ΓΕΩΡΓΙΑ η μεγαλύτερη επανάσταση

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

ΓΕΩΡΓΙΑ η μεγαλύτερη επανάσταση

Μίλαγα προχτές με έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που έτσι και πας να του πεις πόσο τον θαυμάζεις, αντιδρά λέγοντας ότι είναι ένας απλός σκαφτιάς της γης, ένας γεωργός, και τίποτα περισσότερο.

Πόσο απλό όμως είναι να είναι κανείς γεωργός;

Του υποσχέθηκα να απαντήσω και να διαφωνήσω δημόσια. Και ιδού επί το έργον....

Σκοπεύω μάλιστα να μη περιοριστώ στη δική μου άποψη αλλά να επικαλεστώ και το λόγο ενός ανθρώπου που σέβομαι όσο τίποτα, το λόγο του Δημήτρη Λιαντίνη:

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΠΡΩΤΗ

Παράθεση :: «Και με την ευκαιρία, λέω πως ποτέ μου δεν κατάλαβα, γιατί τις προσφωνήσεις Λογιότατε, Εντιμότατε, Γενναιότατε, Σεβασμιότατε, Εξοχότατε, αφήνω εκείνο το δύσοσμο Μεγαλειότατε, δεν τις απηύθυνε ποτέ του κάποιος στο γεωργό, στο βοσκό, στο θαλασσινό, στο χτίστη. Και η απορία αυτή έγινε βαθύ σκοτάδι για μένα, όταν διάβασα γραμμένο στον Αιμίλιο του Ρουσσώ, πως η ευγενικότερη απ' όλες τις ανθρώπινες ασχολίες είναι η Γεωργική τέχνη.»

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΑ 113

Μάλιστα κύριοι και κυρίες. Η ευγενικότερη από όλες τις ανθρώπινες ασχολίες είναι η Γεωργική τέχνη! Κι αν δεν έχετε σε ιδιαίτερη εκτίμηση το λόγο του Λιαντίνη, και πάλι πρέπει να δεχτείτε τη γνώμη γιατί ανήκει ουσιαστικά σε έναν από τους μεγαλύτερους διανοητές, στο Ρουσσώ.

Και να δεχτείτε και να την εφαρμόσετε από τούδε και στο εξής. Δεν έχετε παρά να διαλέξετε την τιμητική προσφώνηση που περισσότερο ταιριάζει κατά περίσταση. Πχ Εντιμότατε!

Ειρήσθω εν παρόδω: Ειδικά γι' αυτό δεν κινδυνεύετε και να ακούσετε πως το κλέψατε από άλλον... καθώς το άθλημα έχει μείνει χωρίς αθλητές σήμερα, το άθλημα της τιμιότητας φυσικά, το τόσο άγνωστο σε όλους τους μεγαλόσχημους της εποχής και της κοινωνίας μας. Κάτι που δεν μπορώ να εγγυηθώ για το σεβασμιότατε ή το εξοχότατε... αν και απορώ, πώς μπορεί κάποιος να προσφωνείται σεβασμιότατος ή εξοχότατος χωρίς να είναι και εντιμότατος...

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ

Παράθεση :: Να μαθαίνεις για τη ζωή κουβεντιάζοντας με τα δέντρα, τα κατοικίδια, τον καιρό, τα πουλιά και τη μητέρα γης. να πιάνεις να δουλεύεις το νερό, τη φωτιά, τον αγέρα, τα στοιχεία των ιώνων φυσικών δηλαδή. να κερδίζεις την πείρα σου από την άγονη πέτρα, από το λίπος της γης, τον αδέσποτο λόγγο, την αστασία της θάλασσας, την αυγή με το αγιάζι. να συζείς με τους ποταμίσιους ίσκιους, με το δάσος που μένει, με την αστροφεγγιά, και τις μυλόπετρες του νερόμυλου σαν το μεγάλο ανάλογο των σαγονιών του ανθρώπου, είναι μια ασχολία καθαρή σαν το φως και σοφή σαν το στόμα εκατοχρονίτισσας γριάς.

Στην εποχή μας ο Ρουσσώ, που θα φορούσε στέμμα στο παιδαγωγικό ιδεώδες του το ήθος του Κάτωνα, είπε πως η ευγενέστερη τέχνη είναι η Γεωργική.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟ 62

Για δέστε. Εδώ το πράγμα πάει ακόμη πιο πίσω και ακόμη ψηλότερα. Φτάνει στους ίωνες φιλοσόφους. Αυτούς που άλλο δάσκαλο δεν είχαν έξω από το φύση. Όπως άλλο σύντροφο πιστό δεν έχει ο καλός γεωργός. Σύντροφο που θέλει δε θέλει μαθαίνει τα χούγια του και κυρίως μαθαίνει να τα σέβεται. Όπως καθόλου δεν κάνουν και δεν ξέρουν να κάνουν οι λιμοκοντόροι που σεργιανίζουν στα μέγαρα και στα σαλόνια και στα αμφιθέατρα. Γι' αυτό και έχουν στείλει τον πλανήτη κατά διαόλου και απειλούν να ξεκληρίσουν από προσώπου γης το ανθρώπινο είδος.

Κι έρχεται μετά ο "απλός" γεωργός και μας βάζει τα γυαλιά με όσα γνωρίζει και υποστηρίζει για το οικολογικό ζήτημα. Ένας σκαφτιάς σου λέει είμαι. Εμ, γι' αυτό είσαι και σοφός. Γιατί από κει ξεκίνησε ο Homo Sapiens. (το πού κατέληξε άστα να πάνε... ) Από το σκάψιμο της γης.

Η γεωργία σου λένε σήμερα οι γραμματιζούμενοι και οι ειδικοί είναι η μεγαλύτερη επανάσταση του ανθρώπου. (την είδατε την ταινία που πρότεινε η Αστερόσκονη; Να τη δείτε παρακαλώ, για να μη λέτε πως μόνο ο Λιαντίνης υπολήπτεται και σέβεται τόσο τη γεωργική... )

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΡΙΤΗ

Παράθεση :: Τέταρτα είναι ο μύθος και τα επεισόδια. Οι μυθικές ιστορίες γύρω από τις οποίες υφαίνεται η τραγωδία, στο διάλογο έχουν αντικατασταθεί από τα τρέχοντα ηθικά συναπαντήματα.

Η φιλία, η ευσέβεια, η ωραιότητα, η δικαιοσύνη, η γνώση, η αλήθεια, η αρετή, η φύση είναι τα θέματα της προβληματικής του Πλάτωνα. Για να υψωθεί μάλιστα στη διαπραγμάτευσή τους ξεκινά από ασχολίες χειροπιαστά οικείες.

Η αλιευτική, η γεωργική, η ιατρική, η σκυτοτομική, η ναυπηγική, η στρατηγική, η βοηλατική τέχνη αποτελούν την αρχική μαγιά, τη μικρή Πέλλα, που θα δώσει το υλικό της εκστρατείας για την κατάκτηση της Ιδέας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ, HOMO EDUCANDUS 165

Και να και το ... κερασάκι στην ιδιότυπη αυτή τούρτα. Την αφιερωμένη στην αυτού απλότητα το γεωργό. Απλότητα τόση και τέτοια που μόνο ο αριθμός 1 διαθέτει. Γι' αυτό και είναι τόσο σπουδαίος...

Και όπως χωρίς το 1, τη μονάδα, δε θα μπορούσαν τα μαθηματικά να χτίσουν κανέναν άλλο αριθμό, έτσι και στην ιεραρχία της κοινωνίας μας. Χωρίς το γεωργό, το χάος και η καταστροφή και ο θάνατος...

Γεωργέ μου, χωρίς εσένα θα ήμασταν το τίποτα. Κυριολεκτικά δηλαδή. Και όχι μεταφορικά. Θυμάσαι που τις προάλλες μίλησες για το τίποτα; Ε, να η ευκαιρία να εξηγήσω το θαυμασμό που εξέφρασα και τον θεώρησες υπερβολικό: Για την ανακατανομή του τίποτα που κατηγόρησες στους ανθρώπους.

Μόνο ένας σκαφτιάς της γης μπορούσε τέτοια μεγαλειώδη κουβέντα να πει. Γιατί αυτός ζει το θαύμα συνεχώς εκ του σύνεγγυς. Την ανακατονομή του τίποτα σε ζωή και της ζωής σε τίποτα... (και όχι ξεροσφύρι ανακατανομή του τίποτα που ο Homo σάπιος σήμερα αφύσικα εφαρμόζει) Αυτόν τον αέανο κύκλο που ο γεωργός κρατά το πηδάλιό του και μαζί κρατά και τις ζωές όλων μας.

Ο γεωργός, ο σεβαστός και άξιος απόγονος της μεγαλύτερης επανάστασης του ανθρώπου...

Κι επειδή σήμερα ξεχάσαμε την αξία εκείνης της επανάστασης, χάσαμε και το σεβασμό μας σε όσους ακόμη την υπηρετούν. Έτσι στον αξιολογικό πίνακα της εποχής βάλαμε πρώτους τους πλέον ανάξιους και αφήσαμε τελευταίους τους γεωργούς.

