Αδέρφια μου αλήτες πουλιάααααααααα!!!

Τα ζηλεύω αφόρητα.

Γιατί πετούν.

Τα πετεινά του ουρανού...

Ίσως γι' αυτό δε χάνω ευκαιρία να τα φωτογραφίσω.

Όπως και ετούτα τα πετούμενα της χτεσινής μέρας στη Βάρκιζα.



ένα πουλί κι εσύ

ξενιτεμένο

Να στείλω μήλο σέπεται, κυδώνι μαραγκιάζει

Άδειο και το τραπεζάκι που καθίσαμε κάποτε, και μιλάγαμε και γελάγαμε...



πουλί κι αυτό, σιδερένιο

τι πειράζει;

Πειράζει μόνο που παίρνει μακριά όσους αγαπάμε

και δεν πειράζει καθόλου όταν τους ξαναφέρνει πίσω

Μέτραγα χτες τα αεροπλάνα στη Βάρκιζα...

Ποιο θα 'ναι το δικό σου;

κι έπειτα γύρισα το βλέμμα

στους ταξιδιώτες του γιαλού

μια μικρή αλκυόνη πέταξε πέρα τρομαγμένη

από μένα; ή από τις αλκυονίδες που φέτος δε φάνηκαν;

κι έμεινε το περιστεράκι στο βράχο να μετράει καβουράκια...

στην άλλη γωνιά ο γλάρος

αυτός δεν παρατηρεί καβουράκια

εμένα παρατηρεί που τον πλησιάζω και το σκέφτεται

να μείνει; να φύγει;

τελικά ξεπέρασε το δίλημμα με μια μεγαλόπρεπη απογείωση

κι έπειτα γύρισε σε ένα γύρο θριάμβου

παρέα με το ταίρι του

αυτά στα ουράνια

κι εμείς;

καρφωμένοι πάντα στο χώμα...

για δες παιχνίδια και τσαλίμια

και δες και τον τρίτο της παρέας...

λες να υπάρχουν και στα πουλιά τα τρίγωνα που συνηθίζουν οι άνθρωποι?

κι έπειτα άρχισε η επέλαση των περιστεριών

ούτε που κατάλαβα από πού εμφανίστηκαν τόσα περιστέρια....

ούτε Τα πουλιά του Χίτσκοκ να ήταν...

φρρρρρ φρρρρρρ ακουγόταν συνεχώς

και όλο και έρχονταν τριγύρω μου δίχως να σκιάζονται...

ποιος ξέρει; μπορεί τα καημένα να νόμιζαν πως κάτι καλό θα τα φιλέψω

τι κρίμα! μόνο το φλας της μηχανής μου είχα...

Ή λες ακριβώς γι' αυτό να με πλησίασαν?

ας τους κάνουμε λοιπόν το χατίρι

σ' αυτά τα αθώα πλάσματα αξίζει να κάνεις κάθε χατίρι...

θα μπορούσε να είναι πίνακας

μα δεν είναι...

είναι απλά τα περιστέρια της Βάρκιζας

που φαίνεται ότι λατρεύουν το φακό...

προχωρούσα καταπάνω τους μα πού αυτά, ατάραχα!

λες και έπαιζαν μαζί μου το παιχνίδι "πιάσε μας, πιάσε μας"

η βεβαιότητα της φτερούγας βλέπεις

που ακόμη και μπρος στο γκρεμό αφήνει περιθώρια σωτηρίας

ε, να μην τα ζηλεύω τα πουλιά?

ένα ακόμη κάδρο από τις αμέτρητες φωτογραφίες που τους έβγαλα...

έκαναν πως φεύγουν κι έπειτα να 'τα πάλι πίσω!

να προσπαθούν να γαντζωθούν στο βράχο...

έτσι δεν κάνουμε και οι άνθρωποι;

αδυνατώντας να δεχθούμε πως πρέπει να αποχαιρετήσουμε την Αλεξάνδρεια που χάσαμε?

όταν φωτογραφίζεις εννοείται πως κάνεις και τα δύο...

χωρίς δικές σου διαδρομές τι φωτογραφίες να βγάλεις?

παίζοντας με τις φωτογραφίες...

ναι, είναι ένα παιχνίδι η φωτογράφιση...

χωρίς κανένα παιχνίδι

απλά ό,τι έβλεπα...

μαγεία δεν είναι και πάλι?

εμ, με τέτοια μοντέλα!

και σε καδράκι οι ίδιοι πρωταγωνιστές

το αξίζουν!

νομίζω?

παίζοντας με το λευκό αρχηγό...

και το δράκο του κόκκινου βράχου!

Γενικά με εξιτάρουν τα παιχνίδια με όσους το παίζουν αρχηγοί...

για δες λοιπόν τι έπαθε!

κλωνοποίηση στα τέσσερα!!!

και ο τίτλος; Συμπληγάδες!!!

τι άλλο?