Οι εξαιρετικές αναρτήσεις που κάνει ο λογομνήμων* για τον Παπαδιαμάντη με παρασύρουν. Ανάμεσα στα τόσα διηγήματα του Παπαδιαμάντη εκείνο που αγαπώ περισσότερο είναι το " Άνθος του γιαλού", γιατί κυριαρχεί το ποιητικό και παραμυθιακό στοιχείο. Μέσα στο διήγημα , ο Παπαδιαμάντης αφηγείται με τη φωνή ενός γέροντα νησιώτη την ιστορία της Λελούδως που ο έρωτας της για το βασιλόπουλο και η προσμονή της να γυρίσει από τον πόλεμο και να την παντρευτεί την ημέρα που θα γεννηθεί ο Χριστός την καθηλώνουν στο γιαλό μέχρι που γίνεται λουλούδι . Και το βασιλόπουλο , αιχμάλωτο και ανήμπορο , γίνεται σπίθα και φωτιά για να μπορέσει να είναι κοντά στην αγαπημένη του την ημέρα των Χριστουγέννων.

Υποβλητική ατμόσφαιρα δεμένη με τη μαγεία της έναστρης νύχτας και τα μυστήρια του ουρανού . Συνδυασμός του θρύλου της Λελούδως με τη νύχτα των Χριστουγέννων αλλά και με την ελαφρότητα ή την καθαρότητα εκείνων που μπορούν και βλέπουν τα περίεργο φαινόμενο. Και συνειρμικά σκέφτομαι τους στίχους του Σολωμού από τους " Ελεύθερους Πολιορκημένους" εξ αιτίας της μυστηριακής ατμόσφαιρας, του αλαφροϊσκιωτου και της φεγγαροντυμένης.

"Έξ' αναβρύζει κ' η ζωή σ' ΄γη, σ' ουρανό, σε κύμα.
Αλλά στης λίμνης το νερό, π' ακίνητο 'ναι κι άσπρο,
ακίνητ' όπου κι αν ιδείς και κάτασπρ' ως τον πάτο,
με μικρόν ίσκιον άγνωρον έπαιξ' η πεταλούδα,
πούχ' ευωδίσει τς' ύπνους της μέσα στον άγριο κρίνο.
Αλαφροΐσκιωτε καλέ, για πες απόψε τι 'δες.

Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια!
Χωρίς ποσώς γης, ουρανός και θάλασσα να πνένε,
ουδ' όσο κάν' η μέλισσα κοντά στο λουλουδάκι,
γύρου σε κάτι ατάραχο, π'ασπρίζει μες τη λίμνη,
μονάχο ανακατώθηκε το στρογγυλό φεγγάρι
κι όμορφη βγαίνει κορασιά ντυμένη με το φως του."

Ο Στρατής Πασχάλης έχει περιλάβει το διήγημα αυτό στο βιβλίο που επιμελήθηκε με τίτλο " Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης Σκοτεινά Παραμύθια" Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2001 , όπου κάνει και μια πολύ ενδιαφέρουσα εισαγωγή για το " σκοτεινό και παραμυθένιο Παπαδιαμάντη ".