Θα κάνει η Τετάρτη Δημοτικού περιβαλλοντική αγωγή; Τι μου λες!!! Τς τς τς!!!

Η είδηση δημοσιεύεται στη σημερινή Ελευθεροτυπία. Και αφορά το νέον σχολείον! Και το πρόγραμμα που θα εφαρμόσουν τα 800 νέα σχολεία από το Σεπτέμβριο.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=172368

Εκεί και αναφέρεται πως η Δ' τάξη του Δημοτικού θα κάνει μία ολόκληρη ώρα την εβδομάδα περιβαλλοντική εκπαίδευση!!!!!!!!

Σοβαρά; Έχω μείνει άφωνη!!! Μιλάμε για τέτοια κοσμοϊστορική αλλαγή;

Και καλά βρε παιδιά, δηλαδή δημοσιογράφοι... Σαφώς και έτσι ακριβώς προβλέπει το πρόγραμμα για το νέο σχολείο. Αλήθεια γράψατε. Μα κάντε τον κόπο στοιχειωδώς να διασταυρώσετε τα δεδομένα με την ήδη υπάρχουσα πραγματικότητα των σχολείων εδώ και δέκα το λιγότερο χρόνια.

Η περιβαλλοντική εκπαίδευση αποτελεί θεσμό του ελληνικού σχολείου εδώ και πάρα πολύ καιρό. Και κατ' έτος εκπονούνται εκατοντάδες περιβαλλοντικά πρότζεκτ σε όλες σχεδόν τις τάξεις του δημοτικού και όχι μόνο στην Τετάρτη.

Κι άλλα τόσα πρότζεκτ γίνονται και για την Αγωγή Υγείας που θα διδαχτεί, όπως γράφετε, μία ώρα κι αυτή την εβδομάδα, στα παιδάκια της πρώτης. Και που από το Σεπτέμβρη θα μένουν στο σχολείο αντί για 5 ώρες που ίσχυε ως σήμερα (αναχώρηση στις 12.25 ) 7 ώρες , αναχωρώντας στις 2 το μεσημέρι. Φαντάσου δηλαδή παιδί έξι χρονών που θα βρίσκεται τόσες ώρες στο σχολείο τρώγοντας σάντουιτς και που η μεγάλη πρόοδος θα είναι πως θεωρητικά θα ασχολείται με την αγωγή υγείας. Ποιος ειδικός όμως μπορεί να συνυπογράψει ότι ένα τέτοιο ωράριο συνάδει με τις ανάγκες της υγείας τόσο μικρών παιδιών;

Ή ποιος εκπαιδευτικός αν τον ρωτάγατε δε θα σας έλεγε πως η εμπλοκή τόσων ειδικοτήτων στο πρόγραμμα θα έχει ως αποτέλεσμα την αντιπαιδαγωγική ρύθμιση του ωρολογίου προγράμματος;

Διότι τι σημαίνει στην πράξη πως τα παιδιά θα διδάσκονται τόσες ώρες γυμναστικής, αγγλικών, πληροφορικής, θεατρικής αγωγής και μουσικής; Και τις αριθμώ για την πρώτη τάξη αντίστοιχα: 4 και 2 και 2 και 1 και 2 δηλαδή σύνολο 11. Ώρες εμβόλιμες στο πρόγραμμα του δασκάλου της τάξης που θα διδάσκει τη γλώσσα, τα μαθηματικά, τη μελέτη περιβάλλοντος. Έτσι θα είναι συχνό το φαινόμενο που τα βαριά μαθήματα θα διδάσκονται όχι τις πρώτες ώρες όπως είναι το παιδαγωγικά ορθό, αλλά τις ώρες που το παιδί θα είναι εξαντλημένο από τα μαθήματα που θα έχουν προηγηθεί.

Ήδη υπήρχε πρόβλημα στις μικρές τάξεις με τις αλλαγές που είχαν γίνει τα προηγούμενα χρόνια (εισαγωγή ειδικοτήτων στη γυμναστική και στη μουσική) αλλά και με το δεύτερο δίωρο που είχε επιβληθεί, αντί του μία ώρα μάθημα και μετά διάλειμμα που ίσχυε παλιότερα. Γιατί τα μικρά παιδιά δεν αντέχουν 90 λεπτά καθηλωμένα στο θρανίο. Κουράζονται και φυσικά σταματούν να παρακολουθούν το μάθημα.

Φαντάσου τώρα που το 7ωρο σημαίνει και τρίτο δίωρο, της 6ης και 7ης ώρας, που έχουν μόνο ένα πεντάλεπτο διάλειμμα ανάμεσα. Τι μπορεί να κάνει ένα κουρασμένο παιδί μέσα σε πέντε λεπτά; Ίσα ίσα να κατεβεί στην αυλή και αμέσως να ξαναπάρει το δρόμο για την τάξη.

