Ο Οχτώβρης μπήκε μα το καλοκαίρι είναι και πάλι εδώ. Μια μέρα ηλιόλουστη σήμερα και φυσικά τη γιορτάσαμε, πού αλλού; Στην παραλία!
Το νερό; Σε θερμοκρασία θαυμάσια. Ακόμη και μωρά κολυμπούσαν. Καλοκαίρι σας λέω, κανονικό καλοκαίρι. Το μικρό καλοκαιράκι του Οχτώβρη. Κι αφού απολαύσαμε ένα υπέροχο μπάνιο
Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’ όνομά του
ωραία που φύσηξεν ο μπάτης
και σβήστηκε η γραφήΜε τι καρδιά , με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος
πήραμε τη ζωή μας λάθος
κι αλλάξαμε ζωή... Κι επειδή οι στίχοι του Σεφέρη μιλούν και για περιστέρια, κι επειδή ακόμη, σήμερα είναι η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ, φροντίσαμε να ταΐσουμε και τα πετούμενα του γιαλού...
Και ήρθαν τα καημενούλια και αναζητούσαν τα ψιχουλάκια ανάμεσα στις γόπες που άφησαν τα άλλα ζώα... Εκείνα που δε γιορτάζουν σήμερα και που κατά λάθος συγκαταλέγονται στο είδος άνθρωπος. Σ' αυτό το είδος που η φύση το προίκισε με νου κι αντί να τον αξιοποιούν προς όφελος του κόσμου άλλο δεν κάνουν παρά να τον καταστρέφουν...
Και δίπλα σ' αυτά τα ζώα υπάρχουν και άλλα... που παριστάνουν τους ζωόφιλους και άλλο δεν κάνουν παρά να βασανίζουν το έρμο το ζωντανό που είχε την ατυχία να βρεθεί στα χέρια τους.
Καθόμουν λοιπόν εκεί, δίπλα στο κύμα και το μυαλό μου το τριβέλιζε η επωδός... Α, τι ωραία που είναι εκεί κάτω. Όσο άσχημα είναι στη γειτονιά μου. Και όλο το λέω μα δεν το παίρνω απόφαση, να τα μαζέψω και να φύγω. Να πάω κάπου που επιτέλους να αγαπώ και να μ' αρέσει. Καιρός δεν είναι; Φεύγει η ζωή, γρήγορα, πιο γρήγορα κι από καλοκαίρι. Τουλάχιστον να προλάβουμε το άλλο, το μικρό καλοκαιράκι το φθινοπωρινό...