Αυτόν που έκρινε ότι τα συγγράμματα του Λιαντίνη δεν ήταν εγχειρίδια και μάθαιναν λέει στους φοιτητές (ανάμεσά τους και σε μένα προφανώς) άλλα αντ' άλλων.

Ε, να γιατί βγήκαμε κι εμείς έτσι. Το λέει και η παροιμία, με όποιον δάσκαλο καθίσεις...

Έμπαινες που λες να ακούσεις Λιαντίνη στη Διδακτική της Γλώσσας κι αυτός άρχιζε να σου μιλά για το μπινγκ μπανκ και παρακάτω το χόντραινε και έφτανε να σε ρωτά αν πήδαγε ο Σωκράτης τους μαθητές του.

Ή ακόμη... πιάνεις να διαβάσεις τα βιβλία του και βρίσκεσαι ανάμεσα σε τραγομάσχαλους γράσωνες και χοιροτρόφους μουνουχάρους. Και ήταν και δάσκαλος βρε παιδί μου, και δη πανεπιστημιακός! Τς τς τς! Άδικο είχε κι εκείνος ο καθηγηταράς να τον παρουσιάζει ακόμη και ως Εωσφόρο; Και να λέει πως έγραφε ό,τι του κατέβαινε;

Γι' αυτό σου λέω. Όσοι την ίδια στάμπα έχουν δεν περιμένω ποτέ να καταλάβουν τι γράφει το Εντουκάντους. Ανήκουμε σε διαφορετικούς κόσμους. Να όπως και οι δύο γάτες...

Τις βρήκα προχτές, λίγο πριν φτάσω στο νέο μουσείο Ακρόπολης.

Η μία μαύρη σχεδόν και τιγρέ. Άγρια και βλοσυρή.

Η άλλη άσπρη και παρδαλή. Παραδομένη στη μουροχαυλίαση.

Η μια στυλωμένη στα δυο της πόδια και με άγρυπνο μάτι.

Η άλλη ζαρωμένη στη γωνιά, δεν είδα, δεν ξέρω...

Πες μου τώρα τι κάνει δυο ζωντανά της ίδιας ράτσας να φέρνονται τόσο διαφορετικά και μετά να το ψάξουμε και για τους ανθρώπους...

Δες τες κι εδώ. Τα μάτια της μίας και το κοιμισμένο βλέμμα της άλλης.

Μοιράζονται το ίδιο μαρμαράκι της εισόδου όχι όμως και τον ίδιο κόσμο.

Να προσέξεις και τις ουρές. Η μια την έχει κυριολεκτικά κάτω από τα σκέλια. Η άλλη; Την έχει τυλιχτεί ίδια βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο του. Όπως ηγεμονικά κρατά και την κεφαλή, με την ίδια περισυλλογή που αρμόζει σε όποιον ξέρει να σηκώνει το βάρος της ύπαρξής του λεβέντικα μεν αλλά και με την πίκρα της γνώσης. Ακόμη και το βλέμμα... Μια θλίψη που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν μόνο ο άνθρωπος έχει συνείδηση.

Γύρνα μετά και στην άλλη για να μην αναρωτηθείς γιατί μερικοί αν και άνθρωποι στα χαρτιά τίποτε το ανθρώπινο δεν έχουν. Μα τι νομίζεις; Φτάνει το dna και μόνο να σε κάνει άνθρωπο; Εδώ δεν αρκεί για να κάνει όμοιες δυο γάτες.

Το dna... Αχ, αυτό το dna. Που μερικοί νομίζουν ότι αρκεί να ξέρεις γραφή και ανάγνωση για να το αποκωδικοποιήσεις...

Τι να πεις; Μάλλον ποτέ δε διάβασαν το ΙΔΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ στα Ελληνικά του Λιαντίνη, ούτε και την Κυκλώπεια στη Γκέμμα, που πάλι σε ένα δάσκαλο χαρίστηκε. Γιατί τάχα; Μόνο για τη φιλία; Και ο Ελληνοέλληνας; Σε έναν ιστορικό για τη φιλία και μόνο;

Λέω λοιπόν πως αυτός ο Λιαντίνης μεγάλο "κακό" μας έκαμε. Μας κοινώνησε γουλιά γουλιά όλο το το κακό του κόσμου. Μας κατέστρεψε. Έλιωσε κάθε αυταπάτη και ψευδαίσθηση που κουβαλάγαμε. Για το τι σημαίνει άνθρωπος. Και τι σημαίνει έλληνας. Και τι εβραίος.

