Είναι αστέρια σου λέω, δεν είναι κοπέλες!

Ας υποθέσουμε ότι ένας ηλίθιος βρίσκεται στο δρόμο σας. Ένας ηλίθιος που το προσδιορίζουμε πως είναι τόσο βλάκας ώστε βλέπει μπροστά του μια κοπελιά που μπαρκάρει και αυτός της κατεβάζει θεωρίες πως οι γυναίκες, λέει, δεν κάνουν για τα καράβια...

Θα μου πεις γνώμη του. Και θα σου πω ότι δεν του τη ζήτησε κανείς. Ούτε η κοπέλα ούτε και η εταιρεία που την προσέλαβε. Ναι, εντάξει, υπάρχουν εταιρείες που μόλις δουν γυναίκα να ζητά δουλειά στα καράβια τους, λένε το αμίμητο: "Δεν είναι δόκιμοι, κοπέλες είναι σου λέω"! Έλα μου ντε που υπάρχουν και άλλες εταιρείες. Ελληνικές και ξένες... Και όσο πάνε γίνονται και περισσότερες... Που τις κοπέλες όχι μόνο τις προσλαμβάνουν αλλά και τις ανεβάζουν στ' αστέρια... Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Τον πρώτο κάβο της ιστορίας που θα διηγηθώ τον έλυσε η Θαλασσινή. Τελευταία λύνει πολλούς και μας ξεσηκώνει... Φύσα Θαλασσινούλα μου και ταξίδευέ μας. Μη σταματάς καθόλου. Φύσα!

Απ' τη Θαλασσινή λοιπόν μάθαμε για εκείνη την πιτσιρίκα από τη Γένοβα, ετών τριάντα μόλις, που πρόσφατα ανέλαβε την πλοιαρχία σε ένα από τα μεγαλύτερα καράβια μεταφοράς ζώων στον κόσμο. Το κορίτσι είναι η Λάουρα Πινάσκο:


Κοριτσάκι... Σας το είπαμε ότι είναι πιτσιρίκα και το αποδεικνύει και η φωτογραφία. Ο καθένας λοιπόν ανεμοπαρμένος αρσενικός θα μπορούσε να την πικάρει και να της πει διάφορα... Από το να πάει να πλύνει τα πιάτα της!!! μέχρι να τη ρωτάει αν είναι απόκριες και φόρεσε το κράνος. Δυστυχώς οι ανερμάτιστοι σ' αυτόν τον κόσμο περισσεύουν και οι σοβαροί μετριούνται στα δάχτυλα. Δημοκρατία έχουμε, εσύ αποφασίζεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Η Λάουρα πάντως άκουσε τη φωνή της καρδιάς της και μόνο.

Η Λάουρα όπως είπαμε γεννήθηκε στη Γένοβα. Πριν από τριάντα χρόνια... Δεν μπορώ να μη συγκινούμαι. Γιατί στη Γένοβα έφτασα πρώτο ταξίδι πριν τριάντα περίπου χρόνια. Κι εκεί, στην πατρίδα του Κολόμπο, κατάφερα να χαθώ μέσα στα στενά. Ώρες γύριζα και δεν ήξερα καν πού πέφτει το λιμάνι. Θέλω, μ' αρέσει να πιστεύω, πως εκεί και τότε πέρασα κι από τη γειτονιά της Λάουρας... Καλοκαιράκι του '79. Μηνών εκείνη που ίσα ίσα θα μπουσούλαγε. Γιατί παρακαλώ να μην έχει συμβεί; Και φυσικά αν τότε με ρώταγαν για το βρέφος, θα έλεγα πως για καπετάνιος δεν κάνει. Δεν είναι παιχνίδια τα καράβια να τα παίζουν στα χεράκια τους τα αχρόνιστα... Θέλει πυγμή και κότσια και γνώσεις για να καθίσεις στην καρέκλα του καπετάνιου. Ο καπετάνιος, έτσι μας έλεγαν στη σχολή, είναι ο πρώτος μετά το θεό. Εκεί, ψηλά στ' αστέρια είναι οι καπεταναίοι. Γιατί κρατάνε τη ζωή ανθρώπων σε ώρες που κρέμεται ανάμεσα ουρανό και θάλασσα. Μπορούν να μη βρίσκονται εκεί απάνω σε ένα αστέρι μακρινό;

Έλα όμως που το μωρό μεγάλωσε. Και έγινε ένα όμορφο κορίτσι. Γύρναγε, έτσι λέω, στα στενά της Γένοβας - στα ίδια που περπάταγα τότε κι εγώ - και σε κάθε γωνιά έβλεπε τις μνήμες του μεγάλου συμπατριώτη της, του θαλασσοπόρου που με τρεις καραβέλες ανακάλυψη την Αμέρικα. Α, δεν μπορεί με τέτοια συναπαντήματα να μείνει ήρεμος ο νους. Ανοίγουν τα παράθυρα και φυσούν μελτέμια. Κι ανοίγεις πανιά και σηκώνεις άγκυρες. Τι σημασία έχει αν ο καλός θεούλης σε έπλασε κορίτσι; Σας είπε κανείς πως όταν ο θεός έπλασε τις γυναίκες αφαίρεσε τη φαντασία και τα όνειρα από τον πηλό;

Έτσι έγινε και η Λάουρα ονειρεύτηκε τον εαυτό της καπετάνιο στις γέφυρες. Ήταν πια στα 1997 που το μωρό κοτζάμ κοπέλα σκαρφάλωσε για πρώτη φορά σε καράβι. Κι εκείνη μόλις 19 χρονών. Τόσο ήμουν κι εγώ σαν βρέθηκα στην πατρίδα της. Κι αν άφησα στη μέση το δικό μου όνειρο, φαίνεται πως ένα κομμάτι του ξέπεσε και στους δρόμους της Γένοας... Και το πήρε εκείνη με τα μικρά χεράκια της, το έπαιξε και το έπλασε και το θέριεψε. Γιατί έτσι ακριβώς συμβαίνει με τα όνειρα. Να, θυμηθείτε και την περίπτωση του Κολόμβου... Αυτός πρωτοέφτασε στην Αμερική, ο Αμέρικο την κατέκτησε! Και δεν είναι καθόλου κακό. Ίσα ίσα... Σημασία δεν έχει το ποιος, σημασία έχει ο στόχος. Να φτάσεις! Άλλος Αμερική και άλλος; Στα αστέρια! Εκεί που κατοικούν οι καπεταναίοι...

