Ξαναμαγειρεύουμε!!!

Το καλοκαίρι τελείωσε, οι διακοπές πέρασαν κι επιτέλους γυρίσαμε στο σπίτι και στην κουζίνα μας. Ώρα για καινούρια μαγειρέματα και όχι κατ' ανάγκη μεσογειακά. Το φθινόπωρο και μάλιστα έτσι όπως μπήκε παρασύρει σε κραιπάλες τουλάχιστον γαστριμαργικές. Ειδικά το τελευταίο ατύχημα μέλους και συντονιστή του φόρουμ που λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή χτες βράδυ, ξεχείλισε το ποτήρι. Ως εδώ και μη παρέκει. Και άει στα τσακίδια οι Ερμήδες οι ανάδρομοι. Και μαζί και η έκλειψη της Σελήνης. Αυτό είναι το καινούριο φρούτο που μου σέρβιραν, πως για όλα τα στραβά φταίει λέει που πριν μερικές εβδομάδες η κυρα - Σελήνη άρχισε στα καλά καθούμενα από στρογγυλή να γίνεται πεπονόφετα. Ε, λοιπόν για να ξορκίσουμε το κακό αποφασίσαμε να φτιάξουμε το στρογγυλό φαγητό:




Ούτε εκλείψεις, ούτε ελλείψεις ούτε καν τύψεις που η μεσογειακή διατροφή πήγε περίπατο. Καιρός της να κάνει κι εκείνη διακοπές!

Βήμα πρώτο: Συγκέντρωση υλικών

Το κακό με όλα αυτά είναι πως πρέπει να κοπούν σε ψιλά κομματάκια ή και να τριφτούν στον τρίφτη:



Ευτυχώς η γιαγιά μου είναι πολύ ... μακριά για να μου βάλει τις φωνές. Σαν τότε που μικρούλα τη βοηθούσα στη μαγειρική και νευρίαζε με τα κοτσάνια του μαϊντανού που τα έβρισκε τεράστια και πως θα έκαναν κρακ κρακ όταν θα τρώγαμε τους κεφτέδες. Εγώ πάλι είμαι της άποψης ότι αν κόψεις πολύ ψιλά τα λαχανικά χάνουν τις θρεπτικές τους ουσίες!!! Επιπλέον δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με το ψιλόκομμα. Έτσι κι αλλιώς ο μαϊντανός θα μαγειρευτεί και θα μαλακώσει. Ούτε κρακ ούτε κρουκ πρόκειται να κάνει.

Δεν ισχύει το ίδιο για το κρεμμύδι... Αυτό έχει έντονη γεύση και δεν το θέλουμε συγκεντρωμένο σε χοντρά κομμάτια. Οπότε παίρνουμε τρίφτη, αποφασίζουμε ότι το μανικιούρ μας θα θέλει αύριο διόρθωμα και αρχίζουμε το τρίψιμο. (Οκ... υπάρχουν και άλλα μηχανήματα πιο φιλικά με τα νύχια μας αλλά ο τρίφτης ο κλασικός έχει άλλη γλύκα)

Ακόμη και τα κομματάκια που θα γλιτώσουν, τα ψιλοκόβουμε με το μαχαίρι υπομονετικά.

Στο μεταξύ οι κεφτέδες έχουν γίνει... ομολογώ ότι έχω δίπλα το πιάτο και τσιμπάω, άδικο να σας πηγαίνω λάου λάου. Λοιπόν τα κόβουμε όλα τα λαχανικά και το ψωμί αφού το βρέξουμε σε νερό, το στύβουμε και το τρίβουμε. Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε μία λεκάνη και ρίχνουμε λάδια, ξίδια, αλάτια, πιπέρια, ρίγανη και δυόσμο. Μην ξεχάσετε το αυγό... ολόκληρο αυτό. Είναι το μόνο εύκολο πράγμα στους κεφτέδες:


Μην ξεχάσω... Την ντομάτα την περνάμε κι αυτήν από τον τρίφτη. Το σκορδάκι όχι. Μαχαιράκι και λεπτά κομματάκια.

Μήπως ξεχάσαμε κάτι ακόμη;;; Λέω μήπως....

Τι ξεχάσαμε; Λοιπόν μην ξεχάσω για τα υλικά τα προηγούμενα. Λάδι στη ζύμη ελάχιστο. Μια κουταλιά της σούπας. Και ξίδι λίγο. Όσο θα βάζατε σε μια σαλάτα χωριάτικη... (έχει σημασία η χωριάτικη, κρατήστε το αυτό )

Λοιπόν ξεχάσαμε και κάτι άλλο μέχρι στιγμής:


Ε, ναι. Κεφτέδες χωρίς κιμά θα φτιάξουμε; Οκ... όταν μας ξαναπιάσει το σύνδρομο της μεσογειακής θα σας παρουσιάσουμε και άλλα στιλ κεφτέδων. Ρεβυθοκεφτέδες, χταποδοκεφτέδες κλπ. Αυτή τη φορά όμως το μενού έχει κρέας κόκκινο. Κατακόκκινο. Μοσχαρίσιο και άπαχο. Και μη νοιάζεστε για τη νοστιμιά. Βάλαμε τόσα άλλα μέσα που θα είναι πεντανόστιμοι οι κεφτέδες μας. Ναι, μην το κάνετε το έγκλημα και ρίξετε χοιρινό κιμά και φορτωθείτε ένα κάρο λιπαρά. Είπαμε να παραβιάσουμε τη μεσογειακή δίαιτα αλλά με μέτρο. Μην παραβιάσουμε και τα όρια συναγερμού του οργανισμού μας και μας τρέχουν στα νοσοκομεία. Εντάξει; Μοσχαρίσιο κιμά και γύρω στα τρία τέταρτα για τη συγκεκριμένη συνταγή.

