Βούλιαξαν στα ρηχά οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ;

Αδικημένες και παραπεταμένες στέκονται οι ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ σε τούτο το φόρουμ...

Μόνο ο Μεγάλος Αδερφός στα Λιμάνια εμφανίστηκε μέχρι στιγμής... κι αυτός δεν είναι δικός μας.

Έτσι και χωρίς θέμα, μόνο από παράπονο, ανέβασα τούτη τη δημοσίευση... Και με ελπίδα να μπουν κάποτε και οι Καπετάνισσες στο φόρουμ. Να ακούσουμε και τη δική τους φωνή.

Αφού οι Καπετάνισσες μας σνομπάρουν, μπαίνει τουλάχιστον ο καπετάνιος.

Δανάη, όπως θα έχεις δει στα στατιστικά, ένα μεγάλο μέρος των επισκεπτών του blog έρχεται από το φόρουμ Ναυτιλία. Μη σου κάνει λοιπόν εντύπωση που δεν έρχονται κι από δω. Σε πόσα πια φόρα να συμμετέχουν οι άνθρωποι;

Κι εμείς όσο και να αγαπάμε τη θάλασσα, δεν είμαστε "καπετάνισσες"...

Αλλά η Κατερίνα, η Άννα, η Σοφία... Μήπως πρέπει να τους κάνεις κανένα τηλεφωνάκι;

Με το blog τα είχαν βρει σκούρα, νομίζω ότι το φόρουμ δίνει άλλες δυνατότητες.

Επιτέλους βρήκα άκρη , μάλλον δεν είχα προσέξει μια λεπρομέρεια :) την Εγγραφή!!!!!

Αγαπημένη μου Θαλασσινή,

σε καλωσορίζουμε κι εδώ. Επιτέλους θα μπορούμε να γράφουμε μηνύματα μεγαλύτερα από τους 150 χαρακτήρες που επιτρέπει το τσατ και που διαβάζονται και ανάποδα...

Κάνεις μεταπτυχιακό, διάβασα; Με τι θέμα;

Κορίτσια και αγόρια καλές γιορτές και με το καλό το νέο έτος να είναι καλύτερο και δημιουργικότερο ισως και πιο ταξιδιαρικό[i]

Αχ, Θαλασσινούλα. Αλάτι στην πληγή. Νερό θαλασσινό στον πόθο τον ανίκητο και ασίγαστο. Μα οι ευχές μέρες που είναι όλα μπορούν να τα εύχονται. Κι εγώ το λόγο σου αντιγυρίζω:

Ένα ταξίδι μακρινό, εσύ κι εγώ να συντύχουμε στο χρόνο τον καινούριο. Σε γέφυρες ξανά να περπατήσουμε. Στα φτερά να κρατήσουμε εξάντες. Στον τιμονιέρη πορεία να δώσουμε. Εφτά σε παίρνει αριστερά... Μην το ζορίζεις...

Και σε λιμάνια, κυρίως σε λιμάνια, καινούρια και παλιά να μπούμε. Να πατήσουμε. Να περπατήσουμε σε άγνωστες πολιτείες. Άγνωστες λαλιές να αφουγκραστούμε. Με την ίδια γνώριμη της φυλής μας λαχτάρα που έγραψε ανεξίτηλα στο dna μας ο μακρινός Οδυσσέας.

Εσύ καταλαβαίνεις, εσύ νιώθεις, τι θέλω να πω. Και είναι όμορφα με σένα να μοιράζομαι τέτοιες σκέψεις.

Γεια σου, Καπετάνισσα! Καλή να είναι η χρονιά. Μικρές οι φουρτούνες και όμορφα τα λιμάνια που θα μας καρτερέψουνε το 2008. Και η πορεία σταθερή. Καρφί στη θολή γραμμή των οριζόντων. Δίχως καρτίνι να σκαρτάρει ο μπούσουλας. Χρόνια Πολλά και όμορφα...

Βαλσαμο στα αφτια ο λογος σου καπεταν-Μαρια (θα μου επιτρεψετε τον τιτλο)!
Δεν εχει σημασια τι κανει κανενασ σημερα, σημασια εχουν τα βιωματα του αι κυριως τι λεει η καρδια του!
Δεν μπορω λοιπον παρα να σε αποκαλω Καπεταν-Μαρια!
Μανα, θα παω στα καραβια ειπα και εγω μια μερα στην δικια μου μανουλα και της γυρισε το ματι! Πανε τωρα δυομισι χρονια απο τοτε και εχει αρχισει να το απολαμβανει μαζι μου! Ειναι για μερικους κομπος στον λαιμο καθε τους μπαρκο, εγω ακομα φευγω με ανοιχτη καρδια και δακρυα χαρας για το καινο! Για το ακομα ανεξερευνητο στα ματια μου!
Καλα ταξιδια στα μονοπατια της ψυχης, η Παναγια μαζι μας και ο Αη Νικολας στην πλωρη μας!