HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας

Πήγαινε κάτω 
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας   Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας Icon_minitimeΤρι Μάης 20, 2008 7:12 pm

Ιστορίες καθημερινής ... θα δείξει... και τρέλας; Επίσης θα δείξει...

Σε συνέχειες πάντως και με αλλαγές στα πρόσωπα και στα δράματα.

Ο πρόλογος είναι πως χρόνια πριν φώλιασε η ιδέα στο μυαλό μου για μια χρονιά τελείως μποέμ. Και την έζησα. Μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένη. Τώρα ναι. Νομίζω πως θα τρόμαζα πολύ κόσμο αν μιλούσα με λεπτομέρειες. Ας μένει λοιπόν.΄Εξάλλου το σημαντικό είναι να το ζήσεις. Να μπορέσεις να σπάσεις κάθε τι το συμβατικό και το κοινωνικά επιβεβλημένο. Να πεις ένα μεγαλοπρεπέστατο "άει στο διάολο" σε όλα και όλους που σε πρήζουν. Όχι πάντα με λόγια. Ή και καθόλου με λόγια.

Με μεγάλωσαν με χιλιάδες πρέπει. Πέρασα από μια σχολή στρατιωτικού τύπου όπου πάλι έπρεπε να στέκομαι κλαρίνο. Μπαρκάρισα. Άλλα πρέπει. Τόσα που να τσακίζει η ψυχή.

Δεν μου 'φτασαν αυτά. Πήγα και έπεσα από μόνη μου στα καταστατικά και τους γραμματείς και τους φαρισαίους. Βλέπε πολιτική νεολαία... Αφισοκόλληση και συνεδριάσεις. Και πόσα βιογραφικά και πόσα κουπόνια.

Μετά ήρθε το σχολείο. Πρέπει; Να χορτάσουν όλοι της γης οι πεινασμένοι. Με ρόπαλο κρεμάμενο το "είσαι και δασκάλα!"

Ήρθαν και οι έρωτες. Και πέρασαν κι αυτοί. Με αχόρταγα πρέπει.

Και οι φιλενάδες. Και οι συγγενείς. Μια ζωή πρέπει να κάνεις αυτό.

Κανείς ποτέ δε νοιάστηκε τι θέλω. Και δε νοιάστηκα πρώτη εγώ. Μόνο τι έπρεπε να κάνω. Τι έπρεπε για όλους τους άλλους.

Ιούνιος περσινός. Ένα βράδυ η κατάσταση ξεχείλισε. Να μην το ζήσει άνθρωπος αυτό. Το ενώπιος ενωπίω. Και ο εαυτός σου μια βραδιά εμπρός σου να υψωθεί.

Θα πω μονάχα πως το πρωί αναρωτιόμουν πώς ακόμη ανέπνεα. Όλο το βράδυ χόρευα ταγκό με τη Σίβυλλα... και το "Αποθανείν θέλω".

Και πέθανα; Πέθανα! Πέθανε κάθε τι που ήμουν ως τότε. Κι αν αρνιόταν να ξεψυχίσει, έπαιρνα φόρα και το σκότωνα με τα χέρια μου. Τέρμα τα πρέπει. Αρχή να μάθω τι θέλω. Τι θέλω εγώ από τη ζωή μου. Σαράντα οκτώ χρόνια μετά.

Ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να δώσω περιγραφή. Τι σημαίνει να σπας κάθε δέσμευση. Ερείπια όλα. Δεν υπάρχει κανόνας. Δεν υπάρχει καμία υπακοή. Ακόμη και σε αυτά που τα λένε βιολογικές ανάγκες. Ύπνος, φαγητό, ξεκούραση, διασκέδαση... Μπορεί να συμβεί αυτό; Αν δεν το ζούσα, θα έλεγα όχι.

Δε θα το συμβουλέψω σε κανέναν. Έρχονται άγριες ώρες. Ώρες που δεν αναγνωρίζεις πια αυτό το πλάσμα που άφησες να ξεφύγει από το κλουβί. Και δεν το αναγνωρίζουν και οι άλλοι. Α, είναι μεγάλη διασκέδαση αυτό. Τέρμα το "έτσι πρέπει".

Βυθίζεσαι και βυθίζεσαι σε άτοπο και άχρονο βάραθρο. Και λες έπιασα πάτο. Κι έπειτα πέφτεις και άλλο. Και ξαναπέφτεις. Βλέπεις πάντα ένα τραπέζι από πάνω. Με το τραπεζομάντιλο και τα στολίδια του. Έχεις σκύψει να δεις το από κάτω; Ίσως έτσι λίγο να νιώσεις τι μπορεί να δει εκείνος που αφήνεται να κατεβεί στα τάρταρα. Η ψεύτικη εικόνα γίνεται θρύψαλα. Όλη η ασκήμια της κρυφής όψης σε σκεπάζει και σε λιώνει.

