Γιάννης Κεκές: "Έφυγε" ο φίλος του Λιαντίνη

Γιάννης Κεκές. Ένας από τους καλούς φίλους του Λιαντίνη.

Ακούσαμε για πρώτη φορά το όνομά του τις μέρες που ο Δάσκαλος χάθηκε. Ο Γιάννης Κεκές ήταν εκείνος που ανέλαβε να καταθέσει δάφνινο στεφάνι στον ανδριάντα του Λυκούργου στη Σπάρτη.


Εδώ ακριβώς κατέθεσε το στεφάνι μαζί με τη γυναίκα του την Ηρώ. Ο Λιαντίνης το ζήτησε και από τους δύο. Πρώτη φορά τη Μεγάλη Παρασκευή του 1998. 17 Απριλίου... Συναντήθηκαν στην πλατεία της Σπάρτης, στη λέσχη.

Τους ξανασυνάντησε λίγες μέρες πριν εξαφανιστεί. Παρασκευή και πάλι. 29 Μαΐου του 1998. Στο ίδιο μέρος. Αυτή τη φορά ο Λιαντίνης ζήτησε να υπάρχει και μια γαλάζια κορδέλα. Και με επιγραφή:


Λίγες μέρες αργότερα θα λάβουν και ένα γράμμα. Ο Λιαντίνης έχει κιόλας εξαφανιστεί. Το γράμμα, ένα από τα τελευταία που έστειλε πριν φύγει, προσδιόριζε τον ακριβή χρόνο κατάθεσης:

3 Ιουνίου, ώρα επτά το απόγευμα...

Αυτά ήταν όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι σήμερα για το Γιάννη Κεκέ. Τίποτε άλλο. Πέρα βέβαια από το γεγονός πως φρόντισε να πραγματοποιήσει επακριβώς αυτό που του ζήτησε ο Δημήτρης Λιαντίνης.

Η είδηση που λάβαμε ξημερώματα σήμερα μας ξάφνιασε και μας στενοχώρησε:

Παράθεση :

Πέθανε ο Γιάννης Κεκές, μόλις 53 ετών.

Αυτό μόνο... Δεν ξέρουμε το πότε. Ξέρουμε μόνο πως ακόμη και χωρίς να τον έχουμε συναντήσει ποτέ από κοντά, η είδηση του θανάτου του μας προξένησε μεγάλη λύπη. Γιατί ήταν κι αυτός ένας από τους ανθρώπους που ο Δάσκαλος αγάπησε. Κι ακόμη γιατί ανέλαβε να πραγματοποιήσει μια από τις τελευταίες του επιθυμίες.

Αναζητώντας πληροφορίες για εκείνον, ανακαλύψαμε πως αν και ζούσε στη Σπάρτη τον καιρό που ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε, αργότερα ακολούθησε πανεπιστημιακή καριέρα και το ίδιο διαπιστώσαμε και για τη σύζυγό του, την κ. Ηρώ Μυλωνάκου Κεκέ.

Μάλιστα βρήκαμε πως στη σύντομη διαδρομή του πρόλαβε να αφήσει πίσω του και αξιόλογο συγγραφικό έργο σε έναν τομέα που μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα: Στην αξιοποίηση της πληροφορικής στο χώρο του σχολείου και γενικότερα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τα κάτωθι έργα του:

Μεθοδολογία επιστημονικής εργασίας

Παράθεση :

Σε αυτό το βιβλίο επιχειρείται η αντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων μέσα από ένα σχεδιασμό - προγραμματισμό των ενεργειών τόσο του σπουδαστή όσο και του επιβλέποντα καθηγητή. Αυτός ο σχεδιασμός συγκροτείται τελικά σε ένα μοντέλο με διακριτές φάσεις, στάδια και βήματα τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν, προκειμένου να ολοκληρωθεί με επιτυχία η σύνταξη μιας επιστημονικής εργασίας.

Σε αυτή τη μεθοδολογία συνυπάρχουν οι βασικές αρχές του Σωκρατικού διαλόγου, με συγκεκριμένες προτάσεις για την αξιοποίηση και των νέων τεχνολογιών. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται ακόμη στην παρουσίαση όλων των σταδίων και των βημάτων που απαιτούνται, μέσα από σκίτσα τα οποία έχουν φιλοτεχνηθεί ειδικά γι' αυτή την έκδοση.

Η διαχείριση της γνώσης στο σύγχρονο τεχνολογικό περιβάλλον

Παράθεση :

Με δεδομένο ότι στις σημερινές συνθήκες άτομα και οργανισμοί είναι αναγκασμένοι να ζουν σ' ένα περιβάλλον αβέβαιο και πολύπλοκο, είναι πραγματικά δύσκολο να προβλέψει κανείς τις μεταβολές που μπορούν να υπάρξουν ακόμη και σ' ένα βραχυπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα, ώστε να ενισχύσουν ό,τι θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως "επιβιωτική μάθηση". Πράγματι, η επιτυχία αλλά και η επιβίωση τους εξαρτάται από την επιτυχημένη διαχείριση του συνόλου της γνώσης που προκύπτει από αυτές τις πληροφορίες. Με αυτή τη συλλογιστική, πρόκειται για οργανισμούς (ανάμεσα τους και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα) που βασίζονται στη διαχείριση της γνώσης και παρουσιάζουν μεταξύ τους ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, όπως ότι:

- Αναγνωρίζουν τη γνώση ως το σημαντικότερο παράγοντα για την επιτυχία τους και διαθέτουν μια ξεκάθαρη αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείται η γνώση.

