ΤΟ ΚΑΛΑΜΑΚΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Την ευφυέστερη ανακάλυψη της χρονιάς φαίνεται πως έκανε ο Τορμπέν Βέστεργκαρντ Φράντσεν. Πρόκειται για το λεγόμενο "Καλαμάκι της ζωής"! Και είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει.

Όπως σίγουρα γνωρίζετε, εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη έχουν πρόβλημα με το πόσιμο νερό. Η νέα ανακάλυψη τους εξασφαλίζει τη λύση στο πρόβλημα καθώς το περί ου ο λόγος καλαμάκι είναι ένα σύστημα φίλτρου του νερού:


Και χάρη σ' αυτό το καλαμάκι θα μπορούν όπως βλέπετε και στη φωτογραφία να πίνουν νερό ακόμη και από ένα ποτάμι!

Διαβάστε περισσότερα για την εφεύρεση αυτή στο ΕΘΝΟΣ.

Το θέμα, αν κατάλαβα καλά, είναι να βρεθούν πόροι για να εξοπλιστούν όλοι αυτοί οι πληθυσμοί που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με αυτό το θαυματουργό καλαμάκι... Να ευχηθούμε όλοι να δείξουμε την απαιτούμενη ευαισθησία και να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για τη διάδοση της ιδέας αλλά και έμπρακτα να συνδράμουμε την επιχείρηση που θα χαρίσει τη ζωή σε χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Νιώθω βαθύτατη την θλίψη όταν βλέπω τέτοιες αξιόλογες εφευρέσεις.

Είναι μεγάλη η ελπίδα που δημιουργείται κάθε φορά που έρχεται στο φως μια τέτοια εφεύρεση! Αναπτέρωση του ηθικού!!

Πάντα υπάρχουν σχέδια για την χρήση αυτών, και πάντα μένουν σχέδια. Πάντα κάτι γίνεται.

Απογοητεύομαι.

Θέλω πραγματικά να δω κόσμο που αντιμετωπίζει πρόβλημα στην ύδρευση να έχει το μαγικό καλαμάκι. Και να δωθεί λύση την βασική αυτή ανάγκη του ανθρώπου για ΝΕΡΟ.

Στεναχωριέμαι γιατί κάτι μέσα μου μου λέει ότι θα κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατείας και ποτέ δεν θα δούμε χαρούμενες φάτσες παιδιών να πίνουν νερό και να γελάν.

Μακάρι να βγώ ψεύτρα, χίλες φορές μακάρι...

Διώνη, το περίφημο καλαμάκι δεν είναι φετινή ιδέα. Όπως δημοσιεύτηκε στο Βήμα (Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2008 - Αρ. Φύλλου 15260):

Παράθεση :

Την απάντηση την είχε σε σχέδια εδώ και δέκα χρόνια ένας δανός ερευνητής, ο Τόρμπεν Βέστεργκααρντ Φράντσεν (Torben Vestergaard Frandsen). Είχε φανταστεί ένα πλαστικό καλάμι εφοδιασμένο με ειδικό φίλτρο, μέσω του οποίου θα μπορεί κανείς να ρουφήξει όσο μολυσμένο νερό θέλει, αλλά στο στόμα του θα φθάνει καθαρό και πόσιμο! Το ζήτημα ήταν να φτιάξει το κατάλληλο φίλτρο και να κρατήσει το κόστος κατασκευής τόσο χαμηλό ώστε να μπορεί να μοιραστεί σε όλους τους ανθρώπους που το χρειάζονται.

Για να υλοποιήσει τις ιδέες του ο Φράντσεν συνεργάστηκε με τον Ολλανδό Ρομπ Φλέουρεν και τον Ισραηλινό Μοσέ Φρόμερ. Κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα πρωτότυπο, που θυμίζει αυλό μήκους 25 εκατοστών, διαμέτρου 29 χιλιοστών και βάρους μόλις 160 γραμμαρίων. Το επονομαζόμενο LifeStraw (καλάμι της ζωής) μπορεί να φιλτράρει αποτελεσματικά 700 λίτρα νερού και να κατακρατήσει σχεδόν το σύνολο των μικροοργανισμών (μεγαλύτερων από 6 μικρά) που ευθύνονται για τη διάρροια, τη δυσεντερία, τον τύφο και τη χολέρα. Ειδικότερα, φιλτράρει βακτήρια όπως τα Shigella, Salmonella, Enterrococus, Staphylococcus Aureus και Ε. Coli.

Πώς το κατορθώνει; Εμπεριέχει ένα μικροβιοκτόνο υλικό που συνέθεσαν και ονόμασαν PuroTech Disinfecting Resin (PDR). Επίσης, στο καλάμι υπάρχουν υφασμάτινα προ-φίλτρα (εμποτισμένα με ιωδίνη), αλλά και ενεργός άνθρακας για την κατακράτηση παρασίτων. Για την απλουστευμένη χρήση χωρίς μηχανισμούς ο Φρέντσεν φρόντισε ώστε να αρκεί το ρούφηγμα του πότη για να λειτουργεί η συσκευή.

Αντίστροφα, επειδή η μικροβιοκτονία προϋποθέτει μέγιστη ροή 100 ως 150 ml ανά λεπτό, έχει τοποθετηθεί μια δικλίδα που περιορίζει την κατάποση. Με το σκεπτικό ότι ένας ενήλικος βάρους 60 κιλών χρειάζεται δύο λίτρα νερό την ημέρα, το «καλάμι της ζωής» των 700 λίτρων του διασφαλίζει έναν πλήρη χρόνο επιβίωσης.

Οι κατασκευαστές έχουν ήδη συμπήξει εταιρεία για τη διάθεση της εφεύρεσης και προσπαθούν να μειώσουν το κόστος παραγωγής στα δύο δολάρια, ώστε να μπορεί να μοιραστεί μαζικά σε όσους το χρειάζονται.

Στο μεταξύ μπορεί να το βρει κανείς στο Διαδίκτυο (www. waterstraws. com) με 15 δολάρια. Παράλληλα, κυκλοφορεί και ένα παραπλήσιο προϊόν της αμερικανικής Frontier Water Purification Straw http://www.amazon.com/McNett-Frontier-Water-Filter-filter/dp/B0007KN8ES , με τιμή γύρω στα 8 δολάρια, το οποίο όμως φιλτράρει μόλις 60 λίτρα νερό.

Στην ίδια επίσης πηγή μπορείτε να διαβάσετε και αρκετούς ακόμη τρόπους που έχουν προταθεί στην ίδια κατεύθυνση. Αυτά όμως είναι σαν τις ασπιρίνες σε άρρωστο από βαριά αρρώστια...