Και δες και μόνος σου στην πράξη το άθλιο αποτέλεσμα. Να περνάς περαστικός για το μουσείο, το μεγάλο και φημισμένο, κι εσύ να στέκεσαι μπροστά σε δύο γάτες...

Κι έπειτα, σε μια στιγμή, το περήφανο ζώο το μαυριδερό, γύρισε το κεφάλι στο σύντροφό του. Ένας γατίσιος Οδυσσέας στο νησί της Κίρκης. Σύες επί φορυτώ; Εμ και οι γάτες τα ίδια, Δάσκαλε... Τι θα φάνε, τι θα πιούνε και άντε μετά ώρες αραχτοί να χωνέψουν. Και πάλι μετά φαΐ και πάλι σπαρίλα.

Κι αν γύρω γίνεται ο χαμός και ο χαλασμός, ατάραχες οι ... γάτες οι παρδαλές. Χαμπάρι δεν παίρνουν. Και δράμι δεν πονούν.

Τα έβαλα κάποτε με κάποιον που ήθελε λέει ηρεμία για να φάει το απογευματινό του καρπουζάκι. Λάθος μου.

Δεν είναι όλες οι γάτες ίδιες. Πώς να είναι οι άνθρωποι;

Και πήρες κι εσύ, επαγγελματική διαστροφή, καλέμι και σφυρί και πολέμαγες όποιο ξύλο απελέκητο πετύχαινες μπρος σου; Γιατί;

Αφού στο είπε. Σ' αυτόν τον κόσμο θα είσαι ή έλληνας ή εβραίος. Με όλη τη σημασία και σε όλες τις διαστάσεις και τις εκφάνσεις... Δεν το είπε;

Κι έπειτα πήρε των ομματιών του και χάθηκε. Ίσως κάποτε να έρθει στο φως το πώς και κυρίως το γιατί. Ίσως κάποτε να μιλήσουν εκείνοι που ξέρουν.

Θα μιλήσουν; Και γιατί τότε να γράψει στο ένα και μοναδικό του προλόγισμα με τη δική του υπογραφή:

"Και χρεωστώ να ευχαριστήσω τους μελλοντικούς αναγνώστες μου εκ μέρους εκείνων που σιωπούσαν, αλλά έβλεπαν";

Στο Επίμετρο των Ελληνικών, για όσους δεν το έχουν προσέξει. Και υπογραφή Δ.Λ.

Να βλέπεις και να σιωπάς. Με πάντα ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής σου αλλά με κουβέντες ίδιες με καμπανιές της Μεγάλης Παρασκευής. Ιδού το ιδεώδες του Εσθλού. Στο Homo Educandus φυσικά, το πολυαγαπημένο...

Εκεί και γράφει και τούτο το σοφό:

"Να θλίβεσαι, όταν το γελοίο διατρέχοντας όλα τα στάδια της έκφρασής του φτάνει στο αδιέξοδο: ντρέπεται δηλαδή τον ίδιο τον εαυτό του."

Και με ρωτάς μετά τι θα κάνω με εκείνο το βίντεο. Τι θέλεις να κάνω; Στο απάντησα μόλις.

Έχω στα χέρια μου ένα γράμμα. Μου το έδωσαν κάποτε να το δημοσιεύσω. Δεν το έκανα. Μου έκαιγε τα χέρια, το είχα πει κι άλλο τόσο το είχαν ειρωνευτεί...

Αργότερα μου ζήτησαν να το κάψω, να το πετάξω, να το αφανίσω. Αλλά προς θεού να μην το δημοσιεύσω. Και δεν το δημοσίευσα. Όμως το διάβασα και αυτό φτάνει. Μένουν πυρωμένα κάρβουνα τα λόγια του να τριβελίζουν το μυαλό μου. Και ειδικά αυτές τις μέρες. Ναι, αν ποτέ ξυπνήσουν μερικοί μπορεί και να καταλάβουν πως δε μιλώ για γάτες. Ως τότε, ξέρω... θα έχουν πάλι αγαναχτήσει που έβαλα το Λιαντίνη παρέα με τις γάτες...

Και είναι λύση του αινίγματος - ίσως - αυτό το γράμμα. Έχω δικαίωμα να το κρατώ κρυφό; Όσο δικαίωμα έχω να θέλω ευχαριστημένο το Δάσκαλο. Να βλέπω δηλαδή μα να σιωπώ.

Ρώτησα πάντως κάποτε και τούτη την ερώτηση: Προς τι όλο αυτό το υλικό; Γιατί σε μένα;

Και πήρα και απάντηση. Για μένα κι αυτή...

Χαιρέτησα έπειτα τις γατούλες και τράβηξα στο δρόμο μου.