Αντίς λοιπόν μπροστά να το πηγαίνουμε το παπόρο της ιστορίας του ανθρώπου με μαθηματική ακρίβεια το γυρίζουμε στο μεγάλο Τίποτα.

Ποιος ξέρει; Ίσως αυτό να είναι και μοιραίο και αναπόφευκτο. Μια ακόμη ανακατανομή του Τίποτα...

Καλωσύνης υπερβολή;
Πιθανόν.

Δεν λέω βέβαια πώς είναι μικρή υπόθεση να πιάνεις
το χώμα στα χέρια σου, και με τοσοδά σποράκια να
το πλάθεις.

Πρωτόπλαστη ζωή να δημιουργείς, και τα σποράκια παιδιά
σου ξεχωριστά το καθένα μέρα με την ημέρα να μεγαλώνουν.
Και να δίνουν καρπούς, στόμματα να χορταίνουν, μα και
να δίνουν άλλους σπόρους για να συνεχιστεί το θαύμα
της ζωής.

Όμως τη γνώμη μου την έχω γράψει σε άλλο θέμα.
Το πέρασμα του ανθρώπου απο την ιδιότητα του κυνηγού
τροφοσυλλέκτη σε αυτή του γεωργού εκτροφέα, σηματοδοτεί
και την απομάκρυνση του ανθρώπου απο τους νόμους της
Φύσης.

Βέβαια η εξασφάλιση και αποθήκευση τροφής έθεσε τις βάσειςς της
ανάπτυξης πολιτισμού.
Τρείς οι βασικές ανάγκες του ανθρώπου.
- Να χορτάσει τη πείνα του.
- Μία στέγη πάνω απο το κεφάλι του για να μη βρέχεται.
- Και ένας σύντροφος στο πλάι του.

Και αφού η γεωργία αυτά του τα εξασφάλισε, πλέον ο
άνθρωπος είχε τη δυνατότητα να σκεφθεί για τέχνες,
για γράμματα, για επιστήμες.
Μπορούσε να φτιάξει μουσική, ζωγραφική, να φτιάξει
Παρθενώνες, να ανακαλύψει μαθηματικά.

Όμως όλα τούτα είχαν και ένα τίμημα.
Τίμημα που το πληρώνουμε ακριβά, βλέποντας
το γκρεμό που οδηγούμαστε, αλλά που είμαστε
αδύναμοι να τον αποφύγουμε[/b]

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 8202 Registration date : 30/10/2007

Νομίζεις δε θα συμφωνήσω; Και θα συνυπογράψω... η γεωργία μας απομάκρυνε από το φυσικό τρόπο ζωής. Αλλά δεν ήταν η μόνη. ΄

Όμως για σκέψου και το άλλο. Κι εμείς της φύσης είμαστε. Άρα σε δικό της πρόγραμμα εργαζόμαστε ακόμη και όταν τη βλάπτουμε. Αυτή μας προίκισε με τα καλά μας κι αυτή και με τα κακά μας...

Λέμε δηλαδή πως ξεκορμίσαμε από τη φύση αλλά στην ουσία το μόνο που κάναμε ήταν να υλοποιήσουμε ένα νέο πρόγραμμα της φύσης. Και τίποτε έξω από τη φύση δεν μπορούμε να κάνουμε γιατί είμαστε θέλουμε δε θέλουμε φύση κι εμείς...

Μόνο που δεν είμαι σίγουρος αν το νέο πρόγραμμα της
Φύσης, περιλαμβάνει και τον άνθρωπο.

Γιατί σίγουρα ο πλανήτης μπορεί να τα καταφέρει μία
χαρά και χωρίς εμάς.
Εμείς δεν μπορούμε χωρίς αυτόν.

Τι παραπάνω απο ένα ενοχλητικό τσιμπούρι στην πλάτη
του είμαστε;
Ο πλανήτης φταρνίζεται απο τη φαγούρα που του
δημιουργούμε.
Τι είναι για αυτόν;

Μία φορά να βήξει και μας πέταξε απο πάνω του.

Admin Αριθμός μηνυμάτων : 421 Registration date : 01/11/2007

Μπορεί η γεωργική να είναι η ευγενική αλλά ο άνθρωπος ανακάλυψε και άλλα έργα. Έργα ατίμασης της γης. Μη βιαστείτε να υποθέσετε. Αφορμή λαμβάνω από τις αφύσικες συνέχειες του ανθρώπου για να παραθέσω το εξής "αιρετικό":

Παράθεση :: Μετά τον Κάιν το φονιά, ο μεγαλύτερος Κάιν και καγιάς της ανθρωπότητας είναι ο Αυνάν που ανακάλυψε τον αυνανισμό. Την κάρπωση δηλαδή της άγονης ηδονής. Oσάκις συνέρχοταν προς τη γυναίκα του, λέει η Γραφή, ο Αυνάν «εξέχεεν επί την γην του μη δούναι σπέρμα». Το Aids είναι η τιμωρία της φύσης για την ακραία συνέπεια του αυνανισμού.