Την ουσία της κατάστασης την περιγράφει στις πραγματικές διαστάσεις ένα άρθρο στο Ριζοσπάστη δημοσιευμένο εδώ και αρκετά χρόνια (Κυριακή, 5 Μάρτη του 2000):


Αν μέχρι σήμερα, οι αντιπαραθέσεις, οι συρράξεις και οι πολεμικές συγκρούσεις, είχαν ως στόχο την εξασφάλιση και κατοχή σημαντικών, υπό το πρίσμα της γεωπολιτικής της σημασίας, εδαφών και τη διείσδυση σε νέες ζώνες αγοράς, στον αιώνα που άρχισε, στη λίστα αυτή αναμένεται να προστεθεί και το ζήτημα της εκμετάλλευσης και κατοχής των υδάτινων πόρων. Η ύπαρξη νερού, σε ένα πρώτο επίπεδο, και σε ένα δεύτερο, η ύπαρξη πόσιμου νερού, ήδη, κατατάσσεται στις πρώτες θέσεις των μεγάλων προβλημάτων, που αντιμετωπίζει ο πλανήτης στο βασίλεμα του 20ού αιώνα.

Αποκαλυπτικά, και μάλλον όχι τόσο αισιόδοξα, είναι τα στοιχεία που συνέλεξε και παρουσίασε, όχι με ιδιαίτερα αθώο τρόπο, κατά τη διάρκεια του τελευταίου περιβαλλοντολογικού συνεδρίου των Ηνωμένων Εθνών στο Ναϊρόμπι τον περασμένο Σεπτέμβρη, η Επιστημονική Επιτροπή Προβλημάτων του Περιβάλλοντος, του Οργανισμού, η οποία αποτελείται από 200 ειδικούς που προέρχονται από 50 χώρες - μέλη του ΟΗΕ.

Η έλλειψη νερού και η μόλυνση των εναπομεινάντων υδάτινων πόρων, είναι τα δύο σκέλη του ενός από τα δύο καίρια προβλήματα που αναμένεται να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια.

Μάλιστα, συνδέεται άρρηκτα και με το δεύτερο μείζον πρόβλημα, αυτό της αλλαγής των κλιματικών συνθηκών. Οπως τονίζεται στα σχετικά κείμενα της επιτροπής, η σοβαρότητα του προβλήματος καθορίζεται τόσο από τη συχνότητα όσο και από την εμβέλεια εμφάνισης του προβλήματος: το νερό, είτε μέσω της έλλειψής του είτε μέσω της μόλυνσής του, φαίνεται ότι ταλανίζει, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, όλες τις ηπείρους.

Με δεδομένη τη συνεχιζόμενη πληθυσμιακή έκρηξη (που αναμένεται να αγγίξει μια αύξηση της τάξης του 65% μέχρι το 2050), η λειψυδρία λαμβάνει, πλέον, διαστάσεις εφιάλτη για τις περισσότερες περιοχές του πλανήτη και σύμφωνα με τις προβλέψεις της Παγκόσμιας Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, μέχρι το 2025, ένας στους τρεις κατοίκους του πλανήτη θα ζει υπό συνθήκες σοβαρής έλλειψης νερού. Το φάσμα της λειψυδρίας και της μόλυνσης των υδάτινων πόρων είχε, ήδη, κάνει την εμφάνισή του, τα τελευταία χρόνια. Στα τέλη του 1999, 20% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν είχε πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα οξυμένο στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, όπου, ήδη, 14 χώρες έχουν έλλειψη υδάτινων πόρων και πόσιμου νερού και, μέσα στα επόμενα 25 χρόνια, άλλες 11 χώρες θα αντιμετωπίσουν ανάλογα προβλήματα.


Οι αιτίες του προβλήματος κάνουν την εμφάνισή τους με ιδιαίτερο τρόπο και σε διαφορετικό βαθμό από περιοχή σε περιοχή. Εντούτοις, σε ένα γενικό επίπεδο, η έκθεση των Ειδικών Εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ, υποκριτικά ισχυρίζεται ότι οι βασικοί παράγοντες λειψυδρίας είναι κοινοί, αγνοώντας παντελώς την ανισόμετρη οικονομική ανάπτυξη και τον πάγιο τρόπο θρέψης και ενίσχυσης του κεφαλαίου μέσα από την εκμετάλλευση και το άδικο σύστημα κατανομής του φυσικού πλούτου, του υδάτινου συμπεριλαμβανομένου. Ως κυριότερος παράγοντας παρουσιάζεται ότι είναι, η θεαματική αύξηση του πληθυσμού και κατά συνέπεια η σημαντική αύξηση των αναγκών σε κατανάλωση νερού, γεγονός που και ήταν αναμενόμενο και δεν αποτελεί κάποιο «πρωτόγνωρο» πρόβλημα.

Η άναρχη και ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των μεγάλων επιχειρησιακών μονάδων της βιομηχανίας σε συνδυασμό με την ολοένα και εντονότερη χρήση χημικών προϊόντων στις αγροτικές καλλιέργειες και η διόγκωση των αστικών κέντρων σε συνδυασμό με τη, σχεδόν, παντελή έλλειψη πρόνοιας για κατασκευή αρδευτικών και αποχετευτικών συστημάτων, καταγράφονται, από την Ειδική Επιτροπή του ΟΗΕ, ως βασικοί παράγοντες της, ανησυχητικών διαστάσεων, μόλυνσης των επίγειων και υπόγειων υδάτινων πόρων.

Σήμερα, περισσότεροι από 1.200 εκατομμύρια άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας εξαιτίας της κατανάλωσης μολυσμένου νερού, το οποίο ενοχοποιείται ως κύρια αιτία θανάτου 15 εκατομμυρίων παιδιών, κάτω των 5 ετών.

Επίσης, σε πολλές περιοχές, όπως η Μέση Ανατολή ή η Κεντρική Αφρική, υπολογίζεται ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικός ο όγκος του νερού που «χάνεται» μέσα από σαθρά υδροδοτικά συστήματα.

Η σταδιακή μείωση των επιφανειακών υδάτινων πόρων συμβάλλει τα μέγιστα στην όξυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου και στην αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος προς το θερμότερο ενώ σοβαρότατα προβλήματα θα αντιμετωπίσει η παγκόσμια χλωρίδα (και κατά συνέπεια πανίδα) από τη μείωση και μόλυνση των υπόγειων υδάτινων πόρων.



