ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ - ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΧΩΡΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΛΗΞΗΣ

Ειδήσεις άκουγα στην τηλεόραση χτες βράδυ σαν άκουσα την καλοπληρωμένη δημοσιογράφο να μου περνάει το μήνυμα των αφεντικών της. Πως ο ΓΑΠ αγωνιά λέει για την επίτευξη εργασιακής γαλήνης!!!!!!!!!!!!!!!! Γιου νόου "εργασιακή γαλήνη"????????????

Καταλαβαίνεις τι μας είπε η κυράτσα με δακρύβρεχτο μάλιστα υφάκι μέσα από το γυαλί;

Πως δεν μπορεί λέει η χώρα να βαδίσει προς την εξυγίανση, δε θα μπορέσει ο ΓΑΠ να μας σώσει (σώσει;;;;;;;; ) αν δεν του προσφέρουμε ΓΑΛΗΝΗ!!!!!!!

Στην πολιτική είναι πολλές τώρα δεκαετίες που κυκλοφορεί και εφαρμόζεται ο όρος "ΜΑΣΤΙΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΡΟΤΟ". Είναι η προσφιλής μέθοδος των πολιτικών που βλέπουν τους λαούς για κοπάδια και συμπεριφέρονται σαν τζομπαναραίοι. Πότε λοιπόν τα ζώα τα μαστιγώνουν και πότε τους σερβίρουν καροτάκια αλλά ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος. Να τα μαντρώσουν για να τα αρμέξουν. Να ζουν αυτοί καλά - με τις γραβάτες και τα χρυσά μανικετόκουμπα, με τις λιμουζίνες και τις βιλάρες, με τα κότερα και γενικά τη μεγάλη ζωή - κι εμείς κάθε μέρα από το κακό στο χειρότερο.

Μόλις πριν λίγες μέρες ήταν λοιπόν το μαστίγιο. Εκεί κάτω στο λιμάνι που οι ναυτεργάτες ζητούσαν απλά να συνεχίσουν να υπάρχουν. Δικαίωμα στη δουλειά. Να μην τους αφανίσουν και αυτούς όπως τους άλλους 100.000 συναδέλφους τους από το 1980 μέχρι σήμερα. 120.000 ήταν τότε, αρχές του '80 οι έλληνες ναυτικοί. Λιγότεροι από 20.000 σήμερα. Και με τα νέα μέτρα προβλέπεται πως ακόμη 4.500 έλληνες ναυτικοί θα ξεμπαρκάρουν στη στεριά.

Πώς απάντησαν στους απεργούς ναυτεργάτες αυτοί που τώρα παριστάνουν ότι χρειάζονται εργασιακή γαλήνη;

Με ξύλο και όπλα. Ναι, με τα όπλα στο χέρι οι δυνάμεις καταστολής ανάγκαζαν τους ναυτικούς να σπάσουν την απεργία και να μπουν στο καράβι να εργαστούν. Κι όταν κι αυτό δεν έπιασε, κήρυξαν πολιτική επιστράτευση.

Οι πουλημένοι συνδικαλιστές τότε, αυτοί που αντί να υπηρετούν τους εργαζόμενους που τους εξέλεξαν υπηρετούν μόνο τα κομματικά τους συμφέροντα, βιάστηκαν να αναστείλουν την απεργία. Για να γυρίσουν λέει οι εργαζόμενοι με το ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ στο καράβι και όχι με το χαρτί της επιστράτευσης. Κοροϊδεύουν μόνο τους εαυτούς τους. Πως πρόκειται για εργαζόμενους και όχι για σκλάβους σαν τους άλλους στις ρωμαϊκές γαλέρες.

Φαίνεται όμως πως τρόμαξαν για τα καλά στα υψηλά κλιμάκια με αυτή την απεργία. Κι άρχισαν λέει αγώνα να πείσουν την Τρόικα να μαλακώσει λιγουλάκι. Αλλιώς δεν πρόκειται να πάρει πίσω το παραδάκι της. Να δώσουν λέει περιθώριο για αποπληρωμή των δανεικών σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου. Και όλο αυτό μας το σερβίρουν ως κατάκτηση. Που πρέπει εμείς να καταπιούμε - ως άλλα ψάρια που καταπίνουνε το δόλωμα - πως τάχα και καλά γίνεται για το καλό μας!

