Οι καπετάνισσες σμίγουν...

Αύριο η μεγάλη μέρα. Ες αύριον λοιπόν αγαπημένες μου...

Η μεγάλη συνάντηση, το αντάμωμα. Καπετάνισσες παλιές και νέες έχουν δώσει ραντεβού. Να θυμηθούν τα παλιά... να γνωρίσουν τα νέα κορίτσια που τώρα σπουδάζουν στις σχολές Εμπορικού Ναυτικού. Να ακούσουν κι εκείνες τις μνήμες μιας άλλης εποχής. Πώς ξεκίνησε η κατάκτηση αυτού του "αντρικού επαγγέλματος" από τις γυναίκες.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν τα συναισθήματα τέτοιες ώρες. Όχι μόνο τα δικά μου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τον ενθουσιασμό όλων σαν άκουγαν τα νέα... Η Σοφία, η Κατερίνα, η Ελένη, η Άννα, η Βάσα, η Αντωνία, η Αριάδνη, η Μαρία Σ., η Ντίνα, η Ματίνα από την πρώτη φουρνιά... Η Ελπίδα και η καπετάν Βαγγελιώ (η πρώτη ελληνίδα που έφτασε στο βαθμό του πρώτου)... Και η Θαλασσινή .... Και η Χαλαρουίτα και η Μελίνα... Μα η μεγαλύτερη συγκίνηση ήταν που καταφέραμε να βρούμε τηλέφωνο του αγαπημένου μας διευθυντή σπουδών, του πατέρα μας όπως τον λέγαμε, του κ. Λεωνίδα Γαβαλά.

Καλές μου φίλες χάρηκα πολύ που σας γνώρισα κι από κοντά . Το σημερινό ήταν το πιό όμορφο "ραντεβού στα τυφλά" Να εισαστε όλες πάντα καλά σε ότι κι αν κάνετε. Για τις φιλεναδες που ταξιδευουν
'καλές θάλασσες κοριτσια και ΔΥΝΑΤΑ" .
Μελινακι μακάρι να σου πάνε όλα τόσο καλά όσο ονειρευεσαι, μην κολλάς πουθενα ,
Χαλαρουίτα είσαι"αντράκι" με την καλή εννοια σίγουρα θα καταφέρεις να σκισεις τις θολες γραμμες των οριζόντων.
Φιλιά στους καθηγητές.
Καπεταν Μαρια να εισαι παντα καλα και αξια.
Καταφερες να ενωσεις τις 4 γενεες!!!αποφοιτων , φοιτητων, απομαχων και ταξιδιαρικων νεων κοριτσιων , και αυτών που για τους δικους μας λόγους η κάθε μια αφησε την μεγάλη αγάπη για κάποιες άλλες αγάπες ή ανάγκες.
Τα παιδιά μας, τους γονεις μας, τους αγαπημενους μας , Τον έρωτα, ή ...οτιδηποτε άλλο μας έφερε στην δυσκολη θέση ,να αφησουμε στη άκρη τις φιλοδοξιες και τα όνειρά μας.
ίσως κι εσύ τώρα ζηλευεις την χαλαρουίτα ,όπως κι έγω, μα κι εκείνα τα ματάκια από τα τερατάκια σου, που κρύβουν μέσα τους τα όνειρα τους , ανακάτεμένα με λίγο από τα όνειρα της δασκάλας τους , ή τα δικά μου"καπετανόπουλα " 'οπως τα είπες, ή των άλλων κοριτσίων τα μωράκια τους , όσο ετών κι αν είναι, σίγουρα έχουν κάτι μέσα τους , από την φλόγα της κάθε μιας από μας , την φλόγα της καπετάνισσας, την δύναμη το πείσμα το τσαγανό και το φρέσκο, την αγάπη για την φύση και το κύμα που νανουρίζει.
Περιττό να σας πώ ότι η κορη μου κατενθουσιάστηκε μαζί μας!!!!
Ρε μαμα , μου λέει τι ώραιες τυπισσες εισαστε όλες.
και συμπεριφερόσασταν σαν να γνωρίζόσαστε μια ζωή.
τα ορθογραφικά μου λάθη κυριες μου είναι από την συγκίνηση.
ελπίζω να βρεθουμε πάλι .
όσο για τον Κυριο Γαβαλά τι λεπτός άνθρωπος , αυτά τα λόγια που σας είπε φευγοντας ήταν σαν να περιελάμβανε μια ωδη στην πρώτη γυναίκα ναυτικό.