Ο παράγοντας που φαίνεται ότι διαφοροποιεί καθοριστικά τη μορφή των προβλημάτων που εμφανίζονται ανά περιοχή, εκτός από τη φυσική δομή του εδάφους και του υπεδάφους, είναι το επίπεδο της οικονομικής, βιομηχανικής και αστικής ανάπτυξης και φυσικά ο τρόπος κατανομής του φυσικού και υλικού πλούτου της χώρας. Στην Αφρική, που είναι μία από τις περιοχές με το μεγαλύτερο πρόβλημα λειψυδρίας, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η άνιση κατανομή των υδάτινων πόρων στο έδαφός της: ίσως είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ποταμού Κονγκό, ο οποίος αν και διατρέχει περιοχές στις οποίες κατοικεί, μόλις το 10% του πληθυσμού της ηπείρου, εμπεριέχει το 30% του νερού της ηπείρου.

Τα απόβλητα της αναπτυσσόμενης βιομηχανίας της καταλήγουν, χωρίς καμία διεργασία ακόμη και μέχρι σήμερα, στα νερά των ποταμών, αφού είναι πιο κερδοφόρο για τους ιδιοκτήτες των επιχειρήσεων, ενώ το εμπόριο πόσιμου νερού, σε ιδιαίτερα υψηλές τιμές, ανθίζει σε μια σειρά από αφρικανικές χώρες. Η έλλειψη ολοκληρωμένου υδροδοτικού σχεδιασμού στερεί, σήμερα, από 300 εκατομμύρια Αφρικανούς, την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και εκτιμάται ότι στα επόμενα χρόνια 230 εκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε συνθήκες πλήρους έλλειψης νερού ενώ άλλα 460 εκατομμύρια θα αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας.

Ανάλογες είναι οι αιτίες έλλειψης υδάτινων πόρων και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της αραβικής χερσονήσου, όπου το πρόβλημα επιβαρύνεται από τις χρόνιες διαμάχες ανάμεσα στο Ισραήλ και τις αραβικές χώρες για τα κατεχόμενα αραβικά εδάφη, στα οποία καταλήγουν ή πηγάζουν τα ελάχιστα τρεχούμενα ύδατα της περιοχής. Το Ισραήλ έχει ελέγξει, εκτρέψει και αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό τους ελάχιστους υδάτινους πόρους με αποτέλεσμα οι 130.000 Εβραίοι έποικοι των παλαιστινιακών εδαφών, οι οποίοι δεν αποτελούν παρά μόνο το 10% του πληθυσμού, να έχουν στη διάθεσή τους το 80% των υδάτινων πόρων ενώ την ίδια στιγμή οι Παλαιστίνιοι αγοράζουν σε τιμή χρυσού από βυτία νερό, που συνήθως δεν πληρεί κανέναν όρο υγιεινής.

Αντίθετα, στη Βόρεια Αμερική, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη αλλά και τη Νότια Ασία και στις περιοχές του Ειρηνικού ως κύρια αιτία της έλλειψης υδάτινων πόρων και πόσιμου νερού εμφανίζεται η μόλυνση. Τα περισσότερα ποτάμια και οι λίμνες των περιοχών αυτών έχουν επιβαρυνθεί από νιτρικά άλατα, απόβλητα βιομηχανιών, βαρέα μέταλλα (όπως είναι ο μόλυβδος ή το χρώμιο) εξαιτίας της παντελούς απουσίας ελέγχου στις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, στις επιχειρήσεις, στα μεταλλεία και στα ορυχεία, καθώς, μόλις τα τελευταία χρόνια, σε ορισμένες από τις ανεπτυγμένες εκβιομηχανισμένες χώρες, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία ή τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υιοθετήθηκαν σχετικές νομοθεσίες, κυρίως για «τα μάτια του κόσμου». Την ανάγκη μιας νέας πολιτικής κατανομής των υδάτων έχει αναδείξει και η εντυπωσιακή διόγκωση των αστικών κέντρων και των μητροπόλεων, οι οποίες συγκεντρώνοντας τόσο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού όσο και το σύνολο, σχεδόν, της βιομηχανικής δραστηριότητας της εκάστοτε χώρας, καταναλώνουν τεράστιες ποσότητες νερού σε βάρος των ημιαστικών και αγροτικών περιοχών, οι οποίες, όσον αφορά τουλάχιστον το πόσιμο νερό, δε λείπουν οι περιπτώσεις που εγκαταλείπονται στην «τύχη» τους, στις διαθέσεις του καιρού, στις βροχοπτώσεις και στα πηγάδια!

Ως απλό πρόβλημα «κατανομής των υδάτων» καταγράφεται στην έκθεση του ΟΗΕ και η λειψυδρία, που μαστίζει τις περιοχές των αυτόχθονων περιοχών τόσο στον Καναδά και στις ΗΠΑ όσο και στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία. Είναι φανερό ότι η βελτίωση στην παροχή και στην εκμετάλλευση νερού που έχει επιφέρει, σε αυτές τις περιοχές, η αναβάθμιση του υδροδοτικού δικτύου, η ένταση του ελέγχου και η κατασκευή τεχνητών λιμνών, φραγμάτων και ενός γενικότερου πλέγματος καθαρισμού και υγιεινής των υδάτων, δεν εξυπηρετεί παρά μόνο όσους έχουν, στα χέρια τους ή υπό τον έμμεσο έλεγχό τους την πολιτική και οικονομική εξουσία της κάθε χώρας του ανεπτυγμένου κόσμου.

Ενας συνδυασμός αιτίων χαρακτηρίζει το πρόβλημα του νερού στη Λατινική Αμερική, η οποία θεωρείται, παρ' όλα αυτά, μία από τις πιο προνομιούχες περιοχές του πλανήτη όσον αφορά τη συγκέντρωση υδάτων. Εντούτοις, μεγάλο μέρος του εδάφους της, κυρίως το Μεξικό και το Περού, αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας ενώ τα πλούσια υδάτινα αποθέματα της υπόλοιπης ηπείρου είναι σε μεγάλο βαθμό προσβεβλημένα από διάφορα είδη μολύνσεων εξαιτίας της ανεξέλεγκτης εκβιομηχάνισης, προς όφελος του κεφαλαίου, που επέφερε η μεταφορά στο έδαφος της Λατινικής Αμερικής μεγάλων επιχειρησιακών μονάδων ξένων συμφερόντων. Δεν είναι λίγες οι λατινοαμερικανικές χώρες που, τα τελευταία χρόνια, έζησαν μεγάλες θανατηφόρες επιδημίες εξαιτίας της κατάποσης μολυσμένου νερού. Οι επιπτώσεις της μόλυνσης του νερού είναι ιδιαίτερα εμφανείς και στην πλούσια χλωρίδα και πανίδα της περιοχής, η οποία «απειλείται», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην Εκθεση του ΟΗΕ, από το μολυσμένο νερό.