Το 7ωρο, που πρώτη φορά εφαρμόστηκε στο ελληνικό δημοτικό σχολείο το 2006, και μόνο για τις δύο τελευταίες τάξεις, είναι βαρύ ακόμη και για τα μεγάλα παιδιά. Έστω και αν μέχρι τώρα το πρόγραμμα της Ε' και Στ' τάξης είχαν δύο 7ωρα την εβδομάδα και τρία 6ωρα. Και πάλι τα παιδιά διαμαρτύρονταν πως δεν αντέχουν.

Κι ας αφήσουν στην άκρη το ωράριο άλλων σχολείων στην Ευρώπη. Γιατί εκεί τα σχολεία διαθέτουν χώρους ανάπαυσης, φαγητού, γήπεδα... Και το πρόγραμμα διαμορφώνεται με υποχρεωτική ξεκούραση των παιδιών ανάμεσα στις πρώτες και τελευταίες ώρες του προγράμματος, τόση και τέτοια που να συνάδει με την ηλικία τους. Και φυσικά με κανονικό και υγιεινό γεύμα στο εστιατόριο του σχολείου, όχι με σάντουιτς που τρέφονται τα δικά μας.

Από την άλλη μεριά ξέρουμε ότι πολλά παιδάκια της πρώτης μέχρι τώρα έμεναν στο ολοήμερο, που σημαίνει ότι έφευγαν από το σχολείο στις 4.15 ή και στις πέντε σε ορισμένα σχολεία. Μάλιστα κάποια παιδιά έρχονταν και στην πρωινή ζώνη του ολοήμερου, δηλαδή από τις 7 αντί στις 8 που έρχονται όλα τα άλλα παιδιά.

Αλλά ούτε και αυτό το επιχείρημα ευσταθεί διότι στο ολοήμερο έμεναν τα παιδιά που οι γονείς τους το επέλεγαν, και όχι υποχρεωτικά. Επίσης στα περισσότερα ολοήμερα υπήρχε διακοπή για φαγητό στις 2 το μεσημέρι και με παράλληλα μέτρα ώστε να τρώνε κανονικό φαγητό, όχι μικρογεύματα.

Θα μου πεις, και τώρα στις 2 θα σχολάνε... Ναι, αλλά δε θα γυρίζουν πετώντας στο σπίτι. Ούτε και θα διακτινίζονται παρά την είσοδο των νέων τεχνολογιών στο σχολείο. Στις 2 τώρα το ταλαίπωρο παιδάκι - μετά από 7 ώρες μάθημα - θα πρέπει να φορτωθεί την τσαντούλα του και να περπατήσει και ως το σπίτι. Και την ώρα που θα καταρρέει από κούραση και θα θέλει να κοιμηθεί λιγάκι, η μάνα θα το μπουκώνει με φαγητό.

Αλλά και τα άλλα που θα μείνουν στο ολοήμερο... και που θεωρητικά δεν αλλάζει κάτι στην ώρα φαγητού τους ... και θα μπορέσουν να πάνε στο χώρο που σερβίρεται το ζεσταμένο στα μικροκύματα ταπεράκι τους, για ελάτε λίγο στη θέση τους. Με το ως τώρα πρόγραμμα το μάθημα σταματούσε στις 12.25 και τα μικρά παιδιά αρχίζαν το πρόγραμμα του ολοήμερου που ήταν πολύ πιο χαλαρό από το κανονικό μάθημα. Και συνήθως άρχιζε με μελέτη των μαθημάτων της άλλης μέρας. Και που το καθένα την έκανε με το δικό του ρυθμό. Και με την κατάλληλη από τον παιδαγωγό αντιμετώπιση που φρόντιζε να τους δώσει χρόνο ξεκούρασης και χαλάρωσης. Και ο καθένας καταλαβαίνει ότι είναι άλλο πράγμα να παρακολουθεί μάθημα το παιδί και άλλο να κάνει τη μελέτη του.

Τώρα αυτή η μελέτη εξαφανίζεται τελείως από το πρόγραμμα. Και βλέπουμε εξαγγελίες πως η τσάντα θα μένει στο σχολείο. Γιατί θα ολοκληρώνεται ταυτόχρονα με το μάθημα και η μελέτη. Τι ανέκδοτα είναι αυτά; Και για ποιο σχολείο μιλάμε;

Για το σχολείο που δέχεται πλέον και παιδιά με ειδικές ανάγκες; Και ένα σεβαστό ποσοστό είναι αλλοδαπά και ξενόγλωσσα; Και που ο αριθμός μαθητών προβλέπεται να ξαναπάει στους 30; Ποιος είναι αυτός ο σούπερμαν δάσκαλος που θα καταφέρει με τέτοιες συνθήκες να ολοκληρώσει και τη διδασκαλία και τη μελέτη των μαθητών; Και καλά εμείς. Τα παιδιά; Θα αποκτήσουν αίφνης σούπερ ικανότητες για να αντέξουν όλη αυτή την εντατικοποίηση;

Τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στα σχολεία με τα νέα μέτρα θα είναι τεράστια. Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση από μέσα, μπορούν να το καταλάβουν. πχ θα υπάρξει τεράστιο πρόβλημα και με το σερβίρισμα του φαγητού σε αρκετά σχολεία καθώς για τραπεζαρία χρησιμοποιούσαν αίθουσες διδασκαλίας ή πολλαπλών χρήσεων. Να, στο σχολείο που εργάζομαι φέτος. Το γεύμα σερβίρεται στην αίθουσα της πέμπτης δημοτικού που ταυτόχρονα είναι και αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Τι θα γίνει από του χρόνου; Στις δύο θα σχολάνε τα παιδιά... και πότε ακριβώς θα είναι έτοιμος ο χώρος για φαγητό; Δε θα πρέπει στοιχειωδώς να καθαριστεί; Να στρωθούν τα τραπέζια; Να ζεσταθούν τα ταπεράκια;

Σαν το σχολείο αυτό είναι και πολλά άλλα. Που δε διαθέτουν χώρους ξεχωριστούς για το φαγητό. Και το πρόβλημα θα είναι τεράστιο. Γιατί κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι στις 2 που θα σχολάνε τα παιδιά από το μάθημα θα μπορούν να συνεχίσουν με μάθημα του ολοήμερου και όχι με διακοπή για φαγητό.

Επίσης θα παρατηρηθεί το αδιανόητο φαινόμενο να μην μπορεί ο δάσκαλος της τάξης να μείνει στην αίθουσα για τις απαραίτητες εργασίες προετοιμασίας της για την επόμενη μέρα. Γιατί "καπάκι" μετά το μάθημα θα αρχίζει το ολοήμερο... Το έζησα στο περσινό μου σχολείο το πρόβλημα και χρειάστηκε να πατήσω πόδι για να μπει στην τάξη μου τμήμα του ολοήμερου που άρχιζε 45 λεπτά μετά τη λήξη ωραρίου του δικού μου τμήματος. Χρόνος που δεν επαρκούσε για να τακτοποιήσω το διδακτικό υλικό αλλά ήταν έστω κι αυτός κάτι από το τίποτα.

Μιλάνε μετά για θεατρική αγωγή. Που θα τη διδάσκει ειδικός και όχι ο δάσκαλος. Σε ποιο χώρο; Αφού στη σημερινή πραγματικότητα οι χώροι πολλαπλών χρήσεων συνήθως χρησιμοποιούνται και ως αίθουσες διδασκαλίας. Και παράλληλα ένας σεβαστός αριθμός αιθουσών διδασκαλίας παρουσιάζει τρομερή στενότητα χώρου. Όπως και η αίθουσα που διδάσκω φέτος. Μια αίθουσα 7 επί 4 που δεν επιτρέπει στα παιδιά να σηκωθούν όρθια. Θεατρική αγωγή με παιδιά στριμωγμένα στα θρανία θα διδαχτεί;

Μετά είναι το θέμα της πληροφορικής. Θα διδάσκεται και αυτή από ειδικούς. Και δύο ώρες την εβδομάδα. Αυτό στην πράξη σημαίνει πως το εργαστήριο πληροφορικής του σχολείου θα είναι ελεύθερο για 11 ώρες την εβδομάδα αφού τις άλλες 24 θα διδάσκεται εκεί η πληροφορική. Θα γίνεται λοιπόν σκοτωμός για το ποιος θα προλάβει να πάει με το τμήμα του στο εργαστήριο και να εφαρμόσει όσα ζητούν τα σημερινά βιβλία και που προβλέπουν χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή. Στην πράξη δηλαδή αντί να προωθηθεί το ψηφιακό σχολείο θα παρεμποδιστεί. Ακόμη και αν μπουν διαδραστικοί πίνακες σε όλες τις τάξεις. Διότι τα εκπαιδευτικά σενάρια χρήσης των νέων τεχνολογιών ενδείκνυνται να γίνονται με αυτενέργεια των μαθητών στον υπολογιστή και όχι με επίδειξη από το δάσκαλο.

Αλλά και η γυμναστική θα είναι αιτία πονοκεφάλου... γιατί στο σύνολό τους σχεδόν τα σχολεία δε διαθέτουν γυμναστήρια και το μάθημα διδάσκεται στο προαύλιο. Με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος, θα έχουμε ταυτόχρονη παρουσία δύο τμημάτων στην αυλή. Και δεν είναι όλες οι αυλές κατάλληλες για να εξυπηρετήσουν δύο τμήματα. Ενώ ο θόρυβος για τις παρακείμενες αίθουσες θα γίνει αφόρητος. Ήδη υπήρχε μεγάλο πρόβλημα με αυτό το ζήτημα. Τη γειτνίαση δηλαδή των αιθουσών με το χώρο γυμναστικής.