Κάποτε, έστω και στο τέλος της σύντομης καριέρας μου, έσωσα κι εγώ να ταξιδέψω με ένα άστρο. Andros Orion το όνομά του.


Με μια Ελαφίνα ξεκίνησα, και έφτασα στον Ωρίωνα. Ε, κάτι είναι κι αυτό. Να λες τουλάχιστον πως κάποτε ταξίδευα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα... Από Γένοα μέχρι Κέιπ Τάουν και από Αμερική μέχρι Περσικό.

Με τον Ωρίωνα, ένα VLCC τεραστίων διαστάσεων, κουβαλάγαμε πετρέλαιο. Από τον Περσικό στην Ευρώπη. Πάνω κάτω πάνω κάτω... Δέκα μήνες συνέχεια. Ώσπου ήρθε η ώρα και τσάκισε η καρδιά του, μαζί και τα δικά μου όνειρα για τη θάλασσα, εκείνον τον πήγαμε στη Φορμόζα για παλιοσίδερα κι εγώ κατέληξα στα αζήτητα της Ακτής Μιαούλη.

Οι δέκα μήνες όμως που ταξιδέψαμε παρέα δε διαγράφονται και δεν ξεχνιούνται. Κι ας λέω τώρα πως βρισκόμουνα στ' αστέρια. Τότε να με ρώταγες να σου περιγράψω το Ναδίρ που βυθιζόταν ώρες ώρες η ψυχή μου. Μη βιαστείς να σκεφτείς πως με κατέβαζε η αγωνία και οι φόβοι. Τέτοια η ψυχή δε συναντά αν δεν τα κουβαλάει εντός της.

Σ' εκείνο λοιπόν το καράβι, το τελευταίο μου, βρέθηκα να δουλεύω στην ίδια βάρδια με έναν ανθυποπλοίαρχο. Όνομα δε θα πω. Δεν έχει και νόημα. Το θέμα είναι πως από την αρχή κάτι πήγε στραβά ανάμεσά μας. Δε με χώνευε και δεν τον χώνευα. Αλλά η δουλειά πάνω απ' όλα. Κι εκείνος κι εγώ χρωστάγαμε τον καλύτερο εαυτό μας και όχι να λύνουμε τις προσωπικές μας διαφορές. Αν και να με ρωτήσεις δε θα ξέρω να σου πω τι είχαμε να μας χωρίζει. Και τώρα, τόσα χρόνια μετά, το μόνο που μπορώ να εντοπίσω είναι οι απόψεις και μόνο εκείνης της μερίδας των ναυτικών που δε θέλουν γυναίκες στα καράβια. Λες και τα καράβια είναι δικά τους, τσιφλίκια τους, ή λες και τρώμε το δικό τους το ψωμί.

Με είχε λοιπόν στη γέφυρα και μου έψηνε το ψάρι στα χείλη. Κάθε φορά που έπρεπε να ανέβω για τη βάρδια, δενόταν κόμπος το στομάχι μου. Μέσα σε όλα τα άλλα είχε βρει και κάποιον κανονισμό που απαγορευόταν λέει στο δόκιμο να καπνίζει. Ε, αφού απαγορευόταν, καθόμουν κι εγώ τέσσερις ώρες χωρίς τσιγάρο - καλό μου έκανε εδώ που τα λέμε... Να όμως που μια μέρα οι θεοί της θάλασσας πήραν εκδίκηση εκ μέρους μου. Ανεβαίνουμε στη γέφυρα, παραλαμβάνουμε τη βάρδια... φεύγει και ο άλλος αξιωματικός και αρχίζουμε τα αμίλητα πέρα δώθε. Βγάζει ο καπετάν τάδε να κάνει τσιγάρο. Βγάζει και τον αναπτήρα. Προσπαθεί, ξαναπροσπαθεί... τίποτα. Να μου ζητήσει εμένα αναπτήρα, δεν τον έπαιρνε με όσα μου είχε κάνει. Κι εγώ; Φυσικά το κορόιδο. Δαγκωνόμουν να μη γελάσω... Με την άκρη του ματιού μόνο τον παρακολουθούσα που άφριζε και ξάφριζε αλλά το τσιγάρο σβηστό πάντα.

Αυτό; Ε, ναι... Αυτό και μόνο. Αρκετό ήταν κι αυτό να τον βλέπω να πέφτει στο λάκο που είχε ανοίξει μόνος του. Έτσι κι αλλιώς ο δόκιμος δεν έχει δικαίωμα ούτε να αντιμιλήσει καν στον αξιωματικό. Μόνο να υπακούει και να εκτελεί ευσυνείδητα τα καθήκοντά του. Αν θέλει να κάνει καριέρα... Αν όχι, εύκολο είναι. Και ακόμα πιο εύκολο αν είναι γυναίκα. Τόσο δα αφορμή να δώσεις, σκόλασες. Άντε γεια καράβια και θάλασσες. Κι άντε γεια όνειρα και αστέρια.

