HOMA EDUCANDUS
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.


HOMA EDUCANDUS - Φόρουμ φιλοσοφίας, παιδείας, πολιτικής και ναυτιλίας!
 
ΠΟΡΤΑΛ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣΦόρουμΠόρταλLatest imagesΔΙΟΠΤΕΥΣΕΙΣΠΟΛΥΦΩΝΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟΕικονοθήκηΕγγραφήΣύνδεση

 

 ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ

Πήγαινε κάτω 
4 απαντήσεις
ΣυγγραφέαςΜήνυμα
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 12:30 am

Πρόσφατα σε μία ανάρτησή της η Δανάη μιλούσε για τη στοιχομυθία του Δημήτρη Λιαντίνη με μία χημικό ονόματι Αγγελική όταν τη ρώτησε "Ποιο χημικό στοιχείο έχει σχέση με τη γη;". Και βλέποντας την απορία στα μάτια της, ο Λιαντίνης της απαντά : "Το δημήτριο, δεσποινίς μου, το δημήτριο." Mου κίνησε το ενδιαφέρον αυτή η στοιχομυθία και αναζήτησα τι ακριβώς είναι το δημήτριο.
"Το στοιχείο Δημήτριο ανακαλύφθηκε το 1803 από τους Χίζινγκερ και Μπερζέλιους και από τον Κλάπορτ σ΄ ένα ορυκτό της Σουηδίας που ονομάστηκε αργότερα Δημητρίτης. Το Δημήτριο έλαβε το όνομα αυτό από τους Χίζινγκερ και Μπερζέλιους προς τιμή της υπό του Πιάτζι 1801 ανακάλυψης του 1 Δήμητρα|αστεροειδή Δήμητρα "
Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πόσα χημικά στοιχεία και μέταλλα κρύβει η γη. Και να φανταστεί κανείς ότι πολλά από αυτά τα στοιχεία τα έχουμε στο σώμα μας από τότε που κατά τους θεολόγους ο θεός πήρε χώμα και νερό και μας έπλασε. Αλήθεια, πόσες χιλιάδες χρόνια αυτός ο αγγειοπλάστης θεός ποιεί ανθρώπους και πού να τους ελέγξει όλους; Του ξεφύγανε από τον έλεγχο και ό,τι με σοφία ποίησε, ο άνθρωπος το παραποίησε και το βίασε. Όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, ζημιάρικο παιδί και καταστρέφει και μολύνει ταυτόχρονα. Έτσι μόλυνε και τα νερά με βάριο. Παραθέτω τι ακριβώς είναι το βάριο:
"Στη φύση βρίσκεται σαν θειικό άλας (βαρίτης) και σαν ανθρακικό άλας (βιθερίτης). Το βάριο παρασκευάζεται μόνο στο εργαστήριο, γιατί δεν είναι βιομηχανικό μέταλλο.
Τα άλατά του, που διαλύονται στο νερό, είναι δηλητηριώδη. Σε περίπτωση δηλητηρίασης με βάριο δίνεται σαν αντίδοτο θειικό νάτριο, οπότε σχηματίζεται το αδιάλυτο θειικό βάριο που δεν είναι δηλητηριώδες".
Έτσι λοιπόν τα ανθρωπάκια του θεού μολύνανε και τους υδροφόρους ορίζοντες και πού να βρει ο θεός καθαρό νερό για να πλάσει το νέο γένος; Να ανατρέξει στα εμφιαλωμένα, ούτε κι αυτά τα εμπιστεύεται. Καλύτερα σου λέει από τη φύση κι ό,τι βγει. Έτσι λοιπόν συνεχίζει και πλάθει το νέο γένος του homo σάπιου. Και όπως καταλαβαίνετε πολύ το βάριο μέσα μας. Και ιδιαίτερα σε μας τους νεοέλληνες. Και μας επηρέασε το βάριο και βαρυόμαστε. Δεν ασχολούμαστε με τίποτα. Εδώ ο κόσμος καίγεται και μεις στον καναπέ... Κι όπως λέει και το τραγούδι ... "βρε δε βαρυέ- βρε δε βαρυέσαι αδερφέ...". Άντε σ'αυτό τον κόσμο να μιλήσεις για πολιτική, πολιτισμό και πράξεις πολιτισμού. Πού να τρέχω τώρα... ποιός ασχολείται τώρα... ε, και, γενικό το κακό είναι κι άλλα τόσα βαρυεστημένα λόγια. Και ήρθαν οι λύκοι και βρήκαν τα πρόβατα ξαπλωμένα και τα αφάνησαν. Οι λύκοι του εξωτερικού, οι εισαγόμενοι. Όσο για τα σκυλιά φύλακες, κοιμόντουσαν κι αυτά. Και το καμάρι ο βοσκός μας, είχε ξαπλώσει κάτω απ' τα πευκάκια και τον έπαιζε... τον αυλό του. Οπαδός του Πάνα και στο κοπάδι πανικός. Μας τρώνε ρε. μας τρώνε. Νατασα σου με ρε το κοπάδι, αλλά που... αυτός είχε στα χέρια τον αυλό του κι ούτε πέτρα να πετάξει στους λύκους δεν πρόλαβε. Άσε που μερικά φαγωμένα ζα τάψησε ή τάκανε κοκορέτσι. Κι αναρωτιόταν κι όλας τι έχουν τα έρμα και ψουφάν' ...
Μη βαρυόμαστε ρε Έλληνες, ψυχή μας είν' ο τόπος μας και μας πονάει. Ας πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας. Το δε βαρυέσαι δεν ταιριάζει σε Έλληνες. Βαρυά και βαρυοπούλα στο κεφάλι τους. Ας διαμορφώσουμε νέο τοπίο. Να σμιλέψουμε καινούργια αγάλματα από σμίλη σφιχτό δωρικό σίδηρο. Γιατί σ'αυτή τη χώρα η τέχνη και το κάλλος πρέπει να κυβερνούνε. Κι όχι οι άτεχνοι κάλλοι της νεοκομματικής κατάστασης που μας έχουν "δημοκρατικά" επιβληθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Ας κάνουμε κάτι για τα παιδιά μας. Δεν αρκεί μιά στείρα μόρφωση και μια τυποποιημένη διασκέδαση γι'αυτά. Ας ξαναβρούμε τα μέτρα τα σωστά, τα μέτρα τα ελληνικά για να μεγαλώσουμε το μέλλον μας, για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 9:30 am

