EDUCANDUS

Ο κορονοϊός μπορεί να εξαπλώνεται από τον αέρα απλώς με την αναπνοή

Επιστήμονες της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (NAS) των ΗΠΑ θεωρούν πιθανό κάτι ανησυχητικό: ότι ο νέος κορονοϊός που προκαλεί τη νόσο Covid-19, μπορεί να εξαπλωθεί μέσω του αέρα και της απλής αναπνοής, χωρίς να χρειάζεται να μεταφερθεί από μεγάλα σταγονίδια που εκτινάσσουν οι ασθενείς με το βήχα ή το φτάρνισμα.

Αν και οι έως τώρα επιστημονικές ενδείξεις δεν οδηγούν σε οριστικό συμπέρασμα, ο δρ Χάρβει Φάινμπεργκ, επικεφαλής της επιτροπής νέων λοιμωδών νοσημάτων της NAS ενημέρωσε με επιστολή του τον Κέλβιν Ντρεγκεμάιερ, επικεφαλής του Γραφείου Επιστήμης και Τεχνολογίας του Λευκού Οίκου, σύμφωνα με το "Science", ότι "τα ευρήματα των διαθέσιμων μελετών συγκλίνουν στην αερόλυση του ιού από τη φυσιολογική αναπνοή".

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ και άλλων χωρών, καθώς και άλλοι επιστημονικοί φορείς, επιμένουν ότι η πρωταρχική οδός μετάδοσης του νέου ιού είναι μέσω των μεγάλων σταγονιδίων διαμέτρου έως ενός χιλιοστού, τα οποία εκτοξεύονται με το βήχα και το φτάρνισμα. Η βαρύτητα εμποδίζει αυτά τα μολυσμένα σταγονίδια να ταξιδέψουν πάνω από δύο μέτρα και τελικά πέφτουν στο έδαφος ή σε κάποια επιφάνεια, από όπου μπορεί κάποιος να κολλήσει τον ιό.

Αν όμως ο ιός αιωρείται στον αέρα ως αερόλυμα που παράγεται απλώς με την αναπνοή, τότε η προφύλαξη γίνεται πιο δύσκολη. Αυτό ενισχύει το επιχείρημα όσων επιστημόνων αντιτείνουν ότι πρέπει να γίνεται ευρεία χρήση μασκών, κάτι που έχει συμβεί στην Ασία, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Η επικρατούσα επιστημονική άποψη μέχρι σήμερα -και στην Ελλάδα- είναι ότι δεν είναι αναγκαία η ευρεία χρήση μάσκας από το γενικό πληθυσμό. Εξαιρέσεις αποτελούν μερικές χώρες όπως η Τσεχία και η Σλοβακία, που έχουν καταστήσει υποχρεωτικές τις μάσκες έξω από το σπίτι.

Η επιστημονική διαμάχη ξεκίνησε νωρίτερα φέτος, όταν αμερικανική επιστημονική μελέτη στο έγκριτο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό "The New England Journal of Medicine" υποστήριξε πως ο νέος κορονοϊός SARS-CoV-2 μπορεί να παραμείνει στον αέρα έως τρεις ώρες αιωρούμενος σε μικροσκοπικές σταγόνες αερολύματος διαμέτρου έως πέντε εκατομμυριοστών του μέτρου, μολύνοντας στο μεταξύ όσους τον εισπνέουν.

Άλλη πρόσφατη μελέτη του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου της Νεμπράσκα -την οποία επικαλείται και η επιτροπή της Εθνικής Ακαδημίας επιστημών των ΗΠΑ- βρήκε εκτεταμένη παρουσία του γενετικού υλικού (RNA) του κορονοϊού στους νοσοκομειακούς χώρους απομόνωσης των ασθενών με Covid-19, τόσο στις σκληρές επιφάνειες, όσο και στα δύο τρίτα των δειγμάτων αέρα σε απόσταση άνω των δύο μέτρων από τους ασθενείς. Αυτό, κατά τους ερευνητές, δείχνει ότι πιθανώς ο ιός εξαπλώνεται μέσω και αερολύματος, αν και δεν βρήκαν τα ίδια τα λοιμογόνα σωματίδια του ιού, παρά μόνο το γενετικό "ίχνος" τους.

