«Όχι» στο κλείσιμο του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας από τους Συγκλητικούς

«Όχι» στο κλείσιμο του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας

από τους Συγκλητικούς

NAFTEMPORIKI.GR Πέμπτη, 25 Νοεμβρίου 2010 23:04

«Όχι» στην πρόταση του υφυπουργού Παιδείας Γ. Πανάρετου για κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας, φέρεται να είπαν οι Συγκλητικοί του Πανεπιστημίου Αθηνών που συνεδρίασαν ως αργά απόψε.

Υπενθυμίζεται ότι ο Γ. Πανάρετος είχε στείλει έγγραφο στον πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών ζητώντας τη γνώμη του Ιδρύματος για να καταργήσει το τμήμα λόγω των πρωτοφανών περιστατικών οικογενειοκρατίας και παρατυπιών που παρατηρήθηκαν σε αυτό.

Οι Συγκλητικοί -σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ- εξέλαβαν την κίνηση του υφυπουργού ως παρέμβαση στο αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, ενώ νωρίτερα είχαν εκφράσει τη συμπαράστασή τους στους διαμαρτυρόμενους φοιτητές για το ενδεχόμενο κατάργησης του τμήματός τους.

Το θέμα της οικογενειοκρατίας και της κατάργησης ενός ολόκληρου τμήματος έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία αρχίζει ο διάλογος του υπουργείου Παιδείας με τα Ιδρύματα στο πλαίσιο των αλλαγών για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σύμφωνα με πληροφορίες, την ερχόμενη Δευτέρα η υπουργός Παιδείας, Αννα Διαμαντοπούλου, θα κηρύξει την έναρξη του διαλόγου.

Κατά των προτάσεων του υπουργείου τάσσεται το Πανεπιστήμιο Αθηνών και μάλιστα ορισμένα μέλη του απείλησαν ακόμη και να μη συμμετάσχουν στο διάλογο αν δεν αποσυρθούν συγκεκριμένες προτάσεις.

πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τι είχε ζητήσει ο κ. Πανάρετος;

ΠΗΓΗ:

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=368406&dt=20%2F11%2F2010

Να καταργηθεί το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας λόγω οικογενειοκρατίας

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010 [ 00:55 ]


Λόγω φαινομένων «ακραίας οικογενειοκρατίας», ο υφυπουργός Παιδείας κ. Γιάννης Πανάρετος, με έγγραφο που έστειλε την Παρασκευή 19 Νοεμβρίου στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών, προτείνει την κατάργηση του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και την απαλοιφή του από το μηχανογραφικό δελτίο των Πανελληνίων Εξετάσεων. Για τους φοιτητές που είναι τώρα γραμμένοι στην Κοινωνική Θεολογία, ο κ. Πανάρετος προτείνει την ένταξη τους στο Τμήμα Θεολογίας.

Ο υφυπουργός επισημαίνει ότι «το διδακτικό του προσωπικό απαρτίζεται σχεδόν αποκλειστικά από συγγενείς πάσης φύσεως, όπως σύζυγοι, τέκνα, γαμπροί, κουμπάροι κ.α., φαινόμενο που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των Πανεπιστημίων στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς».

Επισημαίνει επίσης την ύπαρξη «σωρείας παρανομιών» (όπως χορήγηση διδακτορικών με επιβλέποντες τους γονείς των υποψηφίων και διπλών πρακτικών συνεδριάσεων εκλεκτορικών σωμάτων) και την παραβίαση κανόνων ακαδημαϊκής δεοντολογίας που είχαν ως αποτέλεσμα πολλαπλές ακυρώσεις διορισμών μελών ΔΕΠ που είχαν γίνει από το Τμήμα.

