Αναζητείται το αντίδοτο της αηδίας...

Με καυτό το θέμα της αργίας της Κυριακής που πάνε να την καταργήσουν, είπα νωρίτερα να περάσω μια βόλτα και από το φόρουμ του Συλλόγου μου. Να γράψω κάτι σχετικό κι εκεί προς ενημέρωση των λίγων που τέτοιες μέρες θα περάσουν. Τι το ήθελα; Προσπαθώ από την ώρα εκείνη να ηρεμήσω και να ησυχάσω την αναγούλα και τη στομαχική διαταραχή.

Με το που μπαίνω βλέπω αναρτήσεις από έναν εξαφανισμένο για καιρό συνδικαλιστή του Συνασπισμού. Τόσες μέρες τώρα που γινόταν ο χαμός, εκείνος απών. Ούτε μια γραμμή για τη δολοφονία, για τους πυροβολισμούς στη γειτονιά μας, για τα δακρυγόνα, για τους κουκουλοφόρους, για τον άλλο πυροβολισμό μαθητή, για τόσα και τόσα που σημάδεψαν ανεξίτηλα ετούτο το Δεκέμβρη.

Και μπήκε σήμερα. Να γράψει τι; Πως έγινε λέει η κλήρωση και επιτέλους κατέλαβε τη θέση αιρετού. Το διάβαζα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Αν είναι δυνατόν.

Και ώσπου να το διαβάσω το πρώτο να σου και άλλη ανακοίνωση για το ίδιο θέμα. Ήταν κι εκείνος μέσα και είχε πάρει φαίνεται φόρα. Χαρούμενος και πανευτυχής πλέον αφού έπιασε την καρέκλα.

Αν ήταν μόνο αυτό θα γύριζα απλώς την πλάτη μου και θα έφευγα. Ε, άει στο καλό... γνωστός ο ρόλος τους. Μη συγχυστούμε και χριστουγεννιάτικα για το χατίρι τους.

Να όμως που ο κύριος αιρετός αφού είπε τα περί καρέκλας του, αποφάσισε να ανεβάσει και μια ανακοινωσούλα για τη δολοφονία του 15χρονου. Είκοσι μέρες πια από τη δολοφονία, ε; Είκοσι ολόκληρες μέρες μετά. Και τι έγραψε ο αθεόφοβος; Πως καλούνε λέει τη ΔΟΕ να κάνει απεργία - πότε παρακαλώ; Στις 18 του Δεκέμβρη!!!!!!!!

ΕΛΕΟΣ!!!

Και να ήταν μόνο αυτό. Να ήταν απλά και μόνο μια ετεροχρονισμένη ανακοίνωση που ο τύπος αποφάσισε να ανεβάσει στο φόρουμ του συλλόγου; Άντε κι αυτό να το προσπεράσεις. Αλλά πώς να ξεχάσω ότι εκείνη τη μέρα υπήρχε στάση εργασίας και τα μέλη του ψηφοδελτίου τους που εργάζονται στο σχολείο μου δεν πήραν μέρος; Και ήθελαν λέει κατά τα άλλα να κάνει και απεργία η ΔΟΕ... Και πώς να ξεχάσω το ακόμη χειρότερο. Πως την παραμονή της κηδείας του Αλέξη, και μάλιστα κηδεία που έγινε λίγα τετράγωνα πιο κάτω από το σχολείο μας, συνδικαλίστρια της ίδιας πάντα παράταξης κάλεσε τους συναδέλφους να διαλέξουν ποια από τις δυο μέρες θα απεργήσουν... μην απεργήσουν λέει οι μισοί τη μια μέρα και οι μισοί την άλλη. Να διαλέξουν μία μέρα να απεργήσουν όλοι μαζί για να λειτουργήσει καλύτερα το σχολείο!!!!!!!!!!

Άντε μετά να τα διαβάζεις τα του κυρίου αιρετού τα δήθεν αγωνιστικά καλέσματα σε ... όμορφους αγώνες που λέει μας περιμένουν!!!!!!! και να μην ξεράσεις. Οι όμορφοι αγώνες έγιναν ρεεεεεεεεε. Ξύπνα. Έγιναν λέμε. Και η οικουμένη ολόκληρη στράφηκε και τους παρακολουθούσε μέρες τώρα. Όλες αυτές τις μέρες που εσύ καρδιοχτυπούσες για το αν θα κληρωθείς ή όχι στην καρεκλίτσα.

Αντίδοτο αηδίας παρακαλώ και γρήγορα....... Γιατί ξεπερνά κάθε όριο το συναίσθημα.

Μερικοί άνθρωποι είναι πραγματικά ανεκδιήγητοι. Μη χαλιέσαι. Έτσι ήταν και έτσι θα συνεχίσει να είναι ο κατεστημένος συνδικαλισμός. Συνδικαλιστικοπατέρες που δε βλέπουν πέρα από τη μύτη τους και νοιάζονται μόνο για τα κουκιά. Εδώ ο κόσμος - κυριολεκτικά - καίγεται κι αυτοί το χαβά τους. Ποιος θα πιάσει πρώτος την καρέκλα... Τι να πεις; Όντως αηδιαστικό το συναίσθημα.