Σε ένα τοιχάκι εκκλησίας.
Στο μόλο της Σαγιάδας.
Στο κεντράκι του Δρέπανου.
Στο ταβερνάκι του Αχέροντα.
Περπατώντας στις όχθες του Καλαμά.
Στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου!!!
Κάτω από τη γέφυρα.
Εκεί ανασαίνει αυτός ο τόπος. Και σε άλλα μέρη ακόμη πιο περίεργα. Εκεί που δε φτάνει η φωτογραφική μηχανή και δεν αγγίζει το βιαστικό πέρασμα του τουρίστα. Εκατοστό το εκατοστό ξεφλουδίζει και σου χαρίζεται το άλλο πρόσωπο. Πιο όμορφο κι από εκείνο που δυο μήνες τώρα τρύγαγες στις άκρες των ανθισμένων κλαδιών.
Μόνο που παίζει το ψάξε ψάξε δε θα το βρεις. Και πάντα σε ξαφνιάζει και ποτέ δεν καταφέρνεις να μαντέψεις από τα πριν. Απρόσμενα πάντα. Ξεφυτρώνει λες και στην είχε στημένη. Ειδικά για σένα.
Δεν έχεις παρά να αφεθείς στο παιχνίδισμα. Στο ρυθμό του. Για να κάνεις το ταξίδι πράξη και το όνειρο ζωή σου...