- Η ανάγκη για την αποτελεσματική διαχείριση της γνώσης υπάρχει μέσα στο σύστημα των βασικών αξιών του οργανισμού και καλλιεργείται ο ενθουσιασμός για την ανακάλυψη, την οργάνωση και την ανάπτυξη της γνώσης, ενώ αναλαμβάνονται οι αναγκαίες δεσμεύσεις για την επιτυχία αυτού του σκοπού.

- Οι εργαζόμενοι στον οργανισμό αξιολογούνται σε σχέση με την ικανότητα τους να παράγουν νέα γνώση, ενώ παράλληλα προβλέπονται εσωτερικές διαδικασίες ώστε να διευκολύνεται η μάθηση σε επίπεδο ατόμων, ομάδων αλλά και στο σύνολο του οργανισμού.

- Η γενικότερη κουλτούρα που επικρατεί στον οργανισμό λειτουργεί υποστηρικτικά για την παραγωγή νέας γνώσης και ενισχύει διαδικασίες για τη δημιουργία ιδεών και προτάσεων.

- Οι εργαζόμενοι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν με δημιουργικούς τρόπους την Πληροφορική και γενικότερα τις νέες τεχνολογίες.

Με αυτή την έννοια, η διαχείριση της γνώσης στο σύγχρονο τεχνολογικό περιβάλλον αποκτά ένα πρακτικό περιεχόμενο, αλλά ταυτόχρονα και μια θεωρητική υποδομή και συνδέεται άμεσα με τις συνθήκες πολυπλοκότητας, αβεβαιότητας και ασάφειας που επικρατούν γύρω μας.

Είναι πραγματικά κρίμα να φεύγουν τέτοιοι άνθρωποι τόσο νέοι.

Το Homa Educandus εκφράζει τα βαθιά συλλυπητήρια όλων μας προς τη σύζυγό του, την κ. Ηρώ Κεκέ. Αλλά και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον ίδιο τον εκλιπόντα για το σημαντικό ρόλο του στην πραγματοποίηση της επιθυμίας του αγαπημένου μας Δασκάλου, Δημήτρη Λιαντίνη.


________

ΥΓ. Μια ενδιαφέρουσα εισήγηση του ζεύγους Κεκέ μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

Διαδραστικές “Αφηγήσεις”:

Δυνατότητες και Εκπαιδευτικές Προεκτάσεις της Μοντελοποίησης Μη Γραμμικών Δυναμικών Συστημάτων στον Υπολογιστή

3ο Συνέδριο ΕΤΠΕ, Ρόδος, Σεπτέμβριος 2002

Παράθεση :

Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις της εποχής μας και η συνειδητοποίηση του γεγονότος, ότι η υπολογιστική τεχνολογία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα στις περισσότερες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, μας υποχρεώνει να αντιμετωπίσουμε τα νέα ζητήματα που ανακύπτουν. Αυτά σχετίζονται - μεταξύ άλλων- με την επανεξέταση εννοιών και μεθόδων που ως τώρα εμφανίζονταν να είναι ισχυρές στη συλλογιστική των επιστημόνων της αγωγής. Σταδιακά αρχίζει να δημιουργείται μια νέα ορολογία στην οποία εμπεριέχονται πολλά στοιχεία από διαφορετικά επιστημονικά πεδία. Στη βάση όμως όλων παραμένει η κλασική λειτουργία της αφήγησης – με τη γενική της έννοια - ως γλωσσικό και διανοητικό εργαλείο για την εκπαίδευση. Μόνο που τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να συζητούμε σοβαρά την έννοια της «διαδραστικής αφήγησης» και να σκεπτόμαστε ότι παράλληλα με την μετάδοση πληροφοριών και γνώσεων είναι δυνατό να δημιουργηθούν και περιβάλλοντα «εμπειριών» που έως πρόσφατα αποτελούσαν προνόμιο ελάχιστων ειδικών εμπειρογνωμόνων. Η τεχνολογική διάσταση μιας τέτοιας προσπάθειας χρειάζεται να υποστηριχθεί από μια λειτουργική μοντελοποίηση. Σε αυτή την εργασία προτείνεται, για την κατασκευή μοντέλων αυτού του τύπου, η αξιοποίηση της δυναμικής των μη γραμμικών συστημάτων, σε συνδυασμό με τις βασικές αρχές της θεωρίας Καταστροφών (R. Thom ) και της Ασαφούς (Fuzzy) Λογικής, μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της Συστημικής – Κυβερνητικής προσέγγισης.

