Υπάρχουν και άνθρωποι που χαίρονται για την κρίση στη ναυτιλία!

Η ναυτιλία ως κλάδος βασικός της παγκόσμιας οικονομίας δεν μπορεί παρά να συντονίζεται και να ακολουθεί κοινή πορεία, είτε ανοδική τα τελευταία χρόνια είτε καθοδική από τη μέρα που ξέσπασε η παγκόσμια κρίση. Το αδιανόητο και απίστευτο θα ήταν το αντίθετο. Απίστευτο όμως είναι και να υπάρχουν άνθρωποι που νιώθουν ικανοποίηση με το φαινόμενο της κρίσης. Απίστευτο μεν αλλά και αληθινό:

Οι νέοι και η κρίση στη ναυτιλία

Αυτός είναι ο τίτλος άρθρου στην Ημερησία σήμερα και στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ προβάλλεται η άποψη πως η κρίση θα αποτελέσει καλό σχολείο για τους νέους για να μάθουν να διαχειρίζονται κρίσεις!!!

Ο αρθρογράφος από τις πρώτες κιόλας γραμμές παραδέχεται αυτό που ξέρουν όλοι, πως η κρίση είναι μόλις στην αρχή και πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξή της. Παραδέχεται επίσης πως η ανοδική πορεία των τελευταίων ετών, λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, ήταν κάτι περισσότερο από εντυπωσιακή. Λες και δεν το ξέραμε και αυτό... Πως ο παραλογισμός στο κυνήγι του κέρδους έφερε την κρίση. Η υπερβολή και το ξεπέρασμα του μέτρου... Με λίγα λόγια η λάθος διαχείριση εκ μέρους των υπευθύνων και για τη ναυτιλία και για την οικονομία γενικότερα. Δεν είναι οι οικονομικές κρίσεις προϊόντα παρθενογένεσης. Ούτε προκύπτουν χωρίς συγκεκριμένη αιτία και στα καλά καθούμενα...

Και όμως εκείνος αντί για κριτική των λαθών που οδήγησαν στην κρίση, φαίνεται πανευτυχής και βλέπει στην κρίση τη μεγάλη πρόκληση και τη μοναδική ευκαιρία να αποδείξουν οι νέοι τι αξίζουν!!! Τώρα λέει θα "πρέπει να μάθουμε την πραγματική δουλειά με μείωση κόστους, αύξηση της αποδοτικότητας, σωστή διοίκηση και χρηστή διαχείριση."

Διαβάζεις και ανατριχιάζεις από τον ωμό τρόπο:

Μείωση κόστους

Αύξηση της αποδοτικότητας

Καταλαβαίνουμε τι σημαίνουν αυτά τα δύο; Που προτάσσονται ως αρετές μιας σωστής διοίκησης; Για τη χρηστή διαχείριση ας μη μιλήσουμε... Γιατί θα επαναστατήσουν τα εγκεφαλικά κύτταρα και του πλέον ηλίθιου και ανίδεου... Γίνεται βρε σεις η παντελώς άχρηστη διαχείριση που οδήγησε στην πρωτοφανή οικονομική κρίση να μεταλλαχθεί σε χρηστή; Και τι είδους χρηστή διαχείριση είναι αυτή που μονόπλευρα προσπαθεί να συμμαζέψει τα δικά της λάθη με μείωση κόστους και αύξηση αποδοτικότητας χωρίς να κάνει κουβέντα για περιορισμό και των κερδών; Ή ακόμη πιο σωστά για αντιμετώπιση της κρίσης με όσα υπέρογκα κερδήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια;

Όμως όχι... Έφαγαν με χρυσά κουτάλια τόσα χρόνια και τώρα που ξεζούμισαν τις πηγές του πλούτου ονειρεύονται να ξεζουμίσουν τους εργαζόμενους για να βγάλουν τα σπασμένα. Ή μήπως το "μείωση κόστους" δε σημαίνει και μείωση μισθού; Ή μήπως ακόμη η αύξηση της αποδοτικότητας δε θα προέρθει από τον εξαναγκασμό των εργαζομένων να δουλεύουν περισσότερο;

Τακτικές που ουδεμία σχέση έχουν με το νέο... είναι τόσο παλιές όσο και ο καπιταλισμός. Και όχι μόνο στη θάλασσα. Ήδη και στη στεριά τα ίδια ακριβώς μέτρα έχουν μπει μπροστά. Απελευθέρωση ωραρίου και ωρομίσθιοι και συμβασιούχοι και stage και σπάσιμο συλλογικών συμβάσεων. Εργαζόμενοι που καλούνται να πληρώσουν πολλαπλά τα λάθη των αφεντικών και να ξεπληρώσουν με το δικό τους ιδρώτα τη χασούρα.

