Μια νέα θεματική ενότητα συζητήσεων ανοίγουμε σήμερα σχετικά με θέματα υγείας. Αφορμή οι προσωπικές εμπειρίες του τελευταίου διαστήματος που μας έκαναν να ανησυχήσουμε σοβαρά για τη βοήθεια που μπορεί ακόμη και ο γιατρός να μας δώσει και που μας βοήθησαν να καταλάβουμε πως είναι ανάγκη τεράστια να γνωρίζουμε και μόνοι μας όχι μόνο τα βασικά αλλά όσα περισσότερα γίνεται για να προστατεύσουμε το δώρο της ζωής και το δικό μας και των αγαπημένων μας σε έκτακτες περιπτώσεις.
Αρχή με το σύνδρομο Guillain - Barre.
Πάνε λίγες εβδομάδες που αυτό το σύνδρομο χτύπησε την πόρτα του διπλανού μου διαμερίσματος. Αν και οι ειδικοί λένε πως η πιθανότητα είναι 1 - 2 στους 100.000. Φαίνεται η πόρτα των γειτόνων μου στάθηκε πολύ άτυχη.
Τι είναι το σύνδρομο αυτό; Βασικά εμφανίζεται ως παράλυση μυών. Και λένε πως ξεκινά από μια απλή ίωση! Παθαίνεις δηλαδή μια ιωσούλα και ξαφνικά σου εμφανίζεται παράλυση σε όλο το σώμα. Παράλυση που μπορεί να σου στοιχίσει και τη ζωή καθώς κινδυνεύουν και οι μύες των πνευμόνων και της καρδιάς. Τόσο καλά...
Ο γείτονάς μου έπαθε αυτό ακριβώς. Λίγο πριν το Πάσχα πέρασε μια απλή ίωση. Και ξαφνικά τη Μεγάλη Βδομάδα άρχισε η παράλυση. Τον τρέξανε οι δικοί του στο νοσοκομείο και τρελαμένοι άκουσαν να τους μιλάνε οι γιατροί για το παράξενο αυτό σύνδρομο. Το Γκιλέν - Μπαρέ!
Έκτοτε βρίσκεται στην εντατική και ευτυχώς τις τελευταίες μέρες πάει καλύτερα. Στην αρχή πάντως παιζόταν στα ζάρια ακόμη και η ζωή του. Τα πνευμόνια σταμάτησαν να λειτουργούν, του έκαναν τραχειοτομή και οι γιατροί παρήγγειλαν στην οικογένεια να προσευχηθεί...
Δεν ξέρω αν έπιασαν οι προσευχές. Πάντως κάποιος ή κάτι λυπήθηκε τον καημένο το γείτονα και οι φροντίδες των γιατρών άρχισαν να αποδίδουν. Τώρα ο σωλήνας βγήκε από το λαιμό του και εκείνος από προχτές άρχισε έστω και δύσκολα να ξαναμιλά και να παίρνει τροφή κανονικά.
Όταν λοιπόν και αν νιώσετε συμπτώματα ίωσης, μην το πάρετε αψήφιστα. Κατευθείαν στο γιατρό. Και γενικά φροντίζετε την υγεία σας. Απλά μέτρα προφύλαξης πχ πλύσιμο χεριών τακτικό, γαργάρες με αντισηπτικό, διατήρηση του οργανισμού στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.
Όλα παίζουν ρόλο. Μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε από σίδερο, αλλά δεν είμαστε. Άσε που και τα σίδερα σκουριάζουν!
Περισσότερα για το Γκιλέν - Μπαρέ μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.paidiatros.gr/index.php?cid=3&id=595&st=2Από κει και μεταφέρω τα συμπτώματα, που είναι νομίζω σημαντικό όλοι να γνωρίζουμε:
- Παράθεση :
- Όταν παρουσιαστεί το σύνδρομο μπορεί να εξελιχθεί ραγδαία και να κορυφωθεί 2 βδομάδες μετά από τα πρωτοεμφανιζόμενα συμπτώματα. Τα πρώτα συμπτώματα όπως π.χ μούδιασμα και αδυναμία στα πόδια μπορεί να εμφανιστούν σε μια μέρα. Αυτά τα συμπτώματα μπορούν να εξαπλωθούν στα χέρια, στο πάνω σώμα και ο ασθενής νιώθει όλο και πιο κουρασμένος.