Καλή η θεωρία, στην πράξη πες μου πώς θα περάσουμε; Δε λέω εσύ κι εγώ και άλλοι πέντε - έξι. Με πέντε και έξι διαφορετικούς δεν αλλάζει το σύστημα. Και να σου πω και κάτι; Ακόμη και οι συνέλληνες - νεοέλληνες οι βαρεμένοι του καναπέ γκρινιάζουν για την κατάσταση. Δε μου λέει τίποτε η διαμαρτυρία. Εδώ χρειάζεται η πονηριά του Οδυσσέα για να πέσει η νέα Τροία. Το "στρατήγημα" κατά τον διδάσκαλο Λιαντίνη. Και σε ρωτάω, εκτός της καταγραφής της μαύρης μας κατάστασης, έχεις δούρειο ίππο να χαλινώσεις;
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 11:48 am

Θεωρία και πράξη αλληλένδετα Διώνη. Άλλωστε στους Δούρειους Ίππους δε χωράνε πολλοί αλλά λίγοι και εκλεκτοί. Ήδη έχουν ξεκινήσει κινήσεις πολιτών σε όλες τις γειτονιές που σιγά-σιγά δημιουργούν τις δικές τους εκκλησίες για να ιερουργήσουν τις πράξεις τους. Πίστη ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι χρειάζεται. Πίστη. Κι αν Διώνη δε σου λέει τίποτα η απλή διαμαρτυρία, έλα μαζί μας και κάνε την αντίρρησή σου πράξη. Και τότε θα δεις μπροστά σου τον Οδυσσέα να ρίχνη τα τείχη της πόρνης Βαβυλώνας που τα κονσόρτσια ορίζουν ως νέα τάξη πραγμάτων. Γιατί αγαπητή Διώνη πολλοί διαμαρτύρονταν αλλά στο τέλος, "νενέκοι" υποτακτικοί του συστήματος. Σίγουρα δίπλα σου υπάρχει κάποια κοιτίδα πολιτών που αγωνιούν για τον τόπο, που αγωνιούν για το μέλλον. Αξίζει να μπεις στο Δούρειο Ίππο που ετοιμάζουμε. Γιατί απ' ό,τι βλέπω και θέληση έχεις και δύναμη. Χρειάζεται δύναμη και έρωτας για να ενώσουμε το χάος και το έρεβος ώστε νέα γαία να γεννηθεί. Παντολέτειρα η σκέψη μας, τελεσφόρος η πράξη μας. Η πόρτα του Δούρειου Ίππου έχει ανοίξει και δε χρειάζεται εισιτήριο για να μπεις.


Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ στις Σαβ Νοε 01, 2008 12:08 pm, 3 φορές συνολικά
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 11:56 am

Αν δεν πιστέψουμε φίλοι μου στη δημιουργία αν δεν πιστέψουμε στη δύναμη της πράξης μας, πώς θα περιμένουμε να πλαστουργήσουμε τα όνειρά μας; Καλά τα διαδίκτυα, καλές οι συζητήσεις αλλά πρέπει να ανοίξουμε τις πόρτες μας, να βγούμε έξω και να συναντηθούμε. Καμία κινηματική πράξη, καμία επανάσταση δεν έγινε σε τέσσερεις τοίχους. Και οι καιροί είναι δύσκολοι. Κι αυτοί έχουνε σπείρει στα χωράφια μας την αμφιβολία. Καιρός να ξαναπάρουμε το αλέτρι και να τα οργώσουμε βαθειά. Δε χρειάζονται ζιζάνια ανάμεσα στα στάχυα που ονειρευόμαστε. Κι όπως λέει κι ο μεγάλος Βάρναλης "εγώ είμαι τέκνο της ανάγκης κι ώριμο τέκνο της οργής" . Και είναι πλέον ανάγκη να οργώσουμε ξανά τη γη των πατέρων μας. Όταν ο Αλέξανδρος θέλησε να φτιάξει τη νέα Αυτοκρατορία γκρέμισε εκ θεμελίων τη Βαβυλώνα. Αλλά και ο Ιησούς Δάσκαλος με το λόγο του ισοπέδωσε το ναό του Σολωμόντος. Για κάθε νέα κατάσταση δε χρειάζονται παλαιά υλικά. Καθάριος λόγος, καινούργια μάρμαρα. Τίποτα παλιό, τίποτα. Άλλωστε οι Δημοκρατίες κυοφορούνται από το λαό. Και κάθε γέννα θέλει πόνο και κόπο.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
ΔΙΩΝΗ
Admin
ΔΙΩΝΗ


Αριθμός μηνυμάτων : 884
Location : Όπου γη και πατρίς
Registration date : 31/10/2007

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 1:56 pm

Σωτήρη Μπ.,

με πέτυχες στο μαγέρεμα. Γι' αυτό γυρίζω την κουτάλα σε άλλο αγαπημένο τετράστιχο:

«Την ύπαρξή σου την οκνή
για να βαθαίνεις,
να πλαταίνεις,
σμίξε με τον αμέτρητο αριθμό.»

Βάρναλης κι αυτό. Αλλά πρόσεξε... Τον αμέτρητο αριθμό πρόσεξε. Σήμερα, όσο και αν ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια οι ομάδες αγανακτισμένων πολιτών, όλα είναι στους ρυθμούς του σάπιου ανθρώπου. Και οι συλλογικότητες σάπιες κι αυτές.

Κι εγώ αρκετά μεγάλη για να χαλιέμαι δεξιά και αριστερά και πάλι να την πατάω. Την έχω μάθει πια την ιστορία. Μόνο τον εαυτό μου ξέρω τι "θεό" πιστεύει. Όλοι οι άλλοι τριγύρω είναι μεν αθώοι μέχρι απόδειξης του εναντίου, αλλά μέχρι τώρα κανείς αθώος δε μου έμεινε. Όλοι για την πάρτη τους, ακόμη και το άσμα:

«Εις οιωνός άριστος
αμύνεσθαι περί πάρτης!»

Γι' αυτό σου λέω θεωρίες όμορφες τα ξεσηκώματα, στην πράξη πώς θα πάμε; Με το συνέλληνα που κοιτάει μόνο πώς να μου τη φέρει και πώς να βολευτεί;

Φως εγώ δε βλέπω. Όχι τουλάχιστον για τη δική μας γενιά. Μόνος δρόμος είναι αυτός που δίδαξε ο Λιαντίνης στη φιλοσοφία της Αγωγής του. Η εκ βάθρου ανατροπή και αλλαγή του συστήματος αγωγής που όμως για να καταστεί εφικτή χρειάζεται πρώτα να γίνει πεποίθηση των ενηλίκων. Πώς θα συμβεί αυτό;

Δρόμος μεγάλος, Σωτήρη. Που δεν ανοίγει με περιστασιακές διαδηλώσεις έξω από τα σούπερ μάρκετ. Κι ο Δούρειος ίππος που θαρρείς πως χάσκει ανοιχτός και μας καρτερά, το μόνο που κάνει είναι να αφήνει τις καβαλίνες τους άπραγος και να μας περιγελά.