Ειδικά για τη ναυτιλία η δυσοίωνη πρόβλεψη του αρθρογράφου - και από προσωπική μου πείρα από την προηγούμενη μεγάλη κρίση στη ναυτιλία εντελώς ρεαλιστική, σας διαβεβαιώνω - λέγει πως ο αριθμός των πλοίων θα περιοριστεί δραματικά και φυσικά και το τονάζ. Το γνωστό παιγνιδάκι της οικονομίας είναι εδώ: Προσφορά και ζήτηση... Αυτό και βλέπει ο νέος αυτός περί τα ναυτιλιακά ασχολούμενος ως έξοδο από το τούνελ. Μόνο αν μειωθούν τα πλοία, θα βγει η ναυτιλία από την κρίση.

Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό; Δε θα περιοριστούν απλώς τα καράβια της κάθε εταιρείας... Θα περιοριστούν και οι εταιρείες. Ακόμη και γίγαντες θα κατρακυλήσουν και θα αναγκαστούν να κατεβάσουν τα ρολά... Ο αρθρογράφος τονίζει πως αυτό ακόμη δεν το είδαμε αλλά δεν πρέπει να εφησυχάζουμε. Είναι νομοτέλεια που δεν αποφεύγεται.

Και νομοτέλεια πως χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά...

Ο αρθρογράφος όμως δεν ανησυχεί καθόλου γι' αυτό. Το ενδιαφέρον του στρέφεται αποκλειστικά σε κείνους που θα φανούν δυνατοί και θα αντέξουν να βγουν νικητές από την κρίση.

Φαίνεται πως η νεαρή του ηλικία και η έλλειψη πείρας από ανάλογες καταστάσεις δεν του επιτρέπουν να δει τι άλλο μπορεί να συμβεί στο γενικόλογο μότο του για απρόβλεπτες εξελίξεις... Και όμως ακόμη και ο απόφοιτος λυκείου θυμάται και ξέρει πού οδηγούν οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις. Σε αυτοκτονίες σε επίπεδο ανθρώπων και σε πολέμους σε επίπεδο κρατών. Πολέμους που δεν περιορίζονται ανάμεσα σε δύο και τρία κράτη αλλά απλώνουν τις δαγκάνες τους σε ολόκληρη την υφήλιο. Πόλεμοι που είναι αναπόσπαστα δεμένοι με το κυνήγι του χρήματος των καπιταλιστών. Πόλεμοι ιμπεριαλιστικοί.

Και όμως αυτός ο νέος χαίρεται και ευχαριστιέται που θα μπορέσει να μελετήσει εκ του σύνεγγυς και να ζήσει την κρίση!!! Η αδρεναλίνη του έχει εκτιναχθεί στα ύψη στην προοπτική να δοκιμάσει επιτέλους και αυτός μια κρίση!!!

Για φαντάσου δηλαδή το αντίστοιχο με ένα νεκροθάφτη... που χαίρεται και ηδονίζεται όταν μαθαίνει πως έγινε πολύνεκρον ατύχημα! Διότι επιτέλους θα πλακώσει δουλειά και θα δείξει πόσους μπορεί να παραχώσει σε μια μέρα! Ή ακόμη ο πυροσβέστης που ακούει για μεγάλη πυρκαγιά και τρίβει τα χέρια του από αδημονία που επιτέλους θα δείξει την αξία του. Τόση αδημονία που ενδόμυχα παρακαλάει να φυσήξει ο άνεμος και να αγριέψουν κι άλλο οι φλόγες! Όσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος, τόσο ηρωικότερο και το κατόρθωμα!!!