Ως γνωστόν, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ο καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος κ. Παναγιώτης Χριστινάκης είχε την εποπτεία του διδακτορικού της θυγατέρας του Ειρήνης Χριστινάκη, η οποία μετά την απόκτηση του τίτλου εξελέγη αμέσως Επίκουρος Καθηγήτρια και στη συνέχεια κατευθείαν τακτική καθηγήτρια. Επίσης, εξελέγη επίκουρος καθηγητής ο κ. Αθανάσιος Γλάρος, σύζυγος της κ. Ειρήνης Χριστινάκη. Η κυρία Ελένη Χριστινάκη (σύζυγος του Παναγιώτη) είναι αυτή καθηγήτρια στο ίδιο Τμήμα και διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής.

Το πλήρες κείμενο της επιστολής του κ. Πανάρετου, υφυπουργού Παιδείας, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:

http://assets.tovima.gr/files/koinoniki_theologia_19no101.pdf

Η επιστολή του κ. Πανάρετου έχει ημερομηνία 19 Νοεμβρίου 2010.

Όμως στις 11 Νοεμβρίου 2010 προϋπήρξε επιστολή του προέδρου του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας προς τον Πρύτανη και με κοινοποίηση προς τον κ. Πανάρετο.

Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ:

http://www.soctheol.uoa.gr/gr/admin/pritanis.pdf

Και παραθέτουμε το κυρίως σώμα της επιστολής από την πηγή αυτή:

Παράθεση :

ΘΕΜΑ: Επανάληψη διαδικασιών εκλογής μελών ΔΕΠ που ακυρώθηκαν οι Πράξεις
διορισμού τους

Κύριε Πρύτανη,

Όπως σας είναι γνωστό, το Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και
Θρησκευμάτων έχει προβεί μετά από σχετικό έλεγχο νομιμότητας στην ακύρωση 8
Πράξεων διορισμού μελών ΔΕΠ του Τμήματός μας, με την εντολή να επαναληφθούν
οι διαδικασίες από το σημείο που διαπιστώθηκαν οι παρατυπίες. Ως όφειλα, όρισα
ημερομηνίες συγκρότησης Εκλεκτορικών Σωμάτων για τις 6 περιπτώσεις από αυτές.

Ωστόσο, ο Υφυπουργός κ. Ι. Πανάρετος με χθεσινό του Έγγραφο
(Φ.122.1/265/141621/Β2/ 10.11.2010) προς τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου
Αθηνών, που αναρτήθηκε στην Ιστοσελίδα του Υπουργείου, διατείνεται ότι με βάση
το άρθρ. 29 του Ν. 3879/10, θα έπρεπε να προηγηθούν εγκρίσεις των σχετικών
πιστώσεων. Κατόπιν αυτού θέλω να επισημάνω τα ακόλουθα:

1.Επειδή αφήνονται υπόνοιες ότι ο Πρόεδρος και το Τμήμα συνεχίζουν να
παρανομούν ή να ενεργούν αδιαφανώς, είμαι υποχρεωμένος να επισημάνω ότι
δεν χρειαζόταν ο κ. Υφυπουργός να στηριχθεί πλέον σε «καταγγελίες» για να
πληροφορηθεί σχετικά με τις λειτουργίες του Τμήματός μας, αφού όλες
δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας και είναι προσιτές στον καθένα. Ο τρόπος
διατύπωσης του Εγγράφου αφήνει να εννοηθεί ότι δεν ενεργούμε με
διαφάνεια, και αυτό με προσβάλλει προσωπικά, αφού μοναδικοί μου
γνώμονες κατά το χρόνο της προεδρίας μου είναι δύο: η νομιμότητα και η
διαφάνεια.

