Αναδημοσίευση από το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
Χάσμα Σεισμού "Χάσμα σεισμού που βγάν' ανθούς και τρέμουν στον αέρα"
Διονύσιος Σολωμός
Είναι μέρες τώρα που θέλαμε ένα ακόμη ντοκουμέντο από το αρχείο του Δημήτρη Λιαντίνη να ανεβάσουμε. Μα δε στάθηκε αφορμή κατάλληλη. Σήμερα, με νωπό το ξύπνημα του Εγκέλαδου, και όσα τους ανθρώπους αναγκάζει να σκεφτούν, είναι η στιγμή η κατάλληλη να σας το παρουσιάσουμε.
Πρόκειται για βραβείο. Βραβείο στο Δημήτριο Λιαντίνη. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών. Ο ίδιος δεν το πρόβαλε ποτέ. Κι ας ήταν πρώτο βραβείο κι ας αναγνώριζε στο συγγραφέα ξέχωρες αρετές. Άλλον έπαινο ποθούσε η ψυχή του. Δεν είχε χρόνο καν να πάει να παραλάβει τον ανθρώπινο κότινο καθώς ο μόνος στέφανος που τον ενδιέφερε ήταν εκείνος από άστρα που άφησε να καρτερεί την πράξη του σώνοντας το μελάνι του στο Μεσολόγγι. Στο ΕΔΩ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ της Γκέμμας.
Μας άφησε κατάπληκτους η μαρτυρία της συζύγου του. Έλειπε ο Λιαντίνης στη Γερμανία εκείνη τη χρονιά. Μα όταν δόθηκε το βραβείο, ήταν εδώ. Δε θέλησε όμως να πάει ο ίδιος να το παραλάβει. Αφήνουμε την ίδια την κυρία Λιαντίνη να μας διηγηθεί τα γεγονότα:
"Το βραβείο με θέμα "Αι φιλοσοφικαί ιδέαι εις το έργον του Διονυσίου Σολωμού" προκηρύχθηκε από την Ακαδημία αρχές του 1977. Διάβασα εγώ την προκύρηξη στην εφημερίδα (ο άνδρας μου από τότε που τον γνώρισα δεν αγόραζε και δεν διάβαζε εφημερίδες) και τον προέτρεψα να γράψει την εργασία.
Μέσα σε οκτώ μήνες την τελείωσε. Έπρεπε να υποβληθεί μέχρι το τέλος του 1977 ώστε να κριθεί από τους ακαδημαικούς και να βραβευθεί, αν πράγματι δινόταν το βραβείο, το Δεκέμβριο του 1978. Επειδή πρέπει να μην είναι γνωστό το όνομα του συγγραφέα και να υπάρχει ψευδώνυμο ως τέτοιο έβαλε "Χάσμα σεισμού". Σε άλλο κλειστό φάκελο υπήρχε το πραγματικό του όνομα, το οποίο ανοίχτηκε όταν αποφασίστηκε η απονομή του βραβείου.
Ενθυμείσθε ότι σας έχω αναφέρει ότι το ακαδημαικό έτος 1978-79 βρίσκεται στο Ludwigsfafen της Γερμανίας με εκπαιδευτική άδεια. Στις 28.12.1978 που έγινε η απονομή βρισκότανε στην Αθήνα λόγω Χρισουγέννων και αποφάσισε να στείλει εμένα στην τελετή της απονομής να το παραλάβω, απλά γιατί έτσι ήθελε. Παρέστην λοιπόν εγώ και παρέλαβα σε βελούδινο κύλινδρο το κείμενο που σας στέλνω και την επιταγή των 100.000 δρχ. Ως βιβλίο τυπώθηκε και κυκλοφόρησε το 1979 με το γνωστό τίτλο."
Δείτε σχετικά:Απόσπασμα του άρθρου:
"... Σχεδόν ταυτόχρονα κυκλοφορεί το
ΧΑΣΜΑ ΣΕΙΣΜΟΥ. Σε μια εύκολη ανάγνωση ο τίτλος αποδίδεται στο γνωστό στίχο του Σολωμού. Κι ο συγγραφέας αναφέρει σε μια από τις σελίδες το στίχο αυτό
:«Χάσμα σεισμού που βγάν’ ανθούς και τρέμουν στον αέρα.» (3)Δεν μένει όμως στην αναφορά. Εξηγεί και αναλύει ότι αυτό
"το χάσμα είναι η καταιγιστική ρωγμή του όντος". Και είναι για μας, που προσέχουμε αυτό το σημείο, ένα παραθύρι στη στιγμή που ο Λιαντίνης βρέθηκε ο ίδιος να ακροβατεί στα χείλη ενός τέτοιου χάσματος. Όντας ήδη «έξυπνος», έξω δηλαδή και μακριά από τον ύπνο και τη λήθη. Λίγο νωρίτερα (4) θα μιλήσει για την
«αμήχανη ορμή του ανθρώπου να ξεφύγει αυτό το σεισμικό χάσμα», συνδέοντάς το μάλιστα με τη στιγμή της Εξόδου του Μεσολογγίου και αφήνοντας μας να αντιληφθούμε τον εσωτερικό αγώνα που έδωσε για να φύγει και να ξεφύγει τη φυσιολογική αυτή ορμή. Ορμή που έχει αναλύσει σε πολλά σημεία του έργου του και που το ίδιο το έργο και η ζωή του αποδεικνύουν πως κατάφερε όχι μόνο να την υπερκεράσει αλλά να βρει και το "
φάρμακο" για όλους τους άλλους... Ο τρόπος, η δίοδος που τον οδήγησε στην ανακάλυψη, βρίσκεται σε σημαντικό βαθμό αποκρυσταλλωμένος στο επόμενο βιβλίο που εξέδωσε. Που δεν ήταν καν δικό του…"
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το blog ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ αισθάνεται την υποχρέωση ακόμη μία φορά να ευχαριστήσει την κυρία Νικολίτσα Γεωργοπούλου - Λιαντίνη, που απλόχερα μας πρόσφερε τη βοήθειά της να γνωρίσουμε καλύτερα το Δάσκαλό μας, τόσο μέσα από τις μαρτυρίες της όσο και μέσα από σημαντικά ντοκουμέντα που πρώτη φορά είδαν το φως της δημοσιότητας.
Θέμα: Χάσμα Σεισμού του Δημήτρη Λιαντίνη 
Κυρ Ιαν 06, 2008 10:02 pm