Οι νέοι και η κρίση στη ναυτιλία;

Α, όχι... εδώ το σημαντικότερο είναι η κρίση που βρίσκονται οι ίδιοι οι νέοι. Που φαίνεται μεγαλύτερη και από την παγκόσμια οικονομική. Η αιτία όμως, και της μιας κρίσης και της άλλης, είναι η ίδια. Ακριβώς η ίδια. Ο καπιταλισμός. Και η θεοποίηση του κέρδους. Θεός το κέρδος και διάλυση του ανθρώπου, εξαθλίωση και εξαφάνιση ακόμη αρκεί να μεγαλώσει κι άλλο το κέρδος!!!

Στους χτεσινούς προβληματισμούς μας, για την παράλογη δηλαδή λογική να χαίρονται οι νέοι που θα "κολυμπήσουν" επιτέλους στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης...

συμπληρώνουμε το σημερινό αποκαλυπτικό άρθρο του Ριζοσπάστη για το πώς οι μεγαλοκαρχαρίες της οικονομίας κολυμπούν στα θολά νερά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Και πώς έχουν φροντίσει εκ των προτέρων να σώσουν τους εαυτούς τους και να μετακυλήσουν το πρόβλημα στο λαουτζίκο και πάλι. Το σχέδιο προβλέπει διπλή πληρωμή.

1. Ανεργία
2. Αύξηση φόρων

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5111296

Παράθεση :

ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΑΝΟΝΙ ΤΗΣ ΤΖΕΝΕΡΑΛ ΜΟΤΟΡΣ

Μέσα σε δύο μήνες, δύο από τις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες του κόσμου, οι αμερικανικές «Κράισλερ» και «Τζένεραλ Μότορς», κήρυξαν πτώχευση. Ωστόσο, κανένας από τους μετόχους τους δεν πρόκειται να χάσει ούτε ένα δολάριο, ενώ υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να βγουν κερδισμένοι κατά μερικά εκατομμύρια δολάρια στο τέλος αυτής της ιστορίας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για διαδικασία «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» με την πλήρη κάλυψη της αμερικανικής κυβέρνησης και με μοναδικά θύματα δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που θα χάσουν τη δουλειά τους. Με δύο λόγια: Παιχνίδι στημένο...

Το χορό άνοιξε η «Κράισλερ» πριν από δύο μήνες και ακολούθησε η «Τζένεραλ Μότορς», η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο, η οποία ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη ότι θα προχωρήσει σε αίτηση πτώχευσης, ζητώντας δικαστική προστασία από τους πιστωτές της και πουλώντας όλα τα περιουσιακά της στοιχεία σε μια νέα εταιρεία που θα σχηματιστεί από την αμερικανική κυβέρνηση.

Σύμφωνα με το σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα, μετά την εκκαθάριση της «Τζένεραλ Μότορς», που θα διαρκέσει περίπου δύο με τρεις μήνες, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα ελέγχει το 72,5% των μετοχών, ενώ το 17,5% θα ελέγχεται από το συνδικάτο των εργαζομένων UAW και το 10% θα ελέγχεται από τους πρώην μεγάλους μετόχους της εταιρείας. Ουσιαστικά, για να προχωρήσει αυτή η «λύση», θα παραγραφούν χρέη 27 δισ. δολαρίων, τα οποία, όμως, θα πληρωθούν από τους Αμερικανούς φορολογούμενους.

Στο μεταξύ, αβέβαιη παραμένει ακόμη η τύχη της «Οπελ» και των άλλων ευρωπαϊκών θυγατρικών της «Τζένεραλ Μότορς». Οι διαπραγματεύσεις για την πώληση της «Οπελ» κατέληξαν σε φιάσκο την περασμένη Τετάρτη, μετά την απαίτηση της «Τζένεραλ Μότορς» για επιπλέον χρηματοδότηση 300 εκατ. ευρώ από τη γερμανική κυβέρνηση, προκειμένου να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα της εταιρείας και κατ' επέκταση να συναινέσει στην αποδέσμευση της «Οπελ» από τον όμιλο. Αρκετοί Γερμανοί θεώρησαν την απαίτηση αυτή ωμό εκβιασμό, αφού η χώρα βρίσκεται στα μέσα προεκλογικής περιόδου και ένα πιθανό κλείσιμο της «Οπελ» θα αφήσει πίσω του 25.000 ανέργους.