Κάπου στη μέση της διαδρομής άρχισαν και τα σωματικά προβλήματα. Αυτό που δεν μπόρεσε το μυαλό αποφάσισε να το κάνει το κορμί. Διαμαρτυρόμενο να βάλει φρένο. Να σταματήσει την κάθοδο. Όχι άλλη φρίκη. Δεν αντέχω, με χίλιες φωνές. Τα μάτια, τα πόδια, το χέρι, το κεφάλι.

Δε σας το έκρυψα ότι είναι άγρια η κατάσταση. Συμπληγάδες που μόνο από τύχη δε σε συνθλίβουν. Κι εσύ αφήνεσαι. Στην τύχη και στη διαίσθηση. Και κατά βάθος το χαίρεσαι. Που είσαι ακόμη εκεί και δεν το βάζεις στα πόδια. Μέχρι τελευταίας ρανίδας.

Τώρα ξέρω. Πώς είναι να το πιεις το ποτήρι. Μέχρι πάτο. Είμαι ελεύθερη πια. Όχι σήμερα... Τους ανεπαίσθητους ήχους της ανάβασης δεν τους ακούσατε. Και δεν τους άκουγα κι εγώ. Μέχρι που ήρθε η πρώτη ακτίνα. Μια ακτίνα πράσινη... Κι ας μείνει ανεξήγητο το χρώμα.

Ο πρόλογος ήταν αυτός. Η εισαγωγή. Στο δια ταύτα θα είμαι πεζή και απόλυτα σαφής.

Πάνε μήνες λοιπόν που η τηλεόραση στο σπίτι μου δεν άνοιγε. ακόμη και όταν ένα τυχαίο γεγονός μου θύμιζε πως έχω αποκοπεί από τον κόσμο έξω. Ήμουν αλλού εγώ. Έλειπα σε ταξίδι.

Τώρα άρχισε πάλι να ανοίγει. Ξέρω... σκουπίδια είναι... Μα αυτός είναι ο κόσμος ο άκοσμος που ζω. Η εποχή μου. Και είμαι εδώ. Εγώ. Όχι εκείνο το πλάσμα των πρέπει και της έξωθεν επιβολής.

Σημερινό το θέαμα που θα διηγηθώ. Στην Τατιάνα. Το είδε κανείς;

Ένα κορίτσι. 24 χρόνων. Ένα όμορφο κορίτσι. Που ετοιμάζεται να γίνει μάνα. Για δεύτερη φορά. Τι το παράξενο;

Το πήγαν στην εκπομπή. Ή πήγε μόνη της... Αδιάφορο. Ένα κορίτσι από την οικογένεια που εξέδιδε τα παιδιά της. Εσείς που βλέπατε τηλεόραση και διαβάζατε εφημερίδα, θα το έχετε υπόψη.

Ένα παιδί... έτσι είπαν οι ψυχολόγοι της εκπομπής. 24 χρόνων παιδί. Δε μεγάλωσε ποτέ. Έμεινε πάντα στα 12. Τότε που βιάστηκε από τον πατριό. Κι έπειτα ήρθαν άλλοι. Όλοι οι ακόλαστοι πρεσβύτεροι που λαχταρούν φρέσκο κρέας. Και έφαγαν και ήπιαν στο κορμί της. Και στην ψυχή της.

Και ήταν εκεί, δίπλα μας, κοινωνίαααααα!!! Εκεί δίπλα μας συνέβαιναν αυτά. Όχι στη ζούγκλα και όχι στο μεσαίωνα. Στην Ελλάδα του σήμερα. Κάπου κοντά στα Σπάτα. Στο μεγάλο μας αερολιμένα. Στο στολίδι της χώρας.

Δεν το 'ξερε κανείς; Σςςςςς. Σας είπα. Έχω μελετήσει πια την κάτω όψη του τραπεζιού. Όλοι το ξέραμε. Όλοι. Και πρώτη και καλύτερη η κοινωνική λειτουργός. Από τα δώδεκα... Και το άφησε να συνεχίζεται. Λάκισε. Έφυγε μακριά. Και άφησε το παιδί στο σταυρό του.