Ένα ακόμη πρόβλημα που θα προκύψει θα είναι με τη συνεργασία των δασκάλων με τους γονείς. Αφού ως τις 2 θα είναι πιασμένες όλες οι αίθουσες από παιδιά, ο δάσκαλος θα πρέπει να μείνει στο σχολείο και μετά τις 2 για να συναντήσει τους γονείς. Άρα η παραβίαση του 6ώρου εργασίας που προβλέπει ο νόμος, θα καταπατηθεί θέλοντας και μη.

Και ίδιο πρόβλημα θα δημιουργηθεί με τις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων. Αφού το σχολείο θα λειτουργεί ως τις 2, σε ποια ώρα θα γίνονται οι συνεδριάσεις; Φυσικά μετά τις 2...

Αλλά και η καθαριότητα του σχολικού χώρου θα καταντήσει προβληματική. Μέχρι τώρα η καθαρίστρια έπιανε δουλειά από τις 10 για τους κοινόχρηστους χώρους και μετά τις 12.25 άρχιζε η καθαριότητα των αιθουσών των μικρών τάξεων. Τώρα θα πρέπει η καθαρίστρια να περιμένει να πάει 2. Τι ώρα θα τελειώσει; Άρα αναγκαστικά θα αλλάξει και η ώρα που έρχεται η καθαρίστρια. Και για κάθε τι έκτακτο (από εμετούς μέχρι τσισάκια των μικρών) θα αναλαμβάνει χρέη ο δάσκαλος...

Και πέρα από αυτά. Η επιλεκτική έναρξη του νέου προγράμματος θα σημάνει πολλά προβλήματα και για τα παιδιά που παίρνουν μεταγραφές. Διότι αν δεν είναι ίδιου τύπου το σχολείο που θα μεταγραφούν, θα έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα ύλης. Άλλα θα βρίσκονται σε περιβάλλον που έχουν κάνει τα άλλα παιδιά πληροφορική και ξένες γλώσσες από την πρώτη τάξη (αλλά και περισσότερες ώρες ελληνικά και μαθηματικά) και άλλα θα υποχρεώνονται να επαναλάβουν διδαχθείσα ύλη. Σε κάθε περίπτωση θα αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας για το δάσκαλο να πραγματοποιήσει ένα πετυχημένο μάθημα καθώς θα αυξάνεται ο βαθμός ανομοιογένειας των μαθητών.

Κι εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι τα προβλήματα θα είναι πιο έντονα στα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες ή και στα ξενόγλωσσα. Για τα παιδιά αυτά το νέο πρόγραμμα θα έχει βάρος αξεπέραστο. Φαντάσου, για παράδειγμα, ένα αλβανάκι που έρχεται στην πρώτη τάξη και δεν ξέρει ελληνικά. Θα υποχρεωθεί ταυτόχρονα να μάθει δύο ξένες γλώσσες. Ποιο φυσιολογικό παιδί μπορεί να το αντέξει αυτό στα έξι του χρόνια; Αν τύχει μάλιστα να παρουσιάζει και μαθησιακές δυσκολίες; Τότε κλάφτα Χαράλαμπε! Το ίδιο θα γίνει για τους Ρομά και για κάθε άλλη μειονότητα αλλόγλωσση.

Ένας ακόμη αρνητικός παράγοντας είναι που το πρόγραμμα θα αρχίσει πριν ακόμη επιμορφωθούν οι εκπαιδευτικοί στις νέες απαιτήσεις. Έτσι ο καθένας θα κάνει ό,τι τον φωτίσει ο θεός της παιδαγωγικής...

Παρά την γκρίνια... προσωπικά ανήκω σε εκείνους που θα ήθελαν με κάθε τρόπο να βελτιωθεί το σχολείο. Ακόμη και αν ζημιωθούν τα συνδικαλιστικά μας ζητούμενα. Πχ το περίφημο διδακτικό ή εργασιακό μας ωράριο. Που έτσι κι αλλιώς για έναν ευσυνείδητο δάσκαλο είναι μύθος ότι εργάζεται μόνο 6 ώρες την ημέρα. Γράψτε τουλάχιστον δέκα ώρες ημερησίως και βάλτε μέσα και ώρες από το σαββατοκύριακο. Αλλιώς είναι αδύνατον να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Έτσι λοιπόν η δική μου γκρίνια έχει να κάνει μόνο για το αν το νέο πρόγραμμα να ωφελήσει το σχολείο και όχι αν θα επιβαρύνει το δάσκαλο.