Ακολουθεί ένα καλό ζύμωμα. Όλα τα παραπάνω να δέσουν καλά και να σκορπίσουν όλες οι μυρωδιές ομοιόμορφα. Στο τέλος βάζετε για λίγη ώρα τη ζύμη σας στο ψυγείο. Προσοχή: Σε ταπεράκι κλειστό μη σκορπίσουν κι εκεί μέσα όλες οι μυρωδιές!





Στο ψυγείο εξηγώ ότι η ζύμη γίνεται πιο αφράτη... Έτσι έλεγε η γιαγιά μου που δεν ήταν σαν κι εμένα αχαΐρευτη και μέχρι τα ενενήντα της έφτιαχνε σπανακόπιτες. Κρατήστε και το ενενήντα. Ούτε ανάδρομοι Ερμήδες την έπιαναν ούτε τίποτε. Μόνο σαν έφυγε ο γέρος της, κατέρρευσε ξαφνικά κι εκείνη. Σαν να έχασε κάθε νόημα ύπαρξης. Ούτε με τη μαγειρική ασχολιόταν πια. Γι' αυτό σας λέω. Μαγειρέψτε γιατί χανόμαστε!!!

Φαγητό κανονικό λέμε... Όχι τις ζωές των άλλων. Και χίλια δώδεκα ψέματα. Γιατί να το κρύψουμε άλλωστε; Κάτι τέτοια μας έκαναν να λατρέψουμε ξαφνικά την κουζίνα μας και όλα τα άλλα να τα στείλουμε στον αγύριστο κι ακόμη παραπέρα.

Επιτέλους ήρθε η ώρα να φτιάξουμε τους κεφτέδες και να δούμε πού θα τους χωρέσουμε που ο χασάπης έβαλε παραπάνω κιμά από όσο του ζήτησα...


Τα έλεγα. Δεν τα έλεγα; Το αδιαχώρητο στο ταψί και το πατείς με πατώ σε. Ο φούρνος φυσικά είναι από ώρα αναμμένος στους 250 και η φωτιά μόνο από κάτω.

Με τις υγείες μας. Μία ώρα πέρασε για τις ετοιμασίες και δε μας έφταιξαν οι φωτογραφίες. Κι άλλη μία γεμάτη θα χρειαστεί για να ψηθεί το φαγάκι μας. Φυσικά ραντίζουμε τους κεφτέδες με λαδάκι. Ραντίζουμε... Δεν τους βαφτίζουμε και δεν τους κολυμπάμε.

Ανά είκοσι λεπτά οι κεφτέδες πρέπει να γυρίζουν για να ψηθούν όμορφα και να κρατήσουν τα υγρά τους. Και όταν πια ροδοκοκκινίσουν...

... τότε είναι η ώρα να επιστρατεύσουμε τη φαντασία μας...

Οι μη καλοφαγάδες θα βιαστούν να τους βάλουν στο πιάτο, θα αρπάξουν και μια κομμάτα ψωμί και βουρ. Όχι εμείς... Για μας τώρα αρχίζει η μαγειρική:


Μια ντοματούλα ακόμη. Κομμένη σε φετούλες. Στρογγυλές κι αυτές. Μην ξεχνάτε ότι απόψε ξορκίζουμε τη Σελήνη. Που πήγε και έπαθε εκλείψεις και μας έχει πάρει όλο στη στραβή και στην ανάποδη...

Και πάνω στις ντοματούλες μια χαρά ταιριάζει αλατάκι και πιπεράκι. Και τι άλλο;;;

Κύβοι τυριού... Διαλέξτε το κατά την όρεξή σας. Εμείς βάλαμε κεφαλοτύρι. Προς το παρόν...

Κι έπειτα συμπληρώσαμε το διάκοσμο με τρικαλινό. (υπάρχει και σε άπαχη έκδοση... δεν είναι ανάγκη λέμε να γεμίσετε λιπαρά τον οργανισμό σας)

Λίγη ώρα ακόμη στο φούρνο, κανένα δεκάλεπτο το πολύ, και με τη φωτιά τώρα γυρισμένη επάνω. Τα τυράκια λιώνουν και δίνουν μια φαντασμαγορική όψη στους κεφτέδες. Τώρα ναι... Μπορούμε να σερβίρουμε!