Στο «παζάρι» για την αγορά της «Οπελ» μπήκε και η ιταλική «Φίατ», η οποία πριν δύο μήνες αγόρασε το 31% και της «Κράισλερ». Ωστόσο, η «Φίατ» θέτει ως προϋπόθεση για την αγορά της «Οπελ» την απόλυση των 18.000 από τους 25.000 εργαζόμενους.

Οσον αφορά στο μέλλον των άλλων θυγατρικών της «Τζένεραλ Μότορς», η μεν βρετανική «Βόξολ» αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο να βάλει λουκέτο, ενώ η σουηδική «Σάαμπ» τέθηκε υπό την προστασία της σουηδικής κυβέρνησης.

Βλέπεις τώρα γιατί υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν την κρίση να κατρακυλά σαν χιονοστιβάδα από την κορφή του όρους και αντί να τρέξουν να σωθούν, χοροπηδάν από τη χαρά τους;

Ακόμη και αν πτωχεύσουν οι εταιρείες, οι μέτοχοι δε θα χάσουν ούτε σέντσι. Μπορεί μάλιστα με τους κατάλληλους χειρισμούς να βγάλουν και κέρδος!!!

Μα πώς γίνεται αυτό;

Είπαμε πώς:

1. Αφενός απολύονται χιλιάδες άνθρωποι, πετιούνται στο δρόμο: ΑΝΕΡΓΙΑ

2. Το κράτος παίρνει στην πλάτη του τη χρεοκωπημένη επιχείρηση. Αναλαμβάνει τα χρέη της και αποζημιώνει κιόλας τους μετόχους αφού παίρνει πια το μεγαλύτερο μέρος των μετοχών στα χέρια του. Αγοράζει δηλαδή τη φαλιρισμένη επιχείρηση. Με τι λεφτά; Φυσικά με εκείνα που εισπράττει από τον φορολογούμενο πολίτη: ΑΥΞΗΣΗ ΦΟΡΩΝ

Όταν πια περάσει η κρίση, ξέρεις, το έχεις δει τι συμβαίνει... Το κράτος αρχίζει να ξαναπουλά τις επιχειρήσεις στους ίδιους που τις φαλήρισαν. Διότι λέει θα πάνε καλύτερα αν χάσουν το δημόσιο χαρακτήρα τους και ιδιωτικοποιηθούν. Πρόσφατο είναι το σίριαλ με την Ολυμπιακή...

Τις αγοράζουν λοιπόν όταν πέφτουν έξω από τους ιδιώτες και τις ξαναπουλάν με γελοίους όρους στους ιδιώτες όταν αναμένεται εποχή κερδοφορίας.

Στο ανάμεσα ο λαουτζίκος πηγαίνει και στην κάλπη και ψηφίζει. Μία τον ένα και μία τον άλλο κυβερνήτη της φρεγάτας. Κατά το σύνθημα Ή ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ Ή ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ. Σαν αλογάκι που μασά ήσυχα το σανό του και βουλιαγμένο στις παρωπίδες του γυρίζει και γυρίζει στο αλώνι μέχρι τελικής πτώσεως...

Ο κρίκος, ο μαγικός κρίκος που πρέπει να σπάσει για να αλλάξει και να απελευθερωθεί ο κοσμάκης από τον κυκεώνα αυτό, λέγεται φυσικά ΠΑΙΔΕΙΑ.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που η ΠΑΙΔΕΙΑ μπαίνει στο στόχαστρο των ανθρώπων της αγοράς και προγραμματίζεται να υπηρετεί την αγορά και μόνο την αγορά. Το πώς είναι ολόκληρο στρατηγικό σχέδιο, πολύ καλά μελετημένο και με απίθανες λεπτομέρειες.