Ο δόκιμος, και ειδικά η γυναίκα δόκιμος, οφείλει να έχει μεγάλο στομάχι. Να καταπίνει παράπονα, νεύρα, θυμούς ακόμη και ανθρώπινες ανάγκες ακόμη και φυσιολογικές ανάγκες. Αυτό στο φωνάζουν με χίλιους τρόπους. Ο δρόμος για την κορφή είναι στρωμένος αγκάθια. Φύγε... Τράβα έξω αν δεν μπορείς να αντέξεις. Αν δεν μπορείς να πληρώσεις το τίμημα, παραιτήσου και άδειαζέ μας τη γωνιά.

Για τα αγόρια αρκεί να είναι καλοί στη δουλειά. Να αντέχουν στις κακουχίες του επαγγέλματος. Για τα κορίτσια αυτό είναι απλά το προαπαιτούμενο. Το κύριο κι εκεί που δίνουν τον πραγματικό τους αγώνα είναι πως θα αντιμετωπίζουν το υπόλοιπο πλήρωμα. Η εταιρεία που σε εμπιστεύεται ξέρει πως θα κάνεις τα πάντα για να σταθείς σωστά στις υποχρεώσεις. Ξέρουν κι εκείνοι πως μια γυναίκα σε αντρικό επάγγελμα θα τους δουλέψει σαν σκυλί. Δεν είναι κορόιδα. Εκείνο που δεν ξέρουν είναι αν θα τα βγάλεις πέρα με τους άλλους. Αυτό περιμένουν και αυτό τους ενημερώνουν από το πέλαγος. Γιατί αύριο δε θα κουμαντάρεις μόνο το σκάφος. Θα κυβερνάς και το τσούρμο. Τσούρμο καραβίσιο... Που δεν έχει μάθει να παίρνει εντολές από μία γυναίκα.

Η Λάουρα, ώρα να ξαναγυρίσω σε εκείνη, φαίνεται να τα γνώριζε καλά όλα αυτά. Και το παραδέχεται και σήμερα. Τώρα που σκαρφάλωσε επιτέλους στο δικό της αστέρι:


Stela Deneb. Αυτό είναι το καράβι της Λάουρας. Σ' αυτό ανέλαβε καπετάνιος πριν λίγο καιρό. Ζωάδικο. Κουβαλάει ζώα... Ένα από τα μεγαλύτερα ζωάδικα στον κόσμο. Τα ζώα είναι δύσκολο φορτίο, είναι φορτίο ζωντανό. Θέλουν φροντίδα ξέχωρη. Ενενήντα άτομα πλήρωμα έχει το καράβι της Λάουρας. Το Στέλα Ντενέμπ. Η Λάουρα είναι Ιταλίδα. Ιταλικό είναι και το όνομα του καραβιού της. Ξέρεις τι σημαίνει Στέλα στα ιταλικά; Σημαίνει αστέρι... Κι αυτό το καράβι είναι το Αστέρι Ντενέμπ.

Η Λάουρα είναι πια στην κορυφή. Είναι στα αστέρια... Δεν τη φοβίζει η θάλασσα. Ούτε και το καράβι. Θα είχε μείνει να πλένει πιάτα αν τη φόβιζαν. Ούτε και το φορτίο ακόμη, το δύσκολο φορτίο που μεταφέρει. Έντεκα χρόνια τώρα ξεσκόλισε όλες τις δυσκολίες του. Εκείνο που συνεχίζει να θεωρεί δύσκολο είναι μια γυναίκα μόνη της ανάμεσα σε τόσους άντρες. Και μάλιστα μια γυναίκα που διατάζει αυτούς τους άντρες:

Παράθεση :

In charge of crew of 90 men, a 51,000 tonne ship and 21,000 head of cattle, Laura takes this huge responsibility in her small stride.

"I'm very interested about this job... It's hard, but I like it," Laura explains.
When asked if there have been any dangerous situations on board so far, she speaks as if the answer is obvious, "Yeah, yeah of course. Everybody has, no? It's normal. It's life on the seas, part of our life."
The size of the crew is unusually large and includes Australian stockmen, engineers, cooks and 55 people just to look after the cattle.
"90 people are not usually on a ship, normally it's 22 or 23 but we can work all together. Also we have different nationality, different race, the harmony you can reach is not as difficult as most people think," Laura says.
She is always trying to keep the harmony on board but captains her all male crew in a very direct manner. Being the only female on board and the boss, there are some difficulties.
"It's very tough to work with many men, this is a male job. Some I can see in their face that they do not agree but what can I do? Nothing."

Τι μπορώ να κάνω; λέει η καπετάν Λάουρα. Τίποτα! δεν μπορώ να κάνω με εκείνους που βλέπω στο πρόσωπό τους ότι δε συμφωνούν με την παρουσία μου στο πλοίο. Κι όμως έχει φτάσει πια στην κορυφή. Είναι ο καπετάνιος στο καράβι, στο Άστρο Ντενέμπ. Γι' αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία η μαρτυρία της. Θα λέγαμε πως είναι χρυσός κανόνας για όποια άλλη ακολουθεί τα ίδια βήματα. Για το δικό της ονειρεμένο αστέρι... Κι ευτυχώς έχει πολλά... Ο δρόμος όμως είναι ο ίδιος. Και ειδικά για τις γυναίκες. Το επάγγελμα παραμένει αντρικό. Δε φτάνει να χωθείς στο καράβι. Η μεγάλη δυσκολία παραμένει να συμβιώσεις με τόσους άντρες... Και να μάθεις να τους διοικείς... Ποτέ κανείς δεν έμαθε να διοικεί αν πρώτα δεν έμαθε να υπακούει. Και τους καλούς και τους ανάποδους. Κι εκείνους που σου φωνάζουν "οι γυναίκες δεν κάνουν για τα καράβια"! Ειδικά αυτούς...

