Η γοητεία της μελιτζάνας σαλπάρει! (συνταγές για να ταξιδέψετε στους μοβ ωκεανούς της μελιτζάνας)

Αποπλέουμε σήμερα για ένα ταξίδι ανακάλυψης γεύσεων σε ... μοβ ωκεανούς! Δηλαδή στον απίστευτο κόσμο της μελιτζάνας!

Και βέβαια όλοι κάποτε μαγειρέψαμε μελιτζάνες με χίλιους δυο τρόπους. Γεμιστές, ιμάμ, μελιτζανοσαλάτα, τηγανητές μελιτζάνες, μουσακά κλπ. Μα η πανδαισία της μελιτζάνας δε σταματά εδώ. Κι εμένα μου "έβαψε" προχτές να πειραματιστώ με μια καινούρια συνταγή, που ούτε την είχα μαγειρέψει ούτε και δοκιμάσει! Θράσος λέμε... ειδικά για άνθρωπο που με τη μαγειρική έχει διαζύγιο.

Τι αποφάσισα να φτιάξω; Μα το είδατε ήδη στη φωτογραφία. Μελιτζάνες παπουτσάκια κατά την κοινή αντίληψη και κατά τη δική μου μελιτζάνες βαρκούλες! Και ως παλιός ναυτικός παραμέρισα κάθε φοβία και έλυσα κάβους σαλπάροντας στο άγνωστο με βάρκα τη ... μελιτζάνα!

Βήμα πρώτο:

Αγοράζουμε 6 μελιτζάνες στενόμακρες, τις πλένουμε καλά καλά, αφαιρούμε τα κοτσάνια και τις κόβουμε στα δύο κατά μήκος. Κατόπιν βουτάμε τις βαρκούλες μας στο αρμυρό νερό! Εμ, τι βαρκούλες θα φτιάχναμε; του γλυκού νερού;


Οι μελιτζάνες θα μείνουν στο αλατόνερο για 20 λεπτά και σκοπός είναι να αποβάλουν την όποια πικρίλα τους...



Βήμα δεύτερο:

Με ένα κουταλάκι αδειάζουμε την ψίχα από τις ... βαρκούλες. Προσωπικά προτίμησα το κουταλάκι που σερβίρω το τριμμένο τυρί, ελλείψει άλλου ειδικού εργαλείου. Και δε δυσκολεύτηκα καθόλου να αδειάσω τις μελιτζανούλες μου και να μείνει σχεδόν μόνο η φλούδα τους.

Το περιεχόμενο δεν το πέταξα


το κράτησα σε ταπεράκι αφού φρόντισα να απομακρύνω όσα κομμάτια της ψίχας περιείχαν σπόρους:




Σκοπός να δημιουργήσω μια ακόμη νοστιμιά από τις μελιτζάνες που λατρεύω και που θα παρουσιαστεί στο τέλος...


Σε ένα άλλο ταπεράκι έχω επίσης έτοιμη από το προηγούμενο βράδυ τη γέμιση για τις βαρκούλες μου. Κιμάς! Όπως ακριβώς τον ετοιμάζουμε για το μουσακά και που μπορείτε να δείτε αναλυτικά την παρασκευή του σε παλιότερη δημοσίευση στο φόρουμ:

https://educandus.forumgreek.com/t1374-topic  (Γκρικ Μουζάκας)

Ακολουθεί το τηγάνι με λάδι στη φωτιά. Και το τηγάνισμα...


Τηγανίζουμε τις "βαρκούλες" και από την καλή και από την ανάποδη:


Φροντίζουμε βέβαια να μην τις κάψουμε γιατί θα ακολουθήσει και ψήσιμο στο φούρνο.


Έτοιμα τα σκαφάκια μας για το γέμισμα...

Παίρνουμε το ταπεράκι με τον έτοιμο από το προηγούμενο βράδυ κιμά (είναι μια καλή μέθοδος για να μετριάσουμε λίγο την ταλαιπωρία της ετοιμασίας του συγκεκριμένου φαγητού) και γεμίζουμε τις "βαρκούλες" με ένα κουταλάκι:


Ταυτόχρονα με τα δάχτυλά μας φροντίζουμε να δώσουμε στις τηγανισμένες μελιτζάνες σχήμα βαρκούλας, καθώς το ψήσιμο τις έχει κάνει λιγάκι σαν ... σχεδίες...

Παίρνουμε στη συνέχεια ένα πυρέξ και στρώνουμε στον πυθμένα του γαλέτα (τριμμένη φρυγανιά). Βούτυρο ή λάδι δε βάζουμε γιατί οι τηγανισμένες μελιτζάνες έχουν αρκετό δικό τους...

