Ποιος είναι ο " Πατέρας της Οικολογίας" ;

Ποιος είναι ο "Πατέρας της Οικολογίας" ;

Στο διαδίκτυο είναι καταχωρημένο :

Κάρολος Λινναίο ως : "Ο Πατέρας της οικολογίας"

Ο Χένρι Ντέιβιντ Θορώ ως : "Ο Πατέρας της οικολογίας"

ο Φρίντριχ Ένγκελς ως : " Ο Πατέρας της Οικολογίας"

Η wikipedia αποκαθιστά την σειρά της πατρότητας της οικολογίας :

Ιστορία της οικολογίας

Παράθεση :: "Η Οικολογία αναφέρεται γενικά ως μια νέα επιστήμη, που δεν είχε διακριθεί πριν τα μέσα του 20ου αιώνα. Παρ' όλα αυτά, η οικολογική σκέψη υπήρχε για πολύ καιρό, και οι αρχές της οικολογίας αναπτύχθηκαν βαθμιαία, παράλληλα με την ανάπτυξη των υπολοίπων βιολογικών κλάδων. Έτσι ένας από τους πρώτους οικολόγους ήταν ο Αριστοτέλης και ο μαθητής του, Θεόφραστος, που ασχολήθηκαν με πολλά είδη ζώων. Ο Θεόφραστος περιέγραψε την αλληλοσυσχέτιση μεταξύ των ζώων και του περιβάλλοντός τους τον 4ο αιώνα π.Χ. (Ramalay, 1940)."

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο λοιπόν ότι ο:

Ο Αριστοτέλης θεωρείται ότι είναι ο πατέρας της Οικολογίας των ζώων, ενώ ο μαθητής του Θεόφραστος, καταγράφεται ως ο πατέρας της Οικολογίας των φυτών.

Στο φημισμένο “Λύκειο” του Αριστοτέλη, το πρώτο ερευνητικό κέντρο που γνώρισε η ανθρωπότητα, έγινε μια πρώτη ταξινόμηση και περιγραφή των ζώων, όπου ο ίδιος ο Αριστοτέλης αναφέρει 415 είδη ζώων και ο Θεόφραστος 600 είδη φυτών.

Επίσης :

Ο Νίκανδρος ο Κολοφώνιος συνέταξε κατάλογο με 125 φαρμακευτικά είδη.
Ο Αθήναιος, στο έβδομο βιβλίο των Δειπνοσοφιστών, παραθέτει μεγάλο κατάλογο ψαριών.
Ο Έλληνας γιατρός (Πεδάνιος) Διοσκουρίδης, συνέταξε κατάλογο 600 φαρμακευτικών φυτών και 1.000 φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Ο Θείος Όμηρος αναφέρεται σε 50 ζώα και σε 50 φυτά στην Οδύσσεια.
Ο Εμπεδοκλής ο Ακραγαντίνος, ασχολείται με τη φυσική επιλογή.
Ο Επίκουρος με τη φυσιολογία.
Ο Υπερείδης με τη φειδώ στη χρήση των φυσικών πόρων.
Ο Ηράκλειτος μας εισάγει στη θεωρία της “εντροπίας”.
Ο Ιπποκράτης, τον 5ο π.χ. αιώνα για πρώτη φορά απέρριψε την ιδέα ότι οι ασθένειες προκαλούνται από τους θεούς και έδωσε ζωή σε μια νέα επιστήμη, την ιατρική.

Εμείς οι νεοέλληνες τι έχουμε καταγράψει ;

Πάντα πίστευα ότι πρέπει να αρχίσουμε από τα μικρά.

Η σύγχρονη απληστία για το εύκολο, το γρήγορο και με χωρίς κόπο ή αιδώ για την επίτευξη των στόχων για τα μεγάλα και ηχηρά μας έχει κάνει ουραγούς στο διεθνές γίγνεσθαι.

Νισάφι πια . . . από τα μεγάλα λόγια και τα μεγαλεπήβολα σχέδια, τους ανακόλουθους προγραμματικούς λόγους και τα δελεαστικά illustrations προγράμματα των κομμάτων.

Μπουχτίσαμε . . . από αδαείς παραθυράδες και από κάθε είδους «ειδικούς» των ΤV panels και από τους κάθε είδους αυτοαποκαλούμενους σωτήρες – οικολόγους.

Ο λαός πρέπει να αντιδράσει από μόνος του, από τα μικρά της γειτονιάς του, από τον «αυτό»μετακινούμενο κάθε βράδυ κάδο σκουπιδιών, που αλλάζει θέσεις και παρκάρει όπου υπάρχει περισσότερη ανοχή έως στην ελαχιστοποίηση των ιδιωτικών μέσων μεταφοράς με τη χρησιμοποίηση των ΜΜΜ και την καθιέρωση για κοντινές αποστάσεις του υγιεινού βαδίσματος ή περιπάτου.

Πράγματα απλά . . . τα οποία σωρευτικά περιορίζουν το πρόβλημα τουλάχιστον της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Μας μιλάνε για οικολογική ηθική και οικολογική συνείδηση (για τα μεγάλα και ηχηρά).

Ποιος εκπαίδευσε αυτό το δύστυχο λαό, ότι πρέπει να αντιδρά, όταν το δάσος μετατρέπεται σε μπετόν, ποιος θα είναι αυτός που θα σταματήσει την Ελλάδα της διαπλοκής, της αρπαχτής και της αυθαίρετης δόμησης ;

Ποιος θα ρωτήσει το διπλανό του, για τη πολεοδομική παράβαση, που τυχόν διέπραξε, και δεν θα λάβει την αποστομωτική απάντηση:

«όλοι τα ίδια κάνουνε».

Ποιος είναι αυτός που δεν αισθάνεται ικανοποίηση που εξαργύρωσε την όποια παρατυπία ή παράλειψη με τους επίορκους κρατικού υπαλλήλους και δεν καμαρώνει γι’ αυτό ;

Τελικά στην σύγχρονη Ελλάδα έχουμε " πατέρα της οικολογίας";

Δεν γνωρίζω την απάντηση !!!

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι έχουμε " πατέρα της αντιπαροχής ", πρωτοτυπούμε στον να έχουμε "πατεράδες " που καταγράφουν το περίφημο " Εθνικό κτηματολόγιο" , πολιτικούς που κλαίνε πάνω στα αποκαΐδια και στη συνέχεια κωφεύουν στη αυθαίρετη δόμηση.

Ο σημερινός νεοέλληνας λοιπόν έχει " πατέρα της οικολογίας" αυτόν που του αξίζει. . . τον έχει καταξιώσει με την απραξία την ανοχή και την ολιγωρία του.

Όταν οι λαοί και οι τοπικές κοινωνίες αποπροσανατολίζονται από τα μικρά και εφικτά με τα μεγάλα ηχηρά και ανεφάρμοστα καταπνίγουν με την ένοχη ανοχή τους την όποια διάθεση για οικολογική συνείδηση και ηθική . . .