Η «υλιστική» αντιμετώπιση των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων είναι η μοναδική αποτελεσματική λύση που προτείνει η Επιστημονική Επιτροπή Προβλημάτων του Περιβάλλοντος, υπογραμμίζοντας ότι το σύνολο της περιβαλλοντολογικής πολιτικής πρέπει να αναπροσαρμοστεί και να στηριχτεί στην άρρηκτη σύνδεση του ενός προβλήματος με το άλλο. Εντούτοις, η Εκθεση και τα συμπεράσματά της, όπως είναι φυσικό, δεν προχωρούν περισσότερο σε βάθος αποφεύγοντας να συνδέσουν την αντιμετώπιση του παγκόσμιου προβλήματος λειψυδρίας και των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων γενικά με τις υπόλοιπες πολιτικές και στρατηγικές επιλογές των κρατούντων του πλανήτη και κυρίως των ισχυροτέρων χωρών.

Η καταπάτηση κάθε έννοιας προστασίας του περιβάλλοντος δεν είναι άσχετη με την καταπάτηση των εννοιών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και της ανεξαρτησίας. Σε ένα φαύλο κύκλο εκμετάλλευσης ανθρώπων και πλουτοπαραγωγικών πηγών με στόχο το μεγαλύτερο κέρδος με το ελάχιστο κόστος, είναι πασιφανές ότι κανένα μέτρο δε λήφθηκε για την προστασία των πολύτιμων υδάτινων πόρων. Αλλωστε, όσοι λαμβάνουν αποφάσεις, καθορίζουν την πορεία της οικονομίας, κατέχουν επιχειρήσεις και κεφάλαιο, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται οι συνέπειες της όποιας σοβαρής περιβαλλοντικής καταστροφής να αγγίξει τον κλειστό και προνομιούχο μικρόκοσμό τους.

Επιπλέον, μια υλιστική αντιμετώπιση των περιβαλλοντολογικών προβλημάτων δε θα μπορούσε παρά να βασίζεται στη διμερή συνεργασία των λαών και στην επίλυση των όποιων, μεταξύ τους, διαφορών με διάλογο και αλληλοϋποστήριξη, γεγονός που, μπορεί να εξασφάλιζε στην προκειμένη περίπτωση, τη δίκαιη κατανομή των υδάτινων πόρων, από την άλλη, όμως, θα στερούσε τη δυνατότητα της επιβολής της Νέας Τάξης πραγμάτων μέσα από την τακτική του «διαίρει και βασίλευε». Παράλληλα, θα προϋπέθετε την αυστηρή τιμωρία και πάταξη κάθε παρανομίας, παράλειψης ή παρέμβασης σε βάρος του περιβάλλοντος, γεγονός που συνεπάγεται μείωση των κερδών και των ωφελειών που απορρέουν από αυτό το καταστροφικό συνονθύλευμα για το κεφάλαιο.

Οι διαμάχες και οι αντιπαραθέσεις για την κατοχή των υδάτινων πόρων έχουν, ήδη, κάνει την εμφάνισή τους στις πιο επιβαρυμένες περιοχές, όπως είναι η Αφρική και κυρίως η Μέση Ανατολή (Συρία - Ισραήλ, Συρία - Τουρκία). Η επέκταση αυτού του είδους των «αψιμαχιών» και σε άλλες περιοχές αλλά και η διόγκωσή τους υπό τη μορφή πολεμικών συγκρούσεων, δε θα πρέπει να θεωρείται απίθανο ενδεχόμενο. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, σοβαρές διαφωνίες έχουν προκληθεί, εντός των συνόρων των πιο ανεπτυγμένων χωρών, για τον τρόπο κατανομής των υδάτινων πόρων και τους τομείς που θα πρέπει να αποτελέσουν προτεραιότητα. Για πολλούς αναλυτές, σε αυτό ακριβώς το σημείο εστιάζεται η αιτία σοβαρότατων κοινωνικών ανισοτήτων αλλά και λαϊκών ταραχών και εξεγέρσεων που θα ταλανίσουν την ανθρωπότητα στο άμεσο μέλλον. Γιατί, πλέον, και η δίκαιη κατανομή του πολύτιμου, για την ανθρώπινη ύπαρξη, νερού θα αποτελεί διεκδίκηση λαϊκών αγώνων.

Κρατάμε από την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό, 22 του Μάρτη, τη φωτογραφία και τα αριθμητικά δεδομένα. Και συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με κάθε τρόπο για το πολύτιμο υγρό της ζωής. Την κάθε μέρα. Την κάθε στιγμή.



97% του νερου στο πλανητη είναι θαλασσινό νερό

2% του νερού στον πλανήτη είναι ‘δεσμευμένο’ στους πόλους και σε παγετώνες

1% του νερού στον πλανήτη είναι διαθέσιμο στον άνθρωπο για τις δραστηριοτητές του.

Αυτό το 1% καλούμαστε σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό να σκεφτούμε και να βρούμε τρόπους να το προστατεύσουμε. Κι ακόμη να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο ώστε το πολύτιμο για τη ζωή αγαθό να παρέχεται σε κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Δείτε τους αριθμούς και πάλι

ΠΗΓΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ WWF

1 στους 6 ανθρώπους (1,1 δις) δεν έχει πρόσβαση σε νερό

1 στους 3 (2,4 δις) χωρίς βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής

4500 παιδιά πεθαίνουν την ημέρα από ασθένειες που προκαλούνται από μολυσμένο νερό

Σε 30 χρόνια, λόγω αύξησης του πληθυσμού, άλλα 2,1 δις ανθρώπων υπολογίζεται ότι θα αντιμετωπίσουν προβλήματα ανεπάρκειας νερού.

Το 54% του νερού της γης έχει εκτραπεί από τη φυσική του ροή με αποτέλεσμα το νερό που βρίσκεται σε δεξαμενές και ταμιευτήρες να είναι 3-6 φορές περισσότερο από το ελεύθερο νερό.