Οι ειδικοί του ΠΟΥ θεωρούν ακριβώς ότι "η ανίχνευση RNA σε …

[ Διαβάστε ολόκληρο το θέμα ]

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/krima-k-tsiodra?fbclid=IwAR3Ba9TMKNt6ltPgrFC3_luBYtvdNqON5EbVXHsUnUxbc9StNOqARcAZkmI

Κρίμα κ. Τσιόδρα

08:54 | 03 Απρ. 2020
Χρήστος Γιαννίμπας

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.
Ο κ. Τσιόδρας είναι ένας επιστήμονας (ειδικός λοιμωξιολόγος) που ανέλαβε ΚΑΙ την ενημέρωση μας για την πορεία της πανδημίας του Covid. Το πλουσιότατο βιογραφικό του μαρτυρά άνθρωπο με υψηλό επιστημονικό επίπεδο ενώ η καθημερινή του παρουσία, ο τρόπος και το περιεχόμενο των απαντήσεών του στις ερωτήσεις που του τίθενται δείχνει άνθρωπο χαμηλών τόνων.
Χωρίς αμφιβολία όλα αυτά βοηθούν όλους μας[1] αλλά ο κ. Τσιόδρας δεν είναι μόνο αυτά. Ως ειδικός συνεργάτης του ΕΟΔΥ και το σπουδαιότερο ως επικεφαλής του Υπ. Υγείας για την αντιμετώπιση του Covid είναι ταυτόχρονα, ως εκ της θέσεώς του, και πολιτικό πρόσωπο με την έννοια ότι προκρίνει συγκεκριμένες πολιτικές δράσεις και επιλογές και απορρίπτει άλλες.

Κρίνοντας λοιπόν πολιτικά οφείλω ευθύς εξ’ αρχής να αναρωτηθώ. Άραγε, ο κ. Τσιόδρας δεν αντιλαμβάνεται ότι έχει μετατραπεί, λόγω και της δημοφιλίας του, σε μπροστινό του Μητσοτάκη; Αδυνατώ να δεχτώ πως δεν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί το φύλο συκής κυβερνητικών επιλογών και κυρίως παραλείψεων. Αν πάλι το αντιλαμβάνεται και συνεχίζει το «κύριε ελέησον» αποσκοπώντας πχ σε πολιτική καριέρα αύριο, αν και δεν το συμμερίζομαι είναι κατανοητό.

Αλήθεια κ. Τσιόδρα, για να αρκεστώ σε ένα μόνο, τι νόημα έχει να γίνονται συγκρίσεις με άλλες χώρες; Ο Μητσοτάκης έχει τους λόγους του που, όντας ανεπίγνωστος, ανοήτως διαλαλεί με την αρωγή των ΜΜΕ. Εσείς όμως γιατί συμμετέχετε στο επικοινωνιακό παιχνίδι του Μητσοτάκη, όταν ξέρετε και ξέρουμε πως τα στατιστικά στοιχεία είναι παντελώς αναξιόπιστα; Εσείς ο ίδιος πριν λίγες μέρες παραδεχτήκατε ότι τα κρούσματα πιθανόν να είναι 8.000 έως 10.000 στην χώρα μας (και σήμερα πιθανόν πολύ περισσότερα).
Κανείς δεν μπορεί να πει πόσα είναι τα πραγματικά κρούσματα σε σχέση με τα επιβεβαιωμένα χωρίς μαζικά τεστ. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε δεν γίνονται τεστ σε ύπουλες περιπτώσεις και χάθηκαν ζωές, πόσο μάλλον μαζικά; Κι αυτό κ. Τσιόδρα, εκτός του ότι είναι αντίθετο με την οδηγία του ΠΟΥ («κάντε τεστ, τεστ, τεστ»), είναι μια πρόδηλη υποκαταγραφή της πανδημίας. Πραγματικά απορώ πως καθημερινά δίνεται εικόνα ενώ ουσιαστικά βαδίζουμε στα τυφλά.

Όμως, κι αν ακόμα τα στατιστικά δεδομένα ήταν 100% αξιόπιστα, πάλι το επικοινωνιακό αφήγημα του Μητσοτάκη για συγκρίσεις της Ελλάδας με άλλες χώρες (Ιταλία, Ισπανία κ.λπ.) θα ήταν μια ηλιθιότητα. Εγώ κ. Τσιόδρα είμαι χημικός και μάθαινα στους υποψήφιους για ΑΕΙ (όπως κάποτε ήσασταν κι εσείς) πως ένα διάλυμα, που είναι ένα ομοιογενές μίγμα, έχει ακριβώς την ίδια σύσταση σε όλη του την μάζα. Πχ έχει την ίδια %κ.β. και %κ.ό. περιεκτικότητα, Molality, πυκνότητα κ.λπ. Αντίθετα από ένα ετερογενές μίγμα. Γι’ αυτό ΔΕΝ μιλάμε πχ για %κ.β. περιεκτικότητα …

[ Διαβάστε ολόκληρο το θέμα ]

ΟΙ ΜΑΝΑΔΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΥΡΑ

Η μαυροφορεμένη γυναίκα κοντοστάθηκε. Τα πόδια της δεν την κρατούσαν. Ο κόσμος, κόσμος πολύς, την προσπέρναγε βιαστικά. "Κόσμος περνά και με σκουντά, λαός και με πατάει." Έτρεχαν να φτάσουν στον τάφο. Να αποχαιρετήσουν το παλικάρι που χάθηκε.