Αυτές τις αλλαγές στην παιδεία, τις τόσο απαραίτητες για τον έλεγχο της κοινωνίας και της οικονομίας, είναι που αποφασίζουν από κοινού πια οι Ευρωπαίοι με τα διάφορα όργανα της Ενωμένης Ευρώπης. Στις Βρυξέλες πια παίρνονται οι αποφάσεις και στη συνέχεια όλα τα κράτη μέλη προχωρούν σε εφαρμογή.

Φυσικά οι αποφάσεις καμουφλάρονται σε όμορφα λόγια και παχιά κατάλληλα να ρίξουν στον ύπνο και στο αποκάρωμα τους φουκαράδες που θα τα λουστούν.

Πχ. Μπορείς να διανοηθείς πως στο ίδιο σχολείο συνυπηρετούν άνθρωποι που είναι απλήρωτοι από το Σεπτέμβρη και άνθρωποι που το σύστημα τους χάρισε ένα ταξιδάκι στην Ευρώπη ίδιας οικονομικής αξίας με τρία!!! μηνιάτικα του άλλου, του απλήρωτου;

Ίσως δεν καταλαβαίνεις τι λέω, γιατί είναι εντελώς παράλογο αυτό που συμβαίνει. Να βρίσκονται λεφτά για ταξιδάκια - τάχα και καλά για να έρθουν πιο κοντά τα σχολεία της Ευρώπης - και την ίδια ώρα να μένουν άλλοι εκπαιδευτικοί του ίδιου σχολείου εντελώς απλήρωτοι. Είναι οι λεγόμενοι ωρομίσθιοι. Ένα μεγάλο μέρος τους είναι καθηγητές που διδάσκουν τη δεύτερη ξένη γλώσσα, πχ Γαλλικά, Γερμανικά κλπ. Φέτος οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν απλήρωτοι από το Σεπτέμβριο. Τα ίδια αντιμετώπισαν και πέρυσι και πρόπερσι... έχει γίνει θεσμός πια να δουλεύουν απλήρωτοι για μήνες.

Πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι; Συνήθως πίσω τους υπάρχουν γονείς, σύζυγοι, δάνεια και δεύτερες δουλειές του ποδαριού... πχ ιδιαίτερα...

Γιατί το δέχονται αυτό το παράλογο σκηνικό; Να δουλεύουν απλήρωτοι για μήνες; Και να πούμε εδώ πως ο μισθός που κάποτε φτάνει επιτέλους στα χέρια τους, είναι ψίχουλα. Ακόμη και οι Αλβανίδες καθαρίστριες παίρνουν σήμερα περισσότερα την ώρα από ένα ωρομίσθιο εκπαιδευτικό. Άσε που τα παίρνουν και στην ώρα τους...

Γιατί λοιπόν δέχονται έτσι να εργάζονται οι ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί; Μα γιατί έτσι και μόνο έτσι μπορούν να ελπίζουν πως κάποια μέρα των ημερών θα διοριστούν. Μαζεύουν υπηρεσία που μοριοδοτείται από το σύστημα προσλήψεων. Κι έτσι κάνει κουράγιο. Να διοριστεί μια μέρα! Να γίνει κι αυτός μόνιμος. Και να τον στείλουν και εκείνον ένα ταξιδάκι στην Ευρώπη!!!

Ένα ταξιδάκι που κρατάει λιγότερο από βδομάδα. Και στοιχίζει όσο τρία μηνιάτικα του απλήρωτου ωρομίσθιου... 12 ταξιδάκια για ολόκληρο το σχολείο μέσα σε δύο χρόνια. Τα έξι είναι για τον συντονιστή, εκείνον που είχε την ιδέα και την προθυμία να προωθήσει τα προγράμματα της Ενωμένης Ευρώπης στο σχολείο του. Τα άλλα έξι ταξιδάκια είναι για τους άλλους εκπαιδευτικούς... Φυσικά τα σχολεία δεν έχουν μόνο έξι εκπαιδευτικούς. Άρα δε θα πάνε όλοι. Όσοι προφτάσουν και μία φορά. Ο ένας θα δει τρεις μέρες Ισπανία, ο άλλος Αγγλία, ο άλλος Ρουμανία... Η επιδότηση είναι σχεδόν 1000 ευρώ για κάθε ταξίδι. Μ' αυτά θα πληρώσεις έξοδα μετακίνησης, διαμονής, διατροφής... Αν δε σε φτάσουν, θα τα βάλεις από την τσέπη σου.

