Πάντα μπουνάτσες Μελίνα

Τα κατάφερε το μικράκι μας και έφυγε! Μπάρκαρε!

Πόσο χαρήκαμε... Μπράβο! Παντα μπουνάτσες να έχεις και την Άγια Θαλασσινή στο πλευρό σου!

Ταξίδεψε και για εμάς λίγο!



Εδώ ταξιδεύει το Μελινάκι μας! Σε αυτή την κουβέρτα βγαίνει για δουλειά! Σου στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας για υγεία (πάντα και δεν είναι κλισέ η ατάκα αυτή) και καλά ταξίδια, χαρούμενα ταξίδια ΠΑΝΤΑ!!

Μπουνάτσες και καλά λιμάνια Μελίνα...

Και η Ιταλία έχει από τα καλύτερα!!!

Χτες λέει την άφησαν και ένα τέταρτο μόνη της στη φόρτωση και ήταν τρελαμένη από χαρά! Υπεύθυνη φόρτωσης!!!


Αχχχχχχχχχχχ


Μία στο καράβι, και μερικές δεκάδες ταξιδεύουμε μαζί της...

Φιλιά Μελινάκι!!!

Και το ταξίδι συνεχίζεται. Και η μικρή μας κάθε μέρα ερωτεύεται και πιο πολύ τις θάλασσες. Την κάθε μέρα καμαρώνει για τα καινούρια που έμαθε. Ματσακόνι, παραλλαγές, βαψίματα, τιμόνι, φόρτωση, κατέβασμα σωσίβιας βάρκας!!




Αστέρι μας στείλατε, λέει ο καπετάνιος. Ούτε άντρας δόκιμος δεν τα κάνει αυτά.

Να είναι καλά... Και ο καπετάνιος και ο γραμματικός, που ως φαίνεται είναι αξιωματικοί σωστοί και κυρίως άνθρωποι. Σαν παιδί τους την έχουν. Την προσέχουν αλλά και την εκπαιδεύουν σε όλα όσα ένας δόκιμος πλοίαρχος πρέπει να μάθει:


Μπράβο όμως και στην εταιρεία. Που έδωσε την ευκαιρία στο κορίτσι. Και λυπάμαι που δεν μπορώ να αποκαλύψω το όνομά της για ευνόητους λόγους. Καθώς μάλιστα για την ίδια εταιρεία, σε άλλο κλάδο της, στεριανό, είχαμε και πρόσφατα ακούσει τα καλύτερα από ένα άλλο παιδί... συμπτωματικά επίσης μέλος του φόρουμ, το Ζορμπά.

Εκείνος μας μίλησε για την ευαισθησία τους στο θέμα των περσινών πυρκαγιών και για τα πευκάκια που ανέλαβαν να κουναρήσουν για να αναδασώσουν τα καμένα. Ο Ζορμπάς, φοιτητής ακόμη τότε της γεωπονικής, δούλεψε ακριβώς σ' αυτό το πρόγραμμα και ο ενθουσιασμός του ήταν τεράστιος.

Φαίνεται πως το γενικό κουμάντο της εταιρείας είναι σε καλά χέρια ή μάλλον σε καλούς ανθρώπους. Μπράβο και πάλι μπράβο. Τέτοιες εταιρείες χρειάζεται ο τόπος για να πάει μπροστά. Με ανθρώπινο πρόσωπο και με αληθινό ενδιαφέρον, και για τα προβλήματα της χώρας και για τους νέους ανθρώπους.

Καπετάνισσα δεν είμαι.Δεν το μπόρεσα να γίνω.
Το γιατί είναι άλλη ιστορία.
Θαλασσινή πάλι,δεν ξέρω.
Θαλασσινές μυρωδιές,τοπία,τραγούδια...όλ'αυτά.