Τι θα είχα λοιπόν να προτείνω; Το διαχωρισμό του εσωτερικού προγράμματος σε πρωινή και απογευματινή ζώνη. Αν δηλαδή θέλουμε να παταχθεί και η παραπαιδεία. Το πώς ακριβώς θα μπορούσε να γίνει αυτό, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα και στους μαθητές και στους γονείς αλλά και στη συμπλήρωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, θα μπορούσε να λυθεί από ομάδα ειδικών και σε συνεργασία με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Και θα μπορούσε να εφαρμοστεί με ευελιξία ώστε να αντιμετωπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε σχολείου. Αυτό δηλαδή που έχω στο μυαλό μου είναι να επιτρέπεται σε όσους μαθητές το θέλουν να αναχωρούν για το σπίτι τους στις 12.30 περίπου και να επανέρχονται αργότερα στο σχολείο. Όπως κάνουν άλλωστε τα παιδιά σήμερα πηγαίνοντας έξω για Αγγλικά κλπ.

Τι θα ωφεληθούμε από μια τέτοια ρύθμιση; Την ανακατανομή των μαθητών με βάση τα ενδιαφέροντά τους και τις ικανότητές τους για την παρακολούθηση μαθημάτων ξένης γλώσσας, πληροφορικής, μουσικής, φυσικής αγωγής. Και φυσικά με μικρότερο αριθμό παιδιών σε κάθε τμήμα, αν τουλάχιστον θέλουμε μέσα από το δημόσιο σχολείο τα παιδιά να οδηγούνται σε πιστοποίηση στις γλώσσες και στην πληροφορική αλλά και να υποστηρίζονται τα παιδιά που αγαπούν τη μουσική ή έχουν ταλέντο στον αθλητισμό. Επιπλέον θα δίνεται χρόνος στα παιδιά να ξεκουραστούν και όχι να βγάζουν μονορούφι το εφτάωρο όπως σήμερα.

Έχω επίσης στο νου μου ότι με μία τέτοια ρύθμιση, που το σχολείο θα ολοκληρώνει ως τις 12.30 το βασικό κύκλο μαθημάτων, θα μπορεί να προσφερθεί ενισχυτική διδασκαλία σε όσους μαθητές το έχουν ανάγκη, χωρίς να απομακρύνονται από την τάξη τους σε ώρα μαθήματος, όπως συμβαίνει τώρα.

Είναι αναγκαιότητα σήμερα να σταματήσουμε να βάζουμε τα παιδιά στο ίδιο σακούλι με μόνο κριτήριο την ημερομηνία γέννησης και να προσφέρουμε επιτέλους στο κάθε παιδί την αγωγή που έχει ανάγκη.

Δηλαδή στα πλαίσια της απογευματινής ζώνης τα αλλόγλωσσα παιδιά να παρακολουθούν μαθήματα ελληνικής γλώσσας, τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες να έχουν άνετη ειδική αγωγή, τα παιδιά που έχουν έφεση στις γλώσσες να μπορούν να προχωρούν με ρυθμό ανάλογο των ικανοτήτων τους και επιτέλους στο σχολείο να αναπτυχθεί ο αθλητισμός και οι τέχνες.

Είμαι επίσης της άποψης να δοθεί έμφαση στο θεσμό των σχολικών βιβλιοθηκών και να μένουν κι αυτές ανοιχτές τις απογευματινές ώρες για όσους μαθητές θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν και το ίδιο θα πρότεινα και για τον τομέα της πληροφορικής. Να δίνεται χρόνος στα παιδιά να χρησιμοποιούν ελεύθερα και όχι μόνο για μάθημα το εργαστήριο πληροφορικής για την προετοιμασία εργασιών, φυσικά με καθοδήγηση και εποπτεία υπεύθυνου εκπαιδευτικού.

Βλέπω επίσης και φαντάζομαι τη δημιουργία εργαστηρίων για τα εικαστικά και τη μουσική... και μεταφορά μαθητών με σχολικό λεωφορείο σε αθλητικές εγκαταστάσεις για όσα αθλήματα το απαιτούν (πχ κολύμβηση).

Εννοείται πως όλα αυτά πρέπει να συνδυαστούν με την ανάγκη των εργαζόμενων γονιών για φύλαξη των παιδιών... και πραγματοποίηση της μελέτης των μαθημάτων τους στο χώρο του σχολείου.

Αυτό το σχολείο αφενός θα προσφέρει ομοιόμορφη εκπαίδευση στους βασικούς τομείς και αφετέρου θα ικανοποιεί τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε παιδιού στα υπόλοιπα αντικείμενα, υποστηρίζοντας και εκείνους που υστερούν σε κάποιον τομέα αλλά και εκείνους που ξεχωρίζουν... Κάποτε θα πρέπει να γίνει κι αυτό. Να δοθεί η δέουσα αγωγή και στα παιδιά με εξαιρετικές ικανότητες.