Κι εμείς... εκεί:
δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα

και πολεμάμε να το στείλουμε το μήνυμα με το κινητό και να κινήσουμε για Τροία με το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Είναι μελετημένα όλα Σωτήρη. Τα κέντρα εξουσίας δεν αφήνουν τίποτε στην τύχη. Οργανωμένη η επίθεση σε βάρος των συφοριασμένων της γης.

Δε χρειαζόμαστε την τακτική του κλεφτοπόλεμου αλλά σχέδιο αρχιστρατηγικό. Χρειαζόμαστε οργάνωση. Και δεν έχουμε. Χρειαζόμαστε και νου... Και αυτός μας τελείωσε και παραφούσκωσε με όλες τις μαλακίες που μας τον παραφουσκώνουν.

Ο Λιαντίνης αν κάτι πέτυχε ήταν να δώσει σφαιρικά την ανάλυση του χλιβερού τοπίου:

«Ο κούκος φέτο δε λαλεί, ούτε και θα λαλήσει
παρά η τρυγόνα η χλιβερή το λέει το μοιρολόγι.
Φέτος μας ήρθε η Αραπιά και κόβει και σκλαβώνει.
Εσκλάβωσαν μικρά παιδιά, γυναίκες με τους άντρες,
κ’ εσκότωσαν λεβεντουριά και τους καπεταναίους».


αλλά και να δείξει την έξοδο. Οι μωροί στην έξοδο αντίκρυσαν αρμάθες με κόκαλα. Οι έξυπνοι (οι έξω από τον ύπνο σημαίνει θυμίζω) κοιτάνε από την αντίθετη μεριά, προς τη ζωή!

Τώρα που νέοι Μπραΐμηδες πετσοκόβουν τους λαούς της γης, και όχι μόνο το δικό μας, μας λείπει ένας Κολοκοτρώνης. Και μας λείπουν και κείνα τα μέτρα της ολόλευκης φουστανέλας των αγωνιστών. Ούτε νους, ούτε ήθος. Αρετή που την έλεγαν κάποτε.

Κι αυτά είναι της παιδείας τα δώρα... Αυτής της παιδείας που σήμερα χωλαίνει και σέρνεται με δανεικό ποδάρι... Τόσο που ο δαίμονας του τυχαίου και άλλο τόσο σοφού, σημειολογικά να αποτυπώσει το χάλι μας ακόμη και στην υπουργό της. Ανατρίχιασα σαν το έμαθα. Σαν αόρατο μάτι να μας είχε βάλει στόχαστρο όλους μαζί και όχι μόνο εκείνη τη φουκαριάρα.

Εκεί και τότε θυμήθηκα το ποτάμι το αφρισμένο που ωρυόταν πως πίσω δε γυρνά και της έστελνε βροντερά τη διαμαρτυρία του. Πάνε δυο χρόνια από τότε, Σωτήρη. Και όλο εκείνο το ποτάμι το κατάπιε το άνυδρο από αρχές και πραγματικούς στόχους τοπίο της καθημερινότητας, σαν που λένε ότι καταπίνει ποτάμια η Σαχάρα. Κατεμαράνθη η δάφνη στον τόπο που γέννησε κάποτε έναν Απόλλωνα. Και οι βρύσες μας βγάζουν βάριο και όχι "λάλον ύδωρ".

Κάπου κάπου μόνο ρέουν ρονιές τα δάκρυα των πικραμένων αλλά με σταγόνες δε γεμίζει ο ωκεανός. Ούτε ξεπλένονται οι στάβλοι της πολιτικής μας δυσοσμίας. Εδώ χρειάζεται ένας Ηρακλής, να ενώσει ποταμούς. Και χρειάζεται να "καούν" παρανάλωμα άνθρωποι για να χαράξει η αυγή:

Τον έλεγαν Κερέμ κι αγάπησε πολύ
κι απ' τον βαρύ σεβντά τον άρπαξε η φωτιά
και κάηκε ο Κερέμ π' αγάπησε πολύ
κι έχει στάχτη γενεί μες στην Ανατολή.

Μου λεν πως θα καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ
με τούτη την φωνή που καίει την ψυχή.
Μολύβι ο καιρός κι ο άνεμος πικρός,
βάλτε όλοι σκοπό ν' αλλάξει ο καιρός.

Φωνάζω κι ας καώ κι εγώ σαν τον Κερέμ:
Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ,
αν δεν καούμε εμείς ν' ανάψει πυρκαγιά,
πώς θέλεις να γενεί να φύγει η σκοτεινιά.


(Στίχοι του Λιβανελί)

Και σε ρωτώ: Πόσους τέτοιους γνωρίζεις; Πόσους Κερέμ;

Εγώ μόνο έναν... Κάηκε. Έγινε φως. Και οι άλλοι; Ανοίγουν τους φακούς να διαβάσουν λέει το DNA! Στράφι η θυσία!