Έτσι κι αλλιώς να θυμάσαι πως λένε βλακείες. Τώρα πια δε βρισκόμαστε στον καιρό της Ελαφίνας... Και τα χτεσινά μωρά που χαιρετάγαμε στις ρούγες, βρίσκονται στις γέφυρες. Γυρίζει πίσω το ποτάμι; Άλλο τόσο μπορούν και να σταματήσουν την πορεία των γυναικών για τις γέφυρες. Αφού το ξέρεις αυτό... Γιατί νευριάζεις με τις ανοησίες τους; Να φροντίσεις να πλένεις καλά τα αυτιά σου... Εύκολα κι απλά από το ένα να μπαίνει και από το άλλο να βγαίνει κάθε ανοησία. Εσύ να κοιτάς μονάχα μπροστά και πάντα προς τα πάνω. Το αστεράκι που σε περιμένει...

Κι αλήθεια... ξέρεις και το άλλο; Σας τα μαθαίνουν αυτά τώρα στις σχολές; Για τον Ντενέμπ μιλάω και την αστρονομία. Ο Ντενέμπ είναι ένα από τα πιο φωτεινά αστέρια. Στον αστερισμό του, τον Κύκνο, είναι μάλιστα το φωτεινότερο. Δηλαδή είναι ο α του Κύκνου, στη γλώσσα των αστρονόμων. Ξέρεις δα ότι με γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου βαφτίζουν τα αστέρια... Το α είναι πάντα το φωτεινότερο. Το δεύτερο σε φωτεινότητα είναι το β, και ούτω καθεξής...

Ο Ντενέμπ, όπως και πολλά άλλα αστέρια, έχει αραβικό όνομα. Εκεί κάτω στην Αραβία, τον Κύκνο των ελλήνων τον πέρναγαν για κότα. Και Ντενέμπ σημαίνει Ουρά της Κότας, λόγω της θέσης του στον αστερισμό. Αυτό καθόλου δεν τον εμποδίζει, που βρίσκεται στην ουρά, να είναι ο πιο φωτεινός από τα αδέρφια του. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Μπορεί να είσαι ο τελευταίος τροχός μα να εκπέμπεις τόσο που οι άλλοι να θαμπώνονται και να τα χάνουν. Θέλω να πω πως δε χρειάζεται να ακτινοβολείς όλο το δυναμικό σου. Ζαλίζει αυτό και κάνει τους άλλους να τα χάνουν...

Και θα σου πω και κάτι ακόμη. Ο Ντενέμπ ανήκει στο λεγόμενο Θερινό τρίγωνο. Ένα τρίγωνο από αστέρια. Τα άλλα δύο, άκου τώρα, δε σου κάνω πλάκα, είναι ο Βέγκα και ο Αλτάιρ... Μάλιστα όπως σημειώνουν στη Βικιπαίδεια:

Παράθεση :

Στην Κίνα ο Ντενέμπ είναι γνωστός ως «ο τέταρτος αστέρας του ουράνιου λιβαδιού», ενώ στον μύθο σημειώνει τη μία άκρη της «Γέφυρας της Κίσσας», που γεφυρώνει τις δύο πλευρές του ποταμού-Γαλαξία κι έτσι επιτρέπει στους χωρισμένους εραστές Niu Lang (Αλτάιρ) και Zhi Nü ή Chi Neu (Βέγα) να ξανασμίγουν μια μονάχα νύχτα το χρόνο, κάπου στα τέλη του καλοκαιριού.

Και πρόσεξε. Πρόσεξε γιατί δεν κάθομαι τυχαία να σου κάνω διάλεξη αστρονομίας. Ο Βέγα είναι κι αυτός ένα πολύ φωτεινό αστέρι, είναι το α της Λύρας. Είναι μάλιστα ο δεύτερος σε φωτεινότητα όλου του βόρειου ημισφαιρίου, εύκολα ορατός όλα τα καλοκαιρινά βράδια. Και μη σε ξεγελά το ελληνίζον όνομά του, αραβικό είναι και σημαίνει ο αετός που εφορμά!

Ο τρίτος της παρέας, ο Αλτάιρ, φωτεινός αστέρας κι αυτός όχι όμως όσο ο Βέγα, είναι το α του Αετού. Φυσικά αραβογενής και αυτός, και σημαίνει αετός όπως και ολόκληρος ο αστερισμός που ανήκει και που θεωρείται από τους ωραιότερους αστερισμούς.

Ώρα όμως να δούμε το περίφημο τρίγωνο των τριών αστεριών:





Δεν είναι μαγικό; Ευτυχώς στα δικά μου χρόνια με έβαζαν πάντα και έκανα και νυχτερινή βάρδια. Βλέπεις ακόμη τότε η αστροναυτιλία ήταν μείζονος σημασίας... Α, έχει άλλη γλύκα η βάρδια της νύχτας. Ποτέ στη στεριά δε θα δεις τόσα αστέρια. Τα φώτα των πόλεων βλέπεις... Σβήνουν ακόμη και τα αστέρια!

Ευκαιρία όμως να μελετήσουμε λίγο το νυχτερινό ουρανό και συγκεκριμένα τον καλοκαιρινό του βόρειου ημισφαιρίου:







Νάτος ο Κύκνος (Cygnus), η Λύρα (Lyra) και ο Αετός (Aquila). Κι αντίστοιχα ο Ντενέμπ, ο Βέγα και ο Αλτάιρ. Το θέμα λοιπόν είναι (σύμφωνα με τους Κινέζους) πώς ο Ντενέμπ θα βοηθήσει από τον Αλτάιρ να βρεθούμε στο Βέγα... Α, εδώ δε θα ρωτήσουμε τους Κινέζους. Την κυρά του Ντενέμπ θα ακούσουμε... Νάθινγκ... Τίποτα δεν μπορείς. Αυτά ειναι γραμμένα στα ... αστέρια. Όχι στις αστρολογίες, στα αστέρια και μόνο. Υπομονή και θα δείξει. Ιώβια υπομονή. Με μάτι καρφωμένο πάντα το Vega.