Αυτά όμως όλα ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας μου και των ονείρων μου για το τέλειο σχολείο. Και όχι στην πραγματικότητα που βιώνουμε.

Για ένα τέτοιο σχολείο πάντως ευχαρίστως θα δεχόμουν να δουλέψω έξω από το 6ωρο το εργασιακό. Οργανώνοντας πχ ομάδα περιβαλλοντική ή λέσχη ανάγνωσης ή αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών κλπ. με όσα παιδιά το επιθυμούν και όχι με τους αναγκαστικούς όρους του σήμερα.

Σε ένα τέτοιο σχολείο θα χωρούσε και η ενδοσχολική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, οι σχολές γονέων, η συστηματική συνεργασία και των εκπαιδευτικών και των γονιών...

Αλλά, είπαμε. Τέτοιο σχολείο είναι καταδικασμένο να ζει μόνο στα όνειρα εκείνων που διψάνε για μια νέα παιδεία... μια παιδεία που θα έχει μέτρο τον άνθρωπο...

Προς το παρόν όμως θα πρέπει να βρούμε το κουράγιο να αντέξουμε στις αλλαγές που θα γίνουν με κριτήριο τις απαιτήσεις και μόνο της κοινωνίας από το σημερινό παιδί και αυριανό εργαζόμενο. Και λυπάμαι που θα το πω αλλά αυτό το σχολείο που το λένε νέο σχολείο μου θυμίζει εκείνο τον κάδο που έβγαζαν παλιά βούτυρο... όλα τα παιδιά μαζί και χτύπημα μέχρι του σημείου που το καθένα θα αντέξει. Έπειτα θα μαζεύουμε την αφρόκρεμα και οι άλλοι; που δεν άντεξαν; πού θα καταλήγουν οι άλλοι; Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Δεν αντέχω να το σκέφτομαι.

Να είσαι όμως σίγουρος πως αυτούς τους άλλους θα τους βρίσκουμε όλοι μπροστά μας. Γιατί ο καιάδας έκλεισε και οι αποτυχημένοι του εκπαιδευτικού συστήματος θα γυρνάνε ανάμεσά μας και θα γυρίζουν μπούμερανγκ για την κοινωνία που εξ απαλών ονύχων τους πέταξε έξω από το σύστημα.

Και από την έκθεση μιας μαθήτριάς μου κρατάω τούτο: "Εγώ δεν κάνω Αγγλικά γιατί δεν τα καταφέρνω. Θα ήθελα όμως να μάθω. Γιατί αύριο θα μου χρειαστούν στην εργασία μου."

Και να εξηγήσω πως είναι ένα από τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που την ώρα των Αγγλικών παρακολουθεί το τμήμα ένταξης. Και συνολικά απουσιάζει από την τάξη πέντε ώρες κάθε βδομάδα. Τα μαθήματα που χάνει εκείνες τις ώρες, και δεν είναι μόνο τα Αγγλικά, δημιουργούν ένα πρόσθετο βάρος στο παιδί και αισθήματα μειονεξίας. Και όμως το ίδιο παιδί έχει ιδιαίτερες ικανότητες στα εικαστικά και στην έκθεση... Είναι έγκλημα λοιπόν εμείς να το κάνουμε να αισθάνεται δευτέρας κατηγορίας απομακρύνοντάς το από την τάξη που τα άλλα παιδιά εξακολουθούν να κάνουν μάθημα.

Παράλληλα είναι έγκλημα να αναγκάζεις παιδιά ευφυή να βαδίζουν με ρυθμό χελώνας γιατί στην τάξη υπερτερούν οι αδύνατοι.

Κάθε παιδί δικαιούται να παίρνει την αγωγή που του χρειάζεται και του ταιριάζει... Κι αυτό δε θα μπορέσει να γίνει με τον υποχρεωτικό ομαδικό εγκλεισμό των παιδιών για εφτά ώρες με μόνο κριτήριο την ηλικία τους. Μπουσκάλια έχετε διαβάσει; Το να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις; Να το διαβάσετε. Για να καταλάβετε πως αυτή η τακτική είναι η μέθοδος του Προκρούστη και όχι εκείνη που η Παιδαγωγική υποστηρίζει.

Πέραν των ανωτέρω είναι καλό να ξεκαθαρίσουμε τι πραγματικά αλλάζει σ' αυτά τα 800 σχολεία. Γιατί τα περί περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και αγωγής υγείας είναι αστεία... αφού ήδη γίνονται εδώ και πολλά χρόνια.