Για μένα ο μόνος δρόμος είναι η γνώση. Αυτή είναι το όπλο. Κι αυτή, καλώς ή κακώς, στην εποχή μας περνά και από την οθόνη του υπολογιστή μας. Αλλιώς, το λέω και το εννοώ, δε θα ήμουν εδώ.

Ούτε και στον καναπέ μου. Δεν είμαι εγώ για καναπέδες. Θα καθόμουν σε ένα βράχο δίπλα στη θάλασσα και θα τραγούδαγα την πίκρα μου:
Το πέλαγο που σ' έφερε σε πήρε
πέρα στις λεμονιές τις ανθισμένες
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://diwni.blogspot.com/
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΣαβ Νοε 01, 2008 10:05 pm

Αγαπητή Διώνη μεγάλη πρέπει να είναι η ψυχή μας και όχι τα ηλικιακά μας χρόνια. Ουαί σ' αυτόν που γεράσει η ψυχή του γιατί τότε χάνει την ελπίδα της νιότης. Και εγώ έχω απογοητευθεί πολλές φορές αλλά δεν έπαψα να ελπίζω πως κάτι καλύτερο θα γεννηθεί. Όσο για τη γνώση, αν γεννάει θλίψη και φόβο καλύτερα να μην υπάρχει. Γιατί εδώ δεν είναι "νάμαι εγώ πάνω από σένα ή εσύ πάνω από μένα. Εδώ είναι νάναι ο καθένας μας πάνω από τον εαυτό του". Πάνω από τον εαυτό του και να τον βάζει μπροστά. Εκεί που απαιτούν οι καιροί εκεί που απαιτεί η στιγμή. Στη Φθιώτιδα, τότε που ξεκίναγε ν'ανασαίνει ελεύθερα η Ελλάδα την εποχή του αντάρτικου, εβδομηνταεξάχρονος ζώστηκε στ' άρματα κι έγινε αντάρτης στα βουνά γιατί το απαιτούσαν οι καιροί. Έφηβος ετών εβδομήντα έξι. Και πίστεψέ με ούτε Πλάτωνα ήξερε ούτε Αριστοτέλη ούτε Νίτσε. Μόνο που στην ψυχή του το λήμμα γνώση σήμαινε χρέος. Και δεν έκανε πίσω. Αγαπητή Διώνη, κανείς δεν μπορεί να έχει και το σκύλο χορτάτο και την πίττα ολόκληρη, όλοι πρέπει κάτι να δώσουμε. Το στρατήγημα, κατά το Δάσκαλο Λιαντίνη, που αναφέρεις, είμαστε εμείς, ως άνθρωποι με βούληση. Είναι ωραίο σ'αυτές τις μικρές δράσεις να βλέπεις τα νέα παιδιά μπροστά με σθένος και αξιώσεις. Η Χριστίνα, ο Γιώργος, ο Τάσος, απλά παιδιά, δεν ξέρουνε πολλά από ιστορία κι από δασκάλους διεκδικούν όμως το αύριο. Η αγωνία τους μεγάλη. Δεν πρέπει να τα απογοητεύσουμε. Νάμαστε πίσω τους και να τα στηρίξουμε. Το ξέρω Διώνη, το βλέπω στο λόγο σου, δεν είσαι για καναπέδες. Κατέβα λοιπόν στο ακροθαλάσσι μ'ένα γλυκό τραγούδι για να ξεκινήσει το νέο ταξίδι. Το ταξίδι όλων αυτών που κάτι έχουν να πουν ή κάτι έχουν να κάνουν με τα έργα τους. Κι αν ο κόσμος γκρινιάζει κι αντί να δρα αντιδρά, ας γίνουμε εμείς "οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες". Αλήτικα τα όνειρά μας και τα υποστηρίζουμε. Και είναι καιρός να πούμε στους δασκάλους μας πως μεγαλώσαμε και τιμάμε το λόγο τους με τις πράξεις μας.



