Είσαι απίστευτη!
Τιμή μου... Για όλα. Και πιο πολύ για το "μάνα", ακριβώς επειδή δε σου έλειπε μια μάνα...
Με συγκίνησες. Νόμιζα πως το καλύτερο δώρο της μέρας το είχα ήδη ανοίξει... Λάθος. Το κατάλαβα μόλις έφτασα εδώ.
Και με ξάφνιασες... Δε θα πω "ευχαριστώ" μόνο πως λίγα πλάσματα στον κόσμο αυτό έχω τόσο βαθιά στην καρδιά μου. Και με τέτοια ποιότητα που μόνο η σχέση μιας μάνας με την κόρη της περικλείει.
Σου στέλνω μια φωτογραφία κι εγώ, στο υπέροχο γιορντάνι που μου χάρισες αντί - δωρο:
Γνώρισες, θέλω να πιστεύω πως αναγνώρισες τον τόπο;
Σημαδιακός για μένα και για χίλιους λόγους. Ανάμεσα στα άλλα σημαντικά που σημαίνει το Μικρολίμανο στη ζωή μου, ξεχωριστά φυλάω τις ώρες που μοιραστήκαμε. Και πάγωσαν το χρόνο. Δεν υπήρχε ροή, δεν υπήρχε ανάμεσα. Και το χθες ακούμπαγε το σήμερα κατάσαρκα. Ήσουν απέναντι - το ήξερα - μα αναζητούσα το μυστικό καθρέφτη. Μπορεί; Πώς μπορεί ένα άλλο πλάσμα να σου ξυπνά του εαυτού σου το ξεχασμένο πρόσωπο;
Ήταν εκεί και τότε που κατάλαβα πως μόνο μια κόρη για τη μάνα μπορεί τόσα να σημαίνει όσα εσύ για μένα.
Εκεί λοιπόν και σήμερα. Αυτή τη φορά με τη δική μου μάνα. Έπρεπε κάποτε να πάω εκεί και με εκείνη. Να μοιραστώ με εκείνη που με γέννησε τον τόπο που έζησα τα ωραιότερα στα χρόνια που μου χάρισε. Κι ήσουν κι εσύ εκεί... Στην καρδιά μου. Με τους λίγους εκλεκτούς της.
Με όλη μου την αγάπη
Η μάνα σου που δεν είναι μάνα...
_________________
Έχω κι εγώ το έρτζι μου...