Λιαντίνης, Εντολή του Ρουσό.

Μη βιαστείτε επίσης να σκεφθείτε πως είμαι εκτός θέματος. Δεν είμαι. Διαβάστε προσεκτικά το απόσπασμα. Ιδιαίτερα την άγονη ηδονή.

Έπειτα (από την άγονη ηδονή) συνδέστε με την τιμωρία της φύσης.

Επειδή έχω διαβάσει τις ενστάσεις του Βοιάτη και σε άλλο θέμα, εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να θέσω το ελληνικό όριο, την ειδοποιό διαφορά, στην εκμετάλλευση της γης. Είναι το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν.

Σε ποιου λαού τη φιλοσοφία και στάση ζωής υπάρχει σήμερα αυτό;

Αυτό μόνο "σώζει" τους έλληνες από τους άλλους. Σαφώς και μόνο στο βαθμό που και οι ίδιοι κατάφεραν να το τηρήσουν. Δε λέμε τι λέγανε, ο Μανόλης με τα λόγια... αλλά τι έκαναν στην πράξη. Στο βαθμό αυτό και μόνο που σίγουρα στα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας δεν τα κατάφεραν να μην τον ξεπεράσουν και να καταστρατηγήσουν την ιερή σχέση με τη φύση.

Το χωράφι το βρήκαν ξεχέρσωτο οι κομίζοντες νέες θρησκείες και ήθη. Ιδιοχείρως συνετελέσθη το έγκλημα. Προηγήθηκαν δηλαδή οι κραιπάλες στις χρυσοποίκιλτες σκηνές του Αλέξανδρου και συν αυτώ, πριν οι απόγονοι του Αυνάνα διδάξουν τη νέα μέθοδο της άγονης ηδονής.

Τελευταίο μετερίζι η των Λακώνων πολιτεία. Εκεί που ήξεραν να τρώνε μέλανα ζωμό για να συγκρατούν την άκρατη βουλιμία. Εκεί που δεν κατέφαγαν δάση και βουνά για να υψώσουν τεμένη και να χτίσουν πλοία υπερπολυτελή. Η τρυφηλότητα δε βρήκε στη Σπάρτη γόνιμο έδαφος για να σπείρει ζιζάνια.

Γι' αυτό και εξέπεσεν στα μάτια των ανθρώπων η Σπάρτη. Γι' αυτό η χλιδή της Αθήνας βαφτίστηκε κλέος.

Ίσως επίσης αυτό που κατηγορούν τη Σπάρτη, οι είλωτες, να έσωσε για μεγάλο διάστημα την πολιτεία των Λακεδαιμόνων. Η γεωργία κρατήθηκε σε κανόνες και διαταγές μιας κεντρικής εξουσίας, την ώρα που στην Αθήνα ο κάθε πλούσιος Αθηναίος μετατρεπόταν σε πρόγονο των μεσαιωνικών γαιοκτημόνων.

Σίγουρα όμως ήταν το λιτό πνεύμα που χάραξαν ως κανόνα ζωής οι νόμοι του Λυκούργου η βάση και το θεμέλιο. Κι εκείνο το θεόρατο βουνό, η παιδαγωγική μάστιγα του Ταϋγέτου που εμπόδισε την παρεκτροπή. Όσο τουλάχιστον η ιστορία και οι γενικότερες πολιτικοκοινωνικές εξελίξεις του ευρύτερου ελλαδικού χώρου επέτρεψαν.

Η παρεξηγημένη Σπάρτη!

Πάντως για να πούμε και του στραβού το δίκιο,
μπορεί οι γεωργοί να είναι υπό διωγμό απο
τις επίσημες εθνικές και κοινοτικές πολιτικές,
αλλά στην κοινωνία - α όλα και όλα - χαίρουν
μεγάλης εκτίμησης.

Να φανταστείτε - το είδα σε μία διαφήμιση - η
τηλεόραση τους έκανε και εκπομπή.
Μόνος αγρότης ψάχνει.
Και να τρέξιμο τα κοριτσάκια, να ταϊσουν τις κότες,
να μαζέψουν το σανό, να αρμέξουν τα πρόβατα.

Μόδα είναι και αυτή.
Μετά Σόμεραλβανούς, τους παπαζαλμάδες,
τώρα έχουν οι γεωργοί τα πάνω τους.