Υ.Γ.: Διώνη έχεις υπέροχο λόγο και άνθρωποι σαν εσένα αναγκάζουν τους θεούς να κοιτάξουν το γένος των ανθρώπων.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
Loukia Sofou
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
Loukia Sofou


Αριθμός μηνυμάτων : 377
Registration date : 10/12/2007

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΔευ Νοε 03, 2008 2:32 pm

Συμφωνώ μαζί σου Διώνη. Χωρίς παιδεία, χωρίς ηθική επανάσταση, καμιά αλλαγή συστήματος δεν μπορεί να καλυτερεύσει τη ζωή μας. Γιατί δεν αλλάζουν οι καταστάσεις με το να κολλάς χαρτιά και να μοιράζεις φυλλάδια έξω από σούπερ μάρκετ.
Αν δεν αλλάξουν τα μυαλά και οι συνειδήσεις των ανθρώπων καμιά πολιτική αλλαγή δε μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Αυτή είναι η γνώμη μου. Γι' αυτό και διαβάζω τον Δημήτρη Λιαντίνη. Που έγραψε μεν ότι "είναι καιρός να περάσουμε από τις ασκήσεις επί χάρτου στα πεδία των επιχειρήσεων" αλλά δε νομίζω να εννοεί "παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους". Η εποχή του αντάρτικου έχει παρέλθει. Με τη δική μου απλή λογική και με τις λίγες φτωχές γνώσεις που διαθέτω, νομίζω εννοεί ότι είναι καιρός να αλλάξουμε στάση ζωής. Γιατί χρειάζεται μιά συνεχής ηθική άσκηση για να είμαστε ο εαυτός μας κι όχι καλά ή κακά αντίτυπα προς αναπαραγωγή. Χρειάζεται η " Αρετή που την έλεγαν κάποτε", όπως η Διώνη γράφει. Και πιστεύω σ'αυτό που είπε ο Μπρακ "Όποιος στέκεται στη θέση του, όλες οι αλλαγές είναι καλές". Κι εγώ, αγαπητέ Σωτήρη, αυτό προσπαθώ. Να στέκομαι στη θέση μου και να υπερασπίζομαι τις επιλογές μου. Με όλο το τίμημα. "Κι αυτή η χαρά με αρκεί".
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
Υποπλοίαρχος
Υποπλοίαρχος
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ


Αριθμός μηνυμάτων : 411
Ηλικία : 59
Location : ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Registration date : 08/10/2008

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΔευ Νοε 03, 2008 10:35 pm

Αγαπητή Λουκία, πρέπει να επαναορίσουμε τί τελικά είναι παιδεία. Η παιδεία αυτή που το κράτος ορίζει σα μορφωτική κατάσταση των νέων μας ; Εμένα αυτό δεν μου αρκούσε και δεν μου αρκεί. Συστήματα επί συστημάτων. Ε, καί ; Πολλές φορές και όχι σπάνια, η ανάγκη της πραγματικής παιδείας και γνώσης γεννιέται μέσα σου. Όταν νοιώσεις ότι κάποιος σου καταπιέζει τα όνειρα, όταν κάποιος δε σε αφήνει να δεις τον ήλιο, η δύναμή σου οργίζεται και υψώνεται και αναζητά την παιδεία της δικαιοσύνης. Τυφλή αυτή με μάτια εμείς δεν μπορούμε καθισμένοι να την οδηγήσουμε στο δρόμο του φωτός. Όταν η θέση είναι σταθερή γίνεται μετερίζι άμυνας. Άλλωστε οι μεγάλοι στρατηγοί λέγανε ότι η καλύτερα άμυνα είναι η επίθεση. Μήπως και οι αρχαίοι φιλόσοφοι μία επίθεση στους φόβους δεν έκαναν για να ανακαλύψουν ποιοί πραγματικά είμαστε και ποιοί είναι οι σκοποί μας ; Γιατί να καθίσουμε σταθεροί εμείς σε θέσεις ; Kάθε μέρα κι ένα καινούργιο μετερίζι. Κι αν χάσουμε μερικά, δεν χάνουμε τον πόλεμο. Αρκεί να πιστεύουμε στη συνέχεια. Έλα και πές μου αν το σύμπαν δεν κινιόταν εμείς τι θα κάναμε; Έλα και πες μου εάν το σύμπαν δε συνέχιζε τη διαστολή του μετά την έκρηξη τα ανήσυχα μυαλά θα υπήρχαν; Καλό δρόμο και νάναι μακρύς.
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://sotirisbotas.blogspot.com
Admin
Admin
Admin


Αριθμός μηνυμάτων : 800
Registration date : 30/10/2007

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Empty
ΔημοσίευσηΘέμα: Απ: ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ   ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Icon_minitimeΤρι Οκτ 25, 2011 11:53 pm

Παραμονή της γιορτής του Δημήτρη Λιαντίνη απόψε.