Οι ευχές μου; Αυτονόητες. Να σε καμαρώσουμε και εκεί. Κυρά και αρχόντισσα! Και άσε τους ηλίθιους να λένε... Εσύ να ακούς μονάχα το τραγουδάκι που σου αφιερώνω:


Σε τούτο το νυχτέρι
η Σανκάρ κι η Μπαλιστρέρι
μου κρατάνε συντροφιά.
Κι η νύχτα η κοροϊδεύτρα
κράζει και λαλεί
πάλι νταλγκάδες το παιδί.

Αρχέγονες οι μνήμες,
τα παπούτσια φαγωμένα
απ' τις κοκκινόπετρες.
Στην ξενιτιά δεν πήγα
ούτ' αρρώστησα
μα το κλαρίνο με τρυπά.

Ανάμεσα στο Βέγα,
τον Ντενέμπ και τον Αλτάιρ
υπάρχει μία θέση του ουρανού
όπου θα πάω σαν γίνω
σκόνη αστρική,
για κει σας κλείνω ραντεβού.

Δανάη μου το άρθρο σου είναι εκπληκτικό Ρίγη συγκίνησης μου προκάλεσε από την συγκίνηση εκεί που περιγράφεις τον εαυτό σου στη Γένοβα. ίσως και να σε είχε δεί απ΄το παράθυράκι της η "μικρούλα" Λαουρα.
όσο για τον αστρικό σου χάρτη...αχ τι μου θύμησες ..Μάθημα πορείας νυχτέρινο, έτσι όπως το περιέγραφε ο Καββαδίας , Με το χάρτη παραμάσκαλα να προσπάθώ να μάθω τ'αστρα, που μικρή τα χάζευα και αργότερα τ΄αγάπησα ειδικότερα όμως , δεν ξέρω γιατί , είχα αγαπήσει εκείνα τ΄αστρα του Νοτιά.ίσως γιατί ταξείδευα στο Νότο διαρκώς ( Πάλι το Ν)
Ίσως και να τα είχα συνδιάσει με τα ΄ποιήματα κι έτσι η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν ένα γλέντι .
crux a centauri A Canopus..
Στην πιό κάτω ιστοσελίδα μπορείς να βρείς πία άστρα λάμπουν στον ούρανό που βλέπεις ή σε αυτόν που βλέπει κάποιος άλλος σε χρόνο αληθινό πάνω στον χάρτη
http://www.tecepe.com.br/cgi-win/cgiasvis.exe/VISSTAR

Τέσσερα χρόνια αργότερα από την αρχική ανάρτηση αυτού του θέματος. Και πόσα άλλαξαν, πόσα έγιναν στο μεταξύ. Όμως η ιστορία με τις κοπέλες που είναι αστέρια, τις Καπετάνισσες, όχι μόνο δε σταμάτησε αλλά και συνεχίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο.

Τότε, το 2008, που άρχισαν οι πρώτες Καπετάνισσες να "μπαρκάρουν" στο forum Homa Educandus, η Θαλασσινή, η Χαλαρουίτα, η Μελίνα, η καπετάν Μαριώ, η Αστερόσκονη... ελπίζω δεν ξέχασα καμία, καμιά μας δε φανταζόταν πως στα επόμενα χρόνια θα κατορθώναμε να συγκεντρώσουμε σε διαδικτυακή ομάδα δεκάδες Ελληνίδες ναυτικούς. Και όμως έγινε. Μέσω του face book. Και το γκρουπ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ αυτή τη στιγμή έχει 269 μέλη, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία είναι πράγματι Καπετάνισσες! Και δεν είναι μόνο ο αριθμός αλλά και η σύνθεση του ... τσούρμου. Με βάση μια δημοσκόπηση που κάναμε ρωτώντας τα μέλη μας τι βαθμό έχουν διαπιστώσαμε ότι υπάρχουν:

87 δόκιμοι πλοίαρχοι (που σημαίνει ότι ακόμη σπουδάζουν σε σχολές εμπορικού ναυτικού, δηλαδή σε ΑΕΝ)

25 ανθυποπλοίαρχοι

2 υποπλοίαρχοι

και 6 πλοίαρχοι γυναίκες!

Μιλάμε πάντα για όσες ψήφισαν, γιατί για πολλούς και ποικίλους λόγους αρκετά μέλη δεν πήραν ακόμη μέρος στην ψηφοφορία.

Κι ακόμη στο γκρουπ φιλοξενούνται:

1 ασυρματίστρια

3 δόκιμοι μηχανής

2 τρίτοι μηχανικοί

1 λογίστρια

Κάποια στιγμή ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθεί το τσούρμο και με γυναίκες δεύτερους και πρώτους μηχανικούς οπότε και θα μπορούμε να ταξιδέψουμε καράβι μόνες μας! Χωρίς ούτε έναν άντρα!

Και μη μου πείτε τι θα κάνουμε από ναύτες, γιατί αρκετές καπετάνισσες πριν πιάσουν ανθυποπλοίαρχοι είχαν ναυτολογηθεί και ως ναύτες, οπότε κανένα πρόβλημα!