Κουβαλώντας ετούτη την τελευταία εικόνα: Το βλέμμα του βοδιού και το άλλο βλέμμα, το έτοιμο να δακρύσει...

Γύρισα στη γωνία του δρόμου και βάδιζα για το μουσείο. Πήγαινα και δεν πήγαινα, μα αφού είπα να το κάνω ας το κάνω λοιπόν.


Ω, θεοί. Ετούτο το αμπλάκημα είναι το μεγάααααααλο μουσείο;

Κι αν υπερβολή τη βρεις τη λέξη, δες μια ακόμη φωτογραφία:



Το νέο μουσείο και στο βάθος μια χαμένη λεπτομέρεια, ένας κάποιος Παρθενώνας, αν τον έχεις ακούσει...

Και απορώ... γιατί κάτι φουκαράδες στα νησιά και σε κάτι άλλους παραδοσιακούς οικισμούς τους υποχρεώνουν να κρατάνε λέει την αρχιτεκτονική του τόπου; Μη μαγαρίσουν λέει την παράδοση και προσβάλουν μνημεία σαν το Κάστρο της Αστροπαλιάς...

Εμ, γι' αυτό σου λέω κι εγώ: ένας κάποιος Παρθενώνας, αν τον έχεις ακουστά...

Δες τώρα και αυτό. Είναι το Βρετανικό Μουσείο. Αυτό που μας κρατάει και δε μας δίνει, καλέ, τα μάρμαρα που άρπαξε ο Έλγιν από την Ακρόπολη...

Για δες τους μπαγάσες... Έκλεψαν ως και το ρυθμό του Παρθενώνα μας για να χτίσουν το μουσείο τους.

Πφφφφφφφφ! Σιγά μη χτίσουμε εμείς έτσι τα δικά μας μουσεία. Σιγά μη χαλαλίσουμε το όραμα κοτζάμ Μελίνας με τέτοιες παμπάλαιες αρχιτεκτονικές!

Μάρμαρο; Χα χα χα... Και το γυαλί και το τσιμέντο; Που τα έχουμε και άφθονα; Τζάμπα να πάνε;

Δες - σου λέω - και θαύμασε. Ειδικά τη νύχτα τι υπερθέαμα φτιάξαμε!

Λάμπει σαν το βόρειο σέλας! που λέει και το άσμα. Και τριγύρω χορεύουν οι τσούπρες οι μαρμάρινες.

Βαράτε τα όργανα βιολιτζήδες! Και δώστου του χορού τραγούδια. Τούτη γης που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε!

Δες και το Λούβρο τώρα, τη νύχτα επίσης.

Να σκάσουν από τη ζήλια τους οι γάλλοι, μπορεί να μας πήραν μια Αφροδίτη, μπορεί να μας κρατάνε και τη Νίκη, αλλά Παρθενώνα πάνω από το δικό τους μουσείο έχουν; Δεν έχουν!

Ακόμη μια ξεπατικωτούρα των δικών μας αρχαίων... Εθνικό Μουσείο της Βουδαπέστης.

Ε, λοιπόν άστους όλους να ξεπατικώνουν. Εμείς μπορούμε και πρέπει να δείξουμε ότι δε χρειαζόμαστε τα παλιά πρότυπα. Άμες δε γεσόμεθα εμείς! Ζήτω το τσιμέντο και το γυαλί!

Για να μην ξεχνιόμαστε, αυτό είναι το δικό μας σούπερ μουσείο! Που σε υποδέχεται με τον τεράστιο εξώστη του και τους κυρίους που πίνουν το καφεδάκι τους...

Μη σας ξεγελά το απέξω. Κάπου μέσα υπάρχει και εκθεσιακός χώρος, δεν είναι όλο πωλητήρια, εστιατόρια, αναψυκτήρια και αίθουσες προβολών.

Βέβαια είναι μια μαγεία αξεπέραστη να μοσχομυρίζει καφές ακόμη και στα ρουθούνια της Πεπλοφόρου... Αν και δουλεύουν στο φουλ τα μηχανήματα και ό,τι μπορούν κάνουν να κρατάνε καθαρή την ατμόσφαιρα. Αλλά βρε παιδάκι μου είναι πράγματα αυτά; Τα μάρμαρα που είναι όλη η ψυχή του έθνους να βρίσκονται στο ίδιο κτίριο με καφέδες και σάντουιτς και τουαλέτες;

Ή να βλέπεις από τη μια τα αγγεία και από την άλλη τις κυλιόμενες σκάλες;

Να μην ξεχνάμε και ποιοι δημιούργησαν το νέο μουσείο Ακρόπολης.

