ΓΕΝΕΘΛΙΑ 2 ΕΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΣΙΓΑΡΟ!

Γενέθλια σήμερα. Κοψίματος του τσιγάρου. Δυο χρόνια πριν. 11 Γενάρη του 2016.

Με το μαχαίρι. Και νομίζω ότι είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος. Μία κι έξω.

Από τότε δεν έχω βάλει ούτε μισό τσιγάρο στο στόμα μου.

Αν και κράτησα τα κουτιά που είχαν περισσέψει. Σχεδόν μια ολόκληρη κούτα... αφού με τις κούτες είχα φτάσει να τα αγοράζω...

Στην αρχή πολλοί ήταν οι καλοθελητές που με τρομάζανε.

Ότι σύντομα θα το ξαναπιάσω στο χέρι. Ότι θα παχύνω.

Ή πως τα πνευμόνια μου θα παραμένουν μαύρα για πολλά χρόνια.

Ε, και;;;

Κανένας δεν μπορούσε να ανατρέψει τη δική μου απόφαση να απαλλαγώ από το μαρτύριο της εξάρτησης.

Ήταν η βρώμα.

Ήταν τα φοβερά έξοδα. 7 ευρώ τη μέρα, 200 το μήνα, 2.400 ευρώ το χρόνο!

Ήταν η τιμωρία να βγαίνω μπαλκόνι, στο δρόμο και γενικά στο κρύο ή στο λιοπύρι λόγω του πάθους μου.

Και κυρίως ήταν που χωρίς τσιγάρο είχα φτάσει να μην μπορώ να σταθώ ούτε για λίγη ώρα. Το άγχος όταν υποχρεωτικά δεν μπορούσα να ανάψω τσιγάρο. Στο αεροπλάνο, στη δουλειά, στο θέατρο κλπ. Όποιος το έχει ζήσει, το καταλαβαίνει. Την τρέλα να τρέχεις ακόμη και μεσάνυχτα να βρεις τσιγάρα...

Και όμως. Άρκεσε μια στιγμή. Να πως ΤΕΡΜΑ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ και να γίνει πράξη.

Χωρίς κανένα δράμα. Χωρίς να υποφέρω.

Το μόνο που χρειάστηκε ήταν η δική μου θέληση.

Ούτε καν το ηλεκτρονικό τσιγάρο. Που είχα αγοράσει και υπήρχε στο σπίτι. Δεν το χρησιμοποίησα καθόλου.

Ούτε και τσίχλες νικοτίνης και άλλες σαχλαμάρες. Δε μου χρειάστηκαν.

Το μόνο που επιθυμούσα ήταν καθαρό αέρα στα πνευμόνια μου. Οξυγόνο!

Αν πήρα κιλά; Ναι. Όχι αμέσως. Αλλά πήρα. Αρκετά.

Εδώ και λίγους μήνες τα έχω χάσει και αυτά. Και είμαι πια πιο αδύνατη από τον καιρό που κάπνιζα.

Μην ακούτε λοιπόν τις αρλούμπες που σας λένε.

Αν θέλετε να κόψετε το τσιγάρο, κάντε το! Είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου. Το μόνο που χρειάζεται είναι η δική σας θέληση!

27/11/21. Ούτε ένα τσιγάρο όλα αυτά τα χρόνια. Κοντεύουν πια να γίνουν 6. Κι ένα μόνο με στενοχωρεί. Που πέρασαν τόσα χρόνια καπνίζοντας. Το μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μου.