2.Εάν από το άρθρ. 29 του Ν. 3879/10 και τις σχετικές διευκρινίσεις του κ.
Υφυπουργού στην εγκύκλιό του με αριθμ. Φ.122.1/246/133092/Β2/22.10.10,
ήταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να προηγηθεί έγκριση, θέλω να σας διαβεβαιώσω
και εσάς και τον κ. Υφυπουργό, ότι δεν θα ξεκινούσα καμία διαδικασία.
Τουναντίον αισθάνθηκα υποχρεωμένος. Σας επισημαίνω ότι οι ακυρώσεις
Πράξεων διορισμών δεν ανήκουν στις περιπτώσεις στις οποίες αναφέρεται ο
κ. Υφυπουργός στη διευκρινιστική του Εγκύκλιο, δηλαδή στις προκηρύξεις ή
επαναπροκηρύξεις λόγω θανάτου, παραίτησης, συνταξιοδότησης, μη
αποδοχής διορισμού, άγονης εκλογής ή προκηρύξεων θέσεων του
τετραετούς προγραμματισμού. Γιατί είναι νομίζω σαφές ότι εδώ δεν
πρόκειται για προκηρύξεις ή επαναπροκηρύξεις και μάλιστα δημοσιευμένες
σε ΦΕΚ μετά την ισχύ του παραπάνω Νόμου, αλλά για επαναλήψεις
διαδικασιών σε προκηρύξεις που έρχονται από το παρελθόν.

3.Σε κάθε περίπτωση, κ. Πρύτανη, αναμένω άμεσα την τοποθέτηση της
Διοίκησης σχετικά με το τι πρέπει να πράξω αύριο 12.11.2010 και στις
18.11.2010, ημερομηνίες σύγκλησης της ΓΣΕΣ του Τμήματος για
συγκροτήσεις Εκλεκτορικών Σωμάτων.

Ο Πρόεδρος του Τμήματος

Καθηγητής Απόστολος Νικολαΐδης

Στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων αφενός αλλά και στο δικαίωμα της Πολιτιείας μέσω του αντίστοιχου Υπουργείου να ελέγχει τα τεκταινόμενα στο χώρο της Παιδείας φυσικά και δεν έχουμε δικαίωμα να επέμβουμε. Σίγουρα ο νομοθέτης έχει ρυθμίσει το πώς τέτοια θέματα χειρίζονται και ρυθμίζονται.

Υπάρχει όμως και το θέμα των φοιτητών. Όπως και αν έχει το όλο ζήτημα που έφερε σε διένεξη τα ανωτέρω όργανα, παραμένει ανοιχτό για την κοινωνία το ζήτημα των παιδιών εκείνων που μέσα από εξετάσεις βρέθηκαν να φοιτούν σε ένα πανεπιστημιακό τμήμα και τώρα χωρίς τα ίδια να φταίνε στο παραμικρό πρέπει να πληρώσουν τα σπασμένα των όποιων παρανομιών των ενηλίκων...

Από την Αυγή η επόμενη είδηση:

Παράθεση :

Συνάντηση Ιερώνυμου με τους φοιτητές του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας

Ημερομηνία δημοσίευσης: 24/11/2010

Αναμονή για τις αποφάσεις του υπουργείου Παιδείας συνέστησε στους φοιτητές του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που πρόσθεσε ότι συμπαραστέκεται στη διαδικασία να μην κλείσει το τμήμα. Το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας απειλείται με συγχώνευση με το τμήμα Θεολογίας, μετά από σχετική εισήγηση του υφυπουργού Παιδείας Γ. Πανάρετου. Ο υφυπουργός απέστειλε έγγραφο προς τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθηνών ζητώντας την κατάργηση του τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας "λόγω παρατυπιών και φαινομένων οικογενειοκρατίας".

"Συμπαραστέκομαι στη διαδικασία να μην κλείσει το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας, ωστόσο θα πρέπει να περιμένουμε τις συγκεκριμένες αποφάσεις γιατί προς το παρόν υπάρχει μια πρόταση εκ μέρους του υπουργείου" υπογράμμισε ο Ιερώνυμος σε αντιπροσωπεία του φοιτητικού συλλόγου του τμήματος.

Οι φοιτητές του τμήματος θα προχωρήσουν την Πέμπτη το πρωί σε παράσταση διαμαρτυρίας στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου θα συνεδριάζει η σύγκλητος του ιδρύματος.