Και στη μνήμη του ανεβάζω το κείμενο που αναφέρει αρχικά ο Σωτήρης, μια και περιλαμβάνεται σε ανάρτηση του φόρουμ που δεν είναι προσβάσιμη για το ευρύ κοινό:

ΔΑΝΑΗ έγραψε:
"Ποιος γνωρίζει το Λιαντίνη" και τι;

Αλλάζω λιγουλάκι το θέμα για να πω της μέρας τα παράξενα. (Πιστεύετε στα μοιραία γεγονότα; Ούτε κι εγώ... Αλλά... ) Μιας μέρας που ξεκίνησε με τα τραγούδια του Νέμου, μπρατσέρα αρματωμένη και με όλα τα πανιά ορθάνοιχτα...

Ναι, συμφώνησα κι εγώ σε τούτη την απόφαση. Σαλπάρει το καράβι απαλά ... και πού θα πάει δεν ξέρω ακόμη. Ξέρω μόνο πως μου άρεσε πολλά το τραγούδι που με ξύπνησε σήμερα:

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά


Έτσι έφτασα στο σεμινάριο. Στο εργαστήρι ενός λυκείου της γειτονιάς. Πειράματα ηλεκτρομαγνητισμού το θέμα. Αλλού το δικό μου μυαλό. Αλλού και η μέρα. Έξω με ήλιο ολόλαμπρο να ζητάει θάλασσα και Σούνιο. Και να σηκώσει άγκυρα επιτέλους. Να φύγει και να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω. Ε, άει στο καλό πια. Με όλα τα στραβά και όλα τα παράλογα. Νισάφι. Άδικο έχω;

Έτσι λογάριαζα εγώ. Τη μοίρα δεν τη ρώτησα. Ήρθε απότομα και από το πουθενά. Χρόνια είχα να συναντήσω την Αγγελική. Υπεύθυνη παλιότερα στο περιβαλλοντικό, σύμβουλος στη Δευτεροβάθμια τώρα. Αδελφή καλής μου φίλης και συναδέλφου. Της ίδιας εκείνης που κάποτε με πήρε μαζί της και άκουσα για τελευταία φορά το Λιαντίνη. Ήταν σε κείνη τη χρονιά που τον αποχαιρέτισαν. Που τους ζήτησε να σταθούν για να δει τις ματιές τους. Για στερνή φορά. Και τους όρκισε να έχουν πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους. Και έτσι ακριβώς τα κράτησε η Τασούλα. Διευθύντρια πια στο συστεγαζόμενο με το δικό μου σχολείο. Μια από τις καλύτερες που έχει σήμερα η εκπαίδευση.

Βρεθήκαμε λοιπόν κάποτε και στο σπίτι της αδερφής της. Της Αγγελικής που συνάντησα σήμερα. Πρέπει να ήταν γύρω στα '97. Κλασική περίπτωση ανθρώπου, η Αγγελική, που είναι παραδομένος στο διάβασμα. Ένα σπίτι γεμάτο βιβλιοθήκες. Αυτό θυμάμαι και αυτό κράτησα. Και μαζί την κουβέντα που κάναμε για το Λιαντίνη.

Εμείς τον γνωρίζαμε από το Μαράσλειο. Εκείνη τον είχε συντύχει στα ΠΕΚ και αργότερα στην εφταμελή που την εξέτασε για το Διδακτορικό. Θέλοντας και μη το θυμήθηκα όταν την είδα σήμερα. Μια μέρα ανεμόεσσα με όλα τα ιστία ανοιχτά έτοιμα για φευγιό. "Και τους βαρέθηκα και δεν μπορώ" και ξέρω ότι έχω δίκιο να το λέω. Όλους. Και άντε πια με όλη την καφρίλα και την αγυρτεία και την ανοησία και την περιρρέουσα βλακεία και κουτοπονηριά. Ποιος σας είπε μωρέ ότι με κόφτει τι ξέρετε και ποιος για το Λιαντίνη; Ό,τι είπαμε είπαμε. Ό,τι γράψαμε, γράψαμε. Άγκυρες και κάβοι και άντε γεια. Όποιος θέλει να μάθει για το Λιαντίνη, ας πάρει τα βιβλία του και ας μάθει. Χαριλάου Τρικούπη 11Α, και Ζωοδόχου Πηγής 24. Αθήνα. Το θυμίζω για να μην υπάρχει καμία δικαιολογία.

Αυτά ακριβώς είχα στο τσερβέλο μου μέχρι που είδα την Αγγελική. Και μοιραία η κουβέντα γύρισε και στο Λιαντίνη. Θυμήθηκε την ερώτηση που της έκανε τότε. Τη μέρα που πέρναγε από την εφταμελή για το διδακτορικό. Χημικός η Αγγελική, φιλόλογος ο Λιαντίνης. Τι βρήκε και τη ρώτησε; Το ένα και μοναδικό για να μην τον ξεχάσει ποτέ:

"Ποιο χημικό στοιχείο έχει σχέση με τη γη;"

Κόκαλο η Αγγελικούλα. Κι ας είχε καταφάει τις χημείες όλες ως την ώα τους.

