ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ... ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ

O βραχοβάτης καρκίνος αναμόχλευε στα νυχτερινά του καρτέρια τους αφρούς των κυμάτων, αιώνιος μαέστρος στη βοή της θάλασσας.

Οξυπύθμενοι αμφορείς χιλιάδες χρόνια μετά κερνούσαν το μπρούσκο στα κοράλια. Μέθη αιώνων κοκκίνησε τους μίσχους πετρώνοντας απάνω τους τα όνειρα χαμένων ναυτικών.

Τριάντα μοίρες δυτικά θα σ' ανταμώσω. Στα βήματα των Διδύμων θα χαράζω τα καλοκαίρια τούτης της γης. Είκοσι μοίρες νότια του Ζενίθ, θα πλαγιάσω στο φως της μιας στιγμής, να ονειρευτώ τον κόσμο μέσα από το νερό και την πέτρα.

Καμιά φωνή, μονάχα η βοή των ωκεανών θα βγαίνει απ' τα χείλη της Καρμέντας. Αλλά τι σημασία έχουν τα ονόματα;

Αλλού Ρέα, αλλού Μαρία, αλλού … η ροή της Ιστορίας. Αυτή τη ροή που μάταια προσπάθησε να σταματήσει ο Περσέας των Μακεδόνων. Εδώ όχι μόνο δεν θα έχανε το κεφάλι της η Μέδουσα αλλά θα εδραίωνε τα πλοκάμια της σε μια από τις μεγαλύτερες Αυτοκρατορίες ακολουθώντας όμως πικρά κι αυτή τη μοίρα της.

Το στομάχι του Κρόνου δεν γνωρίζει Αυτοκρατορίες και Βασιλείες. Συνθλίβει και διαλύει την ύλη που ο ίδιος γεννάει.

Η Ιστορία του ανθρώπου θα πλάσει τις μάσκες του δράματος. Κωμωδία ή Τραγωδία θα εναλλάσσονται όπως οι θέσεις των άστρων. Και κάθε φορά ο αιώνιος Ιστοριογράφος θα αναζητά την Ύδρα για να νίψει τας χείρας του.

Άνθρωπος. Αλήθεια, ποιός είμαι; Μια σκιά στη φωτεινή εντροπία του χρόνου ή ένας φόβος που παλεύει να γίνει δύναμη και εν δυνάμει φως για να λάβει τη θέση του, δεξιά του Πατρώου Απόλλωνα;

Δύσκολοι δρόμοι, ανάμεσα σε νερό και πέτρα. Αλήθεια, θα στεριώσει ποτέ τα γιοφύρια της η Ιστορία για να χορέψουν οι νέες Χάριτες το χορό της απόλυτης γνώσης;

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΝΩΣΗ

Το χάσμα του Romer θα βαφτίζει για πολύ ακόμα τη θεία άγνοια. Ο Pederpes Finneyae δεν θα μπορεί να κουνήσει από χαρά την ουρά του. Ούτε και να πει τίποτα παραπάνω σε κανένα Παλαιοντολόγο.

Ο τρόμος για το μέλλον όρισε να ψάχνω τη μοίρα μου στο παρελθόν. Και εκείνο με κατευθύνει ξανά στο μέλλον. Ιερός κύκλος και ο Θησέας βάλθηκε να σύρει τον κύκλο του χορού στα βήματα του γερανού.

Τα όρη τούτα ήταν τα πρώτα που φάνηκαν μετά το μεγάλο κατακλυσμό. Πόσοι ακόμα θάρθουν, πνευματικοί ή υλικοί.

Ο Καρκίνος σφηνωμένος καλά στη σχισμή της πέτρας φυλά τα μυστικά της θάλασσας. Πάνοπλος ναυαγός ενός κόσμου που ίσως ποτέ να μην κατανοήσουμε. Γιατί οι αρχέγονες δαγκάνες που καλά κρύβουμε μέσα μας κομματιάζουν την Ιστορία, κομματιάζουν την ίδια μας την ανθρώπινη φύση.

Εντυπωσιακό το κείμενό σου Σωτήρη.

Αν και πολλές φορές -το ομολογώ- δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω κυρίως λόγω της ανύπαρκτης γνώσης της ιστορίας- μυθολογίας που έχω... (αυτό είναι άλλη ιστορία όμως)

Σήμερα με άγγιξες βαθύτατα. Ίσως φταίει που διακρίνω σύμπτωση της συναστρικής διαλλεκτικότητας σήμερα.

Δεν ξέρω, είναι σημερινό αυτό το κείμενό??

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ.

Aγαπητή Χαλαρουίτα, τίποτα δεν είναι τυχαίο, όπως είπε και ο Πυθαγόρας. Το κείμενο γράφτηκε σήμερα το ξημέρωμα κάτω από ιδιαίτερη φόρτιση. Αναζητάμε πολλές φορές το παρελθόν μας, θέλουμε να διεισδύσουμε ερευνητικά στο μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το παρόν, με όποιο κόστος και όποιο τίμημα. Αρκεί ο καθένας στο προσωπικό του παρόν να αναζητάει τα μέτρα που του πρέπουν και μπορεί να αντέξει. Καπετάνισα να είσαι καλά και καλά ταξίδια.

Ίσως και να μη το ξεχνάμε.
Γιατί δεν προλαβαίνουμε να το ζήσουμε.

ίσως γιατί το ότι ζούμε μπορεί να είναι και μία
ωραία ψευδαίσθηση.

Γιατί τι είναι το παρόν;

Μία απειροελάχιστη στιγμή στο χρόνο, που χωρίς να το καταλάβεις
έγινε παρελθόν και πλέον δεν υπάρχει.

όσο για το μέλλον απλά πρόκειται να έλθει.

Και τι είναι ο χρόνος;
Μία μέθοδος καταγραφής της κίνησης.
Μίας κίνησης αστραπιαίας που αυτόματα κάνει το παρόν
παρελθόν και με τις ίδιες ταχύτητες φέρνει το μέλλον.

Που να προλάβεις να ζήσεις σε τέτοιες συμπαντικές ταχύτητες;

Ίσως θα έπρεπε να παγώσουμε την εικόνα, θα σταματούσαμε
το χρόνο, θα σταματούσε η κίνηση.
Αλλά αν σταματούσε η κίνηση θα επικρατούσε ανυπαρξία,
το Τίποτα.

Ίσως τελικά αυτό να είμαστε.

Μία ανακατανομή του Τίποτα.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Βοιάτης έγραψε:: Ίσως τελικά αυτό να είμαστε.

Μία ανακατανομή του Τίποτα.

Τι φράση!!!!!!!!!!

Τώρα ελπίζω να μην με ειρωνεύεσαι.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

σαφέστατα όχι... δεν είναι το στιλάκι μου έτσι κι αλλιώς να ειρωνεύομαι...

ναί το πιστεύω.

απλά δεν θεώρησα να είπα και τίποτα σπουδαίο,
για αυτό η επιφύλαξη μου.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Είναι περασμένη η ώρα για να εξηγήσω περισσότερα... αλλά το ΤΙΠΟΤΑ είναι λατρεμένη έννοια - μόνο που δεν την είχα συνδυάσει ως τώρα με την ανακατανομή...