Κατά πως φαίνεται, καλαμάκι θα χρειαστούμε και στην Ελλάδα:

Διαβάστε το άρθρο που βρήκα στο myKefalonia και θα καταλάβετε τι εννοώ:

Παράθεση :

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είμαστε μάρτυρες μιας γενικευμένης υποβάθμισης των υδατικών πόρων από ποσοτική και ποιοτική άποψη. Το σκηνικό είναι πράγματι ζοφερό: πτώση του υδροφόρου ορίζοντα από ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις και υπεράντληση, υφαλμύριση των υπόγειων υδάτων, διαρροές δικτύων ύδρευσης, νιτρορύπανση από τα φυτοφάρμακα, ρύπανση από υγρά απόβλητα που διοχετεύονται στους υδάτινους αποδέκτες, κλπ.

Εκτός από το γεγονός της άνισης γεωγραφικής κατανομής των υδατικών αποθεμάτων στον ελλαδικό χώρο, το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι η έλλειψη ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής. Έτσι ακόμα και περιοχές με επάρκεια αποθεμάτων έχουν πρόβλημα αποτελεσματικής διαχείρισης νερού!.

Πέντε ολόκληρα χρόνια μετά την ενσωμάτωση της σχετικής κοινοτικής οδηγίας 2000/60 στο ελληνικό δίκαιο, η ελληνική πολιτεία, προχωρώντας με ρυθμούς χελώνας, δεν έχει ακόμα προβεί στην εφαρμογή της νομοθεσίας με αποτέλεσμα την τρομακτική σπατάλη νερού σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη πολιτική ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης και ενεργοποίησης των πολιτών για αλλαγή συμπεριφοράς σε σχέση με την διαχείριση των υδατικών πόρων.

Στα νησιά μας Κεφαλονιά και Ιθάκη η κατάσταση είναι σαφώς ανησυχητική, κυρίως λόγω της απουσίας κάθε ελέγχου αλλά και έλλειψης ουσιαστικών μέτρων και παρεμβάσεων που να χαρακτηρίζονται από συνέπεια, συνέχεια και συνεκτικότητα.

Αντίθετα, σε καθημερινή βάση, γίνεται κατασπατάληση και υποβάθμιση του νερού από ιδιώτες και φορείς ενώ παράλληλα απουσιάζει κάθε σοβαρή και συστηματική ενέργεια για την εξοικονόμηση των υδατικών πόρων.

Είναι αδιανόητο και εξοργιστικό να συζητούνται προτάσεις για γήπεδα γκόλφ και άλλες υδροβόρες τουριστικές εγκαταστάσεις την στιγμή που υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις νερού σε πολλές περιοχές του νομού μας. Δεν υπάρχει διατηρήσιμη τουριστική ανάπτυξη χωρίς τη διασφάλιση των βασικών φυσικών πόρων.

Και οι υδατικοί πόροι αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την αειφορική ανάπτυξη κάθε δραστηριότητας αλλά και για την διατήρηση της ίδιας της ζωής στα νησιωτικό χώρο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, υπάρχει ανάγκη για δημιουργία και εφαρμογή στην πράξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος διαχείρισης του υδατικού περιβάλλοντος όπου η Τοπική Αυτοδιοίκηση μπορεί να παίξει σημαντικό και ενεργό ρόλο αν το θελήσει πραγματικά.

ΗΛΙΑΣ ΜΠΕΡΙΑΤΟΣ

Το πρόβλημα είναι κοινό και στη Ζάκυνθο. Πέφτει ο υδροφόρος ορίζοντας και ορμάει μέσα η θάλασσα. Διάβασα κάπου αυτές τις μέρες πως το άδειασμα των υπόγειων ταμιευτήρων συνδέεται και με σεισμούς. Τη δήλωση την έκανε ο Μανόλης Γλέζος με αφορμή την παγκόσμια μέρα για το νερό. Δεν ξέρω αν επιστημονικά είναι ορθή η άποψη. Αλλά αλίμονο στους επτανήσιους αν είναι...

Η απορία μου είναι αν το περίφημο καλαμάκι κάνει και αφαλάτωση... Αν ναι, να παραγγείλουμε το συντομότερο δυνατόν μερικά. Και βέβαια και για όλα τα άλλα... νιτρικά κλπ που πίνουμε...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΠΕ





Ημέρα του Νερού



Στη διαχειριστική στρατηγική της ΕΥΔΑΠ για εξασφάλιση νερού, εντάχθηκε τους τελευταίους μήνες η Υλίκη. Τα έργα για την άντληση του πολυτιμότερου αγαθού από τη λεκάνη της λίμνης, ξεκίνησαν πριν πέντε μήνες και οι υπηρεσίες της ΕΥΔΑΠ προβαίνουν πλέον καθημερινώς σε άντληση περίπου 350.000 κυβικών μέτρων νερού, καλύπτοντας έτσι περίπου το 30% των αναγκών του λεκανοπεδίου.

Τα αποθέματα στους ταμιευτήρες είναι λιγότερα σε σχέση με την περυσινή περίοδο, όπως ανέφερε ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ Αντώνης Βαρθολομαίος, στο πλαίσιο εκδήλωσης της εταιρίας, που έγινε στην "Αθηναΐδα", με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού.

Όπως εξήγησε ο κ. Βαρθολομαίος, η ΕΥΔΑΠ τους τελευταίους πέντε μήνες αντλεί μεγάλες ποσότητες από τη λίμνη Υλίκη σε μία προσπάθεια «ανακούφισης» του φράγματος του Μόρνου, του οποίου η στάθμη έχει κατεβεί αισθητά. Πάντως, άμεσο πρόβλημα λειψυδρίας δεν υπάρχει, ενώ προχωρούν τα έργα επέκτασης του δικτύου της ΕΥΔΑΠ προς Κερατέα, Σαλαμίνα, Μαραθώνα και άλλες περιοχές της Αττικής.

Θέλοντας να δείξει το μέγεθος του προβλήματος της λειψυδρίας ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ Κώστας Κωστούλας ανέφερε χαρακτηριστικά πως η πρώτη γεώτρηση της εταιρίας αντλούσε νερό από τα 13 μέτρα βάθος και σήμερα οι γεωτρήσεις λειτουργούν στα 340 μέτρα.

Η ΕΥΔΑΠ προσανατολίζεται στη θέσπιση τέλους βιολογικού καθαρισμού για την κάλυψη των εξόδων λειτουργίας και συντήρησης της Ψυτάλλειας, τα οποία πέρυσι έφτασαν τα 12 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, ο τρόπος εφαρμογής ακόμη αναζητείται.

Όπως ειπώθηκε από τους υπευθύνους της ΕΥΔΑΠ οι αυξήσεις στα τιμολόγια της εταιρίας θα είναι και φέτος στα όρια του πληθωρισμού.