Δεν ξέρω πώς ήρθε στο φως αυτό το δράμα. Σας είπα. Ήμουν ταξίδι όλο αυτό τον καιρό. Κάποιοι από σας θα ξέρετε παραπάνω. Και κάποιοι θα έπρεπε και να ξέρουν και να πράξουν. Όχι. Δεν έπραξαν. Κανένας και καμία αρχή δεν προσέγγισε το κορίτσι. Οι γονείς είναι πια στη φυλακή. Η μικρότερη αδερφή σε κάποιο ίδρυμα. Ίδια μοίρα και η δική της...

Κάποιος πριν λίγα χρόνια - καλός άνθρωπος είπαν - συμμάζεψε τη μεγαλύτερη. Την πήρε κοντά του. Την αγάπησε... Της έκανε και ένα παιδί! Και έπειτα το παιδί (του παιδιού) βρέθηκε κι αυτό σε ίδρυμα. Εκείνη το θέλει κοντά της. Πώς; Οι ψυχολόγοι τη βρίσκουν παιδί και την ίδια. Κι ας είναι πάλι έγκυος και περιμένει να φέρει και άλλο παιδί στον κόσμο.

Πήρανε, λέει, από την εκπομπή τηλέφωνο στις κοινωνικές υπηρεσίες της νομαρχίας. Δεν είπαν ποιας νομαρχίας. Γιατί; Μην την εκθέσουν;

Και η "υπεύθυνη" τους είπε να μην την κακομαθαίνουν. Την κοπέλα - παιδί των 24 χρόνων. Που περιμένει και να γεννήσει. Να της πουν, λέει, να πάει να δουλέψει.

Δουλεύει. Δεν είναι εκεί το ζήτημα. Βοηθάει εκείνον τον καλό άνθρωπο να μαζεύει παλιοσίδερα. Και τα πουλάνε και ζούνε. Πώς ζούνε;

Δεν έχει άλλα η ιστορία της σημερινής τρέλας. Αυτά άκουσα, αυτά είδα... Τώρα που έσωσα να ξαναβγώ από το δικό μου σκοτάδι. Σας τα έγραψα για να μην πείτε πως δεν ξέρατε τίποτε.

Σας τα έγραψα. Γιατί δεν μπορώ να γράψω την άλλη ιστορία καθημερινής τρέλας που ζω από κοντά. Επαγγελματικό απόρρητο!!! Ναι, δεν πρέπει να μιλάς για την τρέλα της ζωής σου. Μόνο για των άλλων.

Εσείς; Εσείς έχετε κατέβει ποτέ κάτω από το τραπέζι; Έστω και λίγο...

- Εξόριστοι, της κάτω όψης του κόσμου, στον αιώνα μας, πέστε τι βλέπετε;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
ΔΑΝΑΗ
Admin
ΔΑΝΑΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 8144
Registration date : 30/10/2007

Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας   Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας Icon_minitimeΠαρ Μάης 23, 2008 7:22 pm

Κι αν εσείς δε βλέπετε, υπάρχουν άλλοι που σας βλέπουν και σας παρακολουθούν την κάθε στιγμή. Το Big Brother είναι εδώ:

Παράθεση :


Εντείνεται η ηλεκτρονική παρακολούθηση


ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Μερικές μέρες μετά τις δηλώσεις του επικεφαλής του αρμόδιου Γραφείου της Σκότλαντ Γιαρντ που χαρακτήρισε «πραγματικό φιάσκο» την επιτήρηση και μείωση της εγκληματικότητας με τις 4,2 εκατομμύρια κάμερες που καλύπτουν τη χώρα, περίπου μία για κάθε 14 Βρετανούς... η βρετανική κυβέρνηση επιστρέφει με νέα σχέδια για δημιουργία μιας βάσης δεδομένων στην οποία θα καταγράφεται κάθε τηλεφώνημα και ηλεκτρονικό μήνυμα που ανταλλάσσεται στη Βρετανία, καθώς και ο χρόνος που περνά κάθε χρήστης στο διαδίκτυο, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Τάιμς».

Εννοείται ότι στόχος του μέτρου κατά τη βρετανική κυβέρνηση, όπως και στην περίπτωση με τις κάμερες, φέρεται να είναι «η αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του εγκλήματος και της τρομοκρατίας». Τα στοιχεία που θα δίνουν στο υπουργείο Εσωτερικών οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και παροχής ίντερνετ, θα αποθηκεύονται για τουλάχιστον 12 μήνες και οι αρχές ασφαλείας θα μπορούν να αποκτούν πρόσβαση με την άδεια δικαστηρίου.

Η είδηση, ένα ακόμη δείγμα της καθημερινής τρέλας, είναι από το χτεσινό Ριζοσπάστη...
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
Ιστορίες καθημερινής ( ; ) τρέλας
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: HOMA EDUCANDUS :: ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΥΜΗΣ-
Μετάβαση σε: