ΚΑΝΤΗΛΙΤΣΕΣ ΚΑΙ ΨΑΛΙΔΙΕΣ

Τι στο καλό σκάφος είμαστε αν δεν ανεβάσουμε και ένα θέμα για Καντηλίτσες και Ψαλιδιές;

Όχι τίποτε άλλο αλλά τουλάχιστον οι δάσκαλοι του φόρουμ να μην ξαναδιδάξουν το γνωστό άσμα για το Γλάρο, το καράβι, με το γνωστό λάθος:

Κάνε μια ψαλιδίτσα, κάνε μια καντηλιά!!!

Είναι καντηλίτσα και ψαλιδιά και ουδόλως το αντίστροφο...

Και είναι ναυτικοί κόμποι. Άσχετο που τα σημερινά δοκίμια των σχολών ενίοτε δεν τους γνωρίζουν κι ας είναι από τους πιο βασικούς. Γι' αυτό άλλωστε και αναφέρονται και στο τραγουδάκι. Πώς αλλιώς;

Ας αρχίσουμε λοιπόν από την καντηλίτσα:


Το σκιτσάκι δε νομίζω ότι αφήνει περιθώρια σε κανέναν να πει ότι δεν καταλαβαίνει πώς γίνεται...

Είναι πολύ εύκολος κόμπος, πολύ χρήσιμος ακόμη και στην καθημερινή ζωή μας όταν χρειαζόμαστε να κάνουμε θηλιά στην άκρη ενός σχοινιού και το σημαντικότερο: λύνεται επίσης εύκολα...

Προσοχή. Αν λαθέψετε παρά την ευκολία τον κόμπο αυτό, θα προκύψει ο λεγόμενος γαϊδουρόκομπος, όνομα που πιθανόν οφείλεται στη δυσκολία μετά να τον λύσετε!

Κρατήστε και αυτό το σταθερό σχέδιο για καλύτερη εμπέδωση, το σχέδιο της καντηλίτσας, που είναι εξίσου γνωστή και χρήσιμη και στους σπηλαιολόγους...

Είναι κόμπος που χρησιμοποιείται λέει για να ανασύρουν κάποιον που έχει χάσει τις αισθήσεις του και προφανώς κοντεύει το καντηλάκι του να σβήσει. Εκεί έρχεται η καντηλίτσα και καταφέρνει να τον ανασύρει στη ζωή και πάλι!

Και τώρα η ψαλιδιάαααααα


Τη χρησιμοποιούμε για να δέσουμε ένα σκοινί σε ένα ξύλο...

Μου φάνηκε πολλά χρήσιμη όχι μόνο στα καράβια αλλά και όταν έγινα νοικοκυρά (έγινα;;; ) και χρειάστηκε να δέσω τα σκοινιά της μπουγάδας!!! στο σίδερο της τέντας!

Καλού κακού μπορεί κανείς να κάνει και μερικές ακόμη ψαλιδιές... γιατί τα σκοινιά της μπουγάδας γλιστράνε και εύκολα χάνεται το αρχικό τέντωμα που τους κάνουμε κάτω από το βάρος των ρούχων που κρεμάμε.

Και τώρα που μάθαμε τους κόμπους, ας πούμε και το τραγούδι τους:


Τώρα τι είδους παιδικό τραγούδι είναι αυτό, χωράει μεγάλη συζήτηση... Εδώ όμως το θέμα μας είναι οι καντηλίτσες και οι ψαλιδιές και γενικά οι ναυτικοί κόμποι. Οπότε και προχωράμε παρακάτω...

Μη νομίζετε πάντως πως όλοι οι κόμποι είναι εύκολοι σαν την καντηλίτσα και την ψαλιδιά. Και ιδού το παράδειγμα:



άντε να αξιοποιήσουμε και την κάμερα του νετ μπουκ, ακολουθώντας τα τερτίπια του Νηρέα...



Ακόμη μια λήψη για να δείτε καλύτερα αυτό το παράξενο μπαλάκι το φτιαγμένο από σκοινί... Κουβάρι όμως δεν είναι, είναι κόμπος ναυτικός!

Και μάλιστα δώρο από τη μεγάλη μου κόρη, τη Χαλαρουίτα, δώρο πολύτιμο, γιατί το έφτιαξε το καμάρι μου με τα χεράκια της!

Το πώς το έφτιαξε ίσως βοηθήσει λιγάκι το ακόλουθο σκίτσο να το καταλάβετε:



Όχι, δεν το έχουμε για πινγκ πονγκ αυτό το μπαλάκι. Άλλη είναι η χρησιμότητά του και θα αφήσω και πάλι την εικόνα να εξηγήσει:



Αυτό λοιπόν το ... μπαλάκι το δένουν στην άκρη ενός λεπτού σκοινιού και το πετάνε από το καράβι έξω στο ντόκο, στην προβλήτα δηλαδή... Στην άκρη του λεπτού σκοινιού είναι συνήθως δεμένος ένας κάβος του πλοίου που πρέπει να φτάσει έξω για να δεθεί το καράβι...