Αράζουμε το ... στόλο μας στο πυρέξ και βάζουμε μπροστά την ετοιμασία της μπεσαμέλ!

Κάτι που ξέχασα να αναφέρω είναι πως ο κιμάς που χρειαστήκαμε για το γέμισμα ήταν περίπου τρία τέταρτα του κιλού. Και οι μελιτζάνες έξι.

Το τι κιμά θα βάλετε το αποφασίζετε μόνοι σας. Προσωπικά δε δίνω ιδιαίτερη σημασία γιατί με τόσα μυρωδικά στην ετοιμασία του έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει πρόβλημα ό,τι κιμά και αν προτιμήσετε...

Καλό είναι επίσης να ετοιμάσετε αρκετή ποσότητα κιμά, μη μείνει καμιά βαρκούλα παραπονεμένη... Κι αν σας περισσέψει, όπως μου περίσσεψε λίγος κι εμένα, τον βάζετε στο ψυγείο και τον αξιοποιείτε για μια μακαρονάδα...

Η παρασκευή της μπεσαμέλ για τα παπουτσάκια βασίστηκε στη μαγειρική της Σοφίας Σκούρα που προβλέπει μισή δόση της κανονικής μπεσαμέλ και να είναι σφιχτή...

Τα υλικά που θα χρειαστείτε είναι γάλα εβαπορέ που το αραιώνετε με ίση ποσότητα νερού. Η Σκούρα λέει ένα ποτήρι γάλα (μισό εβαπορέ - μισό νερό). Στην πράξη όμως εγώ χρειάστηκα 2 ποτήρια για να γίνει η μπεσαμέλ όπως την ήθελα.


Βάζουμε το γάλα σε ένα μπρίκι και το ζεσταίνουμε καλά μέχρι να κάψει. Όχι να βράσει, μόνο να κάψει...


Στη συνέχεια παίρνουμε φυτίνη που καλό θα είναι να βρίσκεται εκτός ψυγείου ώστε να μετρήσουμε άνετα την ποσότητα που θα χρειαστούμε για τη μπεσαμέλ. (θα χρειαστούμε λίγη φυτίνη και στο τέλος της ετοιμασίας του φαγητού)


Μετράμε τρία κοφτά κουτάλια της σούπας και τα βάζουμε σε κατσαρολίτσα στη φωτιά να λιώσουν και να κάψουν.


Ετοιμάζουμε και το σύρμα που χτυπάμε τα αβγά και που είναι το καλύτερο εργαλείο για την ετοιμασία της μπεσαμέλ.


Μετράμε και 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι.

Ρίχνουμε στο καυτό βούτυρο το αλεύρι και ανακατεύουμε διαρκώς με το σύρμα των αβγών για να μη σβολιάσει το μίγμα.


Ανακατεύοντας διαρκώς ρίχνουμε και το καυτό γάλα. Αν δούμε ότι δεν μας ικανοποιεί η εμφάνιση της μπεσαμέλ (είναι πολύ σφιχτή)


προσθέτουμε κι άλλο γάλα κατ' ευθείαν από το κουτί ή και αραιωμένο με νερό μέχρι η μπεσαμέλ να πάρει μια λεία όψη και να μπορεί να απλωθεί άνετα στο ... κατάστρωμα της βάρκας μας!

Προσοχή. Η μπεσαμέλ δε χρειάζεται να βράσει. Οπότε και σβήνουμε τη φωτιά την ώρα που ρίχνουμε και το γάλα και μετά την απομακρύνουμε τελείως από τη ζεστή εστία της κουζίνας.


Προσθέτουμε στη μπεσαμέλ αλάτι, πιπέρι και τριμμένο μοσχοκάρυδο.


Παίρνουμε τον κρόκο ενός αβγού (προσοχή, μόνο τον κρόκο) ή και δύο αβγών κατά τη Σκούρα, και τον χτυπάμε με ένα πηρούνι.


Προσθέτουμε τον χτυπημένο κρόκο στη μπεσαμέλ ανακατεύοντάς την διακρώς με το σύρμα:


Η μπεσαμέλ είναι έτοιμη. (μη σας περάσει από το μυαλό να την ετοιμάσετε πριν ετοιμαστούν οι βαρκούλες μελιτζάνας και γεμιστούν και με τον κιμά, η μπεσαμέλ πρέπει να είναι φρέσκια και της ώρας όταν θα τη στρώσετε πάνω από τον κιμά).

Πριν βάλω τη μπεσαμέλ στις μελιτζάνες, και με τη λογική ότι τα παπουτσάκια τα βάφτισα βαρκούλες, πρόσθεσα και ένα ... πανάκι από τυρί! Να ολοκληρωθεί δηλαδή η φαντασίωση πως χτίζουμε βαρκούλες και όχι ένα απλό φαγητό.