Φυσικά δεν πας για αναψυχή στας Ευρώπας. Το πρόγραμμα της επίσκεψης είναι ασφυκτικά γεμάτο από το πρωί ως το βράδυ. Να τα προλάβουμε όλα στις τρεις μέρες! Ωράριο; Ποιο ωράριο; Δε φτάνει που σε στέλνουν ταξίδι τολμάς να βάζεις και τέτοιο ζήτημα; Από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα θα τρέχεις... Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, έτσι είναι η Ευρώπη.

Να πας λοιπόν την επόμενη Κυριακή και να ψηφίσεις, να δώσεις κι εσύ το ενεργό παρών σ' αυτή την Ευρώπη. Στην Ευρώπη που αποφασίζει για τη ζωή σου και το κάθε μέρα σου. Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να σε πείσουν πως ψηφίζεις μόνο και μόνο για να αναγκάσεις την παρούσα κυβέρνηση να προχωρήσει σε βουλευτικές εκλογές και πιθανόν να παραδώσε την εξουσία στον άλλον διαχειριστή του συστήματος. Όχι! Στις 7 του Ιούνη ψηφίζουμε για την Ευρώπη. Κι ας φροντίζουν όλοι να το ξεχνάνε...

Για την Ευρώπη την Ενωμένη, κατά τα πρότυπα της Ενωμένης Αμερικής... Ένας ακόμη καπιταλιστικός κολοσσός... Κι εσύ το πιόνι που νομίζεις πως κάτι κάνεις με το ψηφουλάκι σου... Πως συμμετέχεις κι εσύ στην εκλογή διαχειριστή!!! Γαλάζιου, πράσινου, συνασπισμένου, λαουτζίδικου, οικολογικού.... Τα χρώματα αλλάζουν, η ουσία τους μένει ίδια. Όλοι τους υποστηρίζουν την Ενωμένη Ευρώπη. Η μόνη διαφορετική ψήφος είναι εκείνη που λέει ξεκάθαρα ΟΧΙ και ζητάει τον απεγκλωβισμό της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Χρειάζεται να πω ποιο κόμμα λέει ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Εσύ τώρα κάτσε και σκέψου... Τι ακριβώς θες από τη ζωή και τη ζωή σου. Και πράξε ανάλογα. Ε, ναι, δε θα καθίσω να σκάσω γιατί πολλοί από σας προτιμούν ένα τριήμερο ταξιδάκι στην Ευρώπη και απλήρωτο μήνες το συνάδελφό τους... Αν κάτι με σκάει σε όλο αυτό είναι μόνο το μαύρο και άραχλο μέλλον που στήνεται στην αθώα νέα γενιά. Μόνο αυτό.

Ε, είναι και η μέρα σήμερα... Η προτεραία της αύριο...

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ:

http://oromisthioi.blogspot.com/2009/05/blog-post_29.html

Μπορεί εμείς να ξεκινήσαμε το θέμα από τη ναυτιλία, και γι' αυτό το καταχωρήσαμε στις ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΕΣ, αλλά και οι Ωρομίσθιοι όπως βλέπετε στην αφίσα τους εργάτες σε καράβι αισθάνονται... και δη σε ρωμαϊκή γαλέρα...

Επισκεφθείτε το μπλογκ τους. Πριν πάτε να ψηφίσετε, περάστε να ρίξετε μια ματιά και να σχηματίσετε άποψη για το πώς θα αξιοποιηθεί η ψήφος σας. Οφείλετε να το γνωρίζετε. Ακόμη και αν δεν είστε εκπαιδευτικοί. Γιατί όλα είναι θέμα παιδείας και όλους πρέπει να μας απασχολεί τι γίνεται στο πιο ευαίσθητο σημείο της κοινωνικής δομής.