Θαλασσινούλα μου...

συνήθως γράφω σεντόνια στο ίντερνετ. Κατεβατά ολόκληρα. Τώρα δεν ξέρω. Είμαι τόσο γεμάτη συγκινήσεις από τη μέρα αυτή που χάνομαι. Θέλω να πω τόσα και δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Να χαίρεσαι τα καπετανόπουλα, χαλάλι τους, Θαλασσινή μου, που σε κέρδισε η στεριά. Να μου τα φιλήσεις και πάλι...

Τι γλυκό αυτό που είπε η κορούλα σου... Καλύτερο βραβείο από αυτό δε βάζω κανένα. Να είναι τυχερή στη ζωή της και ευχή μου και πάλι να ζήσει ολάκερο το δικό της όνειρο. Όποιο και αν είναι.

Τα φιλιά μου σε όλες.... Και ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Και σύντομα να ξαναβρεθούμε. Δεν ξέρω να το πω με λόγια τι είναι αυτό που νιώθω... δε χωράει σε λέξεις. Τη νέα γενιά τις λέω κόρες μου... τις παλιές αδερφές μου... Πώς αλλιώς να περιγράψω αυτό που συμβαίνει στην καρδιά μου;

Ώρες ώρες, μου φαίνεται σαν ψέμα...

Μια παρέα, τόσο διαφορετική και τόσο ίδια.

Ιστορίες... Βιώματα... Αλήθειες... Ζωές... και όλες μυρίζαν αλμύρα...

Σιγούρα δεν ήμουν στην καφετέρια χθες. Σάλπαρα στις θάλασσες σας. Τρικυμία οι αναμνήσεις σας. Ήταν κάτι μαγικό.

Αχ, και πόσο δεν λαχτάρησα τις ιστορίες που άκουσα. Πόλλες μου θυμίζαν τα δικά μου (λιγοστά, άλλα γεμάτα) μπάρκα.

Σας έβλεπα και σας θαύμαζα.

Το ξέρω ότι κάποιες από εσάς δεν είχατε δικαίωμα επιλογής, άλλα είδα στα μάτια σας την θάλασσσα. Και όλες σας είχατε την αύρα της.

Σας χάρηκα λες και σας ήξερα από πάντα... Την Θαλασσίνη την γνώρισα από μακρια κι ας μην την είχα δει ποτέ, τη Σ. νόμιζα ότι την ήξερα από χρόνια, η Μ. ήταν γνωστή φυσιογνωμία, η Ε. με εξέπληξε πολύ ευχάριστα, και ποια να ξεχάσω, η Μ. με "τρόμαξε" με το σθένος της.

Σας ζήλεψα χθες όπως σας είδα και δεν σας το κρύβω!

Απέκτησα και μία θεία χθες! Αν και δεν την είχα ξαναδεί είμαι βέβαιη ότι την ξέρω... εδώ και χρόνια, όπως ακριβώς ένιωσα και με την μαμά μου.

Μελινάκι, εμείς τα είχαμε ξαναπεί "αδερφούλα". Ευχή μου είναι να φύγεις το συντομότερο και περάσεις υπέροχα! Ώρα καλή.

Αγαπημένες μου ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ να έχετε πάντα υγεία, να ακούτε την καρδιά σας και μόνο. Και τα όμορφα μπουμπούκια σας να τα δείτε να ανθίζουν και να μοσχοβολίζουν την πλάση γύρω τους. Να είστε όλες καλά!

Kαι να μην το παραλείψω, ο Διευθυντής Σπουδών σας ήτν αξιοθαύμαστος.

Δεν το περίμενα... Άλλες εποχές τότε...

Να είσαι πάντα καλά Captain Leo...

Έχω μείνει και χαζεύω τις φωτογραφίες σου... Εσύ κοριτσάρα μου να είσαι καλά... Αν δεν το έχεις συνειδητοποιήσει, ήσουν εσύ η αιτία και αφορμή που χτες μαζευτήκαμε.

Αιτία και αφορμή?

Δεν ξέρω ποιός ήταν, ξέρω μόνο ότι δεν την αλλάζω την χθεσινή μέρα με καμία σκορδαλιά και κανένα μπακαλιάρο! (Ούτε με γαλακτομπούρεκο...)