Και υπήρχε και ένας ακόμη λόγος, ο εξής:

Λίγο καιρό πριν έκανα μια δημοσκόπηση στο γκρουπ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ στο face book και ρώτησα τις αγαπημένες μου συναδέλφισσες ποιο είναι το χόμπι τους. Και ποιο νομίζετε ότι βγήκε πρώτο και με διαφορά; Η μαγειρική!!! Όσο απίστευτο και αν φαίνεται αυτό για γυναίκες που άφησαν τις κουζίνες τους και έφυγαν για τις θάλασσες.

Κάπως έτσι μου ξύπνησε κι εμένα το μικρόβιο να ασχοληθώ με την κουζίνα που για μεγάλο διάστημα την είχα και πάλι εγκαταλείψει. Και βρήκα την αφορμή με τις μελιτζανούλες να "παντρέψω" τη μαγειρική με τα θαλασσινά ταξίδια!

Το πανάκι από τυρί θα λιώσει αργότερα στο ψήσιμο και θα φτιάξει ένα γευστικότατο υπόστρωμα για τη μπεσαμέλ. Μπορείτε να βάλετε όποιο τυρί σας αρέσει, αρκεί να λιώνει. Προσωπικά προτίμησα κεφαλογραβιέρα Δωδώνης, ένα γευστικότατο τυρί που δεν είναι ιδιαίτερα αλμυρό.

Με ένα κουταλάκι καλύπτουμε όλες τις βαρκούλες μας με μπεσαμέλ.

Η δόση που φτιάξαμε ίσα ίσα που μας έφτασε. Όπως βλέπετε η κατσαρολίτσα έμεινε τελείως άδεια!

Παίρνουμε λίγη γαλέτα (δηλαδή τριμμένη φρυγανιά)


και πασπαλίζουμε το κατάστρωμα στις βαρκούλες μας. Όμοια που στις αληθινές βαρκούλες πάει και τις πασπαλίζει η αλισάχνη, αυτή που έκανε την αγαπημένη μας Θαλασσινούλα να γίνει ναυτικός!

http://marinerosolitario.blogspot.gr/2008/03/blog-post_26.html

Δεν τελειώσαμε με τις βαρκούλες μας...


Τρίβουμε λίγο τυρί - της αρεσκείας μας - πχ κεφαλοτύρι...


και πασπαλίζουμε και μ' αυτό τις μελιτζανένιες βαρκούλες μας:

Μια τελευταία φόρτωση έμεινε...


με φυτίνη! Κανονικά τη λιώνουμε και ραίνουμε τις βαρκούλες. Μπορούμε όμως να τη σκορπίσουμε και σε μικρά κομματάκια πάνω στο τυρί χωρίς να τη λιώσουμε. Έτσι κι αλλιώς το φαγητό θα μπει στο φούρνο και η φυτίνη θα λιώσει εκεί:

Οι μελιτζανένιες βαρκούλες είναι έτοιμες για το ... στόκολο της κουζίνας μας! Δηλαδή για το φούρνο!

Έχουμε ήδη ανάψει τον φούρνο και τον έχουμε ζεστάνει στους 200 βαθμούς.

Επιλέγουμε ψήσιμο πάνω και κάτω.

Κανονικά σύμφωνα με τη Σκούρα το φαγητό θα μείνει στο φούρνο γύρω στα 20 λεπτά.

Στην πράξη ελέγχουμε μόνοι μας να ροδοκοκκινίσει η μπεσαμέλ.

Προσέχουμε να μην καούν από κάτω οι μελιτζάνες. Το πυρέξ έχει αυτό το χάρισμα, να βλέπουμε τι συμβαίνει και από κάτω. Σε περίπτωση ανάγκης μπορούμε κάτω από τη σχάρα που θα ακουμπήσουμε το πυρέξ να βάλουμε ένα άλλο ταψάκι και να περιορίσουμε τη "φλόγα" του φούρνου στο κάτω μέρος του φαγητού μας. Αυτό ακριβώς έκανα κι εγώ αφού στα 20 λεπτά η μπεσαμέλ ήταν ακόμη άψητη.

Συνολικά άφησα το φαγητό να ψηθεί στο φούρνο γύρω στα 35 λεπτά και το έβγαλα μόνο όταν είδα με το μάτι πως η μπεσαμέλ ήταν ροδοκόκκινη.

Έτοιμες οι βαρκούλες μελιτζάνας ή και μελιτζάνες παπουτσάκια κατά τη συνηθισμένη ονομασία του φαγητού. Εμείς, είπαμε, πήραμε έμπνευση από τις Ελληνίδες Καπετάνισσες που λατρεύουν τη μαγειρική και βαφτίσαμε το φαγάκι με θαλασσινή ονομασία!