Είναι η ώρα να θυμηθούμε τη χωριάτικη σαλάτα. Χωρίς παπάρες. Μόνο τα υπόλοιπα:


Τρεις διαφορετικοί κεφτέδες στο πιάτο και διαγωνισμός ποιος είναι ο πιο νόστιμος! Ψωμί δε χρειάζεται. Θυμηθείτε ότι έχουν ήδη ψωμί μέσα τους οι κεφτέδες μας.

Βέβαια ο καθένας είναι ελεύθερος να διαλέξει όποια άλλη διακόσμηση. Αλλά με γνώμονα να ταιριάξει το κρέας με λαχανικά φρέσκα ή και βρασμένα. Αχ, και να είχαμε ραδικάκια τώρα...

Αν είχαμε χορταράκια, τότε απλώς θα σερβίραμε τους κεφτέδες σε πιατέλα:


Και σε μας καλή χώνεψη γιατί πάει ώρα που τελειώσαμε το πιάτο μας και ήταν τόσο ελαφρύ που ήδη νιώθουμε την πείνα να μας γαργαλά.

Επικροτώ και επαυξάνω! Επιτέλους ένα φαγητό χωρίς κανέλα!!!

Κι απορία: Χρειάζεται να κινδυνέψει άνθρωπος για να στρωθείς εσύ στο μαγείρεμα; Κι άλλη απορία: Αν εγώ τα τινάξω, τι καλό θα ετοιμάσεις;;; Κανένα στιφάδο ας πούμε;

Κανέλα; Είπες κανέλα; Χμ... Μου έβαλες ιδέες τώρα...

Πχ... αν τους κεφτέδες αυτούς τους σερβίραμε με σάλτσα, δε θα βάζαμε και κανελίτσα;;;

Είπε και κάτι άλλο. Αν τα τινάξει, τι καλό θα μαγειρέψεις.

Διώνη μου, δε μας λες μόνη σου ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία; Να τη μαγειρέψουμε και να σε μακαρίσουμε που γλίτωσες από το μάταιο τούτο κόσμο!

Καλη η κανέλα δε λέω μα στα κεφτεδάκια ... καλυτερα αστη για το κοκκινιστό.
Ουτε στα σουτζουκάκια να τη βάλεις , εννοείται στη σάλτσα , τουλάχιστο όχι στα σμυρνέικα .
Θα διαδηλώσουν τα ρυζόγαλα!!!!

Προσωπικά, μπροστά στην εξειδίκευση που κατέχετε για τη τέχνη της μαγειρικής η δική μου μαθητεία κοντά σας θα ήταν χρήσιμη για την μελλοντική μου(αν υπάρξει) σύζυγο...

θα προσθέσω όμως μια σαλάτα με:

μαρούλι
ρόκα
τοματίνια σαντορίνης
λιαστή τομάτα
παρμεζάνα
ξύδι βαλσάμικο

Σαν πολύς καιρός δεν πέρασε χωρίς μαγείρεμα; Ώρα να ξαναστρωθούμε στην ευγενική τέχνη της μαγειρικής. Και δες σύμπτωση, πάλι στρογγυλό φαΐ θα φτιάξουμε. Και τι στρογγυλό... σφαίρα κανονική. Και για την ακρίβεια: κρεατοσφαιρίδια! Όπως δηλαδή είναι ελληνιστί τα γιουβαρλάκια!

Γιουβαρλάκια λοιπόν, κυρίες και κύριοι! Ό,τι πρέπει τώρα που χειμώνιασε. (ή που θα έπρεπε τέλος πάντων να έχει χειμωνιάσει... και να βρέχει έπρεπε, να μπει λίγο φρένο στη γρίπη)

Δουλειά πρώτη: Τα μυριστικά

Ψιλοκόβουμε τα μυριστικά, το μαϊντανό και το άνηθο, και τρίβουμε στον τρίφτη το κρεμμύδι. Με περισσή μαεστρία έπειτα ξεχωρίζουμε το ασπράδι από τους κρόκους και το προσθέτουμε και αυτό.


Πλένουμε καλά καλά λίγο ρύζι και το στραγγίζουμε σε λεπτό σουρωτήρι...

Παράθεση :

Το ρύζι Καρολίνα συνιστάται για πιλάφι χυλωμένο. Όταν λέμε χυλωμένο, εννοούμε πως οι κόκκοι του ρυζιού, χωρίς να λιώσουν απελευθερώνουν κατά το μαγείρεμα το άμυλο τους κι έτσι το αποτέλεσμα είναι μελάτο και ζουμερό. Κατάλληλο για γιουβαρλάκια, ντολμαδάκια.

https://ingolden.gr

Ζυμώνουμε πολύ καλά τα υλικά...


και πλάθουμε τα γιουβαρλάκια...

στο μεταξύ έχουμε βάλει μια κατσαρόλα γεμάτη νερό να βράσει...

και τα βάζουμε απαλά απαλά στο νερό που βράζει...

τα προσθέτουμε στην κατσαρόλα

μαζί με λίγο αλατάκι

και λίγο λάδι ( λιγότερο από μισό ποτήρι του κρασιού)

Θα αφήσουμε το φαγητό μία ώρα γεμάτη να βράσει.

Είκοσι λεπτά πριν το τέλος προσθέτουμε και μία χούφτα ρύζι...