Ανακοινώσεις κομμάτων

Οι ραγδαίες αλλαγές στο παγκόσμιο περιβάλλον, κάνουν το νερό, τον σημαντικότερο φυσικό πόρο για την ανθρώπινη ζωή και για την οικονομική δραστηριότητα, στοιχείο ανταγωνισμού και περιοριστικό παράγοντα για την ανάπτυξη στην Ελλάδα.

Η Ελληνική κυβέρνηση, έχοντας αγνοήσει τα σημεία των καιρών, βλέπει ξαφνικά και απροετοίμαστη τον εφιάλτη της λειψυδρίας να πλησιάζει, διαπιστώνοντας ότι οι ταμιευτήρες της ΕΥΔΑΠ βρίσκονται στο κόκκινο, καθώς περιέχουν περίπου 400 εκατ. κ.μ. λιγότερο νερό σε σχέση με πέρυσι.

Η ΔΕΗ, λειτουργώντας με την απόλυτη στήριξη της κυβέρνησης, κάνοντας κακή διαχείριση των αποθεμάτων νερού στους ταμιευτήρες για περιορισμό του κόστους παραγωγής και των οικονομικών της ζημιών, έχει εντείνει σημαντικά το πρόβλημα και οδηγεί τη χώρα σε οριακές συνθήκες για το φετινό καλοκαίρι, αναφέρει σε ανακοίνωσή του το ΠΑΣΟΚ.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για το νερό το ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τους επιστημονικούς φορείς να συντονίσουν την πάλη τους ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων που την υπηρετούν, που εμπορευματοποιεί το βασικότερο φυσικό αγαθό, υποβαθμίζει και καταστρέφει πολλούς υδροφορείς.

Το Εθνικό Πρόγραμμα Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων που χρειάζεται η χώρα μας πρέπει να είναι στο πλαίσιο της επάρκειας και την ποιοτικής προστασίας των υδατικών πόρων της Ελλάδας και η οποιαδήποτε προσέγγιση της αναπτυξιακής χρήσης τους θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά της αειφόρου ανάπτυξης, τονίζει σε ανακοίνωσή ο ΛΑ.Ο.Σ.

Ο ΓΓ του ΟΗΕ για την Ημέρα του Νερού

"H φετινή Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό συμπίπτει με το Διεθνές Έτος Υγιεινής. Αυτό αποτελεί μια επιπλέον πρόκληση για δράση προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση που πλήττει έναν στους τρεις ανθρώπους στον πλανήτη μας. Κάθε 20 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει εξαιτίας των άθλιων συνθηκών υγιεινής, τις οποίες βιώνουν περίπου 2,6 δισεκατομμύρια άτομα παγκοσμίως. Συνολικά 1,5 εκατομμύρια νέοι χάνουν τη ζωή τους από αιτίες που γνωρίζουμε πολύ καλά πώς να αντιμετωπίσουμε", αναφέρει στο μήνυμά του με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό που εορτάζεται σήμερα, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Γκι-Μουν.

Ο γγ του ΟΗΕ επισημαίνει ότι "οι κακές συνθήκες υγιεινής σε συνδυασμό με την έλλειψη ασφαλούς πόσιμου νερού, προκαλούν αυτόν τον ασύλληπτο αριθμό θανάτων. Επιπλέον, αυτοί που επιζούν έχουν μικρότερες πιθανότητες να απολαύσουν μια υγιή και παραγωγική ζωή. Τα παιδιά και ιδίως τα κορίτσια, αναγκάζονται να μην πηγαίνουν σχολείο, ενώ οι ασθένειες αποκλείουν τους ενήλικες από την παραγωγική εργασία".

Ο κ. Μπαν Γκι-Μουν σημειώνει επίσης ότι "οι ηγέτες που το 2000 υιοθέτησαν τους Αναπτυξιακούς Στόχους Χιλιετίας, οραματίστηκαν τη μείωση (έως το 2015) στο μισό του ποσοστού των ανθρώπων που ζουν χωρίς πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Ωστόσο, δε βρισκόμαστε ούτε κατά διάνοια στο δρόμο της υλοποίησης αυτού του στόχου. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι έως το 2015, 2,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα εξακολουθούν να μην έχουν πρόσβαση σε βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής. Με τους σημερινούς ρυθμούς, η υποσαχάρια Αφρική δε θα υλοποιήσει το στόχο νωρίτερα από το 2076".

Ο γγ του ΟΗΕ αναφέρει ότι "αν και έχουν γίνει βήματα προς τα εμπρός, το μέγεθος των πληθυσμών, η ευρέως διαδεδομένη φτώχεια, οι ανεπαρκείς επενδύσεις και κυρίως η έλλειψη πολιτικής βούλησης, εμποδίζουν την περαιτέρω πρόοδο", επισημαίνοντας οτι "με την κατάλληλη αποφασιστικότητα, τα μέλη της διεθνούς κοινότητας μπορούν να προχωρήσουν μπροστά. Η Επιτροπή Αειφόρου Ανάπτυξης υιοθέτησε το 2005 μια σειρά μέτρων για τη επίτευξη ουσιαστικής προόδου, καθιστώντας πρωτίστως υπεύθυνες τις κυβερνήσεις των χωρών που πλήττονται από την κρίση. Έκανε επίσης έκκληση για διεθνή υποστήριξη, εφαρμογή πολιτικών, εξεύρεση χρηματοοικονομικών πόρων και μεταφορά τεχνολογίας σε χώρες που την έχουν ανάγκη".

"Αν απαντήσουμε στην πρόκληση δεν θα υπάρξουν θετικά αποτελέσματα μόνο για την καλύτερη πρόσβαση σε καθαρό νερό. Κάθε δολάριο που επενδύεται στο νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής αποφέρει περίπου επτά δολάρια παραγωγικής δραστηριότητας. Αυτό σημαίνει ανεκτίμητα κέρδη από τη μείωση της φτώχειας, τη βελτίωση της υγείας και την αύξηση του βιοτικού επιπέδου.

Η Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό δίνει την ευκαιρία να φωτίσουμε αυτά τα ζητήματα. Φέτος όμως, πέρα από την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, ας ασκήσουμε πιέσεις για δράση προκειμένου να αλλάξουμε σημαντικά τη ζωή αυτών των ανθρώπων", καταλήγει στο μήνυμά του ο γγ του ΟΗΕ .

Ο βοηθός γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) Nτέϊβιντ Χέϊμαν ανέφερε στους δημοσιογράφους στην Γενεύη πως "κάθε χρόνο περί τα 15 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από μολυσματικές ασθένειες" και υπογράμμισε ότι "εάν είχαμε καλές υποδομές για το νερό και συνθήκες υγιεινής θα μπορούσαμε να περιορίσουμε τον αριθμό των περίπου 2 εκατομμυρίων παιδιών που πεθαίνουν κάθε χρόνο από διάρροια"

Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα της "Βρετανικής Ιατρικής Επιθεώρησης", περίπου 11.000 επαγγελματίες του τομέα της υγείας εκτιμούν ότι η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής ήταν η σημαντικότερη ιατρική πρόοδος από το 1840, πριν από τα εμβόλια και την αναισθησία.

Η διάρροια είναι η δεύτερη αιτία θανάτου μεταξύ των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες.

Ακόμη και σήμερα, το 41% του παγκόσμιου πληθυσμού δεν έχει πρόσβαση σε "αξιοπρεπείς" τουαλέτες σύμφωνα με τα Ηνωμένα Εθνη.

Πέρα από το θέμα υγείας, η απουσία τουαλετών έχει συνέπειες σε θέματα ασφάλειας: γυναίκες και παιδιά είναι εκτεθειμένα σε ταλαιπωρίες ή σε σεξουαλικές επιθέσεις όταν βγαίνουν από τα σπίτια τους το βράδυ αναζητώντας ένα απομονωμένο σημείο.

Τα τελευταία χρόνια σημειώθηκε κάποια πρόοδος: μεταξύ των ετών 1990 και 2004, 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής αλλά περίπου 2,6 δισεκατομμύρια εξακολουθούν να μην έχουν τουαλέτες στα σπίτια τους.

Το καλαμάκι και γρήγορα... Τα νέα είναι μαύρα και άραχνα και βασικά άνυδρα. Από το σημερινό ειδησεολόγιο του Έθνους η παρακάτω ενημέρωση:

Παράθεση :

Στο «κόκκινο» έχουν μπει τα αποθέματα νερού της πρωτεύουσας και από την ΕΥΔΑΠ ομολογείται πλέον ανοιχτά η ανησυχία.

Οι ποσότητες που υπάρχουν στους ταμιευτήρες φθάνουν για λιγότερο από δύο χρόνια, το σοβαρότερο όμως είναι ότι ξοδεύουμε περισσότερο νερό απ όσο αποθηκεύουμε.

Αυτήν τη στιγμή τα συνολικά αποθέματα νερού είναι κατά 350 εκατομμύρια κυβικά μέτρα λιγότερα από πέρυσι και παράγοντες της ΕΥΔΑΠ δηλώνουν χαρακτηριστικά πως η εταιρεία είναι «σε αυξημένη εγρήγορση».

Βροχές

Σε τι οφείλονται όμως οι χαμηλές εισροές νερού στους ταμιευτήρες, με δεδομένο πως δεν έλειψαν οι βροχοπτώσεις και τα χιόνια κατά τη φετινή χρονιά;

Η αιτία είναι πως δεν υπήρξαν βροχές και -κυρίως- χιόνια στη Δυτική Ελλάδα, εκεί όπου βρίσκεται ο ταμιευτήρας Μόρνου /Ευήνου, που είναι ο βασικός για την υδροδότηση της Αθήνας.

Οι βροχές και οι χιονοπτώσεις επικεντρώθηκαν κυρίως στην Κεντρική και Βόρεια Ελλάδα, τονίζουν στην ΕΥΔΑΠ, χωρίς βέβαια να αποκλείουν και τις επιπτώσεις των γενικότερων αλλαγών στο κλίμα.

«Οι κλιματολογικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών, ασχέτως αιτιών, δείχνουν σαφώς ότι υπάρχει σταδιακή ελάττωση των βροχών. Αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους φορείς ύδρευσης», υπογραμμίζει ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ Κώστας Κωστούλας.

Η ημερήσια κατανάλωση νερού στην Αθήνα είναι γύρω στο 1 εκατ. κ.μ. νερού, τα 340.000 των οποίων προέρχονται από την Υλίκη.

Η λίμνη της Υλίκης είναι φυσικός ταμιευτήρας, εξαιτίας όμως της χαμηλής υψομετρικής της θέσης η λήψη του νερού γίνεται με άντληση, κάτι που επιβαρύνει το κόστος.

Η ΕΥΔΑΠ πάντα προτιμούσε την ύδρευση από τον Μόρνο, απ όπου το νερό φθάνει στην πρωτεύουσα με φυσική ροή, επομένως με μηδενικός κόστος μεταφοράς. Το σύστημα όμως Μόρνου - Ευήνου βρίσκεται σε κρίση.

Τον περασμένο Οκτώβριο τα αποθέματα νερού έφθασαν στο εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο των 280 εκατομμυρίων κ.μ., όταν η μέγιστη χωρητικότητα του Μόρνου είναι 764 εκατομμύρια.

Στην ΕΥΔΑΠ χτύπησε καμπανάκι και άρχισε μία προσπάθεια συνδυασμένης λήψης νερού και από τους τρεις ταμιευτήρες που υδροδοτούν την πρωτεύουσα - Μόρνο, Υλίκη, Μαραθώνα.

Οι επικεφαλής της ΕΥΔΑΠ καλούν πολίτες και φορείς της πολιτείας να κάνουν σωστή και συνετή χρήση του νερού.

Κατανάλωση

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί πως η κατανάλωση νερού της πρωτεύουσας δεν έχει αυξηθεί - αντίθετα, σύμφωνα με στοιχεία του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας η ατομική κατανάλωση έχει κατάτι μειωθεί.

Η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ αναγνωρίζει την ανάγκη να περιοριστούν στο ελάχιστο οι διαρροές του δικτύου ύδρευσης (που στην πρωτεύουσα φθάνουν το 20%), ενώ καταγγέλλει την «αλόγιστη σπατάλη χωρίς περιβαλλοντική συνείδηση», αναφερόμενη κυρίως στον τομέα της γεωργίας.

Μελετώνται επίσης έργα υδρομάστευσης ανεκτού κόστους που θα συγκεντρώνουν τα νερά των βροχοπτώσεων.