Οι μελιτζανοβαρκούλες είναι καλύτερο να καταναλωθούν ζεστές. Αν περισσέψουν και μπουν στο ψυγείο θα πρέπει οπωσδήποτε να ζεσταθούν στο φούρνο πριν σερβιριστούν. Το φαγητό περιέχει φυτίνη και δε θα είναι ωραία η γεύση του αν φαγωθεί κρύο...

ΜΕΛΙΤΖΑΝΟΚΕΦΤΕΔΕΣ

Μια φορά κι έναν καιρό που λες, 12 Φεβρουαρίου του 1980 θυμάμαι, η Ελλάδα ούτε που ήξερε ακόμη τη λέξη "μνημόνιο" μάθαινε όμως ότι κάποιες νέες Ελληνίδες ήταν έτοιμες να κατακτήσουν τις γέφυρες των πλοίων:


Εκεί και διαβάζανε οι αναγνώστες πως:


Ακριβώς 32 χρόνια αργότερα, στις 12 Φλεβάρη 2012, η Ελλάδα όχι μόνο ήξερα πια τι εστί μνημόνιο αλλά μάθαινε πως η Βουλή των Ελλήνων άναψε το πράσινο φως και για το δεύτερο μνημόνιο:

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=443281

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το παρόν θέμα που αφορά τη μαγειρική; Μη βιάζεστε... μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνονται άσχετα τα παραπάνω αλλά σας υπόσχομαι πως δεν είναι έτσι!

Ας ξαναγυρίσουμε λοιπόν το ρολόι του χρόνου 32 χρόνια πίσω. Στα 1980. Που ακόμη οι Έλληνες δε γνώριζαν ούτε τι σημαίνει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Και η χώρα ζούσε σε ρυθμούς μεταπολιτευτικού πυρετού και επαναστατικών ονειρώξεων για ένα καλύτερο μέλλον. Ένα από τα όνειρα και η αποκατάσταση της ισοτιμίας των δύο φύλων. Κι ένα ακόμη η μεγάλη και θρυλική ελληνική εμπορική ναυτιλία! Κάπως έτσι πάρθηκε και η απόφαση να ανοίξουν οι δημόσιες σχολές εμπορικού ναυτικού τις πόρτες τους στις γυναίκες αλλά και να καταταγούν οι πρώτες Ελληνίδες και στο στρατό. Ίσα δικαιώματα; Ίσες υποχρεώσεις! Το 1978 λοιπόν γίνονται οι πρώτες εισαγωγικές εξετάσεις για γυναίκες στις ανώτερες δημόσιες σχολές εμπορικού ναυτικού (ΑΔΣΕΝ) και συγκεκριμένα στα τμήματα των πλοιάρχων και των ασυρματιστών. Οι μηχανικοί παρέμεναν ακόμη άβατο ιερό και ανδροκρατούμενο ενώ οι ασυρματίστριες ήταν ήδη καθιερωμένες μέσω των ιδιωτικών σχολών που αρκετές γυναίκες είχαν ήδη τελειώσει και σταδιοδρομούσαν με επιτυχία στα εμπορικά πλοία. Όλα τα φώτα λοιπόν έπεφταν σε κείνες που αποφάσισαν να γίνουν καπεταναίοι!

Ξεκίνησε η σχολή (που ήταν αποκλειστικά για γυναίκες, η ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ) τα μαθήματα με τις πρώτες 29 θαρραλέες που πέρασαν επιτυχώς στις εξετάσεις. Και ενάμιση χρόνο αργότερα ήρθε η ώρα για το πρώτο επίσημο βάπτισμα όχι του πυρός μα θαλασσινό και καραβίσιο. Με το εκπαιδευτικό πλοίο των σχολών, το ιστιοφόρο Ευγένιος Ευγενίδης:


Οι νέες θαλασσολύκαινες, όπως τις αποκαλούσαν κάποια έντυπα, θα ταξίδευαν τον ίδιο τον υπουργό Ναυτιλίας, το Μανόλη Κεφαλογιάννη. Να του δείξουν και να του αποδείξουν τη ναυτοσύνη τους!