Ας ακούσουμε, όποια άποψη και αν έχει κανείς για την αρχιτεκτονική του νέου μουσείου, και την άποψη τη δική τους, ιδιαίτερα του αρχιτέκτονα, του Τσουμί.

Μην παραλείψετε να προσέξετε στο 3.30 περίπου του βίντεο ένα χαριτωμένο που λέει η εκφωνήτρια της φωνής της Αμερικής. Στην ψύχρα μετατρέπει τη ζωφόρο σε ζωοφόρο! Γλώττα λανθάνουσα...

Κάντε ένα κλικ εδώ:

http://www.parthenonfrieze.gr/#/home

για να δείτε την άλλη, τη ζωφόρο του Παρθενώνα, το μοναδικό αυτό έργο της γλυπτικής με τα 160!!! μέτρα μήκος, το 1,02 μέτρα ύψος, τις 378 μορφές ανθρώπων και θεών και τα περισσότερα από 200 ζώα... Τη μεγάλη δηλαδή πομπή των Παναθηναίων προς τιμή της Αθηνάς.

Τέλειο! Αυτό για να καταλάβουμε πόσο καλά γνωρίζουν την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα όλοι αυτοί οι ένθερμοι σπίκερς...

Μια χαρά το βρίσκω και αυτό που λέει ο μίστερ Τσουμί σαν δικαιολογία για το γυαλί που έβαλε. Ας το δούμε κι εμείς - τι βλέπει κανείς από το νέο μουσείο:


Φόντο απίθανο, δεν μπορώ να πω...

Ναι μεν φαίνεται και ο Παρθενώνας, αλλά το υπόλοιπο σκηνικό συνιστά την απόλυτη περιγραφή του κιτς.

Από την άποψη αυτή μάλλον ευγνωμοσύνη χρωστάμε σε όποιον απαγόρευσε τις φωτογραφίες στους εκθεσιακούς χώρους του νέου μουσείου...

Αυτό πάλι τι σας λέει;

Το γλυπτό των χιλιάδων χρόνων και πίσω η τσιμεντούπολη - μεγαλούπολη...

Το αρχαίο κάλλος και η σημερινή ασχήμια.

Μπορεί κάποιοι να νομίζουν ότι χωρίς λόγια το νέο μουσείο θα υποβάλλει ένα προκαθορισμένο μήνυμα, πλην όμως ο καθένας μας (τουλάχιστον όσοι δεν είμαστε ζώα... και δεν ηδονιζόμαστε με γύψινες ζωοφόρους) λαμβάνει και τα δικά του μηνύματα. Και όχι όσα θέλουν ντε και καλά να του περάσουν.

Τόσα και τέτοια που να τον πιάνουν κλάματα, κύριε Τσουμί, όταν επισκέπτεται το μουσείο που φτιάξατε. Και δεν ήταν κλάματα χαράς ή ευφρόσυνης συγκίνησης. Καυτά δάκρυα ήταν ενός πόνου που οι λέξεις δε φτάνουν για να τον περιγράψουν.

Ο πόνος και το σοκ για την απαγόρευση χρήσης φωτογραφικής μηχανής ήταν ένα τίποτα μπρος στην τεράστια θλίψη για τις "φωτογραφίες" που έβγαλαν τα μάτια μας.

Άνευ σχολίων. Τι να σχολιάσεις;

Πως σε ένα γκρίζο περιβάλλον, μέσα και έξω από το μουσείο, χάνεται και εξαφανίζεται η μιλιά των γλυπτών;

Ακόμη και από τον επάνω όροφο, την αίθουσα του ... Παρθενώνα, τι βλέπει ο επισκέπτης του νέου μουσείου Ακρόπολης;

Κατέβηκα στον εξώστη του εστιατορίου και έβγαλα επιτέλους μια δική μου φωτογραφία... Να τι βλέπει ακριβώς ο επισκέπτης ακόμη και αν φύγουν από τη μέση οι τζαμαρίες...

Τη νύχτα φαντάζομαι θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Μόνο που το μουσείο τις νύχτες κλείνει. Τι κρίμα. Θα ήταν μια κάποια λύση. Να ανοίγει μόνο νύχτα...

Μια ακόμη φωτογραφία από τον εξώστη για να απολαύσετε τη θέα από το νέο μουσείο Ακρόπολης σε όλο της το μεγαλείο. Ντροπή. Αυτό αισθάνθηκα.

Έχω γυρίσει χώρες και χώρες και έχω επισκεφθεί μουσεία και μουσεία. Πουθενά δε συνάντησα τέτοια κατάσταση.

