Κι εμείς στο στόχαστρο το βάλαμε το λαδάκι. Τα πρωτάκια μου κι εγώ. Όχι βεβαίως για να το νοθεύσουμε με σπορέλαια αλλά για να το γνωρίσουμε και να το αγαπήσουμε.
Χτες επισκεφθήκαμε το ΙΜΕ και παρακολουθήσαμε πρόγραμμα με τίτλο ΕΛΙΑ - ΤΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ.
Τα ζουζούνια συγκεντρωμένα γύρω από την εμψυχώτρια μαθαίνουν όλα τα απαραίτητα για την ελίτσα... Αν και η συγκεκριμένη μας έτυχε λίγο ζαβή - άδεια από καρπό...
Παρακολούθησαν ευτυχώς και αρκετές προβολές εντός του κτιρίου, με τις οποίες και έμαθαν πολλά άλλα σημαντικά για την ελιά, την ιστορία της, τον καρπό της, τη σημασία της.
Αναρωτιέμαι αν θα τους μείνει κάτι από όλα αυτά. Όχι θεωρίες και μπλα μπλα. Συνήθειες λέω, συνήθειες ζωής και υγείας. Κι αν τους μείνουν οι συνήθειες, θα μπορούν ως ενήλικες αύριο να βρίσκουν λαδάκι κανονικό; Ή μόνο αναμείξεις με σπορέλαια θα κυκλοφορούν;