Το ίδιο ισχύει για την κυκλοφοριακή αγωγή και τη διατροφή. Δεν υπάρχει δάσκαλος που να μην ασχολείται με τα θέματα αυτά είτε όταν διδάσκει ανάλογη ενότητα (πχ η κυκλοφοριακή αγωγή αποτελούσε τμήμα της Αγωγής του Πολίτη εδώ και είκοσι χρόνια καθώς και της Μελέτης Περιβάλλοντος) είτε στα πλαίσια της ευέλικτης ζώνης που έχει μπει στο πρόγραμμα τα τελευταία χρόνια.

Αστείο εντελώς είναι και το θέμα της λογοτεχνίας. Όσοι έχετε παιδιά στο σχολείο ή είχατε τα προηγούμενα χρόνια, γνωρίζετε πως στο μάθημα της Γλώσσας δινόταν και το Ανθολόγιο που αποτελεί απάνθισμα λογοτεχνικών κειμένων. Κι αυτό μία ώρα την εβδομάδα διδασκόταν όπως και τώρα λένε για τη λογοτεχνία.

Και να σημειώσω ότι η δήθεν αύξηση ωρών διδασκαλίας στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά έρχεται απλά να διορθώσει την επιλογή πριν λίγα χρόνια να κουτσουρευτούν αυτές οι ώρες για το χατίρι της Ευέλικτης ζώνης στις μικρές τάξεις και της διδασκαλίας της δεύτερης ξένης γλώσσας στις μεγάλες.

Επίσης το μέτρο αυτό είναι εντελώς αναγκαίο να εφαρμοστεί σε όλα τα σχολεία (της αύξησης των ωρών της γλώσσας και των μαθηματικών) καθώς με τα καινούρια βιβλία υπάρχει τεράστιο πρόβλημα κάλυψης της ύλης. Και παρά τις εξαγγελίες για τη μείωση της ύλης, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί αν δεν αυξηθούν και οι ώρες διδασκαλίας και δε γίνει περαιτέρω μείωση ύλης από όση ήδη αναγγείλανε.

Το ίδιο ισχύει και για τη μουσική στις μικρές τάξεις. Και η μουσική είχε περιοριστεί όταν μπήκε η Ευέλικτη ζώνη.

Τι αλλάζει λοιπόν πραγματικά;

1. Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας της Αγγλικής και παράλληλα η διδασκαλία της από την πρώτη τάξη. Κάτι όμως που έρχεται σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν οι ειδικοί. Τουλάχιστον εμένα αυτά με δίδαξε η καθηγήτριά μου στη Μετεκπαίδευση, η κ. Ζωή Γκενάκου. Πως πρέπει πρώτα να κατακτήσει το παιδί τους μηχανισμούς της μητρικής γλώσσας και μετά (το νωρίτερο στην τρίτη δημοτικού) να αρχίσει η διδασκαλία της ξένης γλώσσας.

2. Η διδασκαλία της Πληροφορικής και μάλιστα από την πρώτη τάξη για δυο ώρες την εβδομάδα. Επιπλέον η διδασκαλία του μαθήματος από ειδικούς και όχι από το δάσκαλο της τάξης. Πέρα από τις αντιδράσεις που έχει προκαλέσει και αυτή η αναγγελία, προσωπικά δεν είμαι αντίθετη με την επαφή του παιδιού με τις νέες τεχνολογίες. Όμως αυτή η επαφή πρέπει να γίνεται με παιδαγωγικά κριτήρια και με τον υπολογιστή ως εργαλείο διδασκαλίας και όχι ο ίδιος ο υπολογιστής να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας σε τόσο μικρά παιδιά. Ενδοιασμούς επίσης προκαλεί η ανάθεση του μαθήματος στους πληροφορικάριους που στερούνται παιδαγωγικής κατάρτισης και μάλιστα για παιδιά σχολικής ηλικίας.

3. Η εισαγωγή της θεατρικής αγωγής με διδασκαλία από ειδικούς. Το νέο είναι στο δεύτερο σκέλος. Γιατί θεατρική αγωγή διδάσκαμε εδώ και καιρό οι δάσκαλοι... Είτε με δραματοποιήσεις την ώρα του μαθήματος είτε με την προετοιμασία σχολικών γιορτών.

4. Η αύξηση των ωρών γυμναστικής στις μικρές τάξεις και μάλιστα με ρύθμιση να διατίθενται οι ώρες αυτές για χορό. Πού ακριβώς θα διδάσκεται αυτός ο χορός; Αυτό είναι ένα πρόβλημα που φαντάζει άλυτο για τα περισσότερα σχολεία... Είναι πάντως θετικό, αρκεί να δοθεί και λύση στο πρόβλημα της σωστής διδασκαλίας. Και οπωσδήποτε να σημειωθεί ότι οι γυμναστές πάντα δίδασκαν και χορό... Έστω και με ανύπαρκτη υποδομή.

Η πραγματική αλλαγή όμως και που επισκιάζει τις αμφιλεγόμενες τέσσερις που ανέφερα είναι η παράταση του χρόνου παραμονής των παιδιών στο σχολείο. Και ειδικά για τα πρωτάκια και τα δευτεράκια που ξαφνικά θα υποχρεωθούν να κάνουν δέκα ώρες παραπάνω μάθημα την εβδομάδα. Ήδη η εμπειρία από τα μεγάλα παιδιά είναι αρνητική για το θέμα του 7ώρου. Άρα δικαιολογημένη και η ανησυχία μας όταν το μέτρο ξαφνικά επεκτείνεται ακόμη και στην πρώτη τάξη.

Όσο για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που μάλιστα λένε ότι θα φτάσει τις 180 ώρες, δεν έχει ακόμη αιτιολογηθεί. Αφού τίποτε το καινούριο δεν έχει ειπωθεί για το ρόλο των δασκάλων στο νέο σχολείο και για την ύλη των μαθημάτων. Ας περιμένουμε λοιπόν μέχρι να ανακοινώσουν τι θα περιλαμβάνει αυτή η επιμόρφωση. Που ήδη φαίνεται να χωλαίνει στο σημείο που εξισώνει όλους τους εκπαιδευτικούς ανεξάρτητα από τα προσόντα του καθενός.

Και εξηγώ. Αυτή τη στιγμή υπάρχουν στην εκπαίδευση άνθρωποι που έχουν μόνο ένα χρόνο!!!! σπουδών στα παιδαγωγικά. Είναι αυτοί που μπήκαν με κατατακτήριες στις παιδαγωγικές ακαδημίες στις αρχές της δεκαετίας του 80.

Και υπάρχουν και άλλοι που έχουν 2 χρόνια σπουδές στην Παιδαγωγική Ακαδημία, συν δύο χρόνια μετεκπαίδευση, συν εξομοίωση, συν άλλη ετήσια επιμόρφωση (πχ ΣΕΛΔΕ ή στην Κύπρο), συν μεταπτυχιακό, συν διδακτορικό...

Όπως υπάρχουν και εκείνοι που έχουν τελειώσει 4 έτη σπουδών σε παιδαγωγικό τμήμα...

Και κάποιοι που έχουν και δεύτερο πτυχίο από καθηγητική σχολή...

Συν σεμινάρια, συν πιστοποιήσεις στην πληροφορική κλπ

Πώς είναι δυνατόν ανθρώπους με τέτοια ανομοιογένεια προσόντων να τους βάλουν όλους μαζί σε πρόγραμμα 180 ωρών;;;

Ας πάρουμε μάλιστα συγκεκριμένα παραδείγματα.

Η φίλη Μ.Σ. και συνάδελφος για πολλά χρόνια έχει μόνο δύο χρόνια σπουδές σε Παιδαγωγική Ακαδημία. Συνήθως αναλαμβάνει παιδιά από πρώτη έως τετάρτη δημοτικού. Στις μεγάλες τάξεις είναι αδύνατον πλέον ένας δάσκαλος με τόσο φτωχά προσόντα να ανταπεξέλθει.

Την ίδια ώρα η άλλη φίλη, η Α.Δ. έχει τελειώσει 3ετή σχολή υπομηχανικών στα παλιά ΚΑΤΕΕ, δύο χρόνια παιδαγωγική ακαδημία, 4 χρόνια στο Πάντειο (δημόσια διοίκηση), δύο χρόνια μετεκπαίδευση, ένα χρόνο εξομοίωση, ένα χρόνο συμβουλευτική στην ΑΣΠΑΙΤΕ και τώρα τελειώνει και διετές μεταπτυχιακό.

Βάλε τώρα στο ίδιο θρανίο τη μία συνάδελφο και την άλλη. Με δύο χρόνια μεταλυκειακών σπουδών η μία και με 15 χρόνια η άλλη... Να κάνουν και οι δύο 180 ώρες επιμόρφωση... Αν είναι δυνατόν.

Η μία πιθανότατα δε θα καταλαβαίνει τι λένε στο σεμινάριο και η άλλη θα σκυλοβαριέται και θα μετράει τις ώρες πότε να τελειώσει...

Επιμόρφωση όλοι χρειαζόμαστε και συνεχώς. Όμως όχι με τέτοια εξισωτική λογική. Μακάρι ειδικά στον τομέα αυτό να υπάρξει αλλαγή και να πιάσει τόπο η επιμόρφωση και τα χρήματα που θα δοθούν. Ειδικά σε καιρούς που η Ελλάδα στενάζει από το οικονομικό πρόβλημα.