Ανάμεσα λοιπόν σ' αυτές τις κοπέλες - αστέρια που για όλες καμαρώνουμε που τις έχουμε κοντά μας και μάλιστα σε καθημερινή επαφή και επικοινωνία και επιπλέον και με ζωντανές συναντήσεις κατά καιρούς για να γνωρίσουμε καλύτερα η μία την άλλη, είναι και κάποιες που μας κόβουν την ανάσα από το θαυμασμό. Όχι απλά αστέρια μα ζωντανοί θρύλοι της ναυτιλίας μας. Με κορυφαία νομίζω την καπετάν Μαριάννα Μαρούδα που είναι η πρώτη Ελληνίδα συνταξιούχος πλοίαρχος μετά από ευδόκιμη υπηρεσία 25 ετών στη θάλασσα αλλά και θητεία στη ναυτική εκπαίδευση.


Τη Μαριάννα τη γνωρίζω εδώ και τριάντα και πλέον χρόνια. Από τον καιρό που σπουδάζαμε στην ΑΔΣΕΝ ΠΛΟΙΑΡΧΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ. Εκείνη στο πρώτο έτος, εγώ στο δεύτερο. Και μπορεί προσωπικά να βιάστηκα να αφήσω τη θάλασσα, εκείνη όμως με πείσμα και θέληση ατσαλένια συνέχισε και έφτασε στο ψηλότερο σκαλί της ιεραρχίας του πλοίου. Στη θέση του πλοιάρχου!

Κι αν σήμερα συνεχίζω αυτό το παλιό άρθρο είναι λόγω του πρώτου πλοίου που η Μαριάννα κυβέρνησε ως πλοίαρχος. Δε θα το φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσε να έχει τέτοιο συμβολικό όνομα που να μου φέρει στο νου αυτό εδώ το άρθρο. Γιατί εκείνο το καράβι λεγόταν STAR! δηλαδή ΑΣΤΕΡΙ!


Και μη βιαστείτε να το χαρακτηρίσετε από το μέγεθός του. Γιατί το ΑΣΤΕΡΙ ήταν πλοίο ναυαγοσωστικό και μπορεί να θυμίζει ως προς το μέγεθος μεγάλο καΐκι αλλά στην πράξη η διακυβέρνησή του ήταν και δύσκολη και επικίνδυνη. Ας αφήσουμε την ίδια την καπετάν Μαριάννα να μας μιλήσει για την εμπειρία της στο τιμόνι του ΑΣΤΕΡΙΟΥ:

Παράθεση :

<<To Α/Τ “Λέων” και το "Πειραμα της Φιλαδελφειας"

Είναι από της εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου ένα ολόκληρο και σημαντικότατο στοιχείο ενός διάσημου μυστηρίου περιέρχεται στο Ελληνικό κράτος. Ο λόγος για το πολεμικό πλοίο USS Eldridge (DE-173),στο οποίο όπως επίμονα αναφέρεται, έγιναν πάνω του διάφορα πειράματα τηλεμεταφοράς, διαφάνειας κτλ. στο περίφημο “Πείραμα της Φιλαδέλφειας”, γνωστό και ως Project Rainbow. Το πλοίο αυτό, στις αρχές του ΄50, δωρίθηκε από της ΗΠΑ στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και μετονομάστηκε σε Α/Τ “Λέων”. Το “Λέων” υπηρέτησε το ναυτικό μέχρι το 1990 όπου και αφοπλίσθηκε. Ήταν αραγμένο στην στρατιωτική βάση της Σούδας στην Κρήτη.>>

Απο τη Σούδα ρυμουλκήσαμε το ¨Λέων¨ (ανεπάνδρωτο) στις 09/10/91 προς τη Χαλκίδα και καθ΄ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μια ανατριχίλα μας διαπερνούσε όλους (10 άτομα πάνω στο STAR).'Ηταν ένα πλοίο χωρίς ψυχή μα ο θρύλος του μας συγκλόνιζε.Το πλήρωμα μου έλεγε πως άκουγε παράξενους θορύβους να προέρχονται απο μέσα του,αλλά εγώ δεν άκουσα κάτι διαφορετικό απο αυτά που συνήθως ακούμε, ίσως επειδή δεν ήμουν σίγουρη αν η ιστορία του ήταν προιόν φαντασίας η πραγματικότητας.....

Ιδού και στιγμιότυπο εκείνου του ταξιδιού:


Στο βάθος διακρίνεται το "Λέων" ρυμουλκούμενο από το ΑΣΤΕΡΙ και σε πρώτο πλάνο η πλοίαρχος καπετάν Μαριάννα Μαρούδα που κυβέρνησε το σκάφος επί τρία χρόνια και εργάστηκε πολλές φορές μέσα σε φουρτούνα προκειμένου να σώσει πλοία που κινδύνευαν. Όπως αυτό της επόμενης φωτογραφίας:


Πέρα από τα τρία αυτά χρόνια στο ναυαγοσωστικό η καπετάν Μαριάννα έχει να καμαρώνει για μια λαμπρή καριέρα σε πολλών λογιών πλοία, σε RO - RO, φορτηγά ξηρού φορτίου, δεξαμενόπλοια. Μόνο τον κατάλογο των πλοίων που υπηρέτησε να διαβάζεις ζαλίζεσαι από τον αριθμό τους. Κι άλλο τόσο εντυπωσιάζεσαι από τις φωτογραφίες τους.

Δίνω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:


Τα φορτηγά ALINE και ΑΘΗΝΑ που συν τη χείρα της καπετάν Μαριάννας (κατά το συν Αθήνα και χείρα κίνει των αρχαίων Ελλήνων ναυτικών) ταξίδευαν στα πέλαγα. Στην κουβέρτα διακρίνουμε την ίδια την καπετάν Μαριάννα με στολή εργασίας ενώ δεξιά βλέπουμε μια ακόμη γυναίκα του πληρώματος. Ίσως να ήταν η μαρκόνισσα που ξέρω ότι συνταξίδευε μαζί της στο καράβι αυτό, ίσως και κάποια άλλη... Βλέπετε πλέον τα πλοία σταμάτησαν για τα καλά να είναι απόρθητο αντρικό φρούριο και αρκετές γυναίκες έχουν ως τώρα σπάσει το πάλαι ποτέ άβατο. Το άβατο που είχαν υιοθετήσει κάποιοι μισογύνηδες και το περιφρουρούσαν και με σχετική αποτρεπτική παροιμία: ΠΥΡ - ΓΥΝΗ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ!