"Το δημήτριο, δεσποινίς μου, το δημήτριο."

Κι έπιασε μετά να της ξηγά για το δημήτριο και τη Δήμητρα. Και την ετυμολογία της λέξης. Αξίζει τον κόπο να αντιγράψω κάποιες σχετικές πληροφορίες που βρήκα στο διαδίκτυο. Όχι για την ίδια τη Δήμητρα, αλλά για το Δημήτριο που αυτή την ερώτηση - απάντηση διάλεξε να κάνει:


Τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι κατά τους υπολογισμούς μου, πολύ αρχαιότερα από όσο τα υπολογίζουν. Είναι Δραβινιακής προέλευσης και κατά συνεπεία προαιγυπτιακά και προμινωικά. Αυτό άλλωστε φανερώνεται από το όνομα της Μητέρας Δήμητρας. Η Δημήτηρ είναι η ίδια η γη, η τροφός και μητέρα όλων των όντων. Μπορούμε να πούμε πώς ετυμολογείται ως εξής: Περί του δα. Δηλαδή γη από τους Δωριείς. Μπορούμε να τα βρούμε στα σχόλια του Αισχύλου στον Προμηθέα και στη σελίδα 568. Επίσης ταιριάζει και το όνομα Δηώ που φέρνει πάρα πολλές φορές η Θεά Δήμητρα.

ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ Sm05m011

Ακόμα η Δήμητρα συμβολίζει την αιώνια Πρωτοδύναμη της Δημιουργίας, που υπάρχει παντού και που κάτω από την μυστηριώδη επιρροή της, λαβαίνει χώρα η ανάσταση των καρπών και η επαναφορά από του θανάτου στη ζωή των σπόρων.

Εις την Δωδώνην όταν οι ιέρειες του Πελασγικού Δία, οι γνωστές Πελειάδες, έψαλλαν, επαναλάμβαναν σαν επωδό τη φράση. «Γα καρπούς ανίει, διό κλήζετε ματέρα Γαίαν». Αυτά τα αναφέρει ο Παυσανίας. Χ, 12, 10. Η έννοια και μόνον από τις λέξεις βγαίνει μόνη της. Πρόκειται για την αποκλειστική δύναμη της μετατροπής του θανάτου σε ΖΩΗ.

Πολλοί μύθοι υπήρχαν στην αρχαιότητα για τη Δήμητρα και τον Ποσειδώνα. Ένας απ' αυτούς έλεγε πως ο Ποσειδώνας πήρε τη μορφή αλόγου και συνευρέθηκε με τη Θεά Δήμητρα. Αυτή συνέλαβε ακούσια και γέννησε μια κόρη που την ονόμασε Δέσποινα. Αυτό το όνομα ταιριάζει όπως θα δείτε με ένα όνομα της Σανσκριτικής γλώσσας. Είναι το γυναικείο όνομα Δασαπατνί. Αυτό όμως το όνομα σημαίνει Κυρία (επί υπηρετριών - δούλων). Ήταν το πρώτο όνομα της Περσεφόνης. Βγήκε από την ένωση του υγρού στοιχείου (Ποσειδώνας) με την ίδια τη γη (Δημήτηρ) και από την ένωση αυτή γεννήθηκε η Δέσποινα η η Κυρία η το έμβιο ον.

Ακόμα έλεγαν πως από την ένωση αυτή έγινε ο ίππος Αρείων (βλέπε Παυσ. VIII. 42). Εδώ το άλογο συμβολίζει τα προϊόντα δίχως νου και νόηση, που είναι τόσο απαραίτητα για τη ζήση των έλλογων όντων, όπως της Δασαπατνί.

_______

Αυτά για τη Δήμητρα, αυτά και για το Δημήτριο και το δημήτριο... Αυτά και για μένα, που θάρρεψα πως εύκολο είναι να σηκώσω άγκυρα για λιμάνια ξένα. Πλην όμως η γοητεία είναι στο δύσκολο...

Δευ 4 Feb 2008 - 18:52
Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω
http://educandus.blogspot.com/
 
ΔΗΜΗΤΡΙΟ... ΚΑΙ ΒΑΡΙΟ
Επιστροφή στην κορυφή 
Σελίδα 1 από 1

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτήΔεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
HOMA EDUCANDUS :: ΚΑΤΑΣΤΡΩΜΑΤΑ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ :: ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ-
Μετάβαση σε: