Γεύσεις Καθαρής Δευτέρας

Γιατί τη λένε Καθαρή Δευτέρα; Ποτέ δεν κατάλαβα...

Όπως και να έχει το ζήτημα, ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΑΡΗ ΔΕΥΤΕΡΑ! Και αγαπώ και το τραπέζι της Καθαρής Δευτέρας.

Με την ευκαιρία θα μοιραστώ μαζί σας το πιατάκι με τα ορεκτικά που μόλις ετοίμασα:


Για τα καναπεδάκια: Κόβουμε λαγάνα σε φετούλες. (Να είναι καλά η σπιτονοικοκυρά μου, η κυρία Μαριόλα, που μου την κουβάλησε! ) Στρώνουμε με γενναίες ποσότητες ταραμοσαλάτας. Και διακοσμούμε με ελίτσες γεμιστές με πιπεριά και φετούλες τουρσί. Στο κέντρο, με τουρσί και πάλι, δημιουργούμε ένα λουλουδάκι...

Τριγύρω τοποθετούμε φέτες βραστής πατάτας με φετούλες ελιάς Καλαμών και αγγουράκια τουρσί!

Η σαλάτα της Καθαρής Δευτέρας:


Με πορτοκάλι και ελιές μαύρες...

Κι αν φτωχική τη βρείτε (αν και οι γεύσεις της μόνο φτωχικές δεν είναι) κάντε ένα κλικ εδώ:

http://kalisasorexi.com/2010/04/spicy_orange_salad/

για να διαβάσετε την πικάντικη εκδοχή της και μάλιστα όπως δημοσιεύτηκε στο New York Times Magazine πριν λίγους μόλις μήνες!


Όπως βλέπετε τα βασικά υλικά είναι τα ίδια και μόνο τα καρυκεύματα διαφέρουν. Και που σημειωτέον ότι και στην ελληνική συνταγή υπάρχουν - ανάλογα με τα κέφια του καθενός - ανεξάρτητα που εγώ προτιμώ την τελείως απλή μορφή. Μπορεί πχ να προσθέσετε ρίγανη ή και κρεμμύδι ψιλοκομμένο. Θαρρώ πως το κρεμμυδάκι είναι καλύτερα να είναι φρέσκο.

Για επιδόρπιο χαλβάς! Τι άλλο; Και μάλιστα θα σας προτείνω να τον σερβίρετε όπως τον δοκίμασα λίγες μέρες νωρίτερα στην ταβέρνα "Ο Αρκούδας", στην παραλία της Πάργας:


Ραίνουμε το χαλβά με μελάκι και προσθέτουμε φέτες μήλου! Σας βεβαιώνω ότι ο συνδυασμός των γεύσεων είναι το κάτι άλλο! Μην ξεχάσετε να προσθέσετε κανέλα!

Πιθανότατα περιμένετε να ανεβάσω και το κυρίως. Μα εδώ δεν είναι το κάτι ψήνεται...

Θεωρητικά και μόνο θα σημειώσω ότι είθισται να τρώμε θαλασσινά έστω και από κονσέρβα. Πχ καλαμαράκια. Αν πάλι έχετε κέφι να μαγειρέψετε με τα χεράκια σας, μια καλή ιδέα είναι το χταποδάκι.

Προσωπικά θα προτιμήσω τονοσαλάτα. Με τόνο σε κονσέρβα με νερό. Και θα προσθέσω ντοματούλα, ρίγανη, ξερό κρεμμύδι και λίγο ξίδι.

Είναι κι ο καιρός χάλια. Αλλιώς θα πεταγόμουν στη Σαγιάδα και θα τσάκιζα φρέσκα θαλασσινά και κυρίως μαγειρεμένα από άλλους!

Τι το ήθελα και μίλαγα για Σαγιάδα; Τι το ήθελα να λέω και να μην κάνω...

Παράθεση :

http://labastia.blogspot.com/2011/03/blog-post_07.html

Καθαρή Δευτέρα σήμερα
και κάποιοι τυχεροί απόλαυσαν αστακομακαρονάδα
στη Siorra Malia στη Σαγιάδα...

Οι γεύσεις της Καθαράς ... Τρίτης!!!!!!

Στη Σαγιάδα βέβαια! Όχι που θα με κάνει να ζηλέψω ο Μιχάλης με τις αστακομακαρονάδες του... (σημείωση: με τον αστακό δεν τα έχω καλά... όπως και με τα καβούρια... μου έρχεται κάπως να τα φάω και τα μεν και τα δε... αλλά με τα καλαμαράκια και τα χταποδάκια κανένα πρόβλημα!!!!! μόνο που οι μερίδες ήταν τεράστιες... το μόνο πρόβλημα... )

Και δια του λόγου το αληθές. Σαγιάδα λέμε.

Και θέλω αλήθεια να το σκεφθείτε πολύ σοβαρά. Όλοι οι παλιοί μου φίλοι. Οι Αθηναίοι. Γιατί κάθεστε Αθήνα; Τι νομίζετε πως κάνετε μένοντας εκεί;

Και τι νομίζετε πώς θα χάσετε αν επιτέλους πάρετε την απόφαση και την κάνετε για επαρχία;

Ρωτάω γιατί εμένα μου λείπετε μόνο εσείς από την παλιά μου ζωή. Άντε μπας και σας πείσω και έρθει κανένας και προς τα δώθε.

Φίλους εδώ; Μπααααααααα. Όταν μεγαλώνει ο άνθρωπος δεν είναι εύκολο να κάνει νέους φίλους. Ή μπορεί και να είναι ακόμη νωρίς. Ποιος ξέρει; Μπορεί στην πορεία να προσαρμοστώ. Και να αρχίσω να βλέπω με άλλο μάτι τους ανθρώπους. Κι εμένα. Γιατί προς το παρόν με βλέπω ξένη. Γι' αυτό και ο τουρισμός... Τη μία μέρα Πάργα, την άλλη Πρέβεζα, μετά Σαγιάδα και μετά χίλια δυο άλλα μέρη. Μάλλον δεν έχω εμπεδώσει πως εδώ πλέον ζω. Και το παίζω τουρίστρια. Θα συνηθίσω. Πού θα πάει;

Αν και δεν έχω παράπονο. Στο κάτω κάτω αυτό ήθελα. Και πρέπει ο άνθρωπος να προσέχει τι ζητάει. Γιατί μπορεί και να του δοθεί...


Η ταβερνούλα της Καθαρής μου Τρίτης... Το Πανόραμα στη Σαγιάδα. Στο βάθος η Σιόρα Μάλια που χτες σέρβιρε την αστακομακαρονάδα...

Σαγιάδα και πάλι. Γιατί και οι εικόνες γεύσεις είναι. Αφού τρέφουν την ψυχή μας...

Κι αυτές γεύσεις... Αυτές κι αν είναι γεύσεις. Να βγάζεις μόνος σου τα ψαράκια σου.

Ρώτησα και μου είπε τσιπούρες!!!!!!


Α, πρέπει συντόμως να προμηθευτώ σύνεργα ψαρικής!!!

Και το ... ορνέβρ της μέρας. Η επίσκεψη στην αρχαία Φανοτή...

Για να μη λες Μελινάκι πως όλο γάτες ανεβάζω και άρα δεν είμαι καλά...

Μωρέ μια χαρά είμαι. Τώρα που ξεμπέρδεψα από τις ηλίθιες εξετάσεις;

Μια χαρά σου λέω. Μην τραβάς κανένα ζόρι για μένα.

Και βέβαια μου έφτιαξες τη μέρα (και ήταν και της γυναίκας) που μου είπες ότι θα κρατήσεις τη σημαία! Πάντα τέτοια καπετάνισσα!!!!!!!!!

Ο δρόμος για τη Φανοτή. Και στα κράσπεδα του δρόμου γενναιόδωρες γεύσεις άνοιξης.

Από τη Φανοτή. Η θέα προς τα βουνά που έλεγχε η Ακρόπολη. Και κάτω μια τόση δα γαλάζια φλούδα απ' το ποτάμι. Καλαμάς σήμερα. Θύαμις τότε... Και έφταναν λέει τότε ως εδώ τα καράβια. Ίσως και οι τριήρεις των Αθηναίων. Αφού στις εκβολές του Θύαμι είχαν ναυμαχήσει στα 433 π στην περίφημη ναυμαχία των Συβότων...