Θαλασσινή μπορεί να είναι μια γυναίκα που έζησε είκοσι χρόνια πλάι σ'έναν ναυτικό και γνώρισε τα λιμάνια της γης μόνο μέσα απ'τα γράμματά του...''Σ'ένα μπάρκο για Πάναμα θα σε πάρω μαζί μου να δείς τι θάματα κάνει ο άνθρωπος...μα εσένα θα σ'αρέσει πιο πολύ στο Πόρτ Σάιντ...''

Θαλασσινό μπορεί να είναι ένα παιδί που για χρόνια πότιζε τα ρουθούνια του με την αλμύρα της αγκαλιάς του πατέρα...
κι αυτή η αλμύρα δε φεύγει ούτε απ'τα ρούχα,ούτε απ'το πετσί,ούτε απ'τα μάτια...

Θαλασσινή μπορεί να ήταν μια μάνα που δεν είχε δει ποτέ στη ζωή της θάλασσα μα η ευχή της έγινε τα μάτια του παιδιού της κι έβλεπε τ'ακροτήρια και τους φάρους.
Μπορεί αυτή η μάνα να είπε,να την προσέχεις αυτή τη θάλασσα παιδί μου γιατί σε παλάβωσε.Εγώ έβαλα το σίδερο στο νερό μα 'κείνο πηγε στον πάτο,όχι ν'ανέβω κι εγώ να με πάει βόλτα!Αχ καλή μου γιαγιάκα...

Δύσκολα όλα αυτά τα ταξίδια...μα του ναυτικού πιο δύσκολο..
κι έτσι και γίνει ένα με τη θάλασσα αποκτά χαμόγελο καθαρό,λόγο και βλέμμα ίσιο...κι άντε να τα βγάλει πέρα στη στεριά...

Πρωταγωνήστρια για της ζωές όλων, η θάλασσα.
Αφορμή για του καθενός το δύσκολο ταξίδι,πάλι η θάλασσα.

Βάλε τώρα μέσα σε όλα αυτά να έχεις κι ένα ελάττωμα σαν άνθρωπος βρε αδελφέ.Να είσαι γυναίκα καπετάνισσα!
Να ξεκινάς παιδί με όνειρα...
ν'αγναντεύεις τα βαπόρια από μακρυά και να μυρίζεις τη μοράβια σαν το πιο όμορφο άρωμα του κόσμου!

Σε βοηθά ο Άη Νικόλας και ο Πασειδώνας μαζί,σα να 'ναι ένα...
και κάνεις το πρώτο σου μπάρκο.Προλαβαίνεις να χαρείς ή πρέπει να αποδείξεις διπλά πως αξίζεις να είσαι εκεί που είσαι?
Μια για να σε δουν τ'αρσενικά στο βαπόρι σαν συνάδελφο και να σε λογαριάσουν ναυτικό...
και μια για τη θάλασσα που τόσο πολύ την αγάπησες και δεν μπόρεσες μακρυά της..

Αααχ..κι η θάλασσα με τη σειρά της σου δείχνει πως ξελογιάζει και σαγηνεύει μα και πως να την ακούς και να την σέβεσαι όταν ανταριάζει και ξεχυλίζει από οργή και θύμο...
σαν τη δικη σου την οργή που πρέπει να υπερασπιστείς τη δουλειά που διάλλεξες...

κι όταν ξεσπάσει και καταλαγιάσει και γαληνέψουν τα σωθικά της,την κοιτάζεις και δεν έχεις παρά να σκεφτείς

της θάλασσας το δύσκολο ταξίδι...
που έχει σκοπό της πάντα να μαγεύει...

Λέω ΚΑΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ στη Μελίνα και στις Καπετάνισσες που τα μπόρεσαν όλα τούτα.
Μα και σε Καπετάνισσες που κι αν έμειναν στη στεριά,η φύση τους έγινε όμοια με της θάλασσας και η ψυχή τους ταξιδιάρα κι άπιαστη...

και σε μαθαίνουν πως να εκτιμάς της ζωής τα δύσκολα ταξίδια...

Καλά ταξείδια στην Μελίνα την βλέπω και την καμαρώνω και την ζηλεύω .
Καλά ταξείδια