"Κυνήγι μαγισσών"

"Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι το «κυνήγι μαγισσών» αποτελεί το σίγουρο καταφύγιο εκείνων που ζουν τραγική ένδεια ιδεών, θέσεων και πολιτικών" υποστηρίζει η ΠΟΣΔΕΠ σχετικά με τις αποφάσεις Πανάρετου και τα φαινόμενα νεποτισμού που έχουν παρατηρηθεί στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας.

Το συνδικαλιστικό όργανο των πανεπιστημιακών καθηγητών υπογραμμίζει ότι "έχει εγκαίρως διαπιστώσει και παρακολουθεί έκτοτε την ασυνήθιστη και έντονα εκφυλιστική κατάσταση νεποτισμού που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας" και υπενθυμίζει τις νομικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν κι οδήγησαν σε πόρισμα 130 σελίδων.

"Με τις κινήσεις αυτές το Πανεπιστήμιο μπόρεσε να επιτύχει ένα μεγάλο μέρος της επιβαλλόμενης αυτοκάθαρσης, που θα τελειωθεί όταν επιβληθούν και οι σχετικές πειθαρχικές ποινές" επισημαίνει ακόμα η ΠΟΣΔΕΠ και προσθέτει ότι "χωρίς αυτό να απαλύνει τη βαρύτητα όσων θλιβερών διαπίστωσε η ΕΔΕ, επισημαίνουμε ότι σε καμία περίπτωση τα συμπεράσματά της δεν πρέπει να γενικεύονται και να χρησιμοποιούνται για τον διασυρμό του δημόσιου πανεπιστημίου, γιατί οι παρανομίες που διαπιστώνονται αποτελούν, ευτυχώς, εξαίρεση και όχι τον κανόνα".

ΠΗΓΗ: http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=583458

Τα φαινόμενα λοιπόν νεποτισμού δεν μπορούν παρά να καταδικάζονται από κάθε εχέφρονα άνθρωπο αλλά και κάθε συνειδητοποιημένο πολίτη και δημοκρατικών αντιλήψεων άνθρωπο. Τα καταδικάζουμε και μάλιστα απερίφραστα.

Οι φοιτητές όμως ευθύνονται για τα φαινόμενα νεποτισμού;

Πώς τώρα καλούνται να πληρώσουν για πράξεις στις οποίες ουδόλως τους αναλογεί μερίδιο ευθύνης;

Το ένα είναι αυτό.

Και το άλλο είναι πως δεν πέσαμε από τον Άρη. Ζούμε στην ίδια χώρα όλοι μας και πολύ καλά γνωρίζουμε ότι όσο καταδικαστέα και αν είναι τα φαινόμενα νεποτισμού, δεν είναι το τμήμα της Κοινωνικής Θεολογίας το φυτώριο που τα εξέθρεψε. Χρόνια τώρα η κοινή γνώμη επισημαίνει τέτοια φαινόμενα που φέρουν τη χώρα μας σε θέση περίεργη προς τις άλλες σύγχρονες χώρες.

Έτσι, κι ενώ έχει πλέον ο λαός με την ετυμηγορία του καταργήσει το κληρονομικό δικαίωμα διαδοχής στα υψηλά όργανα εξουσίας, αναφερόμαστε φυσικά στο θεσμό της βασιλείας, βλέπουμε τα μέλη οικογενειών, γιους, κόρες, γαμπρούς, ανιψιούς κλπ να εναλλάσσονται σε όργανα διακυβέρνησης όχι μόνο κάποιας πανεπιστημιακής σχολής αλλά και του τόπου ολόκληρου.

Έτσι φαντάζει αστείο να νιώσει κάποιος από μας έκπληξη γιατί και στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας παρατηρήθηκε νεποτισμός. Περισσότερο στα μάτια των νέων παιδιών. Που με την αγνότητα της ματιάς τους βλέπουν αφενός μια ολάκερη κοινωνία να υποφέρει από νεποτισμό και αιφνιδίως καλούνται να υποστούν συνέπειες γιατί το μικρόβιο του νεποτισμού μόλυνε και το προσωπικό της σχολής τους.

Πχ. την ίδια μέρα που πληροφορηθήκαμε την επιστολή του κ. Πανάρετου, μαθαίναμε και την εξαγγελία νέου κόμματος από την κ. Μπακογιάννη. Ποια είναι η κ. Ντόρα Μπακογιάννη; Χρειάζεται να εξηγήσω; Το ξέρουμε όλοι.

Αντί λοιπόν εξήγησης λέω να παραθέσω το κάτωθι σονέτο του Λορέτζου Μαβίλη:

Παράθεση :

Καλλιπάτειρα

"Αρχόντισσα Ροδίτισσα, πώς μπήκες;
Γυναίκες διώχνει μια συνήθεια αρχαία
εδώθε". "Έχω ένα ανίψι, τον Ευκλέα,
τρία αδέρφια, γιο, πατέρα, Ολυμπιονίκες.

Να με αφήσετε πρέπει, Ελλανοδίκες,
και εγώ να καμαρώσω μες στα ωραία
κορμιά, που για το αγρίλι του Ηρακλέα
παλεύουν, θιαμαστές ψυχές αντρίκες.

Με τες άλλες γυναίκες δεν είμαι όμοια·
στον αιώνα το σόι μου θα φαντάζει
με της αντριάς τ' αμάραντα προνόμια.

Με μάλαμα γραμμένος το δοξάζει
σ’ αστραφτερό κατεβατό μαρμάρου
ύμνος χρυσός τ’ αθάνατου Πινδάρου."

Το ποίημα αυτό δημοσιεύτηκε στο πέμπτο τεύχος του περιοδικού «Η τέχνη»

Επίτηδες το διάλεξα. Γιατί μπορεί να καταδικάζουμε το φαινόμενο νεποτισμός αλλά με τις απαραίτητες πάντα διακρίσεις και εξαιρέσεις. Δεν μπορεί λοιπόν άκριτα και βιαστικά να καταδικάσουμε την κ. Μπακογιάννη γιατί τυγχάνει κόρη του Μητσοτάκη, χήρα του Μπακογιάννη, αδερφή του Κυριάκου Μητσοτάκη... και νυν αρχηγός δικού της κόμματος και με όλη την ως τώρα πορεία της στην πολιτική ζωή του τόπου. Θα ήταν εξίσου άδικο να αποκλείεται κάποιος από την πολιτική γιατί και οι συγγενείς του ήταν εμπλεγμένοι στην πολιτική.

Και φυσικά δεν είναι η Ντόρα Μπακογιάνη το μόνο πρόσωπο της πολιτικής ζωής του τόπου που παρά την κατάργηση του κληρονομικού θεσμού της βασιλείας στη χώρα, συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση της ενασχόλησης με τα κοινά.

Χρειάζεται να προσθέσω ονόματα; Δεν τα ξέρουμε όλοι;

Λέω αντί για κείμενο να παραθέσω ένα σχετικό βίντεο από το you tube:


Και από τα σχόλια του βίντεο παραθέτω και τα στοιχεία που αναφέρονται σ' αυτό:

Παράθεση :

Άσκηση 1

Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να συμβεί τρεις φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,
με πληθυσμό 8,000,000 (έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί...

Παππούς, Γιος και Εγγονός της ίδιας οικογένειας.

Ξαναλέμε ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΟΧΙ ΜΙΑ !

Άσκηση 2

Να βρεθεί:

Η πιθανότητα να...
συμβεί επτά φορές σε 189 χρόνια ζωής του Ελληνικού κράτους στην ίδια χώρα,
με πληθυσμό 8,000,000 (κατοίκων έστω) να γίνουν πρωθυπουργοί Πατέρας και Γιος.

Οι απαντήσεις.

A) Aπό παππού σε γιο και εγγονό

O Δημήτριος Pάλλης (1844-1921) πέντε φορές πρωθυπουργός (1897, 1903, 1905, 1909 και 1920-21).

O γιος του Iωάννης (1878-1946) μια φορά (κατοχικός 1943-44).

Γιος και εγγονός ήταν ο Γεώργιος (1918-2006) μια φορά πρωθυπουργός ( 1980-81).

Aξίζει να σημειωθεί ότι Γ. Pάλλης ήταν και εγγονός πρωθυπουργού από τη μητέρα του (κόρη του Γ. Θεοτόκη).


O Γεώργιος Παπανδρέου (1888-1968) τέσσερις φορές πρωθυπουργός (1944, 1944-1945, 1963 και 1964-65 ).

O Aνδρέας Παπανδρέου (1919-1996) τρεις (1981-85, 1985- 89 και 1993-96).

Γιος και εγγονός είναι ο Γιώργος μόλις άρχισε την πρώτη θητεία.


O Διομήδης Kυριακός (1811-69) κατέκτησε το αξίωμα μια φορά (1863).

Tο ίδιο και ογδόντα χρόνια αργότερα (1949) ο εγγονός του Aλέξανδρος Διομήδης - Kυριακός (1875-1951)


Στην ίδια κατηγορία θα μπορούσε να προστεθεί άλλη μια περίπτωση.

Πρόκειται για τον Γεώργιο Kουντουριώτη (1782-1858) , που κάθισε στην καρέκλα μια φορά (1848)
και ο εγγονός του Παύλος (1855-1935) έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1924-1929).

B) Aπό πατέρα σε γιο

O Σπυρίδων Tρικούπης (1788-1873) υπήρξε ο πρόεδρος (πρωθυπουργός) του πρώτου νεοελληνικού υπουργικού συμβουλίου (1833).

O γιος του Xαρίλαος (1832-1896) διατέλεσε εφτά φορές πρωθυπουργός ((1875, 1878, 1880, 1882-85, 1886-90, 1892-3 και 1893-1895).


O Θρασύβουλος Zαΐμης (1825-1889) δυο φορές πρωθυπουργός (1869-70 και 1871).

O γιος του Aλέξανδρος οχτώ φορές πρωθυπουργός (1897, 1901, 1915, 1916, 1917, 1926, 1927 και 1928) και Πρόεδρος της Δημοκρατίας (1929-1935).

Aς προστεθεί ότι ο Aνδρέας πατέρας του πρώτου και παππούς του δεύτερου είχε διατελέσει πριν την έλευση του Kαποδίστρια και μετά τη δολοφονία του πρόεδρος της «Διοικητικής Eπιτροπής Eλλάδος» (αξίωμα ανάλογο του πρωθυπουργού).


O Eλευθέριος Bενιζέλος (1864-1936) εννιά φορές πρωθυπουργός (1910-15, 1915, 1917-20, 1924, 1928-29, 1929-32, 1932, 1932-33, 1933) .

O γιος του Σοφοκλής ορκίστηκε πέντε φορές (1944 και κατά διαστήματα το 1950-51).


O Γεώργιος Θεοτόκης (1844-1916) τέσσερις φορές (1899-1901, 1903 και 1903-05) .

O γιος του Iωάννης (1880-1961) μια (1950).


Το ξαναγράφω - αυτό έγινε ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ σε 189 χρόνια!

ΤΕΛΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ''ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ..

Όταν λοιπόν αυτά τα γνωρίζει ο έλληνας, πώς να διαβάσει για φαινόμενα ακραίου νεποτισμού στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και πώς να δεχτεί ότι αυτό το νεποτισμό, σε ένα τμήμα του πανεπιστημίου, πρέπει να τον πατάξουμε έτσι και τόσο που να μη διστάσουμε να βάλουμε και τους φοιτητές να πληρώσουν;

Λες και άλλη φορά στη χώρα δεν εμφανίστηκε νεποτισμός. Και μόνο στη Κοινωνική Θεολογία φύτρωσε το απεχθές άνθος του κακού. Κι άρα το ξερριζώνουμε μετά βδελυγμίας περισσής αδιαφορώντας αν μαζί με τα ξερά καούν και τα χλωρά...

Το προηγούμενο βίντεο αναφέρεται μόνο σε πρωθυπουργούς. Να το υπογραμμίσουμε αυτό.

Και ασχολείται μόνο με φαινόμενα από τον πατέρα στο γιο ή και από τον παππού στον εγγονό.

Δεν αναφέρεται πχ η περίπτωση της οικογένειας Καραμανλή.

Κι ούτε γίνεται λόγος για μέλη οικογενειών που διατέλεσαν υπουργοί, υφυπουργοί. Πχ εκτός από τους δύο Κωνσταντίνους της οικογένειας Καραμανλή είχαμε και βουλευτές αλλά και υπουργό από την ίδια οικογένεια, πχ τον Αχιλλέα Καραμανλή, το Μιχάλη Λιάπη.

Κι ας μην ξεχνάμε πως ο νεποτισμός δεν εξαντλείται στα βουλευτικά έδρανα και τις καρέκλες των υπουργών. Υπάρχουν και οι επικεφαλής οργανισμών και άλλες σημαντικές θέσεις για τα διάφορα μέλη της οικογένειας, έτσι που σε ορισμένες περιπτώσεις να μιλάμε για κανονική δυναστεία, λέξη που γλωσσικά τουλάχιστον συγγενεύει με το δυνάστης.

Πχ λέει τώρα το Βήμα:

Παράθεση :

Ως γνωστόν, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ο καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος κ. Παναγιώτης Χριστινάκης είχε την εποπτεία του διδακτορικού της θυγατέρας του Ειρήνης Χριστινάκη, η οποία μετά την απόκτηση του τίτλου εξελέγη αμέσως Επίκουρος Καθηγήτρια και στη συνέχεια κατευθείαν τακτική καθηγήτρια. Επίσης, εξελέγη επίκουρος καθηγητής ο κ. Αθανάσιος Γλάρος, σύζυγος της κ. Ειρήνης Χριστινάκη. Η κυρία Ελένη Χριστινάκη (σύζυγος του Παναγιώτη) είναι και αυτή καθηγήτρια στο ίδιο Τμήμα και διετέλεσε κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής.

Κανέναν άλλο γαμπρό δεν είδαμε να προωθείται στη ζωή του τόπου; Με τη σημείωση βέβαια ότι δεν αποτελεί αυτοδίκαια και παρανομία το γεγονός ένας γαμπρός ανωτέρου στο όποιο ιεραρχικό σχήμα να ανεβαίνει κι αυτός σε κάποιο σκαλοπάτι. Αλλιώς να το απαγορέψουν τελείως. Παντρεύτηκες την κόρη του προέδρου του τμήματος; Κατευθείαν να χάνεις τη θέση σου στη σχολή. Θα ήταν δίκαιο κάτι τέτοιο;

Από την άλλη ο νεποτισμός έχει πολλές μορφές και πολλά ... ξαδέρφια! Πχ είναι λιγότερο κατακριτέο να προωθείς τους κολλητούς σου ή τους κομματικούς συντρόφους σου; Ενίοτε δε και τους ερωτικούς... Και η παροιμία "έχει μπάρμπα στην κορώνη" για το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας κατασκευάσθηκε;

Όλοι ξέρουμε τα χάλια της κοινωνίας μας στον τομέα αυτό. Πως ακόμη και στα πολύ χαμηλότερα σκαλοπάτια της κοινωνικής ζωής οι φιλίες και οι συγγένειες παίζουν ρόλο πρωταρχικό.

Θυμάμαι για παράδειγμα στην μέχρι πρότινος πόλη μου και τόπο διαμονής μου τι συνέβαινε με έναν θεσμό επιβράβευσης μαθητών για τις σχολικές τους επιδόσεις. Μιλώ για την εστία Νέας Σμύρνης. Που κάθε τέλος σχολικής χρονιάς δίνει βραβεία στους πρώτους μαθητές της έκτης δημοτικού των σχολείων της πόλης. Πόσα από τα παιδιά αυτά - τελείως τυχαία ; - ήταν παιδιά εκπαιδευτικών του ίδιου συλλόγου διδασκόντων που πρότεινε τη βράβευση;

Το ίδιο και με το θεσμό του σημαιοφόρου και όχι μόνο στη Νέα Σμύρνη αλλά σε όλη την επικράτεια. Πόσοι σημαιοφόροι - τυχαία και πάλι ; - ήταν παιδιά εκπαιδευτικών του ίδιου σχολείου που φοιτούσε και ο μαθητής;

Κι ακόμη δεν απουσιάζουν οι περιπτώσεις που ο ίδιος ο γονιός είναι και δάσκαλος του τμήματος και τυχαία και πάλι ο απόγονος θεωρείται πρώτος μαθητής της τάξης. Και καλά να το αξίζει. Το αξίζει πάντα;

Όπως δεν απουσιάζουν και οι περιπτώσεις παρεξήγησης ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς για τέτοια ζητήματα. Τόσο πολύ μας έχει ποτίσει η νοοτροπία του νεποτισμού σε όλες του τις μορφές που να θεωρούν κάποιοι αυτονόητο σχεδόν να αναδεικνύονται τα βλαστάρια τους και να θυμώνουν κιόλας αν ο δάσκαλος της τάξης προτείνει άλλο παιδάκι για το βραβείο ή άλλο παιδάκι συγκεντρώσει καλύτερη βαθμολογία και κρατήσει τη σημαία...

Εδώ ακριβώς έχει και τη ρίζα του το φαινόμενο με τα αλβανάκια σημαιοφόρους και την οργή κάποιων συνελλήνων. Δεν μπορούν να δεχτούν ότι ο απόγονος αλβανών μεταναστών μπορεί να πρωτεύσει στο σχολείο...

Αντίθετα το δέχονται και δε διαμαρτύρονται όταν το δασκαλοπαίδι γίνει σημαιοφόρος. Ως απόλυτα φυσιολογικό γεγονός... Μας έχει ποτίσει λέω όλους, και ως το dna μας, ο νεποτισμός. Και δε βλέπουμε πια τις ατομικές αρετές του καθενός ή τα ατομικά του κουσούρια, βλέπουμε μόνο το ποιανού παιδί είναι.

Εδώ, η επιστήμη, έχει κι αυτή να προσθέσει πολλά. Για το πώς επηρεάζει το μορφωτικό υπόβαθρο της οικογένειας τις επιδόσεις. Κι αν θέλαμε να είμαστε σωστοί θα σκεφτόμασταν σε τέτοια ζητήματα όχι απλά το ποιος κόβει το νήμα του τέρματος αλλά και από ποιο σημείο ξεκινά τον αγώνα του. Θα μετρούσαμε δηλαδή ότι το χρόνο άφιξης, αλλά την απόσταση της διαδρομής...

Έρχεται ένα παιδάκι στο σχολείο. Αλλά κουβαλάει και το προικιό της οικογενειακής αγωγής. Το ένα με μάνα και πατέρα εκπαιδευτικούς. Το άλλο με πατέρα και μάνα οικονομικούς μετανάστες. Το σχολείο δυστυχώς το μόνο που κάνει είναι να αναπαράγει την ανισοτιμία αυτή. Κι έτσι φτάνουν στην έκτη δημοτικού έχοντας πλέον το καθένα ακόμη μεγαλύτερη απόσταση. Ο ένας κρατά τη σημαία και χωρίς κανείς να τον αμφισβητεί, γιατί πραγματικά τα καταφέρνει καλύτερα, και ο άλλος με βαθμούς που σε άλλες εποχές θα έμενε στην ίδια.

Δεν είναι λοιπόν και τόσο εύκολο το όλο θέμα. Και δεν ταιριάζει σε νοήμονες ανθρώπους η εύκολη συναγωγή συμπερασμάτων. Η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και θέλει βαθιά εξέταση για να καταλήξουμε στο αν είναι φαινόμενο νεποτισμού...