Τόσο ηλίθιοι είμαστε; Τόσο βουβάλια;

Τι σημαίνει παράταση της αποπληρωμής;

Πολύ απλά πως η σκληρή λιτότητα θα συνεχιστεί σε βάθος χρόνου και δίχως ημερομηνία λήξης.

Σημαίνει ακόμη πως μας κοροϊδέψανε όταν έλεγαν πως δυο τρία χρονάκια χρειάζονται μόνο και μετά επιτέλους θα βγει η χώρα από το τούνελ!!!!!!!!!!!!

Μην τους πιστεύεις. Τα ίδια λένε εδώ και δεκαετίες. Πως πρέπει διαρκώς να υποφέρουμε για να δούμε λέει μια άσπρη μέρα. Πλην όμως διαρκώς βλέπουμε σκοτάδι.

Αυτοί στο μεταξύ συνεχίζουν να περνάνε καλά και να περιφέρονται από συνέδριο σε συνεδρίαση και από ξενοδοχείο σε μέγαρο και από Ελλάδα σε Βρυξέλες και Αμέρικα και γενικώς πάνε και έρχονται και έχουν μαζί και ολάκερη κουστωδία να τους υπηρετεί... Κι εμείς; Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε τις πληγές μας.

Πιστοί υπηρέτες του συστήματος και οι μεγαλοδημοσιογράφοι. Τάχα μου έκαναν κι αυτοί απεργία προχτές. Προφανώς πιστεύανε πως με τέτοιες εκδουλεύσεις στα αφεντικά θα συνέχιζαν αυτοί να πληρώνονται με παχυλούς μισθούς όταν όλος ο υπόλοιπος λαός μαστίζεται όχι μόνο από περικοπές μισθών και τρελή ακρίβεια αλλά και από πρωτοφανή ανεργία.

Μέσα στον πανζουρλισμό έχεις και τους άλλους. Που παριστάνουν τους ξερόλες και τους σούπερ επαναστάτες. Να λένε τα δικά τους. Και να εκμεταλλεύονται τα δεινά του λαού για να αυξήσουν την κομματική τους δύναμη. Απεργία γίνεται, κεφάλια ανοίγουν, κι αυτοί εκεί. Να αποδείξουν πως το συνδικαλιστικό όργανο που έφτιαξαν είναι η Πρωτοπορία του κινήματος. Λες και και η απεργία μόνο αυτό το στόχο έχει πια. Να επιβληθεί το συγκεκριμένο συνδικαλιστικό όργανο που προσπαθεί να υποκαταστήσει τα σωματεία των εργαζομένων μια και οι ηγέτες του δεν τα καταφέρνουν με άλλον τρόπο να πάρουν τις ηγεσίες των σωματείων.

Και ζούμε έτσι την πλήρη σχιζοφρένεια. Αλί και τρισαλί σε όποιον συνειδητοποιεί πόσο τρελή είναι η όλη κατάσταση.

Και όμως. Όλα θα άλλαζαν αν εμείς οι ίδιοι αλλάζαμε. Αν σταματούσαμε να αγοράζουμε έτοιμη σκέψη. Από οποιονδήποτε. Αν αντί για το ΚΕΦΑΛΙΑ ΨΗΛΑ βάζαμε κάτω το κεφάλι μας και επιτέλους σκεφτόμασταν μόνοι μας τι φταίει. Τι στο διάολο φταίει και εμείς μονίμως υποφέρουμε και κάποιοι άλλοι μονίμως καλοπερνάνε.

Φταίνε οι άλλοι που μας αντιμετωπίζουν σαν ζώα; Και προσπαθεί ο καθένας με τα δικά του όπλα να μας μαντρώσει στο δικό του το μαντρί; Πότε με το βούρδουλα και πότε με το καρότο; Όπως τώρα με την εργασιακή γαλήνη;;;;;

Ή που εμείς οι ίδιοι συμπεριφερόμαστε σαν ζώα. Και αφήνουμε τους κάθε λογής τζομπαναραίους να μας χειραγωγούν και να μας ποδηγετούν;