Ως εδώ όλα καλά και φυσιολογικά για το νέο θεσμό που μπορεί να φαινόταν πρωτοποριακός αλλά στο μεταξύ οι γυναίκες είχαν κατακτήσει τις γέφυρες σε πολλές ξένες χώρες - όπως η θρυλική Ρωσίδα Anna Ivanovna Schetinina που κυβέρνησε πλοίο μόλις στα 27 της χρόνια και την εποχή του 1935:

http://kapetanisses.blogspot.gr/2008/08/blog-post.html

ενώ δεν έλειπαν τα σποραδικά φαινόμενα και σε ελληνικά πλοία μέσω αποφοίτων ναυτικών λυκείων, όπως η περίφημη Άννα Σαρίδου τη δεκαετία του 60 και λίγο αργότερα η Νίκη Σκέντζου και ίσως και άλλες γυναίκες που εμείς αγνοούμε...

http://kapetanisses.blogspot.gr/p/blog-page.html

Άσε πια τη φουκαριάρα την ελληνική ιστορία που είχε όχι μόνο τις πασίγνωστες Μπουμπουλίνα και Μαντώ Μαυρογένη αλλά και την ξεχασμένη Δόμνα Βισβίζη τη Θρακιώτισσα...

http://kapetanisses.blogspot.gr/2012/03/25.html

Ή ακόμη και την περίφημη Αρτεμισία, γυναίκα πλοίαρχο που πήρε μέρος με τις δυνάμεις των Περσών στη ναυμαχία της Σαλαμίνας!

http://educandus.blogspot.gr/2007/07/blog-post_1612.html

Ακόμη και η μυθολογία των Ελλήνων περιλαμβάνει γυναίκα ναυτική, την Αταλάντη! Που έλαβε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία με τον ανθό των παλικαριών της φυλής!

http://www.theogonia.gr/iroes/halpha/atalanta.htm

Μια τόσο παλιά ιστορία και όμως ξεχασμένη από τους πολιτικάντηδες που θέλησαν να πουλήσουν ως δική τους εφεύρεση και θαύμα μέγα την είσοδο των γυναικών στα καράβια. Και να καρπωθούν βεβαίως τα οφέλη. Πως εκσυγχρονίζουν τη χώρα και βάζουν υψηλούς στόχους για το μέλλον και του λαού και της Ελληνίδας, που ειρήσθω εν παρόδω αποτελούσε πλέον του 50% του εκλογικού σώματος!

Τι απέμεινε από όλο αυτό το θέατρο αναρωτιέμαι... τριάντα δύο χρόνια αργότερα. Και βλέπω τη νέα υπουργό Τουρισμού, την κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, συγγενή του πάλαι ποτέ υπουργού Ναυτιλίας του Μανόλη Κεφαλογιάννη, να κρατάει τα σκήπτρα σήμερα για το ρόλο της γυναίκας στην άλλη γέφυρα εξουσίας... Μία από τις δύο μόλις γυναίκες της νέας μας κυβέρνησης. Δύο μόλις γυναίκες όταν ο ελληνικός λαός με την ψήφο του έστειλε στη βουλή περισσότερες από κάθε άλλη φορά γυναίκες όπως αποκαλύπτει και καυστικό σχόλιο της βουλευτίνας κ. Παπακώστα:

http://www.iefimerida.gr

Με 2 γυναίκες και τριάντα άντρες, όπως γράφουν και εδώ http://www.tovima.gr/ η νέα κυβέρνηση... Μια μόνο υπουργό, την Κεφαλογιάννη, και μια υφυπουργό, τη Σκοπούλη.


Μια αντρική λαοθάλασσα. Κι ένα λευκό φουστανάκι, της κ. Κεφαλογιάννη, και κάπου στο βάθος κρύβεται και η υφυπουργός. Προφανώς οι γυναίκες της χώρας αυτής θεωρούμαστε καταλληλότερες για άλλα έργα. Όχι να κυβερνάμε! Μόνο που τα χάλια τα σημερινά υποβάλλουν τη σκέψη ότι και οι άντρες μόνο από διακυβέρνηση δε γνωρίζουν και ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούμε μήπως οι γυναίκες τα κατάφερναν λίγο καλύτερα... για χειρότερα πάντως δε νομίζω, αφού χειρότερα δεν υπάρχει!

Βέβαια η ίδια η μοίρα θέλησε να εκδικηθεί με το δικό της ευφάνταστο τρόπο αυτές τις επιλογές πριν καλά καλά ορκιστεί η νέα κυβέρνηση. Αποδεικνύοντας πως κυριολεκτικά είναι μια μονόφθαλμη πολιτική και μια πολιτική που καταρρέει πριν καλά καλά ανοιχτεί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος. Η αρχική επιλογή για το Οικονομικών ακυρώθηκε λόγω ιατρικού ανακοινωθέντος, ο υφυπουργός του ανασυσταθέντος επιτέλους υπουργείου Ναυτιλίας παραιτήθηκε ως αντιδεοντολογικά αναδειχθείς στην κυβέρνηση ενώ ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν κατάφερε να εκπροσωπήσει τη χώρα στη σύνοδο κορυφής αφού την ίδια ώρα βρισκόταν στο νοσοκομείο... Κατά τα άλλα το εκλογικό σώμα εκβιάστηκε να ψηφίσει όπως ψήφισε για να εκπροσωπηθεί δυναμικά η χώρα στη σύσκεψη αυτή!

Την ίδια ώρα το παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό χορεύει καρσιλαμά και το ντέφι το κρατάει μια γυναίκα, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ! Κι ούτε αυτό φαίνεται να ξυπνάει την Ελλάδα. Πως εκεί που οι άντρες αποτυγχάνουν, μπορεί να πετύχουν οι γυναίκες! Και κρατάμε τις Ελληνίδες σε ρόλο δεύτερο και στην πολιτική και γενικότερα. Το "άει σύρε να πλύνεις τα πιάτα σου" θριαμβεύει και πάλι παρά τις δεκαετίες που ψηφίστηκε στη χώρα η ισότητα των δύο φύλων. Και φυσικά το ίδιο ισχύει και στη ναυτιλία, κι εκεί οι γυναίκες εξακολουθούν να βρίσκονται υπό διωγμό παρά τις επιτυχίες που σημείωσαν από το 1978 που άνοιξαν οι πρώτες σχολές για γυναίκες.

Και οι γυναίκες; Τι κάνουν οι γυναίκες μπρος στην υποτίμηση που αντιμετωπίζουν;

Όχι, δεν κάνουν φεμινιστική επανάσταση. Δεν το παίζουν σουφραζέτες. Αντίθετα διατηρούν την ψυχραιμία τους και προσπαθούν με τη λογική και ήρεμα να αποδείξουν ποιες είναι. Τουλάχιστον οι Ελληνίδες. Γιατί στη γειτονική Ιταλία έχουν και τέτοια γελοία φαινόμενα όπως η βουλευτής που προκάλεσε λίγες μέρες πριν με την εμφάνισή της:

http://troktiko.eu/2012/06/foto-choris-esoroucha-emfanisthke-bouleutis/

Οι Ελληνίδες δεν κάνουν τέτοιες γελοιότητες. Κι αντίθετα ώρες ώρες εκπλήσσουν με την τακτική που ακολουθούν. Όπως με εξέπληξαν προσωπικά και οι αγαπημένες μου συναδέλφισσες, οι Ελληνίδες Καπετάνισσες, όταν τις ρώτησα ποιο είναι το αγαπημένο τους χόμπι. Η μαγειρική, απάντησαν αρκετές απ' αυτές! Ανάμεσά τους και γυναίκες πλοίαρχοι και υποπλοίαρχοι! Γιατί οι γυναίκες που καταφέρνουν να φτάσουν ψηλά ξέρουν το μυστικό, πως δε χρειάζεται να μιμηθούν τους άντρες μα να δείξουν το δυναμισμό και τις ικανότητές τους παραμένοντας γυναίκες! (αν και είναι συζητήσιμο το αν η μαγειρική είναι γένους θηλυκού... αφού οι περισσότεροι σεφ στον κόσμο είναι άντρες και ίσως γι' αυτό δε μας λένε να πάμε να μαγειρέψουμε αλλά να πλύνουμε πιάτα! μόνο για παραμάγειρες μας έχουν και για τη λάντζα! )

Έτσι και σε κείνο το εκπαιδευτικό ταξίδι με το Ευγένιος Ευγενίδης. Παρά τις εξαγγελίες πως το κάνουν για να προβάλουν το νέο θεσμό της γυναίκας καπετάνισσας και γενικότερα αξιωματικού της εμπορικής ναυτιλίας, τα σκουριασμένα μυαλά κάποιων δεν απέφυγαν να μας βάλουν τις δοκίμους να κάνουμε τους παραμάγειρες... (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Στις 12 λοιπόν Φεβρουαρίου 1980 οι πρώτες Ελληνίδες Καπετάνισσες από δημόσια σχολή σάλπαραν με το Ευγένιος Ευγενίδες και υπό το αυστηρό βλέμμα (όπως έγραφε η Μεσημβρινή) του τότε υπουργού Ναυτιλίας του κ. Μανόλη Κεφαλογιάννη, βάλθηκαν να αποδείξουν τη ναυτοσύνη τους!

Όμως ο κ. Κεφαλογιάννης δεν είχε μόνο μάτια, είχε και στομάχι. Και οι υπεύθυνοι του ταξιδιού αποφάσισαν ότι οι καπετάνισσες ήταν αρμόδιες να ταΐσουν και το στομάχι του υπουργού:


Και τις βλέπουμε εδώ επί το έργον. Όχι στη γέφυρα του Ευγενίδη ή στο σήκωμα των πανιών που πρόβαλαν οι εφημερίδες της εποχής αλλά στο μαγέρικο του Ευγενίδη να ετοιμάζουν σουβλάκια και κεφτεδάκια επίσης για τον κ. Υπουργό και τους άλλους επισήμους που θα έπαιρναν μέρος στο εκπαιδευτικό ταξίδι. Η αρχηγός της σχολής πλοιάρχων (αριστερά) και δύο ακόμη βαθμοφόροι.