Ήθελε κι εκείνη να πάει. Να ράνει το φέρετρο με λουλούδια. Να πετάξει και μια χούφτα χώμα κατά το έθιμο. Να πει το "Καλό ταξίδι" στον λεβέντη που θα κατέβαινε στη μαύρη γης. Δεν άντεξε.

Ούτε χρόνος που αποχαιρέτησε τον μοναχογιό της. Ακόμα η καρδιά της δεν μπορεί να το πιστέψει. Δεν ήταν άρρωστος. Δεν έπαθε ατύχημα. Μια στιγμή μονάχα. Μια κακιά στιγμή. Κι έπειτα η κηδεία. Κόσμος, κόσμος, κόσμος.

Ίδια με τώρα. Συγγενείς, συγχωριανοί, φίλοι. Αλαλιασμένοι από τα χτυπήματα του χάρου. Εντάξει οι ηλικιωμένοι. Που έχουνε ζήσει τη ζωή τους. Αυτό θες δε θες το δέχεσαι. Είναι η μαύρη μοίρα όλων μας. Κανείς δε γλίτωσε. Μα τα νιάτα; Τελειώσαν οι αγγέλοι στον ουρανό;

Η γυναίκα άπλωσε το χέρι και πιάστηκε από έναν σταυρό. Να μην πέσει κάτω. Τα μάτια της θολωμένα, δεν έβλεπε μπρος της. Έκλαιγε για τον ξένο άνθρωπο που αφήκε πίσω του ορφανά. Έκλαιγε και για τους δικούς της. Και πιο πολύ για το αγόρι της.

Ούτε που πρόσεξε τι έγραφε ο σταυρός. Ένας ακόμη σταυρός από τους χιλιάδες στο τεράστιο νεκροταφείο. Η φωνή την ξάφνιασε.

- Ήρθες να χαιρετήσεις τη μάνα μας;

Στα μαύρα κι αυτές που της μιλούσαν. Συγχωριανές.

Έσκυψε να δει το σταυρό. Η θεία! Μέσα σε τόσους άγνωστους αποθαμένους. Η θεία! Που άπλωσε τα χέρια της, το σταυρό της, να την κρατήσει. Να της δώσει δύναμη. Να αντέξει αυτά που δεν αντέχονται. Που δεν τα δέχεται το φτωχό μυαλό μας, που δε χωράνε στην καρδιά μας.

Και πιότερο στην καρδιά της μάνας.

Περνάνε οι μέρες, οι μήνες. Περνάνε τα χρόνια. Η καρδιά της μάνας μένει για πάντα σταματημένη στη στιγμή που έχασε το παιδί της. Ποιος μπορεί να την παρεξηγήσει; Ποιος δεν καταλαβαίνει;

Χάνονται από προσώπου γης. Δεν τις βλέπεις πια. Δε γελάνε πια. Ζούνε μονάχα για να ζούνε.

Κάποτε τυχαίνει και άλλο παιδί. Ή εγγόνια. Και τους λες να κάνουν κουράγιο. Για χάρη τους. Κι αυτές οι έρμες προσπαθούν. Να βρούνε τη δύναμη που έχει όλη χαθεί. Γιατί έτσι πρέπει! Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς. Οι πεθαμένοι με τους απεθαμένους.

Κι έπειτα σκάει άλλος κεραυνός. Και οι χαροκαμένες μανάδες ξέρουν πως πρέπει να πάνε. Να αγκαλιάσουν την επόμενη που φόρεσε τα μαύρα. Γιατί αυτές, μόνο αυτές, νιώθουν τη συφορά που τη βρήκε. Ξέρουν και το μετά. Που ο κόσμος θα το ξεχάσει. Και το σπίτι θα μείνει αδειανό. Η μια μέρα θα φεύγει και η άλλη θα ξημερώνει ακόμη πιο πικρή.

Προσπαθώντας να μάθεις να ζεις κι ας νιώθεις όλα τα μέσα σου πεθαμένα. Όχι για σένα. Για τους άλλους.

Και δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρεις. Οι μονάδες που ορφάνεψαν από παιδί. Στρατός ολάκερος είναι. Με τα μαύρα ρούχα, τα μαύρα μαντίλια. Και τα μάτια που δε γελάνε ποτέ και βουλιάζουν στη θλίψη. Παναγίτσες που τον πόνο τους τον κάνουν αγάπη και αγκαλιά για τους άλλους πονεμένους.

Στέκεσαι μπροστά …

[ Διαβάστε ολόκληρο το θέμα ]