Τώρα μελετούν τα έργα υδρομάστευσης;;; Με το πάσο σας παλικάρια... Πρώτα ας μείνουμε χωρίς νερό, πρώτα να μας ρίξετε νέο χαράτσι στους λογαριασμούς... Κι ας πνιγόμαστε από τις βροχές... Και κάποια στιγμή να θυμηθείτε να μας πείτε πως έγινε και ο Μόρνος κατέβηκε τόσο χαμηλά. Και μη μας λέτε για τις βροχές.... Γιατί ακούγονται και άλλα για κακή χρήση των αποθεμάτων από τη ΔΕΗ. Να μάθουμε επιτέλους την αλήθεια. Και όχι να προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς γίνεται να ξεμένουμε από νερό με τόσες βροχές και χιόνια...

Ποιο καλαμάκι ζητάς Νέμο μου; Ακόμη κι αυτό χρειάζεται έστω και βούρκο. Όμως αρκετές περιοχές της χώρας μας αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να πάρουν την εξής μορφή:

Βρέχει βρέχει ο ουρανός
και τη γη ποτίζει
στα βουνά και στα δεντρά
τη ζωή χαρίζει...

Από χτες βράδυ μέχρι τώρα βρέχει ασταμάτητα. Και όπως λέει και ο λαός μας "Αν ρίξει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σ' εκείνο το ζευγά που 'χει πολλά σπαρμένα."

Αυτά όμως ίσχυαν παλιά. Που οι άνθρωποι διέθεταν την απλή και αλάνθαστη σοφία του απλού ανθρώπου. Σήμερα, δε πα να βρέχει, τζάμπα φεύγει το νερό της βροχής.

Θυμάμαι σε εκείνα τα παλιά σπιτάκια του χωριού μου σε κάθε στέγη και ένα ολόκληρο σύστημα συγκέντρωσης του βρόχινου νερού. Έμοιαζε με σωλήνες κομμένους στη μέση που διέτρεχαν όλη την περίμετρο της στέγης. Μάζευαν όλο το νερό που έπεφτε πάνω της και το διοχέτευαν στη στέρνα του σπιτιού. Δεν ήταν φυσικά κατάλληλο να το πιεις. Ούτε να το λουστείς... Όμως μια χαρά εξυπηρετούσε τα ποτίσματα.

Σε συνδυασμό και με μια έξυπνη πρόταση που διαβάσαμε προχτές στα οικολογικά νέα του Έθνους:

Ενέργεια από τις ταράτσες

Παράθεση :

Πάνω από 1.000.000 κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας τον χρόνο θα μπορούσε να εξοικονομήσει η Αθήνα αν οι ταράτσες όλων των κτιρίων του λεκανοπεδίου ήταν «πράσινες».

Με την ίδια μέθοδο -υποστηρίζουν περιβαλλοντολόγοι- θα μετριάζονταν οι ρύποι στην ατμόσφαιρα της πόλης, καθώς και η τρελή κούρσα του υδραργύρου το καλοκαίρι.

ΔΕΙΤΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ

Σε συνδυασμό λέω με αυτή την ιδέα, που έχει ήδη εφαρμοστεί σε άλλες χώρες:

Παράθεση :

Στη Γερμανία 13.000.000 τ.μ. ταρατσών είναι καλυμμένα με φυτά -μία στις 10 στέγες- αφού σχεδόν οι μισές γερμανικές πόλεις προσφέρουν οικονομικές διευκολύνσεις στους ιδιοκτήτες. Στο Βανκούβερ, το Τόκιο, το Πόρτλαντ των ΗΠΑ κ.α. δίδονται κίνητρα για πράσινες στέγες.

θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε εύκολα και σε σύντομο χρονικό διάστημα και κυρίως οικονομικά και σε μόνιμη βάση πολλά από τα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Βέβαια τα δικά μας κτίρια στην πόλη είναι ταράτσες... Κατάλληλες να φυτευτούν... αλλά στην περίπτωση αυτή ακατάλληλες να συγκεντρώσουν το νερό... Αν όμως οι τέντες σε κάθε μπαλκόνι διέθεταν ένα αντίστοιχο με τα συστήματα των παλιών σπιτιών σύστημα και η κάθε πολυκατοικία έφτιαχνε και μία στέρνα, τότε και το πράσινο της ταράτσας θα ποτιζόταν χωρίς κόστος αλλά και νερό για ποτίσματα τουλάχιστον σε κάθε διαμέρισμα θα μπορούσε να εξασφαλιστεί.

Και η βρόχα έπεφτε εκεί έξω... Και το άδικο τσιρ τσιρ τσιρ... χτυπάει στα νεύρα μου σφυριές... Γιατί νερό έχουμε αλλά μυαλό δεν έχουμε...

Πού είσαι καημένη θεια με τις σκάφες και τα κουβάδια σου κάθε που έβρεχε... Ακόμη και με αυτό τον τρόπο τον τελείως απλό κατάφερνε να μαζεύει τότε η νοικοκυρά το απαραίτητο νεράκι για τη λάτρα του σπιτιού της. Σήμερα όμως το μόνο που ξέρουμε είναι να ανοίγουμε τέρμα τη βρύση και να χάνονται τόνοι νερού πολύτιμου που ταξιδεύει χιλιόμετρα ολόκληρα μέχρι να φτάσει ως τη μεγαλούπολη.


Κάθε φορά όμως που ανοίγεις "τέντα" τη βρύση να έχεις στο νου σου όλο ετούτο το ταξίδι που κάνει η κάθε σταγόνα μέχρι να φτάσει στο σπιτικό σου:



Και πληροφοριακά από την ΕΥΔΑΠ και πάλι σημειώνω:

Παράθεση :

Στο διάστημα μεταξύ 1969 -1979 κατασκευάστηκε φράγμα στον ποταμό Μόρνο, που βρίσκεται στο νομό Φωκίδος, καθώς και το υδραγωγείο του Μόρνου. Είναι το ψηλότερο φράγμα της Ευρώπης, ύψους 126 μ. Η τεχνητή λίμνη του Μόρνου έχει χωρητικότητα 780 εκατ. κ.μ. Από το Μόρνο το νερό φτάνει στην Αθήνα μέσω του υδραγωγείου του Μόρνου, που είναι ένα κανάλι ελεύθερης ροής και διασχίζει τους νομούς Φωκίδος, Βοιωτίας και Αττικής. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα υδραγωγεία στην Ευρώπη και έχει μήκος 192 χλμ.

Κάτσε και σκέψου αυτά τα 192 χιλιόμετρα... Πόσο κουρασμένη είναι η κάθε σταγόνα που φτάνει σπίτι σου... Μην την πετάς άδικα. Κι αν μπορείς βρες τρόπο ακόμη και ατομικά να μαζεύεις και μερικές σταγόνες της βροχής που σου έρχονται τζάμπα από τον ουρανό...