Το ΔΕΣΠΟΙΝΑ και το ΟΛΥΜΠΙΑΣ. Αυτό το τελευταίο είναι ένα πλοίο που με ξετρελαίνει. Παλιό βέβαια, παλιό τζενεραλάδικο, αλλά πραγματικό κόσμημα. Ένα καράβι καραβένιο! Που φέρνει στο νου μας ιστορίες με παλιούς ναυτικούς και σίγουρα τον αγαπημένο μας Κόλια, το Νίκο Καββαδία...


Να και ο ΤΟΝΥ, φορτηγό χύμα φορτίου, και το ΕΛΛΑΣ ro - ro (μεταφοράς δηλαδή αυτοκινήτων). Κι ακολουθεί το VENETIA, δεξαμενόπλοιο, και με ξεχωριστή σημασία για μας τις καπετάνισσες:


Ποια η ξεχωριστή σημασία αυτού του πλοίου; Μα η σύμπτωση να έχουν υπηρετήσει εκεί - αν και με διαφορά 10 ετών - τόσο η καπετάν Μαριάννα, πλοίαρχος, όσο και η νεότερη σε ηλικία συνάδελφος η καπετάν Βασιλική Μίχου, που τώρα είναι στο βαθμό του υποπλοιάρχου (γραμματικός δηλαδή όπως λέγεται στη γλώσσα των βαποριών ο υποπλοίαρχος και που είναι ο γενικός υπεύθυνος στο κατάστρωμα και στη φόρτωση). Το VENETIA και πάλι σε μια πανοραμική φωτογραφία:


Σε πολλά ακόμη καράβια ανάλωσε η καπετάν Μαριάννα τα 25 έτη θαλάσσιας υπηρεσίας της, διασχίζοντας όλους τους ωκεανούς της γης, με μπουνάτσες και με κυκλώνες, και γνωρίζοντας αμέτρητα λιμάνια στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.

Τώρα πλέον "αραγμένη" στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Πάτρα, ασχολείται με ένα εξίσου επίπονο έργο, την ανατροφή του γιόκα της! Κι εκεί, στο μεγάλωμα ενός παιδιού, κι αν χρειάζεται να ξέρεις να κρατάς τιμόνι και να παλεύεις με φουρτούνες και θεριά. Κι ας το ξεχνάνε μερικοί μερικοί πόσο δύσκολο είναι το έργο της μάνας και γι' αυτό και απορούν με τις γυναίκες που τόλμησαν να βγουν στα πέλαγα και να δαμάσουν τα κύματα.


Κι εδώ βλέπουμε την καπετάν Μαριάννα σε έναν ακόμη ρόλο της, διευθύντρια της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού στις Οινούσσες εν μέσω σπουδαστριών της σχολής και αυριανών αξιωματικών στις γέφυρες των πλοίων. Και είναι πραγματικά σπουδαίο για τις νέες καπετάνισσες να έχουν ένα τέτοιο ζωντανό παράδειγμα μπροστά τους, μια γυναίκα που κατάφερε να φτάσει στο ψηλότερο σκαλί της ιεραρχίας. Πάει πια ανεπιστρεπτί η εποχή που οι κοπέλες που μπαίναμε σε τέτοιες σχολές ακούγαμε τις χίλιες δυο προσβολές για το φύλο μας και δεν ξέραμε τι να απαντήσουμε. Μας έλεγαν δεν κάνουν οι γυναίκες για τα καράβια! ή εκείνο το αμίμητο που έγραψε κάποτε σε μια μαρτυρία της η Χαλαρουίτα:


που την υποδέχτηκε στο θυρωρείο μιας ναυτιλιακής εταιρείας όταν δοκιμάκι ακόμη της σχολής το 2005 έψαχνε καράβι για το εκπαιδευτικό της ταξίδι. Τώρα, εφτά χρόνια μετά, είναι και εκείνη μια έμπειρη ανθυποπλοίαρχος και σκίζει τους ωκεανούς με υπερσύγχρονα πλοία μεταφοράς φυσικού αερίου.

Όπως ανθυποπλοίαρχος είναι πλέον και το άλλο δοκιμάκι της παρέας μας, η μικρή μας η Μελίνα. Που μπορεί πια να κρατάει στα χεράκια της το τιμόνι μεγαθηρίων των θαλασσών και να τα ταξιδεύει από την Αφρική στην Αμερική και από τη Μαύρη Θάλασσα ως τα λιμάνια των Κάτω Χωρών.

Είμαι βέβαιη ότι μια μέρα θα καμαρώνουμε και γι' αυτές όπως τώρα καμαρώνουμε για την καπετάν Μαριάννα. Και θα γράψουν κι αυτές ιστορία στη ναυτιλία. Έχουν βέβαια μεγάλο δρόμο ακόμη μπροστά τους. Μα έχουν και φωτεινούς φάρους να τις καθοδηγούν, όπως η καπετάν Μαριάννα και όπως οι άλλες Ελληνίδες πλοίαρχοι. Η καπετάν Βάσω Κονιδάρη, η Μαρία Πανοπούλου, η Βέρα Βασιλοπούλου, η Αργυρώ Εξωμανίδου, η Ιωάννα Σιμώνη, η Υακίνθη Τζανακάκη, η Κατερίνα Θερμού, η Στέλλα Φραντζεσκάκη, η Μάγδα Λυμπεροπούλου, η Ελένη Παπαδοπούλου, η Ευαγγελία Κατσικαδάκου, η Αθανασία Μπουμπουράκη και βέβαια η πρώτη διδάξασα (που εγώ την πρόλαβα υποπλοίαρχο στα 1979 όταν ξεκίναγα τη θάλασσα) η καπετάν Νίκη Σκέντζου και αργότερα έφτασε στο βαθμό του πλοιάρχου και ας μην ήταν από σχολή αλλά από ναυτικό λύκειο. Και σίγουρα θα υπάρχουν και άλλες που εμείς δεν τις έχουμε εντοπίσει ακόμη. Γυναίκες αστέρια όλες τους, που απέδειξαν τι μπορεί να κάνει μια γυναίκα όχι με τη σωματική διάπλαση αλλά με τη δύναμη της ψυχής τους! (Δείτε ΕΔΩ αφιέρωμα στις Ελληνίδες πλοιάρχους).