Τα μουσεία τους οι άνθρωποι φροντίζουν να υπηρετούν με κάθε τρόπο την εμορφιά. Πόσο μάλλον ένα μουσείο για την Ακρόπολη της Αθήνας... Πόσο θα έπρεπε να είναι ένας ύμνος στο ωραίο.

Εδώ ακριβώς την επόμενη φορά θα πάρω τη Γκέμμα και θα διαβάσω από τον Ελληνοέλληνα:

"Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντί της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;"

Και σε ρωτάω: Είναι υποχρεωμένος ο κάθε ξένος επισκέπτης του μουσείου να ξέρει πώς και γιατί βιτρίνα στο πιο διαφημισμένο μουσείο της χώρας μου είναι αυτά τα τρισάθλια μπαλκόνια; Τα βρώμικα και σκουριασμένα;

Ούτε στις φτωχές συνοικίες του Καΐρου τέτοια κατάντια.

Και δυστυχώς ο Λιαντίνης μοιάζει προφητικός. Ακόμη μία φορά... Γιατί μιλάει με το στόμα κάθε ξένου που θα φτάσει εδώ. Και μιλάει δυο δεκαετίες πριν. Αλλά ο έχων ώτα και μόνο. Οι άλλοι προτίμησαν τις ρεκλάμες και τις υποσχέσεις πως με τέτοιο μουσείο δεν μπορεί, θα μας δώσουν πίσω τα μάρμαρα οι Βρετανοί. Αμ, δεεεεεεεε.

Και βάζουμε αν θέλετε και στοίχημα. Βρε έχει δώσει ποτέ πίσω η Αγγλία το παραμικρό;

Α, ναι. Τα Επτάνησα. Για να κατσικωθεί στο σβέρκο μας η βασιλεία.

Αυτά όμως παθαίνει όποιος ξεχνά την ιστορία του. Και η ιστορία, ξέρετε, επαναλαμβάνεται σαν τραγωδία.

ΗΡΑΚΛΗΣ έγραψε:

Να μην ξεχνάμε και ποιοι δημιούργησαν το νέο μουσείο Ακρόπολης.

Ας ακούσουμε, όποια άποψη και αν έχει κανείς για την αρχιτεκτονική του νέου μουσείου, και την άποψη τη δική τους, ιδιαίτερα του αρχιτέκτονα, του Τσουμί.

Μην παραλείψετε να προσέξετε στο 3.30 περίπου του βίντεο ένα χαριτωμένο που λέει η εκφωνήτρια της φωνής της Αμερικής. Στην ψύχρα μετατρέπει τη ζωφόρο σε ζωοφόρο! Γλώττα λανθάνουσα...

Κάντε ένα κλικ εδώ:

http://www.parthenonfrieze.gr/#/home

για να δείτε την άλλη, τη ζωφόρο του Παρθενώνα, το μοναδικό αυτό έργο της γλυπτικής με τα 160!!! μέτρα μήκος, το 1,02 μέτρα ύψος, τις 378 μορφές ανθρώπων και θεών και τα περισσότερα από 200 ζώα... Τη μεγάλη δηλαδή πομπή των Παναθηναίων προς τιμή της Αθηνάς.

Ακόμη γελάω! Πού το πέτυχες καλέ αυτό;;;

Όσο για τη χώρα σου (και τη χώρα μου Δανάη) ίσως δεν άκουσες χτες βράδυ την εκπομπή του Χαρδαβέλα. Ελλάς το μεγαλείο σου! Με τιμητική πρόσκληση ερχόταν επί χρόνια στην Ελλάδα ο τουρκαλάς που προκάλεσε την κρίση στα Ίμια! Απίστευτο; Και όμως αληθινό.

Τελευταία φορά που μπήκε στην Ελλάδα ήταν την παραμονή των εκλογών, 2 του Οκτώβρη. Και μόνο μετά το σούσουρο που ξέσπασε από τις αποκαλύψεις των δημοσιογράφων, τον έβαλε επιτέλους το εξωτερικών στη λίστα των ανεπιθύμητων στη χώρα μας.

Ο τύπος στο μεταξύ έχει λέει ανεβάσει φωτογραφίες στο facebook από επίσκεψη στην Ακρόπολη και τελείως προκλητικά ένας φίλος του άφησε σχόλιο πως τους χρωστάει να στήσει ακόμη μία σημαία...

Αυτό ούτε ο Λιαντίνης δεν το προφήτεψε. Έμεινε κι εκείνος στην περίπτωση του Γλέζου και του Σάντα. Πού να φανταστεί ότι θα κινδυνεύουμε να πάθουμε και το ακριβώς ανάποδο;

Δείτε περισσότερα για την εκπομπή του Χαρδαβέλα στο olympia.gr