Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΚΥΡΙΑΚΟΣ

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΟ BLOG ΣΤΑΧΥΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

http://stahiologiseis.blogspot.com/2009/12/blog-post_11.html




- Από ‘δω η κόρη μου. Η πιο άσχημη.

Έτσι με σύστηνε πάντα. Δεν ξέρω πώς του είχε καρφωθεί. Δεν έφερνα αντίρρηση. Δεν ήθελα να του χαλάω χατίρι. Ποτέ όμως δεν τον είχα φωνάξει και πατέρα ή μπαμπά.

Ήταν γύρω στα εξήντα. Έμοιαζε πάνω από εβδομήντα. Ταλαιπωρημένος. Άσπρα μαλλιά, κοκαλιάρης και δέρμα γεμάτο ρυτίδες. Χέρια τεράστια. Χωρούσες ολόκληρος μέσα τους.

Έμενε στο καΐκι του. Η θάλασσα του πήγαινε. Όπως πάει σε άλλους ένα όμορφο ρούχο.

Κάπνιζε και έπινε. Ποτέ, κανείς, δεν τον είχε δει να τρώει. Μιλούσε συνέχεια αλλά ποτέ δε μάθαινες κάτι ουσιαστικό για τη ζωή του. Τη μία σου έλεγε ότι έχει δεκαεπτά παιδιά, την άλλη δεκαπέντε.

Όταν σου διηγιόταν παλιές ιστορίες δε μπορούσες να ξεχωρίσεις που τέλειωνε το ψέμα και που ξεκινούσε η αλήθεια…Μοιάζαν όλα παραμύθι.

Μία μέρα πήγα να τον δω και του ΄λειπαν τα μισά δόντια. Μου ‘πε ότι πέθανε ένας γιος του, σε μια φάρμα, κάπου στην Ολλανδία και ότι όταν το έμαθε έριξε μια μπουνιά στο πρόσωπό του. Τότε μόνο πείστηκα ότι πού και πού μπορεί να λέει και καμιά αλήθεια.

Κατάλαβα ότι τον αγαπώ μια μέρα που κοπάνησε τη γροθιά του στον τοίχο και πόνεσα πολύ.

Στο νοσοκομείο o χρόνος δεν ακολουθεί τις τυπικές συμβάσεις. Το λεπτό μετριέται με τις σταγόνες του ορού. Ένα λεπτό, ενενήντα τέσσερις σταγόνες. Ποιός μίλησε για δευτερόλεπτα;

Μια μέρα μου ‘δωσε το τηλέφωνο της κόρης του. Της κόρης του της αληθινής. Της Ρόζμαρυ. Άνοιγε το στόμα να πει το όνομά της και γέμιζε ο τόπος αρώματα.

- Ο πατέρας σου έχει καρκίνο. Χρειάζεται χρήματα. Είναι μόνος του.
- Ξέρεις, έχω πάρα πολλά χρόνια να μιλήσω με τον πατέρα μου. Δεν έχουμε καμία επαφή και δε μπορώ να διαθέσω χρήματα, ούτως ή άλλως. Εσύ ποια είσαι;

Υ.Γ. Πρώτα "βγήκε" αυτό το κείμενο και μετά έκανα τον συνειρμό ότι σα σήμερα (εσκεμμένο το μετά τις 12) κλείνουν 2 χρόνια από τότε που κτύπησε νύχτα το κινητό μου για να μου ανακοινώσει ένα μήνυμα ότι ο Καπετάν Κυριάκος έφυγε. Έτσι θεώρησα ότι αυτό το κείμενο είναι το δικό μου αργοπορημένο μνημόσυνο...