Αναρωτηθείτε λοιπόν. Αφού όλα είναι θέμα παιδείας (όπως λέει και το νέο σλόγκαν του υπουργείου παιδείας) γιατί οι εκπαιδευτικοί εργάζονται απλήρωτοι για μήνες; Και γιατί ο μισθός τους είναι 350 ευρώ το μήνα; Και γιατί κάθε καλοκαίρι απολύονται;

Α, μην ξεχάσω... Το σύστημα των ωρομισθίων εκπαιδευτικών δεν είναι σημερινό φρούτο. Πρωτοεμφανίστηκε επί ΠΑΣΟΚ και με τις ευλογίες των κυβερνήσεων Σημίτη. Στις κυβερνήσεις που συμμετείχε και ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο κύριος αλλάζουμε ή βουλιάζουμε...

Σας παραπέμπω για περισσότερα στοιχεία εδώ

http://www.paremvasis.gr/2003/n281103.htm

Αλλά και εδώ,

http://www.paremvasis.gr/2002/n041202a.htm

σε έγγραφο της Πανελλήνιας Ένωσης Αδιορίστων Εκπαιδευτικών ένα χρόνο νωρίτερα, το 2002, όπου σημειώνεται το εξής:


Ναι, πράσινη κι αυτή η εφεύρεση. Να μένουν απλήρωτοι για μήνες οι εργαζόμενοι στο δημόσιο. Και λέμε μετά για τον ιδιωτικό τομέα...

Φυσικά οι επόμενες κυβερνήσεις, οι γαλάζιες, δεν είχαν κανένα λόγο να μην αξιοποιήσουν αυτή την ωραία και χρήσιμη εφεύρεση των πρασίνων. Αλλά και να την επεκτείνουν χρονικά. Έτσι φέτος οι Ωρομίσθιοι εκπαιδευτικοί είναι απλήρωτοι από την αρχή του σχολικού έτους, δηλαδή από το Σεπτέμβρη...

Χθες, Σάββατο, έγινε και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα από τους Ωρομισθίους εκπαιδευτικούς. Γι' αυτό και η αφίσα... Ζητάν οι άνθρωποι το αυτονόητο. Να πληρωθούν την εργασία που πρόσφεραν στο δημόσιο... Και κανενός δεν ιδρώνει το αυτάκι...

Εσύ τουλάχιστον, που θα πας σε μια βδομάδα να ψηφίσεις, μην τους ξεχάσεις. Γιατί αύριο θα είσαι εσύ, το παιδί σου, το παιδί του φίλου και του γείτονα, στην ίδια θέση.

Κι ακόμη χειρότερα στη θέση του άλλου νέου, που μας έδωσε αφορμή να ανοίξουμε τη θεματική ετούτη. Να βλέπει στην κρίση και στον καταποντισμό των ανθρώπων την ευκαιρία να μάθει λέει να κρατά καλά τιμόνι... Δεν έχει σημασία αν πνιγούν οι ναύτες. Ούτε καν και το καράβι... Αρκεί και το πνίξιμο ακόμη να αποφέρει κέρδος:

Θα απολυθούν σου λέει χιλιάδες, εκατομμύρια άνθρωποι.

Θα κλείσουν επιχειρήσεις.

Θα μειωθούν οι μισθοί.

Θα δουλεύουν χωρίς ωράριο και χωρίς ασφάλιση και χωρίς δικαιώματα. Ε, και;

Σημασία έχει να καταγραφεί στο τέλος θετική πορεία για τα οικονομικά μεγέθη.

Στην άγρια τυφλαμάρα που μας έχουν επιβάλει καταφέρνουν τέτοιες βλακείες να λένε τα νέα παιδιά!!! Είναι λοιπόν απαραίτητο η παιδεία τέτοια να φτιάχνει το μυαλά τους. Και τέτοια μοντέλα ανθρώπων να παράγει. Είναι όλα μελετημένα σου λέω... και τίποτε στην τύχη. Το μόνο, αυτό που ακόμη μπορεί να τους φρενάρει, είναι η ψήφος σου. Θεωρητικά βέβαια. Γιατί στην πράξη το έχουν λύσει το ζήτημα... Και ξέρουν, είναι βέβαιοι, πως θα τους δώσεις την έγκριση να συνεχίσουν. Άντε το πολύ πολύ να φτάσεις ως τους δήθεν διαμαρτυρόμενους... Γι' αυτούς όμως, και το ρόλο τους στην παιδεία, θα ακολουθήσει άλλη ανάρτηση...