Κι άσε σου λέω κάποιους μισογύνηδες να λένε τα δικά τους. Οι αληθινοί άντρες που δεν πάσχουν από ανασφάλεια και δεν αισθάνονται να απειλούνται από τις επιτυχίες των γυναικών σε ένα αντρικό μέχρι πρότινος πόστο, όχι μόνο δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τις γυναίκες ναυτικούς αλλά και τις ενισχύουν με κάθε τρόπο. Είτε ως καπετάνιοι μέσα στα πλοία που εργάζονται γυναίκες, είτε ως υπεύθυνοι πληρωμάτων είτε και ως εφοπλιστές.

Τις προάλλες μου έλεγε για παράδειγμα μια νεαρή καπετάνισσα την εμπειρία της στην εταιρεία του Τσάκου, όπου ο ίδιος ο εφοπλιστής την καλοδέχτηκε και την ενθάρρυνε να συνεχίσει την καριέρα της στα πλοία.

Και όμοια καλά λόγια πρέπει να πούμε για πολλές άλλες εταιρείες που προωθούν γυναίκες. Όχι από λύπηση. Αλλά γιατί ξέρουν πως υπάρχουν και γυναίκες άξιες να κυβερνήσουν πλοία. Πχ μία από τις μεγαλύτερες ελληνικές εταιρείες, ο όμιλος του Αγγελικούση. Που αυτή τη στιγμή απασχολεί αρκετές καπετάνισσες αλλά και γυναίκες μηχανικούς στα καράβια που διαθέτει. Ή η Ανδριακή, η ΑΝΕΚ κλπ.

Ένα ακόμη αστέρι μας, μια νέα πλοίαρχος, η καπετάν Υακίνθη Τζανακάκη, που ανέλαβε πριν λίγους μήνες να κυβερνήσει το ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ του Τσάκου:


Η καπετάν Υακίνθη εν ώρα εργασίας:


Δείτε περισσότερα ΕΔΩ

Δείτε επίσης έναν ολόκληρο αστερισμό γυναικών που υπηρετούν σε καράβια της ΑΝΕΚ:

http://web.anek.gr

Ανάμεσά τους και η πλοίαρχος πλέον καπετάν Αργυρώ Εξωμανίδου


αλλά και η τρίτη μηχανικός Ελεονόρα Σέκερη:


Γιατί και στα μηχανοστάσια των πλοίων πλέον απασχολούνται γυναίκες. Εννοούμε των ελληνικών πλοίων, στο εξωτερικό εδώ και δεκαετίες υπήρχαν γυναίκες μηχανικοί και μάλιστα έχουν φτάσει και στο βαθμό του πρώτου μηχανικού. Κάποτε θα το πετύχουν αυτό και οι Ελληνίδες!!!

Ήρθε η ώρα τώρα να γνωρίσουμε και "ζωντανά" μια γυναίκα πλοίαρχο και μάλιστα εν ώρα εργασίας:


Η καπετάν Βάσω Κονιδάρη. Ένας ακόμη θρύλος της ναυτιλίας μας που παραμένει εν ενεργεία. Ας την ακούσουμε την ίδια να μιλάει για το "αντρικό" της επάγγελμα που εκείνη κατάφερε να το προσαρμόσει σε γυναικεία πρότυπα:


Δεν ήταν οι πόρτες ανοιχτές για μένα, λέει η ίδια. Και χρειάστηκε να τις σπρώξει πολύ για να ανοίξουν!

Τώρα πια είναι καταξιωμένη στο χώρο της ναυτιλίας και δε διστάζουν να της αναθέτουν διακυβέρνηση πλοίων με όλο το πλήρωμα ξένους! Όπως φέτος που διέσχιζε το Αιγαίο με ένα μικρό φορτηγό και μάλιστα λόγω των δυσμενών συνθηκών του φετινού χειμώνα συχνά ταξίδεψε με 9 και 10 μποφόρ βλέποντας το χάρο με τα μάτια της ουκ ολίγες φορές.

Τι να φοβηθεί όμως αυτή η ηρωική γυναίκα; Που έχει ζήσει ακόμη και κυκλώνα δεμένη με σκοινιά στην πλώρη; Να βλέπει τι συμβαίνει και να ραπορτάρει από το γουώκι τόκι στον τότε καπετάνιο της τι συμβαίνει εκεί μπροστά για να κάνει τις σωστές κινήσεις από τη γέφυρα και να μη χαθεί το πλοίο.

Στο δεύτερο βίντεο αξίζει να δείτε τι λέει για την πλοίαρχο Βάσω Κονιδάρη και ο άντρας υποπλοίαρχος του πλοίου της. Και πόσο τη θαυμάζει για την αξιοσύνη της!

Κι άσε σου λέω τους άσχετους να λένε τα δικά τους. Οι γυναίκες ανέβηκαν στις γέφυρες πλέον και δεν έχουν σκοπό να το κουνήσουν από κει!