Όλο αυτό το σκοινάκι με το μπαλάκι του στην άκρη ελληνιστί το λέμε βιλάι ή και ιβιλάι. Χρειάζεται αρκετή εξάσκηση για να πετύχει κανείς να το κατασκευάσει. Όπως βλέπετε όμως η Χαλαρουίτα τα κατάφερε... Όλα όσα θέλει ο άνθρωπος και βάζει πείσμα, τα καταφέρνει!

Δείτε τώρα και ένα ετοιματζίδικο ιβιλάι από αυτά που αγοράζουν τα ιστιοπλοϊκά:

Καλά δεν παίζεσαι μιλάμε.

Είναι μη σε τσιγκλίσει τίποτα.

Α ρε Μανωλάκη! Που το φανταζόσουν......

30 χρόνια μετά.....

Όπως το λες είναι, χρειάζομαι τσίγκλισμα... πώς αλλιώς; Αυτό δε σημαίνει φόρουμ;

Είδες πάντως τι φτιάχνουν τα σημερινά δοκίμια της σχολής; Όχι δηλαδή αλλά να μη λες πως δε διάλεξα κόρες!!!

Ναί εντάξει.

Διάλεξες για θυγατροθεσία την αφρόκρεμα,
και τώρα μας κοκορεύεσαι.

Α, κοίτα να δεις, αυτό ήταν ρήτρα στο συμβόλαιο υιοθεσίας... Ή θα σκίζουν στη σχολή και στο καράβι ή τέρμα η οικογενειακή μας σχέση...

Να πω την αλήθεια δε με κούρασε πάντως καμιά τους... το έχουν το ψώνιο από μόνες τους... Έχουν σαρώσει πρωτιές και οι δύο. Να μην κοκορεύομαι λοιπόν κι εγώ ως μάνα;

Αν είναι έτσι σίγουρα το δικαιούσαι.

Έλεγα πως τις διάλεξες έτοιμες.

Υ.Γ.: Λυπάμαι που το λέω αλλά δεν έμαθα στην σχολή να κάνω την μπάλα για ιβιλάι... Μετά από δικό μου "καημό" και μέρες "ζαλίσματος" έπεισα τον συγχωρεμένο -πια, λοστρόμο και μου έμαθε! Όταν κροσάραμε τον Ατλαντικό τον Νοέμβρη του 2007, μετά την επισκευή που είχαμε κάνει και πολλές δουλειές δεν είχαμε (αν δεν λάβεις υπόψην τα προβλήματα που εμφανίζονταν...), σουέλ είχαμε, ψιλόβρεχε κι όλας....

Ο Γιώργης μου έμαθε να... "πλέκω"!!

Εκεί έμαθα πως είναι να πλένει με την μάνικα τα μπάλαστ ενώ όλα γύρω σου βράζουν και είσαι στα σκοτεινά... Εκεί έμαθα πως πλένουν τα αμπάρια και τις γραμμές για δεξαμενισμό... Εκεί έγινα μέσα στα λάδια για να βρούμε μια διαρροή στο δεξί σλοπ και να βγάλουμε φωτογραφίες το βάλφ που μας "πούλησε"... Εκεί κατέβηκα πρώτη φορά στο καθαρό αμπάρι και το ερωτεύτηκα! Εκεί έβγαλα το πρώτο μου ταξίδι... Αμερική για Βενεζουέλα (λατρεμένοι τόποι και οι δύο)!!!

Η σχολή έμεινε αυστηρά στην καντηλίτσα και... στο κουπί!

Την έχω δουλέψει και αυτή. εννοώ τη Βενεζουέλα.
Μες εκείνο το καράβι που έλεγα στη Φραγκφούρτη,
όταν τελείωσε το ναυλοσύμφωνο με τους Μεξικανούς,
Πήραμε ένα φορτίο απο Βενεζουέλα (Μαρακάϊμπο} και ανεβάσαμε το καράβι Γερμανία για δεξαμενισμό, αφού πρώτα
ξεφορτώσαμε Αγγλία.

Ένα ταξίδι σκέτη περιπέτεια.

Και εμείς κοντά από το Μαρακάϊμπο... Λα σαλίνας φορτώσαμε για Wilhelmshaven, Γερμανία. Σταματήσαμε πρώτα στην Αγγλιά για καύσιμα με χαμηλό δείκτη θείου και μετά την εκφόρτωση Μαυροβούνιο για επισκευή!

Wilhelmshaven????????

Είπες Wilhelmshaven????????

Γιατί μου το κάνεις αυτό νυχτιάτικα;;;;;;

αχ μάνα μου... τι μου θύμισες...

Δεν ξέρω τίποτα για τον φόνο εγώ....

Παράθεση :

Και εμείς κοντά από το Μαρακάϊμπο... Λα σαλίνας φορτώσαμε για Wilhelmshaven, Γερμανία. Σταματήσαμε πρώτα στην Αγγλιά

Χάλ!!!

Αρκετά ετεροχρονισμένα βέβαια .... αλλά νομίζω ότι σχεδόν
πιστά ακολουθείς τα βήματα μου.