Στην εξέταση του ασθενή από το γιατρό διαπιστώνεται εξαφάνιση ή μείωση των αντανακλαστικών του. Στις πιο βαριές μορφές του συνδρόμου τα συμπτώματα επιδεινώνονται μέχρι που κάποιοι μύες παραλύουν πλήρως. Σ’ αυτό το στάδιο η παράλυση μπορεί να επηρεάσει την αναπνοή και την λειτουργία της καρδιάς. Τότε ο ασθενής θα χρειαστεί να νοσηλευτεί σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
Κρατώ επίσης και τον επίλογο του άρθρου:
- Παράθεση :
- Το 1/3 των ασθενών νιώθουν αδυναμία και 3 χρόνια μετά, αλλά οι περισσότεροι ασθενείς αναρρώνουν πλήρως και από τις πιο βαριές μορφές του συνδρόμου.
Τρία χρόνια μετά!!! Άντε παιδιά. Με τις υγείες μας... Κοίτα τι μπορεί να σου συμβεί στα καλά καθούμενα. Κοίτα και σταμάτα να ασχολείσαι με βλακείες. Να χαιρόμαστε τη ζωή, παρακαλώ. Ακόμη και με τα μικρά της προβλήματα. Γιατί ανά πάσα στιγμή μπορεί να μας χτυπήσει την πόρτα και το μεγάλο. Ακόμη και αν οι στατιστικές χρειάζεται να μετρήσουν άλλες 99.999 πόρτες πριν... Όπως ακριβώς συνέβη και στη διπλανή μου πόρτα. Μα να μην ανατριχιάζω; Φαντάσου αν βγαίνοντας από το ασανσέρ αυτό το Γκιλέν - Μπαρέ χτυπούσε τις πόρτες του ορόφου με άλλη σειρά;
Να γιατί ο σοφός λαός μας κατέγραψε:
Ο,ΤΙ ΑΚΟΥΣ ΣΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΣΟΥ, ΠΑΝΤΕΧΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ!Κι αργότερα ο Μπρεχτ έφτιαξε εκείνο το ωραίο ποίημα για την εβραία και τους κομμουνιστές...
Για τους μικρούς μας φίλους υπάρχει και το υπέροχο βιβλίο της Γαλάτειας Γρηγοριάδου - Σουρέλη: ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
ΕΔΩΔε μιλά για αρρώστιες ή για την υγεία... όχι τουλάχιστον τη σωματική. Λέει όμως για την άλλη υγεία, και για την άλλη παράλυση, την ψυχική και την κοινωνική. Γιατί αν το σύνδρομο Γκιλέν - Μπαρέ χτυπάει το μυικό σύστυμα του σώματος, το άλλο σύνδρομο της αδιαφορίας έχει διαλύσει ολόκληρο τον κοινωνικό ιστό. Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε αλλά είναι αλληλένδετα το ένα με το άλλο. Και τελικά αυτό πληρώνουμε. Όχι την παραξενιά της φύσης και το ένα στα 100.000 αλλά τις επιλογές όλων μας, και των 100 χιλιάδων και των 10 εκατομμυρίων και των δισεκατομμυρίων του πλανήτη να διοδεύουμε τις μέρες μας χωρίς να μας νοιάζει...
Να πω για παράδειγμα πως ο δικός μου γείτονας στάθηκε αρκετά τυχερός στην ατυχία του γιατί βρέθηκε ένας άλλος γείτονας, γιατρός εκείνος, που έκανε τα αδύνατα δυνατά να του εξασφαλίσει μια θέση στην εντατική. Ένας σεμνός επιστήμονας χαρακτηριστικό παράδειγμα ανθρώπου χαμηλών τόνων που αν και δε γνωρίζω παρά εξ όψεως, ξέρω από τα παιδιά του πως ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων του ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ. Δε θα πω λεπτομέρειες, αλλά δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο άνθρωπος αυτός κίνησε γη και ουρανό να εξασφαλίσει κρεβάτι σε ένα γείτονα που επίσης ήξερε εξ όψεως...
Όσο για μας... ώρα να αναρωτηθούμε πόσο μας νοιάζουν όλοι εκείνοι οι συνάνθρωποι που ξέρουμε ή και δεν ξέρουμε καν εξ όψεως... και που κάποια στιγμή της ζωής τους χρειάζονται μία κλίνη σε ΜΕΘ. Μια στιγμή κρίσιμη που η ζωή τους κρέμεται σε κλωστή. Και ψάχνουν οι συγγενείς απελπισμένοι και κλίνη δε βρίσκεται. Γιατί;
Γιατί, σας είπα... το Γκιλέν Μπαρέ δεν είναι μόνο σωματικό σύνδρομο. Είναι και ψυχικό και κοινωνικό. Κι αλίμονο. Εντατική για ολόκληρη την κοινωνία φυσικά και δεν υπάρχει. Μόνη ελπίδα ο καθένας ατομικά να εφαρμόσει το τσιτάτο της Γαλάτειας, το ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ...
Θέμα: ΣΥΝΔΡΟΜΟ GUILLAIN-BARRE 
Σαβ Μάης 23, 2009 12:11 pm