Εκεί, στα σωθικά του Ευγενίδη, δεν έφτασε το βλέμμα του υπουργού. Ευτυχώς όμως το θέμα δεν έμεινε τελείως στην αφάνεια και κάποιες εφημερίδες, ο Ριζοσπάστης ανάμεσα σε αυτές, φιλοξένησαν τη διαμαρτυρία των δοκίμων:


Υποτιμητικό δεν είναι βεβαίως να μαγειρεύεις, είτε είσαι γυναίκα είτε και άντρας. Απλά ανθρώπινο και αναγκαίο. Μόνο που δε συνάδει το μαγείρεμα με νέα παιδιά που σπουδάζουν πλοίαρχοι, είτε αγόρια είτε κορίτσια και στα πλαίσια της εκπαίδευσής τους. Αυτό και μόνο ήταν το πρόβλημα. Κι αυτό αποδεικνύουν τώρα οι καπετάνισσες που δηλώνουν ως χόμπι τους τη μαγειρική.

Στα ίδια πλαίσια και εμείς εδώ βαλθήκαμε να μαγειρέψουμε και μάλιστα κεφτεδάκια. Μελιτζανοκεφτεδάκια!

Γιατί η μαγειρική δεν είναι αγγαρεία. Ούτε εργασία για κατώτερους. Είναι ένας υπέροχος τρόπος να δείξεις έμπρακτα σε όσους αγαπάς την αγάπη σου. Γι' αυτό και το πρώτο και εντελώς απαραίτητο συστατικό για κάθε συνταγή είναι η αγάπη...

Αφού λοιπόν κάναμε και την ιστορική αναδρομή στα κεφτεδάκια του Κεφαλογιάννη, ήρθε η ώρα να παρουσιάσουμε και τα άλλα κεφτεδάκια, τα μελιτζανοκεφτεδάκια.

Ξεκινάμε με ένα αβγό (μαζί με το ασπράδι του) που το χτυπάμε με το σύρμα ή ένα πηρούνι.

Κατόπιν προσθέτουμε σύμφωνα με τη μαγειρική της Σοφίας Σκούρα ψωμάκι. Όπως και στους κεφτέδες από κιμά. Εμείς όμως προτιμήσαμε να βάλουμε αλεύρι και για να φουσκώσουν οι κεφτέδες μας προσθέσαμε και ένα κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ:


Το αγοράζουμε στο σούπερ μάρκετ σε μικρά φακελάκια και προσέχουμε την ημερομηνία λήξης για να μην είναι ξεθυμασμένο.

Έχουμε στο μεταξύ βάλει τις μελιτζάνες να βράσουν για είκοσι λεπτά σε ελαφρά αλατισμένο νερό:


Εμείς θυμίζω ότι δε βάλαμε ολόκληρες μελιτζάνες αλλά την ψίχα τους και μόνο που αφαιρέσαμε για να φτιάξουμε την προηγούμενη συνταγή, τις βαρκούλες μελιτζάνας ή και μελιτζάνες παπουτσάκια στην πιο πεζή εκδοχή τους.

Σημειώνω ότι θα βάλουμε πρώτα το νερό να βράσει και μετά θα ρίξουμε τις μελιτζάνες. Στα είκοσι λεπτά τις κατεβάζουμε από τη φωτιά και τις σουρώνουμε να φύγει το νερό. Μέσα στο σουρωτήρι και αφού κρυώσουν οι μελιτζάνες τις στύβουμε με το χέρι μας και ζυμώνουμε τον πολτό ώσπου να γίνει ομοιογενές μίγμα. Καλό είναι επίσης να έχουμε φροντίσει να αφαιρέσουμε από τις μελιτζάνες τα κομμάτια τους που έχουν σπόρους.


Ρίχνουμε τις μελιτζάνες στο μπολ με το αβγό, το αλεύρι και το μπέικιν πάουντερ και ανακατεύουμε καλά με το χεράκι μας.

Τρίβουμε τυρί, πχ κεφαλογραβιέρα και το προσθέτουμε στο μπολ με το υπόλοιπο μείγμα:


Πόσο τυρί; Κατά βούληση... Μην ξεχνάτε ότι η πετυχημένη μαγειρική είναι θέμα φαντασίας και πρωτοτυπίας! Και το κάθε φορά αποτέλεσμα μας καθοδηγεί σε πιο επιτυχημένες προσπάθειες στο μέλλον που θα ικανοποιούν τα προσωπικά μας γούστα. Δεν είναι μαθηματική εξίσωση το μαγείρεμα...