Στη μνήμη του Γιάννη Κεκέ δημοσιεύουμε σήμερα ένα σπάνιο ντοκουμέντο. Τη χειρόγραφη επιστολή που έλαβε από το Δημήτρη Λιαντίνη. Ένα από τα τελευταία γράμματα που έστειλε τη μέρα που εξαφανίστηκε.

Το χειρόγραφο μας το έστειλε η κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη, συγκινημένη και η ίδια από τον πρόωρο χαμό του Γιάννη Κεκέ.

Παραθέτουμε απόσπασμα από το κείμενο με το οποίο συνόδευσε η κ. Λιαντίνη την αποστολή του χειρογράφου και από το οποίο μαθαίνουμε σημαντικές λεπτομέρειες που αγνοούσαμε:

Παράθεση :

Σας παρακαλώ να την αναρτήσετε με τη σημείωση ότι την προσφέρω στο BLOG σας και μόνο τιμώντας τη μνήμη του Γιάννη Κεκέ. Υπήρξε ένας αγαπητός φίλος του άνδρα μου. Τον είχε γνωρίσει περίπου 2 χρόνια πριν ως υποψήφιο διδάκτορα στο ΦΠΨ.


Στη συνέχεια το 1998 ο Κεκές και η σύζυγός του παρακολουθούσαν τα ΠΕΚ της Σπάρτης, όπου πήγαινε και δίδασκε ο άνδρας μου.

Η επιστολή αυτή και εκείνη που έλαβε ο κ. Δανασσής και ταχυδρομήθηκαν από το Ταχυδρομείο της Ερυθραίας εκείνο το πρωινό της Δευτέρας είναι τα τελευταία κείμενα που έγραψε ο Λιαντίνης με τόπο και χρόνο (Κηφισιά 1. 6. 1998), όπως πάντα, σε αντίθεση με το γράμμα της Διοτίμας που δεν είχε τόπο και χρόνο. Είναι και αυτό ένα αίνιγμα σίγουρα.

________________

ΥΓ. Το HOMA EDUCANDUS ευχαριστεί θερμά την κ. Λιαντίνη για το Χειρόγραφο που μας εμπιστεύτηκε. Και τονίζουμε ότι δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς γραπτή άδεια της κ. Λιαντίνη.

Το ως άνω ντοκουμέντο προκαλεί άλλη μία τρικυμία στο πέλαγος των ερωτηματικών. Από τη συντομία και την περιεκτικότητά του προκύπτει ότι ο Γιάννης και η Ηρώ Κεκέ είχαν συζητήσει με τον Λιαντίνη την απότιση φόρου τιμής στον Λυκούργο και ότι το γράμμα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Και όμως ουδέποτε εμίλησαν δημόσια για το θέμα, σεβόμενοι την επιθυμία του καθηγητή. Και τούτο είναι χαρακτηριστικό του ήθους τους.

Η πλέον σοκαριστική αναφορά είναι το "όσο να γυρίσω", που ανατρέπει άρδην το οικοδόμημα του εις θάνατον ορειπορικού. Κρατούμε την μη αναφορά τόπου και ημερομηνίας στο γράμμα της Διοτίμας. Κρατούμε επίσης ότι Λυκούργος είναι ο μέγας Νομοθέτης που εξαφανίστηκε για να θεμελιώσει το Νόμο.

Η φύλαξη της δάφνινης προσφοράς από τον αρχιφύλακα είναι ένα ζήτημα που δεν το γνώριζα. Ο Λιαντίνης φρόντισε να ελαχιστοποιήσει και τη μικρή, ιδίως σε εκίνο τον τόπο, πιθανότητα κάποιος κακότροπος να προσβάλει ή να απομακρύνει το στεφάνι. Και τούτο με κάνει να σκεφτώ ότι εκτός από απότιση φόρου τιμής (πράξη που ολοκληρώνεται απλώς με την απόθεση) το στεφάνι ενδέχεται να επέχει ρόλο σήματος-σινιάλου.

Είμαι υποχρεωμένη να αναφέρω ότι επικοινώνησε σήμερα μαζί μου η σύζυγος του Γιάννη Κεκέ, η κ. Ηρώ Μυλωνοπούλου Κεκέ, προκειμένου να μας ενημερώσει πως η είδηση που δημοσιεύσαμε είχε αρκετές ανακρίβειες.

Συγκεκριμένα όπως μου είπε ο Γιάννης Κεκές "έφυγε" τη Μεγάλη Εβδομάδα από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Επίσης η γνωριμία του με το Δημήτρη Λιαντίνη ήταν πολύ παλαιότερη από ό,τι αναφέρθηκε. Δε συγκράτησα όλες τις άλλες λεπτομέρειες που μου είπε η κ. Κεκέ και για το θέμα των ΠΕΚ που κι εκεί κάποια στοιχεία δεν είναι ακριβώς έτσι.

Εξήγησα βέβαια στην κ. Κεκέ πως δεν υπήρξε πρόθεση στην παραποίηση των στοιχείων και θέλω να πιστεύω ότι έγινε αποδεκτό από τη μεριά της.