Πλένουμε ένα κρεμμυδάκι μέτριο και λίγο μαϊντανό. Τρίβουμε το κρεμμύδι στον τρίφτη και ψιλοκόβουμε το μαϊντανό και τα προσθέτουμε στο μείγμα:


Ανακατεύουμε καλά το μείγμα για να ανακατεύονται οι διάφορες γεύσεις και να γίνει ομοιογενής μάζα. Όπως δηλαδή και με τους κεφτέδες του κιμά...


Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι κατά βούληση!!!

Παίρνουμε κουταλιές της σούπας από το μείγμα και τις πλάθουμε σε μπαλάκια. Αν χρειαστεί προσθέτουμε λίγο αλεύρι για να γίνει η ζύμη πιο σφιχτή.


Βάζουμε τα κεφτεδάκια μελιτζάνας μέσα σε πιάτο με γαλέτα (τριμμένη φρυγανιά - την αγοράζουμε σε φακελάκια στο σούπερ μάρκετ) και τα τυλίγουμε καλά καλά στη γαλέτα.

Βάζουμε το τηγάνι στη φωτιά, το ίδιο που είχαμε τηγανίσει στην προηγούμενη συνταγή τις μελιτζάνες ώστε να έχει το λάδι τη νοστιμιά τους και να κάνουμε και οικονομία. Σε καιρούς μνημονίου ζούμε, μην το ξεχνάμε!


Ρίχνουμε τα κεφτεδάκια στο τηγάνι και με δύο πιρούνια τα γυρνάμε συχνά για να πάρουν όμορφο χρώμα και από τις δύο μεριές:

Αφαιρούμε τους μελιτζανοκεφτέδες με σπάτουλα από το τηγάνι μόλις ψηθούν (και φουσκώσουν χάρη στο μπέικιν πάουντερ) και τους τοποθετούμε σε πιάτο που έχουμε στρώσει με χαρτί κουζίνας ώστε να απορροφήσει το περιττό λάδι.

Δοκιμάστε τους ζεστούς. Η νοστιμιά τους θα σας γοητέψει!

Ακόμη καλύτερα όμως φροντίστε να ετοιμάσετε και λίγο τζατζίκι να τους συνοδέψετε, τους πάει καταπληκτικά.

Ας δούμε την ευκαιρία πώς φτιάχνουμε τζατζίκι που συνοδεύει όμορφα όχι μόνο τους μελιτζανοκεφτέδες αλλά πολλά ακόμη φαγητά της ελληνικής κουζίνας και έλκει την καταγωγή από την εποχή του Βυζαντίου και ίσως και παλιότερα ακόμη.

Θα χρειαστούμε για το τζατζίκι ή γιαουρτοσκόρδιο επί το ελληνικότερο τα εξής υλικά:

Γιαούρτι
Σκόρδο
Αγγουράκι
Λάδι
Ξίδι
Αλάτι
Πιπέρι

Το γιαούρτι καλό είναι να είναι σακούλας, να είναι δηλαδή σφιχτό και όχι νερουλό. Πάντως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ό,τι γιαούρτι θέλετε.

Εμείς στη συνταγή μας βάλαμε μόνο ένα μικρό κεσεδάκι αφού το θέλαμε αποκλειστικά για τους μελιτζανοκεφτέδες μας.

Και από σκόρδα τέσσερις σκελίδες και τις οποίες λιώνουμε καλά σε ξύλινο γουδί:

Προσθέτουμε στο γουδί λίγο λάδι (μια κουταλιά της σούπας περίπου), ξίδι, αλάτι, πιπέρι και αφού ανακατέψουμε το μείγμα προσθέτουμε και το γιαούρτι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.

Ξεφλουδίζουμε μισό αγγουράκι (ή και περισσότερο αν θέλουμε πιο δροσερό το τζατζίκι) και το τρίβουμε στον τρίφτη του τυριού:


Στύβουμε το τριμμένο αγγουράκι με τα χέρια μας να φύγουν όσο γίνεται τα υγρά του. Μπορούμε να το κάνουμε και σε σουρωτήρι αλλά και με τα χέρια μας μόνο φτάνει.

Προσθέτουμε και το αγγουράκι στο μείγμα που έχουμε στο γουδί και ανακατεύουμε καλά καλά:


Το τζατζίκι είναι έτοιμο και μπορούμε αμέσως να το σερβίρουμε. Καλό όμως είναι να μείνει για λίγη ώρα στο ψυγείο ώστε να δέσουν τα υλικά του.